Merel Wildschut's Blog, page 31

De Groene Meisjes x On The Rocks

Soms mag ik voor mijn werk naar toffe festivals of evenementen. Soms sturen ze me naar verre oorden, of naar mooie Europese steden. Dat is allemaal heel geweldig, maar soms komt er een kansje voorbij dat eventjes overal bovenuit springt. Wat ik vandaag met jullie ga delen is één van die kansen. Een project waar ik maanden aan heb gewerkt, samen met een fantastisch team, en wat ben ik trots op ons allemaal. Want het resultaat mag er zijn. Ik kon echt níet wachten om deze blogpost met jullie te delen, dat mogen jullie best wel weten. Dus laten we in vredesnaam gauw beginnen, voordat de spanning ons allen fataal wordt. (grapje hè. Maar, oprecht, ik ben wel heel trots en ontzettend benieuwd naar jullie reactie)

Nou, het zit dus zo. Jullie hebben misschien al wel eens gehoord van het merk On The Rocks? Zij maken notitieboekjes. En nu denk je misschien? Oh ja, leuk hoor, maar is dit niet gewoon het zoveelste merk dat boekjes maakt? Sure, maar deze boekjes zijn echt anders. On The Rocks maakt namelijk papier uit steen. Say whut?! Ja, precies. De Rockbooks worden gemaakt van revolutionair steenpapier en even voor de mensen die wat technischer zijn aangelegd dan ik en zich hier een beeld bij kunnen vormen: dat is papier uit grotendeels steenafval, met een klein deel gerecycled HDPE om het steengruis te binden en oneindig recyclebaar te maken. Mind is blown. Bij het maken van deze boekjes komen geen bleekmiddel of andere giftige stoffen kijken. Het produceren van steenpapier vraagt veel minder water, energie en CO2-uitstoot. De boekjes worden in Nederland geproduceerd, dus ze hoeven ook geen enorme afstanden af te leggen. Los daarvan: de bomen worden lekker met rust gelaten. Kortom: nee, On The Rocks maakt niet ‘zomaar notitieboekjes’ en dat vond ik meteen al fantastisch, dus ik was al langer fan van het merk.

Een merk met een duurzame missie dus. En dan maken ze ook nog eens heel erg mooie, luxe, hippe, sexy, toffe producten. Echt, je moet de boekjes eens  voelen. Ze zijn van zo’n prachtige, gladde, zware kwaliteit. Ik was meteen om toen ik voor het eerst kennismaakte met de producten. Hiermee wordt, wat mij betreft, ook maar weer eens duidelijk gemaakt dat kiezen voor een groenere optie absoluut niks met inleveren op iets van kwaliteit, comfort of gebruiksplezier te maken hoeft te hebben. Dat alles past natuurlijk heel goed bij alles wat ik met de Groene Meisjes wil neerzetten en uitdragen, dus toen On The Rocks vroeg ik zin had in een samenwerking, hoefde ik daar maar precies drie seconden over na te denken.

Een speciale collectie met een Groene Meisjes sausje
[image error]

Wanneer ik met een merk samenwerk, is het voor mij erg belangrijk dat ik het heel persoonlijk kan maken. Ik wil niet zomaar mijn Groene Meisjes logo ergens overheen gooien en het een samenwerking noemen. Dus praatte ik met Anne en Juliën van On The Rocks, en besloten we dat er een speciale Groene Meisjes collectie moest komen. En met speciale bedoelen we: echt speciaal. Ik wilde graag in thema’s denken en die verwerken in de collectie. Ik bedacht de volgende boekjes:

–  een Random Acts of Kindness boekje, waarin en waardoor je wordt aangemoedigd om meer goede (en belangeloze) dingen voor anderen te doen

– een Eerste Keren dagboek, waarin je – net als ik ook doe – alle dingen die je voor de eerste keer doet of meemaakt, kunt bijhouden

– een ‘Dotted Rock,’ waarin je naar eigen invulling kunt plannen, organiseren, tekenen, schilderen, bulletjournalen, krassen, kleuren, enzovoorts

– en: een groene agenda! Toch wel een beetje het topstuk van de collectie, al zeggen we het zelf. Een agenda die helemaal in het teken van duurzaamheid staat, met iedere week een groene tip, heel veel recepten, seizoenskalenders voor groenten en fruit, enzovoorts.

Het was ontzettend leuk om alle teksten voor de boekjes te schrijven en om na te denken over hoe ik graag wilde dat het eruit kwam te zien. Want je snapt, het moest natuurlijk wel helemaal in Groene Meisjes stijl. En daarom werkten we samen met de getalenteerde illustratrice La Nonette, of wel Manon, wiens werk ik al jaren bewonder. Dat zij dit project met mij en ons wilde aangaan, voelde als een heel grote eer. En dan hebben we nog vormgeefster Poppyonto, die dit alles tot een mooi en kloppend geheel maakte. En wat is het geweldig geworden. Ik blijf maar kijken naar alle boekjes, ik kan het niet helpen. Sorry.

Praktische informatie
[image error]

Ik kan me zo voorstellen dat je nu denkt: ok, leuk, maar ik heb praktische informatie nodig. Snap ik. Ik zal hieronder alles op een rijtje zetten. En als er nog andere vragen zijn, dan mag je die uiteraard stellen in de comments onder deze blogpost.

– random acts of kindness, eerste keren dagboek en dotted rock zijn softcover boekjes (en hebben 88 pagina’s per stuk)

– de groene agenda is een hardcover boek, met een leeslint en een elastiek (en heeft 154 pagina’s)

– de softcover boekjes kosten €14,95 per stuk, de agenda kost €19,95

–  we lanceren de boekjes op 7 september, en vanaf dan zijn de boekjes ook online te bestellen via deze link.

– ben je bang dat je deze datum zult vergeten? Meld je dan aan voor de mailinglist, zodat je als eerste op de hoogte wordt gehouden wanneer het bestellen kan losbarsten.

– de boekjes zullen ook in winkels te koop zijn. In ieder geval in de winkels van WAAR, maar ook nog bij andere leuke kleine winkels. Hierover ga ik jullie laten updaten.

– wil je alle covers even goed bekijken? Dat kan hier, op de website van On The Rocks.

Ik ben zo ontzettend benieuwd naar jullie reacties! En ik kan ook echt niet wachten om één van jullie in het wild te spotten met een groene agenda of een eerste keren dagboek. Of als ik jullie niet persoonlijk tegenkom, dan is een foto op Instagram of Twitter ook goed – maar je snapt me. Ik kan niet wachten. Deze dag kan in elk geval niet meer stuk voor mij en ik hoop dat ik jullie ook een klein beetje vrolijk heb mogen maken :) 

– Foto’s: Sabine Metz –

The post De Groene Meisjes x On The Rocks appeared first on De Groene Meisjes.

Gastrecept: seitan hotdogs van Joyce

In Barcelona at ik een paar jaar geleden mijn eerste vegan hotdog. Dit was bij het restaurant ‘The Dog Is Hot,’ tegenover mijn AirBnB appartement. Later at ik nog vegan hotdogs in New York en in Berlijn, maar ik kan me niet herinneren dat ik er ooit eentje in Nederland at. Daar moet maar eens verandering in komen, vind ik eigenlijk. Het komt daarom heel goed uit dat ik vandaag een gastrecept van Joyce, van het toffe blog ‘Never not cooking‘ met jullie kan delen. Joyce maakte hotdogs van seitan en als je het volgende recept goed bestudeert, dan kan jij dat ook gaan doen. Vanavond nog, mocht je daar zin in hebben.

Over Never Not Cooking 

 

Hoi, mijn naam is Joyce, ik ben 28 jaar, woon in Leiden en ik ben altijd bezig met koken en eten.

Stiekem ben ik kok, maar ik heb mijn koksbuis ingeruild voor een laptop en het gemak van mijn eigen keuken. Ik blog op www.nevernotcooking.nl, sinds 1 april (geen grap) enkel nog vegan recepten. Koken is altijd al een passie geweest, maar door het werken in de horeca verdween die liefde steeds verder naar de achtergrond. Er is (weinig) creatieve vrijheid, de uren zijn moordend en mijn privé leven (en psyche) leden er behoorlijk onder. Wat ik nu doe geeft me energie en maakt me intens gelukkig én ik kan al mijn creativiteit er in kwijt. Daar kan iedereen van profiteren; ik deel het maar wat graag met de wereld. Mijn recepten zijn uniek en helemaal door mij bedacht en uitgewerkt.

Met mijn blog hoop ik mensen te kunnen laten zien dat vegan eten leuk, lekker en makkelijk is. Ik dacht dat een leven zonder kaas geen leven zou zijn, maar zelfs ik kan zonder kaas. Op mijn blog kun je naast de recepten ook genieten van een kijkje in mijn (soms) chaotische bestaan, deel wat ik zoal eet op een dag, schrijf over lekkere vegan producten en zoek ik naar vegan friendly hotspots.

Recept: vegan hotdogs met tomatenmayonaise en guacamole

Ingrediënten zongedroogde tomatenmayonaise

5 eetlepels( vegan) mayonaise

2 eetlepels zongedroogde tomaten + 1 eetlepel van de olie

1 eetlepel citroensap

½ theelepel rode peper vlokken

zeezout

Ingrediënten guacamole

2 avocado’s

2 eetlepels limoensap

1 teen knoflook geperst

½ theelepel rode peper vlokken

1 theelepel zout

zwarte peper

Ingrediënten seitan chorizo hotdogs

175 gram tarwegluten

3 tenen tenen knoflook

1 ui

4 eetlepels gezeefde tomaten

1 theelepel sojasaus

3 eetlepels edelgistvlokken

2 eetlepels cabanossi kruiden (kun je deze kruidenmix niet vinden? Check onder het recept de notitie om te lezen hoe je zelf een vergelijkbare kruidenmix kunt samenstellen)

2 eetlepels kokosolie gesmolten

180 ml water

1 theelepel liquid smoke

Overig ingrediënten

4 broodjes

2 eetlepels gebakken uitjes

aluminiumfolie

stoompan/stoommandje

Wat ga je doen? 

Eerst maak je de seitan chorizo worst:

Hak de uien en knoflook fijn in een foodprocessor. Voeg alle andere ingrediënten van de seitan worst toe, behalve de tarwegluten.

Meng tot een egale massa ontstaat. Schenk in een beslagkom en voeg beetje bij beetje de seitan toe. Meng het met een vork tot een plakkerig deeg. Meng het niet te lang, dan word het taai. Zorg dat alles net gemengd is met elkaar.

Neem 4 stukken alumniumfolie, deel het seitan-deeg in vieren en rol ze op in de folie tot worsten van ongeveer 2 centimeter dik. Draai de uiteinden dicht.

Breng een pan water aan de kook, zet een stoommandje bovenop de pan en stoom de worsten in 45 minuten gaar.

Haal na 45 minuten de worsten uit de folie en grill zo’n 3 minuten per kant of bak in een koekenpan.

Maak nu de zongedroogde tomaten mayonaise:

Doe alle ingrediënten voor de mayonaise in een hoge beker en maal fijn met een staafmixer. Je kan dit ook in een blender of foodprocessor doen, alleen doordat het een kleine hoeveelheid is werkt een staafmixer sneller.

En de guacamole:

Prak de avocado’s fijn met een vork en voeg de overige ingrediënten toe. Proef of het naar smaak is en breng eventueel hoger op smaak met peper en zout.

Beleg de broodjes

Verdeel wat guacamole over beide kanten van het opgesneden broodje, leg de gegrilde seitan chorizo worst er in, verdeel wat mayonaise erover en garneer met gebakken uitjes.

Notitie: 

Als je geen cabanossi kruidenmix hebt kun je deze vervangen door:

2 theelepels korianderpoeder

½ theelepel zwarte peper

½ theelepel cayennepeper

1 theelepel knoflookpoeder

2 theelepels paprikapoeder

1 theelepel zout

 

Toegegeven, dit is geen ‘mik maar in de pan en klaar is Kees’ recept. Maar dat is ook wel eens leuk, toch? Een uurtje langer in de keuken misschien, maar ongetwijfeld wel met heel geweldig resultaat. Ik heb nog nooit gewerkt met seitan en tarwegluten, maar ik ben eigenlijk wel heel nieuwsgierig geworden om dit eens te gaan doen. En daarbij komt, die vegan hotdogs schreeuwen mijn naam, dus ik kan nu eigenlijk niet anders meer dan het gewoon maar proberen ;)

Joyce, dankjewel voor het delen van dit fantastische recept! Ik hoop dat de lezers van de Groene Meisjes massaal doorklikken naar Never Not Cooking, want ik heb gezien dat er nog véél meer vegan lekkers op je blog te vinden is!

The post Gastrecept: seitan hotdogs van Joyce appeared first on De Groene Meisjes.

Hummus, Kek en Groene Vingers – Delft

Afgelopen vrijdag ging ik spontaan met mijn nicht Hannah naar Delft. We hadden niet echt een plan en soms merk je dat dat ook eigenlijk het beste is. We belandden namelijk bij een paar heel leuke tentjes. We waren enthousiast over deze adressen en ik maakte wat telefoonfoto’s, dus ik besloot er maar meteen een blogje van te maken, zodat jullie er ook iets aan hebben. Mocht je nou binnenkort een middagje (of maak er gerust een hele dag van, want er is genoeg te beleven,) naar Delft gaan, sla deze adressen dan zeker niet over!

Koffiebar Kek

Natuurlijk begin je zo’n middag met koffie. En afgaand op wat we op Instagram voorbij zagen komen, kon dat bijna niet anders dan bij Kek. Dit is misschien wel de hipste plek van Delft, op dit moment? Je drinkt er allerlei ‘ingewikkelde’ koffies (ik ken iemand die al dit soort speciale koffies ‘banana-caramel-discodip-lattes’ noemt en dat volgens mij allemaal heel erge onzin vindt, dus zij moet hier zeker nooit naartoe,) en je eet er taartjes die er echt veel te lekker uitzien. Niet alles is vegan, maar er zijn zeker opties. Ik bedoel, ik at er een vegan donut. Die eet je in New York, Berlijn en Amsterdam – en aan dat lijstje kunnen we nu ook Delft toevoegen. Deze stad is zijn tijd ver vooruit, ik zeg het je. Ik weet niet waarom, maar ik heb nu opeens een visioen van hoe tof het zou zijn als ik een Delfts Blauw bord met een vegan donut erop geschilderd aan de muur zou hebben, maar zeg het gerust als je vindt dat ik nu overdrijf.

Kek is niet alleen als je zin hebt om te eten of te drinken, maar ook als je op zoek bent naar een leuk cadeautje, bijvoorbeeld voor jezelf. Hannah en ik kochten er veel te hippe coffee-to-go-bekers van het merk Paul Green, uit Australië. De eigenaresse van Kek Is namelijk een paar maanden op reis geweest, onder andere naar Australië, en heeft daar allerlei leuks ontdekt. Zo ook deze bekers, die ze met trots introduceert in Nederland. Ze is het eerste verkoopadres, dus je weet nu waar je moet zijn als je net zo cool zou willen zijn als Hannah en ik. Bedank me later maar.

Koffiebar Kek  

Voldersgracht 27, Delft

Facebook Kek 

Groene Vingers

Ik vind dat als je nog niet weet dat ik een echt plantenmeisje ben, je mijn blog per direct zou moeten verlaten. Niet echt, natuurlijk, maar wat ik maar wil zeggen is dat je dan nooit heel goed hebt opgelet. Ok, voor die mensen, ik vergeef het jullie en ik herhaal het nog één keer: ik hou echt heel erg veel van planten. En als er een plantenwinkel is ergens, dan moet ik er naartoe. Had ik even geluk dat we Groene Vingers in Delft tegenkwamen.

Lang verhaal kort: Groene Vingers staat van voren tot achter vol met planten, vazen, plantenbakken en andere plantgerelateerde items. Ik zeg eerlijk dat ik sommige dingen wat aan de prijze kant vind, maar ik zeg ook eerlijk dat ik vaak gek genoeg ben om dat geld er toch uit te geven in een winkel als deze. Dus ook dit keer deed ik dat. Ik kocht een plantenpotje dat matcht met mijn nieuwe dekbedovertrek en daarin moest ook een nieuwe plant, want ja, die heb ik nog niet genoeg. Ik heb me verder wel ingehouden, hoor. Maar doe dat vooral niet, als je Groene Vingers bezoekt. Ze hebben echt heel mooie dingen en het blijft een feit dat je gewoon niet genoeg planten in huis (of op je balkon/in je tuin) kunt hebben.

Fun fact: ik kan de naam ‘Groene Vingers’ niet lezen zonder mijn adem een beetje in te houden. Maar dat komt doordat er de afgelopen jaren ontzettend veel mensen zijn geweest die dachten dat het grappig zou zijn om een grap te maken over mijn geaardheid, in combinatie met mijn interesse in duurzaamheid. Mijn god, sommige mensen lachen zo snel om iets. Ik heb daar bijna bewondering voor.

Groene Vingers 

Burgwal 23, Delft

Facebook Groene Vingers

Hummus

Om de dag goed af te sluiten, streken we neer op de fijne, lichtroze bank bij Hummus. Hannah dook meteen op de website van Wehkamp, omdat ze per direct besloot de bank te willen kopen – en ik wist toevallig dat deze van Wehkamp is, want ik heb de bank ook, maar dan in het okergeel. Leer uw blogger kennen. We zaten daar lekker, een beetje uitkijkend over het water, waar zwanen ronddobberen. Delft is echt zo gek nog niet.

Sowieso niet, want hallo, er zit een hummusrestaurant. En het heet ook gewoon ‘Hummus’ en daar scoor je echt punten mee, bij mij. Ik zou willen dat we in Rotterdam een hummusrestaurant hadden. Gelukkig is Delft dichtbij.

Ik kan een hoop over Hummus zeggen. Bijvoorbeeld dat het interieur fantastisch is. Plants on pink, alles. En de eigenaren zijn ontzettend vriendelijk – je kunt gewoon zien dat het een leuk stel is. Jaloersmakend leuk wel, vonden Hannah en ik. Maar wat ik vooral kwijt wil is: eet alsjeblieft de zoete aardappelfriet met vegan mayonaise. En drink de huisgemaakte frambozen-rozenlimonade. En natuurlijk bestel je dan ook nog hummus, maar dat is wat mij betreft vanzelfsprekend.

Hummus 

Molslaan 39, Delft

Facebook Hummus 

Ik doe echt mijn best om een goede Delftfluencer te zijn, ik hoop dat jullie het waarderen. Delft is echt best wel leuk. Er zijn zelfs nog meer leuke adressen, die je kunt vinden door de zoekfunctie van mijn blog te gebruiken. Je kunt ook denken: ik laat dat even voor wat het is, en ik ga zelf op pad. Is ook leuk om te doen, ik doe dat zelf ook graag. In elk geval veel plezier en laat me weten wat je ervan vond!

The post Hummus, Kek en Groene Vingers – Delft appeared first on De Groene Meisjes.

Op stap met Merel : Diner en Blanc in Zuid-Frankrijk

Een tijdje geleden kreeg ik een uitnodiging voor een ‘Diner en Blanc’ van zoutmerk La Baleine, en ik zeg maar eerlijk dat ik eerst heb moeten googelen wat zo’n diner inhield. Mijn Frans is niet zó slecht dat ik niet kon bedenken dat het iets met een diner en iets met wit te maken had, maar hoe dit in een concept gegoten moest, geen idee. Want dit blijkt dus echt een ding te zijn. Het idee is dat op een bijzondere plek – vaak van tevoren geheim gehouden – een heleboel mensen bij elkaar komen om met elkaar te eten in de buitenlucht. En wat het dan extra speciaal maakt, is dat al deze mensen van top tot teen in het wit gekleed zijn. Het was fijn om beter te snappen waarvoor ik was uitgenodigd, maar daarmee kwam ook de stress: want wat moet ik aan?!

Ik heb geen witte kleding. Gewoon niks. Nouja, één heel lange en veel te wijde witte blouse. Maar als ik die aan had, dan zei mijn vriendin altijd dat ik op een verpleegster leek – en dan niet op een sexy manier, zeg maar –  dus dat leek me niet echt de juiste outfit voor een fancy diner. Gelukkig is mijn beste vriend stylist (of ‘stylist van de sterren,’ zoals ik hem graag noem,) dus hij kon me vast wel helpen. Ik schakelde een hulplijn in. Binnen vijftien minuten – echt, zó snel is hij – had ik dertien foto’s van mooie witte kledingstukken in mijn WhatsApp, artikelnummers erbij alles, zodat ik zo naar de stad kon om een outfit te kopen. Nou, dat lukte. Echt, DJ, ik zou niet weten wat ik zonder jou moest. En om eerlijk te zijn, ik had geen idee dat wit me best wel goed zou staan. Ik ben content met mijn nieuwe kleren en ik overweeg vaker voor wit te kiezen. Waar zo’n uitnodiging al niet goed voor kan zijn.

Had ik al verteld dat het Diner en Blanc in Zuid-Frankrijk zou plaatsvinden? Daar was ik nog nooit geweest. Wel op allerlei andere plekken en in andere gebieden in Frankrijk, maar niet in het zuiden. Iedereen weet dat het áltijd lekker weer is in Zuid-Frankrijk en van meerdere mensen hoorde ik dat het er prachtig is, dus ik kon niet wachten. Het zou maar een tripje van twee dagen zijn, maar dat maakt mij op zo’n moment niet uit. Dit reisje is één van de redenen waarom ik deze nieuwe rubriek (‘op stap met Merel’) in het leven heb geroepen, omdat ik me er helemaal van bewust ben dat ik wel echt aparte dingen doe voor mijn werk. Niet heel veel mensen in mijn omgeving gaan voor een diner twee dagen naar Frankrijk. En ik ben me er ook helemaal van bewust dat dit voor mij best wel iets zou kunnen zijn dat tijdelijk is. Ik bedoel, niemand weet hoe lang ik dit werk nog ga doen, dus ik kan er maar beter van genieten en mijn belevenissen bijhouden.

Ok, dus ik vertrok naar Zuid-Frankrijk. Samen met een paar andere ontzettend gezellige journalisten en bloggers én Niels, die ons vanuit zijn PR-bureau had uitgenodigd voor deze trip. Op reis gaan voor mijn blog vind ik eigenlijk meestal wel leuk, maar als de mensen met wie je reist gezellig en chill zijn, dan kan er eigenlijk niks meer fout gaan. En dat was ook zo. Alles wat top geregeld. Transfer, het hotel, de hapjes en drankjes. Ik kan nog steeds niet wennen aan dit soort luxe taferelen en ik krijg de neiging om te benadrukken dat ik ‘ook heel erg van kamperen hou, hoor’ om jullie te laten weten dat ik geen luxepaard ben, maar hey, dit zou echt iedereen leuk hebben gevonden.

Ik had wat solotijd op mijn ruime hotelkamer met dito badkamer, om te douchen en me aan te kleden voor het diner. Dit is  hoe een Sensation White-ganger zich voelt, dacht ik. Maar dan zonder de pillen. (grapje, natuurlijk niet íedereen op Sensation slikt pillen) Het was grappig om elkaar buiten te treffen, iedereen in zijn 100% witte outfit. Volgens mij waren we ook allemaal een tikkeltje nerveus, aangezien we geen idee hadden van waar we naartoe zouden gaan en wat er zou gebeuren.

Wat natuurlijk een beetje te verwachten was, was dat we naar het terrein van La Baleine werden gereden. Even voor jullie richtinggevoel: dat terrein ligt in Aigues-Mortes, wat letterlijk ‘dood water’ betekent – dit hoef je niet te onthouden, ik zal jullie niet overhoren aan het einde van deze blogpost.  Het terrein van La Baleine is mega groot. Het is een gebied waar oprecht geen einde aan lijkt te komen, maar na een minuut of vijf rijden zagen we daar dan toch een witte tent opduiken. Met tafels ernaast. Oké, dus daar is het diner. Maar waar zijn alle mensen? En daar zagen we het: op een zoutberg, daar stond iedereen. Kun je je voorstellen hoe bizar dit voelde? Om een zoutberg op te lopen, in je sjieke outfit, begeleid door twee mannen die gitaar speelden, en dan bovenop te staan, uitkijkend over de zoutvlaktes, tussen allemaal mensen die ook in het wit gekleed zijn? Ik kan er gewoon nog steeds niet helemaal bij, geloof ik.

Naast de locatie, was ook de aankleding prachtig. Stel je een Pinterestbord voor de meest perfecte bruiloft voor – en dan mooier. Ik raakte aan de praat met een meneer uit België, die er uitzag alsof hij op Ibiza woonde. Gebruind, lang haar en een witte bohemian outfit, dat idee. Na een tijdje gepraat te hebben, benadrukte hij een keer of drie dat hij een vrouw en een kind had. Daar moest ik heel erg om lachen en ik zei hardop ‘fijn dat je dit zo expliciet benoemt, om dingen helder te houden.’ Het was een apart gesprek. Ondertussen bewonderde ik alle mooie mensen in hun mooie witte outfits en keek ik naar de zon die onderging. Wat een belachelijk romantisch gebeuren hier.

Na zonsondergang werden we verzocht om de zoutberg af te komen en plaats te nemen aan het diner, beneden, bij de witte tent. Dus dat deden we. We hadden mooie gesprekken,  de muggen dansten om onze benen en ik at een heerlijk vegan menu. De avond was behoorlijk perfect en ik kon daarna ook echt helemaal níet slapen. Misschien ook omdat ik te veel wijn gedronken had, dat zou kunnen. Wijn maakt me altijd zo melodramatisch als de pest, dan weten jullie dat, voor het geval iemand me ooit wil uitnodigen voor een etentje of een borrel.

Echter, de volgende ochtend vertrokken we al om acht uur, dus als je nog wilde ontbijten, dan moest dat tussen half 8 en 8. Jullie weten dat ik een vroege vogel ben, maar ik voelde me toch wel een beetje katerig. Maar goed, als je dan je hotelkamer uitloopt en het eerste dat je ziet is een palmboom, en je ruikt verse koffie en croissants, wie ben je dan om te klagen? Juist, dus dat deden we ook niet. Na het ontbijt stond er een enthousiaste gids klaar om met ons op zoutexcursie te gaan. Hoe tof is dit? Een excursie waarbij alles draait om zout, in Zuid-Frankrijk. Ik benoem het nog maar eventjes, gewoon om mijn blijdschap uit te drukken.

De gids nam ons – per hybride auto – mee om de zoutvelden te bekijken. We hebben het over een gebied van zo’n 80 vierkante kilometer. Je kunt denk ik wel bedenken dat daar behoorlijk wat zout op te produceren valt. Dat hele produceren van zout is ook een wonderlijk iets. Het is een proces van concentreren, kristalliseren, drogen, verzamelen en verplaatsen. Heel eerlijk?  Ik heb het allemaal niet zo heel goed onthouden. En dan merk je dat ik niet zo’n professional ben, want ik heb ook geen aantekeningen gemaakt ofzo, zoals de journalisten onder ons wel deden. Maar goed. Tienduizenden kilo’s zout worden hier geproduceerd, op die 80 vierkante meter in Zuid-Frankrijk, en ik stond er gewoon naar te kijken. Ik was behoorlijk onder de indruk. Ik bedoel, moet je kijken hoe bizar mooi het daar is. Met dat roze water en die bergen ‘fleur de sel,’ en die gespierde jongens die dat zout dan staan te scheppen, en zo. En dan kwam er ook nog eens bij dat er allemaal flamingo’s rondvlogen boven die zoutvelden. Echte flamingo’s. Heel roze flamingo’s. Ik had oprecht geen idee dat deze bijzondere vogels hier leven, ‘gewoon’ in Frankrijk. Ik had daar een heel exotisch beeld bij, maar gelukkig hoef je niet altijd heel ver van huis om mooie dingen en dieren te zien.

‘s Avonds vlogen we terug naar Nederland. Tijdens de vlucht kon ik mijn ogen niet openhouden, dus ik luisterde naar muziek en sliep. Aangekomen op Schiphol stapte ik in de trein naar Amsterdam, om bij de 30e verjaardag van mijn vriendin Wendy te kunnen zijn. Ik heb daar per ongeluk tegen een paar mensen gezegd dat ik net terug was uit Zuid Afrika, in plaats van uit Zuid-Frankrijk, want  zo moe was ik. De dag daarna was ik alleen maar in staat om in het Vondelpark te liggen, dus dat deed ik. De hele dag dacht ik nog: ‘gisteren om deze tijd stond ik naar roze water te kijken, hoe bizar is dat?’ Maar goed, ik heb sowieso altijd een beetje moeite met het concept reizen. Het blijft zo gek om te bedenken dat je het ene moment nog daar bent en nu weer hier.

Ik ben al benieuwd naar mijn volgende avontuur. Zal het meer van het kaliber ‘opendag van energieleverancier in Purmerend‘ of ‘sjiek diner in Frankrijk’ zijn? Wie zal het zeggen? Ik weet het zelf oprecht nog niet. Nouja, ik weet al wel dat ik in oktober naar een heel bijzonder event in Schotland ga, maar dat duurt nog zo lang. Met dit werk weet je het maar nooit.

Dankjewel La Baleine en Niels, voor deze mooie ervaring. 

The post Op stap met Merel : Diner en Blanc in Zuid-Frankrijk appeared first on De Groene Meisjes.

Gastrecept: kokos-gemberkoeken van Inge

Ik kan me eigenlijk niet herinneren wanneer ik voor het laatst koekjes heb gebakken. Dat is best wel jammer, want ik vind koekjes (of taarten, cakes, bananenbroden…) bakken echt een meditatieve bezigheid. De bonus is dat je huis ervan naar herfst gaat ruiken en, natuurlijk, dat je iets lekkers te eten hebt. Inge, van het toffe blog Ingelogd, bakte vegan koekjes met kokos en gember – twee ingrediënten die ik heel lekker vind – en deelt vandaag het recept met ons.

Over Ingelogd

Ik ben Inge en schrijf voor mijn blog Ingelogd. Mijn blog is een plek waar ik vegan recepten deel en ik schrijf over bewuster leven en eten. De Groene Meisjes was de eerste vegan blog die ik volgde, dus vind ik het super leuk om nu een van mijn recepten hier te delen!

Ik word enorm enthousiast van de vegan keuken en vooral om anderen te laten ervaren hoe lekker het kan zijn! Begin dit jaar gooide ik officieel het roer om en startte ik met mijn bedrijf High Green Tea. Omdat ik mensen wil laten genieten van de plantaardige keuken. (check naast Inge’s blog ook zeker de High Green Tea website eens. Aanrader!)

Deze kokos-gember koeken voldoen aan al mijn criteria voor ‘het ideale recept’: maximaal een halfuur in de keuken en minimale afwas. Ook wel: kleine moeite, groot resultaat. De koeken zijn ook nog eens vegan en suikervrij! Als je moest kiezen tussen snel even naar de supermarkt voor een pak koekjes, of zelf deze maken, dan winnen deze koekjes. Echt.

Het recept voor deze koeken is gebaseerd op een koekje dat ik at bij een van mijn favoriete plekken in Rotterdam: Sharp Sharp. Ik dook bij thuiskomst meteen de keuken in, met de smaak nog vers in mijn geheugen. In mijn enthousiasme vergat ik alles af te wegen en gebruikte ik ook geen maatschepjes. Maar ze werden serieus de lekkerste koekjes die ik in tijden had gemaakt! De volgende dag maakte ik ze nog eens exact na, zodat ik nu speciaal voor jullie een recept heb dat je keer op keer wilt maken.

Hou je niet van gember, of van kokos? Geen probleem! Je kunt het ook weglaten, of vervangen voor andere kruiden naar jouw smaak! En wat denk je van citroen? Of chocolade? Echt, ik kan geen reden bedenken om ze niet te maken!

Kokos-gember koeken ( 8 grote of 12 kleine koeken)

Wat heb je nodig? 

2/3 cup havermeel (havermout gemalen)

1/3 cup rijst- of boekweitmeel

¼ cup amandelmeel

3 eetlepels rijststroop (agave of maple syrup kan ook)

¼ cup kokosolie

2 eetlepels kokosrasp

½ theelepel baking soda

¼ theelepel kaneel

¼ theelepel gember

¼ theelepel vanillepoeder

snufje zout

Wat ga je doen?

Verwarm de oven voor op 175 graden

1. Smelt de kokosolie. Hij hoeft niet helemaal gesmolten te zijn, zacht mag ook.

2. Als je nog een havermeel hebt, maal dan havermout fijn in een keukenmachine. Of gebruik extra rijstmeel.

3. Doe de droge ingrediënten (havermeel, rijstmeel, amandelmeel, kokosrasp, kaneel, gember, baking soda en zout) in een kom en meng door elkaar.

4. Voeg de rijststroop en kokosolie toe en meng tot je een samenhangend deeg hebt.

5. Als het deeg nog iets te droog is (het moet aan elkaar plakken als je er een bal van wilt maken), doe er dan nog extra kokosolie bij.

6. Schep met een lepel een beetje deeg uit de kom en druk het aan met je handen, totdat je een samenhangend balletje hebt. Leg op de bakplaat.

7. Doe dit tot je deeg op is. Houd een paar centimeter ruimte tussen elk hoopje deeg, je gaat ze nog plat drukken. Je kunt de balletjes zo groot of zo klein maken als je zelf wilt.

8. Druk alle hoopjes plat, ongeveer 2-3 mm dik, en maak er koekjes van in de vorm die jij wilt.

9. Bak de koekjes af in 8-10 minuten. De mijne waren precies goed na 9 minuten. Check vanaf 8 minuten of ze al goed zijn (goudbruin), dat kan bij elke oven anders zijn.

10. Laat de koekjes een paar minuten afkoelen op de plaat, voordat je ze gaat eten.

Is it just me, of krijgen jullie hiervan ook echt zin in een luie zondagmiddag? Koekjes bakken en een film kijken, dat idee? Inge, dankjewel voor dit leuke recept! Ik hoop dat iedereen een kijkje gaat nemen op je mooie blog en natuurlijk ook dat men massaal aan de bak gaat ;)

The post Gastrecept: kokos-gemberkoeken van Inge appeared first on De Groene Meisjes.

Weekmenu 14 – 18 augustus

Hoe is het met jullie ritme gesteld deze zomer? Dat van mij is volkomen zoek. Ik ben daar bij vlagen een beetje onrustiger over – ik hou van ritme en structuur, – maar over het algemeen kan ik het deze zomer best wel accepteren. De weekmenu’s zijn een beetje stil komen te liggen, omdat ik het idee heb dat heel veel lezers op vakantie waren. Of misschien nog wel zijn. Maar volgens mij zijn er ook alweer veel mensen terug, dus laten we er maar weer eens eentje oppakken. Ik heb gekozen voor een menu met Aziatische gerechten. (nu maar hopen dat niet te veel lezers op vakantie zijn geweest naar Aziatisch land en nu enorm verlangen naar pasta en stamppot. Daarvoor moet je dan zelf even in mijn receptenindex duiken.)

Maandag – Nasi met verse pindasaus 

Dit zijn eigenlijk twee recepten gecombineerd: nasi en pindasaus. Samen heel erg lekker, maar ook los van elkaar een goed idee. De pindasaus zou ook perfecte zijn voor bij een barbecue, dus laten we hopen dat het weer misschien de komende tijd nog een beetje meewerkt?

Dinsdag – Kokos curry 

Dit is zo’n lekkere curry dat ik eigenlijk niet kan geloven dat ik hem zo lang al niet heb gemaakt! Met een bergje koriander erop en geurige rijst erbij, jaaa!

Woensdag – Wortel – pindasoep 

Woensdag soepdag! Ik weet dat er mensen zijn die denken dat pinda in soep heel vies is, maar geloof me, ik doe dit niet voor niks. Probeer het maar gewoon een keer ;)

Donderdag – Koolrabisalade 

Weer eens iets anders: een salade gemaakt met koolrabi. Een beetje pittig, maar niet té. (tenzij je daar zin in hebt natuurlijk, dan doe je er gewoon extra srirachasaus door)

Vrijdag – Aziatische aardappelschotel

Officieel is dit natuurlijk helemaal geen Aziatisch gerecht. Ik bedoel, het bestaat in feite niet eens, ik heb het gewoon zelf bedacht. Maar lekker is het wel. Want het zijn gewoon frietjes uit de oven met een pittige saus en groenten en kokos en koriander en limoen. Dit met een koud biertje erbij: perfecte vrijdagavond!

Maak er weer een mooie nieuwe week van! Laat je het me weten als je één van de recepten hebt geprobeerd? Je kunt een foto met me delen via Instagram, met #degroenemeisjes erbij. Vind ik leuk :) Dankjewel en eet smakelijk! 

The post Weekmenu 14 – 18 augustus appeared first on De Groene Meisjes.

Goed voorbereid op reis gaan

Deze blogpost is geschreven in samenwerking met de Rijksoverheid / Foto’s: Aline Bouma 

Laatst schreef ik er al over: mijn hele idee van op vakantie gaan is veranderd sinds ik voor mezelf werk. De acht jaren hiervoor werkte ik in het onderwijs. En daarvoor zat ik natuurlijk zelf nog op school en studeerde ik. Ik kende niks anders dan schoolvakanties. En de zomervakantie is natuurlijk het moment bij uitstek om er wat langer tussenuit te gaan. Zelf ben ik deze zomer gewoon thuis en ga ik er juist in het najaar (waarschijnlijk) even tussenuit. Maar dat betekent natuurlijk niet dat ik niet merk dat het aan alle kanten vakantie is. Om mij heen gaan er steeds meer mensen een paar weken weg, mijn tijdlijn op Instagram staat bol van de vakantiefoto’s en het is wat rustiger op mijn blog. Good for you, mensen! Ik leef gewoon een beetje met jullie mee, op afstand. Goed?

Eindeloze wensenlijstjes

Nadenken over reizen maken doe ik eigenlijk altijd wel. Sterker nog, dat begint vaak al wanneer ik onderweg ben naar huis vanaf de vorige bestemming. Dan kan ik het niet laten om alvast na te denken over de volgende. Hele wensenlijstjes worden er gevormd, ik lees soms reisgidsen (of verhalen over bepaalde bestemmingen,) om ideeën op te doen en ik ben altijd geïnteresseerd in de reisplannen van een ander. Het moet gezegd dat ik vooral een Europareiziger ben. Dat is eigenlijk vooral omdat ik Europa echt fantastisch vind. Het is zo’n divers en prachtig continent. Ik bedoel, we hebben bijna alles hier hè? Mooie steden, bergen, zeeën, bossen, meren, noem het maar. Iedere keer dat ik naar een voor mij onbekend land in Europa ga, zoals bijvoorbeeld die keer dat ik naar Roemenië ging, dan denk ik: ik ga nooit meer buiten Europa reizen. Eerst alles hier maar eens ontdekken.

Maar goed, dat kan ik ook weer heel snel vergeten zijn als ik ‘Floortje naar het einde van de wereld’ (zeg alsjeblieft dat je dit programma ook kijkt?) kijk, dan denk ik juist weer: ik moet echt nog veel verder weg want er is zoveel te ontdekken. Ik weet dat er nu allemaal mensen denken: maar je bent een groen meisje! Dan moet je vliegen! Dat mag niet! I know. Ik ben een slecht mens als het om reizen gaat. Maar ik doe het gewoon te graag en ik leer er zoveel van. Het is goed voor me. Ik merk dat ik nergens zo door geïnspireerd raak, als door te reizen. Dat herkennen vast meer mensen. Gelukkig zijn er ook genoeg groene keuzes te maken als het om reizen gaat. Ik vind dus niet dat je als groen meisje (of groene jongen) het reizen helemaal hoeft af te zweren.

Veilig reizen

Waar ik slecht in ben, is goed voorbereid op reis gaan. Ik ben geen pro als het gaat om ‘licht reizen,’ als je begrijpt wat ik bedoel. Ik neem dus altijd te veel mee. Het enige dat ik eigenlijk altijd wel doe, is me een beetje inlezen in wat informatie over de bestemming. Ik kan een reisgids eigenlijk prima als een roman lezen en ik doe vaak ook wel een beetje research naar leuke dingen om te doen, of goede plekken om te gaan eten. Dat is vooral wanneer ik een stedentrip plan, natuurlijk. Maar heel veel verder gaat mijn voorbereiding eigenlijk niet, en dat is misschien wel iets om in de toekomst -of ik nou binnen of buiten Europa ga reizen – wel eens wat meer te gaan doen. Immers: veiligheid eerst!

Ik heb eerlijk gezegd nooit geweten dat je daarvoor de website of de 24/7 BZ Reis app van het Ministerie van Buitenlandse Zaken kon raadplegen. Misschien is dat heel naïef, maar ik heb die website nog nooit eerder bezocht. Binnen de website Nederlandwereldwijd.nl kun je allerlei reisadviezen vinden. Het enige dat je hoeft te doen, is je bestemming intikken. Wat zijn dan zoal dingen die je misschien zou willen weten, voordat je op reis gaat?

– Heb ik bepaalde vaccinaties nodig? Of medicijnen? Wat is handig om mee te nemen en wat is handig om ter plekke te kopen?

– Heb ik een visum nodig? Zo ja, hoe vroeg van tevoren moet ik dat aanvragen?

– Is mijn rijbewijs geldig in het land van bestemming?

– Hoe is de actuele situatie in het land? Misschien kun je je een beetje inlezen in het actuele nieuws. Zijn er dingen om rekening mee te houden? Zo is er – volgens mij – op dit moment bijvoorbeeld nog een jaar van nationale rouw gaande in Thailand, vanwege het overlijden van de koning vorig jaar. En dat heeft gewoon impact op het dagelijkse leven daar, wat niet erg is, maar wel iets om op voorbereid te zijn.

– Hoe zit het met de veiligheid? Ga je naar een gebied met een verhoogd risico en zo ja, welke maatregelen moet je daarvoor treffen? Hoe zit het met terrorismedreiging? (je kunt via de website zelfs een alarm aanzetten, waarbij je op de hoogte wordt gehouden als er iets veranderd aan de situatie in het land waar je naartoe reist)

– Hoe zit het met medische zorg daar? (check ook meteen je verzekeringen even)

– Wat mag ik wel of niet meenemen naar en vanuit het land? (bagage/souvenirs)

– Heb ik een paspoort of een ID nodig?

– Moet ik extra maatregelen treffen voor de kinderen die eventueel meereizen?

Wat ik trouwens ook niet wist, is dat er ook nog een app is. Dit is de ’24/7 BZ Reis App’ die gratis te downloaden is. Nog handiger, want ik neem aan dat je je smartphone wel mee zult nemen op vakantie  en op deze manier heb je je reisadvies dus altijd bij je. Daarbij komt: je kunt de app ook offline gebruiken, handig als je niet overal je internet kunt gebruiken. Ook kun je je push meldingen aanzetten, aangepast op de bestemming waar je naartoe gaat, zodat je op de hoogte wordt gehouden van het laatste nieuws. Ideaal! Op dit moment heb ik zelf even geen reisje gepland staan, maar zodra het zover is, zal ik de website met reisadviezen of de 24/7 BZ Reis app zeker gaan raadplegen. (en impulsief als ik ben, kan er straks zomaar een plan zijn. Ik ken mezelf een beetje.)

Terwijl ik dit zit te schrijven dwalen mijn gedachten alweer af naar alle landen die ik nog wil zien. Praten over reizen maakt dat ik mijn koffer meteen wil inpakken. Heb jij plannen voor de komende tijd? Vertel me er alsjeblieft alles over, want ik krijg geen genoeg van het luisteren naar andermans reisplannen. En: download die app even! Echt een tip. Je kunt niet veilig genoeg op reis gaan, toch? Veel plezier met plannen maken!  

The post Goed voorbereid op reis gaan appeared first on De Groene Meisjes.

Gastrecept: chocolade fudge ijsjes van Susan

Ik geef meteen maar toe: toen we dit recept inplanden, hadden we ook niet verwacht dat het vandaag zo’n druilerige dag zou zijn. Susan en ik mailden elkaar nog: ‘laten we hopen dat het die dag super zonnig is, zodat het recept extra goed in de smaak valt!’ Helaas. Maar goed, dat mag de pret eigenlijk helemaal niet drukken, want 1) het wordt wel weer een keer mooi weer, ooit, en 2) waarom zou je ook eigenlijk alleen ijs kunnen eten als de zon schijnt? Dit recept is sowieso een ontzettende aanrader, dus waarom wachten op beter weer? Ik laat Susan meteen even aan het woord, zodat ze jullie wat meer kan vertellen over haar mooie blog.

Over Mesa Verde

Toen Merel een oproepje op Twitter plaatste voor bloggers die een recept wilden delen op de Groene Meisjes, hoefde ik niet lang na te denken. Dat leek mij een leuke uitdaging als redelijk ervaren blogger, maar beginnend veganist.

Ik blog sinds 2012 op MesaVerdeblog.nl over leuker en lichter leven. Dat is heel breed: van eenvoudige recepten, toffe boeken en leuke hotspots, tot verhalen over zelfliefde, minimalisme en duurzaamheid. ‘Mesa verde’ betekent ‘groene tafel’ in het Spaans en is ook de naam van een prachtig National Park in de Verenigde Staten, wat ik tijdens een uitwisselingssemester bezocht. Dat vond ik wel een toepasselijke naam voor mijn blog over bewust eten en leven.

Toen ik net begon met bloggen volgde ik het paleo dieet. Veel groenten, fruit, noten, zaden, eieren, vlees en vis. In mijn ogen was dit het meest gezonde eetpatroon wat er was. Ik werd behoorlijk strikt en wilde anderen ook overtuigen; een blog was het perfecte middel daarvoor. Door de jaren heen merkte ik echter dat ik steeds minder inspiratie kreeg en me vaak schuldig voelde als ik het niet kon volhouden. Ook begon ik me oncomfortabel te voelen over alle dierlijke producten in mijn eetpatroon.

Ik begon me daarom te verdiepen in plantaardige voeding en ontdekte dat ik eigenlijk prima tegen granen en peulvruchten kan. Iets wat absoluut niet past binnen het paleo dieet. Ik houd wel van een uitdaging en besloot daarom dit voorjaar de proef op de som te nemen met een 30-dagen vegan challenge. Ik had echt niet verwacht – als vleeseter die bijna bang was voor koolhydraten – dat ik me er zó goed bij zou voelen. Een rustigere huid, geen last van mijn darmen en een veel beter gevoel over mezelf.  Nu, een paar maanden later, eet ik nog steeds grotendeels vegan. Ik merk dat ik het soms wel lastig vind om het vol te houden. Vlees mis ik niet, maar ik heb echt een zwak voor kaas. Ik gun mezelf de tijd en probeer me niet schuldig te voelen als het een keertje niet lukt. Voor mij is dat de meest gezonde manier, ik voel me er super bij.

Benieuwd naar meer van mij? Neem eens een kijkje op MesaVerdeblog.nl, dat zou ik heel leuk vinden!

Chocolade fudge ijsjes

IJsjes en zomer, de perfecte combinatie. Het liefst kies ik echt lekker romig ijs met chocola, noten of vanille, maar dat is vaak niet veganistisch. Ik maak regelmatig de banana softserve van Merel, maar deze ijsjes zijn nog voller van smaak (en calorierijker, hihi). Moet kunnen af en toe! Je maakt de ijsjes extra speciaal als je ze versiert met toppings, maar naturel zijn ze ook al heel erg lekker. Afhankelijk van de grootte van je ijsvormpjes, haal je uit dit recept 4 tot 6 ijsjes.

Wat heb je nodig?

1 rijpe avocado

50 gram (rauwe) cacaopoeder

2 eetlepels notenpasta

150 ml plantaardige melk (zoals amandel-, haver-, rijst of sojamelk)

6 eetlepels ahornsiroop

1 tl vanille-extract

snufje zout

optioneel: toppings naar keuze, zoals gesmolten chocolade, nootjes, zout of kokosrasp

Wat ga je doen?

Schep het vruchtvlees van de avocado uit de schil en doe in een keukenmachine of blender. Doe de rest van de ingrediënten erbij en pureer tot een glad geheel. Voeg eventueel wat meer melk toe als het erg dik is, al mag redelijk stevig blijven, ongeveer als vla.

Vul 4 grote of 6 kleine ijsvormpjes met het mengsel en steek in ieder vormpje een houten stokje. Pak de ijsvorm vast en tik een paar keer stevig op het aanrecht, zodat alle luchtbellen eruit gaan. Zet voor ongeveer 6 uur in de vriezer, totdat het volledig is bevroren.

Zet de ijsvorm heel kort in warm water en haal voorzichtig de ijsjes los uit de vorm. De ijsjes blijven een beetje zacht, dus gauw opeten!

Versier eventueel met gesmolten chocolade, gehakte nootjes, een snufje zout of geraspte kokos.

Tip: geen ijsvorm? Je kunt het mengsel ook in een bakje in de vriezer laten bevriezen. Laat even op het aanrecht zacht worden en schep er bolletjes van.

Wow. Chocolade en ijs en fudge en toppings – allemaal dingen die ik lekker vind. Dit lijkt me trouwens ook niet-bevroren toestand lekker. Misschien handig om te onthouden voor als je een keer geen geduld hebt om te wachten op ijsjes.

Susan, dankjewel voor het delen van dit super lekkere recept en de prachtige foto’s! Ik hoop dat iedereen een kijkje neemt op je blog, want dit is veelbelovend!

The post Gastrecept: chocolade fudge ijsjes van Susan appeared first on De Groene Meisjes.

Groener werken

Deze blogpost is geschreven in samenwerking met KPN / Foto’s: Sam van Rij 

Op mijn blog gaat het veel over vegan eten en soms over andere duurzame onderwerpen, zoals eerlijke mode of leerzame documentaires die je echt eens moet kijken. Er zijn wat onderwerpen waarover ik niet per se heel geregeld schrijf, maar die eigenlijk voor de hand liggen wanneer het om het vergroenen van je lifestyle gaat. Zo schreef ik bijvoorbeeld laatst een stuk over het maken van een overzicht van je vaste lasten, om te bekijken of je geld op maandelijkse basis naar bedrijven gaat die jij wil supporten. Dit zijn eigenlijk heel dagelijkse zaken, zoals je telefoonrekening, je (groene) stroom en je verzekeringen. Het zijn misschien wat minder uitdagende onderwerpen, omdat het zulke ‘gewone’ en dagelijkse dingen zijn, maar daarom zijn ze niet minder belangrijk.

Na het maken van het overzicht van mijn vaste lasten ben ik over een paar dingen wat dieper gaan nadenken. Zo heb ik concrete stappen gezet om nu voor écht groene stroom te kiezen. Ik gebruikte al jaren ‘sjoemelstroom’ en ik had het eigenlijk niet echt door en eigenlijk schaam ik me daar best wel een beetje voor. Ik ben misschien een beetje onwetend gebleven omdat het onderwerp me niet bovenmatig interesseert. En ook daar schaam ik me dan weer voor, want: zou het milieu me niet veel meer moeten bezighouden? Dus ging ik naar een open dag van Vandebron – waarover ik nog iets zal schrijven – en ik heb besloten om over te stappen en te gaan kiezen voor een energiebron bij mij in de buurt. Dat voelt als een stap in de goede richting.

Groene blogger

Als ik nog even nadenk over dagelijkse dingen, dan denk ik toch eigenlijk wel meteen aan mijn werk. Daar ben ik immers dagelijks mee bezig. Omdat ik voor mezelf werk, kan ik ook op dit gebied zelf bepalen welke keuzes ik wil maken. Nu krijg ik sowieso wel eens vragen over wat ik nodig heb voor mijn werk, dus laat ik dat eens op een rijtje zetten voor jullie.

Omdat ik ‘op internet’ werk – zo’n 80% van wat ik doe is online – is het voornaamste dat ik nodig heb: een goede internetverbinding en een laptop. Mijn laptop is eigenlijk mijn mobiele kantoor en goede wifi (of het internet thuis en op mijn werkplek,) is heilig. Kun je op dit gebied een groene keuze maken? Zeker. In mijn vorige stuk over vaste lasten schreef ik over KPN, die een duurzaam beleid hebben, en naast dat je KPN als provider van je mobiele telefoon kunt gebruiken, bieden ze natuurlijk ook internet aan. Onderweg maak ik geregeld dankbaar gebruik van hun wifi-hofspots. Ideaal. KPN is, zover ik weet, de enige Nederlandse provider die een transparant en groen beleid heeft.

Naast mijn laptop is mijn smartphone heel belangrijk voor me. Mijn telefoon moet goede foto’s kunnen maken, want ik gebruik verder geen andere camera. Dat is voornamelijk omdat ik niet zo’n goede fotograaf ben (en ik daarom Aline en Sam op freelance basis inhuur voor de foto’s op mijn blog,) en omdat ik het te veel gedoe vindt om een losse camera mee te nemen naar events en op reis. Ik gebruik op dit moment een iPhone 7, wat een fijne telefoon is, met een groot geheugen en een heel goede camera. Echter, ik zou heel graag naar een Fairphone overstappen, maar ik heb begrepen dat de kwaliteit van de telefoon nog niet helemaal betrouwbaar is en dat hij nog  net niet zoveel kan als een iPhone. Dat durf ik me op dit moment nog niet permitteren. Hopelijk is de Fairphone weer verder ontwikkeld tegen de tijd dat ik een nieuwe telefoon nodig heb! (en dan lever ik mijn oude telefoon in om te laten recyclen, of ik doneer hem aan een goed doel. Ook een groene keuze.)

Wat gebruik ik verder aan apparaten of spullen? Niet zo heel veel, eerlijk gezegd. Ik heb bijvoorbeeld geen extern geheugen, omdat ik alles online backup. ‘In de cloud’ werken is voor mij een prima manier, omdat je er geen gadgets voor nodig hebt – ik ken mezelf, ik zou zo’n extern geheugen kwijtraken. Ook mijn agenda houd ik online bij, waardoor ik geen papieren agenda nodig heb. Ik heb niks tegen een leuke offline agenda hoor, maar voor mij werkt het online heel erg goed. (en ik moet ook vooral alles op één plek houden, anders raak ik maar in de war) Ook heb ik altijd een notitieboek en een pen bij de hand, want ik schrijf toch ook nog graag op papier. Ik probeer er wel rekening mee te houden dat de boekjes die ik gebruik gemaakt zijn van gerecycled (of anderszins duurzaam) materiaal. Op dat gebied is tegenwoordig ook van alles te kiezen, dus dat hoeft niet moeilijk te zijn.

Duurzaam en sociaal

Verder huur ik een werkplek, die ik deel met allemaal andere meiden. Dit is bij Hashtag Workmode in Rotterdam – er zijn ook twee filialen in Amsterdam. Het is gezellig om hier te werken, maar vooral ook motiverend. Voor jezelf werken, vooral wanneer je dat thuis doet, vraagt een hoop discipline. Een werkplek delen is ook duurzamer, want je deelt alle apparaten. We nemen allemaal onze eigen laptops mee, maar we delen verder de printer (die heel weinig wordt gebruikt,) de koelkast, het koffiezetapparaat, enzovoorts. Hoewel ik soms ook nog graag in een koffietentje zit te werken – vooral ook omdat ik dan een lekkere koffie en een taartje kan bestellen, – werkt het uiteindelijk toch beter om op een ‘echt kantoor’ te zitten. Het bevalt me erg goed! Oh en over dat naar een werkplek gaan: er is bij ons op kantoor niemand die met de auto komt. Iedereen komt fietsend of met het openbaar vervoer. Best wel verantwoord van ons :)

Dat is een beetje hoe ik werk en wat ik nodig heb om mijn werk te kunnen doen. Nu zit ik natuurlijk niet altijd achter mijn laptop, ik moet soms ook op pad. Wanneer dat in Rotterdam is, dan ga ik met de fiets, lopend of met het openbaar vervoer. Is dat buiten de stad, dan pak ik de trein. Moet ik echt naar een plek die onmogelijk te bereiken is met de trein, dan leen ik een auto die ik deel met mijn buren. Ik heb zelf geen eigen auto namelijk.

Ik probeer te bedenken wat je allemaal nog meer voor dingen kunt doen om je werkdag een beetje groener te maken. Wat denk je van spullen delen? Immers, waarom zou iedereen alles nieuw moeten kopen? Je telefoon opladen met een oplader op zonne-energie?Je hebt daar speciale laders voor, wist je dat? (sidenote: dan hebben we nog wel een beetje zonniger zomers nodig, zodat die laders naar behoren werken)  Vegan lunchen? Je lunch delen met je collega’s? Je koffie met plantaardige melk drinken? Niet printen wanneer dat niet nodig is. Papier hergebruiken. Afval scheiden, ook op kantoor. En, in mijn geval: werken met andere toffe ZZP’ers en die een eerlijk salaris betalen. Want het gaat natuurlijk niet altijd alleen maar om milieubesparende maatregelen, maar ook om hoe we onszelf en anderen behandelen – ook daarin zijn keuzes te maken op de werkvloer. Maatschappelijk verantwoord ondernemen is minstens net zo belangrijk.

Wat zijn jouw manieren om groener te werken? Ik ben heel benieuwd, dus laat vooral een reactie achter!

The post Groener werken appeared first on De Groene Meisjes.

Umbrië – het groene hart van Italië

Bij Italië denk je waarschijnlijk niet direct aan groen en duurzaam leven. Misschien ook niet zo gauw aan vegetarisch en veganistisch eten. Maar het absolute tegendeel is bewezen! Namens De Groene Meisjes ben ik met een aantal andere bloggers op pad geweest naar het groene hart van Italië. We nemen je mee op deze reis van mooie duurzame agritoerismo en heerlijke veganistische gerechten.

Allora!

Mocht je nog een goede aanvulling nodig hebben op jouw Italiaanse woordenschat, dan is dit een absolute winnaar: Allora! Je kan het in iedere zin toepassen, of geheel op zichzelf gebruiken. Voeg je er ook nog eens ‘andiamo’ aan toe, dan scoor je helemaal punten. Probeer het maar eens de volgende keer wanneer je weer in Italië bent ;)

Allora, laten we beginnen over onze reis. We vlogen maandagochtend vroeg vanaf Amsterdam naar Rome. Ik ontmoette bij de gate Dalí, Zoë en Roos. Leuk als je elkaar kent via social media en elkaar dan in het echt ontmoet. Het was direct gezellig, ook al was het nog vroeg. In het vliegtuig was ook Inge te vinden, die had ons heel slim verslagen in de lange rij, waardoor ze al eerder in het vliegtuig zat, en zo was onze reisgroep compleet. Andiamo!

Aangekomen in Rome, werden we opgevangen door Cathleen. Klinkt niet heel erg Italiaans en dat klopt. Cathleen is heel lieve en grappige dame uit Amerika en ze vertelde ons over haar filmachtige ontmoeting met haar Italiaanse man en hoe zij haar thuisbasis heeft ingeruild om hier een fijn, warm en groen leven te op te bouwen samen met haar geliefde. Haar Engelse taal zet ze met veel plezier in voor het toerismebureau van Umbrië, samen met haar collega Alessandra en onze chauffeur ‘Robert de Niro’.

De lange mouwen en lange broeken konden direct uit, de zonnebril op, zonnebrandcrime hielden we gereed. Het is heerlijk warm, echt ‘vakantie’ warm en dat heb ik lang niet gevoeld. We stappen met de groep de auto in. Op naar Umbrië! Umbrië heeft (nog) geen eigen vliegveld en daarom is dit, via Rome dus, de meest logische route vanuit Nederland. Uiteraard kun je ook het hele eind vanuit Nederland met de auto afleggen – dan ben je zo’n 16 uur onderweg. Ook de moeite van een mooie roadtrip waard!

Onze eerste stop is bij de Montevibiano Winery, een familiebedrijf dat al jaren wordt voortgezet. We krijgen direct een toer, waarin wij zelf met een elektrisch ‘golfkarretje’ aan de slag mogen. De heuvel op en weer af naar de waanzinnige wijngaarde, waar we uitleg krijgen over hoe zij omgaan met hun druiven en de natuur. De kwaliteit van de wijn begint bij de liefde die je geeft aan jouw land. ‘Because we do not own anything, we can not own land, we don’t even own our body’. Het enige wat jij kan doen is heel veel liefde en de juiste voeding geven en de natuur zal je belonen met veel goeds. Toepasbaar in een hoop dingen in het leven! Uiteraard moesten we deze wijze woorden ook even terugproeven in de wijn, met een super idyllisch uitzicht en de gezellige groep erbij… Een goed begin van deze trip!

Na een paar rondjes wijn en geen luch gingen we gauw door naar onze eerste overnachting bij Agriturismo Le Tortorelle. Een vegetarisch en veganistisch agritoerismo. Na een rondleiding en een plons in hun biodynamische zwembad mochten we aanschuiven aan goed gevulde eettafel met een aantal andere gasten en de hosts. We kregen een glutenvrije vegan pasta met een saus van amandel en rozemarijn. Na zo’n ontzettend lange en warme dag, was dit een heerlijk  vullend gerecht om mee te beginnen. Maar dat was natuurlijk niet alles, zo zijn de Italianen. Een tafel vol salades en eigengemaakte seitan maakte de boel af. Heerlijk! Na een beetje natafelen en een huigemaakte limoncello was het tijd om gauw naar bed te gaan om op te laden voor de volgende dag.

De volgende dag gaan we vroeg op pad en direct naar Monestevole, een community agritoerismo waar je kan overnachten, maar ook kan bijdragen aan de alledaagse taken. Hun doel is om zoveel mogelijk self-sustainable te zijn en te blijven. Dit doen zij door eigen landbouw, zonne-energie technieken, het opvangen van regenwater, biodynamische landbouwtechnieken en nog veel meer. We kregen een rondleiding en mochten helpen met het maken van de lunch. Alle producten kwamen van eigen land en de maaltijden werden gemaakt in eigen keuken. En omdat het ontzettend warm was, mocht er ook nog even afgekoeld worden in het zwembad. Het lijkt een enorme luxe, maar geloof me, met deze temperaturen ben je héél blij met een plons in het water!

Na een fantastische lunch – maar echt zó ontzettend lekker – gingen we gauw door de volgende stop in Spello (Infiorata). Idyllisch op weer een totaal andere manier. Een oud Romeins dorpje, vol met passie voor alles wat daar leeft. Mooi, schoon, vriendelijk en in volle voorbereiding van hun jaarlijkse bloemenparade. Op het dorpsplein bewonderden we een levensgroot schilderij, gemaakt van lokale bloemen.

Ook hier kregen we een toer van een dame die ook Vlaams/ Nederlands kon spreken en die ons alles kon vertellen over de historie van Spello. Je kan het zien aan de afbeelding, het hele plaatje klopte: de klassieke Fiat, de Nonna’s, de boetiekjes en de bloemen. Absoluut magisch.

Na een namiddag ‘strollen’ door deze stad werden we weer opgepikt door ‘Robert’ en dingen we door naar het dinner in Foligno. Een soortgelijk stadje, maar dan iets bruisender. We hebben in ons kleine 15 minuten pauze net als de locals een kleine apperatief genomen, de enige echte Apperol spritz. Dat drankje mag op een trip naar Italië eigenlijk niet ontbreken natuurlijk! Na een korte break hebben we samen met een aantal belangrijke mannen uit het dorp een aantal musea bezocht en op een echte Italiaanse manier gedineerd. Een lange tafel, met ontelbare gangen en veel gastvrijheid!

Tijdens de derde dag was het tijd voor wat actie: een kookworkshop bij Omero Moretti Farm in Giano . En wat is nu leuker dan leren koken van echte Italianen! We hebben veganistische pasta gemaakt, met kruiden uit de eigen kruidentuin onder toezicht van Nonna. Een aardige druk op de schouders, kan ik je zeggen ;-). Ook zij hebben veganistische wijnen, die perfect bij de pasta past. Na het koken mochten we natuurlijk onze eigen creaties proeven met een heerlijk glas wijn erbij. Je kunt nu echt niet meer zeggen dat Italianen niets weten van veganistisch eten en leven, ik ben oprecht onder de indruk!

Na deze leuk en interactieve ochtend kregen wij de luxe om de rest van de namiddag wat tijd voor onszelf in te plannen en dat mochten we doen met het onderstaande uitzicht bij Grand Relais Laurenti. Tijd om emails bij te werken, foto’s te bewerken en te genieten van de gastvrijheid van deze plek. Het programma kon soms wat ‘overwhelming’ zijn en dit was echt genieten en erg gezellig!

De laatste dag stond er weer een actief programma klaar voor ons. We werden vroeg opgepikt en gingen direct door naar Monte Castello di Vibio, een volgend stadje waar een van de oudste theaters van Italië staat. Het bekijken van het theater is al prachtig ansich, maar hij funtioneert ook nog helemaal. Theaterstukken, feesten, bruiloften. De oogappel van de stad.

Na een beetje cultuur snuiven gaan we gauw door naar een stukje historie en natuur. Narni Underground is een attractie die ontdekt is door een van bewoners, jaren terug. Toen hij nog een kleine jongen was, kwam hij tijdens het buitenspelen deze historische ondergrondse gang tegen. Vol met kamers en de eeuwenoude gevangenis, waar de muurschriften nog te zien waren. Ook een attractie waar de digitale interactie erg up to date was. Beamers met mooie filmpjes en een hele gepassioneerde guide.

Na deze toer is het tijd voor lunch buiten en een lange wandeling door de bossen. We worden ontvangen door een echte Italiaanse jongen, die op zijn Italiaans erg indruk probeert te maken bij ons vrouwen. Gelukkig sprak hij alleen Italiaans en wij niet (behalve Allora natuurlijk ;-)) en lieten we hem lekker zijn gang gaan. De wandeling eindigde bij een mooi helder blauw meer en wederom hadden we een uurtje om af te koelen in het water. Dit keer was het water wel héél koud en was het blauw water ook omringd door een hoop heldergroen algen… Als je daar even ontzettend om wil lachen check dan eens deze vlog van Zoë. Sowieso een leuke vlog om te zien en rond 11 minuten kan je ons gestuntel meemaken ;-)

Alweer tijd voor de allerlaatste stop. Een hele moderne agritoerismo P.e.R. .“Parco dell’Energia Rinnovabile” . Opgezet door een ontzettend lieve ‘self-made’ man en ook hier eten ze minimaal vegetarisch en het allerliefst vegan. Wat was dat ontzettend genieten weer. Seitan bbq-stokjes en eigengemaakte sausjes.  Dalí was ook nog eens jarig, dus zij werd verrast met een homemade vegan chocoladetaart, inclusief Italiaanse serenade. We vonden het erg jammer dat we hier maar kort verbleven. Deze man kon ons nog zoveel vertellen over alle technieken die hij zelf heeft bedacht en uitgevoerd om ook hier weer zo self-sustainable mogelijk te kunnen leven. Hopelijk kunnen we eens terugkomen voor meer!

We  kunnen nu echt met volle overtuiging zeggen dat men in Umbrië ontzettend bezig is met groen en duurzaam leven. Wij waren erg verrast en onder de indruk. Het is hier zo ontzettend mooi, ook in de lente of in de herfst. Hopelijk hebben we jou geïnspireerd om Umbrië te bezoeken bij een volgende reis naar Italië!

– Gastblog door Precilla Schrier – 

The post Umbrië – het groene hart van Italië appeared first on De Groene Meisjes.