Haniyeh > Recent Status Updates

اینشتین : در جنگ یک بار کشته میشین، در عشق چندین بار.

ولگرد : اصلا خوشحال نمیشم چون در پیروزی خودم شکست شما رو میبینم.

اینشتین : من صلح طلبم اما نه در هر شرایطی و علی رغم همه چیز!

اینشتین : تنها یه صفته که باید در جهان نسبیت مطلق باشه و اون هم طنزه.

اینشتین : حتی اگه هیتلر بتونه کاغذ هامون رو خاکستر کنه، فکرمون رو که نمی تونه بسوزونه، برای این که تفکر خود آتشه.

اینشتین : دلم می خواست که پسرتون در حیاتش قهرمان بود نه در مرگش.

اینشین: اول باید احساسات ملی گرایی رو از بین برد، چون این مثلا عشق به خودی ها منجر به نفرت از سایرین می شه.

انیشتین : کتاب های درسی رو بخونین، کلی ستایش و تعریف و تمجید از مرز و بوم، از سلطنت، از ملت، تقدیر از امپراتور های پیروز، از فرماندهان زیرک، این هیولاهایی که پشت سرشون هزارتا جسد به جا میذارن. با بوق و کرنا از پیروزی هاشون حرف می زنن، در حالی که این پیروزی ها در واقع شکست بشریته.

ولگرد : وقتی خانواده ندارین خونه زندگی به چه دردتون میخوره.

انیشتین : آدمی که با صدای یک موسیقی وحشتناک راه میره و از این بابت هم خوشحاله نزد من احترامی نداره. اشتباهی مغز به این بزرگی بهش دادن. ستون فقرات بسش بود.

انیشتین : وطن پرستی یک بیماری بچگانه ست، آبله مرغون بشریته.

چرا از منافع مادي شاد شويم؟ آن كس كه هدفش آرامش ذهن است نه از موفقيت شاد مي شود و نه از شكست افسرده. او مي داند كه انسان با دست هاي خالي وارد اين دنيا مي شود و بدون حتي يك سكه آن را ترك مي كند.

در تصویری که مونتنی دوباره از انسان نیمه عقلانی لایق ترسیم کرده می توان یونانی بلد نبود، نفخ کرد، پس از غذا تغییر فکر داد، از کتاب ها خسته شد، هیچ یک از فیلسوفان دوران باستان را نشناخت و اسکیپیوهارا با هم اشتباه گرفت. همین که زندگی معمولی با فضیلتی در طلب حکمت ولی هرگز نه چندان دور از حماقت داشته باشیم دستاوردی کافی است. 328

این فلسفه اخلاق از شخصی معمولی صادر شده که به میوه علاقه ای ندارد - و بنابراین دوباره ممکن است از دیگر اشخاص معمولی صادر شود. 326

همه ما میتوانیم به آرای حکیمانه دست یابیم مشروط به این که خود را به دلیل دو هزار ساله نبودن بی علاقگی به محاورات افلاطون و علاقه به زندگی آرام در ییلاق برای این منظور نامناسب و نالایق ندانیم. 324

ما، هریک از ما غنی تر از چیزی هستیم که تصور می کنیم. 324

حتی زندگی سزار هم کمتر از زندگی خودمان در خور تقلید است. زندگی خواه شاهانه خواه کارگرمابانه همواره متاثر از هر چیزی است که ممکن است برای انسان اتفاق بیفتد. 323

می توانیم به این مساله از دو زاویه نگاه کنیم: این که هیچ کس واقعا شگفت آور نیست ولی فقط خانواده وخدمتکارانش آن قدر به او نزدیک هستند که این واقعیت ناامید کننده را تشخیص می دهند؛ یا این که بسیاری از مردم جالب و شگفت آور هستند ولی اگر از نظر زمانی و مکانی خیلی به ما نزدیک باشند به احتمال زیاد آنها را چندان جدی نمی گیریم زیرا علیه آنچه حاضر و آماده است سوگیری عجیبی داریم. 318

انسان می تواند مایه شگفتی جهان باشد ولی زنش و خدمتکارانش هیچ چیز قابل ملاحظه ای در او نبینند. معدودی از انسان ها مایه شگفتی خانواده خود بوده اند. 317

هرچه افرادی که مرا میشناسند از خانه دورتر باشند به همان اندازه در نظرشان ارزشمندتر خواهم بود! 317

عمل به شیوه ای کاملا ارسطویی یعنی این که در برخی موارد خود را مجاز بدانیم که حتی از موفق ترین مراجع به طور هوشمندانه ای جدا شویم. 314

خط کشی ها و حاشیه نویسی های ما در حواشی کتاب های آنها و وام گیری های ما از ایشان نشان می دهد که کجا تکه ای از خودمان را پیدا می کنیم، یکی دو جمله ای که درست از همان خمیره افکار ماست - اگر این اثر در عصر لباس توگا و قربانی کردن حیوانات نوشته شده باشد، این هماهنگی و همخوانی شگفت آورتر می شود. 311

سبک نوشتاری فهم ناشدنی به احتمال زیاد بیشتر نتیجه تنبلی است تا هوشمندی، آنچه به آسانی خوانده می شود به ندرت به آسانی نوشته می شود. 305

در طول عمر خود صدها صنعتگر و کشاورز دیده ام که حکیم تر و خرسندتر از رؤسای دانشگاه ها بوده اند. 302

بدترین مصیبت ما متنفر بودن از وجود خودمان است. 301

ما باید به دنبال درک بهترین چیز و نه دانستن بیشترین چیزها باشیم. ما صرفا حافظه را پر می کنیم و فهم و درک امر خوب و بد را خالی می گذاریم. 295

فقط آن چیزی ارزش یادگیری دارد که سبب شود احساس بهتری پیدا کنیم. 292

کتابفروش ها ارزشمندترین مقصد افراد تنها هستند. گواه این امر تعداد کتاب هایی است که علت نگارش آنها این بوده که نویسندگانشان کسی را برای حرف زدن پیدا نکرده اند. 286

ما دوستان خود را نه فقط به دلیل مهربان و سرگرم کننده بودنشان بلکه شاید مهمتر از آن به دلیل این که خود واقعی ما را می فهمند انتخاب می کنیم. 284

دوستی چندان ارزشمند نمی بود اگر بیشتر مردم آن قدر مایوس کننده نبودند. اگر مجبور نبودیم بخش عمده ای از وجود خود را از آنها پنهان کنیم. 283