Jeyamohan's Blog, page 76

காவியம் – 58

நாணயம், தர்மவிருக்ஷம். சாதவாகனர் காலம். பொயு 1 மதுரா

”ராதிகா பிறந்தபோது அஸ்வத் ஏழாம் வகுப்பு படித்துக்கொண்டிருந்தான். அப்போதே அவனுடைய உலகம் தனக்கான நண்பர்களும்,  தனக்கான சிறிய குற்றச்செயல்களுமாக முழுமையாக உருவாகிவிட்டிருந்தது. அவனுடைய நண்பர்களில் அவன்தான் வயதில் இளையவன். ராம்குமார் யாதவ் என்னும் நண்பன் அப்போது அவனுக்கு இருந்தான். அவன் நண்பர்களில் பிராமணன் அல்லாதவன் அவனும் இன்னொருவனும் மட்டும்தான். அஸ்வத்துக்கு அவன் எண்ணியிராத உலகங்களை எல்லாம் அறிமுகம் செய்தவன் ராம்குமார்தான்” என்று கானபூதி தொடர்ந்து சொன்னது.

அவர்கள் கங்கைக்கரை சுற்றுலா பயணிகள் வரும் மையங்களில் வெவ்வேறு வகையான ரகசியக் களியாட்டுகளை உருவாக்கிக் கொண்டிருந்தார்கள். புகை பிடிப்பது, மது அருந்துவது போன்றவை மிக இயல்பாக இருந்தன. சுற்றுலா வரும் பெண்களை சீண்டுவது, பெண்களுடன் வரும் ஆண்களைத் ரகசியமாகத் தொடர்ந்து சென்று அவர்கள் உறவு கொள்வதை வேடிக்கை பார்ப்பது, சமயம் வாய்த்தால் ஆண்களை பயமுறுத்தி துரத்தி விட்டு அந்த பெண்களை பாலியல் வல்லுறவு கொள்வது, விபச்சாரிகளிடம் வம்பு செய்வது என்று ஒவ்வொரு நாளும் புதிய கேளிக்கைகளை உருவாக்கிக்கொண்டிருந்தார்கள். ராம்குமார் எந்த வன்முறையையும் அணுவளவுகூடத் தயக்கமில்லாமல் செய்பவனாக இருந்தான். செய்தபின் அப்படியே அதை முழுமையாக மறந்துவிடவும் அவனால் முடிந்தது. அந்தத் தயக்கமின்மையும் கடந்துசெல்லுதலும் அஸ்வத்தை அவன் மேல் பிரமிப்பு கொள்ளச் செய்தது.

தொடர்ந்து புதிய வேடிக்கைகளை கண்டுபிடித்து அனைவரையும் சிரிக்க வைத்துக் கொண்டிருப்பவனாக சதானந்த் என்ற ஒல்லியான சிறுவன் இருந்தான். அதற்கென்றே பிறந்தவன் போலிருந்தான். அவனால் செய்யமுடியாத எதுவுமே இல்லை என்று அப்போது அஸ்வத் எண்ணினான். அவனால் ஒரு போலீஸ் ஸ்டேஷனுக்குள்  தைரியமாக உள்ளே நுழைந்து, ஒரு பொய்ப்புகாரை , அளித்து போலீஸ்காரர்களை நாள் முழுக்க அலையவிட முடியும். ஆசாரமான பிராமண வீட்டுக்குள் தன்னை ஒரு பிராமணன் என்று சொல்லி உள்ளே சென்று, அங்குள்ள பெண்களிடம் ஆபாசமாக எதையாவது பேசிவிட்டு, அவர்கள் திகைத்து குழப்பம் செய்வதற்குள் வெளியே கிளம்பிவிட முடியும். ஒவ்வொன்றையும் இறுதியில் வெறும் கேலிக்கூத்தாக ஆக்கி சம்பந்தப்பட்டவர்களையே சிரிக்கவைக்க முடியும்.

சதானந்த் தன்னை ஒவ்வொரு முறையும் விதவிதமாக உருமாற்றி வெவ்வேறு மனிதர்களாக மாற்றிக்கொண்டான். அது நடிப்பு அல்ல, அவன் உண்மையாகவே அகத்தில் அப்படி தன்னை ஆக்கிக்கொண்டான். ஆகவே அவன் நடிக்கிறான் என்று எவருக்கும் தெரியவுமில்லை. சதானந்த் தன் நண்பர்களை ஒவ்வொரு நாளும் திகைக்க வைக்கும் புதிய இடங்களுக்கு கொண்டு சென்றுகொண்டே இருந்தான். ராம்குமார் யாதவ் ஒரு வகை, சதானந்த் இன்னொரு வகை. அஸ்வத் இரண்டு வடிவங்களிலும் தன்னை மாறிமாறிக் கற்பனை செய்துகொண்டான். ராம்குமார் செல்லாத இடங்களுக்கெல்லாம் சதானந்த் செல்லமுடிந்தது. ஆனால் சதானந்த் ஆக ஒருவன் பிறந்து வரவேண்டும், அவனாக மாற முடியாது.

அந்த உலகிற்கு வெளியே தன் வீடு என்பது இரவு வந்து தங்கி தூங்கிவிட்டு காலையில் கிளம்பிச்செல்லும் ஓரிடமாக அவனுக்கு இருந்தது. பெற்றோர் மிக விலகிச் சென்றிருந்தார்கள். அவன் கணக்குப் பிள்ளையிடமிருந்து பணத்தை பெற்றுக்கொண்டான். பணத்தை கணக்குப் பாராமல் செலவழித்தான். அவனுடைய நண்பர்களில் நான்குபேர் மட்டுமே பணம் செலவழிக்கவேண்டும் என இருந்தது. ஹரீந்திரநாத் அவனுக்குத் தேவையான பணத்தை கொடுக்கும்படி சொல்லியிருந்தார். அவனுடைய பணத்தை எந்தவகையிலும் கட்டுப்படுத்த முடியாது என்ற நிலையை அவர் அடைந்திருந்தார். ஏனென்றால் அவருக்கு அவன் மேல் பயம் வரும் சில தருணங்களை அவன் உருவாக்கியிருந்தான். தன்னைப்பற்றி அவனுக்கு என்ன தெரியும் என்ற நிரந்தரமான குழப்பத்திலேயே ஹரீந்திரநாத் இருந்தார். தன்னை அவன் பின் தொடர்ந்து விடக்கூடாது என்று எண்ணினார். அவன் பின் தொடர்ந்தால் தன்னுடைய முழுச் சுதந்திரமும் இழக்கப்பட வேண்டியிருக்கும். அதற்கு பதிலாக அவனுக்குத் தேவையான பணத்தைக் கொடுத்தால் அவன் அந்த செலவுகளை செய்வதிலேயே முழுமையாக மூழ்கிவிடுவான் என்று எண்ணினார்.

ராதிகா பிறந்தபோது ஒரு நாள் கழித்தே அந்த செய்தியை அஸ்வத் அறிந்தான். நண்பர்களுடன் வெளியூர் சென்ற அவன் அதை வீட்டில் பள்ளிச்சுற்றுலா என்று சொல்லியிருந்தான். பயணம் முடிந்து வந்திறங்கி வீட்டுக்குள் நுழைந்தபோதுதான் வேலைக்காரியாகிய சம்பா அவனிடம் வந்து அவனுக்குத் தங்கை பிறந்திருப்பதாகச் சொல்லி அழைத்துச்சென்றாள். அவள் காட்டிய தொட்டிலில் படுத்திருந்த செக்கச் சிவந்த கிழங்கு போன்ற சிறு உயிர் மேல் அவனுக்கு அப்போதே ஒவ்வாமை உருவாகிவிட்டது. அதன்பிறகு எப்போதுமே அவன் அதன் அருகே செல்லவோ விளையாடவோ கொஞ்சவோ செய்ததில்லை.

அவள் பள்ளி செல்லத்தொடங்கும்போது அவன் உண்டு உறைவிடப்பள்ளிக்கு மாற்றப்பட்டிருந்தான். எப்போதாவது விடுமுறைக்கு வரும்போது மட்டும்தான் அவளைச் சந்தித்தான். அவள் தொடக்கத்தில் அவனிடம் விளையாடவும் நெருங்கவும் முயன்றாலும் கூட அவனுடைய விலக்கத்தினால் அவள் முற்றிலும் அகன்று சென்றாள். அவன் வீட்டுக்கு வரும்போது அவளிடம் அவள் கண்களைப் பார்க்காமல் ஓரிரு சொற்கள் பேசுவதுடன் சரி. அவளுடன் இணைந்து எங்குமே வெளியே சென்றதில்லை. அந்த வீட்டின் முறையும், ஆண்களும் பெண்களும் ஒருவரையொருவர் பார்த்துக் கொள்வதோ பேசிக்கொள்வதோ போல் இருக்கவில்லை. பெண்கள் தனி உலகில் வாழ்வது நல்லது என்று அந்த வீட்டைக்கட்டிய ஃபணீந்திரநாத் எண்ணியிருந்தார்.

அஸ்வத்திடம் ராதிகா நெருங்காமலிருப்பது நல்லது என்று ருக்மிணியும் எண்ணினாள். அவனிடம் அவள் ஏதாவது பேசத்தொடங்கினால் இயல்பாக அங்கே வருவதுபோல ருக்மிணி அங்கே வருவாள். அந்த உரையாடலை திசைதிருப்பி ராதிகாவை அவனிடமிருந்து அகற்றி அனுப்பிவிடுவாள். ஒரே ஒருமுறை சதானந்துடன் அவன் சாலையில் நடக்கும்போது எதிரே ராதிகா வந்தாள். அப்போது அவளுக்கு எட்டுவயது, நான்காம் வகுப்பில் சேர்ந்திருந்தாள். சதானந்த் அவளிடம் ஏதோ கேட்க அவள் நிமிர்ந்து பார்த்துவிட்டுச் சென்றுவிட்டாள். அதன்பின் அவள் அஸ்வத்திடம் வந்து பேசியதேயில்லை.

ராதிகாவை வளர்ப்பதிலேயே ருக்மிணி முழுமையாக ஈடுபட்டாள். இளமையிலேயே அவளுக்கு வீட்டுக்கு வந்து ஒரு பண்டிட் இசை கற்பித்தார். இன்னொருவர் சம்ஸ்கிருதம் சொல்லிக்கொடுத்தார். பள்ளியில் அவள் முதல் மாணவியாக வெற்றி பெற்றாள். பாட்டிலும் சம்ஸ்கிருத ஸ்லோகங்களை உச்சரிக்கும் போட்டிகளிலும் தொடர்ந்து பரிசுகளைப் பெற்றுவந்தாள்.

ஆறாம் வகுப்பு படிக்கும்போது அவளுக்கு விளையாட்டில் ஈடுபாடு வந்தது. அவள் பேட்மிண்டன் விளையாடச் செல்லவேண்டும் என்று சொன்னபோது ஹரீந்திரநாத் எரிச்சலுடன் அதெல்லாம் எதற்கு என்றார். ருக்மிணி ”தீனபந்து ராயின் மகள் விளையாடுகிறாள்” என்றாள்.

அவர் நிமிர்ந்து பார்த்து ”ம்” என்றார்.

அதற்கு மேல் அவரால் எதுவும் சொல்ல முடியாதென்று அவள் அறிந்திருந்தாள். எது உயர்குடிகளின் வழக்கமோ அதை தானும் செய்தாகவேண்டும், செய்யாவிட்டால் உயர்குடிகளின் உலகில் இடமில்லை என்பதை நன்கு அறிந்தவராக இருந்தார் ஹரீந்திரநாத்.

ராதிகா பேட்மிண்டனில் மாநில அளவிலேயே விளையாடத்தொடங்கினாள். அவள் ஒரு சைக்கிள் வாங்கி அதில் பள்ளிக்கூடம் சென்றாள். அதன்பிறகு ஓர் இருசக்கர வண்டியை வாங்கிக் கொண்டாள். அதில் நகரிலேயே வெவ்வேறு இடங்களுக்குச் சென்று வந்தாள். அவளுடைய தோழிகளும் அவளைப் போலவே உரக்கச் சிரிப்பவர்களாகவும், கத்திப்பேசி ஓசையிடுபவர்களாகவும் இருந்தார்கள். அவர்கள் அவனை ஒரு பொருட்டாக நினைக்கவில்லை.

அஸ்வத்  எதனாலோ அவர்களை அஞ்சினான். அவளுடைய தோழிகள் வீட்டில் இருக்கிறார்கள் என்றால் அவன் வீட்டுக்கே வருவதில்லை. வீட்டுக்கு வந்திறங்கி அவர்களுடைய சத்தம் கேட்டால் எதையோ மறந்துவிட்டவன் போல உடனடியாகக் கிளம்பிச் சென்று, நெடுநேரம் கழிந்துத்தான் திரும்பி வந்தான். அந்தப் பெண்களின் உற்சாகத்திலும் சிரிப்பிலும் அவன் அஞ்சும் ஏதோ ஒன்று இருந்தது. அவர்கள் வாழும் உலகம் கண்கூச வைக்கும் ஒளியுடன் இருப்பதாக அவனுக்கு அவ்வப்போது தோன்றியதுண்டு. பெரும்பாலான இடங்களில் பேட்மிண்டன் விளையாட்டுக்கான வெள்ளை ஆடைகளை அவர்கள் அணிந்திருந்தது காரணமாக இருக்கலாம் என்று ஒருமுறை அவன் யோசித்துக்கொண்டான்.

ராதிகா தன்னை மிகச்சரியாகத் தெரிந்து கொண்டிருப்பவள் என்பது அவன் கல்லூரி படிக்கும்போதுதான் அவனுக்குத் துல்லியமாகத் தெரிந்தது. அவன் கல்லூரி விடுமுறையில் வந்து வீட்டில் தங்கியிருக்கும்போது அவள் தோழிகள் வந்திருந்தார்கள். அவன்  கீழிறங்கி வரவில்லை. அவர்கள் கீழே உணவு உண்டு திரும்பிச் சென்றார்கள். சற்று நேரத்தில் அவர்களில் ஒருத்தி மட்டும் திரும்பி வந்து தன்னுடைய கைப்பையை அங்கே மறந்துவிட்டதாகச் சொன்னாள்.

அவள் அதை தேடிச்சலித்து எரிச்சலுடன் இருக்கும்போது அவன் கீழிறங்கி வந்தான். ”என்ன?” என்று அவளிடம் கேட்டான்.

அவள் ”என்னுடைய கைப்பையைக் காணவில்லை” என்றாள்.

அவன் அவள் மட்டும் இருப்பதனால் மெல்லிய துணிச்சலை அடைந்து “எங்கு வைத்தீர்கள்?” என்றான்.

“தெரியவில்லை” என்று அவள் சொன்னாள்.

அவன் ”நீங்கள் வெளியே இருந்து உள்ளே வாருங்கள்” என்றான்.

“எப்படி?” என்று அவள் கேட்டாள்.

“நான் இங்கு நிற்கிறேன். நீங்கள் ஏற்கனவே செய்ததுபோல திரும்பச் செய்யுங்கள். உள்ளே வந்து சாதாரணமாகப் பேசி டைனிங் டேபிளுக்குச் சென்று உட்கார்ந்து சாப்பிடுவது போல நடித்து விட்டு திரும்பி வாருங்கள்” என்றான்.

அவள் அதுபோலவே உள்ளே வந்து முகம் கழுவிவிட்டு டைனிங் டேபிளுக்கு செல்வதற்குள் அவன்  அவள் முகம் கழுவிய கண்ணாடிக்கு அருகிலிருந்த சிறிய அலமாராவிலிருந்து அவளுடைய கைப்பையை எடுத்துக்கொடுத்தான்.

“இது எப்படி! அய்யோ இது எப்படி!” என்று அவள் வியந்தாள்.

“இதை எங்கோ நான் சினிமாவில் பார்த்திருக்கிறேன். நாம் பெரும்பாலான விஷயங்களை நம்மை அறியாமலேயே இயல்பாக செய்கிறோம். அது ஒரு பழக்கம் போலத்தான்.  நம் கைகளுக்கும் கால்களுக்கும் அந்தப்பழக்கம் மட்டும்தான் தெரியும். ஆகவே ஒருமுறை செய்ததைத்தான் திரும்பவும் செய்வோம். நீங்கள் முதலில் உள்ளே வந்தபோது எப்படியெல்லாம் சென்றீர்களோ அதைத்தான் மீண்டும் செய்திருப்பீர்கள். அந்த இடங்களில் எங்கோதான் இந்தக் கைப்பை இருக்க வாய்ப்பிருக்கிறது. இப்படி ஒரு துப்பறியும் நிபுணர்  கொலையை கண்டுபிடிப்பதை படத்தில் பார்த்தேன்” என்றான்.

“அப்படியா? எந்தப் படம்?” என்று அவள் கேட்டாள்.

அவன் அந்தப்படத்தை பற்றி சொன்னான்.

“எனக்கு துப்பறியும் படங்கள் பிடிப்பதேயில்லை. எப்படித் துப்பறிகிறார்கள் என்று புரிவதே இல்லை“என்று அவள் சொன்னாள்.

“கொஞ்சம் கவனித்தால் புரியும். கொலையைப்பற்றியெல்லாம் மறந்துவிட வேண்டும் எப்படி மனிதனுடைய பழக்க வழக்கங்களை அவர்கள் கூர்ந்து பார்க்கிறார்கள் என்றுதான் நாம் கவனிக்கவேண்டும்.  இப்படி எவ்வளவோ நுணுக்கமான விஷயங்கள் துப்பறியும் கதைகளில் இருக்கின்றன. இப்போது இந்தப் பையை நீங்கள் திட்டமிட்டு ஒளிக்கிறீர்கள் என்றால்கூட அதற்கு உங்கள் மனம் ஒரு நாலைந்து வழிகளைத்தான் கண்டுபிடிக்கும். ஏற்கனவே ஒரு பொருளை எப்படி மறைத்தீர்களோ அதே வழியில்தான் மீண்டும் மறைப்பீர்கள். இதை பேட்டர்ன் என்று சொல்வார்கள் குற்றங்கள் பேட்டர்ன்கள் வழியாகத்தான் கண்டுபிடிக்கப்படுகின்றன. ஏனென்றால் பேட்டர்ன் இல்லாமல் குற்றங்கள் கிடையாது” என்று அவன் சொன்னான்.

அவன் பேசிக்கொண்டிருக்கும்போது ராதிகாவின் தோழிகள் உள்ளே வந்து  “என்ன செய்கிறாய் இங்கே?” என்று கத்தினார்கள்.

“நான் வருகிறேன். நாம் மறுபடியும் இதைப்பற்றி பேசுவோம்” என்று சொல்லி அவள் வெளியே ஓடினாள்.

அன்று மாலை அவன் தன் அறையில் படித்துக்கொண்டிருக்கும்போது ராதிகா அங்கே வந்தாள். வந்து அவன் அறைக்குள் நுழையாமல் வெளியே நின்றுகொண்டு ”உன்னிடம் பேச வேண்டும்” என்றாள்.

“என்ன?” என்று அவன் கேட்டான்.

“ஒன்றுமில்லை” என்றபின் அவள் வாசலில் நின்று ”நீ இன்று லக்ஷ்மியுடன் பேசினாயா?” என்றாள்.

“யார்?” என்று அவன் கேட்டான்.

“கைப்பையை மறந்துவிட்டு வந்தவள், லக்ஷ்மி” என்றாள்.

“ஆமாம்” என்றான்.

“இனி என் தோழிகளிடம் பேசாதே” என்றாள்.

அவன் சீற்றத்துடன் திரும்பி அவள் கண்களைப் பார்த்தான். ”ஏன்?” என்றான்.

“அவர்கள் நல்ல பெண்கள்” என்றபின் அவன் கண்களை கூர்ந்து பார்த்து ஏதோ சொல்ல வந்து உதடு விரிந்தபின் அப்படியே விட்டுவிட்டு திரும்பிச் சென்றாள்.

அவன் அவள் தன்னை ஓங்கி அறைந்துவிட்டு சென்றது போல் உணர்ந்தான். நெடுநேரம் அந்த நடுக்கத்திலிருந்து  அவனால் விடுபட முடியவில்லை. அந்தப்புத்தகத்தை கையில் ஏந்தியிருக்கக் கூட முடியவில்லை. அதை மேஜை மேல் வைத்துவிட்டு எழுந்து நின்றான். பதற்றம் தாங்காமல் மீண்டும் அமர்ந்துகொண்டான். பின்னர் பால்கனிக்குச் சென்று நின்று சிகரெட் பிடிக்கத்தொடங்கினான்.

தன்னை அந்த வீட்டில் முழுமையாகத் தெரிந்து வைத்திருப்பவள் அவள் மட்டும் தான் என்று தோன்றியது. அது வெறும் பிரமையா என்று அவன் எண்ணிக்கொண்ட போதெல்லாம் அவளுடைய கண்களின் அந்தப்பார்வை நினைவுக்கு வந்தது. ஒவ்வொருமுறையும் அது ஒரு கூரிய ஆயுதத்தை தொடுவது போலிருந்தது. அவன் மறுநாள் விடியற்காலையிலே கிளம்பிச் சென்றுவிட்டான். பிறகு அவள் இருக்கும்போது எப்போதுமே வீட்டுக்கு வந்ததில்லை.

அவள் காசிக்கு மேற்படிப்புக்காக செல்கிறாள் என்று தெரிந்தபோது அவனுக்கு ஒரு மெல்லிய ஆறுதல் எண்ணம் வந்தது. அவள் அவனைவிட நன்றாகப் படித்துக் கொண்டிருந்தாள். அவள் ஒரு ஐஏஎஸ் அதிகாரியாக ஆகியிருக்க முடியும். அதற்கான வழிகள் எல்லாமே பிகாரில் பணத்திற்கான ஓடைகளாக வகுக்கப்பட்டிருந்தன. அவள் நல்ல மதிப்பெண்களையும் பெற்றுவிட முடியும். அவள் இலக்கியம் படிக்கப் போனாள் என்பது ஒருபோதும் அவள் அதிகாரத்தை அடையப்போவதில்லை என்று அவனுக்குத் தெரிவித்தது. ஒருவேளை அவள் ஐ.பி.எஸ் அதிகாரியாக வந்துவிடுவாளா என்றுகூட ஒருசில முறை அவன் ஐயப்பட்டது உண்டு.

அவள் ஒரு பங்கியுடன் காதலில் இருக்கிறள் என்ற செய்தி உண்மையில் அவனுக்கு ஒரு விந்தையான திருப்தியைத்தான் அளித்தது. “அது அப்படித்தான் போகுமென்று எனக்குத் தெரியும்” என்று அவன் சிகரெட் புகையை தன் சுட்டுவிரலால் தட்டியபடி ராம்சரண் நாயக்கிடம் சொன்னான்.

“அவள் குடும்பத்திலிருந்து விலகிப்போக ஆரம்பித்து நெடுங்காலம் ஆகிறது. குடும்பத்தில் என்னென்ன விஷயங்கள் உயர்வாக நினைக்கப்படுகின்றனவோ அவை எல்லாவற்றையுமே தலைகீழாகச் செய்யவேண்டும் என்று அவள் நினைக்கிறாள். அதன் வழியாகத்தான் அவள்  சுதந்திரமானவளாக ஆக முடியுமென்று எண்ணுகிறாள். எங்கள் வீட்டில் பெண்கள் தலையை மறைக்காமல் ஆண்கள் முன் வருவதே இல்லை. அவள் குட்டைப்பாவாடை அணிந்துகொண்டு டென்னிஸ் விளையாடப் போனதே அதற்கு நேரெதிராக எதையாவது செய்யவேண்டும் என்பதற்காகத்தான்.”

“எல்லா பெண்களும்தான் விளையாடுகிறார்கள்” என்றான் ராம்சரண் நாயக்.

“மற்ற வீடுகளில் அம்மாக்கள்தான் பெண்களை கட்டுப்படுத்துவார்கள். இங்கே மகளை தூண்டிவிட்டதே அம்மாதான்” என்று அஸ்வத் சொன்னான். “அவளுக்கு என் அப்பா மீது ஏதோ கோபம். அப்பாவுக்குப் பிடிக்காததை வலுக்கட்டாயமாகச் செய்யவேண்டும் என்று நினைத்தாள்… பெண்களால்தான் குடும்பங்கள் அழிகின்றன.”

“பெண்கள் ஆண்களால் அழிகிறார்கள். பெண்கள் அழியும்போது குடும்பம் அழிகிறது” என்று ராம்சரண் நாயக் சொன்னான். அவன் கண்களில் கிண்டல் இருக்கிறதா என்று அஸ்வத் பார்த்தான். இன்னொரு சிகரெட் பற்றவைத்துக்கொண்டான். “தொடக்கம் முதலே அவளை நான் பார்த்துக்கொண்டு தான் இருந்தேன். இப்படி ஏதோ ஒன்று நிகழுமென்று எனக்கு நன்றாகவே தெரியும்.”

ராம்சரண் நாயக் சிகரெட்டை ஆழ இழுத்து ஆஷ்ட்ரேயில் போட்டபடி ”பெண்கள் எப்போதுமே அப்படித்தான் இருந்திருக்கிறார்கள். வெளிப்படையாக இப்படி மீறாவிட்டால் உள்ளே வேறெப்படியாவது மீறிக்கொண்டிருப்பார்கள்” என்றான்.

சட்டென்று திடுக்கிட்டு அவன் முகத்தைப்பார்த்த அஸ்வத். ராம்சரண் நாயக் தடித்த உயரமான மனிதன். அவன் முகம் வழக்கம் போல வெறும் சதையுருண்டையாகத் தென்பட்டது. கொழுத்த சதைக்குள் புதைந்திருந்தவை போன்ற அவன் உணர்ச்சியற்ற கண்களைப் பார்த்தபடி ”என்ன சொல்கிறாய்?” என்றான்.

”ஆண்களாகிய நாம் பெண்களை அப்படியெல்லாம் வேவு பார்க்கவோ,  அவர்களைப் புரிந்துகொள்ளவோ  முயலக்கூடாது. நாம் எரிச்சலடைந்து விடுவோம். நம் வீட்டுப்பசு நமக்குப் பால் தரவேண்டும், அதற்கப்பால் அது என்ன செய்கிறது என்றெல்லாம் நாம் பார்க்கக்கூடாது.”

அஸ்வத் ”பசு மலத்தைத் தின்று விட்டு வந்தால் என்ன செய்வாய்?” என்றான்.

”கங்கைக்கரையில் அலையும் பெரும்பாலான பசுக்கள் மலத்தைத்தான் தின்கின்றன. அந்தப் பசுக்களின் பாலைத்தான் சிவலிங்கத்தின் தலையில் கொட்டுகிறார்கள். அங்கே காசியில் விஸ்வேஸ்வரனுக்கே அதுதான் அமுத அபிஷேகம்” என்று ராம்சரண் நாயக் சொன்னான்.

அந்த விவாதத்தை நீட்டிக்க விரும்பாமல் அஸ்வத் எழுந்து சென்று ஜன்னலோரம் நின்று, ”ஆனால் பெண் நம்முடைய குடும்பத்தின் கௌரவத்தை காப்பாற்றுபவள். அவளை வைத்துத்தான் நம்முடைய இடம் என்ன என்று தீர்மானமாகிறது. பாட்னாவில் எங்கள் குடும்பத்தின் கௌரவம் மட்டும்தான் இப்போது எங்களுடைய ஒரே அடையாளமாக இருக்கிறது .எங்கள் தாத்தா இன்றைக்கும் பாட்னாவில் தெய்வமாக வழிபடப்படுகிறார். அவருக்குக் கோயில் இருக்கிறது தெரியுமா?” என்றான்.

ராம்சரண் ”ஆமாம் தெரியும், உன் அப்பா கட்டியது” என்று சொன்னான்.

”ஒருநாளைக்கு ஐநூறு பேராவது அவரை வணங்கி ஆசி பெற்றுச் செல்கிறார்கள்”

”லக்னோவில் கிஷன் யாதவ் என்பவனுக்கு பூட்டான் லாட்டரியில் ஒரு கோடி விழுந்தது. ஒரு நாளைக்கு நூறுபேர் அவனைக் கண்டு காலைத் தொட்டு வணங்கிச் செல்கிறார்கள். அவனைப் பார்த்தால் ஐஸ்வரியம் வரும் என நினைக்கிறார்கள்.”

அஸ்வத் அதைக் கவனிக்காமல் “என் அப்பா இன்று பாட்னாவில் பெரிய பணக்காரர் அல்ல. ஆனால் எந்தப் பணக்கார சபையிலும் அவருக்கொரு நாற்காலி உண்டு. அது என் தாத்தா ஃபணீந்திரநாத்துடைய பேரால்தான்” என்றான்.

”அவரை funny dog என்று சொல்வார்கள் இல்லையா?”

கிண்டலை அப்போதுதான் அஸ்வத் உறுதியாக உணர்ந்தான். ராம்சரண் நாயக்கிடம் இருக்கும் அந்த ஏளன மனநிலையை அஸ்வத் அறிந்திருந்தான். அந்தக் நையாண்டி வழியாகத்தான் அவன் தான் செய்யும் அனைத்து செயல்களையுமே ஏதோ வகையில் தனக்கு ஒத்துக்கொள்ளக் கூடியதாக மாற்றிக் கொள்கிறான் என்று அவனுக்குத் தோன்றியதுண்டு.

ராம்சரண் நாயக் படித்தவன். ஒரு குற்றத்தை செய்வதற்கு முன் அதற்குரிய எந்த ஒரு விளக்கத்தையும் அவன் ஏற்றுக்கொள்வதில்லை. அந்த நியாயங்கள் அனைத்தையுமே நையாண்டி வழியாக முற்றும் உடைத்த பிறகு, அதை குற்றம் மட்டுமாகவே செய்வதுதான் அவனுடைய வழக்கம். ஆகவே பிற குற்றவாளிகளிடம் பேசுவதுபோல ஒரு குற்றத்தை ஏன் செய்தே ஆகவேண்டும், செய்யாமலிருக்க ஏன் முடியாது என்ற வகையில் அவனிடம் பேசக்கூடாது என்று அஸ்வத் முன்னரே அறிந்திருந்தான்.

”உன்னுடைய பிரச்னை என்னவென்றால் நீ படித்த கிரிமினல் என்பதுதான்” என்று அஸ்வத் சொன்னான்.

ராம்சரண் நாயக் புன்னகைத்து “பெரிய வேறுபாடு ஒன்றுமில்லை. போலீஸில் சிக்கிக்கொண்டால் நான் கொடுக்கும் வாக்குமூலத்தில் ஒரு ஷேக்ஸ்பியர் மேற்கோள் இருக்க வாய்ப்பிருக்கிறது அவ்வளவுதான்” என்றான்.

அஸ்வத் சிரித்துவிட்டான். ”அவளை அப்படியே விட்டுவிடலாம். ஆனால் இரண்டு வாய்ப்புகள் இருக்கிண்றன. ஒன்று பாட்னாவின் உயர் வட்டாரத்தில் அதை கொஞ்சநாள் பேசிவிட்டு அப்படியே விட்டுவிட வாய்ப்புண்டு. என் அப்பா அதை மறந்துவிடவும் வாய்ப்பிருக்கிறது. ஆனால் ஒருவேளை அவர்கள் அதைப் பேசிப் பேசி பெரிதுபடுத்துவார்கள் என்றால்,  அதைக் கொண்டே அவரை ஒருபடி கீழிறக்க முயல்வார்கள் என்றால், அதை அவரால் தாங்கிக்கொள்ள முடியாது. அவர் அழுவது அதை எண்ணித்தான். ஏற்கனவே அவருக்கு உண்மையான மதிப்பு எதுவும் அங்கு கிடைக்கவில்லை என்று அவருக்குத் தெரியும். ஆனால் அந்த இடங்களுக்கு அவரால் போகாமலிருக்கவும் முடியவில்லை. ஏனெனில் அவருக்கு போக வேறு இடமில்லை. அவர் அவர்களிடம் ஏதேனும் ஒரு மதிப்பை ஈட்டுவதற்காகவே தொடர்ந்து எதையாவது செய்து வருகிறார்”

அஸ்வத் தொடர்ந்தான்.“ஆகவேதான் தன் அப்பாவின் திதி விழாவை இப்போதெல்லாம் மிகப்பெரிய அளவில் கொண்டாடுகிறார். நகர் முழுக்க போஸ்டர் அடித்து ஒட்டுகிறார். எட்டு நாளிதழ்களில் விளம்பரம் கொடுக்கிறார். இந்த ஆண்டு அமைச்சரை அழைத்தால் என்ன என்று என்னிடம் கேட்டார். இதற்கெல்லாம் அமைச்சர்கள் வரமாட்டார் என்று நான் சொன்னேன். இல்லை இது மதவிழா என்று சொன்னால் கண்டிப்பாக வருவார், ஓர் அமைச்சர் ஒரு ஐந்து நிமிடம் வந்து சென்றால்கூட நல்லதுதான் என்றார்.”

”இரண்டும் நடக்கலாம். பொதுவாக எவரும் எவரையும் பற்றி யோசிப்பதில்லை. எல்லாமே ஒருவார வம்புதான். ஆனால் உன் அப்பா அவர்களின் அகங்காரத்தைச் சீண்டிக்கொண்டே இருந்தால் பிரச்னைதான்” என்றான் ராம்சரண் நாயக்.

”அவர்கள் பெரிதுபடுத்தாமல் இருக்கவேண்டும் என்றால் அப்பா தன்னுடைய இடத்தை இன்னும் கொஞ்சம் சிறிதாக்கிக் கொள்ள வேண்டும். அவர் இந்த பூசைவிழாவை பெரிதாக நடத்தக்கூடாது. தன்னுடைய தந்தையின் பெருமைகளைப்பற்றி எங்கும் சொல்லக்கூடாது. இன்னும் சொல்லப்போனால் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பாட்னாவின் உயர்குடிகளின் சபையிலிருந்து விலகிவிடவேண்டும். எப்போதாவது அவர்களை கிளப்புகளில் சந்தித்து ஒரு சாதாரணமான பேச்சுடன் நிறுத்திக்கொள்ளவேண்டும். சீட்டாட்ட சபைகளிலோ அல்லது வேறு நிகழ்ச்சிகளிலோ சென்று முக்கியமாக அமரக்கூடாது. அந்த சபையில் ஏற்கனவே இடம் பெற்றிருப்பவர்களிடம் போட்டி போட முயலக்கூடாது” என்று அஸ்வத் சொன்னான்.

“ஆனால் என்ன பிரச்னை என்றால் உங்கள் அப்பாவால் அப்படி செய்யாமலிருக்க முடியாது. ஏனென்றால் சாதியிலும் தகுதியிலும் தன்னைவிட உண்மையாகவே மேலானவர் என்று உங்கள் அப்பா ஒத்துக் கொள்ளக்கூடிய ஒருவர் தன்னை விட மேலான இடத்தில் இருப்பதை அவர் பார்க்க வாய்ப்பே இல்லை. இந்த ஐம்பதாண்டுகளில் எல்லா நகரத்திலும் பணமும் செல்வாக்கும் அடைந்து மேலே வந்து இதே போன்ற இடங்களில் உட்கார்ந்திருப்பவர்கள் எல்லாருமே ஊழலும் குற்றமும் வழியாக சம்பாதித்த அற்பர்கள்தான். அவர்கள் தங்கள் அற்பத்தனத்தை நன்றாகத் தெரிந்து வைத்திருப்பார்கள். தாங்கள் எத்தனை சாமானியப் பின்னணியிலிருந்து வந்தோம் என்பதும், அது அந்த இடத்திலிருக்கும் அத்தனை பேருக்கும் தெரியும் என்பதும் எப்போதும் அவர்களுக்குள் ஓடிக்கொண்டிருக்கும்” என்றான் ராம்சரண் நாயக்.

ராம்சரண் நாயக் சிகரெட்டை இழுத்து புகைவிட்டபடி தொடர்ந்தான் “உங்களுக்கே தெரியும் பாட்னா சந்தையில் மூட்டை தூக்கிப்பிழைக்கத் தொடங்கிய ஒருவன்தான் இன்று உங்கள் லயன்ஸ் கிளப்பின் தலைவன். பிறர் மறந்தாலும் தான் மூட்டை தூக்கியவன் என்பதை அவன் மறக்கப்போவதில்லை. பிறரும் மறக்க மாட்டார்கள். அவர்கள் தன்னை புகழும்போதெல்லாம் தன்னை மூட்டை தூக்கியவன் என்று நினைத்துதான் புகழ்கிறார்கள் என்று தான் அவன் நினைப்பான். அவனுடைய ஒரே இன்பமே உங்கள் தந்தையைப்போன்ற ஒருவரை மட்டம் தட்டி மகிழ்வதுதான். அதற்கான ஒரு சந்தர்ப்பத்தையும் அவன் விடமாட்டான். ஒருவேளை அவன் தன் மகளுக்கு ஒரு பெரிய குடும்பத்தில் பெண் எடுத்தான் என்றால் அதுவே உங்கள் தந்தையை மட்டம் தட்டி சிறுமைப்படுத்துவதாக ஆகிவிடும்”

”உண்மைதான்” என்று அஸ்வத் சொன்னான். “இந்தக் காலம் சீரழிந்து கிடக்கிறது. ஒரே தலைமுறைக்குள் பரம அற்பர்கள் மேலே வந்து அமர்ந்துவிடுகிறார்கள்.”

நாயக் சிகரெட்டை குத்தி அணைத்தபடி “அது எல்லாத்தலைமுறையிலும் அப்படித்தான். பிரிட்டிஷ் ஆட்சிக்காலத்தில் இந்தப்பாட்னாவில் பரம்பரை அரச குடும்பங்களைவிடவும் அதிகமான பணம் சேர்த்து பெரிய மாளிகைகளை கட்டிக்கொண்டவர்கள் எல்லாம் சிறிய அளவில் வட்டிக்கு விட ஆரம்பித்தவர்கள்தான்” என்றான்.

அஸ்வத் திரும்பிப் பார்க்க, ராம்சரண் நாயக் புன்னகைத்து ”நான் பொதுவாகச் சொன்னேன்” என்றான்.

அஸ்வத் அதை அப்படியே கடந்து, ”என்ன செய்ய வேண்டும் என்று நான் இன்னமும் முடிவெடுக்கவில்லை எனக்குக் குழப்பமாகத்தான் இருக்கிறது. அவளை திரும்பி வரச்சொல்லியிருக்கிறேன். வந்தபின் அவளிடம் பேசிப்பார்ப்போம். இங்கே வந்தபின் அவள் எல்லாவற்றையும் முற்றிலும் விட்டுவிட்டாள் என்றால் ஒன்றும் இல்லை. அந்தப் பையனை அவளால் திருமணம் செய்யமுடியாது. திருமணம் செய்தால் தந்தை ஒரு பைசா கொடுக்கப்போவதில்லை. அவனுடன் சென்று அவள் சேரியில் வாழப்போகிறாளா என்ன? முதலில் இதெல்லாம் புரட்சிகரமாகத் தோன்றும். வாழ்க்கை என்பது பெரிது. அதை அவளிடம் விளக்கமாக சொன்னால் புரிந்துகொள்வாள்  என்று தோன்றுகிறது. என்ன இருந்தாலும் அவள் ஹரீந்திரநாத் தேஷ்பாண்டேயின் மகள், ஃபணீந்திரநாத் தேஷ்பாண்டேயின் பேத்தி”

“ருக்மிணி தேஷ்பாண்டேயின் மகளும்கூட” என்று ராம்சரண் நாயக் சொன்னான்.

அஸ்வத் திரும்பி அவனைப் பார்த்தபின், அவன் என்ன சொல்ல வந்தான் என்பதை புரிந்துகொள்ள முயல்வதைக் கைவிட்டு, ”என்ன செய்வது என்று நான் நாளைக்குள் சொல்லிவிடுகிறேன். நீ நேரில் சென்று அவளை உடனடியாக இழுத்து வரவேண்டியிருக்கும். அவள் தானாகவே வரமாட்டாள் என்று நினைக்கிறேன்” என்றான்.

நாயக் “செய்துவிடலாம்” என்றான். “நாம் எளிதில் கையாள முடிவது பெண்ணின் உடலை. கையாள முடியாதது பெண்ணின் மனதை” என்றபின் இன்னொரு சிகரெட்டை எடுத்துக்கொண்டு “நல்ல கவிதை இல்லையா?” என்றான்.

“பள்ளிக்காலத்தில் எனக்கு இரண்டு நண்பர்கள் இருந்தார்கள், அவர்கள் இரண்டுபேரையும் கலந்தது போல இருக்கிறாய் நீ” என்றான் அஸ்வத். “ஒருவன் குற்றவாளி. இன்னொருவன் கோமாளி. இரண்டுபேரும் எதற்கும் துணிந்தவர்கள்”.

ராம்சரண் நாயக் சிரித்துக்கொண்டு “வெறும் குற்றவாளிகள் முட்டாள்கள். புத்திசாலியான குற்றவாளிகளிடம் கொஞ்சம் கோமாளித்தனமோ கிறுக்குத்தனமோ இருக்கும்” என்றான். “ஆனால் நான் எதையும் கேலிக்கூத்தாக ஆக்குவதில்லை. கொஞ்சம் நாடகத்தனமாக ஆக்குகிறேன். அது எனக்குப் பிடித்திருக்கிறது. ஏனென்றால் நான் இலக்கியம் படித்தவன்”

“ராம்குமாரை அவன் தம்பியே குத்திக் கொன்றான். சதானந்த் குடிகாரனாக மாறி தெருவில் செத்தான். எப்போதாவது என் காருக்கு குறுக்கே பாய்ந்து குடிக்க காசு கேட்பான்…” என்று அஸ்வத் சொன்னான்.

“மிகச்சரியான பொருந்தி வரும் முடிவுகள். எனக்கென்னவோ ஷேக்ஸ்பியர் சொன்னது போல இது ஏதோ முட்டாள் எழுதிய கலவரமும் ஓலமும் கொண்ட நாடகம் அல்ல என்று தோன்றுகிறது. இது மகத்தான கதைசொல்லி ஒருவனால் திறமையாகச் சொல்லப்படும் கதை.” என்றான் ராம்சரண் நாயக். “நான் அவனுடைய சிறந்த கதாபாத்திரங்களில் ஒன்று. Yes, I mean it!”

“நான் கிளம்புகிறேன், வீட்டுக்கு வருவதாகச் சொல்லியிருக்கிறேன். நாளை காலை பத்துமணிக்கு நான் அழைக்கிறேன். நீ என்ன செய்யவேண்டும் என்று சொல்கிறேன்” என்றபடி அஸ்வத் கிளம்பினான்.

ஆனால் அன்றிரவே அஸ்வத் தன் படுக்கையறையில் இருந்து ராம்சரண் நாயக்கை  தொலைபேசியில் அழைத்து   ”அவளை நாளைக்கே கூட்டி வா” என்றான்.

”ஆமாம், குழம்பிக் கொண்டிருப்பதை விட எதையாவது செய்வது மேல். அந்த விஷயம் அங்கேயே முடியும்” என்று ராம்சரண் நாயக் சொன்னான். “எல்லா அதிரடி முடிவுகளும்  முடிவெடுக்க முடியாத குழப்பத்தில் இருந்து வெளியேறுவதற்காகத்தான் எடுக்கப்படுகின்றன”

“நீ என்ன செய்யப்போகிறாய்?”

ராம்சரண் நாயக் சிரித்துக்கொண்டே “குழப்பம் கடுமையாக இருந்தால் அங்கே காசியில் படிக்கும் இன்னும் இரண்டு மாணவர்களைக்கூடக் கொல்லலாம்…” என்றான்.

“நீ குடித்திருக்கிறாய்”

“ஆமாம், இரவில் குடிக்காமலிருக்க நான் என்ன காந்தியா?” என்றபின் “அதாவது நான் என்ன சொல்கிறேன் என்றால் நமக்குத் தேவை உறுதியான ஏதாவது ஒரு செயல். அதைச் செய்தால் எல்லாம் கண்கூடாக ஆகிவிடுகிறது, அதாவது கல்மண் போல. அதை நம்மால் கையாள முடியும். இப்போது எல்லாமே சொற்களாக இருக்கின்றன, அதாவது புகைபோல. நம்மால் இதைக் கையாள முடியாது. ஆகவே செய்வோம்… வேண்டுமென்றால் வழிப்போக்கர் நான்குபேரைக்கூட கொல்லலாம்” என்று ராம்சரண் நாயக் சொன்னான்.

“நீ போதையில் இருக்கிறாய்… போனை வை. நாளை உன்னிடம் பேசுகிறேன்” என்றான் அஸ்வத்.

(மேலும்)

For a new generation…

I never expected that students might read this site, but after the bird-watching and plant-watching classes, a small set of students are reading this English site. I will publish more articles for them in the future.

For a new generation…

சுசித்ரா சொன்ன ஒரு விஷயம் என்னை பெருமளவு யோசிக்க வைத்தது. தர்க்கததை முறையாகக் கற்றுக்கொள்வது என்பது இன்னொருவரிடம் விவாதிப்பதற்காக அல்ல, நாமே நமக்குள்ளே ஒன்றை விவாதித்து தெளிவுபடுத்திக்கொள்வதற்காகத்தான் என்பது மிகமுக்கியமான ஒரு கருத்து

முழுமையறிவு வகுப்புகளின் சூழல்

தலாதலம்!

இருளின் ஒளி

ஏழாம் உலகம் நாவலின் கன்னட மொழியாக்கமான தலாதலம் சென்ற 8 ஜூன் 2025 அன்று குமரகுருபரன் – விஷ்ணுபுரம் விருதுவிழா அரங்கில் எளிமையாக வெளியிடப்பட்டது. நூல் தயாராகிவிட்டது என்று பதிப்பாளர் சொன்னார். ஆனால் அரங்கில் வெளியிடும் திட்டமேதும் இருக்கவில்லை. ரம்யா பதிப்பித்த விந்தியாவின் கதைகள் அடங்கிய விந்தியா என்னும் தீற்றல் நூல் அரங்கில் வெளியிடவிருந்தது. அவ்வாறென்றால் இதையும் வெளியிடலாம் என முடிவுசெய்யப்பட்டது. விஷ்ணுபுரம் அரங்கில் என் நூல் ஏதும் வெளியானதில்லை.

நூலை குப்பம் பல்கலையின் தமிழ் பேராசிரியரும் மொழிபெயர்ப்பாளருமான முனைவர் பத்மநாபன் வெளியிட கவிஞர் றாம் சந்தோஷ் பெற்றுக்கொண்டார். அரங்கில் வசுதேந்திராவும் மொழிபெயர்ப்பாளர் சாந்தி அப்பண்ணாவும் இருந்தனர்.

சாந்தி கே அப்பண்ணா

சாந்தி கே அப்பண்ணா கன்னடத்தின் புதிய எழுத்தாளர்களில் ஒருவர். யுவபுரஸ்கார் விருது பெற்றவர். பெரும்பாலும் எல்லா இலக்கியத்தொகுதிகளிலும் அவருடைய கதைகள் இடம்பெற்றுள்ளன. சென்னையில் பணியாற்றிய காலகட்டத்தில் சாந்தி தமிழ் கற்றார். ஏழாம் உலகம் நாவலை மொழியாக்கவேண்டும் என ஆர்வம் கொண்டு அனுமதி கோரினார். அவருடைய மொழியாக்கம் மிகச்சிறப்பானதாக உள்ளது என்றார்கள். வசுதேந்திரா ‘அது தனக்கான தனி நடை கொண்ட ஒரு இலக்கியப் படைப்பாக இப்போது உள்ளது’ என்றார்.

கன்னட விமர்சகரான தத்தாத்ரேய ‘மானுட இயல்புகளின் அடிப்படைகளை விளக்கும் நாவல் இது. இந்நாவலின் ஒவ்வொரு கதாபாத்திரமும் நம்முடனேயே இருந்துகொண்டிருப்பவர்கள் போலவே தோன்றினாலும் இந்த ஆழத்து உலகில் அவர்களின் உணர்ச்சிகளின் களம் நம் கற்பனைக்கும் அப்பாற்பட்டதாக உள்ளது. ஒளிக்கும் இருட்டுக்கும் நடுவே வேறுபாடு ஏதுமில்லை. வாழ்வுக்கும் சாவுக்கும் இடையேகூட. இந்த மனிதர்களை எப்படி புரிந்துகொள்வது? மிகக்கூர்மையான சித்தரிப்பும் வலுவான வண்ணவேறுபாடுகளும் கொண்டது இந்நாவல்’ என்கிறார்.

ஏழாம் உலகம் நாவலை என் முதல் நாவலாக ஆங்கிலத்தில் கொண்டுவருவதற்கான காரணமாக இருந்தது அதன் நேரடியாக தாக்கும் அழகியல்தான். அது மனசாட்சியுடன் கூர்மையாக உரையாடுகிறது. என் எழுத்துக்களுடன் அறிமுகமில்லாத, என் நடையோ மனப்போக்கோ தெரியாத வாசகருக்குக் கூட அது சென்று சேர்ந்துவிடும். அதிலுள்ள தரிசனமும் அழகியலும் பிடிகிடைக்காதவர்களுக்கும் அதன் மனிதாபிமான அம்சம் புரியும்.

அத்துடன் கூடுதலாக இலக்கிய அறிமுகம் உடைய வாசகர் அந்நாவலின் மெய்யியல் தளத்தை மாங்காண்டி சாமி வழியாக வந்தடைய முடியும். சமூகத்தின் மிகக்கீழ்நிலையிலுள்ளவர்களும் மிக முதல்நிலையிலுள்ள ஞானியும் ஒன்றாக இருக்கும் ஒரு சூழல் உணர்த்தும் பண்பாட்டு அம்சம் என்ன என்பதைக் கண்டடைய முடியும். அந்நாவல் பெற்றுவரும் வரவேற்பு அந்தக் கணிப்பு சரியே என உணர்த்துகிறது.

இலக்கியத்தின் அழகியலில் சில அம்சங்கள் ஓர் ஆசிரியரை நுணுக்கமாக நாம் பின் தொடர ஆரம்பித்த பிறகே பிடிகிடைக்கும். உண்மையில் அவைதான் இலக்கியத்தின் மிகச்சாரமான பகுதிகள். ஒரு குறிப்பிட்ட வட்டாரத்தின் குறிப்பிட்ட உணவை தொடர்ந்து உண்பவர் அதில் கண்டடையும் சுவை வேறுபாடுகளைப் போல. நாகர்கோயில்காரர்கள் பழம்பொரியில் கண்டடையும் சுவைச்சித்திரங்களை இங்கே வந்திறங்கி , சாப்பிட்டுத்தான் பார்ப்போமே என்று ஒன்றை வாங்கி வாயில் திணிப்பவர் உணர முடியாது.

ஆகவேதான் சராசரியாக எங்கும் ஒரே சுவை கொண்ட உணவுகளுக்கு மட்டும் உடனடியான ஏற்பு கிடைக்கிறது. வட்டாரத்தன்மை கொண்ட சுவைகளை வெளியே உள்ள ‘ஃபுட்டிகள்’ ஒரே வரியில் ‘ஓவர் ரேட்டட்’ என்று சொல்லிவிடுகிறார்கள். இன்னொன்று ஒரு சுவையை நாம் ஏற்கனவே அறிந்த இன்னொரு சுவையுடன் இணைத்து ‘இதேமாதிரி அது, கொஞ்சம் வேற’ என்று புரிந்துகொள்வது.

இலக்கியத்தில் ஐசக் பாஷவிஸ் சிங்கரின் சிறுகதைகள் சில அவற்றின் வலுவான கட்டமைப்பால் சட்டென்று வாசகர்களின் ஏற்பைப் பெறும். அவற்றின் மானுடநேயம் நமக்குப் பிடிக்கும். ஆனால் அவருடைய குறுநாவல்கள், நாவல்களுக்குள் செல்ல அவருடைய உலகம் கொஞ்சம் நமக்கு அறிமுகம் ஆகவேண்டியிருக்கிறது. அதற்கு ஒரு கவனமும், நீடித்த வாசிப்பும் தேவையாகிறது. சிங்கரின் நாவல்களை ‘தட்டையான யதார்த்தங்கள்’ என்று சொல்லும் பல  வாசகர்களை நான் கண்டிருக்கிறேன். எனக்கு அவை மகத்தான ஆத்மவாக்குமூலங்கள். இதையே எம்.டி.ராமநாதனின் இசைக்கும் சொல்வார்கள்.

இந்தக் காரணத்தால் எந்த ஒரு இலக்கியமேதையையும் எதிர்மறைப் பிடிவாதம் வழியாக எளிதாக தோற்கடித்துவிடவும் முடியும். மகத்தான ஓர் இலக்கியப்படைப்பு நுட்பம், புதுமை என்னும் இரண்டு அம்சங்கள் கொண்டிருக்கும். எதிர்மறை இறுக்கத்துடன் அணுகும் ஒரு வாசகன் நுட்பத்தை தவறைவிடுவான், புதுமையை புரிந்துகொள்ள மாட்டான். புறக்கணிக்கும் வாசகனிடம் பேசும் ஆற்றல்கொண்ட பெரும்படைப்பு ஏதுமில்லை. ஆகவேதான் எழுத்தாளர்கள் விவாதங்களில் சிக்கி தங்களுக்கு எதிரான மனநிலையை ஈட்டிக்கொள்ளாமலிருக்கிறார்கள். நான் அதைப் பொருட்படுத்துவதில்லை. எனக்கு எழுதுவதற்கான உந்துதலே கட்டற்று, கவனமற்று இருக்கையில்தான் கிடைக்கிறது. நான் மறைந்தபின் கோபதாபங்களும் இல்லாமலாகும். அதன்பின் இன்று எதிர்ப்போர் வாசிக்கட்டும்.

நான் எழுதும் நாவல்களில் உள்ள எனக்கான நுட்பங்களை வாசிக்கும் வாசகர்கள் இன்று வெளியாகியுள்ள என் படைப்புகள் வழியாக உருவாகி வருவார்கள் என நினைக்கிறேன். Stories of the true அத்தகைய வாசகர்களை The Abyss நாவலுக்கு உருவாக்கி அளித்தது. அவர்கள் மெல்லத் திரள்வார்கள், அதன்பின்னரே அகச்சிக்கல்களும், எனக்கான குறியீட்டு உலகமும் கொண்ட என் பெரிய நாவல்களுக்கு அவர்களால் வந்துசேர முடியும்.

‘ஜெயமோகன் உண்மைகளை மறைப்பதில்லை, இயற்கையின் அச்சமூட்டும் இயல்பை பச்சையாகச் சொல்கிறார். சமகால இந்தியா பற்றிய நமது புரிதல் ஜெயமோகனின் படைப்புகளை படிக்காமல் முழுமையாவதில்லை’ என்று விவேக் ஷான்பேக் சொல்கிறார்.

ஒரு படைப்பு ஆங்கிலத்தில் வெளிவருவது எத்தனை முக்கியமானது என்பது இப்போது, இத்தனை பிந்தித்தான் எனக்குப் புரிகிறது. சுசித்ரா ராமச்சந்திரன் மொழியாக்கத்தில் வெளிவந்துள்ள ஏழாம் உலகம் நாவலின் ஆங்கில மொழியாக்கமான The Abyss தான் தொடக்கம். அந்நாவலுக்கு வந்த மதிப்புரைகள் வழியாகவே கன்னடம், தெலுங்கு, குஜராத்தி என பல மொழிச்சூழல்களுக்கு இந்நூல் அறிமுகமாகியிருக்கிறது. சுசித்ராவுக்கு நான் கடன்பட்டவன்.

தெலுங்கில் அதோலோகா என்ற பேரில் அனில் மொழியாக்கத்தில் ஏழாம் உலகம் வெளிவந்துள்ளது. அனில்குமார் மொழியாக்கத்தில் சாயா பதிப்பக வெளியீடாக வந்துள்ளது. என் ஆக்கங்களில் தெலுங்கில் வெளிவரும் இரண்டாவது நூல் இது. ஏற்கனவே அறம் தொகுதி நெம்மிநீலம் என்னும் பெயரில் வெளிவந்து மிகச்சிறந்த வாசிப்பை பெற்றுள்ளது.

The Abyss விரைவில் அமெரிக்காவின் டிரான்ஸிட் பதிப்பகத்தில் இருந்து சர்வதேசப்பதிப்பாக வெளிவரவுள்ளது.இன்னும் பல இந்திய மொழிகளில் இந்த ஆண்டுக்குள் வெளிவரும் என நினைக்கிறேன். எல்லா மொழியாக்கங்களும் மிகச்சிறப்பானவை, மூலமொழியில் ஒரு புதிய நடையை உருவாக்கும் அளவுக்கு அபாரமானவை என்கிறார்கள். அது ஒரு நல்லூழ்தான்.

The Abyss வாங்க ஏழாம் உலகம் வாங்க அதோலோகம் வாங்க ஏழாம் உலகம், நான் கடவுள், The Abyss

க.ரா. ஜமதக்னி

கவிஞர், எழுத்தாளர், இதழாளர், மொழிபெயர்ப்பாளர், சுதந்திரப் போராட்ட வீரர், மார்க்ஸிய அறிஞர். தமிழ்நாட்டில் சோஷலிஸ்ட் கட்சியை நிறுவிய முன்னோடிகளில் ஒருவர். ஜமதக்னி மொழிபெயர்த்த ‘மூலதனம்’ நூல் குறிப்பிடத்தகுந்த ஒன்று. 2009-ல் தமிழக அரசு ஜமதக்னியின் எழுத்துகளை நாட்டுடமை ஆக்கியது

க.ரா. ஜமதக்னி க.ரா. ஜமதக்னி – தமிழ் விக்கி

காவியம் – 57

மதுரா அருங்காட்சியகம். பொயு 1 சாதவாகனர் காலம்.

அஸ்வத் முதன்முதலாக ஊர்வசியை அவள் ஊரின் சிறிய கோவிலில் பெண் பார்த்தபோது அவள் அவனுடைய நெடுங்காலக் கற்பனையில் இருந்தது போல அவனை மீட்க வந்த தேவதையாகத்தான் தோன்றினாள். திரும்பி வந்து அவளை பற்றிய கற்பனைகளை ஓட்டிக்கொண்டிருந்தபோது ஒரு தடவை பிரகாஷை நினைவு கூர்ந்தான். பிரகாஷின் அந்த திரைக்கதைதான் அவளைப் பற்றிய  தன்னுடைய எல்லாக் கற்பனைகளையும் உருவாக்கியிருக்கிறது என்று புரிந்துகொண்டிருந்தான். கடுமையானவன், கோபக்காரன், ஆனால் உள்ளே நல்லியல்பு கொண்டவனாகிய கதாநாயகன். அவன் எந்தக் களங்கமுமற்ற பேரழகியான கதாநாயகியை கண்டுகொள்கிறான். திருமண ஏற்பாடு நடந்த ஒரு மாதமும் அந்தக் கற்பனை அவனை அவ்வப்போது புன்னகைக்க வைத்துக்கொண்டே இருந்தது.

காவல்துறை வேலைகள் அவனுக்கு மிக எளிதாகவே இருந்தன. காவல்துறை வேலைக்குச் செல்ல வேண்டுமென்ற எண்ணம் முன்பு அவனுக்கு இருந்ததில்லை. ஒருமுறை ஒரு நண்பருடன் சென்று ஒரு போலீஸ் அதிகாரியை பார்த்துவிட்டு வரும்போது அந்தச் சூழலில் இருந்த மௌனமான அதிகாரம் அவனுக்குப் பிடித்திருந்தது. அவன் வீட்டிலும் எப்போதுமே வேலைக்காரர்கள் இருந்தார்கள். அவன் வேலைக்காரர்களை ஏவியே வாழ்ந்தான். ஆனால் போலீஸ் துறையில் இருந்த அந்த அதிகாரம் அவர்கள் வீட்டில் இருக்கவில்லை. போலீஸ்காரர்கள் அதிகாரிக்கு முன்பு மறுசொல் இலாது பணிந்தார்கள். அது அந்த அமைப்பு நெடுங்காலமாக உருவாக்கி வைத்திருந்த ஒரு மனநிலை.

மாறாக, அவனுடைய வேலைக்காரர்கள் மிகையான பணிவை நேரில் காட்டினார்கள். ஆனால் உரிமையாளர்கள் இல்லாதபோது அவர்களைப்பற்றி கேலியும் கிண்டலுமாக பேசிக்கொண்டார்கள். அவதூறைப் பரப்பினார்கள். முடிந்தபோதெல்லாம் திருடினார்கள். அங்கு வந்து சேரும் ஒரு புதிய வேலைக்காரன்கூட அந்தக் கேலி கிண்டல் வழியாகத்தான் தன் முதலாளிகளைப் பற்றிப் புரிந்துகொண்டான். அதன்பிறகு அவன் எவ்வளவு பணிவு காட்டினாலும் அவன் கண்ணிலும் உடல் பாவனைகளிலும் அந்த கிண்டல் ஒரு துளியேனும் இருந்துகொண்டே இருந்தது, எப்படியோ அது முதலாளிக்கும் தெரிந்திருந்தது.

அவன் தந்தையும் அதைப்பற்றி சொல்லியிருந்தார். ”நமக்கும் வேலைக்காரர்களுக்கும் உள்ள உறவென்பது  ஓர் எழுதப்பட்டாத ஒப்பந்தம். நாம் அவர்களுக்கு கூலி கொடுக்க வேண்டும். அப்போதுதான் அவர்கள்  நமக்கு ஏதேனும் வேலை செய்வார்கள். அவர்கள் கொஞ்சம் திருட நாம் ஒத்துக்கொள்ள வேண்டும். மிக கடுமையாக பிடிக்கக்கூடாது. அப்போதுதான் அவர்கள் நமக்கு பணிந்திருப்பார்கள். நமது வசைகளை கேட்டுக் கொள்வார்கள்” என்றார்

“வசை பாடாமல் அவர்களை நடத்தலாமே என்று நீ கேட்கலாம்” என்று அவரே தொடர்ந்தார். “வசை பாடாமல் இருந்தால் நமக்கு இந்த நிறுவனத்தை நடத்திய நிறைவு வராது. நமது உணர்ச்சிகளை அவ்வப்போது நாம் வெளிக்காட்டாவிட்டால் நாமும் உள்ளுக்குள் எடை மிகுந்து ஒருநாள் வெடித்துவிடுவோம். இங்கே நீண்ட காலமாகவே இந்த வசைபாடும் வழக்கமும் இருந்து வருகிறது. நம் தந்தை வசைபாடுவதை யாராவது கேட்டால் உடனடியாகச் சென்று கங்கையில் குளிக்க வேண்டும். அவ்வளவு வார்த்தைகளை பயன்படுத்துவார். இந்த வசைபாடும் வழக்கம் வழியாகத்தான் இங்கே நாம் நமது அதிகாரத்தை செலுத்திக்கொண்டிருக்கிறோம். ஜட்கா வண்டியில் கட்டிய குதிரைக்கு அடிக்காவிட்டாலும் கூட வெறுமே சாட்டையின் ஒலியை எழுப்பிக் கொண்டே இருக்கவேண்டும் என்பது போல.”

அவன் மனதில் அதிகாரம் உள்ள அரசுவேலைதான் முதலில் இருந்தது.  அதற்கு ஆட்சிப்பணிதான் வேண்டும் என்று பிறகு தெரிய வந்தது. அதற்காகப் படிக்கத் தொடங்கியபோது அது அத்தனை எளிது அல்ல என்று புரிந்தது. அவன் மிக நல்ல மாணவனாக இருந்தபோதும் கூட. ஆனால் பிகாரில் எந்த ஒரு தேர்வையும் உடைப்பதற்கான வழி  இருந்தது. பிகாரின் அரசியல்வாதிகள்தான் எப்போதுமே டெல்லியை ஆட்சி செய்தார்கள். ”பிகாரிலிருந்து டெல்லிக்கு சுரங்கப்பாதை உண்டு” என்று ஒரு தரகர் அவனிடம் சொன்னார். அவன் பணத்துடன் அந்த வழியாக உள்ளே நுழைந்தான்.

அதிகாரம்தான் அரசு  அமைப்பின் அடிப்படை என்று தெரிந்துகொண்டது அவனுடைய மிகச் சரியான புரிதலாக  இருந்தது. அந்த அமைப்பை அவன் திறம்பட நடத்துவதற்கும் காரணமாக அமைந்தது. அந்த அமைப்பில் ஒவ்வொரு உயரதிகாரியும் தனக்கு நேர் கீழே இருக்கும் அதிகாரிக்கு மட்டுமே பொறுப்பானவர். தனக்கு மேலிருக்கும் அதிகாரிக்கு மட்டுமே கடமைப்பட்டவர். பிற எதைப்பற்றியும் எப்போதுமே தெரிந்துகொள்ளவோ கவலைப்படவோ கூடாது. தன் முன் வரும் விஷயங்களை எவ்வளவு குறைத்துக்கொள்ள முடியுமோ அவ்வளவு குறைத்துக் கொள்வது வேலையை எளிதாக்கும்.  அது தன் கீழுள்ள அதிகாரியை அதிகாரப்படுத்துவது வழியாகவே முடியும். ஆனால் அவர்மேல் மட்டும் முழு அதிகாரத்தையும் கொண்டிருக்கவேண்டும்.

ஆகவே ’இதை நீங்களே பார்த்துக்கொள்ளலாம். உங்களுக்கு அதிகாரம் இருக்கிறது. உங்களுடைய திறமை பற்றி எனக்குத்தெரியும்’ என்று அவன் ஒவ்வொரு கீழ் அதிகாரியிடமும் சொன்னான். அதை போலவே ’நான் பார்த்துக்கொள்கிறேன் சார். நீங்கள் தலையிட வேண்டிய அளவுக்கு இது பெரிய விஷயம் அல்ல’ என்று ஒவ்வொரு மேலதிகாரியிடமும் சொன்னான். தன் கீழுள்ள அதிகாரிகளை கண்களை நோக்கிப் பேசுவதையே தவிர்த்தான். புன்னகைப்பதோ உபச்சாரங்கள் சொல்வதோ இல்லை. கூடுமானவரை சுருக்கமான ஒற்றைச் சொற்களால் பேசினான். மறுசொல் அற்ற பணிவை அவர்களிடம் எதிர்பார்த்தான். அதையே மேலதிகாரிகளுக்கும் திரும்ப அளித்தான்.

அந்தப் பிரம்மாண்டமான எந்திரத்தின் உறுப்புகள் ஒன்றோடொன்று உரசிக் கொள்ளாமல் இருந்தால் போதுமானது. அவை ஒன்றை ஒன்று இணைந்து  ஒருபோதும் வேலை பார்ப்பதில்லை. நூற்றுக்கணக்கான அகங்காரங்களின் தொகுப்புதான் அரசாங்க அதிகாரம். ஒவ்வொருவரும் அவர்களுக்கு வசதியானதையும் பிடித்ததையும் மட்டுமே செய்வார்கள். இன்னொருவருடன் இணையும் எண்ணமே எவருக்கும் இருப்பதில்லை. ஆனால் ஒட்டுமொத்தமாகவே அது ஒரே எந்திரமாகவும் இயங்கியது. அதை ஒரு எந்திரமாக ஆக்குவது அதிலுள்ள ஒருங்கிணைப்பல்ல, அந்த அமைப்பின் ஒட்டுமொத்தத்திலுள்ள நோக்கமும் அதன் விசையும் மட்டும்தான்.பலநூறு அகங்காரங்களும் சுயநலன்களும் இணைந்து ஒற்றை அதிகாரமாக ஆவதன் விந்தையே அரசு என்பது.

பெரும்பாலான குற்றங்கள் பிகாரில் அந்த சிற்றூர்களில் ஊர்ப்பஞ்சாயத்துகளால் சாதி அடிப்படையிலும் பணபலத்தாலும் தீர்த்துவைக்கப்பட்டன. படுகொலைகள், ஆயுதமேந்திய கொள்ளை போன்ற சில விஷயங்கள் மட்டுமே போலீஸிடம் வந்தன. போலீஸ் அவற்றையும் கீழ்நிலையிலேயே சமரசம் பேசி முடித்துவைத்தது. மிக அரிதாகத்தான் ஒரு செய்தித்தாள் புயல் கிளம்பி, மேலதிகாரிகள் தலையிடும் அளவுக்கு பிரச்னை வளர்ந்தது. அந்தப் பிரச்னையையும்கூட அதற்கே உரிய மரபான வழிகளின் வழியாக போலீஸ் கையாண்டது. அந்த பதிந்துபோன  வழி அப்படியே தொடர்கிறதா என்று மட்டுமே அஸ்வத் பார்த்துக்கொண்டால் போதுமானதாக இருந்தது.

அஸ்வத்திடம் அவனுடைய மேலதிகாரி ஒருமுறை சொன்னார். ”போலீஸ் வேலை மிக எளிதாக இருக்கும் ஊரென்பது உத்தரப்பிரதேசமும் பிகாரும்தான். ஏனென்றால் பழையகால நிலப்பிரபுத்துவ அமைப்பு அப்படியே இங்கே இருக்கிறது. அதன் உள்ளூர் கட்டமைப்பை மீறி போலீஸிடம் எதுவும் வருவதில்லை. வந்தாலும் அதையெல்லாம் கீழ்நிலைப் போலீஸே செய்து முடித்து விடுகிறது. நாம் நேரடியாக அரசியல்வாதிகளுக்கு பதில் சொன்னால் போதுமானது. தெற்கு மாநிலங்களில் போலீஸ் நீதிமன்றத்துக்கு பணிகிறது. ஒவ்வொரு குற்றத்தையும் நீதிமன்றத்திற்குக் கொண்டு செல்ல வேண்டும். அங்கு குற்றங்களை நிரூபிக்க வேண்டும். தண்டனை வாங்கிக்கொடுக்க வேண்டும். அங்குதான் சட்டமும், மரபுகளும் எல்லாம் வருகின்றன. போலீஸ் குன்றிப்போவதும் செயலற்றவனாவதும் நீதிமன்றத்தின் முன்னால்தான். போலீஸின் பெரும்பாலான வேலைகள் நீதிமன்றத்திற்காகத்தான். நாம் இங்கு நீதிமன்றத்திற்கு மிகக்குறைவான வழக்குகளைத்தான் கொண்டு செல்கிறோம். அப்படி கொண்டுசெல்லும் வழக்குகளில்கூட மிகப்பெரும்பாலானவை நீதிமன்றத்தில் இருக்கும் ஊழல்கள் வழியாக முடிவு செய்யப்படுகின்றன.”

அங்கு நீதிமன்றத்தால் பணம் பெற்றுக்கொண்டு விடுதலை செய்யப்படும் வழக்குகளே எவை, அதற்கு பணம் அளிக்க வசதியற்ற ஏழைகளின் வழக்குகள் எவை என்று போலீஸ்காரர்களுக்கு தெரிந்திருந்தது. ஆகவே அதற்குரிய விகிதத்தில் நீதிமன்றத்துக்கு வழக்குகளை கொண்டு சென்றார்கள். எண்ணிக்கை அடிப்படையிலும், சதவீத அடிப்படையிலும் எந்த வெளிப்பார்வையாளனுக்கும் திருப்தி வரும் வரும்படியாக வழக்குகள் நீதிமன்றத்துக்குக்கொண்டு செல்வது என்பது பிரிட்டிஷ் காலம் முதல்  நடைமுறையில் இருந்தது. பிகாரின் நீதிமன்றங்களில் பெரும்பாலான ஏழைகள் உடனடியாக தண்டனை பெற்றார்கள். கீழிருந்து மேல் வரை அவர்கள் தண்டனை பெறுவார்கள் என்பது அனைவருக்குமே தெரிந்திருந்தது. தண்டனை கிடைக்காவிட்டால் விசாரணை கைதிகளாகவே சிறையில் ஆயுள் தண்டனையைவிட அதிக காலம் வாழ்பவர்களும் இருந்தார்கள்.

சாதியிலோ பணத்திலோ அதிகாரத்திலோ ஏதேனும் தகுதி கொண்டவர்கள் மிக எளிதாக நீதிமன்றத்திலிருந்து தப்ப முடிந்தது. அதன் வழியாக உண்மையான அதிகாரம் எவருடையது என்பது நகரங்களிலிருந்து சிற்றூர் வரைக்கும் தெள்ளத் தெளிவாக ஒவ்வொருவருக்கும் தெளிவாகிக் கொண்டிருந்ததனால் பணமும் சாதியும் கொண்டவர்களே ஒரு சமானமான அரசாங்கமாக மாறினார்கள். அவர்களுக்கு எதிராக ஒரு குரல்கூட கீழிருந்து மேல்வரை வரவில்லை.

”இங்கு இரண்டு அரசாங்கங்கள் உள்ளன” என்று தெற்கிலிருந்து வந்த மேலதிகாரியான தம்பி ராஜ்குமார் அவனிடம் சொன்னார். ”வரி பெற்றுக்கொண்டு, போலீஸ் நீதிமன்றம் எல்லாம் வைத்து ஆட்சி செய்யும் ஒரு அதிகாரம். சிறு கிராமங்களிலிருந்து பெரிய நகரங்கள் வரை அந்தந்த பகுதிகளை கட்டுக்குள் வைத்திருக்கும்  இன்னொரு அதிகாரம். இந்த இரண்டு அதிகாரங்களில் இரண்டாவது அதிகாரம்தான் உண்மையானது நேரடியானது, வலுவானது. ஏனென்றால் அது தன்னிச்சையாக உருவாகி வந்திருக்கிறது. அந்த அதிகாரத்துடன் அரச அதிகாரம் முரண்படும்போது தான் பிரச்னைகள் வருகின்றன. ”

சிரித்தபடி மீசையை நீவிக்கொண்டு அவர் சொன்னார். “தெற்கே உள்ள மாநிலங்களில் உள்ளூர் பணக்காரர்களுக்கும், நகரங்களில் மாஃபியாக்களுக்கும் அரசாங்கத்திடம் மோதல் உருவாவதை அடிக்கடிக்  கேள்விப்படுகிறோம். அது உண்மையில் இரண்டு வகையான அரசாங்கங்களுக்கு இடையேயான மோதல். ஆனால் பிகாரில் இந்த இரண்டு அரசாங்கங்களும் முழுமையாக ஒன்றை ஒன்று ஒத்துக்கொண்டு, ஒன்றையொன்று சார்ந்திருக்கின்றன. இரண்டாவது அதிகாரத்தை சேர்ந்தவர்கள்தான் தேர்தலில் நின்று வென்று முதல் அதிகாரத்தை கையில் எடுத்துக் கொள்கிறார்கள். இத்தனை முழுமையான ஒத்திசைவு இருக்கும்போது இங்கே முழுமையான அமைதி இருக்கிறது. முழுமையான அமைதி முழுமையான அடக்குமுறையில்தான் சாத்தியமாகும் என்று புரிந்துகொண்டால் பிகாரை நன்கு தெரிந்துகொண்டதாகும்.”

”இந்த அமைப்பு பிகாரில் நாமறிந்து இருநூறாண்டுகளாக இருக்கிறது. இங்கே முகலாய அரசு உருவான காலம் முதலே சிறு அதிகாரங்கள்தான் மொத்த நாட்டையும் கட்டுக்குள் வைத்திருந்தன. இன்றைக்கு ஒரு பஞ்சாயத்து என்று சொல்லக்கூடிய அளவுக்குத்தான் பழைய ஜமீன்தார்களின் நிலம் இருந்திருக்கிறது. அவர்கள் அந்த வட்டத்தில் எல்லாவகையிலும் அரசர்கள். அவர்களுக்குமேல் சிற்றரசர்கள். அச்சிற்றரசர்களுக்கு அப்பால் எங்கோ டெல்லியில் ஒரு பேரரசு. அவர்களுக்கிடையே முழுமையான ஒத்திசைவு இருந்ததனால் இங்கே எப்போதும் எந்தப் பிரச்னையும்  இருந்ததில்லை.” தம்பி ராஜ்குமார் தொடர்ந்தார்.

“அவர்களிடமிருந்து ஆட்சியைப் பெற்றுக்கொண்டபோது பிரிட்டிஷார் அந்த அமைப்பை எந்த வகையிலும் கலைக்கவில்லை. அந்த அமைப்பு வேறொருவகையில் இப்போதும் அப்படியே நீடிக்கிறது என்று புரிந்து கொண்டால்போதும். இனி நீண்டநாட்கள் இப்படியே இது நீடிக்கும். நாளை என்றாவது இது கலைய நேரிட்டால்தான் இதனுடைய உறுப்புகள் ஒன்றோடொன்று உரசி அராஜகம் உருவாகும், அழிவும் உருவாகும்.”

“அவ்வப்போது இந்த அமைப்புகளை கலைப்பதற்கான முயற்சிகள் இங்கு நடந்ததுண்டு. ஜெயப்பிரகாஷ் நாராயணன் எழுபதில் உருவாக்கிய முழுப்புரட்சியும் சரி, அதற்கு முன்னால் வினோத் மிஸ்ரா போன்றவர்களால் உருவாக்கப்பட்ட நக்சலைட் புரட்சியும் சரி, அதற்கான சில முயற்சிகள்தான். அவை அசட்டுத்தனமானவையும்கூட. ஜெயபிரகாஷ் நாராயணனின் இயக்கம் முழுமையாக தோற்கடிக்கப்பட்ட பிறகு இனி ஒன்று இங்கே சாத்தியமாகுமா என்றே தெரியவில்லை. அந்த இயக்கத்தில் இருந்தவர்களே இன்று இரண்டாவது அதிகாரத்தில் தலைவர்கள் ஆகிவிட்டனர். இந்த அமைதி நம்மைப் போன்றவர்களுக்கு மிக வசதியானது. நாம் இதை மாற்றப்போவதில்லை. நாம் புரட்சியாளர்கள் அல்ல. நாம் இதை நடத்துபவர்கள்தான். நாம் நடத்துவதற்கு ஒன்றுமில்லை, இது தானாகவே நடக்கும். ஆகவே உனக்கு என்ன பிடிக்கிறதோ அதைச் செய் மகிழ்ச்சியாக இரு. நீ அதிருஷ்டக்காரன் என்று நினைத்துக்கொள்” என்று தம்பி ராஜ்குமார் சிரித்தார்.

அஸ்வத் தன் ஆட்சி நிகழ்ந்த பகுதிகளில் அலுவலகப்பணியை மதியத்திற்கு மேல் ஒருபோதும் செய்ததில்லை. எப்போதுமே அவன் அந்த உள்ளூர் செல்வந்தர்கள் என்ன விரும்புகிறார்களோ அவற்றை மட்டுமே செய்தான். அவர்கள்  முறைப்படி அவனுக்கு சேரவேண்டிய பங்கை தவறாமல் அளித்து வந்தார்கள். அதற்கான எல்லா வழிமுறைகளும் தெளிவாக ஏற்கனவே அமைக்கப்பட்டிருந்தன. அவன் அந்தப்பணத்தை கொண்டு வந்து ஹரீந்திரநாத்துக்கு கொடுக்கவேண்டியதில்லை. ஆகவே ஒவ்வொரு இடத்திலும் பணத்தை அள்ளி இறைத்து வாழ்ந்தான். அவனுக்கு கிளர்ச்சி ஏற்படுத்தும் பெண்கள் நிறைந்த ஊரிலேயே எப்போதும்  இருந்தான்.

முதலில் வன்முறையும் கீழ்மை நிறைந்த பெண்களில் ஈடுபட்ட அவன் மனம் பிறகு பெண்கள் மீது வன்முறையை செலுத்தி மகிழ்வதாக மாறியது. பெண்களை துன்புறுத்தி அவர்கள் அலறும்போது மட்டுமே அவனால் காமக்கிளர்ச்சி கொள்ள முடியும் என்ற நிலை உருவாகியது. அந்த மனநிலையுடன் அவன் ஊர்வசியை மணந்து கொண்டபோது முன்பு அவனே கற்பனை செய்துகொண்டிருந்ததுபோல அந்த திருமணநாளுக்குப்பின்  அவன் முழுமையாக பிறிதொருவனாக ஆகிவிடமுடியவில்லை. முதலிரவில் ஊர்வசியுடன் ஒரு பெரிய குற்ற ஒப்புதலை அளித்து ,அவளிடமிருந்து பாவ மன்னிப்பைப் பெற்று, கண்ணீர் விட்டு அழுது, அவளால் தேற்றப்பட்டு, புதிய வெளிச்சத்தை பார்த்தபடி காலையில் எழவேண்டும் என்னும் கனவு அசட்டுத்தனமானது என்பது அவனுக்கு நன்றாகவே தெரிந்திருந்தது. எப்போதுமே உண்மை பிறிதொன்றாக இருக்கும் என்று பகல்கனவு காணும் அனைவருக்குமே தெரிந்திருக்கும். ஆகவே பகல்கனவுக்கும் உண்மைக்கும் தொடர்பே இல்லாமல் இருப்பதை அறியும்போது எவரும் ஏமாற்றமோ சலிப்போ அடைவதில்லை.

முதல் இரவில் ஊர்வசி அவனிடம் ஒரு வார்த்தைகூடப் பேசவில்லை. தலைகுனிந்து உடலை இறுக்கிக்கொண்டு அசையாமல் அமர்ந்திருந்தாள். அவன் தொட்டபோதும், வெவ்வேறு கேள்விகள் கேட்டபோதும் எல்லாம் ஓரிரு வார்த்தைகளை முணுமுணுப்பாகச் சொல்லி தலையசைத்து, குனிந்த தலை நிமிராமலேயே இருந்தாள். ஒரு கட்டத்தில் அவன் அவளில் சலிப்படைந்து, காமத்தை நோக்கி செல்லத் தொடங்கியபோது அவள் இன்னும் தன் உடலை இறுக்கிக்கொண்டாள். அவன் அவளுடன் உறவு கொள்ளத் தொடங்கியபோது திகிலுடன் ஒன்றைத் தெரிந்துகொண்டான், அவன் உடல் எந்த வகையிலும் கிளர்ச்சி அடையவில்லை. அவனால் அதைச் செயல்படுத்தவே முடியவில்லை. அந்தத் தன்னுணர்வு அவன் மேல் குளிர்நீரை ஊற்றி முழுமையாகவே நனைந்த துணிபோல ஆக்கியது.

இருட்டில் நிர்வாணமாக உடல் பிணைத்து காமத்திற்கு முயன்றபோது ஊர்வசி இயல்பாக கையை எடுப்பது போல் எடுத்து அவனுடைய ஆணுறுப்பை தொட்டுச் சென்றபோது அவனுக்கு ஒன்று தெரிந்தது, அவளுக்கு காமம் பற்றி முன்னரே நேரடியாகவே தெரிந்திருந்தது. அவனுக்கு காமஉணர்ச்சி எழவில்லை என்பதை அவள் புரிந்துகொண்டுவிட்டாள். அந்த அறிதல் அவனுக்கு அப்போது நிம்மதியை அளித்து, அவனை விடுதலை செய்தது. அதன்பின் அவளை கிழித்து உண்ணும் புலி போலக் கையிலெடுத்தான். அவள் வலியால் அலறத் தொடங்கியபோது அவனுக்கு வழக்கமான கிளர்ச்சியும், உடல் இறுக்கமும் ஏற்பட்டன. எப்போதும் தன்னிடம் அகப்படும் ஒரு பெண்ணை அவன் எப்படி வதைத்து அனுபவிப்பானோ அதைப்போல அவளிடம் நடந்துகொண்டான்.

பின்னர் எழுந்து சென்று புகை பிடித்தபடி பால்கனியில் நின்றபடி கீழே ஓடும் வண்டிகளை பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். அந்தச்சாலையில் நள்ளிரவில் கூட அவ்வப்போது ஓரிரு இருசக்கர வண்டிகள் ஓடுவதுண்டு. ஒவ்வொரு வெளிச்சமும் வளைந்து சுழன்று அவன் மேல் பட்டு போகும்போது ஒரு புதிய எண்ணம் தோன்றி மறைவது போலிருந்தது. அப்போது அவன் ஓர் எண்ணத்தை அடைந்தான். அவளுக்கு ஆணுடன் காமம் புதியதல்ல என்பதில் ஐயமில்லை. ஆனால் யார்? அவள் அவனை அவளுடைய முந்தைய ஆணுடன் ஒப்பிட்டுக்கொள்கிறாளா? அவனுக்கு ஏமாற்றப்பட்ட உணர்ச்சி ஏற்படவில்லை, அவன் அவளுடைய முந்தைய ஆணைவிட மேலானவனா என்னும் எண்ணம் மட்டுமே நீடித்தது.

ஆனால் அந்த எண்ணத்துடன் அவன் மூர்க்கமாக போராடினான். அப்படி  இருக்க வாய்ப்பே இல்லை. அவள் வளர்ந்த சூழல் ,குடும்பப் பின்னணி ஆகியவற்றை வைத்துப் பார்த்தால் அவள் இன்னொரு ஆணை  கண்களைப் பார்த்து பேசியிருக்கவே வாய்ப்பில்லை. உடன்பிறந்தவர்களின் முன்னால் கூட தன் முக்காட்டை இழுத்துவிடாமல் சென்று நின்றிருக்க முடியாது. அந்த எண்ணத்தை போராடிப் போராடி அவன் அழித்துக்கொண்டான். அதற்கு அடுத்த நாட்களில் அவ்வப்போது அந்த எண்ணம் அவனுக்கு எழுந்தபோது மீண்டும் மீண்டும் வெவ்வேறு வார்த்தைகளில் அவளிடம் அதைப்பற்றி கேட்டான். ஆனால் அவள் சலித்தவள் போலவோ, ஆழ்ந்து துயருற்றவள் போலவோ, தன்னுடைய எல்லா வாசல்களையும் மூடிக்கொண்டு உள்ளே பதுங்கி இருந்தாள். அவளிடமிருந்து ஒரு புன்னகையையோ, முழுமையான ஒரு சொற்றொடரையோ அவனால் பெற்றுக்கொள்ளவே முடியவில்லை.

அவளுடனான காமம் அதே போன்ற வன்முறையுடன் மட்டுமே நிகழ முடிந்தது. அவள் தன்னை இன்னொருவனுடன் ஒப்பிடக்கூடாது என்னும் உணர்வே அந்த வன்முறையை பெருக்கியது. சில நாட்களுக்குப்பின் அவன் ஒன்றைத் தெரிந்துகொண்டான். அவ்வாறன்றி வேறெவ்வகையிலும் அவளைப்போன்ற பெண்களுடன் ஓர் ஆண் காமம் கொள்ள முடியாது. அவர்களால் ஆணுடன் சரசமாட முடியவில்லை. சிரிக்கவோ புன்னகைக்கவோ கூட முடியவில்லை. சிறு கொஞ்சல் கூட அவளிடமிருந்து வரவில்லை. அத்தனை இறுக்கமாக உடலை வைத்துக்கொண்டிருக்கும் ஒரு பெண்ணை மூடிய வாசல்களை உடைத்து திறந்து உள்ளே நுழைவது தவிர வேறெவ்வகையிலும் அடைய முடியாது. ஆயிரம் ஆண்டுகளாக அவளைப்போன்ற பெண்கள் அப்படித்தான் இருந்திருக்க வேண்டும். அவர்களின் கணவர்கள் அப்படித்தான் அவர்களை அடைந்திருக்கவும் வேண்டும்.

அவன் அவளை அவ்வாறு மிக இயல்பாக கையாளத் தொடங்கியபோதுதான் அவளுக்கு சிபிலிஸ் நோய் இருப்பதை மருத்துவர் சொன்னார். அதை அவன் எதிர்பார்த்திருக்கவில்லை. திருமணத்திற்கு ஆறுமாதம் முன்னரே அவனுக்கு அந்நோய் இருப்பது அடையாளம் காணப்பட்டு, தொடர்ந்து அவன் ரகசியமாக சிகிச்சை எடுத்துவந்தான். ஊசி போடுவதன் சுற்று முடிந்து மாத்திரைகள் தொடர்ந்து கொண்டிருந்தன. அவன் டாக்டரிடம் தனக்கு அந்த நோய் வந்து கட்டுக்குள் இருப்பதாக முந்தைய டாக்டர் சொன்னதாகச் சொன்னான். கட்டுக்குள் இருந்தாலும் நோய் தொற்ற முடியும், முழுமையாக உங்களுடம்  அந்தத் தொற்று விலகியிருக்காது அது ஓர் உறைந்த நிலையில் இருந்திருக்கலாம் என்று டாக்டர் சொன்னார்.

முதல் முறையாக அந்தக் குற்ற உணர்வால் அவன் ஊர்வசியிடம் கனிவையும் நெருக்கத்தையும் அடைந்தான். அவளை ஒவ்வொரு முறையும் மருத்துவரிடம் அழைத்துச் சென்று காட்டினான். ஒருமுறை அவளிடம் காரில் செல்லும்போது தணிந்த குரலில் தனக்கு அந்த நோய் இருந்தது என்றும், தன்னிடமிருந்து அவளுக்கு அது வந்திருக்க முடியும் என்றும் சொல்லி அவள் தன்னை மன்னிக்கவேண்டும் என்று கேட்டுக்கொண்டான். அவள் கை நீட்டி தன்னை தொடுவாள் என்றும், ஆறுதலாக ஏதேனும் சொல்வாள் என்றும் எதிர்பார்த்தான். அல்லது அழுவாள் என்றும் சீற்றத்துடன் ஏதாவது சொல்வாள் என்றுகூட எண்ணினான். அவள் மேலும் முக்காட்டை முகத்தின் மேல் இழுத்துவிட்டு தலைகுனிந்து அமர்ந்திருந்தாள்.அவள் அழுகிறாளா என்று காரை ஓட்டியபடி அவன் ஓரக்கண்ணால் திரும்பித் திரும்பி பார்த்தான். அவள் இறுகிய உடலுடன் தலைகுனிந்து அசையாது அமர்ந்திருந்தாள். எரிச்சலுடன் அவன் வழக்கம் போல் காருக்குள்ளேயே காலடியில் துப்பியபடி அதை ஓட்டினான்.

ஆனால் ஓரிரு வாரங்களுக்குப்பிறகு அவள் அந்த நோய் பற்றிய எந்தத் தகவலையுமே வீட்டில் எவரிடமும் சொல்லவில்லை என்று தெரிந்துகொண்டபோது அவள் மேல் மெல்லிய அன்பை மீண்டும் அடைந்தான். வாழ்நாள் முழுக்க அவளுடன் அந்த ஊசலாட்டத்திலேயே இருந்தான். அவள் கருவுற்றபோது முதல் சிலமாதங்கள் அவன் அவளிடம் கனிவும் நெருக்கமும் அடைந்தான். ஆனால் கரு வளர வளர தனிமையும் கண்ணீருமாக அவள் மேலும் அவனிடமிருந்து விலகிச் சென்றாள். குழந்தை பிறந்த போது முதற்சில மாதங்கள் குழந்தை மீதும் அவள் மீதும் ஒரு நெருக்கத்தையும் அன்பையும் அடைந்தான். ஆனால் குழந்தை சற்று வளர்ந்தபோது அவள் அதைத் தவிர வேறு எதையுமே யோசிக்க முடியாதவளாக ஓர் உலகத்தை உருவாக்கிக்கொண்டாள். அதன் பின் மகன் தங்கிப்படிக்கும் பள்ளிக்கு சென்றுவிட்டபோது அவன் அவளிடமிருந்து முற்றாக அகன்று தனக்கான உலகத்தில் சுழலத் தொடங்கினான்.

ஆனால் எங்கோ ஓரிடத்தில் அவள் தன்னை மதிக்கவில்லை என்ற எண்ணம் என்ற சந்தேகமும் இருந்துகொண்டிருந்தது. தன் உலகம் எவ்வளவு கீழ்மையானது என்று அவளுக்கு தெரிவித்தால் அவள் சீண்டப்படுவாள் என்று தோன்றி அவளுடைய அறிதலுக்குள் தன் காமமும் வன்முறையும் நிறைந்த உலகத்தைப் பற்றி ஒரு அறிமுகத்தைக் கொடுக்க முயன்றான். அவள் தன்னை வசைபாடினால்கூட அது அக்கறைதான் என்று எண்ணிக்கொண்டான். அவள் அதைத் தெரிந்துகொள்ள மறுத்துவிட்டாள். ஒன்றைத் தெரிந்துகொள்ள மறுப்பவரிடம் அதை தெரியவைப்பதற்கு வாய்ப்பே இல்லை என்று அவன் உணர்ந்துகொண்டான். அவள் எல்லா வாசல்களையுமே தனக்காக மூடி வைத்திருக்கிறாள், தன்னை எப்போதுமே அவள் கவனிப்பதில்லை என்று புரிந்துகொண்டபிறகு அவன் முழுமையாகவே அவளிடமிருந்து விலகிச் சென்றான்.

ஆனால் அவனுக்குள் ஒரு கை அவளை நோக்கி நீண்டு தவித்துக்கொண்டே இருந்தது என்று அவன் அறியும் தருணங்கள் இருந்தன. அவன் அவளால் சீண்டப்பட்டு, அவள் எரிச்சலோ சீற்றமோ அடைய வேண்டும் என்று திட்டமிட்டுச் செய்யும் செயல்களுக்குப் பிறகு அதை உணர்வான். அப்போதெல்லாம் இரவு முழுக்க சிகரெட் பிடித்துக்கொண்டும் துப்பிக்கொண்டும் இருட்டைப் பார்த்து நின்றிருப்பான்.

(மேலும்)

குமரகுருபரன் விஷ்ணுபுரம் விழா, கவிதைவிவாதம்- கடிதங்கள்

குமரகுருபரன் விருது விழா 2025 குமரகுருபரன்- விஷ்ணுபுரம் விருதுவிழா உரைகள்  சமகால கவிதை, அயல் இலக்கியம்- இரு உரையாடல் அரங்குகள் சிறுகதை, கவிதை அமர்வுகள்- காணொளிகள்

ஜெ

விஷ்ணுபுரம் குமரகுருபரன் விழா மிகச்சிறப்பாக நடைபெற்றது. நான் மிகமிகக் குறைவாகவே இலக்கிய நிகழ்ச்சிகளில் கலந்துகொள்கிறேன். சென்னையில் நிகழும் பெரும்பாலான இலக்கிய நிகழ்ச்சிகள் மாபெரும் நேரவிரயங்கள். எந்தத் தயாரிப்பும் இல்லாமல், பேச்சுத்திறனும் இல்லாமல் நிகழ்த்தப்படும் நீண்டநேர பேச்சுக்கள்தான் அங்கே நிகழ்கின்றன. விஷ்ணுபுரம் குமரகுருபரன் விழா எந்த விதமான சலிப்பும் இல்லாமல் ஒரு முழுநாளும் நிகழ்ந்தது என்பது அதிசயம். ஆனால் கடந்த பல ஆண்டுகளாகவே தொடர்ச்சியாக இப்படித்தான் நிகழ்ந்து வருகிறது என்பது இன்னொரு அதிசயம்.

2011 ல் பூமணிக்கு நீங்கள் எடுத்த விழாவில் நான் கலந்துகொண்டேன். அன்று முதல் இன்று வரை அதே ஒழுங்கும், கட்டுப்பாடும், இலக்கியம் மீதான கவனமும் ஆச்சரியம் அளிக்கின்றன. இன்னொரு விஷயம், இந்த விழா இப்படிச் சிறப்பாக நடைபெறுவதற்கு ஒரு காரணம் வந்திருக்கும் அரங்கு. இலக்கிய ஆர்வமும் இலக்கியத்தின் மேல் அர்ப்பணிப்பும் உடையவர்கள் மட்டுமே கொண்ட அரங்கு அது. நன்றிகூறல் நிக்ழும்போதுகூட அரங்கிலே கூட்டம் அப்படியே இருந்தது. நுட்பமான இலக்கியச் செய்திகளையும் பகடிகளையும்கூட உடனே ரசித்து எதிர்வினை அளித்தது. பாராட்டுகள்.

தெய்வநாயகம், பெரம்பூர்

அன்புள்ள ஜெ,

அந்திமழை இதழில் விஷ்ணுபுரம் குமரகுருபரன் நிகழ்ச்சிப்பதிவைப் பார்த்தேன். விழா மிகச்சிறப்பாக நிகழ்ந்தது. ஆனால் அந்த விவாதம் சுவாரசியமாக இருந்தாலும் ஒரே புள்ளியில் கொஞ்சம் சம்பந்தமில்லாமல் சுற்றிவந்ததுபோல் இருந்தது. தமிழின் மூன்று முக்கியமான கவிஞர்களின் உரையாடலில் இன்னும் கொஞ்சம் ஆழமாக கவிதை எழுதுவதன் சிக்கல்கள், சவால்கள் பற்றிப் பேசப்பட்டிருக்கலாம் என்பது என் தாழ்மையான கருத்து.

ஶ்ரீரங்கராஜன்

தமிழ்நாடு இப்போதுதான் மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறது!-ஜெயமோகன்  (அந்திமழை)

அன்புள்ள ஶ்ரீ,

இந்தவகையான விவாதங்கள் இன்ன திசையில்தான் செல்லவேண்டும் என எவரும் முன்னரே சொல்லமுடியாது. எதிர்பார்க்கவும்கூடாது. அந்த தருணத்தில் எது திரண்டு வருகிறதோ அதுதான் விவாதப்பொருள். அந்த விவாதப்பொருள் உண்மையில் சூழலில் ஏற்கனவே முனைகொண்டுள்ள பிரச்சினையாகத்தான் இருக்கும். அது தெளிவற்ற ஒரு சிந்தனையாக இருந்து அங்கே விவாதமுகமாக ஆகிறது. அந்தத் தற்செயல் முக்கியமானது. அதுவே நாம் எதிர்பார்க்கவேண்டியது. தவறான விவாதம் என்பது இரண்டுதான். ஒன்று, தனிப்பட்ட தாக்குதல்கள். இரண்டு, சம்பிரதாயமான பேச்சுக்கள்.

ஜெ

கல்விநீக்கம் – ஒரு விவாதம்.

தினம் மூன்று இணையப்பக்கங்கள்

முழுமையறிவுக்கான இணையப்பக்கங்கள் இவை. இவை தொடர்ந்து வெளிவருவது, ஒருநாளும் தவறாமலிருப்பது என்பது முழுமையறிவு இயக்கத்தின் நேர்த்திக்கான சான்று. ஆகவே இவை வெளிவருகின்றன.

தினம் மூன்று இணையப்பக்கங்கள்

I listened to your speech on quality of life. I have similar thoughts, which I got from my own life. Your words gave my thought a correct form; thank you for that. We never think about the quality of life these days. We imagine a good future, and living our present for that, we lose our present for that future. We work, we save, and we strive—this is the life we have today.

About the quality of life

இந்திய மரபிசைப் பயிற்சி

ஜெயக்குமார் நடத்திய கர்நாடக இசை அறிமுகப் பயிற்சி வகுப்பு பங்கேற்றவர்களுக்கு ஒரு பெரிய தொடக்கமாக அமைந்தது என்று எதிர்வினைகள் வந்தன. மீண்டும் அவ்வகுப்பு நிகழவிருக்கிறது

நம்மில் பலருக்கும் கர்நாடக இசையை அறிந்துகொள்ள வேண்டும் என்னும் ஆர்வம் உண்டு. ஆனால் நம்மால் அதை அறிந்துகொள்ள முடியுமா என்னும் சந்தேகமும் இருக்கும். அது மிகச்சிக்கலானது என்ற பிரமையும் உண்டு. உண்மையில் மரபிசையை ரசிக்க ஒரு நல்ல தொடக்கம் அமைந்தாலே போதுமானது. அதற்கு மூன்றுநாட்கள் நடக்கும் 16 மணிநேரப் பயிற்சி வகுப்பு மிக உதவியானது.

இந்தப் பயிற்சி வகுப்பில் கர்நாடக இசையின் முதன்மை ராகங்களின் ஒரு அறிமுகம் நிகழும். அதை நினைவில் நிறுத்த உதவும் கீர்த்தனைகளும், சினிமாப்பாடல்களும் கேட்கச்செய்யப்படும். இசை கேட்பதற்கான அந்த தொடக்கம் நிகழ்ந்தால் நம்மையறியாமலேயே நாம் பாடல்களை கவனிக்கத் தொடங்கிவிடுவோம். மரபிசையின் மாபெரும் உலகுக்குள் நுழைவதற்கான வாசல் அது.

நாள் ஜூலை 18 ,19 மற்றும் 20 (வெள்ளி சனி ஞாயிறு)

தொடர்புக்கு programsvishnupuram@gmail.com

இசைநாட்கள் மாயாமாளவகௌளை எனும் மாயக்கரம்

 

அறிவிக்கப்பட்ட நிகழ்வுகள்- இடமிருப்பவை

 

ஜூலை 10 ஆம் தேதி குருபூர்ணிமா (வியாசபூர்ணிமா) நித்யவனத்தில் கொண்டாடப்படுகிறது. வெண்முரசு – மகாபாரத நாளாக இந்நாள் கொண்டாடப்படுகிறது. குரு.சௌந்தர் முன்னின்று நடத்துவார். யோகப்பயிற்சிக்கு வருபவர்கள் ஒருநாள் முன்னதாக வந்தால் அந்நிகழ்விலும் கலந்துகொள்ளலாம்.

இலக்கிய விவாதங்கள், கலந்துரையாடல், கலைநிகழ்ச்சிகளுடன் ஒரு நாள் மாலை நிகழ்வாக நடைபெறும்.

குருபூர்ணிமா நிகழ்வில் மட்டும் கலந்துகொள்ள விரும்புபவர்கள் தனியாக எழுதலாம்.

தொடர்புக்கு programsvishnupuram@gmail.com

பௌத்தம்- தியானம்- அறிமுக வகுப்பு

வி.அமலன் ஸ்டேன்லி கவிஞர், நாவலாசிரியர். தொழில்முறையில் அறிவியல் ஆய்வாளர். பௌத்த தியானம் மற்றும் மெய்யியலில் முறையான பயிற்சி கொண்டவர். அவர் நடத்திய பௌத்த மெய்யியல் – விபாசனா வகுப்பு பங்கேற்பாளர்களுக்கு மிகப்பெரிய தொடக்கமாக அமைந்தது என்று குறிப்பிட்டிருக்கின்றனர்.  முதல் வகுப்பு சென்ற ஜூலை முதல் வாரம் நிகழ்ந்தது, விரைவிலேயே அதன் இடங்கள் நிறைவுற்றமையால் மீண்டும் அடுத்த வகுப்புகள் அறிவிக்கப்படுகின்றன.

2005-ல் கோயங்கா தியானப் பயிற்சியோடு பௌத்த ஆய்வுப்பயணத்தை தொடங்கிய வி.அமலன் ஸ்டேன்லி போதி ஜென்டோவில் ஜென் பயிற்சி பெற்றார். 2008-ல் ஜென் துறவி திக் நாட் ஹஞ் அவர்களிடம் நேரடிப் பயிற்சியை வியட்நாமில் பெற்றுக் கொண்டார்.2010-ல் மூன்று வருடங்கள் ஆஸ்திரேலியாவிலிருந்து பாட்ரிக் கீர்னி எனும் விபசனா ஆசிரியரை கொடைக்கானலில் உள்ள போதி ஜென்டோ மையத்திற்குத்  தொடர்ந்து அழைத்து வந்து கற்றுக்கொண்டார். அவரிடம் தொடர்ந்து தவ முகாம் நடத்தவும் கற்றுக்கொண்டார். 2013-ல் சோகிஈமா ரின்போசே மூலம் திபெத்திய மகாமுத்ரா, ட்சோக்சென் பயிற்சி பெற்றார்.

இரண்டரை ஆண்டு அகவிழிப்புத் தியானப்பயிற்சி ஆசிரியராக The Awareness Training Institute and the Greater Good Science Center at the University of California மையத்தால் பயிற்சியும் சான்றும் (MMTCP) பெற்றுக் கொண்டார்

யோகமரபின் தொடக்கம் எது என நமக்குத் தெரியாது. சாங்கிய தரிசனத்தின் ஒரு கிளையாக அது பதஞ்சலியால் வரையறை செய்யப்பட்டது. பின்னர் சமண மதத்தில் வளர்ச்சி அடைந்தது. அதை முழுவிரிவை அடையச்செய்தவர்கள் பௌத்தர்கள். பௌத்த யோகாசார மரபே தியானம் என்பதற்கான இன்றைய அர்த்ததை உருவாக்கியது. அசங்கர், வசுபந்து, திக்நாகர், நாகார்ஜுனர், தர்மகீர்த்தி, தர்மசேனர், தர்மபாலர் என அதன் ஆசிரியர் மரபு மிக விரிவானது. போதிதர்மர் வழியாக சீனாவுக்குச் சென்று அங்கிருந்து ஜப்பான் சென்று ஜென் பௌத்தம் ஆகியது. பத்மசம்பவர் வழியாக திபெத் சென்று திபெத்திய பௌத்தமாக ஆகியது. திபெத்திய பௌத்தம் வஜ்ராயனம் எனப்படுகிறது.

பௌத்தம் வளர்த்தெடுத்த யோகாசார மரபு இந்தியாவில் பெரும்பாலும் மறைந்துவிட்டது, அதன் அடிப்படைகள் சில வேறுவகையில் நீடிக்கின்றன. பௌத்த தியான – மெய்யியல் மரபை அது இங்கிருந்து சென்று வளர்ந்து பேருருவம் கொண்டிருக்கும் திபெத், ஜப்பான், தாய்லாந்து பௌத்த மரபுகளிடமிருந்தே நாம் கற்கமுடிகிறது. இப்பயிற்சி அதற்கான முயற்சி.

செப்டெம்பர்

ஜூன்27, 28 மற்றும் 29  (வெள்ளி சனி ஞாயிறு)

தொடர்புக்கு programsvishnupuram@gmail.com

விபாசனா, கடிதம்

பௌத்தம்,விபாசனா- கடிதம்

வீடும் வகுப்பும், கடிதம்

நிஷா மன்ஸூர் நடத்தும் இஸ்லாமிய தத்துவம் – சூபி மரபு பற்றிய வகுப்புகள் மீண்டும் நிகழ்கின்றன. ஏற்கனவே நிகழ்ந்த இவ்வகுப்புகள் முற்றிலும் புதிய ஓர் ஆன்மிக உலகைத் திறந்தன என்று பங்கேற்றவர்கள் கூறினார்கள்.

இரண்டு வகைகளில் இந்த வகுப்புகள் முக்கியமானவை. இவை இந்தியப்பண்பாட்டை முழுமையாக உணர்வதற்கு இன்றியமையாதவை. கலை இலக்கியம் ஆகியவற்றில் ஆர்வம் உடையவர்கள் கற்றே ஆகவேண்டிய வரலாற்று- ஞானப் பரப்பு இது. இஸ்லாமின் மெய்யியல், சூஃபிகள் இந்தியாவில் அதை நிலைநிறுத்திய வரலாறு, சூபி மரபின் உள்ளடக்கம் ஆகியவற்றை அறியாமல் ஒருவர் இந்திய இலக்கியம், இந்தியக் கலை, இந்திய இசை ஆகியவற்றை அறிந்தார் என்று சொல்ல முடியாது.

சென்ற ஆயிரமாண்டுகளாக இஸ்லாமின் ஆன்மிகமரபும் சூஃபி மெய்யியலும் இந்தியாவின் எல்லா மெய்ஞான மரபுகளிலும் செல்வாக்கு செலுத்தியுள்ளன. ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர் முதல் நாராயண குரு வரை பிற மரபுகளைச் சேர்ந்த ஞானிகள் கூட அதன் ஒளியை பெற்றுக்கொண்டவர்கள். இந்திய மெய்ஞான மரபின் சாரத்தை அகத்தே உணரவிரும்புபவர்களுக்கு அவசியமான வகுப்புகள் இவை.

நாள் ஜூலை4,5 மற்றும் 6 

programsvishnupuram@gmail.com

யோகப்பயிற்சி.தொடக்கநிலை.

பிகார் சத்யானந்த குருமரபின் முதன்மை ஆசிரியர் என றிவிக்கப்பட்ட நால்வரில் ஒருவர் குரு. சௌந்தர். இருபதாண்டுகளுக்கும் மேலாக சௌந்தரின் யோகப்பயிற்சிகள் இந்தியாவிலும், இலங்கை மலேசியா சிங்கப்பூர் உள்ளிட்ட நாடுகளிலும் நடந்து வருகிறன. ஆயிரக்கணக்கானவர்கள் தங்கள் வாழ்க்கையின் திருப்புமுனை என்று கருதும் பயிற்சிகள் அவை.

அன்றாடவாழ்க்கையில் கவனக்குறைவு, பொறுமையின்மை, பதற்றம் போன்ற அகப்பிரச்ச்னைகளுக்கும்; முதுகுவலி, கழுத்துவலி, உடல்சோர்வு போன்ற பலவகையான புறப்பிரச்சினைகளுக்கும் ஒருங்கிணைந்த தீர்வாக அமைவது முறையான யோகப்பயிற்சி. யோக ஆசிரியர் யோகமுறைகளைப் பயிற்றுநர் என்பதுடன் வாழ்க்கை முழுக்க துணைவராக நம்மைக் கண்காணித்து, உடன் வருபவராகவும் அமையவேண்டும். சௌந்தர் அத்தகைய ஆசிரியர்.

நான்காண்டுகளாக நிகழும் இந்த வகுப்புகளில் ஏற்கனவே ஐநூறு பேருக்குமேல் முழுமையறிவு வகுப்புகள் வழியாக சௌந்தரிடம் பயின்றுள்ளனர்.

நாள் ஜூலை 11, 12, 13

programsvishnupuram@gmail.com

வரவிருக்கும் நிகழ்வுகள்

ஐரோப்பியப் பண்பாட்டின் உச்சப்புள்ளி என்பது ஓப்பராதான் என்று டி.எஸ்.எலியட் ஒரு கட்டுரையில் சொல்கிறார் (The decline of music hall). ஏனென்றால் செவ்வியல் இசை, செவ்வியல் நாடகம்,ஓவியம் ஆகியவை செவ்விலக்கியத்துடன் இணையும் புள்ளி அதுவே. ஓப்பரா இன்றும்கூட ஐரோப்பாவில் முதன்மைக்கலையாகவே உள்ளது. The lion king போன்ற நவீன ஓப்பராக்களும் உருவாகின்றன. ஓப்பராவின் இன்னொரு வடிவம் நவீன இசைநாடகம்.

ஓப்பராவிலேயே மேலையிசையின் உச்சகட்ட சாத்தியங்கள் நிகழ்ந்துள்ளன. ஐரோப்பிய இசையின் முதன்மை ஆளுமை ரிச்சர்ட் வாக்னர். அவருடைய ஓப்பராக்கள்தான் இலக்கியவடிவமான காவியம் மாபெரும் இசைக்கோலங்களாக வெளிப்பட்ட கலைப்பெருநிகழ்வுகள். ஓப்பராவை விட எளிமையான வடிவமே சிம்பனி என்பது.

அஜிதன் ஏற்கனவே சிம்பனி இசை மேதையான பீத்தோவனை அறிமுகம் செய்து இரண்டு வகுப்புகளை நடத்தியிருக்கிறார். பல இளைஞர்களும் கோரியதற்கிணங்க வாக்னரின் ஓப்பராக்களைப் பற்றிய அறிமுக வகுப்பு ஒன்றை நடத்தவிருக்கிறார்.

ஓப்பரா போன்ற கலைவடிவை எளிதாக அறிமுகம் செய்துகொள்ள முடியாது. அதன் இலக்கியப்பின்புலம், பண்பாட்டுப்பின்புலம் ஆகியவற்றுடன் அவ்விசையை கேட்டு உணரவேண்டும்.இந்த வகுப்பில் ஓப்பராவின் தத்துவம், இலக்கியம் ஆகியவற்றுடன் இசையமைப்பையும் அறிமுகம் செய்து ஒரு தொடக்கத்தை அஜிதன் அளிக்கிறார்.

நாள் ஜூலை 25, 26 மற்றும் 27

programsvishnupuram@gmail.com

கிருஷ்ணம்மாள் ஜெகந்நாதன் நூற்றாண்டு தொடக்கம்

கிருஷ்ணம்மாள் ஜெகந்நாதனின் நூறாண்டு அகவை இந்த நாளுடன் தொடங்குகிறது. நம் காலகட்டத்தின் மாபெரும் அரசியல் ஆளுமை என நான் நினைப்பது அவரைத்தான். பணிவும் வணக்கமும்

கிருஷ்ணம்மாள் ஜெகந்நாதன்- தமிழ் விக்கி

பொழுதுபோகாமையிலிருந்து நேர மேலாண்மைக்கு

என் வாழ்க்கையில் இன்று வரை எனக்குப் புரியாத ஒன்று பொழுதுபோக்கு என்பதுதான். பொழுதுபோகாத நிலை எனக்கு வந்ததே இல்லை. மிகச்சரியாக பொழுதை வகுத்துப் பயன்படுத்தும் வாழ்க்கையையே இது வரை வாழ்ந்திருக்கிறேன்.

பொழுதுபோகாமையிலிருந்து நேர மேலாண்மைக்கு