Peiman > Recent Status Updates

«لاف آزادی می‌زنی و می‌بالی به توانایی انجام آنچه خیر و شر می‌نامی؟ کدام کار خیر! آیا یکی از حرکات تو هست که غرور، محرکش نبوده باشد یا با شاقول منفعت آن را نسنجیده باشی؟ تو و آزادی؟»

فضول: آه استاد، پندی به من بفروش.
شرزین: [دست دراز می‌کند] پیش می‌گیرم.[فضول سکه‌ای می‌دهد]
به کسی که پند بفروشد اعتماد مکن‌!
فضول: [خشمگین] پس بده!
شرزین: آن که پول به اندرز دهد ابله است و آن که باز دهد ابله‌تر!

«به حجره‌ام رفتم و ملتمسانه از خدا خواستم نور هدایتش را به من ارزانی کند ولی حاجتم روا نشد. باید تصمیم می‌گرفتم.»

«اگر مردم فقط به نام شیطان آدم می‌کشتند دنیای ما به‌مراتب بهتر از امروز بود.»

نیازها آفت آزادگی‌هاست.

چه اصراری است که ما را از گذشته‌ی تاریخمان جدا کنند؟

از قافیه، آب‌ونان هم به دست می‌آید؟

«برای بودن، نیاز به تکیه‌گاهی هست»
«دبلیو» - ژرژ پرک

«انسان مثل قبیله‌ای یهودی در بیابان همه‌ی بت‌های دروغین را خواهد پرستید.»
«نامه‌ها» - فلوبر

[در آرمانشهر دبلیو که اینک تبدیل به ویران‌شهر شده است] رقیبان بایستی سرجای‌شان بایستند و در حالتی عموما تاب‌نیاوردنی خشک‌شان بزند و آن کسی که مدت طولانی‌تری طاقت بیاورد احتمالاً پیروز میدان اعلام خواهد شد.

من نمی‌نویسم تا بگویم که هیچ نخواهم گفت؛ نمی‌نویسم تا بگویم که چیزی برای گفتن ندارم؛ می‌نویسم: می‌نویسم چون ما با هم زیسته‌ایم، چون من در میان آنها بوده‌ام، سایه‌ای در میان سایه‌هایشان، جسمی در کنار جسم‌هایشان بوده‌ام؛ می‌نویسم چون آنها نشان نازدودنی خود را بر من نهاده‌اند و ردّ این نشان، نوشتار است: خاطره‌ی آنها با نوشتن می‌میرد؛ نوشتن، خاطره‌ی مرگ آنها و تصدیق زندگی من است.

در وجود هر چیز مادی وجود دیگری از جنس کاغذ نهفته است، کاغذی که ممکن است بسوزد یا پاک شود. اشیاء با آتش از صحنه روزگار محو می‌شوند و با آب از صفحه کاغذ.
چیزها یک سو و اوراق سوی دیگرند؛ ماده سخت کدام است؟ کاغذ سوختی است و به آب دریای اقیانوس شسته می‌شود؛ چه غم انگیز ... ای مارتین، پسر مالینچه، حق با تو است. دنیا از سنگ است و هیچ چیز حریفش نمی‌شود، نه کاغذ، نه آب و نه شعله‌های آتش.

بزرگیِ قدرت به زانو درآمد؛ کوچکیِ مردم باقی ماند. چرا؟ وقت لازم دارد تا این را بفهمیم.

«وقتی کلام، تخیل و دروغ به هم می‌آمیزند حاصلی جز حقیقت ندارند.»

«ایده‌ها عمر محدودی دارند که اغلب کوتاه است. برای همین است که قصه‌ها معمولاً زود بیات می‌شوند؛ چیزی که باقی می‌ماند شخصیت است.»

«اما برای اینکه آدم بتواند کسی را دوست داشته باشد و دوستش داشته باشند باید ریشه داشته باشد.»

«عاشق واقعی کسی است که در سرنوشت معشوقش شریک باشد.»

«‏دست‌نوشته‌ها نمی‌سوزند.»

«و بعد شکافی بود بین دنیای عقلانی و ادراکی او با دنیای پنهانی‌اش. او علم را کنار گذاشته بود تا قصه بنویسد، مثل زن خانه‌دار پاکدامنی که یکهو تصمیم بگیرد وارد دنیای مواد مخدر و روسپی‌گری شود. چه چیزی او را راهنمایی می‌کرد که آن داستانها را سرهم کند؟»

تو فقط از خودت خوشت می‌آید پس نمی‌توانی مساله‌ای داشته باشی.. مسائل حقیقی، مسائل شخصی نیستند و مسائل شخصی، حقیقی نیستند.

حداقل اذعان کنید که شیطان وجود دارد.