Marcel van Marrewijk's Blog, page 185

Betaal jouw werkplek met een ontmoeting

Bij Seats4silence en Seats2meet.com delen we een werkplek met jou voor sociaal kapitaal. Op je factuur zie je €0,- en SC. Dat betekent wel dat je geen geld betaald, maar niet dat het gratis is.

We delen een werkplek met jou in ruil voor een ontmoeting, omdat we ervan uitgaan dat de ontmoeting de basis is van iedere waarde creatie. Bij Seats4silence ligt het accent op de ontmoeting met de natuur en de host, bij Seats2meet.com ligt het accent op de ontmoeting met het waarde netwerk.

Ontmoeten start met boeken!

Met slimme software vergroten we de kans op onverwachte relevante ontmoetingen. Jouw bijdrage aan de ontmoeting start met jouzelf zichtbaar maken online: boeken met een persoonlijk profiel. Naast naam en e-mail adres voeg je een aantal kernwoorden toe van kennis die je kan delen en een herkenbare portretfoto.

Seats4silence langzame aandacht – contact vooraf  

Voor Seats4silence is contact vooraf belangrijker dan bij Seats2meet.com. De locaties en de voorzieningen zijn heel divers. Voorkom teleurstelling door vooraf verwachtingen en bezetting toetsen. Vergelijk de boeking bij Seats4silence met een op AirBnB of een autodeelplatform. Je boekt een werkplek op een privé terrein met kleine capaciteit, deels met éénpitters die alleen op afspraak aanwezig zijn. De hosts willen graag weten wie je bent (persoonlijk profiel) en hoe laat je komt.

S2M Connect snelle techniek – relevante ontmoetingen  

Bij Seats2meet.com helpen de hosts en de slimme software S2M Connect je graag met voor jouw relevante ontmoetingen. Dat kunnen zij snel en doeltreffend, dankzij jouw persoonlijk profiel, dat je hebt gemaakt bij boeking. En dat je actueel kunt maken als je inlogt bij Connect. Mogelijk word je gevraagd anderen te helpen met jouw kennis. Je kunt dat combineren met een koffie of lunchpauze, of op een andere manier die bij past.

Genieten of gedoe?

Het is even wennen, waarde creëren zonder dat er geld aan te pas komt. Elkaars overvloed delen, zodat het voor beide partijen waardevol is. Delen en “ruilen” doe je niet alleen 1 op 1. Soms geef je meer en ontvang je via een andere weg weer veel terug. Ik ben heel benieuwd naar je ervaringen of vragen die dit artikel oproept. Juist in gesprek met elkaar, ook hier online, ontdekken we meer mogelijkheden van slim samenwerken.

Dank je wel voor je reactie in het vakje hieronder!

The post Betaal jouw werkplek met een ontmoeting appeared first on Seats2meet.com Magazine.

Van graaien naar delen

Deze blog van Ronald van den Hoff verscheen eerder al op www.nieuwsboeken.nl

 

Graaiende bankiers kennen we nu wel, alhoewel sommigen zelfs al de ‘moed’ kunnen opbrengen hun bonus in te leveren. Burgemeesters, commissarissen der Koning en andere overheidsdienaren graaien ook lekker mee. Graaien is niet alleen een Nederlands verschijnsel. Europarlementariërs en Spaanse regeringsleiders weten ook waar de mosterd te halen is. En nu zal ik nog wel een aantal mensen van onze bestuurlijke en politieke elite tekortdoen. Het vlees is zwak.

Nog dieper wordt de ellende als die graaiende mensen monopolistische instituten neerzetten waarin die graaicultuur tot een soort mismanagementkunst is verheven. Als hierdoor projecten op kosten van de samenleving gierend uit de klauw lopen, van een Fyra tot een Blauwstad in Groningen, van het defensieproject Speer tot het opzetten van zoiets simpels als een Handelsregister. Dit is ook niet alleen een Nederlands verschijnsel: een kantoor van de ECB in Frankfurt neerzetten kost als gevolg van een begrotingsoverschrijding van ruim veertig procent maar liefst meer dan een miljard euro. Een schijntje overigens vergeleken bij de luchthaven in Berlijn, die ondanks een gespendeerd budget van vijf miljard euro vijf jaar na de geplande openingsdatum nog niet open is.

Japanse buiging

Wanneer deze geïnstitutionaliseerde graaicultuur dan ook nog tot een schouderophalende reactie of een ontkenning (“wij herkennen ons niet in deze aantijging”) leidt, of wanneer er geen sancties volgen anders dan een slap publiek excuus zonder zelfs een Japanse buiging van alle betrokkenen, dan ontstaat er in onze samenleving een geautomatiseerde graaicultuur op microniveau.

Een ‘10 km te hard rijden’-beschikking van het CJIB van zes tientjes loopt in no time automatisch op tot een bedrag van meer dan tweehonderd euro, voordat de deurwaarder komt en diezelfde zes tientjes richting bijna duizend euro gaan. Allemaal zonder een rechterlijke tussenkomst. Een onverschillig, mechanistisch, af en toe bijna onmenselijk proces waarin het geld leidend is geworden en niet het beoogde effect van de ‘boetedoening’.

Monopolisme maakt onverschillig en lui. Openbaar vervoer, taxisystemen, (zorg)verzekeraars, makelaars, woningcorporaties, auteursrechtenorganisaties, omroepen, kantoorverhuurders en onderwijsinstituten leunen achterover. Geld op? Budget in gevaar? Prijs en tarieven omhoog! Nog grotere gebouwen. Geld met geld maken, want werken is immers voor het volk. Derivaten voor de financiële experts van onze universiteiten. Coco’s voor de banken zelf (Coco’s: Perpetual Additional Tier 1 Contingent Convertible Capital Securities zijn een nieuw financieel product van bankiers). De geldstroom is verslavend.

De burger zelf neemt dat gedrag over. Tienduizenden mensen gebruiken de zorgtoeslag niet waarvoor deze bedoeld is. Of mensen worden bewust of onbewust onverschillig door het woud aan regels, formulieren en websites. “Met het PGB wordt massaal gefraudeerd”, beweren onze mechanische-overheidsdienaren dan. En ze zetten er nog meer controleurs op.

Internet-of-things

De bestuurlijke en politieke elite van ons land is losgeraakt van de realiteit en zet zichzelf daarmee buitenspel, terwijl ze nog wel macht en geld heeft om zich staande te houden. Een van de ontwikkelingen die de politieke en bestuurlijke elite daarbij in de kaart kunnen gaan spelen, is het Internet-of-things. Dit betekent, kort gezegd, dat onze omgeving intelligenter wordt dan wijzelf. De komende jaren worden dertig tot vijftig miljard ‘apparaten’ met elkaar verbonden, van zelfrijdende auto’s tot boodschappen bestellende koelkasten, van een intelligent wegdek tot apps die onze gezondheid monitoren.

Prima en leuk, totdat mijn verzekeraar – van die mooie gezondheidsmonitor-app in dat coole, gratis polshorloge – na drie waarschuwingen om mijn slaapgedrag aan te passen automatisch de premie verhoogt. Hetgeen volgens de twintig keer aangepaste kleine lettertjes echt mag. Of totdat mijn Google Car weigert van route te veranderen als ik deze daar impulsief om vraag, met als reden dat ik die route niet ‘op tijd heb aangevraagd’.

Maar wat denkt u van die weg waarop ik rijd, die weet wie ik ben, die weet waar naartoe ik onderweg ben en hoe laat ik op een volgende bestemming moet zijn? En dat gebouw op die bestemming? Die direct controleert of ik daar Pietje wel ontmoet en Marietje niet. Of andersom.

Maar wie weet dat dan nog meer? Mijn werkgever? Mijn overheid? Mijn Nederlandse overheid, die per hoofd van de bevolking de meeste telefoontaps ter wereld toepast en daarmee aangeeft hoezeer ze haar burgers vertrouwt. Diezelfde overheid die groot afnemer is van drones met gezichtsherkenning en camera’s op lantaarnpalen.

‘Graaien in data’ wordt de nieuwe nationale sport als we niet oppassen. Daarmee ondermijnen we onze democratie. De burger is er om de overheid te controleren en niet andersom!

Badkamercontrole

Mensen zeggen vaak: ik heb niets te verbergen. Dat zal wel, maar het is een kortzichtige gedachte. Uw slimme (gratis!) thermostaat berekent nu al uit hoeveel mensen uw huishouden bestaat. Dat kan maar beter kloppen met de data van uw gemeentelijke administratie, anders volgt geheid een onaangekondigd ‘huisbezoek met badkamercontrole’. Een ‘like’ op Facebook bij de Amsterdamse Gay Parade is kiezen voor de zekerheid om over drie jaar uit de rij te worden gepikt voor een echt niet vriendelijk verlopend oponthoud bij aankomst op Poetin’s luchthaven in Moskou of op Kenneth Kaunda International Airport in Zambia.

Doet het publiek dan helemaal niets? Zeker wel. De burger gaat met behulp van diezelfde nieuwe technologie gewoon om de gevestigde orde heen en negeert deze. De gevestigde orde pikt dat niet en probeert deze (burgerlijke) innovatie terug te stoppen in de oude wettelijke kaders. Omdat de geest uit de fles is en deze stroom van innovatie niet meer te stoppen is, gaat dat terugstoppen zeer selectief.

Automobilisten werken samen met het Amerikaanse Uber om een nieuw (personen)vervoersysteem op te zetten. De gevestigde orde roept dan ‘illegale taxi’s’, en gaat het gevecht aan, waarbij Uber gewoon voor de deelnemers de daarbij opgelegde boetes voldoet. Deze club heeft geld zat en betaalt de gevestigde orde letterlijk met gelijke munt terug. Airbnb, bedden huren bij particulieren, wordt door menig bestuurder wel sympathiek gevonden. Sympathieker in ieder geval dan bestaande professionele kamerverhuurders, die vaak de wettelijke grenzen opzoekend profiteren van de door diezelfde bestuurlijk en politiek gecreëerde schaarste aan sociale woonruimte.

De gevestigde orde hoteliers beschouwt initiatieven als Airbnb, CouchSurfing en Wimdu nog altijd als een activiteit ‘aan de onderkant van de markt’ en slapen rustig door in hun eigen, toekomstig lege bedden. Dit soort internetplatformen bieden al dagelijks globaal meer dan tien miljoen bedden aan zonder dat ze eigenaar zijn van nog iets wat op een hotel lijkt.

Maaltijden kopen

Bij Thuisafgehaald kun je bij thuiskoks in ons land maaltijden kopen, inmiddels op meer dan tienduizend locaties. Ik heb hier nog niemand horen roepen ‘illegale retail of catering’. Mywheels en Snappcar bemiddelen bij het ‘autohuren bij de buren’. En bij Peerby leen je een boormachine, tent of clownspak van je stadsgenoten. Dat is optimaal gebruikmaken van de aanwezige overvloed aan spullen, waarbij Achmea deze ‘leentransacties’ al verzekert.

Bezoekers aan de stadswijk die hier via het eerder genoemde, hotelachtige platform gaan komen, gaan deze diensten ook gebruiken. Daarmee zal de wijk dus barsten van netwerkcirkelachtige, mini-economische activiteiten, die de wijk niet alleen ‘groener’ maken, maar ook zorgen voor een ongekende economische waardecreatie. Dat gaat niet alleen over geld. Het sociale kapitaal en de wederkerigheid vormen een onlosmakelijk deel van deze deeleconomie.

Ook ‘waar en met wie we werken’ is stevig aan het veranderen. Ons initiatief Seats2meet.com is een netwerkplatform waarbij de overvloed aan werkruimte in stadhuizen, bibliotheken, ziekenhuizen en cowork-centra zichtbaar wordt gemaakt. Ook commerciële organisaties als verzekeraars en accountants doen al mee.

Binnenkort kunnen particulieren ook aanhaken met de werkplek thuis.

Delen

We zijn daarmee terechtgekomen in onze eigen ‘revolutie’, een overgangsfase in de tijd van de oude, geïndustrialiseerde samenleving naar iets nieuws, een samenleving die ik graag Society 3.0 noem. Het is een taak en verantwoordelijkheid van ons als burger, met of zonder onze bestuurlijke en politieke elite, om ervoor te zorgen dat het graaien naar geld niet ontaardt in het graaien naar data.

Data behoren tot onze dienst te staan en niet iets te zijn waarvoor we een enorme prijs moeten betalen. Dat kunnen we alleen nog voorkomen wanneer we ons eigen graaien omzetten in delen. Delen van spullen, data en kennis. Dan ontstaat ruimte voor de nieuwe vorm van sociaal-economische waardecreatie van Society 3.0: de Interdependente Economie met begrippen als Solidariteit, Duurzaamheid en Wederkerigheid als kernwaarden.

Aan het werk, pardon, aan het delen dus, zou ik zeggen.

The post Van graaien naar delen appeared first on Seats2meet.com Magazine.

Intensity of the intentions [appreciative inquiry #037]

[from book part 6 – MY NEXT AI-SUMMIT]

Imagine 120 people, grouped around fifteen tables of eight people each. They were all stakeholders of the large Dutch national firefighters organization, all somehow connected to ‘transferring learning to working practice’. (The practical transfer is always important in learning, but it especially is for firemen.) Red tablecloths on the tables; lights are dimmed; small (electric!) candles on the tables. There were lots of relics on the table, such as firemen helmets, water hoses and specific rescue tools. Although all of these people are in a meeting room, the atmosphere is ‘practical’. They are practical people. Being representatives of an organization with tens of thousands of co-workers, the people in the room are mostly new to each other. (And if not, the table settings secure the maximum mix of people around every table.) I was very honored to be their AI-summit facilitator. We had the opportunity to spend a full day with each other.

It’s around eleven o’clock. We’re in the middle of the Discovery phase. In pairs, the attendees performed a mutual appreciative inquiry interview with each other, with the aim of ‘discovering’ strong experiences from the past, when the transfer of learning to practice went very well. After the pairs have returned to the plenary room and before they share their stories, I take the microphone, shop around the tables and ask individuals about their AI interview experiences. Some were really excited to hear about a good practice within another region of the organization. Others shared experiences about feeling very appreciated by another person listening to their stories. Some people were pleased to just have a good, warm and constructive conversation and wanted to share that they miss these kind of encounters at work…

What are the odds of two particular people ending up at one out of fifteen tables? And what are the odds that out of eight people, two of them form a couple for an AI interview? One of the participants took my microphone and shared that he was a study coach at one of the regional training institutes. He had supported a student-firefighter who had completed his training and assisted him getting into a work environment. He explained that at some point he received complaints about the (lack of) practical experience of the student…. The other participant of the pair was sitting next to him, and told him that he was the mentor of the team in which the student was placed. He explained that he was the one who made the complaints, but decided to focus on the student, but somehow this did not lead toward further investigation or discussion. At this point I’m not sure whether the study coach and the team mentor have had mail conversations, but I remember they were mutually not very happy about each others actions. And now, by pure coincidence they found each other in an Appreciative Inquiry Interview. As a result, they fully understood and appreciated each other’s situation and they had already come up with solutions for improvement. They had started a very fine professional relationship. This is what an AI summit can lead us to.

What is the purpose of an AI summit? It’s to produce the best ideas to realize a desired future based upon a specific question –  an affirmative topic. Where do these ideas come from? They stem from people’s strongest experiences concerning the affirmative topic. What is needed for people to come up with their stories? First of all, to be with a variety of stakeholders, often called ‘the whole system in the room’. Secondly, a ‘friendly’ meeting environment. Thirdly, time to meet and get acquainted. Fourthly,  a ‘safe’ circumstances in which personal stories can be shared. Fifth, a guideline or summit script to enable several forms of communication and co-creation; interviews in pairs, roundtable dialogues and small group presentations.

What can happen? At the end of the day there is a selection of ‘best ideas’ including suggestions for first next steps into realization. Moreover, many co-owners of these best ideas are willing to put energy in the realization. Why are they co-owners of the action plans? It’s because they were the co-producers. If these sustained ideas and proposals are to be regarded as ‘output’ of the AI summit, there’s also a lot of extra ‘outcome’. People who experienced high quality communication, lots of new connections and working relationships. There’s a feeling of really being part of the organization (again), there’s a sense of pride on behalf of the organization, for its capability to organize an AI summit. There’s a reassurance that working together can be fun as well as productive…

This particular Firefighter-Summit was a very effective one, due to the focus placed upon following up on the outcome process: out of eight proposals, three ‘best practices’ have been selected, described as attractive stories, and presented to the 25 regions of the organization. The process of improving the ‘transfer of learning’ within the organization is still going on. This is all thanks to someone who was inspired by Appreciative Inquiry and suggested a summit to support her project objectives. Thanks to Marianne Heijndijk, senior advisor of the Academy for Talent and Leadership for the Dutch Safety Regions. Dear Marianne, co-creation with you is like a nice walk along the beach, with a good friend, in the midst of summer!

What would you consider as your strongest experience in partaking in a conference?

Can you recall a (business) conference that lead to a sustainable follow-up?

Regarding the next meeting you are in, what would be your desired outcome?

 

You’ve just read one of the 100 chapters of my book Appreciative Inquiries of the 3.0 Kind. Find out more (and a special pre-ordering offer) on www.appreciativeinquiries.eu. 

The post Intensity of the intentions [appreciative inquiry #037] appeared first on Seats2meet.com Magazine.

Ooit liggen herkauwen met 80 andere moeders?

Wat een ervaring op de open source boerderij @koeienRob @seats4silence. De community is super en met het motiveren van de kudde, het contact in de melkstal en ontspannen herkauwend in de wei veel geleerd over ontspannen samenwerken en vrouwelijk leiderschap.

Ook de visie van @koeienRob is verrassend inspirerend. “Hoe kan de Piet van Meintjeshoeve voortbestaan door verdieping ipv schaalvergroting?”, is de centrale vraag van zijn Farmlab. Hij heeft de “melkdruk” op de koeien verlaagd voor meer gezondheid bij alle betrokkenen en een ontspannen bedrijfsvoering met minder kosten. Een voorbeeld voor menig organisatie.

Tussen alle ervaringen door ook prima schaduw plekjes gevonden om achter de laptop werk te verrichten. Stroom en wifi in overleg. Koffie en thee mag je zelf onbeperkt zetten. Verse melk uit de melktap. Goed bereikbaar vanaf de grote weg.

Dit is de review van mijn werkdag @Seats4silence gedurende sharingweek juni 2015

The post Ooit liggen herkauwen met 80 andere moeders? appeared first on Seats2meet.com Magazine.

Working Night to Five!

Van Night to Five werken, dat is de bedoeling van DisGover met het gelijknamige evenement op 26 juni bij Seats2meet Utrecht. En wel van 21 uur s’avonds tot 9 uur s’ochtends. De werkdag van de ambtenaar wordt even omgedraaid. Waarom? Anders doen, anders kijken.

Diana Alblas en Dieuwke Specken organiseren het evenement in het kader van hun traineeship, voor en met ambtenaren en hun netwerk. De bedoeling is dat er bewustwording ontstaat om de dingen anders te doen binnen de overheid en met frisse toekomstgerichte blik de nacht te verlaten.

DisGover, traineebureau voor traineeships voor de overheid en semi-overheid organiseert het event, en voor Diana Alblas en Dieuwke Specken organiseren het event vanuit de opdracht: vanuit een netwerk organiseren. Dat zit in de co-creatie met Seats2meet wel goed!

Meedoen? Geef je op via www.nighttofive.nl

The post Working Night to Five! appeared first on Seats2meet.com Magazine.

Directiesecretaresses en Mindf*ck

Public Support & More organiseert regelmatig evenementen voor directiesecretaresses die werken voor de overheid. Ze coachen en begeleiden daarnaast in totaal 175 secretaresses in ontwikkeltrajecten.

2 juni waren ze bij Seats2meet Utrecht CS, en in deze vlog blikken we terug op een leuke dag. Waar Victor Mids, s’Neerlands illusionist en arts, zorgde voor de nodige Mindf*cks.

Public Support & More komen nog vier keer terug dit jaar, waaronder zaterdag 13 oktober. Dat evenement is openbaar, dus ben je secretaresse, wil je meedoen, dan kan dat! Geef je hier op.

Dorothee Schiks, directeur van Public Support & More en Vanessa Simons, trainster in Social media en 1 van de workshopbegeleidsters, zijn in gesprek met Marloes te Riele, even terugkijkend op het event van 2 juni, en werpen ook vast een blik vooruit op komende events.

 

The post Directiesecretaresses en Mindf*ck appeared first on Seats2meet.com Magazine.

Workshop 11 juni: Business Model Canvas

Datum: 11 juni

Tijd: 14.00 – 16.00

Locatie: Lab55 – CVJO Apeldoorn (aanmelden via Seats2Meet)

In een korte workshop van 2 uur word je meegenomen door de 9 bouwenstenen van het Business Model Canvas.

Hiermee krijg je een belangrijk gereedschap in handen om jouw bedrijf beter te maken. Of je nu werkt als ondernemer of medewerker bent in een organisatie: Het model is bruikbaar voor iedereen die waarde levert en daar iets voor terug ontvangt.

Het gaat er in de workshop om dat je inzicht krijgt in hoe jij die uitwisseling verzorgt. Aan het eind van de workshop heb jij jouw onderwerp in kaart gebracht en zicht op hoe je met de verschillende bouwstenen kunt spelen.

De workshop is bedoeld voor mensen die geen of weinig kennis van het Business Model Canvas hebben en daar een start mee willen maken.

Graag aanmelden via bas@cvjoapeldoorn.nl

Tot donderdag!

 

Groet,

Lab55 kernteam!

Maartje, Silvia, Bas en Angela.

CVJO Apeldoorn – wij stimuleren, behouden en trekken startende ondernemers aan.

The post Workshop 11 juni: Business Model Canvas appeared first on Seats2meet.com Magazine.

Longing for Change [appreciative inquiry #031]

[from book part 5 – WHO AM I TO APPRECIATE]

Is there something you really would like to see happen in your environment?

Would you like to initiate this change?

How can Appreciative Inquiry help you?

 

Perhaps the aforementioned three questions are sufficient to invite you to a bit of daydreaming. Perhaps you are also interested in the ‘change and development goals’ of others who considered embracing Appreciative Inquiry.

The young student Gerwin worked as a buddy for autistic children and chose to study AI particularly for refining his conversational skills.

Learning consultant Monique experienced some personal struggles during the AI-program. She graduated successfully on the comparison between AI and the Socratic conversation.

Quality manager Angelique advised her organization (in mental health support) to celebrate the ten-year anniversary of the company in a large AI summit together with 250 stakeholders. She applied her AI knowledge in all stages of organizing the summit.

Self employed conflict mediator Alexandra used her AI skills to open up her own proposition to others, enabling the co-creation of a much richer social enterprise.

Senior organizational consultant Jonny initiated change within the social affairs department of a large city, together with colleagues who also followed the AI learning program. The team managed to change attitudes amongst the employment support professionals into an appreciative approach of their clients. (From ‘job searchers’ to ‘job finders’.)

Eight participants of our last AI learning journey decided, besides their own case study, to organize a collective masterpiece: a public AI summit about the way volunteer workers are appreciated in their organizations, compared to paid co-workers.

 

Which of these examples inspired you the most?

 

You’ve just read one of the 100 chapters of my book Appreciative Inquiries of the 3.0 Kind. Find out more (and a special pre-ordering offer) on www.appreciativeinquiries.eu. 

The post Longing for Change [appreciative inquiry #031] appeared first on Seats2meet.com Magazine.

OuiShare Fest 2015 | Review part I

OuiShare Fest 2015 | Review part I | Patrick Davidson

“We’re lost in transition”. That was the theme for the third edition of OuiShare Fest, a fascinating event where thinkers and entrepreneurs from the collaborative economy gathered in Paris on May 20th, 21st and 22nd. The collaborative economy is the term used for phenomenons like crowd funding, crowd sourcing, co-creation and the sharing economy.

The OuiShare Fest formula – a three day event with keynote speeches, masterclasses and workshops – is very refreshing.

It starts with the very special mix of people who gather for OuiShare Fest: philosophers, activists, entrepreneurs involved in a start-up (or about to scale up their company), scientists, hackers, physicists, economists, advertising people, but also the man in charge of the digitalisation of the French rail ways (a major organisation with 260.000 employees), and many more people who had something to tell on the big changes we’re facing nowadays. This happened in a refreshing way, not like we know it: professors who talk for a long time in their own jargon about big themes in a one way speech. Well, that didn’t happen at OuiShare Fest. We saw people who were wondering, wandering, angry or just very enthusiastic to share their story on stage. Lots of young people and no business suit was spotted.

One of the ingredients for success was the short timeslot each speaker was awarded for a keynote, around 15 minutes, so like for a TED-talk.

That meant a high speed keynote where each speaker had to get to the core of his speech in short notice, to get the audience inspired to take action. As a spectator it means you get to hear four stories in an hour or so. Stories which make you think (for much longer), and which trigger dialogue and discussion, for example on the premises of the festival.

The location is very special and enables to feel like visiting a festival instead of a congress. Like a circus but then without the music and non-verbal tricks. Cabaret Sauvage is a musical venue within a circus tent, beautifully situated across the water in the beautiful Parc de la Villette in the North-East section of Paris.

Lost in Transition 

According to the thinkers on stage during OuiShare Fest we’re lost in transition, meaning we don’t know where we’re going with this world, with the economy, with the environment and also how we’re living together and collaborating. Panel discussions with writers and philosophers pointed out that we’re living in an age of transition where major changes occur and where we don’t know which changes are still coming. Therefore we don’t know where we’re going. That’s only part of reality because on the other side there are  people who not only think but also act. Like entrepreneurs from the collaborative economy. These however, not only wonder about being lost in transition but they also demonstrate action and inspire others to do so too. That’s one of the key reasons why their organisations grow so fast. To them, doing is the best way of thinking & learning and they are driven more by finding answers than by raising questions.

Take aways

In the second and final blog about OuiShare Fest 2015 I will share my impressions and findings on four keynotes that inspired me (Ronald van den Hoff, Jeremy Heimans, Robin Chase en Frederic Laloux). If you can’t wait for that, then click on this link to find a list of speakers and an overview of the twelve tracks of OuiShare Fest 2015. Also you can find lots of videos and interaction with visitors (tweets using the hashtag #osfest15) online.

To close this blog my key take aways after some inspiring days in Paris. To me Lost in Transition means:

1. not knowing exactly where it’s going (because there are so many changes at the same time)

2. not understanding exactly what’s happening (for instance with blockchain: I get the impact and some applications of it. Still I do not fully understand how it works.)

3. one thing’s for sure: you got to keep moving yourself. (nowadays, in this ever changing world with exponential organisations popping up, scaling up and disrupting industries it can be over anytime, also for the new monopolist).

Patrick Davidson is the co-founder and co-owner of betterday, a network organisation of highly motivated professionals who aim to help people, teams and organisations realise peak performances in 90 days. Fascinated by recent developments in society, economy and technology Patrick is currently writing a book on leadership in the new economy, entitled Wavemakers. Co-authors are Martijn Arets (Crowd Expedition, Brand Expedition) and Hans van der Loo (Energy Boost, Vaart Maken).

The post OuiShare Fest 2015 | Review part I appeared first on Seats2meet.com Magazine.

Fikkie steken en hutten bouwen

Afgelopen vrijdag stond het thema ‘digitalisering binnen Achmea’ centraal in Lab55. Samen met een aantal van jullie gingen we in gesprek over de digitalisering binnen Achmea.  Wat was het gaaf, en wat ontstonden er mooie ontmoetingen en gesprekken! Met deze blog willen de ondernemers die erbij waren bedanken voor de aanwezigheid en de energie die wij hebben opgedaan met jullie ‘delen’.

Vrijdag was inspirerend en smaakt naar meer!

De mensen van Achmea vonden het geweldig wat er binnen Lab55 van Centraal Beheer gebeurde. Een paar  mooie quotes die we terugkregen:

•         “Het was een inspirerende middag. Wijze lessen: Lef tonen, durven falen, kennis delen, niet te lang nadenken en opschrijven maar doen. Mooi om mee te nemen in mijn dagelijkse werk!”

• “Start gewoon. Maak wel een goed plan, maar start vooral. En stop je energie in het beter maken van je plan onderweg en niet om van te voren alles al helemaal uit te denken…”

• “Mooi om te zien hoe open de ondernemers zijn over zaken die niet goed zijn gegaan. Gelukkig kunnen ze er nu om lachen. Sometimes you win, sometimes you learn…”

En het mocht langer duren, er was nog meer waarde om uit te wisselen!

Het start met het ecosysteem binnen je organisatie

Het thema was digitalisering, maar in de meeste groepjes was vooral het gesprek over gedrag, organisatie-systeem en mentaliteit. Want daar begint het! Een mooie quote van afgelopen vrijdag: “Het rare lijkt te zijn dat iedereen het eens kan zijn dat er iets moet gebeuren en dat ‘onafgesproken’ het collectief toch weer gaat hangen en we het niet doen. Alsof het systeem autonoom opereert”.

Fikkiesteken en huttenbouwen waren termen die ‘aan’ gingen

Letterlijk! Een mooie quote van één van de aanwezigen “We hebben teveel brandblussers die in actie komen als er iemand ergens ‘in de fik gaat’. Regels en afspraken werken als een blusdeken”.

Ontmoet elkaar in Lab55!

We willen iedereen bedanken die hierbij was! Het was een waardevolle ontmoeting en we hopen jullie vaker te mogen verwelkomen in Lab55.

Groet,

Kernteam Lab55!

Silvia Onos

Maartje van Tongeren

Bas Mennink

Angela Eijlander

The post Fikkie steken en hutten bouwen appeared first on Seats2meet.com Magazine.