Haniyeh > Recent Status Updates

فقط او این موهبت را داشت که تصویر واقعی من را بشناسد. 283

آنچه معمولا دوست و دوستی می خوانیم چیزی بیش از نوعی آشنایی نیست که بر حسب تصادف یا نوعی مناسبت به وجود آمده، که به وسیله آن ارواح ما از یکدیگر حمایت می کند. در دوستی مورد نظر من ارواح در چنان ترکیب عامی در هم می آمیزند که درزی که آن ها را به هم می پیوندند به کلی ناپدید و محو می شود. 283

معاشرت با کسی گواراتر از عنصر آب و ضروری تر از عنصر آتش است! 282

هنگام گفتگو با مخاطبی عادی بسیاری از نظرهای خود را به دلیل بسیار زننده بودن، جنسی بودن، مایوسانه بودن، احمقانه بودن، هوشمندانه بودن و یا احساساتی بودن بیان نمی کنیم، ولی این نظرها را با دوستان خود در میان می گذاریم - دوستی توطئه ی کوچکی است علیه آنچه دیگران معقول می پندارند. 281

هرکس که مجموعه هوشمندانه ای از حماقت های ابلهانه حکمت بشری را گردآوری کرده داستان شگفت آوری دارد که تعریف کند. وقتی چنین خطاهای آشکار و بزرگی را حتی در این شخصیت های مهم میبینیم که هوش بشری را به قله های رفیعی رسانده اند می توانیم بگوییم که چه تصوری باید از انسان و حس عقل او داشته باشیم. 279

ما می توانیم در افکار خود از مرزها بگذریم. 277

مونتنی از کسانی سرخورده بود که ساده دلانه امر ناشنا را با امر نابسنده یکسان می پنداشتند. 275

همه کس هرچه را که مرسوم خود او نیست وحشیانه می خواند، ما غیر از باورها و رسوم کشور خود هیچ معیار دیگری برای حقیقت و دلیل درست نداریم. ما همواره در کشور خود مذهب کامل، حکومت کامل، و پیشرفته ترین و کامل ترین روش انجام دادن هرکاری را داریم. 274

اسپانیایی ها سرخپوستان را با وجدانی آسوده قصابی کردند زیرا مطمئن بودند که می دانند انسان بهنجار چیست. عقل اسپانیایی ها به آن ها می گفت انسان بهنجار کسی است که شلوار می پوشد یک زن دارد عنکبوت نمی خورد و در تختخواب می خوابد. 270

مونتنی از ژان دولری آموخت که قبایل توپی برزیل لخت مادرزاد راه می روند و هیچ احساس شرمندگی نمی کنند (درواقع وقتی اروپایی ها سعی کردند به زنان توپی لباس بدهند، آنها خندیدند و لباس ها را پس دادند و تعجب کردند که چرا باید خود را با چنان چیز ناراحت کننده ای اذیت کنند.) 261

وقتی از سقراط می پرسیدند اهل کجاست؟ نمی گفت اهل آتن بلکه می گفت اهل دنیا. 258

بیرون از دهکده هایشان احساس می کنند مثل ماهی بیرون از آب هستند. هرجا می روند به راه و رسم خود می چسبند و راه و رسم بیگانه را طرد می کنند. اگر با هموطنی روبرو شوند این واقعه را جشن می گیرند. با احتیاطی مقرون به عبوس بودن و کم حرفی، در حالی که خود را در لباس هایشان پنهان کرده اند مسافرت می کنند و خود را از بیماری های واگیردار سرزمینی ناشناس حفظ می کنند. 253

آیا نمی توان گفت در این زندان زمینی هیچ چیزی در ما جسمانی محض یا روحانی محض نیست و دوپاره کردن انسانی زنده کاری زیان آور است؟ 250

حکمت حقیقی باید شامل سازگاری با جنبه های پست تر ما باشد. تعریف حکمت باید دیدگاهی معتدل درباره نقش هوش و فرهنگ والا در زندگی داشته باشد و نیازهای ضروری و در بسیاری اوقات، بسیار زننده کالبد فانی ما را بپذیرد. 249

بر بلندترین تخت جهان، هنوز هم بر ماتحت خود نشسته ایم. 239

هیچ چیزی که ممکن باشد برای انسان اتفاق بیوفتد غیر انسانی نیست. 238

بدن ما ذهن ما را اسیر هوس ها و نوسانات خود می کند. هضم ناهاری سنگین می تواند کل دیدگاه ما درباره زندگی را تغییر دهد. به عقیده مونتنی "احساس می کنم قبل و بعد از صرف یک وعده غذا آدم کاملا متفاوتی هستم." 231

پاره ای از زندگی ما مبتنی بر جنون و پاره ای مبتنی بر حکمت است. هرکه آن را صرفا محترمانه و منضبط بداند بیش از نیمی از آن را نادیده گرفته است. 230

بزرگترین ابلهان فیلسوفانی مثل کیکرو بودند که هرگز گمان نمی کردند ابله باشند. 229

هیچ چیزی قطعی نیست مگر عدم قطعیت. 222

چه لزومی دارد برای اجزای زندگی گریه کنیم؟ کل زندگی گریه دار است. 215

ممکن است ما فاقد توان لازم برای تغییر رویداد های معینی باشیم ولی آزادیم تا رویکرد خود را به این رویداد ها انتخاب کنیم و در همین پذیرش خودجوش ضرورت از جانب ماست که آزادی متمایز خود را می یابیم. 210

طبیعتا سگ مایل است هرجا دلش می خواهد برود. ولی اگر نتواند در این صورت برایش بهتر است یورتمه برود نه این که به وسیله گاری کشیده و خفه شود. گرچه ممکن است اولین غریزه ناگهانی سگ این باشد که با انحراف ناگهانی گاری در مسیری ترسناک بجنگد ولی مقاومت او فقط سبب وخیم تر شدن بدبختی هایش خواهد شد. 207

ما شبیه سگ هایی هستیم که به گاری پیش بینی ناپذیری بسته شده ایم. قلاده ما آن قدر بلند هست که به ما درجه ای از آزادی عمل بدهد ولی آنقدر بلند نیست که به ما اجازه دهد هر کجا خواستیم برویم. 206

به نظر سنکا حکمت یعنی تشخیص صحیح این که کجا آزادیم تا واقعیت را مطابق خواسته های خود شکل دهیم و کجا باید امر تغییرناپذیر را با آرامش بپذیریم. 206

البته اگر ما همه ناکامی ها را می پذیرفتیم دستاوردهای بزرگ انسانی بسیار معدود می بود. نیروی محرکه ابتکار ما این سوال است که "آیا باید این طور باشد؟" و همین سوال اصلاحات سیاسی، پیشرفت های علمی، بهبود روابط و کتاب های بهتر را به وجود آورده است. 204

برای اینکه در خیابانهای شلوغ خونسرد باشیم باید اطمینان داشته باشیم که آن هایی که سر و صدا می کنند هیچ چیزی درباره ما نمی دانند. باید بین سر و صدای بیرونی و احساس درونی سزاوار مجازات بودن توری بکشیم. ما نباید وارد سناریوهایی بشویم که تفاسیر خوشبینانه ای از انگیزه های دیگران ندارند. از این پس، سر و صدا هرگز خوشایند نخواهد بود ولی دلیلی نخواهد داشت که ما را عصبانی کند. 203

آن ها منتظر توهین دیگران بودند و پشت این آمادگی این ترس نهفته بود که شاید سزاوار تمسخر هستند. وقتی ظن می بریم که هدف مناسبی برای آسیب دیدن هستیم، چندان دشوار نیست به این حقیقت برسیم که کسی یا چیزی می خواهد به ما آسیب بزند. 198

وقتی آسیب می بینیم، وسوسه می شویم که اعتقاد پیدا کنیم چیزی که به ما آسیب زده "عامدانه" این کار را کرده است. وسوسه می شویم از جمله ای که بندهایش با "و" به هم مرتبطند به جمله ای برسیم که بندهایش با "برای این که" به یکدیگر مرتبطند؛ یعنی از این فکر که "مداد از روی میز افتاد و من حالا عصبانی هستم" به این عقیده برسیم که "مداد از روی میز افتاد برای اینکه مرا عصبانی کند". 194

هربار فقر را به مدت سه یا چهار روز، گاهی بیشتر تحمل کن و من به تو اطمینان می دهم که درخواهی یافت که آرامش فکری انسان وابسته به فورتونا نیست. 187