Haniyeh’s Reviews > خیانت اینشتین > Status Update

اینشتین : در ظاهر این طور به نظر میاد که زندگی هیچ معنایی نداره. با این حال محاله که معنی نداشته باشه. (آسمان را نشان می دهد.) 122

ولگرد : دکتر اینشتین وقتی دیگه این جا نباشین خیلی رنج خواهم برد.
اینشتین : من این جا خواهم بود.
ولگرد : ببخشید؟
اینشتین : به آسمون نگاه کنین. من اونجا خواهم بود.
ولگرد : کجا؟
اینشتین : در تهی. در تهی میان ستارگان. تمام این تهی منم. و به شما این طوری علامت می دم. 122

اینشتین : دوست من میخوام یه رازی رو بهتون بگم : من خیلی خوشبخت بودم. آره نمی دونم چطور موفق شدم با این همه نبرد فکری، این همه دشنام شنیدن، با گذر از دو جنگ جهانی و دو ازدواج، خوشبخت باشم. اما این یک واقعیته، یک امر زیبا و عجیبه، من بی شرمانه خوشبخت بودم! 121

اینشتین : زندگی مثل دوچرخه ست، اگر نمی خوای تعادلت رو از دست بدی باید رو به جلو بری. 121

اینشتین : وقت شخص نزدیکی از دنیا میره نباید از غصه گریه کرد بلکه باید از شادی گریست. به جای این که حسرت چیزی رو بخوریم که دیگه نیست، بهتره از آن چه که قبلا بود لذت ببریم. 120

اینشتین : من یک تراژدی هستم، تراژدی نیت های نیک. خب تنها چیزی که خیالم رو راحت می کنه اینه که دارم میرم به این ها بپیوندم. به خرده ها، به گرد و غبار، به خاکستر. چه آسودگی خاطری... 119

اینشتین : خلاصه و فرمول زندگی من اینه : یک فرشته ی آگاه و یک ابلیس ناخودآگاهم. 119

اینشتین : همیشه این طوره، آدم می خواد خوبی کنه، بدی می کنه. 119

اینشتین : انسان تنها یک آفرینش طبیعت نیست ،ورای اینه، اون خودش رو هم خلق میکنه . ما میتونیم پاک و منزه بشیم.آرزوی من اینه که یک روزی بشر از شر خشونت و وحشت خلاص بشه. 118

اینشتین : در زندگیم سه تحقیر بزرگ رو شناختم: بیماری، سالخوردگی و جهل. خوشبختانه چیزی وجود داره که به هر سه پیروز می شه.
ولگرد : اون چیه؟
اینشتین : مرگ. مرگ مثل یک بدهی قدیمی داره سر می رسه و خوشحالم که سرانجام می تونم بپردازمش. 116