Yanis Varoufakis's Blog, page 74

Naomi Klein supports MeRA25-DiEM25’s campaign against oil & gas extraction in Greece

This morning, in Greece’s Parliament, MeRA25’s parliamentarians are staging an all-out struggle against the ratification of disastrous contracts between the previous (SYRIZA) government and multinational oil companies. The contracts to be ratified give the companies (including Exxon-Mobil and Total) full licence to drill, extract and exploit gas & oil reserves across Greece’s beautiful seas (Ionian, Aegean, Cretan and Libyan).
Unfortunately, every other Greek party has awarded MeRA25 the monopoly over the programmatic, wholesale opposition to the exploitation of new fossil fuel sources.  


The New Democracy government is, today, walking happily the path paved by the previous SYRIZA administration, who signed the original contracts


SYRIZA is now voting against ratification despite the fact that the ink has not yet dried on the contracts signed by their ministers (They are voting against on the pretext that they oppose the impending privatisation of the only Greek company involved, despite the sad fact that it was SYRIZA ministers who started the ball rolling toward its privatisation!)


The Communist Party is also voting against on the grounds that they oppose all drilling by foreign multinationals, even though they are in principle in favour of oil & gas exploitation (As if everything would be fine if climate catastrophe were accelerated by state-owned companies!)


This monopoly against all new fossil fuel exploitation that other parties are gifting us with is a monopoly that we wish we did not have. We would be thrilled if other parties joined us in condemning drilling for oil and gas and in supporting the green transition that humanity so desperately needs, rather than pretending to be ecologically minded while supporting new fossil fuels. Alas, they refuse to do so.
Thankfully there are other voices that merge with ours – with the voice of MeRA25 and DiEM25. They are the children who strike world-wide every Friday, demanding their future back. And there are the voices of older people – activists, scientists and influential intellectuals across the globe.
Like that of NAOMI KLEIN who, today, is sending a message of support to our MeRA25 parliamentarians. Here is Naomi’s message:
Greece is on the front lines of accelerating climate breakdown. Your farmers are suffering under prolonged drought and you have lost too many lives to wildfires. As a coastal nation, you are also coping with the reality that more and more people beyond your borders have been forced to abandon their beloved homelands because those lands have been made unlivable by drought and conflicts intensified by water scarcity.
In this context of rapidly escalating suffering, it is beyond madness for you to literally pour fuel on these planetary flames by ratifying contracts with four oil companies to extract yet more fossil fuels from your beautiful seas, endangering fragile ecosystems on both a local and planetary scale.
I stand with MeRA25 as the only party forcefully opposing this reckless legislation. I urge all legislators of good conscience to listen to the science — and listen to the children around the world striking for their futures – and join MeRA25 in drawing the line.
Because our house is on fire and we have a very small window to put out the flames.
NAOMI KLEIN

Μήνυμα συμπόρευσης της Ναόμι Κλάιν με τους βουλευτές του ΜέΡΑ25 εναντίον των εξορύξεων

Σήμερα, στη Βουλή, το ΜέΡΑ25 δίνει τον αγώνα εναντίον της κύρωσης των εξορύξεων. Δυστυχώς, τα υπόλοιπα κόμματα μας έχουν δωρίσει το μονοπώλιο της προγραμματικής εναντίωσης σε κάθε εξόρυξη, σε κάθε νέα πηγή ορυκτών καυσίμων.


Η Νέα Δημοκρατία σήμερα συνεχίζει στο δρόμο που έστρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ με την αρχική υπογραφή της παράδοσης των θαλασσών μας στις πετρελαϊκές εταιρείες


Ο ΣΥΡΙΖΑ εξανίσταται καταψηφίζοντας παρά το γεγονός ότι δεν έχει ακόμα στεγνώσει το μελάνι των υπογραφών του στις συμβάσεις αυτές (καταψηφίζουν κρυπτόμενοι πίσω από την εναντίωσή τους στην ιδιωτικοποίηση των ΕΛΠΕ που εκείνοι ξεκίνησαν μεταφέροντας τις μετοχές των ΕΛΠΕ στο ΤΑΙΠΕΔ!)


Το ΚΚΕ καταψηφίζει καταδικάζοντας την παράδοση των υδρογονανθράκων στις πολυεθνικές χωρίς όμως να καταδικάζει τις εξορύξεις αυτές καθ’εαυτές  – λες και όλα θα ήταν αγγελικά πλασμένα αν την κλιματική καταστροφή την επιτάχυναν κρατικές επιχειρήσεις


Το μονοπώλιο που μας δωρίζουν τα άλλα κόμματα στην προγραμματική εναντίωση στις εξορύξεις το απεχθανόμαστε. Μακάρι κι άλλα κόμματα της Βουλής να ένωναν τη φωνή τους με την δική μας εναντίον της κλιματικής καταστροφής, αντί να πασχίζουν να αυτο-παρουσιάζονται ως οικολογικά ευαίσθητοι την ώρα που αρνούναι να καταδικάσουν τις εξορύξεις. Φευ, δεν το κάνουν.
Ευτυχώς, υπάρχουν ισχυρές φωνές που ενδυναμώνουν τη δική μας, τη φωνή του ΜέΡΑ25 και του DiEM25. Είναι οι φωνές των νέων, των παιδιών που απεργούν παγκοσμίως εναντίον των εξορύξεων και υπέρ της πράσινης μετάβασης. Κι είναι κι άλλες φωνές – των πιο ηλικιωμένων ακτιβιστών, επιστημόνων και διανοούμενων που ακούγονται σε όλη την Υφήλιο.
Όπως της ΝΑΟΜΙ ΚΛΑΪΝ που στέλνει, σήμερα, μήνυμα συμπόρευσης με τους βουλευτές του ΜέΡΑ25 στη Βουλή των Ελλήνων. Μας μηνύει η φίλη Ναόμι:
Η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επιταχυνόμενης κλιματικής κατάρρευσης. Οι αγρότες σας υποφέρουν από εντεινόμενη ξηρασία ενώ ως λαός έχετε χάσει ανθρώπους από ανεξέλεγκτες δασικές πυρκαγιές. Ως νησιωτικός λαός αντιμετωπίζετε την πραγματικότητα ότι όλο και πιο πολλοί άνθρωποι πέραν των συνόρων σας αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις πατρίδες που αγαπούν επειδή οι γη τους έχει γίνει αβίωτη λόγω ξηρασίας ή συγκρούσεων που ενισχύονται από την ανυδρία.
Σε αυτό το πλαίσιο ραγδαία αυξανόμενων ζημιών, ξεπερνά ακόμα και τον ορισμό της τρέλας το να ρίχνετε, κυριολεκτικά, καύσιμο στην οικουμενική φωτιά κυρώνοντας συμφωνίες με πετρελαϊκές εταιρείες ώστε να εξορύσσονται κι άλλα ορυκτά καύσιμα από τις όμορφες θάλασσές σας, και έτσι να απειλούνται ακόμα περισσότερο ευαίσθητα οικοσυστήματα τόσο σε τοπική όσο και σε πλανητική κλίμακα.
Στέκομαι δίπλα στο ΜέΡΑ25 ως το μοναδικό κόμμα που δυναμικά εναντιώνεται σε αυτές τις καταστροφικές κυρώσεις. Καλώ όλους τους νομοθέτες που ακούν την καλή τους συνείδηση να ακούσουν την επιστήμη – να ακούσουν τα παιδιά που ανά τον κόσμο απεργούν για να διασώσουν το μέλλον τους – τους καλώ να συμπράξουν με το ΜέΡΑ25 ώστε να τραβήξουμε μια γραμμή που βάζει τέλος στις εξορύξεις.
Την ώρα που το σπίτι μας καίγεται έχουμε ένα ελάχιστο παράθυρο ευκαιρίας να σβήσουμε τις φλόγες.
ΝΑΟΜΙ ΚΛΑΪΝ

Για την εμπειρία της συνεργασίας με τον Κώστα Γαβρά – Συνέντευξη στο ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ

Το «Ενήλικοι στην Αίθουσα» έγινε viral προτού του δοθεί η ευκαιρία να προβληθεί στις αίθουσες. Η παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας του Κώστα Γαβρά στο Φεστιβάλ Βενετίας τον Αύγουστο, όπου μάλιστα ο σκηνοθέτης βραβεύτηκε για το σύνολο της καριέρας του, πυροδότησε ένα κύμα αντιπαράθεσης πρωτόγνωρο για τα εγχώρια κινηματογραφικά δεδομένα. Επαγγελματίες και μη, άνθρωποι που ως επί το πλείστον δεν είχαν δει καν την ταινία, ξεσπάθωσαν υπέρ ή κατά των «Ενηλίκων», δημιουργώντας ένα κλίμα εμπρηστικό, ενδεικτικό της έλλειψης ψυχραιμίας που μας χαρακτηρίζει.

Ο λόγος, βέβαια, δεν ήταν εντελώς τυχαίος, μια και η ταινία επικεντρώνεται στα καθοριστικά πολιτικά γεγονότα που συνέβησαν στην Ελλάδα γύρω από τον «φαύλο κύκλο των συναντήσεων του Γιούρογκρουπ, που επέβαλε τη δικτατορία της λιτότητας στην Ελλάδα», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το δελτίο Τύπου. Επομένως, αυτές οι παθιασμένες αντιδράσεις δικαιολογούν ως ένα βαθμό γιατί στην Ελλάδα σπανίζουν οι πολιτικές ταινίες, ειδικά εκείνες που θίγουν ζητήματα της πρόσφατης Ιστορίας. Πολλώ δε μάλλον όταν πρόκειται για πρόσωπα τα οποία βρίσκονται εν ζωή κι εν ενεργεία· οι αναμνήσεις είναι ακόμη φρέσκες στην κοινή γνώμη και οι ζωές των περισσότερων εξακολουθούν να είναι βαθιά επηρεασμένες από την οικονομική κρίση.

Υπό αυτήν την έννοια το «Ενήλικοι στην Αίθουσα» αποτελεί μια τολμηρή απόπειρα τοποθέτησης απέναντι στην Ιστορία την ώρα που εκείνη ακόμη εξελίσσεται, ενώ επιπλέον φιλοδοξεί να αποτελέσει σημείο αναφοράς στη συλλογική κουλτούρα. Έτσι στο «α» επιλέξαμε να αναζητήσουμε και να μάθουμε τις σκέψεις του ανθρώπου που τα ξεκίνησε όλα, χωρίς το βιβλίο του οποίου δεν θα υπήρχε το πολιτικό θρίλερ του Κώστα Γαβρά.

Καθίσαμε λοιπόν στο ίδιο τραπέζι με τον Γιάνη Βαρουφάκη, αφού επέστρεψε από τη Βενετία, και συζητήσαμε όχι για το πολιτικό παρασκήνιο και τις ιδεολογικές κόντρες, αλλά για κινηματογράφο. Σε ένα σπάνιο τετ-α-τετ με τον πρώην υπουργό Οικονομικών, θελήσαμε να μάθουμε ποια είναι η σχέση του ίδιου με το σινεμά, πώς αισθάνεται να βλέπει το βιβλίο του να μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη και ποια ήταν η αντίδρασή του όταν το είδε να παίρνει σάρκα και οστά.

Ας ξεκινήσουμε από την πρεμιέρα των «Ενηλίκων στην Αίθουσα» στο Φεστιβάλ Βενετίας…

Πριν απ’ όλα πρέπει να σας πω ότι δεν μου αρέσει η Βενετία ως πόλη. Είναι ψεύτικη, δεν μένουν Ιταλοί πλέον εκεί. Μου θυμίζει λίγο την Disneyland με τα λεφούσια των τουριστών. Έχει και απίστευτη υγρασία… Μια ταλαιπωρία. Με στενοχωρεί που, ενώ ήταν μια εξαιρετική πόλη, πρωτεύουσα μιας κραταιάς αυτοκρατορίας, τώρα έχει καταντήσει film set. Περάσαμε πάρα πολύ όμορφα όμως, γιατί με τη Δανάη κάναμε λίγα πράγματα, είδαμε κόσμο… Το ταξίδι για εμάς ήταν δύο ημέρες ξεκούρασης που είχαμε ανάγκη, ειδικά ύστερα από μια βαριά περίοδο δύο εκλογικών αναμετρήσεων.

Πείτε μας, τώρα, για την υποδοχή της ταινίας από το κοινό.

Συγκινητική! Θυμάμαι όταν μπήκε στην αίθουσα ο Κώστας Γαβράς σηκώθηκαν όλοι όρθιοι και χειροκροτούσαν επί δέκα λεπτά. Στην αρχή αυτά, όταν του απονεμήθηκε το βραβείο αλλά και στο τέλος της ταινίας, ήρθε ακόμη ένα standing ovation αρκετών λεπτών. Χάρηκα που το έζησα αυτό, να βλέπω τον Κώστα στο στοιχείο του.

Είχατε φανταστεί ποτέ ότι το ­βιβλίο σας «Ανίκητοι ηττημένοι» θα γίνει ταινία;

Το ήξερα από την αρχή ότι θα γίνει ταινία. Δώστε μου μισό λεπτό να σας διαβάσω το πρώτο μήνυμα που μου έστειλε ο Κώστας προτού ξεκινήσουν όλα. Φυσικά, τότε δεν γνωριζόμασταν. Η ιστορία ξεκίνησε στις 16 Ιουλίου 2015, δέκα ημέρες μετά την παραίτησή μου, όταν έλαβα αυτό το sms.

[διαβάζει το μήνυμα γραμμένο στα αγγλικά]

Αγαπητέ κύριε Βαρουφάκη, προσπάθησα να έρθω σε επαφή μαζί σας και άφησα δύο μηνύματα. Δεν γνωρίζω αν τα λάβατε. Διαβάζοντας τη συνέντευξή σας στο «New Statesman», πιστεύω ότι βρήκα αυτό που έψαχνα εδώ και πολύ καιρό. Το θέμα για μια ταινία. Ένα κομμάτι μυθοπλασίας για μια Ευρώπη που κυβερνάται από μια ομάδα κυνικών ανθρώπων, οι οποίοι έχουν αποσυνδεθεί από οποιαδήποτε ανθρώπινη, πολιτική και πολιτισμική ανησυχία. Οι οποίοι έχουν πάθει εμμονή αποκλειστικά και μόνο με τους αριθμούς. Φυσικά, για να καταστεί εφικτό ένα τέτοιο πρότζεκτ, είναι ζωτικής σημασίας η συνεργασία και η εμπειρία σας. Η ιστορία αυτή αφορά την Ελλάδα, αλλά είναι οικουμενική. Είμαι πρόθυμος να έρθω στην Αθήνα για να συζητήσουμε το σχέδιο, αν το επιθυμείτε και εσείς. Εύχομαι ό,τι καλύτερο και ανυπομονώ να σας ακούσω, όποια κι αν είναι η απάντησή σας. Κώστας Γαβράς

Διαβάζω λοιπόν το μήνυμα και νομίζω πως κάποιος μου κάνει πλάκα. Τον πήρα τηλέφωνο αμέσως και ύστερα από μερικές ημέρες ήρθε στην Αθήνα και μιλήσαμε. Έφυγε ξανά κι επέστρεψε με τη Μισέλ Γαβρά, όταν πια πήγαμε στην Αίγινα, όπου περάσαμε τρία μερόνυχτα. Από τις οκτώ το πρωί μέχρι μετά τα μεσάνυχτα εγώ και ο Κώστας συζητούσαμε. Για να πάρει μια ιδέα, του έδειξα ό,τι χαρτιά είχα, ακούσαμε και τις ηχογραφήσεις από το Γιούρογκρουπ. Τότε βάλαμε μπροστά εγώ το βιβλίο κι εκείνος το σενάριο. Αυτά τα δύο εξελίχτηκαν μαζί. Έγραφα ένα κεφάλαιο, του το έστελνα, εκείνος μου έκανε σχόλια, στέλνοντας παράλληλα ιδέες για το σενάριο. Αυτός ο διάλογος γινόταν από το καλοκαίρι του 2015 μέχρι τα μέσα του 2017, όταν πια κυκλοφόρησε το βιβλίο. Έπειτα η συνεργασία μας συνεχίστηκε πάνω στο σενάριο, αν και συνήθως τα σχόλια που του έκανα τα έγραφε στα παλαιότερα των υποδημάτων του. [γέλια] Ακριβώς αυτό έπρεπε να κάνει, βέβαια, διότι αυτό σημαίνει να είσαι δημιουργός. Κρατήσαμε τα δύο πρότζεκτ τελείως ξεχωριστά, αλλά με συνεχή διάλογο. Για το βιβλίο υπεύθυνος είμαι εγώ 100%, για την ταινία είναι εκείνος 100%.

Ο Κώστας είχε δεχτεί πάρα πολλές πιέσεις να μην κάνει την ταινία. Και συνήθως αυτές γίνονταν στη βάση τού «δεν είναι δυνατόν να ηρωοποιείς αυτόν που κατέστρεψε τη χώρα, ο οποίος πήγαινε στην Ευρώπη χωρίς σχέδιο και ήταν ανάγωγος, που του τα σούρνανε μες στο Γιούρογκρουπ και αυτός δεν ήξερε τι να πει»… Ο Κώστας είχε ακούσει όμως τι είχε γίνει εκεί, ήξερε. Γι’ αυτό και οι συγκεκριμένες σκηνές, πρέπει να το πω, είναι εξαιρετικά πιστές στην πραγματικότητα. Βέβαια, το να βρεις τον τρόπο από ηχογραφήσεις δεκάδων ωρών να συμπυκνώσεις την ατμόσφαιρα και την ουσία του Γιούρογκρουπ σε πέντε λεπτά, ε, αυτό θέλει τεράστιο ταλέντο.

Τα κατάφερε δηλαδή ο Γαβράς;

Για μένα, ναι, τα κατάφερε.

Είχατε συζητήσει καθόλου για την επιλογή των ηθοποιών;

Όχι, σε αυτό το ζήτημα δεν υπήρξε απολύτως καμία επαφή. Τους ηθοποιούς τους έμαθα κατόπιν εορτής.

Ούτε ήρθε ο Χρήστος Λούλης σε επαφή μαζί σας για να συνεννοηθείτε πώς θα σας ενσαρκώσει;

Όχι, τα πράγματα έγιναν πολύ πιο ανθρώπινα. Με την παραγωγό, σύζυγο και… κέρβερο Μισέλ μιλάμε κάθε μέρα, έτσι κι αλλιώς. Από εκείνη έμαθα για την επιλογή του Χρήστου, τον οποίο μάλιστα δεν ήξερα. Έπειτα από μερικές ημέρες ο Κώστας, η Μισέλ και ο Χρήστος ήρθαν στο σπίτι μας για φαγητό στις επτά η ώρα. Ο Κώστας και η Μισέλ κατά τις 11 έφυγαν και ο Χρήστος κάθισε μέχρι τις 6.30 το πρωί. Συζητούσαμε πολιτικά κατά βάση και φαντάζομαι τη χρειάστηκε αυτήν τη συζήτηση, κυρίως για να πάρει μια ιδέα.

Πώς αισθανθήκατε όταν είδατε κάποιον να σας υποδύεται στη μεγάλη οθόνη;

Το φοβόμουν πολύ αυτό. Πρέπει να πω όμως ότι ο Λούλης ήταν εξαιρετικός. Και αυτό επειδή δεν με μιμήθηκε. Κάποιοι λένε ότι το ηχόχρωμα της φωνής του ήταν σχεδόν ίδιο με το δικό μου. Εγώ δεν μπορώ να το κρίνω αυτό· ο καθένας ακούει διαφορετικά την ίδια του τη φωνή. Αλλά πέρα από αυτό, ο Λούλης κατάφερε να με κάνει να δω την ταινία ως θεατής. Όχι να ψάχνω να βρω αν με κάνει καλά. Χάθηκα στην ερμηνεία του, σαν να μην ήμουν εγώ.

Αν η ταινία κρατούσε τα δικά σας στοιχεία, αλλά με έναν τρόπο τα γύριζε εναντίον σας και ήταν επικριτική, θα την αντιμετωπίζατε το ίδιο θετικά;

Εδώ υπάρχει κάτι το οποίο είναι περίεργο, δεν το έχω ξαναζήσει και δεν το έχω ξαναδεί αλλού. Ένας σκηνοθέτης να πάρει ένα βιβλίο και να το κάνει ταινία είναι σύνηθες, και σωστό, και ωραίο. Αυτό το βιβλίο όμως είναι πολύ συγκεκριμένο. Είναι απομνημονεύματα ενός ανθρώπου εν ζωή, που είναι ενεργός και προτίθεται να συνεργαστεί. Αυτό δεν το έχω ξαναδεί. Δεν ξέρω αν εσείς γνωρίζετε μια αντίστοιχη περίπτωση, εγώ πάντως όχι. Επομένως, θα ήταν λίγο περίεργο να πάρει κάποιος το βιβλίο μου, να το κάνει ταινία και να τη στρέψει εναντίον της κεντρικής ιδέας του, όταν μάλιστα δουλεύει μαζί μου. Δεν το έχω συζητήσει με τον Κώστα αυτό, διότι οι συζητήσεις μας ήταν πάντα οργανικές. Δεν είχαμε τέτοιου είδους περιορισμούς, του στιλ «θα το κάνεις έτσι, όχι αλλιώς». Όταν έχεις τον Κώστα Γαβρά στο δωμάτιο είναι μεγάλη τιμή, χαίρεσαι κάθε δευτερόλεπτο και δεν σκέφτεσαι το μετά.Τέτοιου είδους εμπειρίες είχα και με άλλους ανθρώπους, είμαι πάρα πολύ τυχερός τα τελευταία χρόνια, διότι έχω γνωρίσει ανθρώπους που πάντα θεωρούσα σπουδαίους. Ο εικαστικός Ανίς Καπούρ, για παράδειγμα, ή ο Μπράιαν Ίνο. Είναι μεγάλη χαρά να συζητάς με αυτούς τους ανθρώπους και μετά ό,τι γίνει ας γίνει. Δεν αποτελούν μέσο για να επιτευχθεί κάποιος σκοπός.

Φαντάζομαι όμως ότι ο Κώστας στην αρχή ήθελε να δει τι γίνεται, γι’ αυτό άκουσε τα πάντα ενώ είχε ήδη μελετήσει. Του έδωσα ένα πάρα πολύ εκτενές υλικό. Μελέτησε και αυτό και στη συνέχεια αποφάσισε να πάρει τα δικαιώματα, ενώ θα μπορούσε απλώς να μου πει ότι θα έκανε μια ταινία για την ελληνική κρίση και το ’15 με όλα όσα ήξερε, χωρίς να χρειαστεί το βιβλίο μου.

Θα μπορούσατε να γράψετε ένα σενάριο μια μέρα;

Θα ήθελα πάρα πολύ να το κάνω. Αυτό που θα ήθελα, και μπορεί να το κάνω κάποια στιγμή, είναι σε συνεργασία με έναν θεατρικό συγγρα­φέα να κάνω το βιβλίο μου θεατρικό. Κάτι εντελώς διαφορετικό, όχι συμβαντολογικό, κοντά στο στιλ των «12 Ενόρκων». Ένα θεατρικό σαν μικρογραφία μιας κατάστασης, βασισμένο στο διάλογο, όπου θα συμπυκνώνονται τα συμβάντα. Αυτό θα ήθελα πάρα πολύ να το κάνω αν βρω χρόνο. Εκεί χρειάζομαι έναν θεατρικό συγγραφέα που να ξέρει αυτήν την τέχνη, αλλά να το κάνουμε μαζί. Νομίζω πάντως πως θα έβγαινε κάτι πολύ καλό, διότι συνέβησαν ανατροπές που δεν υπάρχουν στην ταινία· και δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν γιατί τότε θα διαρκούσε οκτώ ώρες.

Είναι αλήθεια ότι οι Γερμανοί μόνιμοι συμπαραγωγοί του Γαβρά αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στην ταινία;

Πρέπει να πω ότι δεν το γνωρίζω. Δεν ήθελα να εμπλακώ στα ζητήματα της παραγωγής. Από τη Μισέλ μόνο ξέρω ότι ο Κώστας αντιμετώπιζε συνεχώς έναν πόλεμο, που οι δυο τους δεν έχουν ξαναζήσει ποτέ. Έναν συνεχή πόλεμο οικονομικό, ψυχολογικό αλλά και σε ό,τι αφορά τους συνεργάτες, ορισμένοι εκ των οποίων αποσύρονταν τελευταία στιγμή, έπειτα από πιέσεις.

Θεωρείτε ότι υπάρχει πολιτικό ­σινεμά σήμερα;

Όλο το σινεμά είναι πολιτικό. Το στρατευμένο σινεμά όμως συνήθως δεν μου αρέσει. Ο Γαβράς είναι από τους λίγους που από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή κάνει στρατευμένο σινεμά. ­Άλλοι είναι ο Όλιβερ Στόουν, ο Κεν Λόουτς… Και οι δύο αυτοί είναι φίλοι μου, τους ξέρω καλά και συζητάμε συχνά.

Πολιτικά ο Κεν Λόουτς πρέπει να σας συμπαθεί…

Είναι μέλος του DiEM25 κι έχουμε πάρα πολύ φιλική σχέση. Πρόκειται για έναν εξαιρετικό καλλιτέχνη, ο οποίος καταφέρνει να παίρνει ένα σκληρό πολιτικό θέμα, από αυτά που σπάνε κόκαλα, και σε κάνει να βγαίνεις συναισθηματικά τσακισμένος αφού δεις την ταινία. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το «Βροχή από Πέτρες»… Πάντα παίρνει έναν άνθρωπο ασήμαντο, παρακατιανό, δια­λυμένο σαν τον ήρωα του «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ» και κάνει μια εξαιρετική πολιτική ταινία, η οποία είναι από μόνη της ένα εικαστικό κόσμημα. Ακόμη και ο Κουροσάβα όμως δεν έκανε πολιτικό σινεμά; Ταινίες του όπως η «Γειτονιά των Καταφρονεμένων» και τα «Όνειρα» δεν είναι πολιτικές;

Προλαβαίνετε να παρακολουθείτε σινεμά;

Όχι πια όσο θα ήθελα. Αλλά υπήρξε περίοδος στη ζωή μου που έβλεπα δύο ταινίες την ημέρα, κάθε μέρα. Είχα σαν κανόνα μια συγκεκριμένη φιλμογραφία που ήθελα να κατακτήσω σε όλη μου τη ζωή και είδα όλες τις ταινίες που είχα σε αυτήν τη λίστα. Όπως οι συλλέκτες.

Ποια είναι η εντύπωση της κ. Στράτου για τη Βαλέρια Γκολίνο που την υποδύεται;

Καταρχάς εμένα μου αρέσει πάρα πολύ. Δεν τη γνώριζα προηγουμένως προσωπικά, αλλά το «Ανασαίνω», που είναι από τις αγαπημένες μου ταινίες, το έχω δει έξι φορές. Μάλιστα δεν είχα ιδέα ότι η Γκολίνο έχει σχέση με την Ελλάδα, ξαφνιάστηκα όταν μας εξήγησε η Μισέλ πως τη Δανάη θα την ενσαρκώσει η Βαλέρια γιατί ξέρει τέλεια ελληνικά. Όταν τελικά γνωριστήκαμε, μου είπε ότι μεγαλώσαμε ακριβώς στην ίδια γειτονιά, τα σπίτια μας απέχουν μόλις δύο δρόμους μεταξύ τους. Οπότε, όπως ακριβώς είχε έρθει και ο Χρήστος σπίτι μας, ήρθε και η Βαλέρια. Ήταν σαν να ήμασταν φίλοι από τα παιδικά μας χρόνια, δεθήκαμε πάρα πολύ.

Μια και αναφερθήκαμε στη Βαλέρια, θα ήθελα να κάνω μια κριτική στην ταινία που την ξέρει ο Κώστας. Θα ήθελα ο ρόλος της να είναι πιο ουσιαστικός και μεγάλος. Στο βιβλίο η Δανάη βρίσκεται σε κάθε σελίδα. Έχει παίξει σημαντικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμουν, με στήριζε… Δεν το εννοώ με τον κλισέ τρόπο· είναι μια γυναίκα με άποψη, η οποία πολλές φορές άλλαξε τη δική μου για ορισμένα πράγματα. Γενικά ο τρόπος σκέψης μου δεν θα ήταν αυτός που είναι αν δεν υπήρχε η Δανάη. Και αυτό φαίνεται στο βιβλίο. Στην ταινία ο ρόλος της είναι περιορισμένος, και αυτό το θεωρώ αρνητικό. Χρειάζεται ένας δυνατός γυναικείος ρόλος, ο οποίος είναι μάλιστα τρισδιάστατος. Η Βαλέρια μπορούσε να το κάνει αυτό. Απλώς ήρθε την τελευταία στιγμή, όταν ήταν ήδη γραμμένο το σενάριο. Δεν πειράζει, ας έχουμε και τις διαφωνίες μας.

Βρεθήκατε καθόλου σε γυρίσματα;

Όχι, πέρα από μία φορά. Δεν ήθελα να πάω για να μην τους αναστατώσω. Έτσι κι αλλιώς, ο Κώστας δεν θέλει πολύ κόσμο στο σετ. Είπα μόνο ότι αν θέλετε να με φωνάξετε, θα έρθω. Κάποια στιγμή, λοιπόν, πήγαμε με τη Δανάη στην Πλατεία Καραϊσκάκη, δίπλα στο απαίσιο κτίριο του ΟΣΕ, το οποίο μοιάζει με το απαίσιο κτίριο του υπουργείου Οικονομικών. Εκεί στην είσοδο γύριζαν τη σκηνή με τις καθαρίστριες. Θυμάμαι έκανε ψοφόκρυο. Είδα τον Χρήστο να βγαίνει από το αυτοκίνητο, να πηγαίνει στις καθαρίστριες, να τους μιλάει και τότε ξαφνικά, όταν τον είδα πώς περπατούσε, ξαφνιάστηκα. Σκέφτηκα τότε ότι το ’χει, ενώ δεν μοιάζει καθόλου με μένα εμφανισιακά. Κατά τα άλλα, ξέρετε πώς είναι στα σετ, βαρεμάρα μέχρι τη στιγμή που ξαφνικά γίνεται κάτι σπουδαίο, το οποίο αν δεν προσέχεις το έχεις χάσει. Θα μοιραστώ μαζί σας και το εξής που δεν το γνωρίζουν πολλοί… Μαζί με τη Δανάη γίναμε κασκαντέρ στην ταινία. Εμφανιζόμαστε σε μια σκηνή πάνω στη μοτοσικλέτα, στην οποία θεωρητικά ο θεατής βλέπει τον Λούλη και τη Βαλέρια, όμως στην πραγματικότητα είμαστε εγώ με τη Δανάη με κράνη. Πήγαμε ένα βήμα πέρα από τον Χίτσκοκ, αφού δεν φαινόμαστε… [γέλια]

Σας επηρέασε καθόλου ο θόρυβος που ξέσπασε στην Ελλάδα μετά την πρεμιέρα της ταινίας;

Μα δεν είναι αστείο; Να βλέπεις να σκοτώνονται άνθρωποι υπέρ ή κατά μιας ταινίας που δεν έχουν δει; Αυτό δείχνει σε τι κατάσταση έχουμε περιπέσει. Διότι, κοιτάξτε να δείτε, όταν μια χώρα χρεοκοπεί, όταν έχεις μια βαθιά μόνιμη χρεοκοπία εδώ και δέκα χρόνια, η διχόνοια είναι δυστυχώς αναμενόμενη. Μια εμφυλιοπολεμική κατάσταση.

Μιλάμε όμως και για περιπτώσεις δημοσιογράφων, οι οποίοι υπονομεύουν την ίδια τους την άποψη ομολογώντας πως δεν έχουν δει την ταινία. Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;

Μα εδώ στην πραγματικότητα δεν μιλάμε για δημοσιογράφους, αλλά για ανθρώπους που είτε κατέχουν είτε εργάζονται σε παλιομέσα. Εκεί έχει καταντήσει η δημοσιογραφία, η οποία πια είναι λιβελογραφία και βασίζεται σε ένα ρητό που δεν νομίζω καν να το ξέρουν όλοι αυτοί. Ήταν 1979 αν δεν κάνω λάθος, ζούσα στην Αγγλία τότε, όταν μια δημοσιογράφος του BBC έπαιρνε συνέντευξη από τον Ρούπερτ Μέρντοχ, ο οποίος μόλις είχε αγοράσει τους «Times». Ο Μέρντοχ ως «Πολίτης Κέιν» της Αυστραλίας μαζί με τον πατέρα του κατάφερε να γίνει μονοκράτορας του Τύπου στη Μεγάλη Βρετανία, αγοράζοντας μια σειρά εφημερίδων. Σε κάθε έντυπο που αγόραζε έριχνε το επίπεδο κι έκανε τον κιτρινισμό επιστήμη. Καλοπροαίρετα, λοιπόν, η δημοσιογράφος προσπάθησε με μια ερώτηση να τον στριμώξει. Τον ρώτησε τι έχει να πει σε όσους τον κατηγορούν πως κάθε περιοδικό που παίρνει πολύ σύντομα αρχίζει να υποτιμά τη νοημοσύνη του κοινού. Εκείνος απάντησε: «Ναι, έχετε δίκιο. Αλλά ποτέ κανένας δεν έχασε χρήματα υποτιμώντας τη νοημοσύνη του κοινού». Εκεί τελειώνει η ιστορία.

Πάντως, οι «Ενήλικοι στην Αίθουσα» είναι ένα πολιτικό θρίλερ που έτσι κι αλλιώς θα ήθελε οποιοσδήποτε να το δει.

Νομίζω ότι είναι μια τίμια ταινία από δύο απόψεις. Πρώτον, επειδή αυτά που δείχνει ότι συνέβαιναν στο Γιούρογκρουπ θεωρώ πως αφορούν όλο τον κόσμο. Ακόμη και κάποιος που θέλει να με στείλει στο στρατοδικείο, θέλει να μάθει τι συνέβαινε εκεί μέσα. Αλλιώς γιατί να με στείλει; Ποιο είναι το κατηγορητήριο; Η απεικόνιση στην ταινία είναι ακριβής. Αυτά που βλέπετε στις διμερείς συναντήσεις, που είναι σε ένα δωμάτιο ο Μοσκοβισί, ο Ντάισελμπλουμ και ο χαρακτήρας μου, verbatim έγιναν έτσι. Ας βγει έπειτα ο οποιοσδήποτε και να με πει καταστροφικό, ας μάθει όμως πρώτα τι έγινε. Δεύτερον, επειδή ο Κώστας είναι μάστορας του είδους, δεν έρχεται να σου επιβάλει τι να σκεφτείς. Στο τέλος της ταινίας αφήνει τον θεατή, ανεξάρτητα από το ποια πλευρά υποστηρίζει, να ερμηνεύσει όσα γίνονται με τον προσωπικό του τρόπο. Αυτές για μένα είναι οι διαστάσεις της τιμιότητας της ταινίας.

Ο Γαβράς έχει δηλώσει πως έστησε την ταινία σαν αρχαία τραγωδία. Έχετε σκεφτεί ποτέ πως μπορεί να είστε ένας τραγικός ήρωας;

Φυσικά, μα το έχω γράψει και στον πρόλογο του βιβλίου μου. Είναι ξεκάθαρο και το έχω συζητήσει με τον Κώστα, στον οποίο μάλιστα άρεσε πολύ ο πρόλογος αυτός, ίσως και να επηρεάστηκε. Εκεί λέω πως, όταν καταπιάστηκα με το βιβλίο, έκανα μια συνειδητή προσπάθεια, αν και είμαι ένας από τους πρωταγωνιστές που αντιμετωπίζει πολιτικούς αντιπάλους, να μην παρουσιάσω την ιστορία σαν μια υπόθεση καλών και κακών. Να μην επιχειρήσω να αυτοεπιβεβαιωθώ μέσω αυτής της ιστορίας. Βέβαια άνθρωποι είμαστε, πάντα τα πράγματα γράφονται από τη δική μας σκοπιά και πάντα θα μεροληπτούμε. Αν διαβάσετε όμως το βιβλίο, θα δείτε ότι ούτε ο Σόιμπλε εμφανίζεται ως κακός, ούτε η Λαγκάρντ, ούτε ο Ντράγκι, ούτε ο Τσίπρας, ούτε ο Τσακαλώτος. Κανένας. Η μόνη διαφοροποίηση που κάνω είναι μεταξύ χαρακτήρων που είναι ενδιαφέροντες κι εκείνων που είναι μπανάλ. Ο Ντάισελμπλουμ, ας πούμε, ήταν μπανάλ, δεν είχε ενδιαφέρον, ήταν μονοδιάστατος ο ίδιος.

Ο Σόιμπλε ήταν πλουσιότατη προσωπικότητα. Την πρώτη ημέρα που τον είδα ήταν ένας σκληρός, αδυσώπητος αντίπαλος ο οποίος αρνήθηκε να μου δώσει το χέρι. Αυτό όμως ήταν μόνον η αρχή, μετά παρατήρησα μια πραγματική τραγωδία ενός ανθρώπου ακριβώς όπως ο Ριχάρδος ο Γ΄, ο οποίος λόγω της μεγάλης του ισχύος ένιωθε αντίστοιχα ανίσχυρος. Γι’ αυτό θα έλεγα πως η προσέγγισή μου ήταν περισσότερο σαιξπηρική παρά αρχαιοελληνική. Στο τέλος υπήρξαν στιγμές, έχω αυτόπτες μάρτυρες ως προς αυτό που θα σας πω, που είδα τον Σόιμπλε να καταρρέει. Συγκεκριμένα όταν τον ρώτησα «εσύ θα το υπέγραφες αυτό;» –είναι μια σκηνή που υπάρχει στην ταινία–, απάντησε αρνητικά. Τότε έχεις απέναντί σου έναν άντρα ο οποίος κάνει το λάθος πράγμα εγκλωβισμένος στην ισχύ του. Αυτό προσπάθησα να δώσω στο βιβλίο. Πρόσφατα, μάλιστα, ο Σόιμπλε παραδέχτηκε ότι εκείνες τις ημέρες είχε έρθει πάρα πολύ κοντά στο να παραιτηθεί. Γιατί; Επειδή ήξερε ότι αυτό που μας έκαναν ήταν κακό για την Ευρώπη, όχι μόνο για την Ελλάδα.

https://www.athinorama.gr/cinema/arti...

Η μόνη καλή λύση για το Brexit – Κυριακάτικη Real News

Οταν το 1946 οι ευρωπαϊστές ενθουσιάστηκαν ακούγοντας τον Ουίνστον Τσόρτσιλ να μιλά ενθουσιωδώς υπέρ της δημιουργίας των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, μάλλον δεν πρόσεξαν την επόμενη φράση του με την οποία ξεκαθάριζε ότι η Βρετανία δεν θα έμενε εκτός, καθώς, αναφερόμενος στη χώρα και τον λαό του, είπε: «Εμείς είμαστε με την Ευρώπη αλλά δεν είμαστε της Ευρώπης».


Η άποψη του Γιάνη Βαρουφάκη, Γενικού Γραμματέα του ΜέΡΑ25, Βουλευτή, πρώην Υπουργού Οικονομικών, Καθηγητή, Οικονομολόγου

Μέγα μέρος της βρετανικής άρχουσας τάξης εναντιωνόταν πάντα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Γιατί; Αντίθετα με τον βρετανικό καπιταλισμό, που εξελίχθηκε αυθόρμητα και βασιζόταν σε ανεξέλεγκτους ιδιώτες, ο κεντροευρωπαϊκός καπιταλισμός στηριζόταν σε καρτέλ που σχεδίαζαν κυβερνήσεις όπως, π.χ., του Μπίσμαρκ. Επιπλέον, ενώ ο βρετανικός καπιταλισμός έβλεπε ως τον ζωτικό του χώρο την οικουμένη ολόκληρη, λόγω αυτοκρατορίας, ο κεντροευρωπαϊκός περιχαρακωνόταν στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Ετσι, η μεγαλοαστική βρετανική τάξη ασφυκτιούσε με την ιδέα μιας Κεντροευρωπαϊκής Ενωσης.

Το τέλος της αυτοκρατορίας έπεισε την πλειοψηφία του βρετανικού κατεστημένου πως τους συνέφερε η τελωνειακή ένωση με την κεντρική Ευρώπη. Από το 1975, η βρετανική οικονομία δέθηκε χειροπόδαρα με την ενιαία αγορά. Αν και πάντα υπέβοσκε η ευρωσκεπτικιστική τάση, η οποία ενισχύθηκε με την Συνθήκη του Μάαστριχτ και τη δημιουργία του ευρώ, οι ευρωσκεπτικιστές δεν θα είχαν καμία ελπίδα να γίνουν πλειοψηφία εάν δεν είχαν προκύψει η κρίση του ευρώ και η καταστροφική διαχείρισή της από την Ε.Ε.

Οταν ξέσπασε η κρίση του 2008, η Τράπεζα της Αγγλίας άρχισε αμέσως να τυπώνει βουνά λιρών για να αντιμετωπίσει τη διογκούμενη ύφεση. Πριν τελειώσει το 2009, η ύφεση είχε λήξει. Στο μεταξύ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αγρόν ηγόραζε. Για την ακρίβεια, άρχισε να τυπώνει ανάλογο χρήμα μόνο τον Μάρτιο του… 2015. Το αποτέλεσμα; Από το 2008 έως το 2015 πάνω από δυόμισι εκατομμύρια πολίτες της Ε.Ε. (Πορτογάλοι, Ισπανοί, Ιταλοί και, βέβαια, Ελληνες) μετακόμισαν στη Βρετανία, μαγνητισμένοι από τη σχετική ευκολία εύρεσης εργασίας.

Ο συνδυασμός της «εισβολής των Ευρωπαίων» και της βιαιότητας της τρόικας στους λαούς μας οδήγησε μεγάλο ποσοστό Βρετανών πολιτών να στραφούν υπέρ του Brexit. Αν η ΕΚΤ μιμούνταν την Τράπεζα της Αγγλίας στην παροχή χρήματος, αντί να κλείνει την κάνουλα, και αν οι Βρυξέλλες δεν είχαν επιδείξει, με τις τρόικές τους, τόση αδιαφορία για την δημοκρατία και τους λαούς μας, το Brexit δεν θα είχε καταφέρει να προσεταιριστεί μέρος της εργατικής τάξης και, συνεπώς, η Βρετανία σήμερα δεν θα ήταν με το ένα πόδι εκτός της Ε.Ε.

Σήμερα, η διαδικασία του Brexit πλησιάζει στο αποκορύφωμά της. Ο Μπόρις Τζόνσον έγινε πρωθυπουργός εκμεταλλευόμενος την κούραση με το Brexit και υποσχόμενος να βγάλει τη χώρα από την Ε.Ε., όποιο κι αν είναι το κόστος. Οι αντίπαλοί του, που πλειοψηφούν στη Βουλή, κάνουν το μέγα λάθος να τονίζουν το μέγα κόστος ενός τέτοιου άτακτου Brexit. Πέφτουν έτσι στη παγίδα του κ. Τζόνσον, ο οποίος στοχεύει στη στήριξη Βρετανών ψηφοφόρων που αναπολούν την αίσθηση του 1940: όσο πιο μεγάλο τους λένε ότι θα είναι το κόστος του Brexit, τόσο πιο περήφανοι νιώθουν στηρίζοντας το Brexit του κ. Τζόνσον!

Μόνο μια ελπίδα υπάρχει για να αποτραπεί ένα Brexit που θα πλήξει τους πολλούς τόσο στη Βρετανία όσο και στην Ε.Ε. Η νίκη στις εκλογές του Τζέρεμι Κόρμπιν, του αρχηγού των Εργατικών.

Την περασμένη Τρίτη, ο Τζέρεμι δεσμεύτηκε ότι, αν εκλεγεί, θα δώσει στους πολίτες την ευκαιρία της ελεύθερης επιλογής μεταξύ: (α) ενός ήπιου, μη καταστροφικού Brexit (π.χ. με διατήρηση της τελωνειακής ένωσης και της συμμετοχής της Βρετανίας στην ενιαία αγορά της Ε.Ε., όπως περίπου η Νορβηγία) και (β) της παραμονής στην ΕΕ.

Τί θα γίνει τελικά; Πρώτον, εκλογές. Η μόνη καλή λύση για όλους μας είναι εκείνη που θα έρθει εφόσον οι βρετανοί πολίτες αποφανθούν ότι προτιμούν να αποφασίσουν μόνοι τους, μέσα από ένα δεύτερο δημοψήφισμα που θα τους προσφέρει ο Τζέρεμι, από την ψευδαίσθηση για αναβίωση του πνεύματος του 1940 που τους προσφέρει ο Μπόρις.

Μακάρι να υπήρχαν τα Πόθεν Έσχες των πολιτικών – με τον Γιώργο Παπαδάκη στον Αντ1

Time for ECB bonds! (Yes , things are this bad) – Project Syndicate op-ed

ATHENS – During his tenure as President of the European Central Bank, Mario Draghi forged a variety of weapons that he deployed to shield the eurozone from menacing deflationary forces. Without them, the euro would have been history. However, the deflationary specter haunting Europe was never truly defeated and is now back with considerable vengeance.
In the dying days of his presidency, Draghi is throwing everything he has at the problem, in the hope of buying time for Europe’s governments and for his successor, Christine Lagarde. But, like antibiotics to which bacteria have fully adapted, his weapons no longer work. On the contrary, they inflict considerable damage on savers in Europe’s heartland, who blame the ECB for the resulting negative interest rates that eat into their savings, and encourage no appreciable productive investment in the green technologies and infrastructure that Europe so desperately needs.
In his penultimate press conference as ECB president, Draghi warned that very little is left in the ECB’s arsenal that could do the job. For that reason, he urged politicians to boost aggregate demand via higher public spending and a substantial relaxation of the EU’s absurd commitment to procyclical fiscal policies, which he rightly fears will magnify the coming recession…

To continue reading, click here

«Η παρασιτική ολιγαρχία διώχνει τις παραγωγικές επενδύσεις» – Συνέντευξη στην ΕφΣυν

«Η μείωση του συντελεστή κατά το ίδιο ποσοστό τόσο για τα ολιγοπώλια όσο και για τα μικρομάγαζα, την ώρα που η προπληρωμή παραμένει η ίδια για όλους, αποτελεί κίνηση τόσο ανούσια όσο και αντιδραστική», δηλώνει στη συνέντευξή του στον Γιώργο Μπόσκο της ΕφΣυν ο γραμματέας του ΜέΡΑ25 Γιάνης Βαρουφάκης, τονίζοντας παράλληλα ότι η προπληρωμή φόρου των επιχειρήσεων δεν αναφέρθηκε ούτε ψιθυριστά.


«Η μείωση του συντελεστή κατά το ίδιο ποσοστό τόσο για τα ολιγοπώλια όσο και για τα μικρομάγαζα, την ώρα που η προπληρωμή παραμένει η ίδια για όλους, αποτελεί κίνηση τόσο ανούσια όσο και αντιδραστική», δηλώνει στη συνέντευξή του στην efsyn.gr ο γραμματέας του ΜέΡΑ25 Γιάνης Βαρουφάκης, τονίζοντας παράλληλα ότι η προπληρωμή φόρου των επιχειρήσεων δεν αναφέρθηκε ούτε ψιθυριστά. Αναφερόμενος στο Ελληνικό, ο κ. Βαρουφάκης επισημαίνει ότι η Ελλάδα παραμένει μια απέραντη χρεοδουλοπαροικία στην οποία η έννοια της λέξης «επένδυση» πολτοποιείται στο βωμό των συμφερόντων των ολιγαρχών, οι οποίοι έφεραν τη χώρα και τον λαό της στην μόνιμη χρεοκοπία.
● Κύριε Βαρουφάκη, έχετε δηλώσει ότι «οι οικονομολόγοι είναι κάτι πολύ χειρότερο από τους ψυχίατρους της κρίσης. Είμαστε ένοχοι, ως επιστήμη». Αισθάνεστε ενοχές ως οικονομολόγος ή ως υπουργός των Oικονομικών; Αν ναι, ποιες είναι οι ενοχές σας;
Έχοντας παίξει ρόλο, διεθνώς, στο να προϊδεαστούν οι πολίτες για το πως η οικονομική θεωρία τείνει να παραπλανά δίνοντας ψευδο-επιστημονική επίφαση στις πολιτικές που εξυπηρετούν την ολιγαρχία-δίχως-σύνορα, θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι δεν νιώθω καμία ενοχή. Πώς θα μπορούσε να ένιωθα αλλιώς όταν, παραδείγματος χάριν, το βιβλίο μου «Μιλώντας στην Κόρη μου για την Οικονομία» έχει μεταφραστεί σε 23 γλώσσες και χρησιμοποιείται σε όλο τον κόσμο από νέους ανθρώπους, αλλά και μεγαλύτερους, ως αντίδοτο στην προπαγάνδα της ολιγαρχίας που στηρίζεται σε οικονομικά μοντέλα τα οποία καμία σχέση δεν έχουν με τον υπάρχοντα καπιταλισμό;
Όσον αφορά τη θητεία μου στο Υπουργείο Οικονομικών, ό,τι έκανα θεμελιωνόταν στην μεθοδική, ορθολογική αποδόμηση των ψευδο-επιστημονικών οικονομικών μοντέλων της τρόικας με τα οποία οι δανειστές επένδυαν τις μισανθρωπικές τους οικονομικές πολιτικές. Όταν στις συναντήσεις μου με τους εκπροσώπους τους αποδομούσα τα ανόητα οικονομετρικά υποδείγματα της τρόικας, παραδείγματος χάριν εκείνα με τα οποία πάσχιζαν να αιτιολογήσουν την αύξηση του ΦΠΑ ή την προπληρωμή φόρου ή την κατάργηση του ΕΚΑΣ, σας διαβεβαιώ ότι ένιωθαν πολύ άσχημα. Αποτέλεσμα ήταν να με χαρακτηρίζουν νάρκισσο και αλαζόνα, να επιδίδονται σε δολοφονία χαρακτήρα κλπ. Όχι μόνο λόγος για να νιώθω ενοχές δεν ήταν αυτό αλλά, αντίθετα, έως σήμερα παραμένει πηγή κουράγιου και περηφάνειας.
● Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι ο συντελεστής φορολόγησης των επιχειρήσεων μειώνεται από το 28% στο 24%, ενώ το 2020 ο συντελεστής θα μειωθεί περαιτέρω στο 20%. Θεωρείτε ότι η κίνηση αυτή θα δώσει μια ανάσα στη μεσαία τάξη ή πιστεύετε ότι θα ευνοήσει κατά κύριο λόγο τους λίγους και ισχυρούς;
Ο Σέρλοκ Χολμς, σε μια από τις γνωστότερες ιστορίες, βρήκε τον δολοφόνο όταν συνειδητοποίησε ότι το σκυλί δεν γαύγισε μια νύχτα. Έτσι κι εδώ. Σημασία δεν έχει η εξαγγελία αλλά το τι δεν αναφέρθηκε ούτε ψιθυριστά: η προπληρωμή φόρου.
Από το 3ο Μνημόνιο έως σήμερα, οι επιχειρήσεις προκαταβάλουν το 100% του φόρου τους. Οπότε, τώρα που ο συντελεστής φορολόγησης είναι 28%, ένα μικρομεσαίος πληρώνει 56% φόρο, συν τις ασφαλιστικές εισφορές. Η μείωση του συντελεστή στο 24% θα μειώσει το τελικό ποσοστό από το τραγικό 56% στο εξωφρενικό ποσοστό 48%.
Η πρόταση του ΜέΡΑ25 είναι απλή: Να ξεκινήσουμε από την κατάργηση της προπληρωμής (ουσιαστικά μείωση από 56% στο 28%) και μετά να προχωρήσουμε στην μείωση του συντελεστή από 28% στο 15% για τις μικρές και στο 20% για τις μεσαίες επιχειρήσεις – με τις μεγάλες (π.χ. σουπερμάρκετ, τράπεζες) να παραμένουν στο 28%. Η μείωση του συντελεστή κατά το ίδιο ποσοστό τόσο για τα ολιγοπώλια όσο και για τα μικρομάγαζα, την ώρα που η προπληρωμή παραμένει η ίδια για όλους, αποτελεί κίνηση τόσο ανούσια όσο και αντιδραστική.
● Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, Κλάους Ρέγκλινγκ, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο μείωσης του πρωτογενούς πλεονάσματος για μετά το 2020 υπό την προϋπόθεση ότι η χώρα θα έχει υψηλότερη ανάπτυξη από ό,τι προβλέπεται στο πρόγραμμα. Αυτό όμως είναι ανέφικτο, δεδομένου ότι ο ρυθμός ανάπτυξης τη δεδομένη χρονική στιγμή είναι μικρότερος από το στόχο. Είστε αισιόδοξος ότι η κυβέρνηση μπορεί να επαναδιαπραγματευτεί τα πλεονάσματα;
Ο κ. Ρέγκλινγκ είναι εντυπωσιακά συνεπής άνθρωπος. Άλλη μια φορά δεν έχασε την ευκαιρία, με τον γνωστό μπρουτάλ τρόπο του, να βάλει την ταφόπλακα στον τάφο της ελπίδας μιας μνημονιακής κυβέρνησης που τόλμησε να πιστέψει ότι μπορεί να επιβραβευτεί η τακτική του υποδειγματικού κρατούμενου που επέλεξε. Σε μια περίοδο που η ύφεση φουντώνει, ο κυνικός κ. Ρέγκλινγκ τους είπε: Και βέβαια να δούμε ξανά τα πλεονάσματα εφόσον πιάσετε ρυθμούς ανάπτυξης 4 φορές της Γερμανίας!
● Σε πρόσφατη συνέντευξή σας σε τηλεοπτικό σταθμό αναφερθήκατε στον αρνητικό αριθμό επενδύσεων που σημειώνει η χώρα για δέκατη συνεχόμενη χρονιά. Δεν πρέπει να ολοκληρωθεί η επένδυση στο Ελληνικό για να δοθεί ένα θετικό μήνυμα στη διεθνή επενδυτική κοινότητα;
Το μόνο μήνυμα που στέλνει η «επένδυση» του Ελληνικού στην διεθνή επενδυτική κοινότητα είναι ότι η Ελλάδα παραμένει μια απέραντη Χρεοδουλοπαροικία στην οποία η έννοια της λέξης «επένδυση» πολτοποιείται στο βωμό των συμφερόντων των ολιγαρχών που έφεραν τη χώρα και τον λαό της στην μόνιμη χρεοκοπία.
Οι επενδύσεις που έχει ανάγκη η χώρα είναι στα κεφαλαιουχικά αγαθά του μέλλοντος – σε νέες πράσινες τεχνολογίες αιχμής, σε νέες μορφές οργανικών καλλιεργειών, σε νέα έξυπνα δίκτυα ανανεώσιμης ενέργειας. Η παράδοση για ένα κομμάτι ψωμί της δημόσιας περιουσίας του Ελληνικού σε ολιγάρχη που θα το τσιμεντοποιήσει, και θα υποχρεώσει παράλληλα το κράτος να χτίσει νέες υποδομές υπέρ του, σηματοδοτεί στους έντιμους επενδυτές ότι η Ελλάδα είναι χώρα προς αποφυγήν, όχι χώρα στην οποία αξίζει να έρθουν. Ας ξεκαθαρίσουμε, πιο συγκεκριμένα, τα εξής:
Η τσιμεντοποίηση του μόνου εν δυνάμει μητροπολιτικού πάρκου της τσιμεντούπολης είναι επένδυση μόνο υπό την έννοια ότι μια πυρκαγιά στο δάσος… αυξάνει το ΑΕΠ (καθώς το πετρέλαιο που καίνε οι πυροσβεστικές προσμετράται στο ΑΕΠ ενώ τα δέντρα που καίγονται δεν έχουν τιμή).
Η οικοδόμηση καζίνο μπορεί μεν να αυξάνει υπέρμετρα τα κέρδη του ολιγάρχη ή του μαφιόζου που το διαχειρίζεται αλλά αποτελεί από-επένδυση για την κοινωνία που το υφίσταται στους κόλπους της.
Ο συνδυασμός τιμωρητικών φόρων για τις παραγωγικές επενδύσεις και σκανδαλωδών δώρων για τους ολιγάρχες αποτελεί αντικίνητρο για τις επενδύσεις που έχουμε ανάγκη.
● Τρία χρόνια μετά το δημοψήφισμα στη Βρετανία, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. Γιατί οι Βρετανοί τελικά ψήφισαν Brexit;
Το 1,8% που έκανε τη διαφορά υπέρ του Brexit οφείλεται σε τρεις λόγους:
Πρώτον, στο θυμό πολιτών της βόρειας και επαρχιακής Αγγλίας για την καμένη γη που άφησαν πίσω τους οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές Θάτσερ και Μπλέαρ – ένας θυμός που βρήκε ευκαιρία να εκφραστεί με το Brexit, δεδομένου ότι τόσο το συντηρητικό κατεστημένο (π.χ. Πρωθυπουργός και Υπουργείο Οικονομικών, οι τραπεζίτες του Σίτι, ξένοι ηγέτες) όσο και τη φιλο-κατεστημενική πτέρυγα του Εργατικού Κόμματος τους απειλούσαν με Αρμαγεδδόνα σε περίπτωση που ψήφιζαν Brexit. Ήταν ως εάν οι πλούσιοι του Νότου να προκαλούσαν πολίτες που ένιωθαν ότι δεν είχαν να χάσουν τίποτα να ψηφίσουν Brexit!
Δεύτερον, στην καταστροφική νομισματική της ΕΚΤ από το 2008 έως το 2015. Να σας θυμίσω ότι, με το που ξέσπασε η χρηματιστηριακή κρίση το 2008, η κεντρική τράπεζα της Αγγλίας άρχισε να τυπώνει χρήμα την ώρα που ο ανεκδιήγητος κ. Τρισέ, ο τότε πρόεδρος της ΕΚΤ, ανέβαζε τα επιτόκια. Αποτέλεσμα ήταν η Βρετανία να διατηρήσει την απασχόληση ψηλά (έστω και με κακές θέσεις εργασίας) την ώρα που στην ηπειρωτική Ευρώπη είχαμε κατάρρευση της απασχόλησης, Έτσι, περίπου 2 εκατομμύρια Έλληνες, Πορτογάλοι, Ιταλοί, Ρουμάνοι κλπ εκμεταλλεύτηκαν την ελευθερία κίνησης και μετανάστευσαν στη Βρετανία δίνοντας έναυσμα στους ξενοφοβικούς λαϊκιστές, τύπου Φαράζ, να ξεσπαθώσουν εναντίον της ΕΕ.
Τρίτον, στο πνίξιμο της Ελληνικής Άνοιξης το 2015. Στις ομιλίες μου ανά τη Βρετανία κατά την προεκλογική περίοδο πριν το δημοψήφισμα του 2016, στις οποίες καλούσα τους πολίτες να μην στηρίξουν το Brexit, με πλησίαζαν καλοπροαίρετοι σύντροφοι να μου πουν: ”Μετά τον τρόπο που η ΕΕ έπνιξε τον λαό σας το περασμένο καλοκαίρι, αποδεικνύοντας το μίσος τους για τη δημοκρατία, δεν μπορούμε να ψηφίσουμε υπέρ της παραμονής μας στην ΕΕ”. 
● Σε λίγες μέρες θα παρευρεθείτε στο ετήσιο συνέδριο του βρετανικού Εργατικού Κόμματος. Πριν λίγα χρόνια ο Τζέρεμι Κόρμπιν δεν τάσσονταν υπέρ της παραμονής του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πώς εξηγείτε αυτή την αλλαγή στη στάση του; Θεωρείτε ότι αν εκλεγεί πρωθυπουργός θα στηρίξει ένα δεύτερο δημοψήφισμα;
Ο Τζέρεμι Κόρμπιν κρατούσε εξ αρχής σωστή και συνεπή στάση. Όπως κάνει και σήμερα. Πριν μπει το Brexit στην τροχιά του δημοψηφίσματος, ο Τζέρεμι – πολύ σωστά – ασκούσε κριτική στην νεοφιλελεύθερη ροπή της ΕΕ. Ξεχνάτε άλλωστε ότι, π.χ., η Ενιαία Ευρωπαϊκή Αγορά ήταν ιδέα και φιλοδοξία της κας Θάτσερ; Της ίδιας κας Θάτσερ που συνέτριψε την βρετανική εργατική τάξη, που απελευθέρωσε τους τραπεζίτες στο βαθμό να κάνουν τα τέρατα και τα σημεία που έφεραν την κατάρρευση του 2008, που ιδιωτικοποίησε τα πάντα με οικτρά αποτελέσματα για την βρετανική κοινωνική οικονομία;
Όμως, όταν τέθηκε το ερώτημα για Brexit σε δημοψήφισμα, μαζί με τον Τζέρεμι Κόρμπιν, αποφανθήκαμε ότι άλλο το να λες ότι δεν έπρεπε να μπει η χώρα σου σε αυτή την ΕΕ κι άλλο να υποστηρίζεις την έξοδο από αυτήν – καθώς μια έξοδος έχει μεγάλο κόστος για τις λαϊκές μάζες. Για αυτό το λόγο, το 2016 μαζί με τον Τζέρεμι τριγυρνάγαμε την Βρετανία προσπαθώντας να πείσουμε τους προοδευτικούς βρετανούς να ψηφίσουν υπέρ της παραμονής στην ΕΕ με το σύνθημα: «Μέσα στην ΕΕ. Εναντίον αυτής της ΕΕ».
Αν στις επόμενες εκλογές ο Τζέρεμι Κόρμπιν εκλεγεί πρωθυπουργός θα διενεργήσει δημοψήφισμα θέτοντας στο λαό το ερώτημα: Έξοδος από την ΕΕ παραμένοντας όμως στην τελωνειακή ένωση με την ΕΕ; Ή παραμονή στην ΕΕ;
●Ποια θα είναι τα επόμενα βήματα στο πλαίσιο της συμφωνίας ΜέΡΑ25 και Εργατικού Κόμματος Βρετανίας για κοινή ατζέντα στην Ευρώπη αλλά και πέρα από αυτήν;
Από καιρό οι συνεργάτες μας επεξεργάζονται κοινό πρόγραμμα ευρωπαϊκής και διεθνούς πολιτικής, εκ μέρους του Εργατικού Κόμματος αφενός και του DiEM25-ΜέΡΑ25 αφετέρου, που θα παρουσιάσουμε σε κοινή, ανοικτή εκδήλωση στις Βρυξέλλες. Αρχικά την είχαμε προγραμματίσει για τον Οκτώβριο αλλά επειδή είναι πιθανότατο η Βρετανία να βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο, το αναβάλαμε για τον Ιανουάριο.
● Πρόσφατα, βρετανικό δικαστήριο αποφάσισε να ακυρώσει την προγραμματισμένη για τις 22 Σεπτεμβρίου απόφαση αποφυλάκισης του ιδρυτή των Wikileaks και μέλους του DiEM25, Τζούλιαν Ασάνζ. Έχετε εμπιστοσύνη στη βρετανική Δικαιοσύνη εν όψει της τελικής ακροαματικής διαδικασίας που αναμένεται να γίνει το Φεβρουάριο ή εκτιμάτε ότι στο τέλος θα επικρατήσει η βούληση τoυ ισχυρού και θα εκδοθεί στις ΗΠΑ;
Θέλω να πιστεύω ότι θα βρεθεί ένας γενναίος δικαστής να βάλει τέλος στο μαρτύριο ενός σπουδαίου ανθρώπου ο οποίος κατηγορείται μόνο για ένα πράγμα: Ότι μας άνοιξε τα μάτια στα εγκλήματα που γίνονται στο όνομά μας σε όλη την υφήλιο. Αυτή μου η ελπίδα δεν σημαίνει βέβαια ότι έχω την πεποίθηση ότι θα λάμψει η δικαιοσύνη.
Πριν ένα χρόνο, όταν εκδικαζόταν σε χαμηλότερο δικαστήριο η αίτηση του Τζούλιαν να ακυρωθεί το ένταλμα σύλληψής του, δεδομένου ότι δεν υπήρχε καμία δίωξη εναντίον του, η δικαστής που την απέρριψε αποκαλύφθηκε πως ήταν σύζυγος στελέχους μεγάλης επιχείρησης της οποίας τις δραστηριότητες στον τομέα της πώλησης όπλων είχαν αποκαλύψει τα Wikileaks.
Παρόλα αυτά επιμένω να πιστεύω ότι μπορεί να βρεθεί δικαστής που να γράψει ιστορία κάνοντας το σωστό και βγάζοντας τον Τζούλιαν από το ανήλιαγο μπουντρούμι στο οποίο βρίσκεται σε απομόνωση 23 ώρες το 24ωρο.
● Αναφερόμενος στο βιβλίο σας «Ενήλικες στο δωμάτιο», ο κ. Τσίπρας εκτόξευσε φαρμακερά βέλη προς εσάς από την 84η ΔΕΘ, λέγοντας ότι «το βιβλίο Βαρουφάκη αναφέρεται σε κρίσιμα γεγονότα με εγωκεντρική προσέγγιση. 30% όσων παρουσιάζει είναι πραγματικά γεγονότα, 30% η δική του στρεβλή προσέγγιση σε αυτά και 30% μυθοπλασία». Πώς σχολιάζετε την τοποθέτηση του πρώην πρωθυπουργού;
Δεν πρέπει να είναι εύκολο για νέο πολιτικό που ο λαός πίστεψε τόσο πολύ να βρει τρόπο να χαρακτηρίσει αυταπάτες και μυθοπλασίες αυτά που μαζί λέγαμε εκείνες τις μέρες που το 80% του λαού στήριζε τον όμορφο αγώνα μας. Επί του πρακτέου όμως, όπως έχω πει πολλές φορές, ο κόσμος έχει βαρεθεί να ακούει πολιτικούς να χαρακτηρίζουν αρνητικά αλλήλους. Όπως και τους αφρίζοντες τροϊκανούς, που δεν μπορούν να ανεχτούν ότι ο Κώστας Γαβράς έκανε ταινία το βιβλίο μου, ή ότι νομπελίστες όπως οι Στίγκλιτς, Κρούγκμαν και Σεν υποστήριξαν τη στάση μου, κλπ., τους λέω κάτι απλό: Πείτε μου σε ποια σελίδα σε ποια παράγραφο είπα ότι είπατε (ή κάνατε) κάτι που δεν είπατε (ή κάνατε);
● Μία άλλη πρώην συνοδοιπόρος σας, η κ. Κωνσταντοπούλου, δήλωσε ότι ο Κώστας Γαβράς «δεν έχει το δικαίωμα να παρουσιάζει τα ιστορικά γεγονότα με τη μονομέρεια της ιδιοτελούς αυτοπροβολής του Βαρουφάκη». Τι απαντάτε;
Ως δημοκράτης, αναγνωρίζω το δικαίωμα του καθένα να λέει ακόμα και στον Κώστα Γαβρά τι δικαιούται και τι δεν δικαιούται να κάνει.
● Κύριε Βαρουφάκη, γιατί αυτό-προσδιορίζεστε ως «ασυνεπής μαρξιστής»; Ποιες είναι οι βασικές σας διαφωνίες με τον Καρλ Μαρξ;
Επειδή ο ίδιος ο Μάρξ, όπως κάθε σοβαρός διανοούμενος, ήταν μονίμως ασυνεπής με τον εαυτό του. Συχνά-πυκνά ασκούσε κριτική σε προηγούμενα κείμενα και αναλύσεις του. Αυτό έχει ύψιστη σημασία να το θυμόμαστε καθώς μαρξιστές που το ξέχασαν συνεισέφεραν στον αυταρχισμό της Αριστεράς προσποιούμενοι τους κλειδοκράτορες της μίας, μοναδικής και συνεπούς μαρξιστικής «αλήθειας». Αν θέλετε όμως να προβώ σε μια κριτική στον Μαρξ, θα πω το εξής: Ενθουσιασμένος με την ισχύ της αναλυτικής σκέψης των Βρετανών γιγάντων της πολιτικής οικονομίας (Σμιθ και Ρικάρντο κυρίως) επέτρεψε στον εαυτό του να απομακρυνθεί υπέρ το δέον από την Εγελιανή διαλεκτική και να πιστέψει (περισσότερο του δέοντος) ότι η πεμπτουσία του καπιταλισμού μπορεί να αποτυπωθεί σε κάποιο σύστημα εξισώσεων.

Θέσεις του ΜέΡΑ25 για την Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα, την Ευρώπη – ΔΕΘ 2019

«Μας κυβερνά ένας υποδειγματικός κρατούμενος ενώ η νέα ύφεση είναι ήδη εδώ».

Από τη συνέντευξη τύπου του Γραμματέα του ΜέΡΑ25 στη ΔΕΘ, Παρασκευή 13η Σεπτεμβρίου 2019.

Εισαγωγή

Είναι χαρά για εμάς στο ΜέΡΑ25 ότι βρισκόμαστε εδώ, στην Θεσσαλονίκη, για την πρώτη σημαντική μετεκλογική πολιτική αντιπαράθεση εκτός Βουλής ενώπιον του τύπου και των πολιτών. Είναι χαρά που για πρώτη φορά βρισκόμαστε στη Θεσσαλονίκη ως κοινοβουλευτικό κόμμα και, ακόμα περισσότερο για εμένα προσωπικά, που είμαι εδώ ως βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης. Η χαρά μας όμως δεν περιορίζεται σε αυτό.

Είναι ευτυχής συγκυρία ότι ως εκπρόσωποι του μόνου πανευρωπαϊκού κόμματος του Κοινοβουλίου μας, του ΜέΡΑ25, βρισκόμαστε στην πιο ευρωπαϊκή πόλη των Βαλκανίων.

• Την πόλη που για αιώνες ήταν ο εμπορικός κόμβος μεταξύ Ευρώπης και Ασίας.

• Την πόλη στην οποία, πριν ακόμα ενσωματωθεί στο Ελληνικό Κράτος το 1909, ο Αβραάμ Μπεναρόγια ίδρυσε την Σοσιαλιστική Εργατική Ομοσπονδία Θεσσαλονίκης, την Φεντερασιόν, που το 1989 ενώθηκε με το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος (ΣΕΚΕ), το μετέπειτα ΚΚΕ.

• Την πόλη που οι εργατικοί αγώνες κλιμακώνονται με αποκορύφωση την μεγάλη απεργία του Μάη του 1936 που κατέστειλε με τα όπλα ο νεοδιορισμένος πρωθυπουργός και μετέπειτα δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς – με 12 νεκρούς ένας εκ των οποίων, ο Τάσος Τούσης,αποθανατίστηκε από τον Γιάννη Ρίτσο στον Επιτάφιο.

Καμία μεγάλη πόλη της Ελλάδας δεν πλήρωσε το φόρο του αίματος στην κατοχή όσο η Θεσσαλονίκη. Από το ολοκαύτωμα των εβραίων συμπολιτών μας, στη σφαγή του Χορτιάτη και στο μπλόκο της Καλαμαριάς η Θεσσαλονίκη έδωσε το παρόν στην εθνική αντίσταση και το πλήρωσε από τους ναζί και τους δοσίλογους. Τους αγώνες για τη δημοκρατία, τον διεθνισμό και την διεθνή ειρήνη η Θεσσαλονίκη τους πλήρωσε με αίμα και στην μεταπολεμική περίοδο. Γιάννης Ζέβγος, 1947. Νίκος Νικηφορίδης, 1951. Στέφανος Βελδεμίρης, 1961. Γρηγόρης Λαμπράκης, 1963. Γιάννης Χαλκίδης, 1967.

Από την αποκατάσταση της δημοκρατίας, η Θεσσαλονίκη προοδεύει κόντρα σε δυνάμεις που την ωθούν στο περιθώριο. Από το 2010, όταν κατέρρευσε ο μύθος της θωρακισμένης οικονομίας και της Ελλάδας που ήταν δήθεν στον σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης, η Θεσσαλονίκη αντιστέκεται κόντρα στην υφεσιακήδυναμική και την ερημοποίηση που έφερε η Χρεοδουλοπαροικία.

Είναι καθήκον μας να εργαστούμε σκληρά ώστε η Θεσσαλονίκη να πρωτοστατήσει σε μια Ελλάδα που παύει να ασφυκτιά και να ερημοποιείται σε μια Ευρώπη που παύει να εθελοτυφλεί την ώρα που, όσο επιβάλει πολιτικές ερημοποίησης σε χώρες όπως η Ελλάδα, θα συνεχίζει να αποδομείται.

Μέσα από αυτό το πρίσμα, άκουσα προσεκτικά τον λόγο και την συνέντευξη τύπου του Πρωθυπουργού. Εκτίμησα τον ήπιο τόνο του. Έναν ήπιο λόγο που όμως δεν μπορεί να κρύψει την ακάνθινη πραγματικότητα που εγκυμονούν οι πολιτικές επιλογές της κυβέρνησής του. Ο δρόμος προς τον αυταρχισμό και την αποτυχία είναι σπαρμένος με τις καλύτερες των προθέσεων και τα ωραιότερα λόγια.

• Όταν ο κ. Σημίτης μιλούσε για εκσυγχρονισμό και το εννοούσε και ηχούσε καλά στα αυτιά πολιτών που διψούσαν για σύγχρονο κράτος.

• Όταν ο κ. Καραμανλής μιλούσε για επανίδρυση του κράτους και θωρακισμένη οικονομία, και το εννοούσε και ηχούσε καλά στα αυτιά πολιτών που διψούσαν για σύγχρονο κράτος.

• Όταν ο κ. Παπανδρέου μιλούσε για πράσινη ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη, και το εννοούσε και ηχούσε καλά στα αυτιά των περισσότερων.

Όπως, όμως, οι προθέσεις εκείνες δεν ήταν παρά εκφάνσεις του Δικομματικού Λαϊκισμού που έριξαν το καράβι στα βράχια, έτσι οι προθέσεις του κ. Μητσοτάκη θα αποδειχθούν έκφανση του Μνημονιακού Λαϊκισμού που κρατά τη χώρα στην Χρεοδουλοπαροικία.

Το ΜέΡΑ25 υποσχέθηκε προεκλογικά ότι θα δει θετικά τις όποιες θετικές κινήσεις της κυβέρνησης, είτε ΝΔ είτε ΣΥΡΙΖΑ. Οι εξαγγελίες για παραγωγικό ψηφιακό κράτος και το «τέλος στα γκισέ» για πολίτες και επιχειρήσεις αξίζουν υποστήριξης. Την ανακοίνωση ότι η PFIZER ετοιμάζεται να δραστηριοποιηθεί στον τομέα υψηλής τεχνολογίας με 200 θέσεις εργασίας την χαιρετίζουμε. Την διευκόλυνση καρκινοπαθών που πλέον δεν αναγκάζονται να στοιβάζονται στα φαρμακεία του ΕΟΠΠΥ την χειροκροτούμε. Όμως, μελετώντας προσεκτικά τον λόγο του Πρωθυπουργού, αυτές οι θετικές κινήσεις αποτελούν τις λίγες εξαιρέσεις στον πολύ κακό κανόνα.

Το ΜέΡΑ25 προειδοποίησε προεκλογικά ότι η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη ερχόταν για να εγκαθιδρύσει την πιο παρασιτική, οπισθοδρομική μορφή ολιγαρχίας πάνω στο 4ο Μνημόνιο του κ. Τσίπρα. Οι πρώτες νομοθετικές κινήσεις της κυβέρνησης έγιναν λες και στόχος τους ήταν να μας επιβεβαιώσουν. Δεν θα πω περισσότερα για τα νομοθετήματα θερινής νεοδημοκρατικής νυκτός – άλλωστε τα έχουμε καταγράψει στο βιβλιαράκι μας του οποίου ο υπότιτλος τα λέει όλα («Απλά μαθήματα τοξικής ολιγαρχίας») και το οποίο μου επιτρέπει να επικεντρωθώ στον προγραμματικό λόγο του κ. Πρωθυπουργού. Ποια η βασική στρατηγική που προκύπτει από τον λόγο του κ. Πρωθυπουργού; Με δύο λέξεις: η στρατηγική του Υποδειγματικού Κρατούμενου. Υποδειγματικός Κρατούμενος:

• του ευρωπαϊκού κατεστημένου – όσον αφορά τις πολιτικές που διευρύνουν την ευρωπαϊκή αποδόμηση,

• της τρόικας – όσον αφορά την τετραπλή χρεοκοπία κράτους-τραπεζών-οικογενειών-μικρομεσαίων,

• του μοντέλου Ανατολικής Ευρώπης – όσον αφορά το μοντέλο ανταγωνιστικότητας της χώρας μέσω της παραχώρησης της δημόσιας περιουσίας στους ολιγάρχες,

• του μοντέλου 10ετίας του 50 – ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΟΛΑΒΟΥΣ – χτίστε παντού να σωθούμε,

• των τραπεζιτών που απαιτούν νέα ανακεφαλαιοποίηση από τους πιο αδύναμους πολίτες,

• των εταιρειών εξορύξεων που επιμένουν στην κλιματική καταστροφή και την τεχνολογική υποανάπτυξη χωρών όπως η δική μας,

• της λογικής ενός εθνικισμού που κρύβει την έλλειψη πατριωτισμού και της υποταγής στο κατεστημένο της ΕΕ που υποσκάπτει την ΕΕ.

Σημεία ομιλίας:

Ανάγνωση, στάση και πρόταση του ΜέΡΑ25 για την Ελλάδα

Η νέα ύφεση έρχεται — ή για τη ακρίβεια έχει ήδη έρθει, και θα χρειαστεί ελάχιστη υπομονή για να φανούν οι καρποί της. Ποτέ η ΕΕ δεν ήταν λιγότερο προετοιμασμένη για επιδείνωση. Η νέα πολιτική ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ ειναι καταδικασμένη να μην αποδώσει, και λόγω του μικρού εκτοπίσματός της και λόγω των αντικειμενικών συνθηκών. Η Γερμανία θα τελεί υπό άρνηση μέχρι να είναι πολύ, πολύ αργά — με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις ημέρες που έρχονται.

Οι κυβερνώντες είναι ανέτοιμοι — και υποδειγματικοί κρατούμενοι στα καταστροφικά πλεονάσματα. Κάθε φορά που πανηγυρίζουν για τα χαμηλά επιτόκια μας θυμίζουν την άγνοια κινδύνου τους, ενώ η ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση δεν θα βοηθήσει. Είναι στοιχειώδες ζήτημα επιβίωσης η εισαγωγή ελαστικών πλεονασμάτων 0% με 1,5% ανάλογα με την ανάπτυξη. Τα γεγονότα καθιστούν αστεία τα φορολογικά φιλοδωρήματα του κ. Μητσοτάκη όσο ο ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ παραμένει, δηλαδή η 100% προπληρωμή φόρου στις επιχειρήσεις.

Η αποστολή της κυβερνητικής ΝΔ είναι να μονιμοποιήσει τη χρεοδουλοπαροικία μας, στο διηνεκές. Παράδειγμα του Μνημονιακού Λαϊκισμού της: «Ανάπτυξη για όλους». Εφαρμόζει ουσιαστικά το Πρόγραμμα Σύριζα: Ματωμένα πλεονάσματα για τους πολλούς, ικανά δώρα για τους πλούσιους και φιλοδωρήματα α λα ΣΥΡΙΖΑ για τους αδύναμους από τα υπερπλεονάσματα, μαζί με φιλέτα για τους ολιγάρχες. Η μείωση πλεονασμάτων στο 2,2% από το 2023, που είναι ήδη προγραμματισμένη, αφ’ ενός δεν θα ήταν αρκετή σήμερα ενώ αφ’ ετέρου θα αργήσει μέσα στα τρία χρόνια της νέας ύφεσης. Σε αυτά η ΝΔ προσθέτει δωράκια στους πλούσιους και καθρεφτάκια στους φτωχούς-ιθαγενείς, θεμελιώνοντας τη δική της εκδοχή χρεοδουλοπαροικίας.

Παράδειγμα 1ον Παρασιτικής Ολιγαρχίας: Κόκκινα δάνεια

Οι εγκλωβισμένοι στα μη εξυπηρετήσιμα δάνεια παραδίδονται, τα αρπακτικά ταμεία εισπράττουν εγγυήσεις Δημοσίου ώστε να αγοράζουν ευκολότερα, και να πετάνε στο δρόμο πιο γρήγορα τους πολίτες. Αναγγέλλεται 3ετής αναστολή ΦΠΑ στις οικοδομές και αναστολή Φόρου Υπεραξίας, την ώρα που οι ηττημένοι καταβάλουν το υπέρτατο τίμημα της υπο-αξίας.

Παράδειγμα 2ον Παρασιτικής Ολιγαρχίας: Εργασιακά

• Ήπιος λόγος πρωθυπουργού γεμάτος οξύμωρα σχήματα: Η ρύθμιση γεννά μαύρη εργασία. Για αυτό ασήμαντη η μείωση 1% στον ΕΦΚΑ, εκτός όμως από μερικής απασχόλησης που προσαυξάνεται κατά 10% για υπερωρίες. Μαύρες υπερωρίες;

• Κατάργηση του βάσιμου λόγου στις απολύσεις – δωράκι στον ΣΕΒ.

• Πρόβλεψη στο αναπτυξιακό νομοσχέδιο εξαίρεσης κλάδων και περιοχών από την προστασία εργασιακών δικαιωμάτων με απόφαση του Υπουργού Εργασίας ύστερα από σύμφωνη γνώμη του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας – άλλο ένα δωράκι στον ΣΕΒ.

• Κατάργηση της ευθύνης του υπερ-εργολάβου: Σε περίπτωση που μια ιδιωτική επιχείρηση καθαρισμού, στην οποία το δημόσιο είχε παραχωρήσει την καθαριότητα π.χ. ενός νοσοκομείου, πτώχευε, οι εργαζόμενοι της μπορούσαν να ικανοποιηθούν για τους μισθούς τους και από τον υπεργολάβο. Αυτό μόλις ακυρώθηκε…

• Υπέρβαση των κλαδικών συμβάσεων εργασίας όταν μια επιχείρηση δηλώνει οικονομικό πρόβλημα

Το Μνημονιακό Τόξο σε αγαστή σύμπνοια: Όλα αυτά υλοποιούν μνημονιακά προαπαιτούμενα που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΚΙΝΑΛ.

Παράδειγμα 3ον Παρασιτικής Ολιγαρχίας; Καταστροφή ανθρώπων και περιβάλλοντος

• Η κυβέρνηση εφαρμόζει το Πρόγραμμα Σύριζα (Εξορύξεις – Αγωγοί – Τσιμεντοποίηση του Ελληνικού – Απελευθέρωση/Ιδιωτικοποίηση ΔΕΗ, Αερίου)

• Σε αυτά προσθέτει το δικό της αναπτυξιακό μοντέλο: «Χτίστε παντού!»

• όπως αναφέρει η ίδια η Καθημερινή: «Οι ρυθμίσεις είναι στην κατεύθυνση της διευκόλυνσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην ακτογραμμή εις βάρος της κοινοχρησίας της. Μάλιστα, περιλαμβάνει και ρύθμιση με την οποία ο (δημόσιος) παλαιός αιγιαλός θα μπορεί να παραχωρείται σε ιδιώτες και να οικοδομείται»

o προωθεί εξυπηρέτηση συμφερόντων των εντολέων τους ολιγαρχών: εργοδοτικές τροπολογίες Βρούτση, τροπολογία για Ελληνικό, Ελντοράντο Γκολντ και έπεται συνέχεια – και φυσικά, δόγμα Νόμος και Τάξη στο πλαίσιο των θεαμάτων χωρίς άρτο.

o Ψηφιακή Τράπεζα Γης: ευφημισμός για Ανταλλακτήριο συντελεστών δόμησης – νέος κύκλος νομιμοποίησης αυθαιρέτων και ενδεχόμενο κλείσιμο του ματιού σε νέο γύρο ανέγερσης αυθαιρέτων που θα μπορούν να νομιμοποιηθούν στη συνέχεια με διατήρηση της ισχύος του νόμου (περιμένουμε το ν/σ να μάθουμε λεπτομέρειες).

Οργουελικό newspeak: διαστροφή των νοημάτων

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ: Επίσημη δαιμονοποίηση της μετανάστευσης – Μεταφορά αρμοδιοτήτων μετανάστευσης και δικαιοσύνης από το αρμόδιο υπουργείο στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, στο οποίο υπουργός διορίστηκε πολιτικός που το 2012, από την ίδια θέση, διέταξε την πιο κυνική, βίαιη και αποκρουστική παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ευρώπη, με την φυλάκιση, τον διασυρμό και την βιαιοπραγία εναντίον ανυπεράσπιστων οροθετικών γυναικών. Είναι ντροπή κ. Μητσοτάκη η επιλογή του κ. Χρυσοχοΐδη και η μεταφορά στο υπουργείο του των ευαίσθητων ζητημάτων μετανάστευσης και δικαιοσύνης. Είναι σαν να χρίζετε τον λύκο υπεύθυνο για την προστασία των αμνών.

ΑΡΙΣΤΕΙΑ: απτυχίωτη ΕΥΠ – Ταύτιση της παπαγαλιστί βαθμοθηρίας με την μόρφωση και της εθνικοφροσύνης με τον πατριωτισμό.

ΕΠΙΤΕΛΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ: Υπερσυγκέντρωση εξουσιών άνευ προηγουμένου, η οποία εν τέλει διπλασιάζει τη γραφειοκρατία αντί για να τη μειώνει κατά την πρωθυπουργική υπόσχεση. Το «Επιτελικό Κράτος» του κ. Μητσοτάκη είναι η παντοκρατορία, αυτοκρατορία και μονοκρατορία του ΚΥΚΛΟΥ του πρωθυπουργού (ούτε καν του ίδιου).

ΝΟΜΟΣ & ΤΑΞΗ: «Θεαματικός» αυταρχισμός χωρίς όρια. Θεάματα χωρίς άρτο: κατάργηση ασύλου, δήθεν εκκαθάριση Εξαρχείων, πάταξη «λαθρομεταναστών». Δημιούργησαν αστυνομικό σώμα με το ανιστόρητο όνομα «Μαύροι Πάνθηρες», δημιουργώντας μια νοοτροπία ράμπο που σπέρνει φόβο αντί για αίσθημα ασφάλειας, ενώ εξοργίζει τόσο τους ριζοσπάστες αμερικανούς των γκέτο — όσο και τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς του Πανιωνίου….

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΟΛΘ-ΟΣΕ

• Στα επενδυτικά σχέδια του ιδιωτικοποιημένου από το 2018 ΟΛΘ δεν προβλέπεται η διασύνδεση του λιμένα με το σιδηροδρομικό δίκτυο.

• Η επέκταση του λιμένα και η αύξηση της χωρητικότητας δεν θα ακολουθήσουν τη βέλτιστη και οικονομικά και περιβαλλοντικά διεθνή πρακτική των συνδυασμένων μεταφορών εμπορικής ναυτιλίας – σιδηροδρόμου, αναπαράγοντας το μοντέλο του πετρελαιοκίνητου φορτηγού οχήματος.

• Η δυναμική που θα έδινε αυτό στην πόλη, σε συνδυασμό με την διασύνδεση του σιδηροδρομικού δικτύου με το ευρωπαϊκό μέσω Βαλκανίων, χάνεται με την εμμονή στις οδικές κοστοβόρες και ρυπογόνες οδικές μεταφορές. (Συνδυαστικά, στο πλαίσιο αναβάθμισης της Θεσσαλονίκης σε μητροπολιτικό κέντρο της νοτιοανατολικής λεκάνης της.)

ΜΕΤΡΟ – Η παράδοξη αναγγελία του Πρωθυπουργού για μετρό στις καλένδες.

ΔΕΘ – Μεταφορά της ΔΕΘ εκτός πόλης, σε κάποιο κοντινό εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο, με παράλληλη δημιουργία hubs για start – ups, και μετατροπή του τωρινού χώρου που καταλαμβάνει η ΔΕΘ – 180 στρεμμάτων – σε πάρκο. Στην διοίκηση των ΕΓΝΑΤΙΑ Α.Ε. και ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε., κομματικοί διορισμοί για προαποφασισμένες αποστολές.

Ως προς το Μακεδονικό ζήτημα, εμείς στο ΜέΡΑ25 έχουμε συγκρατημένα θετική στάση για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Παράλληλα, ο κ. Μητσοτάκης πέρυσι φώναζε για ακύρωση της συμφωνίας από αυτό εδώ το βήμα, ενώ φέτος εμφανίζεται ως ο εγγυητής της. Ο λόγος του, συμβόλαιο.

Γνωρίζουμε τον τρόπο να δοθεί τέλος στην δημιουργική μνημονιακή λογιστική, που μεταφέρει πόρους από την μία τσέπη της τρόικας στην άλλη.

Αν κάποιος σκέφτεται ρεαλιστικά, η χώρα αντέχει 0% έως 1,5% πλεονάσματα μονομερώς – οι κυβερνητικοί δεν λένε ότι πάμε καλά και πως τα επιτόκια θα γίνουν κάτω του 2%; Ας αποδείξουν ότι το πιστεύουν, διότι αν αναμένουν μια τέτοια αλλαγή ως αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης…

Οι «Επτά Τομές» του προγράμματός μας συνοψίζουν πολιτικές προτάσεις άμεσα εφαρμόσιμες.

Αντί για ιδιωτικοποιήσεις, προτείνουμε Αναπτυξιακή Τράπεζα.

Αντί για κόκκινα δάνεια, προτείνουμε Δημόσια Εταιρεία Διαχείρισης Ιδιωτικών Χρεών.

Επέκταση του παραγωγικού ψηφιακού κράτους σε Δημόσιο Εξωτραπεζικό Σύστημα Πληρωμών — όχι μόνο η Facebook, που το πράττει ήδη με το Libra!

Κατάργηση όλων των εξορύξεων και στροφή 180 μοιρών στην αποκλειστική ηλεκτροκίνηση των πάντων και σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας που να ανήκουν στις κοινότητες πολιτών, συνδεδεμένες με αποκλειστικά δημόσιο δίκτυο.

Νομίζω ότι έχουμε ήδη δείξει πως αυτή η φωνή, η φωνή του ΜέΡΑ25, πράγματι άξιζε να είναι στη Βουλή.

Τα επόμενα βήματά μας επικεντρώνεται στη συμμετοχική ανασύσταση του ΜέΡΑ25 κατά την Προσυνεδριακή περίοδο μέχρι το Διαβουλευτικό Συνέδριο στα τέλη Φεβρουαρίου. Θα προχωρήσουμε κατόπιν σε Πανευρωπαϊκή ψηφοφορία έγκρισης θέσεων, Πολιτικης Γραμματείας, και Καταστατικού, με σαφή στόχο ένα κόμμα με πρωτοφανή στην Ελλάδα εσωκομματική δημοκρατία και πανευρωπαϊκή συνέργεια.

Ανάγνωση, στάση και πρόταση του ΜέΡΑ25 για την Ευρώπη και τον κόσμο

Όσον αφορά την αρχιτεκτονική της νέας Κομισιόν, και εκεί βλέπουμε την αποτυχία των κυβερνώντων στο πανευρωπαϊκό επίπεδο — και την ανετοιμότητά τους για την αντιμετώπιση της κλιματικής καταστροφής που έρχεται, όπως διαπιστώνουμε στην πολιτική της ενέργειας.

Κερδισμένοι της νέας μοιρασιάς στην Κομισιόν είναι οι Ιρλανδοί (Philip Hogan), οι Ιταλοί (Paolo Gentiloni), ο Μακρόν (Sylvie Goulard), με καταστροφική εγκαθίδρυση μόνιμης ευρυζωνικής λιτότητας και Μοντέλου Λεττονίας (Dombrovskis). Ο Frans Timmermans αναλαμβάνει το χαρτοφυλάκιο περιβάλλοντος, χωρίς όμως ουσιαστικούς πόρους για ουσιαστικές αλλαγές και χωρίς σχέδιο — ενώ στο πανευρωπαϊκό DiEM25 έχουμε προτείνει λεπτομερές Green New Deal χωρίς ουσιαστική επιβάρυνση. Οι Πολωνοί και Ούγγροι πολιτικοί, ως εχθροί της φιλελεύθερης δημοκρατίας, θα έχουν την ευκαιρία επιβολής της ατζέντας τους μέσω των χαρτοφυλακίων τους (Αγροτική Πολιτική & Μεγέθυνση στα Βαλκάνια). Μόνο καλό νέο η Margrethe Vestager (ψηφιοποίηση & ανταγωνισμός). Τι μένει για την Ελλάδα; Η ανταμοιβή της επιλογής του φερέφωνου της τρόικας, του κ. Σχοινά, η ύβρις εναντίον του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού της μετονομασίας της μεταναστευτικής πολιτικής, που έτσι κι αλλιώς είχαμε υπό τον κ. Αβραμόπουλο, σε ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΖΩΗΣ – μια τεράστια νίκη της μισαλλοδοξίας που ταυτίζει τους μετανάστες με τον κίνδυνο στον ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ – ένας αντικατοπτρισμός του σκάνδαλου της ένταξης της εγχώριας μεταναστευτικής πολιτικής στο Υπ. Προστασίας του Πολίτη. Όχι μόνο δεν πήραμε ένα σοβαρό χαρτοφυλάκιο. Όχι μόνο η ΝΔ δεν κατάφερε να ωθήσει την ΕΕ σε προοδευτική κατεύθυνση, αλλά κατάφερε να την σπρώξει πιο πολύ στην αγκάλη της Ορμπανικής μισαλλοδοξίας.

Κάποτε η Ελλάδα, επί Ανδρέα Παπανδρέου, κάποτε εφάρμοζε την ρεαλιστική ανυπακοή για να εκπολιτίσει την ΕΕ. Από τότε που μετατραπήκαμε σε Χρεοδουλοπαροικία η κυβέρνηση των Αθηνών είτε βάζει πλάτες στη μεταφορά τραπεζικών ζημιών στους αδύναμους φορολογούμενους είτε προωθεί την μισαλλοδοξία και την ευρωπαϊκή αποδόμηση στο όνομα πάντα της ευρωπαϊκής… ολοκλήρωσης!

Οσον αφορά στο Brexit, έχετε προσέξει ότι το αντιμετωπίζουν σαν ένα ατύχημα, άσχετο με τις Μνημονιακές Πολιτικές Γενικευμένης Λιτότητας; Με τέτοιας τύφλωση, κάθε ορθή διάγνωση της κατάστασης είναι αδύνατη.

Ως DiEM25 έχουμε προτείνει είκοσι πολιτικές προτάσεις – αλληλένδετες και αλληλοσυμπληρούμενες – που συνδέονται με τους τέσσερις βασικούς στόχους του Green New Deal: τον Εκδημοκρατισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Οικοδόμηση Κοινής Πράσινης Ευημερίας, την Καταπολέμηση της Φτώχειας και της Εκμετάλλευσης και την Εμβάθυνση της Διεθνούς Αλληλεγγύης.

Στεκόμαστε ιδιαίτερα σε τρία σημεία: στο Επενδυτικό Πρόγραμμα €500δισ. ετησίως για πέντε χρόνια στην Πράσινη μετάβαση, στη δημιουργία ενός Ταμείου Καταπολέμησης της Φτώχειας που θα χρηματοδοτείται από τα κέρδη της ΕΚΤ (€90δισ. με €100δισ.) και τέλος στο Πρόγραμμα Αναχρηματοδότησης του Δημόσιου Χρέους όλων των κρατών μελών, που ισοδυναμεί με κούρεμα γύρω στα €3τρισ.

– Επενδυτικό Πρόγραμμα στην Πράσινη Μετάβαση ύψους €500δισ ετησίως για πέντε χρόνια.

Η Ευρώπη χρειάζεται επιτακτικά ένα γενναίο επενδυτικό πρόγραμμα που θα την βγάλει από το οικονομικό τέλμα της απο-ανάπτυξης και της στασιμότητας που έχει περιέλθει. Η Ευρωπαϊκή Άνοιξη, το πρώτο διεθνικό κόμμα στην Ευρώπη,μέρος του οποίου είναι το ΜέΡΑ25, καταθέτει πρόταση για επενδυτικό πρόγραμμα πάνω στην Πράσινη Μετάβαση στην ενέργεια, τις μεταφορές, τη βιομηχανία και τη γεωργία, ύψους €500δισ ετησίως για πέντε χρόνια. Η χρηματοδότηση θα πραγματοποιηθεί μέσω της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, η οποία θα αντλήσει κεφάλαια από τις αγορές εκδίδοντας ομόλογα, τα οποία ομόλογα θα εγγυάται η ΕΚΤ (με δήλωση της ότι θα παρεμβαίνει στις δευτερογενείς αγορές για να διατηρεί χαμηλά τα επιτόκια των ομολόγων αυτών, γεγονός που τα καθιστά ΑΑΑ αναφορικά με την αξιοπιστία τους). Με αυτό το πρόγραμμα η Ευρώπη θα ξεφύγει μια και καλή από την κρίση, θα δημιουργηθούν πληθώρα καλά αμειβομένων θέσεων εργασίας και η ΕΕ θα πάρει τον ρόλο του παγκόσμιου πρωτοπόρου στις πράσινες τεχνολογίες.

– Τα κέρδη της ΕΚΤ να χρηματοδοτήσουν την καταπολέμηση της φτώχειας πανευρωπαϊκά.

Η ΕΚΤ είχε πέρυσι €91δισ κέρδη. Τα χρήματα αυτά στην παρούσα φάση κατευθύνονται στους μετόχους της ΕΚΤ, δηλαδή στις κατά Χώρες-Μέλη της ΟΝΕ Κεντρικές Τράπεζες, ανάλογα βέβαια με το ποσοστό συμμετοχής κάθε μιας. Εν ολίγοις καταλήγουν κυρίως στη Γερμανία και την Ολλανδία. Εμείς προτείνουμε αυτά τα χρήματα να χρηματοδοτήσουν ένα Ευρωπαϊκό Ταμείο Καταπολέμησης της Φτώχειας. Πέραν από ευεργετικό για τους πιο αδύναμους συμπολίτες μας σε όλη την Ευρώπη, αυτό το Ταμείο θα λειτουργήσει εξόχως ενοποιητικά για την Ένωσή μας, κάνοντας τους πολίτες να αισθανθούν ασφάλεια όντας μέρος του κοινού ευρωπαϊκού μας εγχειρήματος.

– Πρόγραμμα Αναχρηματοδότησης του Δημόσιου Χρέους.

Η Συνθήκη του Μάαστριχτ ορίζει πως το ανεκτό ύψος του δημόσιου χρέους για κάθε χώρα – μέλος της ΕΕ είναι το 60% του ΑΕΠ. Από την απαρχή της κρίσης το 2008, τα περισσότερα κράτη – μέλη έχουν υπερβεί αυτό το όριο. Η πρόταση του ΜέΡΑ25 και της Ευρωπαϊκής Άνοιξης, είναι η ΕΚΤ να προσφέρει την ευκαιρία στα κράτη-μέλη να αναχρηματοδοτήσουν το μέρος εκείνο του Χρέους τους που είναι Συμβατό με το όριο του Μάαστριχτ (ΧΣΜ), δηλαδή το 60%. H ΕΚΤ θα προχωρήσει στην άντληση κεφαλαίων ώστε να αποπληρώνει τα ομόλογα των κρατών-μελών που εντάσσονται στο ΧΣΜ, με τα κράτη μέλη να αναλαμβάνουν την υποχρέωση να αποπληρώνουν τα εν λόγω ομόλογα που θα έχει εκδώσει η ΕΚΤ, με την ειδοποιό διαφορά πως τα επιτόκια αυτών των ομολόγων θα είναι κατά πολύ μικρότερα από τα επιτόκια των εθνικών ομολόγων. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται ένα κούρεμα ουσιαστικά του δημόσιου χρέους των Κρατών-Μελών της Ευρωζώνης της τάξης των €3τρισ.

Στο ΜέΡΑ25 υλοποιούμε ήδη πρωτοφανή εξωστρέφεια, διεθνείς πρωτοβουλίες και συνέργειες, μαζί με το πανευρωπαϊκό DiEM25. Ειδικά στο ζήτημα της Μ. Βρετανίας έχουμε συνεχείς παρεμβάσεις για το Brexit, ενώ πρόσφατα εγκαινιάστηκε η επίσημη συνεργασία ΜέΡΑ25 και του κομματόσκυλα των Εργατικών: είμαστε το πολιτικό αδελφό κόμμα των Εργατικών στην Ελλάδα.

Επίλογος

Το ΜέΡΑ25 ιδρύθηκε ως το μόνο πραγματικά προοδευτικό πανευρωπαϊκό κόμμα για να υψώσει το λόγο της υπεύθυνης, ρεαλιστικής ανυπακοής, του ευρωπαϊκού διεθνισμού, του οικονομικού ορθολογισμού και της κοινωνικής απελευθέρωσης σε αυτά που απειλούν τους πολίτες μας, τους λαούς όλης της Ευρώπης. Δηλαδή:

• Μια κυβέρνηση πλήρως ανέτοιμη για την νέα ύφεση που μηρυκάζει θλιβερές υποσχέσεις εποχής Αλογοσκούφη περί θωράκισης της χώρας

• Μια κοινωνία στο πάτωμα να βρίσκεται μπροστά σε νέες ανισότητες και ασχήμιες τις οποίες η κυβέρνηση μαγειρεύει βάσει «αναπτυξιακών» συνταγών δεκαετίας του ’50.

• Ένα εγχώριο κατεστημένο αποφασισμένο να οικοδομήσει πάνω στο 4ο μνημόνιο την Ενισχυμένη Χρεοδουλοπαροικία με ελληνικά και ανατολικοευρωπαϊκά αυταρχικά χαρακτηριστικά.

• Μια Ευρώπη που θυμίζει την Δημοκρατία της Βαϊμάρης – που υπό το βάρος της ύβρεως της λιτότητας για τους πολλούς και του σοσιαλισμού για τους λίγους κατέρρευσε βάζοντας τους λαούς μας σε περιπέτειες.

Να γιατί είμαστε χαρούμενοι που βρεθήκαμε σήμερα εδώ, στην πιο ευρωπαϊκή μεγαλούπολη της χώρας, για να συζητήσουμε με τους εκπροσώπους του τύπου τις προκλήσεις και ευκαιρίες της επόμενης χρονιάς.

Περαιτέρω σημεία ερωταπαντήσεων στη συνέντευξη τύπου

Περί της ηχογράφησης των Eurogroup: ελπίζω κ. Σταικούρας να ηχογράφησε τη συνεδρίαση γιατί αλλιώς πώς θα μπορέσει να απαντήσει στον πρωθυπουργό του τι ακριβώς είπε εκ μέρους της κυβέρνησης.

Όλοι πρέπει να καταγράφουν, όσο το Eurogroup δεν καταγράφει τα πρακτικά έτσι ώστε οι πολίτες να γνωρίζουν και να ελέγχουν όλους εμάς. Έκανα το καθήκον μου κι έκανα κάτι νόμιμο, καθώς σύμφωνα με απόφαση του Άρειου Πάγου ο δημόσιος λειτουργός έχει υποχρέωση να καταγράφει συζητήσεις σε φόρα που συμμετέχει με την ιδιότητά του ως δημόσιος λειτουργός.

Όταν βγήκα από το πρώτο Eurogroup ζήτησα από τη γραμματεία να μας δώσουν τα πρακτικά. Δέκα ώρες συνεδρίαση ήταν, πώς θα απαντούσα στις ερωτήσεις των βουλευτών, του υπουργικού συμβουλίου για το τι ειπώθηκε μέσα, όταν δεν κρατούνταν πρακτικά. Τότε προφανώς άρχισα να καταγράφω […] όποιος υπουργός Οικονομικών δεν καταγράφει, εν τη απουσία πρακτικών, τις συνομιλίες ουσιαστικά παραβιάζει το καθήκον του. Όλοι το κάνουν και ελπίζω να μην το ξέχασε σήμερα και ο κ. Σταϊκούρας.

Όσον αφορά το βιβλίο «Ενήλικοι στο δωμάτιο» τονίστηκε πως δεν υπήρξε ποτέ καμία διάψευση για κανέναν διάλογο «γιατί εγώ ήμουν εκεί».

Για την «Τελευταία μπλόφα» των κ.κ. Βαρβιτσιώτη-Δενδρινού: Χαίρομαι πάρα πολύ που εκδόθηκε το βιβλίο των δύο κυριών, γιατί ήταν πολύ σημαντικό η τρόικα -τόσο του εξωτερικού όσο και του εσωτερικού- να έχει μία ευκαιρία να εκφραστεί, να καταθέσει την άποψή της . Εξαιρετικές κυρίες, αυτό έκαναν, δεν ήταν παρούσες στις συνομιλίες, κατέγραψαν τι τους είπε ο κ. Ντάισελμπλουμ, ο κ. Βίζερ κι είναι πολύ χρήσιμο αυτό στον δημόσιο διάλογο, πώς είδαν τα πράγματα και τι ειπώθηκε. Επί της ουσίας επιβεβαιώνει αυτά που έλεγα. Θυμάστε ότι με κατηγορούσαν ότι είχα plan b και ότι σχεδίαζα εγώ την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και έκλεισα τις τράπεζες; Αν διαβάσετε το βιβλίο θα δείτε ότι είχαν εκείνοι πρώτα plan b, δεύτερον ότι εκείνοι έκλεισαν τις τράπεζες γιατί το σχεδίαζαν από την αρχή. Τώρα για το τι ειπώθηκε στο σπίτι μου από τον κ. Βίζερ και από εμένα υπάρχουν κι άλλοι μάρτυρες.

Εκλογικός Νόμος: Δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχουν δημοκράτες που διαφωνούν με την απλή αρχή, ότι αν ένα κόμμα πάρει χ% στον λαό πρέπει να έχει χ% των βουλευτών. Το επιχείρημα ότι έτσι δεν υπάρχει κυβερνησιμότητα είναι επιχείρημα εναντίον των δημοκρατικών διαδικασιών.

Η αρχή ότι πρέπει να βρούμε κάποια φόρμουλα για να πριμοδοτούμε κάποιο κόμμα έτσι ώστε να γίνει κυβέρνηση, ουσιαστικά συγκρούεται με την έννοια ενός πολιτεύματος όπου την πλειοψηφία την έχουν οι πολλοί. Ξεκάθαρα συμφωνούμε με την απλή αναλογική.

Must we replace the dollar with a shared international currency unit? On the BBC World Service’s REAL STORY

Mark Carney, Governor of the Bank of England, recently said that we need a new international currency unit to replace the US dollar. In this BBC World Service program, I was asked what I thought of the idea. For more of a background to my answer click here. (For the whole BBC program, click here.)

Από την “3η του Σεπτέμβρη” στη Ρεαλιστική Ανυπακοή – ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ

Για να καταφέρει να πιάσει τον σφυγμό μιας εποχής, να συναρπάσει, να δώσει το έναυσμα σε νέο πολιτικό κίνημα που θα γράψει ιστορία, μια πολιτική διακήρυξη πρέπει να μιλήσει στις ψυχές μας σαν ποίημα την ώρα που γεννά στο νου συναρπαστικές εικόνες και ιδέες.
Για να σημαδέψει ένα νέο δημοκρατικό ξεκίνημα, μια πολιτική διακήρυξη πρέπει να ανοίξει τα μάτια μας στα πραγματικά αίτια της κρίσης που μας ταλανίζει αλλά και, παράλληλα, να αποκαλύψει τις ρεαλιστικές δυνατότητές μας για μια από κοινού απόδραση από την ανελευθερία, την αναξιοπρέπεια, τη δυσαρέσκεια.
Η «3η του Σεπτέμβρη» ήταν μια τέτοια διακήρυξη. Θυμάμαι την μητέρα μου να την φέρνει στο σπίτι μας εκείνο το Σεπτέμβρη, λίγο μετά την παρουσίασή της στο Ξενοδοχείο Πάρκ. Δεν ήταν παρά ένα τόσο δα, καθόλου ελκυστικό, πράσινο βιβλιαράκι με άσπρα γράμματα. Με την καρδιά μου δοσμένη στο κόκκινο της φωτιάς, και επηρεασμένος αρνητικά προς τον «αστό Ανδρέα», όπως αναφερόταν στον Παπανδρέου ο κομμουνιστής πατέρας μου, το άνοιξα χωρίς ενθουσιασμό – μάλλον για να έχω «υλικό» με το οποίο να ασκήσω κριτική στην Παπανδρεϊκή μητέρα μου. Από την πρώτη σελίδα η «3η Σεπτέμβρη» με απορρόφησε με μια έλξη που μόνο ένας Θούριος ή ένα Κομμουνιστικό Μανιφέστο μπορούσαν να συναγωνιστούν.
Ποιο ήταν το βασικό δίδαγμα της 3ης του Σεπτέμβρη, τουλάχιστον για μένα; Σαράντα ένα χρόνια μετά, κατά την παρουσίαση των προγραμματικών μου δηλώσεων ως Υπουργός Οικονομικών τον Φεβρουάριο του 2015, δήλωνα από το βήμα της Βουλής πως στις επικείμενες συναντήσεις μου με τους εκπροσώπους της τρόικας, με τον Σόιμπλε, με την Λαγκάρντ κλπ:
Πάνω από όλα… θα θυμάμαι το μάθημα που μας δίδαξε ο Ανδρέας Παπανδρέου, το οποίο κάποιοι δυστυχώς ξέχασαν, ότι τον yes man δεν τον εκτιμά καθόλου αυτός στον οποίο λέει συνεχώς δουλικά και φοβικά ναι, ναι, ναι.
Οι ρίζες της ρεαλιστικής ανυπακοής, που αργότερα έγινε ο βασικός πυλώνας του ΜέΡΑ25, ήταν εκείνο το μάθημα. Περαιτέρω, επρόκειτο για μάθημα με στέρεες βάσεις στην ιστορική, πολιτική και οικονομική ανάλυση την οποία τόσο έξοχα ανέπτυξε ο Ανδρέας Παπανδρέου στην Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη.
Το επιχείρημα του Ανδρέα ήταν σοφό και απλό συνάμα: Ποτέ ο ελληνισμός δεν είδε καλές μέρες όταν έσκυβε το κεφάλι υποτακτικά, συμμορφωνόμενος προς υποδείξεις ξένων κέντρων οι οποίες με μαθηματική ακρίβεια θα έφερναν δεινά στο λαό μας. Από την εποχή των κοτζαμπάσηδων πριν το 1821, καθώς και σε όλες τις περιπέτειες που ακολούθησαν, η επιλογή της ντόπιας ολιγαρχίας να υπακούει ανεύθυνα, ελπίζοντας στο έλεος των μεγάλων δυνάμεων, έφερνε τη μία εθνική ήττα μετά την άλλη.
Μόνο όταν οι έλληνες είπαμε ΟΧΙ μας σεβάστηκαν οι ισχυροί και είδαμε άσπρη μέρα. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι θέλουμε να λέμε ΟΧΙ. Ονειρευόμαστε να τα βρούμε με όλους. Απλά γνωρίζουμε ότι, αν δεν μπορούμε να διανοηθούμε να πούμε ΟΧΙ, τότε οι μεγάλες δυνάμεις θα περάσουν πάνω από το λαό μας σαν οδοστρωτήρας. Θα πει κάποιος; Ναι, αλλά και ΟΧΙ να πούμε αυτοί πάλι θα περάσουν πάνω μας σαν οδοστρωτήρας. Δεν είναι καλύτερα να πάμε με τα νερά των ισχυρών; Η απάντηση που προκύπτει από την Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη ήταν ανένδοτη: Ακόμα και να μας συνθλίψουν, όπως έκαναν το 1941, το ΟΧΙ μας είναι επένδυση στο μέλλον. Κάνει τους ξένους κατακτητές – είτε εκείνους που χρησιμοποιούν τανκς είτε τους άλλους με τα funds – να μας σέβονται. Καθιστά τους μεγαλύτερους ικανούς να κοιτούν τον κατακτητή με αξιοπρέπεια. Και δίνει στη νεολαία μας το σθένος, την περηφάνεια, που χρειάζεται για να ξαναπροσπαθήσουν ως την απελευθέρωση και την προκοπή.
Για εμάς, στο ΜέΡΑ25, το να κρατήσουμε στον καιρό της Χρεοδουλοπαροικίας ζωντανή την ρεαλιστική, υπεύθυνη ανυπακοή είναι το μόνο χρέος που αναγνωρίζουμε. Ξαναδιαβάζοντας την Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη βρίσκουμε εδάφια που λες και γράφτηκαν για το τί απαιτεί σήμερα ένα κίνημα που υπακούει μόνο στο συμφέρον των πολλών. Παραθέτω μερικά από αυτά:


Πώς είναι δυνατό να παραμένουν σε θέσεις κρίσιμες για το έθνος εκείνοι που ευθύνονται για την εθνική συμφορά;


Η ρίζα της συμφοράς βρίσκεται στην εξάρτηση της Πατρίδας μας.


Μεταβλήθηκε η πατρίδα μας σε ξέφραγο αμπέλι, για να διαβρωθεί η οικονομία μας … με τη συνεργασία πάντα του ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου.


Η πορεία προς την υποτέλεια, την υπονόμευση των εθνικών μας συμφερόντων, τη διάβρωση της λαϊκής κυριαρχίας, τον οικονομικό μαρασμό και την εκμετάλλευση του Έλληνα εργαζόμενου πρέπει να ανακοπεί


Βασικός κυριαρχικός στόχος του Κινήματος είναι η δημιουργία πολιτείας απαλλαγμένης από ξένο έλεγχο ή επεμβάσεις, πολιτείας απαλλαγμένης από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας, πολιτείας ταγμένης στην προστασία του Έθνους και στην υπηρεσία του Λαού.


Η εθνική ανεξαρτησία είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη λαϊκή κυριαρχία, με τη δημοκρατία σε κάθε φάση της ζωής του τόπου, με την ενεργό συμμετοχή του πολίτη σ’ όλες τις αποφάσεις που τον αφορούν.


Τότε που αυτές οι αράδες μας ξεσήκωναν και έγραφαν ιστορία, μέσα της δεκαετίας του 1970 ήταν, θυμάμαι το μίσος της «καλής κοινωνίας» προς τον Ανδρέα Παπανδρέου και την περιφρόνησή τους στην Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη. Τίποτα δεν ενοχλεί τους εκπρόσωπους της ντόπιας, παρασιτικής ολιγαρχίας πιο πολύ από ένα ορθολογικό πρόγραμμα αντίστασης στα αφεντικά τους – είτε εκείνα ήταν η Αμερικανική Πρεσβεία το 1974 είτε η τρόικα σήμερα. Πρόκειται για σκέψη που μας δίνει δύναμη παρατηρώντας ένα αντίστοιχο μίσος απέναντι στο ΜέΡΑ25.
Από την δική μας μεριά, ως φόρο τιμή προς την Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, επιλέξαμε η πρώτη παράγραφος της δική μας Ιδρυτικής Διακήρυξης να αποτελεί ηχώ του κειμένου εκείνου. Εκεί που ο Ανδρέας Παπανδρέου ξεκινούσε αναφερόμενος στην τραγωδία της Κύπρου και τα δεινά της επταετίας που «κυριαρχούν στη σκέψη κάθε Έλληνα», η Ιδρυτική Διακήρυξη του ΜέΡΑ25 ξεκινά με την πρόταση: «Η χρεοδουλοπαροικία που απειλεί την Ελλάδα με ερημοποίηση σκοτεινάζει τη σκέψη κάθε Έλληνα.»