Peiman > Recent Status Updates

اما باید خاطرنشان کنم حیثیت از دست رفته هیچ وقت باز نمی‌گردد و یک دزد و قاتل حتی در اونیفورم و با سینه‌ای پوشیده از مدال، همیشه یک دزد و قاتل است.

«نجابت هم یک عادت است.»

«آه! نمی‌دانم که چه می‌خواهم. ای آسمان! چه دردی می‌تواند از این بزرگ‌تر باشد؟»

گنکور نوشت: «زندگی واقعاً طوری تنظیم شده است که کسی خوشبخت نباشد. نمونه‌اش همین مردی (زولا) است که دنیا را با نامش پر کرده، کتاب‌هایش در صدها هزار نسخه به فروش می‌رود، و شاید بیش از همه‌ی نویسندگان در دوران حیاتش سروصدا به پا کرده، و اینک [پس از مرگ فلوبر و مادرش]، با این حال بیمارگونه ناشی از گرایش مالیخولیایی، روحش، غمگین‌تر و پریشان‌تر از ناموفق‌ترین انسان‌های دنیاست.»

«نویسنده کسی است که می‌نویسد، اما نه چیزی را که خودش می‌خواهد - این کاری است که آدم‌های معمولی می‌کنند. نویسنده گوش به فرمان ارواحی است که تسخیرش کرده‌اند.»

«من در رمان‌هایم از نتیجه‌گیری خودداری می‌کنم، زیرا به عقیده‌ی من، نتیجه‌گیری کار هنرمند نیست.»

نفرت مقدس است. نفرت خشم قلب‌های محکم و نیرومند است ... من از کسانی که گلّه‌وار حرکت می‌کنند بیزارم ... اگر من امروز ارزشی دارم، برای این است که تنهایم و نفرت می‌ورزم.
زولا


انسان با کینه نفس تازه می‌کند.
«روبسپیر» - رولان

گوهر آزادی در این واژگان است: «هر آن کس که اندیشه‌ای نیک برای شهر دارد، بگذارید در برابر شهروندان آن شهر بر زبانش آرد.»

این کاری خردمندانه است که خود به پای خویش از سرزمینت بیرون بروی مبادا که خون برادرت را بریزی.

و دیوانه‌تر از همه بی‌تردید کسانی هستند که در دیگران آثار جنونی را می‌بینند که در خود نمی‌بینند.

همه که برای قهرمان شدن آفریده نشدن.

می‌پنداریم که اطرافمان پر از مخلوقاتی شبیه به ماست. درحالی‌که جز یخ و سنگ‌هایی که به زبانی بیگانه با ما سخن می‌گویند نیست. در حال دست‌دادن با دوستی هستیم، اما بازو، بی‌حس، فرو می‌افتد و لبخند خاموش می‌شود. چون درمی‌یابیم کاملا تنهاییم.

بالاخره دریافت جهانی که با غروری جنون‌آفرین باور داشت به طریقی خصمانه علیه او نظم گرفته، فقط بد چیده شده است.

«شادترین عشق‌ها هم طوفان‌های خودشان را دارند؛ حتی می‌توان گفت از ترس‌هایشان هم به اندازه‌ی شادی‌هایشان جان می‌گیرند.»

وای جوانی! جوانی! چه بی‌دردی!

«عشق اول» - تورگنیف

وای جوانی! جوانی! چه بی‌دردی!

«من هم مثل تو هزارها بار به عالم و آدم گفتم بروید به درک اما هربار خودم برگشتم به سراغ همین آدم‌ها. تو هم بعداً از کرده‌ی خودت خجالت می‌کشی و به پای خودت برمی‌گردی سراغ آدمیت.»

هر آدمی هوا می‌خواهد، هوا.
«جنایت و مکافات» - داستایوفسکی

الوهیت با هوا و نفَس ارتباط دارد. آنچه با نام خدا در سنت ما شناخته شده توسط نفَس می‌آفریند؛ آنان که از نیروهای معنوی بهره‌مند هستند با هوا، باد، منبع و جنبش زندگی ارتباط دارند. اهریمن، فضای بسته را دوست دارد. اهریمن وانمود می‌کند که زنده است اما نمی‌تواند نفس بکشد یا به نفس کشیدن خود ادامه دهد بلکه هوا را از دیگران، از جهان می‌ستاند.
«اسرار مریم» - ایریگاره

خفتن. همیشه خفتن. چه خوب است آدمی چیزی نداشته باشد که به بیدار ماندن بیارزد.
«برای یک شب عشق» - زولا

کسی می‌تواند همه‌چیز را از دست بدهد که چیز زیادی نداشته باشد.
«تکرار» - کیرکگور

گفتم چرا می‌خوای از کار شیطان سر در بیاری؟
گفت باید سر در بیارم تا بتونم ازش دوری کنم.
گفتم اگر بتونی بفهمی که دیگه شیطان نیست.

«من نجات پیدا کرده بودم، زنده‌ مانده‌ بودم، آزاد بودم، چه چیزی از این بالاتر!»

«تن آدم در این دنیا خیلی ضعیف و بی‌دفاع است. نه بالی دارد که بپرد نه پنجه‌ای که بکِشد. و من چنین تنی را سالم از چنین جنگی بیرون کشیده بودم.»

«شده بود عین سگ کتک‌خورده. قرار است یک قهرمان این شکلی باشد؟ اگر سر و وضع قهرمان این است که می‌خواهم هر چه قهرمان است برود به درک.»

همیشه فکر می‌کردم که همه‌ی انسان‌ها مخالف جنگ‌اند، تا آنکه دریافتم کسانی هم هستند که موافق آن‌ هستند، به‌خصوص کسانی که خود مجبور نیستند در آن شرکت کنند.
«در جبهه‌ی غرب خبری نیست» - اریش ماریا رمارک


دوست‌داران جنگ همیشه کسانی نیستند که خود به میدان جنگ می‌روند.
ژولین بندا

«گفتم: تو پاریس را نمی‌شناسی، زیباترین شهر دنیاست؛
گفت: زیباترین شهر دنیا شهری است که انسان در آن خوشبخت باشد.»

«انسان در رویای معجزه است و وقتی از خواب برمی‌خیزد دست‌هایش خالی‌ست.»

«همه‌چیز بستگی به عادت دارد حتی اوضاع و احوال جبهه. عادت باعث می‌شود همه چیز را به سرعت فراموش کنیم. تا دیروز زیر آتش بودیم امروز برای گردش به ییلاق می‌رویم. فردا دوباره در سنگر خواهیم بود. وحشت را در صورتی می‌توان تحمل کرد که نادیده‌اش بگیریم اما اگر بهش فکر کنیم کشنده است.»

«هیچکدام‌مان سن‌مان بیشتر از بیست سال نیست اما مدت‌هاست که از جوانی‌مان می‌گذرد. اکنون مردان کهن‌سالی هستیم.»