Haniyeh > Recent Status Updates

اگر زندگی و هستی شادی آفرین بود در آن صورت همه با بی میلی به حالت ناهشیار خواب نزدیک می شدند و با شادی دوباره از خواب بر می خاستند. ولی درست عکس این امر مصداق دارد، زیرا همه با اشتیاق زیاد به خواب می روند و با بی میلی دوباره از خواب برمی خیزند. 350

همواره باید به این واقعیت توجه داشته باشیم که هیچ انسانی هرگز چندان دور نیست از حالتی که بخواهد به سرعت شمشیر یا زهری به دست آورد تا به حیات خود خاتمه دهد. یک تصادف، یک بیماری، یک تغییر ناگوار سرنوشت - یا تغییر ناگوار آب و هوا - ممکن است به آسانی مخالفان جدی این عقیده را به موافقان آن تبدیل کند. 341

نابغه به ندرت می تواند خوش مشرب و معاشرتی باشد، زیرا کدام یک از مکالمات دو نفره ممکن است واقعا به اندازه تک گویی های خودش هوشمندانه و جالب باشد؟ 340

اینشتین : در ظاهر این طور به نظر میاد که زندگی هیچ معنایی نداره. با این حال محاله که معنی نداشته باشه. (آسمان را نشان می دهد.) 122

ولگرد : دکتر اینشتین وقتی دیگه این جا نباشین خیلی رنج خواهم برد.
اینشتین : من این جا خواهم بود.
ولگرد : ببخشید؟
اینشتین : به آسمون نگاه کنین. من اونجا خواهم بود.
ولگرد : کجا؟
اینشتین : در تهی. در تهی میان ستارگان. تمام این تهی منم. و به شما این طوری علامت می دم. 122

اینشتین : دوست من میخوام یه رازی رو بهتون بگم : من خیلی خوشبخت بودم. آره نمی دونم چطور موفق شدم با این همه نبرد فکری، این همه دشنام شنیدن، با گذر از دو جنگ جهانی و دو ازدواج، خوشبخت باشم. اما این یک واقعیته، یک امر زیبا و عجیبه، من بی شرمانه خوشبخت بودم! 121

اینشتین : زندگی مثل دوچرخه ست، اگر نمی خوای تعادلت رو از دست بدی باید رو به جلو بری. 121

اینشتین : وقت شخص نزدیکی از دنیا میره نباید از غصه گریه کرد بلکه باید از شادی گریست. به جای این که حسرت چیزی رو بخوریم که دیگه نیست، بهتره از آن چه که قبلا بود لذت ببریم. 120

اینشتین : من یک تراژدی هستم، تراژدی نیت های نیک. خب تنها چیزی که خیالم رو راحت می کنه اینه که دارم میرم به این ها بپیوندم. به خرده ها، به گرد و غبار، به خاکستر. چه آسودگی خاطری... 119

اینشتین : خلاصه و فرمول زندگی من اینه : یک فرشته ی آگاه و یک ابلیس ناخودآگاهم. 119

اینشتین : همیشه این طوره، آدم می خواد خوبی کنه، بدی می کنه. 119

اینشتین : انسان تنها یک آفرینش طبیعت نیست ،ورای اینه، اون خودش رو هم خلق میکنه . ما میتونیم پاک و منزه بشیم.آرزوی من اینه که یک روزی بشر از شر خشونت و وحشت خلاص بشه. 118

اینشتین : در زندگیم سه تحقیر بزرگ رو شناختم: بیماری، سالخوردگی و جهل. خوشبختانه چیزی وجود داره که به هر سه پیروز می شه.
ولگرد : اون چیه؟
اینشتین : مرگ. مرگ مثل یک بدهی قدیمی داره سر می رسه و خوشحالم که سرانجام می تونم بپردازمش. 116

ولگرد : در واقع ولگرد شمایین، آدمی بی ریشه، بی وطن، همه جا غریبه و همه جا آشنا، انسان. و فقط روی زمین پرسه نمی زنین، بلکه در آسمان ها هم می گردین، آشنا با ستارگان، زائر بی نهایت، قهرمان نسبیت. من در برابر شما یک آدم بورژوای، خانه نشین و قشری هستم. 115

اینشتین : وقتی به آسمون نگاه می کنین حد و مرزی می بینین؟ وقتی ستاره هارو می بینین، فکر می کنین که گذرنامه و ویزا و گمرک و رنگ پوست اصلا چه معنی داره؟ 114

ولگرد : از اونجا که آدم نمی تونه عواقب اعمالش رو پیش بینی کنه، آدم عاقل کسیه که فقط به مشاهده بسنده کنه. 113

ولگرد : اینشتین رو بگو که داره واسه این آشغال ها مبارزه می کنه! واسه این که ایت آدم های مضر اجتماع هم در صلح زندگی کنن. اینشتین کاملا در اشتباهه، بمب رو باید توی گهواره ی این احمق ها گذاشت. 111

ولگرد : اینشتین یک آرمان گراست، شما نظریه پرداز و من واقع گرا.
انیل : این وسط کی پیروز می شه؟
ولگرد : مسلما واقع گراهه نیست، چون من یک کثافت روی پهنم. 110

انیل : راستش از کار این بدآلمانی هیچ سردرنیاوردم.
ولگرد : معلومه، چون قبل از طرح سوال، به خیال خودتون جوابش رو دارین.
انیل : شما این طور فکر نمی کنین؟
ولگرد : من سوال های بی پاسخ دارم.
انیل : و اون؟
ولگرد : اون از خودش چیزهایی می پرسه که تا حالا هیچ کس به فکرش نرسیده، گاهی هم جوابش رو پیدا میکنه. این تفاوت یک نابغه با دوتا نادون مثل ماست. 109

ولگرد : نه شما بشریت رو دوست دارین.
اینشتین : آیا واقعا دوستش دارم؟ من همه رو دوست دارم ولی آیا هرگز شخص به خصوصی رو دوست داشته م؟

اینشتین : گاهی میترسم که مغزم بزرگتر از قلبم باشه.

ولگرد : خب حالا از چی انقدر خوشحالین؟
اینشتین : به این زودی ها دیگه جنگی درنخواهد گرفت.
ولگرد : عالیه. از کی؟
اینشتین : پس از جنگ جهانی چهارم.
ولگرد : چرا؟
اینشتین : خب واسه اینکه دیگه بشری نمی مونه.
...
ولگرد : وای پناه بر خدا.
اینشتین : خدا؟ انگار زیاد به آزمایشگاه ها سر نمیزنه.

اینشتین : بمب آمریکایی... بدون دانشمندان اروپایی، آمریکایی ها فشفشه هم نمی تونستن درست کنن!

ولگرد : آیا خدا در زمان آفرینش دنیا حق انتخاب داشت؟ آیا خدا می توانست جهان را نیافریند؟

اینشتین : امروزه علم نه در تملک کسیه و نه ملیتی داره. تنهایی به جلو میره، مارو وسیله می کنه، ما براش عروسک های خیمه شب بازی هستیم که باهاشون می تونه معادلات رو مطرح کنه.

ولگرد : احمقانه ست پس مهم نیست.
اینشتین : اتفاقا چیز های احمقانه خیلی هم مهمه برای این که به احتمال زیاد مردم حرف های احمقانه رو باور می کنن، تکرار می کنن، تا جایی که عادی بشه و حقیقت به حساب بیاد. از هم پاشیدن اتم راحت تر از دفع پیش داوری هاست.

اینشتین : سن و سال روی آدم اثرات متناقض می ذاره، بعضی هارو خسته می کنه و بعضی هارو سر حال میاره.

اینشتین : جنگ آدم رو نزدیک بین می کنه و گردن ها را خم. از سوراخ تفنگ فقط گل و لای رو میشه دید.

اینشتین : دو چیز بی نهایته، جهان هستی و حماقت بشر. تازه در مورد جهان هستی کاملا مطمئن نیستم.

اینشتین : دنیا رو آدم هایی که مرتکب بدی میشن خراب نمی کنن، دنیا رو کسایی از بین می برن که بدون کوچکترین واکنشی نظاره می کنند.