Yanis Varoufakis's Blog, page 2

Ten years after the majestic, globally significant, yet betrayed NO Referendum of the Greek people – a personal message

Hello, I am Yanis Varoufakis with a message from me and DiEM25, today, the 5th of July 2025, exactly 10 years after the Greek people voted overwhelmingly in a referendum to say a big, beautiful NO. A NO to the Big Business and Big Finance who, through their centre right and centre left political representatives, were demanding of the Greek people that they shoulder the costs of the banking crisis which Big Business and Big Finance had caused, with the result that hundreds of millions of people in Europe and America were crushed under mountain ranges of banking losses which governments then turned into public debt, before shifting it to the shoulders of the weakest of citizens through universal austerity – the working classes, the poor, the elderly, the young, the women, people who lacked the power to defend themselves from the powerful plucking the very  moneytree whose existence they denied.Churchill once said of the battle of El Alamein that, before it, the Allies had never won but that, after it, they never lost again. I could say something similar about that splendid and, at once, tragic day, of the Greek NO Referendum ten years ago today – the day when 62% of Greek voters ignored the financial terrorism of the European Central Bank (which had shut down the Greek banks to blackmail voters to accept the terms of surrender they were dictating to the Greek people). That same day when my former comrade, the PM I was serving as finance minister on behalf of the Greeks who were resisting, trashed their verdict and defected to the Big Finance and the Big Business in the name of the left.Before that day, before the magnificent NO Referendum outcome of 5th July 2015, and during the months and years leading to it, we could not imagine losing in the long run our fights against the Big Finance and the Big Business that blew up our social economies in 2008.But after it, since the PM I was serving under overturned our people and betrayed their referendum verdict, we cannot imagine winning ever again, at least not in our lifetimes, against the Big Finance and the Big Business whom the betrayal of the NO Referendum helped recover.It was THAT significant a day. It was THAT significant a defection.Now, I know it is not the done thing to sully the spirit of one’s fellow travellers, one’s comrades, to say things like that – to surrender in public to the admission not only of the size of our defeat but also of the possibility that we may not win again for the foreseeable future. Alas, now is the time for honesty – for without honesty amongst rebels no rebellion worth its salt can be staged.Indulge me friends, fellow travellers, comrades. My point is not to bring you down. My point is to acknowledge where we are not just in Greece, in Germany, in Britain, in Europe but globally. To take stock properly of our situation globally not to mourn nor for some perverted sense of inverted glory, certainly not for gain, but for the simple, stubborn hope of rising again.Somewhere to the North of where I am talking you from, the killing fields of Ukraine are devouring lives with a ruthless, mechanical precision. Where is the Peace Movement to stop this? Nowhere really. Instead Europe is sinking fast into Military Keynesianism, with large majorities in our parliaments voting for unspeakable amounts of new debt to go to weapons of mass destruction we neither need nor can afford – and certainly weapons that people with the slightest of sense left in their hearts and minds should not want.Meanwhile, needless to say, from my southeast, from the scorched land of Palestine, the acrid stench of genocide drifts on the wind. Yes, we have staged magnificent marches on our streets. Yes, our people have marched to Gaza, other comrades risked life and limb to sail to that coastal war crime scene. Yes we have made it possible to speak of the genocide without being treated as buffoons. Yes, we have shifted public opinion. But, nothing is changing on the ground where Palestinian life is eradicated at a steady, at an unbearable rate, or in the corridors of power.Where are the sanctions on Israel? Where is the UN Peacekeeping force that should have been parachuted in to stop the genocide in its tracks? Nowhere. The only people that are hounded are people like the UN’s Special Rapporteur, my friend Francesca Albanese, for daring to report on the political economy of genocide. Why has Brazil, Spain or Ireland, countries whose governments have been supportive of the Palestinians not joined the Hague Group that our Progressive International has brought together to isolate Israel? What are they waiting for?Friends, fellow-travellers, comrades, at the risk of saddening, maybe even angering you, I shall say it again: Since that NO referendum was overturned ten years ago, today, by the left’s own leadership, we are losing at every front.Who is winning? Not the liberal authoritarian establishment – Emmanuel Macron, Keir Starmer, Friedrich Merz. No the pro-genocide radical centre they sensationally unpopular. Even if they are clinging onto power for the time being, they are thoroughly discredited, despised even.No, the winners nest elsewhere in even uglier echelons of the political spectrum. Have you not smelled its smell? Can’t you smell the fascism in the air? Can’t you feel its sour, metallic taste clinging to the back of your throat?What happened to our great hopes? Remember Woman-Life-Freedom? The whispered three-word promise Kurdish heroines carried like a fragile beacon in their hands, a promise that until recently seemed to shimmer just within reach?Well, take a look at the triumphant Donald Trump on the one hand – yes, he is winning on every front – and the pathetic Kamala Harris, or the even more pathetic Hillary Clinton, on the other. Between them, willingly in Trump’s case, they created the manosphere’s unyielding juggernaut, which trampled upon Woman-Life-Freedom, as if these precious little words, had never been spoken at all.Authoritarianism, that most insidious of plagues, has crept into every sinew of life. Along with the smell of pollution in the air, microplastics in our oceans, the insidious power of cloud capital hardwired into our brains, delivering our minds to the whims of our new techlords – this New Global Ecocidal Hyper-Exploitative Ruling Class is entrenching itself as the new order, its cold grip tightening with each passing day.I don’t know about you but, speaking personally, on this, the 10th anniversary of our Great Victory which was turned overnight into the Great Betrayal, it is ever so easy to surrender to the feeling, the sensation, that my political struggles, fuelled by a fierce and unyielding hope, are taking me from one defeat to the next, making me feel like a character in some twisted simulation, doomed to repeat the same futile actions over and over.BUT, I shall not surrender. And nor will you!Acknowledging our defeats, the overwhelming strength of the monsters in power, and the magnitude of the task, needs to be done so that we ground our disobedience, our activism, our sacred campaigns for Humanity and for Nature, on solid ground.So that we learn from the past, from what happened to the brave Greek people 10 years ago to this day, focussing with laser sharp precision not only on the economics and the politics of what needs to be done but, much more so, on the greatest solvent, the ugliest enemy, of solidarity: The tendency of our own side, our own comrades, to be lured by power into defecting to the other side – to the oligarchs who are ever so eager to co-opt us, to co-opt our leading figures especially.So, on behalf of DiEM25, today, the 5th of July 2025, exactly 10 years after the Greek people’s majestic, betrayed, but inspiringly courageous NO – that ethereal revolutionary little word – a word redolent of the only Freedom that matters, the freedom to turn down exploitative, extractive deals. On this day, I bid you farewell.Battle well, and let us all, grounded on facts, work joyously to devise acts that make the fascists, the radical centre, the genocide practitioners and the purveyors of all types of exploitation lose their sleep at night so that the many can dream again.

The post Ten years after the majestic, globally significant, yet betrayed NO Referendum of the Greek people – a personal message appeared first on Yanis Varoufakis.

The stablecoin time bomb hidden in Trump’s GENIUS act: Prepare for the next financial meltdown – UNHERD, 19 JUNE 2025

Francisco Goya’s etching The Sleep of Reason Produces Monsters was an artist’s stern warning of the hideous forces unleashed in the mind when reason lowers its guard. Today, stablecoins are the gruesome forces being released into the global economy as President Trump’s crypto dreams, unchecked by reason, morphed into the GENIUS Act.Stablecoins are the bastard child of parents seemingly at permanent odds with each other: The libertarian spirit of the crypto community and statist dollar-worshipping. Built on the blockchain technology that was meant to tear asunder the oppressive powers of the financial oligarchy (Wall Street and the Fed), stablecoins are nevertheless fastened to that same oligarchy’s greatest totem: the US dollar. The result is a purportedly apolitical money promising to be joined at the hip with the most politically dominant form of money.What’s a stablecoin?The idea was produce a cryptocurrency devoid of Bitcoin’s hideous volatility while preserving the freedom to transact anonymously and globally – unseen by any government, in a currency beyond the manipulative reach of corrupt politicians, nosy bureaucrats, greedy bankers, the IRS, the CIA etc.Technically, stablecoins comprise a distributed ledger containing information on every transaction (the blockchain) plus a mechanism which holds the exchange rate of each token transacted constant at $1. To render this 1:1 exchange rate credible, issuers of stablecoins like Tether and Circle promise that, for every token they sell, they shall keep in reserve the equivalent of an actual $1. Typically, issuers use the dollars they receive when they sell their tokens to buy US Treasury bills of the same dollar face value. As Treasuries pay interest, unlike cash or stablecoins that do not, issuers profit handsomely.Setting aside their utility for mafia types, who naturally crave any payment means (including $100 and €500 bills) that can lubricate their trade, stablecoins have been a godsent for people in countries, especially in Africa, with fragile monetary systems, hyperinflation, debilitating capital controls etc. Besides providing the unbanked ready access to a proxy for the American dollar, stablecoins offer a means of wiring money abroad that is faster, cheaper, immune to US sanctions and more reliable compared to rickety inter-bank messaging systems (e.g., SWIFT).In short, while stablecoins were ignored by government, they did considerable good and could not do much harm. However, now that the Trump administration is weaponising stablecoins for its own purposes, their potential for serious damage has risen exponentially. The combination of two executive orders President Trump issued (one on 23rd January and another on 6th March 2025) and the GENIUS Act that the Senate has just approved is turning stablecoins into a massive timebomb deep in the foundations of the global economy.How widespread are stablecoins and why are they taking off under Trump?Today, the dollar value of circulating stablecoins is around $250bn. For that sum to be backed with sufficient reserves, it is estimated that, only during 2024, their issuers purchased $40bn of US Treasury bills, making them larger than any foreign buyer of Treasuries during 2024. In the same year, Tether alone reported annual pre-tax profits of $13bn — not bad for an offshore company employing around a hundred people!As for the number of wallets containing stablecoins, last May it jumped, on a year-to year monthly basis, from 27mn to 46mn while transactions in stablecoins climbed 84 per cent, from to $752bn to $409bn. Already, stablecoins account for around 80% of all crypto transactions.Such growth could not but encourage the very financial establishment that crypto was originally meant to disrupt to jump aboard. Behemoths like Visa and Stripe are on the bandwagon, with Big Tech in the process of joining too, seeking revenge for the manner in which Wall Street elbowed it out of payment systems – recall the infanticide of Mark Zuckerberg’s Libra. Even Uber, eager to keep more of the cloud rents currently seeping from its ride-hailing platform to the financiers, is developing a fully-owned cross-border stablecoin.Well before the Trump administration had stepped into the fray to boost them with the GENIUS Act, Standard Chartered was estimating  that stablecoins in circulation would increase eight-fold, topping $2tn by 2028. The question then is why are Donald Trump, JD Vance and their MAGA brethren hellbent to boost stablecoins further?Besides the obvious self-enrichment motive, the more interesting explanation is that stablecoins fit in nicely with the Trump administration’s goal of shrinking global trade imbalances in a manner consistent with their strategy for ‘Making America Great Again’. Nothing motivates these people more than the idea that what is good for their bank account is good for America.Team Trump has made no qualms that it aims to devalue the dollar, with a view to shrink America’s trade deficit, yet preserve its dominance by using the threat of tariffs to force allies to dump dollars but refrain from buying rival fiat currencies. Stablecoins are assigned a key role in this plan.Suppose, for instance, Japan were to be bullied into using a considerable portion of its $1.2 trillion holdings to buy dollar-denominated stablecoins. Trump’s twin aims would be served: First, the dollar’s aggregate supply would rise, devaluing the dollar. Secondly, the stablecoin issuers would use the dollars it receives to buy Treasury bills, thus reducing the US government’s borrowing costs and, in the process, bolster dollar supremacy. In the words of JD Vance, a greater stablecoin uptake will be “a force multiplier of our economic might.”The five supersized systemic risks posed by stablecoins Moral Hazard: Stablecoin issuers stand to profit from issuing more tokens than the dollars they collect or from purchasing relatively illiquid (but higher interest rate yielding) securities. In short, the danger of a stablecoin run (the equivalent of a bank run) is clear and present. When stablecoins were small fry (e.g., when in 2021 New York regulators fined Tether $21mn for undisclosed irregularities regarding its reserves), the threat of dodgy reserves was too small to lose much sleep over. However, as stablecoins exceed the $2tn mark, the risks become systemic, perhaps greater than those posed by subprime mortgages in 2007. Migrating deposits: As dollars migrate from US domestic bank accounts to stablecoins, demand for Treasury bills rises and their yields fall. Banks must raise their interest rates to stem this outflow while Treasury must issue more Treasury bills to satiate the greater demand for them. A wedge suddenly appears between different types of interest rates: Bank and long-term Treasuries’ rates rise while short-term Treasury bill rates fall causing the so-called yield curve to become steeper – a sure sign of financial instability. The Doom Loop between Stablecoins and Banks: In 2023, Circle – the issuer of USDC, the second largest stablecoin – had entrusted $3.3bn of its reserves to the Silicon Valley Bank (SVB). When the latter tanked, a run on USDC began severing its dollar peg. Had the Fed not stepped in to bailout SVB, Circle would be toast. That little incident now seems like a walk in the park given the US Treasury’s prediction that, in the new climate shaped by the Trump administration’s crypto peans, and the GENIUS Act, $6.6tn of US bank deposits are in the process of migrating into stablecoins. The Doom Loop between Stablecoins and Securities: Wall Street is keen to use blockchain-based technologies for speeding up, securing and reducing the cost of trading securities – to disrupt the traditional rickety system of trading securities in the same way that stablecoins are disrupting SWIFT. But, to shift the trading of shares, bonds, derivatives and assorted exotic financial contracts onto a blockchain, the contracts and the tokens used to buy or sell them must be inserted into the same blockchain – exactly as most trading in NFTs is done on the Ethereum platform using its own cryptocurrency. This means that an arms race is now on to determine which dollar-backed stablecoin dominates the securities’ trades. Once the answer is in, its usage is bound to go through the roof. But the moment the private company that issues this stablecoin gets into hot waters, the entire stock market along with the $29tn Treasuries market is in peril. Global fragility: What happens if a stablecoin issued outside the United States crashes? Non-US institutions, including European ones, lack access to Fed rescue mechanisms. Will the Trump administration offer them the Fed swap lines that kept European banks alive in 2008? It is doubtful. Thus, dollar-backed stablecoins issued in Europe, Asia, Africa or Latin America risk exporting financial fragility globally. Even the European Central Bank is panicking at the prospect of having to find dollars to bailout European holders of dollar-denominated stablecoins.In the meantime, developing countries face a trilemma: ban stablecoins (forfeiting its substantial benefits), create sovereign alternatives, or accepting deeper dollarisation. China, armed with its digital yuan, sensibly opted to ban stablecoins outright, shielding its financial system. Yet its $4.5 trillion in dollar reserves poses a dilemma—dumping them aids Trump’s dollar devaluation, while holding them risks exposure to US-driven volatility. The BRICS’ preparedness, nevertheless, contrasts with most economies, trapped between dollar dependence and destabilising crypto experiments.The spectacular inadequacy of the Genius ActThe GENIUS Act, which last Tuesday was approved by the US Senate with a 68-30 majority, is hard to fault if the intention was to maximise the threat of a financial meltdown. Essentially, it weaponises stablecoins as a means of privatising money and effectively outsourcing dollar dominance to Trump-friendly techlords.Proving their endless inanity, lured by two promises, many Democrats supported this legislation. The first promise was that the Act will protect their chums in Wall Street with a preposterous ban on stablecoins that pay interest. The second promise was that the Act will regulate Trump’s new digital Wild West. How? Issuers of stablecoins worth less than $50bn are to be regulated by the… states, allowing for a thousand lesser stablecoins to bloom across America. As for the systemically significant ones, including issuers domiciled outside the United States (like El Salvador-based Tether), they will be required to submit to an ‘independent’ audit of the quality of their dollar reserve assets.Two are the ways in which the GENIUS Act paves the ground to a massive crash. One is the ill-defined regulation of their reserves, combined with the inexcusable neglect of the abovementioned doom loops that stablecoin growth is occasioning. But there is a much, much worse aspect of the Act: It emasculates the Federal Reserve. It does this in two distinct ways: First, by banning it from issuing its own stablecoin, a digital dollar by which to counter the up-and-running digital yuan of the People’s Bank of China. Secondly, by implicitly burdening the Fed, without giving it the necessary tools (e.g. the equivalent for stablecoins of the Federal Deposit Insurance Corporation), with the enormous task of cleaning up the mess private stablecoin issuers are bound to create.ConclusionTo err in the world of financial innovation is human. But to cock things up big time all you need is the US government to promote private stablecoins, to cloak them in the legitimacy that a little regulation-lite can provide, to ban the Fed from deploying the same technology, and to deprive it of the means to clean up the inevitable mess.So, yes, be afraid. Be very afraid.

For the UNHERD site, where this article was first published, click here.

The post The stablecoin time bomb hidden in Trump’s GENIUS act: Prepare for the next financial meltdown – UNHERD, 19 JUNE 2025 appeared first on Yanis Varoufakis.

Πως η Ευρώπη έπεσε στην αγκαλιά της πολεμοκαπηλείας, και τι πρέπει εμείς να κάνουμε – Ομιλία στην Ευρωβουλή 10/6/2025

Πριν από ένα χρόνο, θα ξεκινούσα την ομιλία μου αυτή μ’ έναν θρήνο για τον, έως πρόσφατα, αδιανόητο μετασχηματισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης από ένα οιωνοί Πρότζεκτ Ειρήνης σε Πρότζεκτ Πολέμου. Σήμερα δεν θα κάνω κάτι τέτοιο.Από πέρσι, η πολεμοκαπηλεία έχει εισχωρήσει στον ίδιο τον ιστό της Ένωσης, έχει παρεισφρήσει σε κάθε πολιτική της, έχει διαποτίσει κάθε ένα από τα thinktanks που παράγουν την κυρίαρχη ιδεολογία της Ευρώπης.Σήμερα, λοιπόν, δεν έχει νόημα να θρηνούμε γι’ αυτό που είναι πλέον γεγονός: η ΕΕ είναι πλέον ένα πλήρως ανεπτυγμένο Πολεμικό Πρότζεκτ – ένα πρότζεκτ που είτε θα μας οδηγήσει σε ατελείωτο πόλεμο, είτε θα μας χρεοκοπήσει περαιτέρω, ή πιθανώς και τα δύο!Ο Μιλιταριστικός Κεϋνσιανισμός της Ευρώπης, όπως θα εξηγήσω, θα καταστήσει την Ευρώπη λιγότερο ασφαλή, πιο άνιση, πιο αδύναμη.Απομένουν μόνο δύο ενδιαφέροντα ερωτήματα:Γιατί η Ευρώπη πήρε αυτόν τον δρόμο; Και, τώρα που η Ευρώπη βρίσκεται σε αυτήν την πολεμική ατραπό, ποιο είναι το καθήκον μας απέναντι στους λαούς μας, στους Ευρωπαίους, στην Ειρήνη;Επιτρέψτε μου να πάρω τα πράγματα από την αρχή.[Η ΕΕ ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΤΑΓΜΈΝΗ ΣΤΙΣ ΗΠΑ]Με τον κίνδυνο να ενοχλήσω τους ευρωπαϊστές που πιστεύουν στον δικό τους μύθο, επιτρέψτε μου να είμαι σαφής: Η Ευρωπαϊκή Ένωση (από τις απαρχές της ως Ευρωπαϊκές Κοινότητες Άνθρακα και Χάλυβα) ήταν ένα αμερικανικό αρχιτεκτόνημα – μέρος του παγκόσμιου σχεδίου των ΗΠΑ που περιλάμβανε επίσης το σύστημα Bretton Woods, το δόγμα Τρούμαν και, φυσικά, το ΝΑΤΟ.Ναι, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι λαχταρούσαν μια Ευρώπη χωρίς πολέμους και ολοκληρωτικά καθεστώτα. Αλλά η ΕΕ σχεδιάστηκε στην Ουάσιγκτον. Και σχεδιάστηκε συγκεκριμένα όχι ως μια ανταγωνιστική αγορά, αλλά ως ένα Καρτέλ Μεγάλων Επιχειρήσεων που διοικείται από μια βαθιά αντιδημοκρατική γραφειοκρατία, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η έδρα της οποίας, όλως «τυχαίως», είναι σε απόσταση αναπνοής από την έδρα του ΝΑΤΟ.Από το 1950 και μετά, η ΕΕ γαλουχήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και εναρμονίστηκε με τα συμφέροντά της – γεγονός ενοχλητικό τόσο για τους φιλάρεσκους ευρωπαίους ηγέτες όσο και για τον Ντόναλντ Τραμπ (που αρέσκεται να λέει ότι η ΕΕ ιδρύθηκε για να εκμεταλλευτεί τις ΗΠΑ).Κοιτάζοντας πίσω, μια κοινή συνισταμένη διατρέχει ολόκληρη την ιστορία της ΕΕ: η απόλυτη οικονομική της εξάρτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες.Αρχικά, η ΕΕ εξαρτιόταν από την ένταξή της στη ζώνη του δολαρίου. Στη συνέχεια, από το 1971 και μετά, εξαρτήθηκε από το αμερικανικό εμπορικό έλλειμμα.Με άλλα λόγια, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, η βαθιά εξάρτηση της Ευρώπης από τις ΗΠΑ ήταν βαθιά ριζωμένη στην αρχιτεκτονική της. Επομένως, θα χρειαστούν πολύ περισσότερα από απλές διακηρύξεις – ή μερικές εκατοντάδες δισεκατομμύρια δανεικά που θα δαπανηθούν για όπλα – ώστε η Ευρώπη να αποβάλει την βαθιά της εξάρτηση από τις ΗΠΑ. Το γεγονός ότι η ΕΕ διαμορφώθηκε, από την αρχή, ως Καρτέλ Μεγάλων Επιχειρήσεων είναι ο λόγος για τον οποίο η ΕΕ χρειαζόταν σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες. Σκεφτείτε το: οι συναλλαγματικές διακυμάνσεις αποσταθεροποιούν κάθε καρτέλ, καθιστώντας δύσκολη την σύμπραξη μεταξύ των συμμετεχόντων παραγωγών.Από το 1950 έως το 1971, οι ΗΠΑ έλυσαν το πρόβλημα αυτό για λογαριασμό της Ευρώπης. Όσο η Ευρώπη είχε εμπορικό έλλειμμα με τις Ηνωμένες Πολιτείες, το καρτέλ της Ευρώπης ήταν ενσωματωμένο στη ζώνη του δολαρίου – με τα νομίσματά μας να είναι κλειδωμένα με το δολάριο Αλλά, όταν γύρω από το 1969 η Ευρώπη (αλλά και η Ιαπωνία) άρχισε να έχει εμπορικό πλεόνασμα με τις ΗΠΑ, το παιχνίδι τελείωσε.Στις 15ουΑυγούστου 1971, ο Ντόναλντ Τραμπ εκείνης της εποχής, ο Πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον, απέβαλε την Ευρώπη από τη ζώνη του δολαρίου, με τον Υπουργό Οικονομικών του να λέει κυνικά στους εμβρόντητους Ευρωπαίους: «Από σήμερα το δολάριο είναι το νόμισμά μας μεν αλλά το δικό σας πρόβλημα δε!»Δύο πράγματα συνέβησαν στη συνέχεια.Πρώτον, για να σώσουν το Καρτέλ των Μεγάλων Επιχειρήσεων, οι Ευρωπαίοι έσπευσαν να δημιουργήσουν το δικό τους σύστημα σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών. Δοκίμασαν τα πάντα: Το Φίδι. Το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Σύστημα. Τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών. Όλα αποδείχθηκαν σαθρά σχέδια που οι κερδοσκόποι (π.χ. ο Τζορτζ Σόρος) δεν είχαν κανένα πρόβλημα να πλουτίσουν συντρίβοντάς τα. Έτσι, σε καθεστώς απόγνωσης, οι ευρωπαίοι ηγέτες δημιούργησαν το πιο βλαβερό νόμισμα που θα μπορούσε να δημιουργήσει το ανθρώπινο πνεύμα – το ευρώ.Η δεύτερη εξέλιξη ήταν ότι, καθώς η Αμερική διεύρυνε τα δημοσιονομικά και εμπορικά της ελλείμματα, η ευρωζώνη μετατράπηκε σ’ ένα γερμανόστροφο εξαγωγικό μηχανισμό, με την ζήτηση των εξαγόμενων προϊόντων του να παράγεται από το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ.Πράγματι, το δημόσιο και το εμπορικό έλλειμμα της Αμερικής λειτούργησαν σαν μια τεράστια ηλεκτρική σκούπα που απορροφούσε στην ενδοχώρα των ΗΠΑ τις καθαρές εξαγωγές της Ευρώπης αλλά και τα κέρδη των Ευρωπαίων εξαγωγέων, τα οποία επενδύονταν σε αμερικανικά ομόλογα, αμερικανικές μετοχές και αμερικανικά ακίνητα. Έτσι, αμέσως μετά την αποβολή της από τη ζώνη του δολαρίου, η Ευρώπη εθίστηκε στα αμερικανικά ελλείμματα.Αυτό λοιπόν έκανε το σοκ του Νίξον: Μετέτρεψε την απόλυτη εξάρτηση της Ευρώπης από την ένταξή της στη ζώνη του δολαρίου στην ακόμη μεγαλύτερη εξάρτηση από τα ελλείμματα των ΗΠΑ.[ΔΕΝ ΧΑΝΕΙ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΊΑ ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ]Εδώ στις Βρυξέλλες λατρεύουν την φράση ότι η Ευρώπη αναπτύσσεται από κρίση σε κρίση. Πρόκειται για ακόμα μια αυταπάτη.Το Κραχ του 2008 ήταν η καλύτερη ευκαιρία να γίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση βιώσιμη και να τερματιστεί η βαθιά εξάρτησή της από τις ΗΠΑ.Οι γαλλικές και οι γερμανικές τράπεζες χρεοκόπησαν.Οι γελοίοι κανόνες του Μάαστριχτ καταποντίστηκαν.Οι κυβερνήσεις μας, ξεκινώντας από την Ελλάδα, χρεοκοπούσαν η μία μετά την άλλη.Ήταν η τέλεια ευκαιρία να μετασχηματιστεί η ΕΕ από Καρτέλ Μεγάλων Επιχειρήσεων, που εξαρτιόταν εγγενώς από τις ΗΠΑ για τη συνολική ζήτηση των εξαγωγών του, σε λειτουργική, εσωτερικά ισορροπημένη ομοσπονδία.Όμως, το ακραίο κέντρο της Ευρώπης (τόσο η κεντροδεξιά όσο και η κεντροαριστερά) αποφάσισε ότι θα αλλάξει τα πάντα για να διασφαλίσει ότι τίποτα δεν θα αλλάξει. Σε αυτή τη λογική, έκαναν ό,τι χειρότερο: Καθολική λιτότητα για τους πολλούς. Και ξέφρενο τύπωμα χρήματος για τραπεζίτες και μεγάλες επιχειρήσεις.Τι συμβαίνει όταν συνθλίβεις τα εισοδήματα των πολλών και χαρίζεις τρισεκατομμύρια στους πολύ λίγους;Δεδομένου ότι οι πολλοί είναι πολύ φτωχοί για να αγοράσουν αγαθά υψηλής προστιθέμενης αξίας, οι επιχειρήσεις σταματούν να επενδύουν σε παραγωγικό κεφάλαιο. Αντ’ αυτού, επιχειρήσεις και πλούσιοι χρησιμοποιούν το τζάμπα χρήμα της Κεντρικής Τράπεζας για να εκτοξεύσουν στη στρατόσφαιρα τις τιμές των ακινήτων, των μετοχών, των Bitcoin, των έργων τέχνης, των περιουσιακών στοιχείων γενικότερα.Φυσικό αποτέλεσμα ήταν τα ψυχοφθόρα επίπεδα ανισότητας και η βαθιά λαϊκή δυσαρέσκεια.Οι άνθρωποι απελπίστηκαν. Ψήφισαν ακόμη και ριζοσπάστες αριστερούς, όπως ο ομιλών, για να εισέλθουν ακόμα και στο Eurogroup! Τότε, υπό καθεστώς φόβου και οργής, οι Βρυξέλλες και η Φρανκφούρτη μας ανέτρεψαν, ή ανάγκασαν τον κ. Τσίπρα να ανατρέψει την κυβέρνησή του χρησιμοποιώντας όχι τανκς, όπως έκαναν στην Ελλάδα το 1967, αλλά τις τράπεζες (banks, not tanks!) – που έκαναν την ίδια δουλειά, τελικά. Κάθε πραξικόπημα είναι πραξικόπημα ανεξάρτητα των μέσων με το οποίο εξελίχθηκε.[ΔΥΟ ΣΥΜΒΙΩΤΙΚΟΙ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΙ]Μαντέψτε τι συνέβη στη συνέχεια: Ακριβώς όπως και στον Μεσοπόλεμο, αναδύθηκαν ξενοφοβικοί ακροδεξιοί.Για το σοκαριστικά μισητό ακραίο κέντρο, η Ακροδεξιά αποδείχθηκε θεόσταλτη καθώς οι κρατούντες μπορούσαν πλέον να εκβιάζουν τους ψηφοφόρους μ’ ένα: Ή εμείς ή αυτοί!Όμως εξ ίσου θεόσταλτο για την Ακροδεξιά ήταν το ακραίο κέντρο δεδομένου ότι τις πολιτικές λιτότητας που εφάρμοζε γέννησαν τη δυσαρέσκεια η οποία τροφοδότησε την οργή που έφερε πάμπολλες ψήφους στην Ακροδεξιά.Για να το θέσω διαφορετικά, αν ο Μακρόν και η Λεπέν είχαν λίγο μυαλό, θα έβαζαν κορνιζαρισμένη φωτογραφία η μία του άλλου στο κομοδίνο τους, κάνοντας κάθε βράδυ πριν κοιμηθούν μια μικρή προσευχή στο όνομα του μισητού αντιπάλου τους!Να γιατί ο φιλελεύθερος ολοκληρωτισμός και ο ακροδεξιός-ξενοφοβικός ολοκληρωτισμός είναι συνένοχοι, ενισχύοντας ο ένας τον άλλο.[ΚΑΠΝΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ]Στο μεταξύ , η λιτότητα για τους πολλούς και το τύπωμα χρήματος για τους λίγους εξάντλησε τα παραγωγικά θεμέλια της Ευρώπης, τον κοινωνικό της ιστό, την όποια πιθανότητα κοινών στόχων.Με αυτόν τον τρόπο η ΕΕ έχασε κάθε νομιμοποίηση που είχε στα μάτια των πολιτών.Αντιλαμβανόμενοι το έδαφος να τρίζει κάτω από τα πόδια τους, το ακραίο κέντρο επινόησε τη μία αποτυχημένη Μεγάλη Πρωτοβουλία μετά την άλλη. Ποιος μπορεί να ξεχάσει το επενδυτικό σχέδιο Γιούνκερ, την Τραπεζική Ένωση, την Πράσινη Συμφωνία ή την Έκθεση Ντράγκι, που τώρα πετάχτηκε κι αυτή στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας;Κάθε λίγο ανακοινώνονταν εντυπωσιακά νούμερα που, βέβαια, δεν υλοποιήθηκαν. Ήταν αναπόφευκτο. Όσο οι κυβερνήτες μας έλεγαν ΟΧΙ στην πολιτική ένωση που θα μπορούσε να στηρίξει ένα μακροοικονομικά σημαντικό, ορθολογικό, ευρωομόλογο, τα χρήματα για τη χρηματοδότηση των απαραίτητων επενδύσεων δεν θα μπορούσαν ποτέ να βρεθούν. Ακόμα και όταν – τελικά – κατά τη διάρκεια της πανδημίας – εξέδωσαν κοινό χρέος, κατέληξαν με κοινά βάρη αλλά κανένα κοινό σκοπό.Κάθε Μεγάλη Πρωτοβουλία που ανακοινωνόταν δεν ήταν παρά ένα βαλς με την αποτυχία, τίποτα περισσότερο από καπνός και καθρέφτες με τους οποίους έκρυβαν τη γύμνια της Ευρώπης. Το αποτέλεσμα;Μετά από δεκαπέντε χρόνια ΜΗΔΕΝΙΚΩΝ ΚΑΘΑΡΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ,Η Γερμανία αποβιομηχανοποιείται γρήγορα και μαζί της η Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, η Αυστρία, η Βόρεια ΙταλίαΗ πολιτική παράλυση αυξάνεται λόγω των δημοσιονομικών πιέσεωνΟ νεοφασισμός και η ξενοφοβία γιγαντώνονται παντούΗ εξάρτηση της Ευρώπης από τις Ηνωμένες Πολιτείες ενισχύεται την ώρα που ο Ντόναλντ Τραμπ γυρνά την πλάτη του στην ΕυρώπηΟ υπόλοιπος κόσμος βλέπει την Ευρώπη ως μια θλιβερή περίπτωση αυτού που θα μπορούσε να είχε γίνει, αλλά που κατέληξε μια ενοχλητική ασημαντότητα.Σε αυτό το θλιβερό πλαίσιο, οι σπουδαίοι ηγέτες μας είχαν άλλη μια ιδέα για μια ακόμα Μεγάλη Πρωτοβουλία: Τώρα που η Πράσινη Συμφωνία πέθανε και το Ταμείο Ανάκαμψης ξοδεύτηκε, γιατί να μην δοκιμάσουμε τον Μιλιταριστικό Κεϋνσιανισμό;[Η ΑΝΟΗΣΊΑ ΤΟΥ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΟΥ ΚΕΫΝΣΙΑΝΙΣΜΟΎ]Κυρίες και κύριοι,Ο Μιλιταριστικός Κεϋνσιανισμός λειτουργεί στις ΗΠΑ επειδή η Αμερική διαθέτει τους ομοσπονδιακούς θεσμούς, τη νομισματική κυριαρχία, τη δημοσιονομική ισχύ, την τεχνοδομή και τον ενιαίο σύστημα προμηθειών που είναι απαραίτητα για την υλοποίηση του Μιλιταριστικού Κεϋνσιανισμού. Η Ευρώπη δεν έχει τίποτα από αυτά, ούτε καν ηγέτες που να ενδιαφέρονται να αποκτήσουν κάτι από αυτά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Μιλιταριστικός Κεϋνσιανισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει στην Ευρώπη.Ευτυχώς που δεν μπορεί να δουλέψει – λέω εγώ! Διότι αν μπορούσε να λειτουργήσει, η Ευρώπη θα έπρεπε να μιμηθεί τις ΗΠΑ κάνοντας ένα πόλεμο το χρόνο, ώστε τα αποθέματα πυρομαχικών, πυραύλων κ.λπ. να εξαντλούνται περιοδικά για να δικαιολογούν τις νέες κολοσσιαίες παραγγελίες που είναι απαραίτητες για τη διατήρηση του Μιλιταριστικού Κεϋνσιανισμού.Ωστόσο, ενώ ο ευρωπαϊκός Μιλιταριστικός Κεϋνσιανισμός δεν μπορεί και δεν πρέπει να λειτουργήσει, εξυπηρετεί έναν σκοπό – είναι ένα είδος λύσης για, ας πούμε, τη Volkswagen: Τώρα που η Volkswagen δεν μπορεί πλέον να πουλήσει τα αυτοκίνητά της, παραδίδει ολόκληρες γραμμές παραγωγής στη Rheinmetall για την παραγωγή αρμάτων μάχης Leopard, τα οποία η von der Leyen αναγκάζει την Ελλάδα και την Ιταλία να αγοράσουν, παρόλο που ούτε τα θέλουμε ούτε τα χρειαζόμαστε.Ναι, ο Μιλιταριστικός Κεϋνσιανισμός θα αποτύχει παταγωδώς στην Ευρώπη, αλλά όχι πριν χρεοκοπήσει περαιτέρω τα κράτη μας και ρίξει περισσότερο λάδι στη φωτιά που καίει ζωές και όνειρα στα πεδία θανάτου της Ουκρανίας.Έτσι, επιτρέψτε μου να είμαι ειλικρινής:Κανένας υπαρκτός εχθρός της Ευρώπης δεν τρέμει βλέποντας μια υπερχρεωμένη, σε στασιμότητα Ευρώπη να επενδύει δισεκατομμύρια σε όπλα. Ακριβώς το αντίθετο!Ο Μιλιταριστικός Κεϋνσιανισμός θα αναδειχθεί στη Νέα Λιτότητα για τους πολλούς και στη Νέα Κερδοφορία για τους λίγους.Θα καταστήσει την Ευρώπη πιο αδύναμη, ενώ θα παρατείνει τον πόλεμο στην Ουκρανία με τρόπο που πάει κόντρα στο διακηρυγμένο στόχο της στήριξης της Ουκρανίας.[Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΣΤΟ ΝΑΤΟ, Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ]Σε αυτό το σημείο από τα δημοσιογραφικά θεωρεία θα πέσουν βροχή οι επιθετικές ερωτήσεις τύπου: θα ακουστούν οργισμένες φωνές από την αίθουσα Τύπου: «Μα τί λέτε, η Ρωσία δεν είναι προ των πυλών;» «Δεν κινδυνεύει η Ευρώπη;» «Πρέπει η Ευρώπη να παραμείνει ανοχύρωτη, ειδικά τώρα που ο Τραμπ μας εγκαταλείπει;»Η απάντησή μου είναι ξεκάθαρη: Η οικονομική αποδυνάμωσή μας μέσω ενός Μιλιταριστικού Κεϋνσιανισμού που ισοδυναμεί με την Νέα Λιτότητα, η οποία, με μαθηματική ακρίβεια, θα πλήξει περαιτέρω την Ευρώπη, δεν είναι τρόπος να γίνει η Ευρώπη ισχυρότερη!Και για να μην ξεχνιόμαστε, η Ευρώπη έχει ήδη 1,5 εκατομμύριο ένστολους και ένστολες, ενώ, κατά την τελευταία δεκαετία, δαπανήσαμε 2,7 τρισεκατομμύρια ευρώ για την άμυνα – όταν, την ίδια περίοδο, οι καθαρές παραγωγικές επενδύσεις μας ήταν μηδενικές! Τώρα, το ΝΑΤΟ απαιτεί να ξοδέψουμε τριπλάσια ποσά – πράγμα εντελώς ηλίθιο, δεδομένου του πόσο σπάταλα δαπανήθηκαν αυτά τα 2,7 τρισεκατομμύρια ευρώ.Υπό αυτό το πρίσμα, η παράδοση της εξωτερικής και αμυντικής μας πολιτικής στο ΝΑΤΟ και η περαιτέρω βύθιση των κοινωνιών μας σε μη βιώσιμο χρέος – μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουμε τις απαιτήσεις των ΗΠΑ – είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να κάνουμε την Ευρώπη πιο εξαρτημένη, λιγότερο ασφαλή, ασχημότερη, θλιβερότερη.Σε αυτό το πλαίσιο, οι ιθύνοντες εδώ στις Βρυξέλλες προσπαθούν εναγωνίως να διατηρήσουν τις καρέκλες τους, και να φουσκώσουν τους προϋπολογισμούς τους, διαδίδοντας το ψέμα ότι το ΝΑΤΟ έπρεπε να επεκταθεί για να αποτρέψει τη ρωσική απειλή – όταν συμβαίνει ακριβώς το αντίστροφο: Σαν την Μαφία, το ΝΑΤΟ επεκτάθηκε προς Ανατολάς για να δημιουργήσει ανασφάλεια προκειμένου να μας πουλήσει προστασία!Σημαίνει αυτό ότι ο Πούτιν είχε δίκιο που εισέβαλε στην Ουκρανία; Φυσικά όχι. Αυτό που σημαίνει είναι ότι ΝΑΤΟ και Πούτιν είναι συνένοχοι – ότι χρειάστηκαν ο ένας τον άλλον στην κοινή τους προσπάθεια για ένα μακελλειό που ενίσχυσε και τους δύο – εις βάρος των ευρωπαίων, των ουκρανών, των ρώσων.Σημαίνει επίσης ότι όποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για την ασφάλεια και την ευημερία της Ευρώπηςπρέπει να αποκαλύψει το ψέμα ότι η Ρωσία ετοιμάζεται να εισβάλει στην ΕΕ – δεν μπορεί ακόμα και αν το θέλει!πρέπει να εργαστεί ακούραστα για να τερματίσει τον ευρωπαϊκό Μιλιταριστικό Κεϋνσιανισμό, καιπρέπει να εργαστεί για μια Ευρωπαϊκή Ειρηνευτική Διαδικασία που θα χρησιμοποιεί τα κατασχεθέντα χρήματα της Ρωσίας όχι ως κουμπαρά για αγορές κι άλλων άχρηστων αρμάτων μάχης Leopard και πυραύλων Leonardo, αλλά ως διαπραγματευτικό χαρτί για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία στο πλαίσιο μιας συνολικής Συνθήκης Ειρήνης ΕΕ-Ρωσίας.Όσο για τους πολιτικούς αυτής της πόλης που δεν θα ησυχάσουν μέχρι να δουν τη Ρωσία γονατισμένη, έχω να τους πω το εξής:Αν θέλατε πραγματικά να αποδυναμώσετε τη Ρωσία, να την γονατίσετε, θα έπρεπε να είχατε εργαστεί σκληρά για να την εντάξετε στην… Ευρωζώνη. Με μια κίνηση το ευρώ θα είχε καταστρέψει την παραγωγική βάση της Ρωσίας, θα είχε χρεοκοπήσει και τον Ρωσικό λαό και το Ρωσικό κράτος, θα είχε κάνει τους ηγέτες της να σπεύσουν στις Βρυξέλλες και στη Φρανκφούρτη με προτεταμένο το χέρι, την παλάμη της επαιτείας!Νομίζετε ότι αστειεύομαι. Αλλά δυστυχώς αυτό το αστειάκι εμπεριέχει πολλή αλήθεια…Για να συνοψίσω το επιχείρημά μου μέχρι στιγμής, η οικονομική στασιμότητα της Ευρώπης ήταν προϊόν της πλήρους εξάρτησής της από τα αμερικανικά ελλείμματα. Αυτή η εξάρτηση απέφερε τη συνενοχή της Ευρώπης στο δεκαετές αμερικανικό σχέδιο υποκίνησης ενός πολέμου στην Ουκρανία.Και τώρα που οι ΗΠΑ κάνουν πίσω, οι κυβερνήτες μας τρέχουν, σαν αποκεφαλισμένα κοτόπουλα που δεν κατάλαβαν ότι τους λείπει το κεφάλι, να βρουν τρόπους να συνεχίσουν να εμποδίζουν την Ειρήνη στην Ουκρανία, ώστε να χρησιμοποιήσουν στρατιωτικά κονδύλια για να στηρίξουν το παραπαίον Καρτέλ των Μεγάλων Επιχειρήσεων της Ευρώπης.[ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΕΥΡΏΠΗΣ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ]Κυρίες και κύριοι, καθώς μιλάμε σήμερα εδώ, η Ευρώπη βουτά με το κεφάλι σ’ άλλο ένα ηθικό κενό: τη συνενοχή στη γενοκτονία των Παλαιστινίων.Δεν είναι μόνο η εικόνα της κυρίας Ursula von der Leyen να ποζάρει σαν μαζορέτα του γενοκτόνου στρατού του Ισραήλ μπροστά από τα τανκς του λίγες ώρες πριν εισβάλουν στη Γάζα.Όχι, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι απλώς συνένοχη λόγω της υποταγής μας στις ΗΠΑ. Όχι, η Ευρωπαϊκή Ένωση επιτρέπει, χρηματοδοτεί τους εγκληματίες πολέμου με δική της πρωτοβουλία. Άμεσα. Κυνικά. Χωρίς τύψεις.Η BNP PARIBAS και η ALLIANZ υποστηρίζουν την έκδοση των ισραηλινών κρατικών ομολόγων που χρηματοδοτούν την ισραηλινή κρεατομηχανή στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.Η MAERSK είναι ο κύριος μεταφορέας αυτής της στρατιωτικής μηχανήςΑπό το 2007, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει διοχετεύσει 2 δισεκατομμύρια ευρώ για τη χρηματοδότηση της έρευνας σε ισραηλινούς φορείς που παράγουν τα μέσα με τα οποία οι Παλαιστίνιοι εκκαθαρίζονται, στοχοποιούνται, δολοφονούνται, ακρωτηριάζονται.Αλλά συμβαίνει κάτι ακόμα πιο τρομακτικό: Κάποια από τα κορυφαία ιδρύματά μας εξαρτώνται οικονομικά από την υποστήριξη της γενοκτονίας του Ισραήλ. Παραδείγματος χάριν, αν η Ευρώπη κάνει το καθήκον της και επιβάλει κυρώσεις στο Ισραήλ, το Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου θα χάσει 195,4 εκατομμύρια ευρώ από το πρόγραμμα HORIZON της ΕΕ, το οποίο χρηματοδοτεί το Πανεπιστήμιο για να διεξάγει κοινή έρευνα με ισραηλινά ιδρύματα.Κυρίες και κύριοι, η Ευρώπη δικαίως φέρει τεράστιες ενοχές. Τα πογκρόμ κατά των Εβραίων ξεκίνησαν εδώ, στην Ευρώπη. Οι Ευρωπαίοι πραγματοποίησαν γενοκτονίες σε όλη την Αφρική, στην Αμερική, στην Αυστραλία. Κατακερμάτισαν την Μέση Ανατολή. Με τη συγκρότηση της ΕΕ ως Πρότζεκτ Ειρήνης, οι ευρωπαίοι είχαμε μια ευκαιρία να επανορθώσουμε για τις γενοκτονίες και τα λοιπά εγκλήματα της Ευρώπης.Ωστόσο, η εξάρτησή μας από τις ΗΠΑ και η τάση της άρχουσας τάξης μας να επωφεληθεί από τον ιμπεριαλισμό έχουν καταστήσει κάτι τέτοιο αδύνατο – και έτσι τα χέρια της Ευρώπης είναι, και πάλι, καλυμμένα με το αίμα αθώων, στη Γάζα, στην Ουκρανία, στο Σουδάν, στη Λιβύη, στην Υεμένη, στη Συρία.Κάπως έτσι επέστρεψε ο ολοκληρωτισμός ανάμεσά μας, εδώ στην Ευρώπη. Όταν οι γερμανικές αρχές μου απαγόρευσαν την είσοδο στη Γερμανία για το έγκλημα της συνδιοργάνωσης με Γερμανούς Εβραίους συνέδριου με θέμα «Για Μια Δίκαιη Ειρήνη στη Μέση Ανατολή», ήθελαν να καταδείξουν κάτι:Γι’ αυτούς, το να αφήσουν τα ποτάμια του παλαιστινιακού αίματος να κυλάνε ανεμπόδιστα αποτελεί την ευκαιρία τους να «ξεπλύνουν» από τα χέρια τους την ενοχή για το Ολοκαύτωμα, για την άλλη γερμανική γενοκτονία στη Ναμίμπια, για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας του Βελγίου στο Κονγκό…Είναι, επομένως, μια σαφής προειδοποίηση προς όλους εμάς: Η οικονομική στασιμότητα γεννά την πολεμοκαπηλεία, η οποία με την σειρά της γεννά την αναβίωση της νοοτροπίας των Λευκών Ευρωπαίων Εποίκων. Αυτή η Ευρώπη έχει πέσει τόσο βαθιά στο ηθικό κενό της που δεν μπορεί εύκολα να αποδράσει από αυτό.Ο «Φιλελεύθερος» Ολοκληρωτισμός της Ευρώπης, τον οποίο εμείς στην Ελλάδα ζήσαμε σε όλη του τη φρίκη πριν από δέκα χρόνια, είναι τώρα παντού – και ανοίγει διάπλατα τις πύλες μέσα από τις οποίες περνά ο Ξενοφοβικός Υπερδεξιός Ολοκληρωτισμός για να σκοτεινιάσει το κατώφλι μας.Η ώρα να ξεσηκωθούμε ενάντια και στις δύο μορφές ολοκληρωτισμού είναι τώρα. Εκ μέρους των λαών της Ευρώπης.[ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;]Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε; Ας ξεκινήσουμε με το να κατανοήσουμε την κατάστασή μας:Η κύρια οικονομική προϋπόθεση για την Ειρήνη είναι η αποσύνδεση της ευρωπαϊκής οικονομίας από τους πολέμους της Αμερικής!Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να σταματήσει, μια για πάντα, η εξάρτηση της Ευρώπης από τις Ηνωμένες Πολιτείες.Αυτό συνεπάγεται τον τερματισμό της εξάρτησης της Ευρώπης από τις καθαρές εξαγωγές προς την Αμερική.Αυτό σημαίνει την επανεξισορρόπηση της εσωτερικής οικονομίας της Ευρώπηςπαραγωγικές πράσινες επενδύσειςτερματισμό της διαρθρωτικής λιτότηταςτερματισμό των «αγορών» ηλεκτρικής ενέργειας, που δεν είναι παρά αντιπαραγωγικά, εκμεταλλευτικά καρτέλένα νέο δημόσιο ψηφιακό νομισματικό σύστημα, με το οποίο θα τερματιστεί το μονοπώλιο των τραπεζιτών στις πληρωμές και θα θεσπιστεί προσωπικό μέρισμα για όλουςμια νέα συμφωνία ΕΕ-Κίνας που θα μας απελευθερώσει από την ατζέντα της Αμερικής να εντείνει έναν άσκοπο Νέο Ψυχρό Πόλεμο εις βάρος μας.Μόνο με τον μετασχηματισμό της πολιτικής οικονομίας της Ευρώπης μπορούμε να τερματίσουμε τον ατελείωτο κατακερματισμό που γεννάει τον πόλεμο, τον ολοκληρωτισμό και την πολιτική επικυριαρχία ζηλωτών της γενοκτονίας και του μόνιμου πολέμου με τη Ρωσία, όπως η Ursula von der Leyen και η Kaja Kallas.Πώς μπορούμε να το πετύχουμε αυτό; Με δύο τρόπους.Πρώτον, χρειαζόμαστε ένα αξιόπιστο σχέδιο για μια Ευρώπη για την οποία αξίζει να αγωνιστούμε.Δεύτερον, όσο το Σχέδιό μας για την Ευρώπη αγνοείται, εμείς πρέπει να οργανώσουμε εκστρατεία πολιτικής και κυβερνητικής ανυπακοής στις χώρες μας και, ελπίζω, στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.Το DiEM25 και το ΜέΡΑ25, εργαζόμαστε εδώ και μια δεκαετία πάνω σε αυτό το Σχέδιο – την Πράσινο Νέα Συμφωνία για την Ευρώπη – που με χαρά θα μοιραστούμε μαζί σας, ώστε να την βελτιώσετε, να την αναθεωρήσετε. να την προσαρμόσετε.Εσείς, το κίνημά σας κι άλλα κόμματα που είναι πρόθυμα να συμμετάσχουν σε όλη την Ευρώπη, έχετε την οργάνωση που μας λείπει, έτσι ώστε, μαζί με τα διεθνικά κόμματα του ΜέΡΑ25, να μπορέσουμε μαζί να οργανώσουμε την εκστρατεία πολιτικής και κυβερνητικής ανυπακοής χωρίς την οποία τίποτα δεν θα αλλάξει, τίποτα δεν θα εμποδίσει την συστηματική παρακμή της Ευρώπης, της Ιταλίας, της Ελλάδας, αλλά και της Γερμανίας.[ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ]Εν κατακλείδι, εβδομήντα πέντε χρόνια Ευρωπαϊκής Ένωσης μας διδάσκουν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια σκληρή επιλογή.Την επιλογή ανάμεσα σε μια εξαρτημένη από τις ΗΠΑ, πολεμοκάπηλη και παρακμάζουσα Ευρώπη. Ή μιας ανεξάρτητης, αδέσμευτης, ευημερούσας, πράσινης Ευρώπης.Την επιλογή ανάμεσα σε μια Ευρωπαϊκή Επιτροπή τύπου von der Leyen, που δίνει το πράσινο φως στη γενοκτονία, εμποδίζει την Ειρήνη, διαγράφει παράνομα το ιστορικό της συνομιλίας της με την Pfizer, λειτουργεί ως λομπίστας για την Lockheed Martin, και δανείζεται χρήματα που δεν μπορούμε να αποπληρώσουμε για να αγοράσουμε όπλα που δεν χρειαζόμαστε – και που, την ίδια ώρα, καταδικάζει Ανθρώπους και Φύση στην φθορά. Ή μια Ευρώπη που υπονομεύει την ωμή εκμεταλλευτική δύναμη και εργάζεται υπέρ της κοινής ευημερίας.Την επιλογή ανάμεσα στο να είμαστε υποχείρια των ΔΣ της Rheinmetall, της Leonardo και της Pfizer, θύματα των φορολογικών παράδεισων όπου αποκρύπτονται πολεμικά κέρδη και φοροδιαφυγή, ενώ το Λιμενικό μας, με την Frontex παρέα, μετατρέπει τους πρόσφυγες σε πτώματα. Ή μια Ευρώπη του ορθολογικού, δηλαδή του ριζοσπαστικού, ανθρωπισμού.Για να έχουμε όμως αυτή την επιλογή, το άμεσο καθήκον μας πρέπει να είναι να τερματίσουμε τον πόλεμο, να τερματίσουμε τη γενοκτονία και να τερματίσουμε, πριν να είναι πολύ αργά, τη Νέα Λιτότητα που ακούει στο όνομα Μιλιταριστικός Κεϋνσιανισμός.

The post Πως η Ευρώπη έπεσε στην αγκαλιά της πολεμοκαπηλείας, και τι πρέπει εμείς να κάνουμε – Ομιλία στην Ευρωβουλή 10/6/2025 appeared first on Yanis Varoufakis.

The Economics of Europe’s Descent into Warmongering – and our duty now!

On Tuesday, June 10 2025, I addressed a meeting at the European Parliament, an event organised by The Left and M5S Europa, on the theme of “The Economic Conditions for Peace”, alongside Jeffrey Sachs and Giuseppe Conte. My talk can be watched and read here.[INTRODUCTION]A year ago, I would have started this speech with a lament about the hitherto unimaginable conversion of the European Union from a Peace to a War Project. Not so today.Over the past year, warmongering has seeped into the very fabric of the Union, it has trickled into every policy, it has soaked every one of the thinktanks that generate Europe’s dominant narratives and creeds.Today, therefore, it makes no sense to lament what is now a fact: The EU is now a fully-fledged War Project – a project that will either land us in permanent war, or it will bankrupt us further, or probably both!Europe’s military Keynesianism, I shall be arguing, is guaranteed to make Europe less safe, more unequal, weaker.Only two interesting questions remain:Why has Europe taken this road? And, now that Europe is on this war path, what is our duty to our people, to Europeans, to Peace? Let me begin at the very beginning.[THE EU WAS DESIGNED TO BE SUBSERVIENT TO THE UNITED STATES]At the risk of irking Europeanists who believe in their own creation myth, let me be clear: The European Union (from its beginnings as the European Communities of Coal & Steel) was an American Construction – a part of a US Global Plan that also comprised the Bretton Woods System, the Truman Doctrine and, of course, NATO.Yes, most Europeans hankered for no more war and no more totalitarianism. But the EU was designed in Washington DC. And it was designed specifically not as a competitive market but as a Big Business Cartel run by a democracy-free bureaucracy (also known as the European Commission) not coincidentally located a stone’s throw from NATO’s headquarters.From 1950 on, the EU was nurtured by and in tune with the interests of the United States – an inconvenient fact both for Europe’s self-important rulers and for Donald Trump.Looking back, a common thread runs through the entire history of the EU: its total economic dependence on the United States. Initially, the EU was deeply dependent on being part of the Dollar Zone. Then, from 1971 onwards, it was deeply dependent on the American trade deficit.So, one way or another, Europe’s deep dependence on the US was ingrained into its architecture. It will thus take much more than mere pronouncements – or a few hundred billion borrowed euros spent on weaponry – to shed Europe’s in-built dependence on the United States. The fact that the EU was, from the beginning, fashioned as a Big Business Cartel is the reason why the EU needed fixed exchange rates: Currency fluctuations destabilise any cartel, making it hard to maintain the necessary levels of collusion between its participating producers.From 1950 to 1971, the US took care of this problem on Europe’s behalf. As long as it was running a trade deficit with the United States, Europe’s cartel was embedded in the dollar zone – its currencies tied to the dollar But, when around 1969 Europe (and Japan) started running a trade surplus with the United States, it was game over.On 15th August 1971, the Donald Trump of that era, President Richard Nixon, jettisoned Europe from the dollar zone, his Treasury Secretary cynically telling the dumbfounded Europeans: “From today the dollar is our currency but it is your problem!”Two things happened next.First, to save their Big Business Cartel the Europeans scrambled to create their own fixed exchange rate regime. They tried everything: The Snake. The European Monetary System. The European Exchange Rate Mechanism. They all proved flimsy designs that speculators had no trouble crushing. So, in desperation, they created the most noxious currency the human spirit could fashion – the euro.The second development was that, as America expanded its budget and trade deficits, the Eurozone morphed into a German-led net exporting machine whose aggregate demand was subcontracted to the United States.In effect, America’s twin deficits operated like a huge vacuum cleaner that sucked into America Europe’s net exports as well as the European exporters’ profits which were thus invested in US Treasuries, US shares and US real estate. That’s how, once it was expelled from the dollar zone, Europe became addicted to the US deficits.That was what the Nixon Shock did: It converted Europe’s utter reliance on living within the dollar zone into an even greater dependence on the US deficits.[NEVER MISSING A CHANCE TO MISS AN OPPORTUNITY]Here in Brussels they love the expression that Europe progresses from crisis to crisis. That’s another delusion.The crisis of 2008 was our greatest opportunity to render the European Union viable, and to end its deep dependence on the United States.The French and German banks went bankrupt.The Eurozone’s impossible rules were in tatters.A domino effect, beginning with Greece, was bankrupting our governments.It was the perfect opportunity to transform the EU from a Big Business Cartel, inherently reliant on the US for its aggregate demand, into a functional, internally balanced federation.Instead, Europe’s radical centre (both the centre right and the centre left) decided that they would change everything so as to ensure that nothing changes. In this vein, they did their worst: Universal austerity for the many. And frantic money printing for the financiers and Big Business.What happens when you crush the incomes of the many and hand over trillions to the very few?Since the many are too poor to buy high value added goods, business stops investing in productive capital –– while the rich use the free cash to push through the roof house prices, share prices, Bitcoin prices, art, asset prices in general.The natural result is soul-crushing levels of inequality and deep popular discontent.The people got desperate. They even voted for radical progressives like me to enter the Eurogroup! Then, in horror, Brussels and Frankfurt overthrew us, or made Mr Tsipras overthrow his own government, using not the tanks, as they did in Greece in 1967, but the banks – not that much of a difference really! A coup d’ état is a coup d’ état.[TWO SYMBIOTIC AUTHORITARIANISMS]Guess what happened next: Just as in the mid-war period, xenophobic ultra-rightists rose up from the woodwork.They proved a godsent for the shockingly unpopular radical centre whose politicians could now say to voters: It is us or them!But it was equally a godsent for the ultra-right who needed the radical centre to impose the austerity policies which created the discontent which fuelled the anger that delivered the ultra-right votes.To put it differently, if Macron and Le Pen had any sense, they would each keep a framed picture of the other on their bedside tables, saying a little prayer in their hated opponent’s name every night before going to sleep.[SMOKE AND MIRRORS]Liberal Totalitarianism and Ultra-Right-Xenophobic Totalitarianism are accomplices, they feed off each other.Meanwhile, austerity for the many and money printing for the few depletes Europe’s productive foundations, its social fabric, its sense of purpose.That’s how the European Union lost any legitimacy it had in the eyes of the public.Sensing this, the Liberal Totalitarians in charge came up with one failed Grand Initiative after another. Who can forget the eminently forgettable Juncker investment plan, the Banking Union, the Green Deal, or the Draghi Report that has now joined them in History’s Dustbin?Impressive numbers were announced that, alas, dependably failed to materialise. It was inevitable. As long as our rulers said NO to the political union that could sustain a proper, macroeconomically significant, eurobond, the money to fund the necessary investment could never materialise. Even when they – finally – during the pandemic – did issue common debt, they ended up with common liabilities but no common purpose.Every Grand Initiative ever announced was a dance with failure,  smoke and mirrors by which they disguised Europe’s nakedness. The result?After fifteen years of ZERO NET PRODUCTIVE INVESTMENT,Germany is deindustrialising fast, and along with it Eastern and Central Europe, Austria, Northern ItalyPolitical paralysis grows on the back of fiscal pressuresNeofascism and xenophobia are rising up everywhereEurope’s dependence on the United States grows stronger at the time Donald Trump is cutting Europe looseThe Rest of the World looks at Europe as a sad case of what could have been, an irritating irrelevance.In this sad context, our great and good leaders had another woeful idea for a Grand Initiative: Now that the Green Deal is dead-in-the-water and the Recovery Fund is spent, why not try Military Keynesianism?[THE FOLLY OF MILITARY KEYNESIANISM]Ladies and Gentlemen,Military Keynesianism works in the United States because America has the federal institutions, the monetary sovereignty, the fiscal power, the technostructure, and the common procurement process that are essential in implementing Military Keynesianism. Europe has none of that, nor does it have leaders interested in acquiring any of that. This is why Military Keynesianism cannot work in Europe.Thank goodness it can’t work, I say! For if it could work, Europe would have to emulate the United States in starting a war every year so that the stocks of ammunition, missiles et al could be depleted sufficiently to justify the new colossal orders necessary to maintain Military Keynesianism.Nevertheless, while Europe’s Military Keynesianism cannot and should not work, it serves a purpose – it is a kind of a solution for, say, Volkswagen: Now that Volkswagen can no longer sell its cars, it hands over whole production lines to Rheinmetall to produce Leopard tanks which von der Leyen makes Greece and Italy buy even though we neither want nor need them.Yes, Military Keynesianism will fail Europe badly, but not before it further bankrupts our states and throws more fuel onto the fire burning down lives and dreams in Ukraine’s killing fields.So, let me be frank:No really-existing enemy of Europe shakes in his boots watching a stagnating, heavily indebted Europe, invest billions in weaponry. Quite the opposite!Military Keynesianism will end up as Europe’s New Austerity for the many and a new money spinner for the few.It will make Europe weaker while prolonging the Ukraine War in a manner that is detrimental to the stated aim of supporting Ukraine.[EUROPE’S SURRENDER TO NATO, ITS ROLE IN UKRAINE]It is at this point that angry yelps will rise up from the press gallery. Can’t you hear them ask: ““Is Russia not ante portas?” “Is Europe not in danger?” “Should Europe remain defenceless, especially now that Trump is abandoning Europe?”My answer is clear: Weakening ourselves economically through a Military Keynesianism that constitutes the New Austerity which will, with mathematical precision, diminish Europe further is no way to make Europe stronger!And lest we forget, Europe already has 1.5m men and women in uniform while, over the past decade, we spent €2.7 trillion on defence – a period during which our net productive investment was zero! Now, NATO demands that we spend three times as much – which is totally insane, given how wastefully that €2.7 trillion was spent.In this light, surrendering our foreign and defence policies to NATO, and sinking further in unsustainable debt just to satisfy President Trump’s demands for more military spending, is the surest way of making Europe more dependent, less secure, uglier and sadder.In this context, the powers-that-be here in Brussels are anxiously trying to keep their jobs and boost their budgets by spreading the lie that NATO had to expand in order to deter Russian aggression – when it is exactly the other way round: Like the Mafia, NATO expanded to create insecurity in order to sell us protection!Does this mean that Putin was right to invade the Ukraine? Of course not. What it means is that NATO and Putin are accomplices – that they needed one another in their joint bid for a confrontation that strengthened both – at Europe’s expense.It also means that anyone truly interested in Europe’s security and prosperitymust dispel the lie that Russia is about to invade us – it can’t even if it wants tomust work tirelessly to kill Europe’s Military Keynesianism, andmust work toward a European Peace Process which uses Russia’s confiscated monies not as a piggybank for more useless Leopard tanks and Leonardo missiles but as a bargaining chip to end the Ukraine War in the context of a comprehensive EU-Russia Peace Treaty.As for the politicians in this town who will not rest until they see Russia on its knees, I have this to say to them:If you really wanted to weaken Russia, to bring Russia to its knees, you should have worked hard to admit Russia into the… Eurozone. In one fell swoop the euro would have wrecked Russia’s productive basis, it would have indebted its people and its state, it would have made its leaders rush to Brussels and to Frankfurt with begging bowl in hand!You think I am joking. But there is too much truth in this joke for comfort!To sum up my argument so far, Europe’s economic stagnation was the product of its total dependence on the American deficits. This dependence yielded Europe’s complicity with the decade-long American project of inciting a war in Ukraine.And now that the US is decoupling, our rulers – resembling decapitated chickens – are running around without their heads screwed on, struggling to find ways of continuing to impede Peace in Ukraine so as to use military funds to prop up Europe’s faltering Big Business Cartel.[WHAT’S BEHIND EUROPE’S ETHICAL DECAY: GAZA, TOTALITARIANISM]Ladies and Gentlemen, as we speak here today, Europe is falling headlong into another ethical void: complicity in the Palestinian genocide.It is not just the embarrassment, also known as Mrs Ursula von der Leyen, posing like a cheerleader of Israel’s genocidal army in front of its tanks hours before they stormed Gaza.No, the European Union is not merely complicit due to our subservience to the United States. No, the European Union is also enabling, it is in fact funding, the war criminals of its own accord. Directly. Cynically. With no compunction.BNP PARIBAS and ALLIANZ underwrite the issues of the Israeli government bonds that fund the Israeli meatgrinder in the Palestinian Occupied TerritoriesMAERSK is the prime transporter of the military machine at work in GazaSince 2007, the European Union has channelled €2 billion of research funding to Israeli entities producing the means by which Palestinians are ethnically cleansed, targeted, murdered and maimed.But there is something even scarier going on: Some of our top institutions depend financially on backing Israel’s genocide. If Europe were to do its duty and sanction Israel, the Technical University of Munich stands to lose €195.4 million from the EU’s HORIZON program which funds the University to carry out joint research with Israeli institutions.Ladies and Gentlemen,Europe carries an enormous guilt. The pogroms against the Jews started here, in Europe. Europeans carried out genocides across Africa, in the Americas, in Australia. By forming the EU as a Peace Project, we claimed a chance to make amends for Europe’s past genocides.However, our dependence on the US and our ruling class’s penchant to profit from imperialism have made this impossible – and so Europe’s hands are, again, covered in the blood of innocents, in Gaza, in Ukraine, in the Sudan, in Libya, in Yemen, in Syria.It has also brought totalitarianism back into our midst, here in Europe. When the German authorities banned me from entering Germany for the crime of co-organising with German Jews a conference on the theme of ‘A Just Peace in the Middle East’, they were making a point:To them, letting the rivers of Palestinian blood flow unimpeded represented their chance of washing off their hands the guilt over the Holocaust, over the other German genocide in Namibia, of Belgium’s crimes against humanity in the Congo…It is, therefore, a clear warning to us: Economic stagnation begets warmongering which begets a revived European white settler mentality. This Europe has fallen so far into a moral crevice that it cannot easily climb out of it.Europe’s Liberal Totalitarianism, which we in Greece experienced in all its horror ten years ago, is now everywhere – and it is throwing wide open the gates through which Xenophobic Ultra-Right Totalitarianism arrives to darken our doorstep.The time to rise up against both forms of totalitarianism is now. On behalf of the peoples of Europe.[WHAT MUST WE DO?]So, what must we do? Let us begin by grasping that:The economic condition for Peace is to de-couple Europe’s economy from America’s wars!But for that we must end, once and for all, Europe’s dependence on the United States.This entails ending Europe’s dependence on net exports toWhich means rebalancing Europe’s internal economy throughnew productive green investments,an end to structural austerityan end to the madness of cartel-infested electricity ‘markets’a new monetary commons by which to end the bankers’ monopoly over payments and to institute a personal dividend for alla new EU-China deal that liberates us from America’s agenda of intensifying a pointless New Cold War at our expense.Only by transforming Europe’s political economy can we end the never-ending fragmentation which breeds war, totalitarianism and the embarrassment of being led by cheerleaders of genocide and permanent war with Russia, like Ursula von der Leyen and Kaja Kallas.How can we accomplish that? In two ways.First, we need a Credible Plan for a Europe worth fighting for.Second, we must organise a campaign of civil and governmental disobedience in our countries and, potentially, in the European Council until our Plan for Europe gets a chance.We, DiEM25, have worked for a decade on this Plan – our Green New Deal for Europe – and are happy to share it with you, so that you can refine, revise, adapt it.You, the 5S Movement and other parties eager to partake across Europe, have the organisation that we lack so that, together with our MERA25 transnational parties, we can together help organise the campaign of civil and governmental disobedience without which nothing will change, nothing will impede Europe’s, Italy’s, Greece’s, indeed Germany’s secular decline.[CONCLUSION]So, to conclude, seventy-five years of this European Union teach us that we face a stark choice.A choice between a Dependent-on-the-United States, Warmongering, Stagnating Europe. Or an Independent, Non-Aligned, Prosperous, Green Europe.A choice between a von der Leyen-type Commission that greenlights genocide, impedes Peace, illegally deletes her Pfizer chat history, lobbies for Lockheed Martin, and borrows money we can’t repay to buy weaponry we do not need – while condemning People and Planet to impecunity.  Or  European Institutions optimised against raw power and in favour of common prosperity.A choice between being at the beck and call of the boardrooms of Rheinmetall, Leonardo and Pfizer, blind to the tax havens where war profits and tax fraud hide, while our coastguards turn refugees into corpses. Or a Europe of rational, that is a radical, humanism.To even have this choice, our immediate task must be to end war, to end genocide and to terminate before it is too late the New Austerity going by the name of Military Keynesianism.

The post The Economics of Europe’s Descent into Warmongering – and our duty now! appeared first on Yanis Varoufakis.

A Chinese New Bretton Woods? – Quancha op-ed

Donald Trump has made it impossible for any sensible person to persevere in the delusion that global business can continue as usual. We should all welcome this, even if we are livid with Trump’s shocking behaviour, decisions and narratives.The global economy will either be rebalanced or it will crash in ways that may make the 2008 crisis look like a walk in the park. The only question, therefore, that is worth posing is: Who can do what to help undo the imbalances damaging the Global Majority (the developing world) and raising the spectre of fascism across the Global Minority (the Western economies)?We know who is powerless to step into the fray and contribute to the world’s rebalancing: the European Union. The reason why the EU has ruled itself out needs to be traced in the original architecture of its common currency (the euro) and, later, with the EU’s steadfast refusal to utilise the tumultuous euro crisis as an opportunity properly to federalise fiscal and investment decision-making. As a result, the EU has now entered a long-term, secular economic stagnation as well as political fragmentation.We also know who is unwilling to help rebalance the world: the United States. While US Treasury Secretary Scott Bessent waxes lyrical about rebalancing trade and capital flows, the Trump administration he is labouring for is only interested in the contradictory aims of, on the one hand, undervaluing the dollar while, on the other, attracting even larger quantities of capital to the United States – a contradiction that can only be resolved through massive coercion that the US lacks both the power and the discipline to implement.Who is left? The answer is: China. As far back as in April 2009, at the G20 meeting in London whose purpose was to coordinate monetary policies globally in a bid to stem the North Atlantic financial collapse from getting worse and from spreading, the Chinese delegation welcomed the idea of revisiting the Bretton Woods conference of 1944 and reviving John Maynard Keynes’ proposal (known as International Clearing Union, ICU). Alas, in exactly the same way that the United States had rejected Keynes’ proposal in 1944, the United States snubbed Beijing’s suggestion in 2009. The rest is the sad history of the past sixteen years: a world whose imbalances grew larger and are now spinning out of control.Given that the EU cannot and the US will not help reign in the crippling imbalances, what could China do? My answer is: Establish a New Bretton Woods without the US or the EU, beginning with the BRICS+ and then admitting other countries once the benefits for this new system become apparent. Lest I am misunderstood, my proposal here is not that China should become an alternative global hegemon by reviving the actual Bretton Woods system (as it functioned in the 1950s and 1960s). No, my proposal is that China should build a truly multilateral system, in close collaboration with its BRICS+ partners – a New Bretton Woods mirroring Keynes’ 1944 proposal, the very proposal President Roosevelt’s team rejected in order to establish America’s hegemony.Before explaining how this New Bretton Woods might work, let me address some of the objections that will most likely be raised – especially in the West. Many will rgue that China cannot be the backbone of any international trading system because it imposes capital controls. Do they forget that Bretton Woods (both the actual system and Keynes’ ICU proposal) was founded – quite sensibly – on capital controls? Others will protest that to be at the heart of a large international trading and monetary system, a country must run a trade deficit, so that others can have a trade surplus with it. Do they forget that the original purpose of Bretton Woods was to maintain the US trade surpluses? Clearly, these objections reflect more the prejudices of the objectors than any serious economic analysis.Let me now turn to how this New Bretton Woods might work as a genuine multilateral system based on non-hegemony and mutual advantage. To counter the tendency of the market-driven trading system to generate increasing imbalances, Keynes had advocated the replacement of any system where “…the process of adjustment is compulsory for the debtor and voluntary for the creditor” with one where the force of adjustment falls symmetrically upon debtors and creditors. Here is what such a system might look like.Participating countries keep their own currencies and central banks. All trade and capital flows between countries are denominated in a common digital accounting unit; let’s call it the kosmos. Every country’s central bank keeps a reserve account, in kosmos, with some common institution (e.g., the existing New Development Bank) that issues the kosmos on the basis of a transparent digital distributed ledger and an algorithm that adjusts the kosmos total supply in a pre-agreed manner in relation to the volume of world trade, allowing also for an automatic countercyclical component that boosts the global kosmos supply at times of a general slowdown.Foreign exchange markets would function as they do now and the exchange rate between the kosmos and various currencies would vary in the same way that the IMF’s Special Drawing Rights do viz. the dollar, the euro, the yen etc. The difference, of course, would be that, under the New Bretton Woods, all payments between participating countries pass through their central bank’s kosmos account.So far, nothing that has been proposed mitigates the underlying tendency to build up imbalances within the system (large trade deficits and surpluses). However, this new institutional setting allows for two key interventions that will not only limit imbalances but will also unlock massive potential for mutual development. I call these two interventions The Levy and The Charge. Here is what they are and how they work.The Levy: A trade imbalance levy to be charged annually to each central bank’s kosmos account in proportion to its current account deficit or surplus and paid into a Common Development Fund (CDF) held at the kosmos issuing multilateral institutionThe Charge: Private financial institutions to pay a ‘surge’ fee into the same common fund, the CDF, in proportion to any surge of capital flows out of a country, reminiscent of the congestion price-hike that companies like Uber charge their customers at times of peak traffic.The Levy’s rationale is to motivate governments of surplus countries to boost domestic spending and investment while systematically reducing the international spending power of deficit countries. Foreign exchange markets will factor this in, adjusting exchange rates faster in response to current account imbalances and cancelling out much of the capital flows which today support chronically unbalanced trade. As for the Charge, it will automatically penalise speculative herd-like capital inflows or outflows without, however, handing discretionary power to bureaucrats or the need for inflexible capital controls.Suddenly, through this New Bretton Woods’ common fund, the CDF, the participating countries will have acquired, without the need for any subscribed capital, an extra Global Sovereign Wealth Fund (in addition to the existing funds of the New Development Bank) that achieves two aims at once: it balances global trade and it generates new funding for the Just Green Transition at a planetary scale.****Is this feasible? It sure is. China has the technology, in particular expertise in highly sophisticated digital payment systems. The rest of the world has the urgent need for a trading system that generates stability and mutual advantage, rather than imbalances and exploitation. We also have institutional experience with international clearing systems. What the world lacks is the political process that can bring all these elements together.Would it not be a delicious irony if Donald Trump’s shock therapy, which he claims is all about rebalancing the world economy, helped motivate China to accept the challenge to do so by coordinating with countries around the world, not just the BRICS, to build the multilateral system that Keynes had envisaged in 1944 but which was rejected so that the United States could dominate the world for another eight decades?

For the quancha.cn site where this article was originally published (in Chinese), click here.

NOTES See J.M. Keynes: Activities 1940-44: Shaping the post-war world 8th August, 1941, p.28, ‘The Clearing Union’, Cambridge University Press, 1980 E.g. the European Central Bank’s Target2 account which taxes balance of payments’ deficits within the Eurozone.

The post A Chinese New Bretton Woods? – Quancha op-ed appeared first on Yanis Varoufakis.

Δεν αρκεί η καταδίκη του Ισραήλ. Γιατί το ΜέΡΑ25 απαιτούμε εμπάργκο και κατάργηση κάθε οικονομικής συνεργασίας – Εφημερίδα των Συντακτών 28 Μάη 2025

Το ΜέΡΑ25 χαιρετίζουμε την μερική στροφή που παρατηρείται σε μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου το οποίο από την 7η Οκτωβρίου 2023 έως πρόσφατα δεν τολμούσε να καταδικάσει απερίφραστα το Ισραήλ. Άργησε αυτή η «στροφή» απελπιστικά αλλά τουλάχιστον έγινε – έστω και μερικώς. Αυτό που λείπει για να ολοκληρωθεί είναι, πέραν της κατάργησης κάθε στρατιωτικής συνεργασίας και εμπόριου όπλων, η απαίτηση για πλήρες εμπορικό εμπάργκο και κατάργηση κάθε οικονομικής συνεργασίας.Το ΜέΡΑ25, από χρόνια ταγμένο στο πλευρό του BDS, καλεί συστηματικά για εμπάργκο, μποϋκοτάζ, αποεπενδύσεις και κυρώσεις στο Ισραήλ. Ο λόγος; Ποτέ μια Κατοχή ή κάποιο αποικιοκρατικό καθεστώς δεν κατάφερε να αναπαραχθεί χωρίς την στήριξη ενός διεθνούς δίκτυου επιχειρήσεων που λειτουργεί στο πλαίσιο του φυλετικού αποικιοκρατικού καπιταλισμού (*) –  ενός δίκτυου που, στην περίπτωση του Ισραήλ, συμμετέχει πλήρως η Ελλάδα, με επιλογή των κυβερνήσεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ.Η γενοκτονία είναι κερδοφόραΕίναι αξιοσημείωτο ότι το ισραηλινό Χρηματιστήριο όχι μόνο δεν έπεσε από τότε που ξεκίνησε η γενοκτονία, αλλά ανέβηκε κατά 161%. Αυτό αντικατοπτρίζει την υποκείμενη Πολιτική Οικονομία της Κατοχής & Γενοκτονίας και, ειδικότερα, τον τρόπο με τον οποίο χιλιάδες ισραηλινές εταιρείες είναι συνυφασμένες με αμερικανικές, ευρωπαϊκές και κορεατικές (συμπεριλαμβανομένων των χρηματοπιστωτικών ομίλων της Δύσης). Αυτό το δίκτυο, στο οποίο συμμετέχει το Ελληνικό Δημόσιο και ελληνικές εταιρείες, την επομένη  της 7η Οκτωβρίου 2023 μπήκε σε υπερ-λειτουργία, τριπλασιάζοντας τους ρυθμούς του και την στήριξή του της Ισραηλινής πολεμικής μηχανής.Κι επειδή είναι καλό να μιλάμε συγκεκριμένα όταν αναφερόμαστε στο εν λόγω εταιρικό δίκτυο, αξίζει να το σκιαγραφήσουμε. Στην κορυφή του βρίσκονται δύο υπερ-εταιρείες: η Blackrock και η Vanguard που είναι βασικοί μέτοχοι στις εξής εταιρείες χωρίς τις οποίες η γενοκτονία θα σταματούσε σε μερικές ώρες:Lockheed-Martin, η κατασκευάστρια των F35 που βομβαρδίζουν τη Γάζα όλο το εικοσιτετράωροPalantir, η οποία σχεδιάζει τους αλγόριθμους που επιλέγουν στόχους σε όλη τη ΓάζαCaterpillar, η κατασκευάστρια, μεταξύ άλλων, της ισραηλινής μπουλντόζας D9 που κατεδαφίζει σπίτια και ανοίγει το δρόμο στους ισραηλινούς στρατιώτεςELBIT, η ισραηλινή εταιρεία ανάπτυξης όπλων μαζικής δολοφονίας των Παλαιστίνιων, με την οποία έχει συνάψει πάμπολλες συμφωνίες το Ελληνικό ΔημόσιοΟι τράπεζες BNP Paribas και Barclays, που μαζί με την ασφαλιστική ALLIANZ, είναι οι ανάδοχοι των εκδόσεων των ισραηλινών κρατικών ομολόγων τα οποία χρηματοδοτούν την ισραηλινή κρεατομηχανήCHEVRON-BP-PETROBAS, οι πετρελαϊκές εταιρείες που τροφοδοτούν τον στρατό και την αεροπορία του Ισραήλ με καύσιμαP. MOLLER – MAERSK A/S, ο κύριος μεταφορέας των πρώτων υλών και του στρατιωτικού εξοπλισμού που αναπτύσσεται στη Γάζα – αλλά και, γενικότερα, ο κύριος μεταφορέας από τον οποίο εξαρτώνται οι εξαγωγές και οι εισαγωγές του Ισραήλ.Από την πρώτη στιγμή, όπως ήταν φυσικό, ο ισραηλινός αμυντικός προϋπολογισμός διπλασιάστηκε. Αυτή η αύξηση προσέλκυσε γιγαντιαίες «επενδύσεις» από τις πιο πάνω εταιρείες στη δολοφονική μηχανή του Ισραήλ. Έτσι εξηγείται γιατί οι μετοχές στο ισραηλινό Χρηματιστήριο ξεπετάχθηκαν σε μια περίοδο που κατρακυλούσαν η ζήτηση αγαθών, η παραγωγή και η καταναλωτική εμπιστοσύνη.Η κατοχή είναι το ιδανικό εργαστήριο και πεδίο δοκιμών της Big TechΚαμία χώρα δεν έχει δώσει τόσο μεγάλη πρόσβαση στα βιομετρικά δεδομένα ενός ολόκληρου πληθυσμού όσο έδωσε το Ισραήλ στην IBM. Από τότε μάλιστα που ξεκίνησε η γενοκτονία στη Γάζα, η Microsoft, η Amazon, η Alphabet (Google) και η Palantir έχουν επεκτείνει τις υπηρεσίες υπολογιστικού νέφους (το οποίο ονομάζω νεφοκεφάλαιο) με ρυθμούς που κόβουν την ανάσα. Το λογισμικό αναγνώρισης προσώπου, οι αλγόριθμοι επιλογής στόχου και τα αυτοματοποιημένα συστήματα εκτελέσεων με βόμβες ή με ντρόουνς δοκιμάζονται σε πραγματικό χρόνο, κατά τη βούληση των ίδιων των εταιρειών, και με λιγότερους ηθικούς περιορισμούς από ό,τι στην περίπτωση των πειραμάτων σε εργαστηριακούς αρουραίους. Η Big Tech πραγματικά πλέει σε πελάγη ευτυχίας!Κορυφαία πανεπιστήμια των ΗΠΑ και της ΕΕ θα χρεοκοπήσουν αν σταματήσουν να είναι συνένοχοι στη γενοκτονία του Ισραήλ Η εξάρτηση μεταξύ της Δύσης και της ικανότητας του Ισραήλ να διεξάγει τις γενοκτονικές πολιτικές του είναι αμφίδρομη. Ενώ δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αν το Ισραήλ αποκοπεί από το προαναφερθέν διεθνές δίκτυο επιχειρηματικών ομίλων, υπάρχουν κορυφαία ιδρύματα στις ΗΠΑ και την ΕΕ που θα αντιμετωπίσουν σοβαρές οικονομικές δυσκολίες (ακόμη και χρεοκοπία) αν αποφασίσουν να σταματήσουν να υποστηρίζουν τη γενοκτονία του Ισραήλ.Πάρτε για παράδειγμα, το Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου το οποίο κινδυνεύει να χάσει €195,4 εκ. από το πρόγραμμα HORIZONS της ΕΕ, το οποίο χρηματοδοτεί το Πανεπιστήμιο για να διεξάγει κοινή έρευνα με ισραηλινά ιδρύματα. Από το 2007, η ΕΕ έχει διοχετεύσει €2 δισ για ερευνητικά προγράμματα στα οποία συμμετέχουν ισραηλινοί φορείς. Στο μεταξύ, στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα εργαστήρια του MIT επεκτείνονται διαρκώς διεξάγοντας έρευνα (R&D) για λογαριασμό του Υπουργείου Άμυνας του Ισραήλ, ενώ, επίσης, συνδέουν τους φοιτητές του MIT με τις αναπτυσσόμενες επιχειρηματικές δραστηριότητες της Lockheed-Martin (κατασκευάστρια των F35) στο Ισραήλ. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στη Βρετανία, όπου, για παράδειγμα, το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου φιλοξενεί την Πανεπιστημιακή Αμυντική Ερευνητική Συνεργασία από κοινού με το Πανεπιστήμιο Μπεν Γκουριόν. Αυτή η αύξουσα εξάρτηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων της Δύσης από τη συνέχιση της εθνοκάθαρσης και της γενοκτονίας του Ισραήλ αναπαράγει εκείνο που, στη εισαγωγή, ανέφερα ως η Πολιτική Οικονομία της Κατοχής & Γενοκτονίας.Η Ελλάδα, αν και δεν διαθέτει επιχειρηματικούς κολοσσούς ή πανεπιστήμια αντίστοιχου βεληνεκούς, παρόλα αυτά υπερ-εκπροσωπείται σε αυτό το επιχειρηματικό και πανεπιστημιακό δίκτυο και, έτσι, αποτελεί συνένοχο της Ισραηλινής Κατοχής & Γενοκτονίας. Ήρθε η ώρα και τα υπόλοιπα κόμματα της Αντιπολίτευσης, ιδίως εκείνα τα οποία συνυπέγραψαν εμπορικές και αμυντικές συμφωνίες, να ενώσουν τις φωνές τους μαζί μας απαιτώντας  πλήρες εμπορικό εμπάργκο και κατάργηση κάθε οικονομικής, ερευνητικής ή πανεπιστημιακής συνεργασίας.

(*) Βλ. Philip J. Stern, Empires Incorporated: The Corporations that Built British Colonialism. Harvard University Press, 2023

Για την ιστοσελίδα της ΕφΣυν όπου δημοσιεύτηκε αρχικά, πατήστε εδώ.

 

The post Δεν αρκεί η καταδίκη του Ισραήλ. Γιατί το ΜέΡΑ25 απαιτούμε εμπάργκο και κατάργηση κάθε οικονομικής συνεργασίας – Εφημερίδα των Συντακτών 28 Μάη 2025 appeared first on Yanis Varoufakis.

Ένα κινεζικό νέο Μπρέτον Γουντς; – Εφημερίδα των Συντακτών 2 Ιουνίου 2025

Μέσα σ’ όλα τα τραγικά που έχει κάνει ο Τραμπ, έκανε κι ένα καλό: διέλυσε κάθε αυταπάτη ότι η διεθνής οικονομία μπορεί να παραμείνει όσο ανισόρροπη ήταν τις τελευταίες δεκαετίες. Τα γιγαντιαία ελλείμματα κάποιων και τα θεόρατα πλεονάσματα άλλων είτε θα εξισορροπηθούν είτε το διεθνές σύστημα θα καταρρεύσει με τρόπο που θα κάνει το Κραχ του 2008 να θυμίζει παιδική απογευματινή. Το μόνο ερώτημα, συνεπώς, που αξίζει να τεθεί είναι: Ποιος μπορεί να κάνει τι για να βοηθήσει στην άρση των ανισορροπιών που βλάπτουν την Παγκόσμια Πλειοψηφία (τον αναπτυσσόμενο κόσμο) και αυξάνουν το φάσμα του φασισμού στην Παγκόσμια Μειονότητα (τις δυτικές οικονομίες);Ξέρουμε ποιος δεν έχει τα φόντα – ούτε τη δύναμη ούτε τη βούληση – να συμβάλει στην επανεξισορρόπηση του κόσμου: η Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο λόγος εντοπίζεται στην ανόητη διαχείριση της αναπόφευκτης κρίσης του σαθρού ευρώ, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την μόνιμη οικονομική στασιμότητα και τον πολιτικό κατακερματισμό της ΕΕ.Γνωρίζουμε επίσης ποιός δεν θέλει να συμβάλει στην επανεξισορρόπηση του κόσμου: οι ΗΠΑ. Ενώ ο Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Σκοτ Μπέσεντ μιλάει με λυρισμό για την επανεξισορρόπηση του εμπορίου και των ροών κεφαλαίων, η κυβέρνηση Τραμπ ενδιαφέρεται μόνο για τους αντιφατικούς στόχους, αφενός, της υποτίμησης του δολαρίου και, αφετέρου, της προσέλκυσης ακόμη μεγαλύτερων ποσοτήτων κεφαλαίου στις Ηνωμένες Πολιτείες – μια αντίφαση που μπορεί να επιλυθεί μόνο μέσω μαζικού καταναγκασμού του υπόλοιπου κόσμου που οι ΗΠΑ δεν έχουν ούτε τη δύναμη ούτε την πειθαρχία να επιβάλουν.Ποιος απομένει; Η Κίνα. Στην ευχέρεια του Πεκίνου είναι να ιδρύσει παγκόσμιο νομισματικό και εμπορικό σύστημα, με πολλά κοινά με το σύστημα Μπρέτον Γουντς (1944-1971), χωρίς τις ΗΠΑ ή την ΕΕ, ξεκινώντας με βάση τις BRICS+ στις οποίες σταδιακά θα προσέλθουν κι άλλες χώρες. Για να μην παρεξηγηθώ, η πρότασή μου εδώ δεν είναι ότι η Κίνα μπορεί ή πρέπει να γίνει ο εναλλακτικός παγκόσμιος ηγεμόνας αντιγράφοντας το σύστημα Μπρέτον Γουντς όπως εκείνο λειτουργούσε. Όχι, η πρότασή μου είναι ότι η Κίνα θα πρέπει να οικοδομήσει ένα πραγματικά πολυμερές σύστημα, πιο κοντά στο πνεύμα της πρότασης του Keynes την οποία απέρριψε μετ’ επαίνων στην διάσκεψη του Μπρέτον Γουντς η ομάδα του Προέδρου Ρούσβελτ προκειμένου να εδραιώσει την ηγεμονία της Αμερικής.Πώς μπορεί να λειτουργήσει αυτό το νέο Μπρέτον Γουντς ως γνήσιο πολυμερές σύστημα που βασίζεται στην μη ηγεμονία και το αμοιβαίο όφελος; Για να αντιμετωπιστεί η τάση των διεθνών αγοραίων εμπορικών ανταλλαγών προς μεγάλα ελλείμματα και μεγάλα πλεονάσματα, ο Keynes πρότεινε ένα σύστημα όπου το βάρος της προσαρμογής θα πέφτει συμμετρικά τόσο στις ελλειμματικές όσο και στις πλεονασματικές χώρες. Ιδού πώς θα μπορούσε να λειτουργεί ένα τέτοιο σύστημα.Οι συμμετέχουσες χώρες διατηρούν τα δικά τους νομίσματα και τις δικές τους κεντρικές τράπεζες. Όλες οι εμπορικές και κεφαλαιακές ροές μεταξύ των χωρών εκφράζονται σε κοινή ψηφιακή λογιστική μονάδα- ας την ονομάσουμε kosmo. Η κεντρική τράπεζα κάθε χώρας τηρεί λογαριασμό αποθεμάτων σε kosmo σε κάποιο κοινό ίδρυμα (π.χ. την Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα των BRICS) που εκδίδει το kosmo βάσει ενός διαφανούς ψηφιακού συστήματος blockchain κι ενός αλγορίθμου που προσαρμόζει τη διεθνή ποσότητα μονάδων kosmo με προσυμφωνημένο τρόπο σε σχέση με τον όγκο του παγκόσμιου εμπορίου, επιτρέποντας επίσης την αυτόματη αύξηση της ποσότητας των cosmo σε περιόδους διεθνούς ύφεσης.Οι αγορές συναλλάγματος θα λειτουργoύν όπως και τώρα ενώ η συναλλαγματική ισοτιμία μεταξύ του kosmo και των διαφόρων νομισμάτων θα μεταβάλλεται όπως σήμερα μεταβάλλεται η ισοτιμία της λογιστικής μονάδας του ΔΝΤ (των SDRs) με το δολάριο, το ευρώ κλπ. Η διαφορά, βέβαια, είναι  ότι, στο πλαίσιο του νέου Μπρέτον Γουντς, όλες οι πληρωμές μεταξύ των συμμετεχουσών χωρών θα περνούν μέσω του λογαριασμού kosmo των κεντρικών τους τραπεζώνΜέχρι στιγμής, τίποτα από τα πιο πάνω δεν μετριάζει την υποκείμενη τάση για δημιουργία διεθνών ανισορροπιών (μεγάλα εμπορικά ελλείμματα και πλεονάσματα). Ωστόσο, αυτό το νέο θεσμικό πλαίσιο επιτρέπει δύο βασικές παρεμβάσεις που όχι μόνο θα περιορίσουν τις ανισορροπίες αλλά και θα ξεκλειδώσουν σημαντικές δυνατότητες για κοινή ανάπτυξη. Ονομάζω αυτές τις δύο παρεμβάσεις Εισφορά (Levy) και Χρέωση (Charge):Εισφορά: Ο λογαριασμός σε kosmo κάθε χώρας χρεώνεται ένα ποσό kosmo ανάλογο με το εμπορικό της έλλειμμα ή (συμμετρικά) πλεόνασμα. Τα ποσά αυτά μεταβιβάζονται αυτόματα σε κοινό αναπτυξιακό ταμείο (ΚΑΤ) που τηρείται στο πολυμερές ίδρυμα το οποίο εκδίδει το kosmo.Χρέωση: Κάθε φορά που οι ροές χρήματος μεταξύ μίας χώρας και μιας άλλης επιταχύνονται απότομα (προφανώς καιροσκοπικά), τα ιδιωτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που διακινούν αυτά τα κεφάλαια αυτόματα καταβάλουν στο ίδιο κοινό ταμείο, το ΚΑΤ, ένα ποσοστό (σε kosmo) ανάλογο της επιτάχυνσης της ροής κεφαλαίων – κάτι που θυμίζει την αύξηση της τιμής που πληρώνουμε σε εταιρείες όπως η Uber ή αεροπορικές εταιρείες σε περιόδους αιχμής.Το σκεπτικό της Εισφοράς είναι να παρακινεί τις κυβερνήσεις των πλεονασματικών χωρών να ενισχύσουν τις εγχώριες δαπάνες και επενδύσεις τους ενώ, παράλληλα, να δίνει κίνητρα στις ελλειμματικές χώρες να κάνουν κράτει στις εισαγωγές. Οι αγορές συναλλάγματος θα το λάβουν αυτό υπόψη τους, προσαρμόζοντας ταχύτερα τις συναλλαγματικές ισοτιμίες ως απάντηση στις ανισορροπίες του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών και συγκρατώντας μεγάλο μέρος των κεφαλαιακών ροών που σήμερα εντείνουν τις ανισορροπίες. Όσον αφορά τη Χρέωση, στόχος της είναι να τιμωρεί τις κερδοσκοπικές εισροές ή εκροές κεφαλαίων, αυτόματα, χωρίς καμία εμπλοκή γραφειοκρατίας ή πολιτικών προσώπων.Ξαφνικά, οι συμμετέχουσες χώρες θα έχουν αποκτήσει όχι μόνο ένα σύστημα εξισορρόπησης αλλά κι ένα κοινό ταμείο, το ΚΑΤ, η δημιουργία του οποίου επιτυγχάνει δύο στόχους ταυτόχρονα: εξισορροπεί το παγκόσμιο εμπόριο και δημιουργεί νέα χρηματοδότηση για τη Δίκαιη Πράσινη Μετάβαση σε πλανητική κλίμακα.****Είναι κάτι τέτοιο εφικτό; Σίγουρα είναι. Η Κίνα διαθέτει το εμπορικό δίκτυο, την οικονομική επιφάνεια αλλά και την απαιτούμενη τεχνολογία, ιδίως την τεχνογνωσία σε εξελιγμένα ψηφιακά συστήματα πληρωμών. Την ίδια στιγμή, ο υπόλοιπος κόσμος έχει την επείγουσα ανάγκη για ένα εμπορικό σύστημα που δημιουργεί σταθερότητα και, αντί για ανισορροπίες και εκμετάλλευση, προωθεί την αμοιβαία ευημερία.Δεν θα ήταν υπέροχη ειρωνεία αν το Τραμπικό Δόγμα του Σοκ, το οποίο ο Υπουργός Οικονομικών του το δικαιολογεί ως προσπάθεια εξισορρόπησης της παγκόσμιας οικονομίας, οδηγούσε την Κίνα στο να αποδεχτεί την πρόκληση, συντονιζόμενη με χώρες σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο με τις BRICS, να οικοδομήσει το πολυμερές σύστημα που είχε οραματιστεί ο Κέινς το 1944, αλλά το οποίο απορρίφθηκε ώστε οι Ηνωμένες Πολιτείες να κυριαρχήσουν στον κόσμο για άλλες οκτώ δεκαετίες;

Το άρθρο αυτό που στα ελληνικά δημοσιεύτηκε στην ΕφΣυν αποτελεί απόδοση στα ελληνικά της μηνιαίας στήλης του Γ. Βαρουφάκη στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Quangcha στην Σαγκάη.

The post Ένα κινεζικό νέο Μπρέτον Γουντς; – Εφημερίδα των Συντακτών 2 Ιουνίου 2025 appeared first on Yanis Varoufakis.

Trump Wants Big Tech to Own the Dollar – Project Syndicate op-ed

The IMF-World Bank Spring meetings are usually placid affairs that participating central bankers wish to forget soon after they are over. Not this Spring. This April the feeling several central bankers brought back home with them was not the usual relief but something far more visceral: dread, terror even. The reason? The spectre of the Genius Act—the U.S. stablecoin bill barrelling toward law in 2025, hot on the heels of Donald Trump’s January 23 executive order heralding a strategic cryptocurrency reserve.Central bankers have hitherto seen cryptocurrencies as a nuisance whose upside is that, thankfully, they lack the capacity to cause serious raptures in the architecture of the monetary systems under their care. They no longer think now that President Trump’s team are counting on cryptocurrencies pegged to the dollar as part of their strategy to rejig the global monetary system.What unsettled central bankers this Spring wasn’t just the policy itself, but its implications: a deliberate, chaotic unravelling of the 20th century’s monetary order where central banks reigned as the sole architects of money. The Genius Act doesn’t just allow private stablecoins—it prohibits central bank digital currencies (CBDCs), anointing corporate-issued tokens as the new guardians of dollar hegemony. This isn’t innovation; it’s a hostile takeover of money itself. Lacking anything resembling serious regulation, stablecoins are neither stable nor merely an alternative dollar payment option. They are a Trojan horse for the full privatisation of money.The European Central Bank sees the danger. If securities migrate to blockchain, with bonds, stocks, and derivatives becoming tokenised, then settlement must follow. The ECB’s solution is a tokenised euro, ensuring public money remains the bedrock of finance. So far, the ECB had to face down resistance to this plan from the German and French banks who seek to maintain the status quo. Now, the ECB has another, a bigger headache: the spectacle of Washington racing in the opposite direction. By banning CBDCs and greenlighting stablecoins, Trump’s team do not just reject public digital money—they also outsource dollar supremacy to the darkest forces within Big Tech.The irony is grotesque. The same libertarians who rail against government are now begging the state to anoint their stablecoins as de facto official currency. Worse, they demand access to the Federal Reserve’s balance sheet—allowing private issuers to back their tokens with central bank reserves. Imagine a world where Tether, Circle, or Elon Musk’s X Coin enjoys the implicit backing of the US Treasury while operating outside banking regulations. This isn’t just regulatory arbitrage; it’s monetary feudalism.Lest we forget, there is a reason 19th century America was a monetary dystopia: thousands of wildcat banks issuing private notes, regular panics leaving the public, the working class in particular, holding worthless paper. Even J.P. Morgan was so appalled and threatened that he decided to strongarm the federal government and other bankers to establish the Federal Reserve as a public institution with a remit to stabilise money.Now, we’re hurtling backward. The Genius Act, whose final draft we have not seen yet, could unleash a digital wildcat era, where stablecoins—pegged to the dollar but controlled by private actors—flood the globe with digital pseudo dollars. Even if well-intentioned stablecoins, like Circle’s USDC or Tether’s USDT, are run by privateers who stand no chance of maintaining their tokens’ dollar peg once their volume escalates after they receive the official imprimatur of the federal authorities. In what must surely constitute the grossest example of truth reversal, President Trump’s executive order ill-defines stablecoins as instruments that will “promote and protect the sovereignty of the US dollar.” Loosely translated this calls upon shady privateers to flood the world with private dollar proxies, ensuring that even if nations ditch the greenback, they’ll still be trapped in its digital shadow.Europe is scrambling. The ECB, realising the existential threat, is fast-tracking a ‘wholesale CBDC’—a digital euro for institutional use that acts as a stopgap: a quick and dirty hybrid system syncing traditional payments with blockchain, buying time until true atomic settlement can be pushed past the vicious resistance of private bankers.But it may already be too late. While Europe dithers with committees, the US is acting. The Markets in Crypto-Assets (MiCA) regulation has already driven Tether out of Europe—not because MiCA is too strict, but because the European Union’s political leadership still does not grasp the stakes. If stablecoins become the default money of crypto markets, DeFi, and emerging economies, the ECB’s half-baked digital euro will arrive to a battlefield where the war is already lost.Meanwhile developing countries face a brutal choice. Already choking under the dollar’s dominance, they must now either ban stablecoins (thus forfeiting access to crypto capital flows) or create their own to compete with the dollar’s network effects. A third, unappetising alternative, is to surrender to a new – even more perilous – form of de facto dollarisation.The only central bank that has planned ahead of this tsunami is China’s, along with some of the rest of the BRICS. Having the luxury of its own, already functioning digital yuan, China’s central bank can afford to refuse lending legitimacy to stablecoins by regulating them, preferring to ban them altogether to be on the safe side. But this sensible defiance leaves one gigantic dilemma still unanswered: China’s accumulated savings of approximately $4.5 trillion held by public and private institutions. Should they dump them, thus giving a boost to the Trump team’s plan to devalue the dollar? Or hold them, thus remaining exposed to the turbulence that Trump’s team is so adept at stirring up?In the longer term, the real danger that looms is a bifurcation that fuels geo-monetary tensions, in addition to the existing geopolitical and geo-economic ones. Two parallel monetary systems seem to be heading for a clash: One made of public monies issued in China, India and, maybe, the Eurozone. And another comprising private money, increasingly dominated by dollar-pegged stablecoins colonising the dollar zone.Is it any wonder that, this Spring, dread was the order of the day as our central bankers boarded their planes to return from Washington?

For the Project Syndicate site click here.

The post Trump Wants Big Tech to Own the Dollar – Project Syndicate op-ed appeared first on Yanis Varoufakis.

Exposing Keir Starmer’s military spending scam – interview with Declassified UK

Just days into his premiership, Keir Starmer announced the commissioning of a “root and branch” Strategic Defence Review (SDR), writes Kate Hudson. Under the leadership of Lord Robertson, former defence secretary and NATO secretary general, the review panel claims to have broken with tradition, by including a much wider range of participants than usual – like former US presidential adviser Fiona Hill – and encouraging submissions from pretty much anybody.A better break with the past would have been a reassessment of whether the current policies are actually working, and whether the large amounts of cash involved could actually be better spent on something else. In recent days, Lord Robertson has said that the SDR will be “bolder and more radical” than previous versions, and will inspire our friends and intimidate our enemies. We await the review with bated breath. It’s generally been assumed that the SDR will be looking to justify “defence” spending increases, from the current 2.3% of GDP to 2.5% from 2027 to the end of the current parliament. Controversially, the government has already announced that this increase will be funded by slashing international aid spending.The intention is then to increase spending to 3% in the next parliament, although it’s highly unlikely that the current prime minister will be making the decisions at that point. It’s hard to see, as plenty of military types have pointed out, that this level of increase will enable some massive root and branch transformation of our supposedly “hollowed-out” armed forces. But that isn’t really the point. Tired old policy The reality is that this Labour SDR is a continuation of the same tired old “nukes plus NATO” policy of the last 75 years. Yes, there are likely to be some new technological knobs on it, like the promised £1bn to develop technology to “speed up decisions on the battlefield”.There will also be a new Digital Targeting Web to “better connect soldiers on the ground with key information provided by satellites, aircraft and drones helping them target enemy threats faster”. What could possibly go wrong? But the real problem is that the government is starting in the wrong place: more military spending, more emphasis on militarisation within our society and “might makes right”, more resources to the “defence” industrial sector. And too many in the trade unions and on the left are buying into this – falling for the myth that spending on defence is jobs-rich and will boost the economy, and the old lie that if you want peace you should prepare for war. It’s beyond time to counter this disastrous narrative.With the NATO Secretary General calling for increases in military spending of more than 3.5% of GDP, European rearmament going into overdrive, and constant references to being war-ready, a new approach is crucial. We need to recognise that if we carry on in the same way, we will end up in a war that actually directly affects us, and that will likely end in nuclear weapons use.

The post Exposing Keir Starmer’s military spending scam – interview with Declassified UK appeared first on Yanis Varoufakis.

On Bloomberg Live discussing Technofeudalism with Mishal Husain

The post On Bloomberg Live discussing Technofeudalism with Mishal Husain appeared first on Yanis Varoufakis.