Yanis Varoufakis's Blog, page 78

How Syriza’s capitulations allowed the Greek right to escape the dustbin of history – The New Statesman

The left-wing party’s embrace of austerity created the conditions for a parasitic and cruel oligarchy to return

The Greek right is back: greedier, uglier and more focused than ever. The incoming New Democracy government is determined to reclaim full control of the state on behalf of the most parasitic segment of Greece’s oligarchy and, of course, of our country’s ruthless creditors.

Kyriakos Mitsotakis, the new prime minister, is a scion of one of the dynasties responsible for Greece’s perpetual bankruptcy, corruption and subservience to the Atlanticist oligarchy-without-borders. Tellingly, he has surrounded himself with, on one side, apparatchiks connected to vulture funds and failed banks and, on the other, ultra-nationalist former fascists.

Together, Mr Mitsotakis’ motley reactionaries plan to unleash a fresh class war against a people who have already lost almost everything, against minorities, against our environment, against common decency.

How did this happen? Four short years ago, Greek voters gave Syriza, the party of the radical left, a mandate to unseat the oligarchs and confine New Democracy to its rightful place — the dustbin of history. On 25 January 2015, caught up in the moment’s excitement, I quoted from Dylan Thomas to convey a message of hope to progressives across the globe: “Greek democracy,” I wrote, “today chose to stop going gently into the night. Greek democracy resolved to rage against the dying of the light.”

So, what went wrong? What was it that allowed the restoration of an authoritarian, incompetent regime that wrecked Greece before turning it into a harsh debtor’s prison from which emigration was, and remains, the only escape? When did my fellow Greeks stop raging against the long night of our debt bondage? The answer is: the night of Sunday 5 July 2015.

The night had begun brilliantly. The Greek people had flocked to polling stations to deliver a resounding “No” in a referendum called by our government at short notice. That brave No was addressed to Greece’s troika of creditors (the European Central Bank, the European Commission and the International Monetary Fund) who, on 25 June 2015, had delivered a callous ultimatum to the nation: succumb to new, inhuman austerity measures in exchange for another huge credit card from which to draw funds, or risk being thrown out of the euro and forced to transition to a new national currency.

The vast majority of the 62 per cent who said No to the troika’s ultimatum knew exactly what they were saying and the risks involved in saying it. Disingenuous commentators try to portray our people as delusional, citing what they regard as a “contradiction”: most of those who voted No did not want Greece to leave the euro. While this is true, preferring to stay in the euro and voting No to those threatening us with Grexit is as much of a contradiction as saying that, in 1939, the people of Britain craved peace but at the same time backed Winston Churchill’s determination to defend the nation against the Axis’ aggression.

What the people of Greece had said to us, their government, in that 2015 referendum, made perfect sense: “We don’t want to leave the euro or to clash with the European Union. But, if the European Union is demanding of you, of our government, the intensification of the austerity-insolvency doom loop that forces our youngsters to emigrate and the expropriation of what is left of our public assets, don’t you dare surrender — even if Grexit is the price we must pay.”

That night, while our people were out on the streets celebrating their remarkable victory, the political representatives of Greece’s oligarchy were in tatters. The leader of New Democracy resigned, the party’s cadres wallowed in deep despair, the oligarchy they represented was in a state of panic. Alas, they worried unnecessarily. For at the same time, a coup against the people was being hatched in the office of my colleague, the prime minister.

The moment I walked into the office of Alexis Tsipras, he told me he had decided to fold, to ignore the people’s No, and to side with New Democracy in order to pass through parliament the bills by which Greece would, again, surrender to the troika. After I failed to dissuade him, I resigned as minister of finance. A few hours later, Mr Tsipras convened a meeting with the acting leader of New Democracy, and the leaders of the other pro-troika parties, whose votes he needed in parliament to pass the third bailout. It was at that moment that New Democracy was retrieved from history’s dustbin and placed on a track leading, with mathematical precision, to election victory.

Since that night, Greece’s parliament has been the stage for a four-year long tragicomedy: Syriza MPs passed austerity and fire-sale bills with which they disagreed, while, on the other side, New Democracy MPs voted them down — in spite of agreeing with them. How my former colleagues convinced themselves that this would end in anything other than a devastating defeat for Syriza is beyond my comprehension.

Syriza unconditional surrender to the troika would have sufficed to revive New Democracy. Alas, Mr Tsipras’ government went to further lengths to alienate the progressives that elected him by surrendering on every imaginable front. His unforced submission to the status quo demonstrated a facility for casually betraying every one of the left’s most cherished principles.

By endorsing Angela Merkel’s inexcusable refugee deal with Turkey’s increasingly dictatorial president (effectively bribing Recep Erdoğan to allow Europe to violate its legal obligations to refugees), Mr Tsipras destroyed the soul of Syriza followers for whom the defence of the wretched of the earth was essential.

By divvying up lucrative television licences between traditional oligarchs and shady upstarts close to Mr Tsipras’ circle, another leftist principle was traduced. The final ignominy came when Mr Tsipras appeared on television with Binyamin Netanyahu, hailing a new alliance between Greece, Israel, Cyprus and oil multinationals, with President Trump’s active support, jointly to exploit the Eastern Mediterranean — while introducing fracking in Epirus and surrendering Thrace and Eastern Macedonia to multiple gas and oil pipelines. For a party that had co-opted the Greek Greens, on the promise of promoting an environmentalist agenda, it was a capitulation more momentous than even that of 5 July 2015.

***

One of the insights on evil I owe to my father was his chilling account of how, while in a concentration camp for leftists in the late 1940s, their fascist torturers actively sought to break them and have them torture their comrades in return for perks. In 2015, Mr Tsipras was subjected to a similar tactic.

Prior to 2015, the German finance minister, Wolfgang Schäuble, and the troika leadership more generally, were keen to enlist a left-wing party for at least three important reasons.

The first was that they needed a pretext for burdening the Greek state with another vast loan. Given its permanent insolvency, and the expiration of the 2012 loan, the government needed either a new loan or debt relief. However, Schäuble and the troika had pledged to give Greece neither. Our government’s stated determination to fight for debt relief, instead of a third loan, would have forced Schäuble to claim that, while a third loan had been unnecessary, it became necessary due to Syriza’s economic mismanagement. Tsipras’ surrender thus liberated Schäuble from a conundrum of his own making.

The second reason was that Schäuble wanted to use a third loan to expropriate, on behalf of the creditors, all lucrative assets still in the possession of the Greek state. Having a left-wing, formerly anti-troika, government implement this stunning raid was the perfect legitimation.

Spain was the third motivation for the troika bending Mr Tsipras to their will. On the day the Greek government signed its surrender document in Brussels, Spain’s conservative prime minister Mariano Rajoy waved a piece of paper with Tsipras’ signature and, addressing his domestic audience, said: “This is what you get if you vote for Spain’s Syriza.” From that moment, Podemos’ steady decline to the point of political irrelevance began.

***

Mr Mitsotakis is the most fortunate incoming Greek prime minister of recent times, and he has the outgoing Syriza government to thank for it.

Last August, Mr Tsipras’ administration concluded the third bailout loan and, under the guise of an end to the bailout programme, entered into the fourth and longest agreement with the troika. The only real difference with previous loan agreements was that the fourth loan involved relatively little money upfront. The bulk of the financial assistance came in the form of deferrals as more than €100bn of repayments that the Greek state had to make between 2021 and 2030 were pushed beyond 2032 (with interest included, of course). In exchange, Mr Tsipras agreed to permanent austerity until 2060.

And there lies the paradox: while the state’s insolvency has deepened, the Mitsotakis government will be the first since the crisis that does not need to worry about meeting large repayments to creditors. Thus, Greece’s Tories are now, courtesy of Syriza, at liberty to build their regime as they please.

An inspection of the new government’s cast and programme shows that they are aiming for a Latvian solution to our permanent Great Depression: dealing with under-employment via the emigration of even more young people; subjecting the remaining workers to medieval terms and conditions; devastating small businesses whose market share will be taken over by troika-supported multinational oligopolies; using the banking system to launder dark money; surrendering public assets and the property of indebted households to assorted vultures; and leaving the state too impoverished to look after the weak but ever so generous to the strong.

As this naked class war will provoke considerable resistance, I expect the new government to turn viciously authoritarian. Already, New Democracy cadres warn of new draconian laws against dissent. The alliance of neoliberals and post-fascists entering Greek ministries will work together to violate basic civil liberties in the name of … economic liberalism.

The only ray of hope in this bleak landscape is the entry of MeRA25, DiEM25’s electoral wing in Greece, to parliament. Nine of us were elected, despite zero funding and a sustained campaign of character assassination against us by New Democracy and Mr Tsipras’ government.

Unlike Syriza’s MPs, who will lack all credibility in opposition, our MPs and activists will lead the resistance, inside and outside parliament, against the parasitic, cruel oligarchy that New Democracy will strive to erect upon the foundation of Mr Tsipras’ fourth bailout agreement. Together with our comrades across Europe, the UK and the world, we shall work for a Green New Deal to prevent apocalyptic climate change.

MeRA25’s share of the vote was a small number (3.4 per cent). But, along with the fabulous news that the Nazis of Golden Dawn have been evicted from parliament, that small number is large enough to make a crucial difference — just like a small candle whose light is capable of penetrating the darkness.

FOR THE NEWSTATESMAN SITE, CLICK HERE

MeRA25 as the only ray of hope on the day the recalcitrant Greek Right returned to office – Election Night message

Greece’s Tories, the New Democracy party and its leader, Mr Kyriakos Mitsotakis, today are the victors in our general election. However, their victory that was set in motion on the night of the referendum (5th July 2015) by Mr Tsipras, the outgoing Prime Minister.
Lest we forget, it was immediately after the Greek people’s magnificent NO vote that Mr Tsipras invited the leaders of New Democracy and pro-austerity forces to help him convert the NO vote into a YES. Thus, a referendum that had the capacity to confine New Democracy to the dustbin of history was annulled and the people overthrown by an alliance of Mr Tsipras and New Democracy. Is it any wonder, once Mr Tripras passed every austerity measure and privatisation bill demanded of him by the troika with the implicit and explicit support of New Democracy, that New Democracy is back?

Today, on 7th July, the Greek people did what they have always done since their incarceration in our vast debtor’s prison: they overthrew a government that imposed a new troika bailout along with its poisonous preconditions. And so it is that another chapter of our debt bondage ends while another, darker one, is about to begin.
The only ray of hope in this bleak setting is the entry of MeRA25 into Parliament. DiEM25’s electoral wing in Greece was the pleasant surprise, entering Parliament with 9 MPs despite a total lack of funds and a sustained campaign of demonisation by the establishment and Mr Tsipras’ government.
Our commitment to the people of Greece, to the people of Europe is unwavering. We shall continue with a combination of constructive policy proposals and total disobedience to all those policies that hurt the many.
As of today, we embark upon a steadfast campaign against the most parasitic and cruel form of oligarchy that New Democracy will strive to erect upon the foundation of Mr Tsipras bailout agreement with the troika of Greece’s lenders.
Together with our comrades across Europe, and also as part of the Progressive International that DiEM25 co-founded, we shall fight both types of rising authoritarianism (that of the establishment and that of the racist ultra-Right), while connecting our resistance to the crucial campaign for a European and, indeed, an International Green New Deal.
Today, MeRA25’s share of the vote was a small number. But it was large enough to make a crucial difference – just like a small candle whose light is capable of penetrating the darkness.

Το μήνυμα ελπίδας του ΜέΡΑ25 το βράδυ των εκλογών του 2019

Όπως επιβάλει ο πολιτικός πολιτισμός την ημέρα των εκλογών, συγχαίρουμε τον κ. Μητσοτάκη και την ΝΔ για την νίκη τους. Μια νίκη που δρομολογήθηκε το βράδυ του Δημοψηφίσματος όταν, μετά το μεγαλειώδες ΟΧΙ του ελληνικού λαού, το οποίο έστελνε Νέα Δημοκρατία και λοιπές Μνημονιακές δυνάμεις στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, ο κ. Τσίπρας τους ανέσυρε συγκαλώντας Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών όπου τους ζήτησε να τον βοηθήσουν στην ανατροπή του ΟΧΙ και την μετατροπή του σε ΝΑΙ.
Θυμίζουμε στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας ότι η νίκη τους οφείλεται αποκλειστικά σε ψήφο αρνητική καθώς ο λαός μας, άλλη μια φορά, ανέτρεψε κυβέρνηση που του επέβαλε Μνημόνια – κλείνοντας ένα κεφάλαιο της Μνημονιακής Ελλάδας και ανοίγοντας ένα άλλο, πιο σκοτεινό.
Μοναδική αχτίδα φωτός σε αυτή την νύχτα που κράτησε τόσο πολύ η είσοδος του ΜέΡΑ25 στο Κοινοβούλιο και η έξοδος της Χρυσής Αυγής.
Δεσμευόμαστε ότι, τόσο εντός όσο και εκτός της Βουλής, θα αρθρώνουμε τον εποικοδομητικό, προγραμματικό λόγο που οι πολίτες εκτίμησαν στην προεκλογική περίοδο.
Από την Δευτέρα το πρωί, το ΜέΡΑ25 ξεκινά μονομέτωπο, ανένδοτο αγώνα εναντίον της παρασιτικής ολιγαρχίας που σχεδιάζει να χτίσει η ηγεσία της ΝΔ πάνω στο 4ο Μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα, ως μέρος του πρώτου ενιαίου πανευρωπαϊκού κινήματος, του DiEM25, το ΜέΡΑ25 θα εργαστεί μαζί με τους συνοδοιπόρους μας σε όλη την Ευρώπη για να ανατρέψουμε τον διττό αυταρχισμό που πλήττει τους πολίτες: τον αυταρχισμό της τρόικας και του ολιγαρχικού κατεστημένου και τον αυταρχισμό της ρατσιστικής Ακροδεξιάς που τρέφεται από τις πολιτικές του εν λόγω κατεστημένου.
Το ποσοστό που λάβαμε είναι ένας μικρός αριθμός. Όμως, είναι ταυτόχρονα αρκετά μεγάλος για να αλλάξουμε το πολιτικό σκηνικό – όπως ένα μικρό κεράκι του οποίου το ισχνό φως μπορεί και διαπερνάει το σκοτάδι.

Γιατί θλιβόμαστε που το ΜέΡΑ25 θα είναι το μοναδικό πράσινο κόμμα στην επόμενη Βουλή – μια impromptu σύντομη συζήτηση με τον Κρίτωνα Αρσένη

Το #ΜέΡΑ25 είναι το μόνο πράσινο κόμμα που διεκδικεί την είσοδο στη Βουλή. Αν και το κόμμα μας ωφελείται από το γεγονός ότι είμαστε οι μοναδικοί με ξεκάθαρη θέση και δράση ενάντια των εξορύξεων και άρα της εξελισσόμενης Κλιματικής Καταστροφής, δεν χαιρόμαστε καθόλου που το ΜέΡΑ25 είναι το μοναδικό κόμμα που ζει στον 21ο αιώνα. Εδώ, σε μια σύντομη, εκτός προγράμματος, συζήτηση επί του θέματος με τον Κρίτωνα Αρσένη

Εφ’ όλης της ύλης λίγο πριν τις κάλπες με τον Γιώργο Σαχίνη – ΚΡΗΤΗ tv

Δύο ώρες απαντήσεων σε ερωτήσεις του κοινού και σε διάλογο με το ThePressProject – video

Συζήτηση με τους δημοσιογράφους του ThePressProject Θάνο Καμήλαλη και Κωνσταντίνο Πουλή και απαντά σε ερωτήσεις του κοινού.



ThePressProject

Η αλήθεια για την στάση μου το καλοκαίρι του 2015

Επειδή η αλήθεια είναι επαναστατική, και μόνο τα ντοκουμέντα (όπως είναι καταγεγραμμένα σε άρθρα και στο tweeter) την αποκαλύπτουν, ακολουθεί πλήρης καταγραφή της στάσης μου κατά την διάρκεια του θλιβερού καλοκαιριού του 2015 – από την μέρα της παραίτησής μου από το ΥπΟικ μέχρι την επόμενη των εκλογών του Σεπτεμβρίου του 2015.
6η Ιουλίου, χαράματα

Όταν άκουσα τον πρωθυπουργό να μου λέει ότι, αντί να τιμήσει το ΟΧΙ, επέλεξε την συνθηκολόγηση με την τρόικα, παραιτήθηκα.

10η Ιουλίου

Σε συνεδρίαση της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ μου ζητήθηκε να στηρίξω τον Ευκλείδη Τσακαλώτο σε μια τελευταία προσπάθεια να διαπραγματευτεί το χρέος. Σε tweet έγραψα:

ΣΤΗΝ Κ.Ο. ΤΟ ΠΡΩΙ ΔΗΛΩΣΑ ΠΩΣ ΣΤΗΡΙΖΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΟΝ Ε. ΤΣΑΚΑΛΩΤΟ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΣΤΟ EUROGROUP, ΙΔΙΩΣ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΠΛΑΝΟΥ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ.

— Yanis Varoufakis (@yanisvaroufakis) July 10, 2015

«ΣΤΗΝ Κ.Ο. ΤΟ ΠΡΩΙ ΔΗΛΩΣΑ ΠΩΣ ΣΤΗΡΙΖΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΟΝ Ε. ΤΣΑΚΑΛΩΤΟ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΣΤΟ EUROGROUP, ΙΔΙΩΣ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΠΛΑΝΟΥ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ.»

Κατόπιν, πριν την συνεδρίαση της Βουλής, στην οποία δεν παραβρέθηκα, σε tweet μου έγραψα:  «Αύριο ο Ευκλείδης αξίζει την στήριξη όλων μας. Την δική μου την έχει στο ακέραιο. Μετά θα αξιολογήσουμε το αποτέλεσμα». Στην επιστολή μου στην Πρόεδρο της Βουλής δήλωσα: «Με την παρούσα θέλω να σας ενημερώσω ότι ψηφίζω θετικά στο νομοσχέδιο για την εξουσιοδότηση του Υπουργού Οικονομικών κ Ευκλείδη Τσακαλώτου να διαπραγματευτεί στο πλαίσιο του Eurogroup ιδίως όσον αφορά την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους. Η απουσία μου εκτός Αθηνών οφείλεται σε καθαρά οικογενειακούς λόγους.»

Αύριο ο Ευκλείδης αξίζει την στήριξη όλων μας. Την δική μου την έχει στο ακέραιο. Μετά θα αξιολογήσουμε το αποτέλεσμα pic.twitter.com/yOUhhP8hRO

— Yanis Varoufakis (@yanisvaroufakis) July 10, 2015

19η Ιουλίου

Έρχεται το Μνημόνιο στη Βουλή, όπου το καταψήφισα. Αμέσως δημοσίευσα στην Εφημερίδα των Συντακτών πλήρη εξήγηση γιατί καταψήφισα. Εν κατακλείδι, έγραφα:

Με αυτά τα δεδομένα, ο λόγος που καταψήφισα την περασμένη Τετάρτη είναι απλός: έπρεπε να έχουμε παραδώσει, όπως λέγαμε ότι θα κάναμε σε περίπτωση συνθηκολόγησης, τα κλειδιά του Μαξίμου και των λοιπών υπουργείων, σε όσους μπορούν να κοιτάξουν στα μάτια τον λαό και να του πουν αυτό που εμείς δεν μπορούμε να πούμε: «Η συμφωνία είναι σκληρή αλλά μπορεί να εφαρμοστεί με τρόπο που να αφήνει ελπίδα για ανάκαμψη και για αντιστροφή της κοινωνικής καταστροφής».

Γιατί καταψήφισα http://t.co/HfZhILmCX0

— Yanis Varoufakis (@yanisvaroufakis) July 19, 2015

 

13η Αυγούστου

Στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής κατήγγειλα το 3ο Μνημόνιο ως απολύτως καταστροφικό και, περαιτέρω, κατήγγειλα την αποδοχή από την κυβέρνηση της απαίτησης της τρόικας να σταματήσει την διώξη των μεγαλο-φοροφυγάδων – την ενσωμάτωση στα προαπαιτούμενα του Μνημονίου της κατάργησης του ΣΔΟΕ και τον τερματισμό της ψηφιακής-αλγοριθμικής δίωξης της φοροδιαφυγής που ήταν πολύ κοντά να πιάσει εκατοντάδες χιλιάδες περιπτώσεις μεγάλης φοροδιαφυγής. Συγκεκριμένα, έγραφα:

Διαβάζω τώρα στο Τρίτο Μνημόνιο το εξής ανησυχητικό εδάφιο: «Η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται στην άμεση νομοθέτηση της μεταφοράς, έως το τέλος Οκτωβρίου 2015, όλες τις δυνατότητες και όλο το προσωπικό του ΣΔΟΕ στην ΓΓΔΕ – καθώς και όλους τους ελέγχους του ΣΔΟΕ από την ψήφιση του Ν. 4321/2015 (Σημ. Ο οποίος έδωσε στον ΣΔΟΕ αυτή την αρμοδιότητα, σε πείσμα της τρόικας.) Είναι εντυπωσιακή η σπουδή της τρόικας να καταργήσει τον ΣΔΟΕ μόλις ετοιμάζεται να ολοκληρώσει αυτό το μέα έργο. Αν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, χάσουμε αυτή την μοναδική ευκαιρία να τιμωρήσουμε φοροδιαφυγή δεκαετιών παραδίδοντας τον ΣΔΟΕ σ’ ένα από τα φέουδα που διατηρεί, και ενισχύει, η τρόικα στο ελληνικό κράτος, είμαστε άξιοι της τύχης μας.

Το κείμενο της παρέμβασής μου στην σημερινή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής http://t.co/pVsoYfY974

— Yanis Varoufakis (@yanisvaroufakis) August 13, 2015

14η Αυγούστου

Άλλη μια φορά εξηγώ γιατί καταψήφισα το 3ο Μνημόνιο σε άρθρο μου στο ThePressProject, πασχίζοντας παράλληλα να διατηρήσουμε την ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ με την ελπίδα η πλειοψηφία των βουλευτών μας να γυρίσουν την πλάτη τους στο 3ο Μνημόνιο

17η Αυγούστου

Σε άρθρο μου στην Βρετανική Guardian εξηγώ γιατί το 3ο Μνημόνιο επέτρεψε στην ολιγαρχία να ξαναπάρει πλήρως τον έλεγχο της χώρας στα χέρια της.

27η Αυγούστου

Στηλιτεύω την συνθηκολόγηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στις απαιτήσεις της τρόικας να σταματήσει η πάταξη της φοροδιαφυγής με την ενσωμάτωση του ΣΔΟΕ στην τροϊκανλη Αρχή Δημοσίων Εσόδων

Συγχαρητήρια στην Τρόικα Εσ. Πάει η τελευταία ευκαιρία κατά της μεγαλοφοροδιαφυγής. http://t.co/Vlpm74c2nD http://t.co/pVsoYgfKvE

— Yanis Varoufakis (@yanisvaroufakis) August 27, 2015

18η Σεπτεμβρίου

Σε άρθρο μου στο ThePressProject δηλώνω ότι, παρά τις διαφωνίες μου, στις επερχόμενες εκλογές θα ψήφιζα ΛΑΕ στηρίζοντας στην Β’ Αθηνών την Νάντια Βαλαβάνη και τον Κώστα Ήσυχο, με τους οποίους στην κυβέρνηση είχαμε συνεργαστεί άψογα και συντροφικά. Σε επίθεση που δέχθηκα, ότι στηρίζω εκείνους που έπαιξαν την χώρα στα ζάρια, απάντησα:

Προτιμώ να στηρίξω συντρόφους που στάθηκαν όρθιοι στην τρόικα, ακόμα κι αν διαφωνώ μαζί τους ως προς την έξοδο από το € + την γραμμή δραχμής

Προτιμώ να στηρίξω συντρόφους που στάθηκαν όρθιοι στην τρόικα, ακόμα κι αν διαφωνώ μαζί τους ως προς την έξοδο από το € + την γραμμή δραχμής

— Yanis Varoufakis (@yanisvaroufakis) September 18, 2015

Πρόσθεσα μάλιστα το εξής: Την χώρα ρισκάρουν όσοι υπογράφουν δανειακή συμφωνία οι όροι της οποίας είναι αδύνατον να εκπληρωθούν.

@chriszaikis Την χώρα ρισκάρουν όσοι υπογράφουν δανειακή συμφωνία οι όροι της οποίας είναι αδύνατον να εκπληρωθούν.

— Yanis Varoufakis (@yanisvaroufakis) September 18, 2015

Και για να μην υπάρξει καμία αμφιβολία, την ίδια μέρα έγραψα στο tweeter:

Όσοι αρνούμαστε την προσχώρηση στο Δόγμα Παπακωσνταντίνου υποχρεούμαστε να στηρίξουμε ΚΚΕ, ΛΑ.Ε. ή εξω-κοιν – ΟΣΟ κι αν διαφωνούμε με αυτά

Όσοι αρνούμαστε την προσχώρηση στο Δόγμα Παπακωσνταντίνου υποχρεούμαστε να στηρίξουμε ΚΚΕ, ΛΑ.Ε. ή εξω-κοιν – ΟΣΟ κι αν διαφωνούμε με αυτά

— Yanis Varoufakis (@yanisvaroufakis) September 18, 2015

21η Σεπτεμβρίου

Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε νικητής, δήλωσα:

Οι δανειστές είναι οι πραγματικοί νικητές στην Ελλάδα.

Οι δανειστές είναι οι πραγματικοί νικητές στην Ελλάδα http://t.co/KDI8jwVqh0

— Yanis Varoufakis (@yanisvaroufakis) September 21, 2015

Απαντήσεις στις πιο συνηθισμένες, ενδιαφέρουσες, και προκλητικές ερωτήσεις των ημερών

Τις τελευταίες μέρες, με τις εκλογές προ των πυλών, έχω απαντήσει πολλές ερωτήσεις δημοσιογράφων. Σε αυτή την ανάρτηση παραθέτω τις απαντήσεις μου στις πιο συνηθισμένες, ενδιαφέρουσες, και προκλητικές ερωτήσεις.
ΤΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
Ποιο είναι το διακύβευμα των εκλογών κ. Βαρουφάκη;
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών έκλεισε ένα κεφάλαιο της Χρεοδουλοπαροικίας μας. Και άνοιξε ένα νέο, ακόμα χειρότερο.
Το κεφάλαιο που έκλεισε ήταν εκείνο που ξεκίνησε όταν το βράδυ του Δημοψηφίσματος ο νυν πρωθυπουργός επέλεξε να συνθηκολογήσει, να εντάξει τον ΣΥΡΙΖΑ στο Μνημονιακό Τόξο, και στηριζόμενος στην ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ να περάσει το 3ο Μνημόνιο – ανασταίνοντας έτσι την Ολιγαρχία που, το πρώτο εξάμηνο του 2015, ένιωσε να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της.
Το νέο κεφάλαιο της Χρεοδουλοπαροικίας μας που ανοίγει στις 8 Ιουλίου θα βρει τον κ. Μητσοτάκη να οικοδομεί την πιο παρασιτική, κερδοσκοπική ολιγαρχία που είχε ποτέ ο τόπος πάνω στα θεμέλια του 4ου Μνημονίου που πέρασε ο ΣΥΡΙΖΑ τον περασμένο Αύγουστο. Όραμα της σημερινής ηγεσίας της ΝΔ είναι το μοντέλο Λετονίας: Φευγιό των νέων που δεν έχουν φύγει ήδη, εργασιακός μεσαίωνας για αυτούς που έμειναν, λουκέτα για τους μικρομεσαίους, πάρτι για τις αλυσίδες πολυεθνικών ολιγοπωλίων, ένα κράτος ανήμπορο να προστατεύσει τους αδύναμους αλλά γενναιόδωρο προς τους κερδοσκόπους.
Αυτό είναι λοιπόν το διακύβευμα των εκλογών για το ΜέΡΑ25: Ο μονομέτωπος ανένδοτος αγώνας εναντίον του παρασιτικού καθεστώτος που θα οικοδομήσει η ΝΔ πάνω στο 4ο Μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Εν τέλει, δύο είναι τα οράματα από τα οποία θα πρέπει οι ψηφοφόροι να επιλέξουν:


Το δυστοπικό όραμα του Μνημονιακού Τόξου το οποίο θέλει μια Ελλάδα που να την διαπερνούν οι αγωγοί φυσικού αερίου στην Βόρεια Ελλάδα, με την Ήπειρο σκαμμένη και το υπέδαφός της καταστραμμένο. Μια Ελλάδα που, αγκαλιά με τον κ. Νετανιάχου και τις αμερικανικές πολυεθνικές να νέμονται την Ανατολική Μεσόγειο δίνοντας εξαιρετική ευκαιρία στον Τουρκικό επεκτατισμό να πυροδοτεί εντάσεις στο Αιγαίο, συνεισφέροντας παράλληλα στην κλιματική καταστροφή. Μια Ελλάδα της οποίας οι αγρότες μας θα είναι εξαρτημένοι στους μεταλλαγμένους σπόρους της Μπάγιερ-Μονσάντο. Μια Ελλάδα με Μόριες και ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα. Μια Ελλάδα στην οποία θα ζουν πλούσιοι ξένοι και φτωχοί έλληνες που περιμένουν πότε τα εγγόνια τους θα τους επισκεφτούν.


Και το όραμα του ΜέΡΑ25 για μια ευρωπαϊκή Ελλάδα που θα πρωτοστατήσει ώστε όλοι οι υδρογονάνθρακες να μείνουν στα έγκατα της γης. Μια Ελλάδα κέντρο τεχνολογιών και πανευρωπαϊκών δικτύων που βασίζονται 100% σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, με αποκεντρωμένη παραγωγή, με πολλές καλές θέσεις εργασίας στην προηγμένη τεχνολογία, με ηλεκτροκίνηση και συσσωρευτές ηλεκτρικής ενέργειας παντού. Μια Ελλάδα με την γη της να παράγει ακριβά εξαγώγιμα βιολογικά αγαθά. Μια Ελλάδα με ανοικτά σύνορα σε ανθρώπους, ιδέες, προϊόντα, πολιτισμούς. Μια Ελλάδα που δεν στέλνει υπουργούς στις Βρυξέλλες να ζητιανεύουν αλλά με προτάσεις θεραπευτικές για όλους τους ευρωπαίους, όπως για παράδειγμα την πρόταση του ΜέΡΑ25 για ένα πανευρωπαϊκό επενδυτικό πρόγραμμα Πράσινης Μετάβασης αξίας 500 δις ετησίως το οποίο θα χρηματοδοτηθεί με ομόλογα της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων που θα στηρίζει, όπως ήδη κάνει, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.


Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είπε ότι λειτουργείτε ως μια εφεδρεία για να ανακοπεί η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και σας εγκαλεί για τη δήλωσή σας ότι είναι χαμένη ψήφος η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ. Τι απαντάτε;
Πρώτον, ακόμα κι αν όλοι μας στο ΜέΡΑ25 ψηφίζαμε ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Δημοκρατία θα βγει πρώτο κόμμα επειδή ο λαός τιμωρεί κάθε πρωθυπουργό που πέρασε Μνημόνια (πόσο μάλιστα κάποιον που πέρασε δύο Μνημόνια, ένα το καλοκαίρι του 2015 κι ένα το καλοκαίρι του 2018). Δεύτερον, ο μόνος τρόπος να χάσει την αυτοδυναμία η Νέα Δημοκρατία είναι να μπει το ΜέΡΑ25 στην Βουλή. Τρίτον, θα λένε στους υπουργούς του κ. Μητσοτάκη οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας από τα έδρανα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης; Δώστε πίσω το ΕΚΑΣ, τα τραίνα, τα αεροδρόμια, τα πλεονάσματα; «Μα εσείς τα πήρατε», θα τους απαντούν εύλογα.
Είναι λοιπόν προφανές, όσο και να στενοχωρεί τον κ. Τσίπρα, ότι η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ορισμός της χαμένης ψήφου. Η ψήφος στην Νέα Δημοκρατία και το ΚΙΝΑΛ ενισχύει την στυγνή ολιγαρχία. Η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ είναι άνευ αντικειμένου. Μόνο η ψήφος στο ΜέΡΑ25 και στο ΚΚΕ είναι ψήφος αντίστασης στο 4ο Μνημόνιο. Και από τα δύο αυτά κόμματα μόνο το ΜέΡΑ25, το μόνο πανευρωπαϊκό κόμμα, θα αντιστέκεται όχι μόνο λέγοντας ΟΧΙ αλλά και καταθέτοντας εναλλακτικές, τεχνοκρατικά άρτιες, λύσεις στα τοξικά και ταξικά νομοσχέδια της Νέας Δημοκρατίας.
Ποιος είναι ο στόχος σας για τις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου; Mε ποιο ποσοστό θα είστε ικανοποιημένος;
Ικανοποιημένοι θα είμαστε μόνο αν καταφέρουμε να βάλουμε φρένο στην παρασιτική ολιγαρχία που θα χτίζει ο κ. Μητσοτάκης στα θεμέλια που του κληροδοτεί ο κ. Τσίπρας. Τα ποσοστά και οι έδρες είναι μέσα, όχι αυτό-σκοπός.
Έχετε αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο συνεργασίας ακόμη και με τη ΝΔ, κάτι μάλιστα που στηλίτευσε ο κ. Τσίπρας. Συνεργασία σε ποια βάση;
Ρωτήθηκα με ποιον θα συνεργαστούμε στην Βουλή. Απάντησα με το αυτονόητο: Θα υπερψηφίσουμε όποιο νομοσχέδιο συνάδει με το πρόγραμμά μας λύνοντας προβλήματα των πολιτών, ανεξάρτητα του ποιος το καταθέτει. Σε καμία όμως περίπτωση δεν θα δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης σε κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας ή ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή σε κυβέρνηση δέσμια των δανειστών και του 4ου Μνημονίου, σε κόμματα που ενστερνίζονται το αφήγημα ότι η απελευθέρωση από την Χρεοδουλοπαροικλια, κι η ανάπτυξη, θα έρθουν μέσα από την εφαρμογή του 4ου Μνημονίου. Η ταχύτητα με την οποία έσπευσαν, οι μεν, να μας κατηγορήσουν ότι θέλουμε να συγκυβερνήσουμε με την ΝΔ ή, οι δε, με τον ΣΥΡΙΖΑ απλά μας διασκεδάζει.
ΤΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ-ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΤΙΓΜΑ ΤΟΥ ΜέΡΑ25
Τι νέο έχει να εισφέρει το ΜέΡΑ25 στην πολιτική ζωή. Το ρωτώ με αφορμή τις ετερόκλητες ιδεολογικές αναφορές που υπάρχουν στο εσωτερικό του: φιλελεύθεροι, νεομαρξιστές, οικολόγοι κλπ. Ποιο ακριβώς είναι το «στίγμα» σας;
Όλες οι μεγάλες ιστορικές αλλαγές, από την Επανάσταση του 21 έως και την ανατροπή της Χούντας, επιτεύχθηκαν από «ετερόκλητες» συμπορεύσεις ανθρώπων που ενώθηκαν με ένα καλό, ρεαλιστικό, ξεκάθαρο στόχο ή σκοπό. Γιατί δεν μπορεί σήμερα, π.χ., ένας φιλελεύθερος αντι-κρατιστής να συμφωνήσει μ’ έναν μαρξιστή ότι η πρακτική της αέναης μεταφοράς των τραπεζικών ζημιών στους ώμους των πιο αδύνατων φορολογούμενων – του σοσιαλισμού για τους τραπεζίτες και τα funds – πρέπει να σταματήσει;
Ας δούμε όμως λίγο πιο προσεκτικά τον λόγο που το ΜέΡΑ25 σήμερα είναι απαραίτητο στην σημερινή συγκυρία. Η κρίση του 2008 άλλαξε τον κόσμο, ακριβώς όπως η κρίση του 1929 είχε κάνει τον περασμένο αιώνα. Ήταν μια παγκόσμια και ευρωπαϊκή κρίση που οδήγησε την Ελλάδα στην βαθιά χρεοκοπία εγκαθιδρύοντας αυτό που το ΜέΡΑ25 αποκαλεί Χρεοδουλοπαροικία – ένα καθεστώς αποτελμάτωσης όπου τόσο ο δημόσιος όσο και ο ιδιωτικός τομέας παραμένουν πτωχευμένοι αλλά προσποιούνται ότι δεν είναι μέσα από συνεχείς «διευκολύνσεις» των επίσημων δανειστών.
Σε αυτό το πλαίσιο, τα κόμματα «εξουσίας», Δεξιάς και Αριστεράς, θυσίασαν τις ίδιες τους τις αρχές στον βωμό του συμβιβασμού τους με το νέο καθεστώς. Τόσο ο νεοφιλελευθερισμός-συντηρητισμός της Νέας Δημοκρατίας όσο και ο Μαρξισμός-με-Κεϋνσιανά στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ εξευτελίστηκαν στην πορεία υποταγής τους στην τρόικα (εξωτερικού και εσωτερικού).
Σε αυτό το ζοφερό σκηνικό, όπως και μετά το 1929, έχουμε δυνατότητα και υποχρέωση να συνταχθούμε σε μια ευρεία συμμαχία δημοκρατών της Μαρξιστικής Αριστεράς, της Οικολογίας, του Φιλελευθερισμού, του Φεμινισμού στην βάση ενός κοινού ρεαλιστικού προγράμματος αλλά κρατώντας ζωντανές τις μεταξύ μας ιδεολογικές διαφορές έως την επίτευξη του κοινού στόχου. Αυτό προσφέρει στην ελληνική κοινωνία σήμερα το ΜέΡΑ25.
Το ΜέΡΑ25, το τελευταίο διάστημα με μια σειρά υποψηφιοτήτων, εξέπεμψε ένα ασαφές σήμα, αφού απο την μία είναι μαζί σας ο φιλελεύθερος Τάκης Μίχας και ο εθνοκεντρικός Στάθης Σταυρόπουλος. Είναι έτσι και γιατί;
Το αντίθετο. Τα ψηφοδέλτιά μας εξέπεμψαν ένα σαφέστατο στίγμα το οποίο μάλιστα εναρμονίζεται απολύτως με την Ιδρυτική Διακήρυξη του ΜέΡΑ25 – η οποία αναφέρει τα εξής: «Καλούμε δημοκράτες από διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες να ενώσουμε τα χέρια, στην βάση προγραμματικής σύγκλισης, ώστε να τερματιστεί ο φαύλος χρεοκοπίας-λιτότητας-ερημοποίησης ο οποίος αποτελεί την μεγαλύτερη απειλή για τον ελληνισμό από την περίοδο του Εμφυλίου.»
Μπορεί να υπάρξει ελάχιστο κοινό πρόγραμμα μεταξύ Μαρξιστών, Κεντρώων, Οικολόγων, ακόμα και αντι-συστημικών φιλελεύθερων; Και βέβαια. Ο λόγος είναι απλός: Η Κρίση είναι τόσο μεγάλη, τόσο βαθειά που δίνει την δυνατότητα σ’ ένα φιλελεύθερο αντι-κρατιστή να συμφωνήσει μ’ έναν μαρξιστή ότι η πρακτική της αέναης μεταφοράς των τραπεζικών ζημιών στους ώμους των πιο αδύνατων φορολογούμενων πρέπει να σταματήσει. Δεν είναι καθόλου δύσκολο για έναν πατριώτη, έναν οικολόγο κι έναν διεθνιστή να συνταχθούν υπό κοινό πρόγραμμα που εναντιώνεται στις εξορύξεις (υπέρ ενός αποκεντρωμένου, πανευρωπαϊκού δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας βασισμένου στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας), που απορρίπτει τις πολιτικές του σοσιαλισμού για τους τραπεζίτες και της καταστροφικής λιτότητας για τους μικρομεσαίους, που ευαγγελίζεται υψηλότερο κατώτατο μισθό για τους εργαζόμενους και κατάργηση του ονείδους της προπληρωμής φόρων από τις επιχειρήσεις κλπ κλπ.
Κρατώντας λοιπόν ζωντανές τις μεταξύ μας ιδεολογικές διαφορές, αλλά θέτοντας την εφαρμογή του κοινού προγράμματος υπέρ πάντων, όλοι οι άνθρωποι του ΜέΡΑ25, μαζί, εκπέμπουμε το μόνο σαφές στίγμα εναντίον της νέας παρασιτικής ολιγαρχίας που θα προσπαθήσει να στήσει η κυβέρνηση της σημερινής ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας πάνω στο 4ο Μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Επιδιώξατε τη συνεργασία με τις άλλες δυνάμεις του χώρου (Πλεύση ελευθερίας, ΛΑΕ); Γιατί δεν προχώρησε;
Δεν επιδιώξαμε συνεργασία κορυφής, μια παλαιοκομματική πρακτική που δεν συνάδει με τις κινηματικές μας αρχές. Μετά τις ευρωεκλογές προβήκαμε σε Κάλεσμα Συμπόρευσης με όλους όσους θέλουν να αντισταθούμε στο 4ο Μνημόνιο στην βάση της προγραμματικής σύγκλισης, της ισηγορίας και της αρχής της ισότιμης συμμετοχής. Σε αυτό το κάλεσμα ανταποκρίθηκαν χιλιάδες πολίτες, και από τα κόμματα που αναφέρατε, πολλοί εκ των οποίων βρίσκονται στα ψηφοδέλτιά μας.
ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΤΟΞΟ
Έχετε πει ότι η Ελλάδα θα ήταν καλύτερα από ότι είναι σήμερα ακόμη και με Grexit. Ταυτόχρονα υποστηρίζετε ότι είστε ευρωπαϊστής. Πως συνδυάζονται αυτά; 
Η Ευρωπαϊκή Ένωση διαλύεται στα εξ ων συνετέθη (με την Ακροδεξιά να θριαμβεύει στην Ιταλία, στην Γαλλία, στη Βρετανία κλπ) επειδή οι κυβερνήσεις που εκφράζουν την ευρωπαϊκή ολιγαρχία εμμένουν στο ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ προς τις διάφορες τρόικες και, ιδίως, στην πολιτική του σοσιαλισμού για τους τραπεζίτες και της σκληρής λιτότητας για τους πολλούς.
Οι πραγματικοί ευρωπαϊστές λέμε ΟΧΙ σε αυτές τις πολιτικές που καταστρέφουν την Ευρώπη μας. Όταν η ολιγαρχία, η τρόικά της, οι γραφειοκράτες και οι λοιποί εκπρόσωποί τους μας λένε ότι, αν τολμήσουμε να πούμε ΟΧΙ στις πολιτικές που καταστρέφουν την Ευρώπη, θα μας πετάξουν από το ευρώ, τότε η μόνη υπεύθυνη απάντηση που μπορεί να δώσει ένας ευρωπαϊστής είναι: Κάντε το αν τολμάτε!
Εν κατακλείδι, ευρωπαϊσμός δεν είναι η ανεύθυνη υπακοή σε ό,τι καταστρέφει την Ευρώπη. Ευρωπαϊσμός είναι η υπεύθυνη ανυπακοή στους καταστροφείς της Ευρώπης.
Τελικά, ποια ήταν η διαπραγματευτική σας τακτική την περίοδο διακυβέρνησης του 2015 ως υπουργός Οικονομικών; Είναι αλήθεια ότι ήσασταν διατεθειμενος να «μπλοφάρετε» τους εταίρους για μία ενδεχόμενη έξοδο από την Ευρωζώνη;
Μπλοφάρει κάποιος όταν επιλέγει να κάνει κάτι ώστε να φοβίσει τον αντίπαλο, κάτι που δεν θα έκανε αν ήξερε ότι ο αντίπαλος δεν θα φοβηθεί. Π.χ. στα χαρτιά μπλοφάρεις αν έχεις ένα επτάρι και προσποιείσαι ότι έχεις άσσο (κάτι που δεν θα έκανες αν προέβλεπες ότι ο αντίπαλος θα τα «έβλεπε»). Μπλόφα, με άλλα λόγια, θα ήταν να δήλωνα έτοιμος για Grexit αν δεν μας κούρευαν το χρέος αλλά, παράλληλα, να πίστευα ότι το Grexit θα ήταν το χειρότερο πιθανό αποτέλεσμα. Δεν το πίστευα αυτό. Όπως δεν το πίστευε ούτε η πλειοψηφία του ελληνικού λαού ο οποίος το 2015 επιβράβευσε εκλέγοντάς μας την τοποθέτησή μας «ΟΧΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ».
Πιο αναλυτικά, στην περίπτωση της εγκλωβισμένης στην Χρεοδουλοπαροικία χώρας μας, τρεις ήταν – και παραμένουν – οι πιθανές εξελίξεις:


Βέλτιστη εξέλιξη η αναδιάρθρωση των χρεών, και η εφαρμογή των επτά τομών που σήμερα πρεσβεύει το ΜέΡΑ25, εντός της ευρωζώνης
Δεύτερη καλή (και κακή!) εξέλιξη, η αποπομπή της χώρας από το ευρώ επειδή εμείς απαιτούσαμε – και απαιτούμε – αναδιάρθρωση χρέους


Χείριστη εξέλιξη η αέναη αναπαραγωγή της Χρεοδουλοπαροικίας και της Ερημοποίησης εντός του ευρώ.


Όποιος κρίνει, όπως το ΜέΡΑ25, ότι χείριστη εξέλιξη είναι η ερημοποίηση εντός του ευρώ, δεν μπλοφάρει όταν λέει στους δανειστές: Εμείς θα νομοθετήσουμε τα αυτονόητα. Εσείς, αν θέλετε να μας διώξετε από το ευρώ επειδή κάνουμε τα αυτονόητα, κάντε το!
Τι απαντάτε σε όσους σας προσάπτουν ότι οι επιλογές σας κόστισαν στη χώρα περίπου 100 δις. 
Ότι, ως βαθειά δημοκράτης, δεν θα στερήσω το δικαίωμα στον αυτό-εξευτελισμό όσων επιμένουν το δικό τους κόστος, το κόστος της τρόικας και των κυβερνήσεων της, να το φορτώσουν στον γενναίο λαό που την 5η Ιουλίου τους είπε ΟΧΙ, και κατ΄επέκταση, στον μόνο Υπουργό Οικονομικών που δεν κόστισε στον λαό, που δεν έβαλε ούτε ένα ευρώ νέων φόρων, που δεν δανείστηκε ούτε ένα ευρώ, που άφησε τα ταμειακά του κράτους λίγο καλύτερα απ’ ότι τα παρέλαβε κλπ κλπ. [ΓΙΑ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ, ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ, ΠΑΤΗΣΤΕ “Η πλήρης αποδόμηση του Γκαιμπελσικού ψέμματος περί Κόστους Βαρουφάκη“]
ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΙ-ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΧΩΡΟ
Τελικά είχατε συναινέσει στο τρίτο Μνημόνιο όπως λένε οι πολιτικοί σας αντίπαλοι;
Αναρωτιέμαι πως δεν αναρωτιούνται εκείνοι που ισχυρίζονται κάτι τέτοιο γιατί, αν είχα όντως συναινέσει στο 3ο Μνημόνιο, έγινα – και παραμένω – ο πιο μισητός εχθρός της τρόικας, τουλάχιστον μεταξύ όλων των ελλήνων πολιτικών. Αναρωτιέμαι ακόμα αν όντως ζούμε στην εποχή της πληροφορίας η οποία επιτρέπει σε όποιον αναρωτιέται να ανατρέξει στα αρχεία της Βουλής των Ελλήνων και των εφημερίδων όπου θα έβρισκαν το εξής:
«Όχι σε όλα» ψήφισαν: Αγλαϊα Κυρίτση, Ζωή Κωνσταντοπούλου, Γιάνης Βαρουφάκης, Νάντια Βαλαβάνη, Δημήτρης Στρατούλης, Κώστας Ήσυχος κλπ κλπ
Λένε επίσης πως είχατε προετοιμάσει το έδαφος συνομολόγησης για Πρόγραμμα με την δήλωσή σας πως το 70 τα εκατό του Μνημονίου είναι καλό και με την υπογραφή της 20ης Φεβρουαρίου… 
Ως δημοκράτης, δεν θα αρνηθώ σε κανέναν το δικαίωμα στον αυτό-εξευτελισμό. Αυτό που, πολύ σωστά, είχα πει είναι ότι το κείμενο του Μνημονίου, όπως όλες οι ύπουλες συμβάσεις μεταξύ ισχυρών και αδύναμων, αποτελείτο από πολλές παραγράφους που κυμαίνονταν μεταξύ του ανούσιου και του χρήσιμου ώστε να καλύπτουν τις πραγματικά τοξικές διατάξεις και τα μισανθρωπικά μέτρα. Στόχος μας ήταν η εξάλειψη των τοξικών αυτών διατάξεων και των μισανθρωπικών μέτρων. Τέλος, σημείωνα ότι αυτές οι διατάξεις και τα μέτρα εμπεριέχοντο στο 30% του κειμένου του Μνημονίου. Η ερμηνεία αυτών των λεγόμενών μου ως «αποδοχή από τον Βαρουφάκη του 70% του Μνημονίου» αποτελεί δείγμα μαύρης προπαγάνδας για την οποία ο Γιόζεφ Γκέμπελς θα ήταν περήφανος…
Στηλιτεύουν επίσης πολλοί το γεγονός πως έχετε μια λογική ευρωνομιμοφροσύνης και πως επιδιώκετε ρήξη απ’ τα μέσα σε ένα οικοδόμημα- ΕΕ- που δεν καταλαβαίνει από μεταβολή της αρχιτεκτονικής της.
Ακούγοντας κάτι τέτοιο οι ιθύνοντες στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο και στην Φρανκφούρτη κινδυνεύουν να πάθουν κοίλη από τα γέλια! Έχω, πράγματι, κατηγορηθεί για πολλά. Η καταγγελία της «ευρωνομιμοφροσύνης» όμως ξεπερνά κάθε όριο. Ας σοβαρευτούμε. Πως αντιμετώπισα, και θα αντιμετωπίσω ξανά, ένα αδιόρθωτο ευρωπαϊκό κατεστημένο; Ήμουν ο μόνος υπουργός οικονομικών που εφάρμοσα στο Eurogroup, και αλλού, την εποικοδομητική ανυπακοή – την ρήξη με τις πολιτικές της τρόικας. Τους κατέθετα μετριοπαθείς, εποικοδομητικές προτάσεις (π.χ. ανταλλαγές χρέους με ρήτρα ανάπτυξης, κακή τράπεζα για τα κόκκινα δάνεια, μείωση φορολογικών συντελεστών κλπ) και, παράλληλα, τους έλεγα ότι δεν πρόκειται να πάρω άλλο δάνειο αν δεν είχαμε αναδιάρθρωση χρέους πρώτα. Και πρόσθετα ότι η μόνη εναλλακτική τους στην αναδιάρθρωση του χρέους μας ήταν να μας διώξουν από το ευρώ, κάτι που θα έβγαζε και την Ιταλία εκτός. Όσο αφορά τώρα το μέλλον, το 2015 δεν θα επαναληφθεί καθώς το ΜέΡΑ25 θα νομοθετήσει τις τομές που έχει ανάγκη ο τόπος χωρίς καν να ενημερώσει τους δανειστές. Κι αν θέλουν να μας διώξουν από το ευρώ, καταδικάζοντας την ευρωζώνη, επειδή κάνουμε τα αυτονόητα, ας το κάνουν.
ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ – ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ
Είστε κατά των γεωτρήσεων και της εξόρυξης υδρογονανθράκων στις θάλασσες Κύπρου και Ελλάδας; Αν ναι, υπάρχουν αντίστοιχα επικερδείς πηγές ενέργειας και τρόποι εκμετάλλευσης τους;  
Μέχρι πρότινος, η επιλογή φιλικών προς το περιβάλλον μεθόδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας είχαν οικονομικό κόστος. Αυτό δεν ισχύει πια, ευτυχώς. Σήμερα, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας είναι φθηνότερες από τα ορυκτά καύσιμα. Ο πλανήτης όλος βρίσκεται στην διαδικασία απεξάρτησης από τους υδρογονάνθρακες. Αποτελεί ύβρη η προσήλωση όλου του ελληνικού πολιτικού φάσματος, πλην ΜέΡΑ25, σε ορυκτά καύσιμα που είναι ακριβότερα από την πράσινη ενέργεια, καταστρέφουν τον πλανήτη, ενισχύουν την ολιγαρχία των πολυεθνικών και δωρίζουν στον Ερντογάν ευκαιρίες για θερμά επεισόδια. ΤοΜέΡΑ25 είναι σαφές: Καμία εξόρυξη πουθενά. Οι υδρογονάνθρακες να μείνουν εκεί που είναι, στα έγκατα της γης.
Η προεκλογική περίοδος έχει προκαλέσει ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις; πώς κρίνετε την τουρκική προκλητικότητα; Υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης;
Το καθεστώς Ερντογάν γίνεται όλο και πιο επικίνδυνο, καθώς καθημερινά αποδυναμώνεται. Όπως όλα τα ασταθή τουρκικά καθεστώτα του παρελθόντος, ο Ερντογάν θα αρπάζει κάθε ευκαιρία όξυνσης των εντάσεων με την Ελλάδα ώστε να συσπειρώνει τις δυνάμεις του στο εσωτερικό. Όμως, μεγαλύτερο δώρο στον Ερντογάν δεν γινόταν από την συμφωνία Ελλάδας-Κύπρου-Νετανιάχου. Μια μεγάλη ευκαιρία για τον Ερντογάν να πει στον τουρκικό λαό: «Είδατε οι Έλληνες; Θέλουν να σας αφήσουν έξω χαριεντιζόμενοι με την Ισραηλινή κυβέρνηση που, την ίδια ώρα, δίνει εντολή στους φαντάρους της να ανοίγουν πυρ κατά άοπλων διαδηλωτών στην Γάζα».
Στην ερώτηση: «Κι αν Τουρκικά πλοία τύπου Πορθητή έρθουν στις θάλασσές μας και τρυπήσουν με τα γεωτρύπανά τους τον βυθό μας, τί πρέπει να κάνουμε;», απαντάμε: Για το ΜέΡΑ25 μια τέτοια κίνηση θα είναι casus belli. Όμως, πολύ πιο εύκολα θα πάρουμε τη διεθνή κοινή γνώμη με το μέρος μας, ιδίως τους απανταχού προοδευτικούς, αν είμαστε συνεπείς στην αντίθεσή μας προς τις εξορύξεις από όλους: Τον Ερντογάν, τον Τραμπ, τον Νετανιάχου κλπ.

 

Το διακύβευμα των εκλογών της 7ης Ιουλίου – διακαναλική συνέντευξη του Γ. Βαρουφάκη

Το μήνυμα του ΜέΡΑ25 στους πολίτες σε δέκα λεπτά