Atiyeh > Recent Status Updates

واقعاً کتاب های مک فادن "page Turner" محسوب میشن. اگه خوابم نمیومد تا صبح تمومش میکردم.

فرقی نمیکنه کتاب چی باشه و توی چه ژانری ... گاهی یه جمله کافیه تا به واقعیتی پی ببری که سال ها ازت مخفی بوده😓

من مثل پدرم نیستم. به گربه های ولگرد غذا میدهم. زندگی ها را نجات میدهم.

نمیخواهم بدانم پدرم چه وار میکرد و قطعاً نمیخواهم کاری را انجام دهم که او انجام میداد.

گاهی همه ی آن چیزی که برای صعود زنان لازم است، میتواند این باشد که از پایین کشیدن آنها دست برداریم.

اینکه میان آدم ها روابطی غیرانسانی حاکم باشد بسیار شرم آور است. حتی روابط بین افراد کاملاً غریبه باید انسانی باشد.

چه نوع کشفی به راستی برای بشر مهم و شایسته ی احترام است؟ آن کشف نه فقط برای تو باید تازه باشد بلکه برای تمام نژاد بشر هم باید جدید باشد.

همه ی انسان ها مثل رشته های یک تور با بی نهایت آدم دیگر که آنها را نمی شناسند یا ندیده اند پیوند دارند، بدون اینکه حتی خودشان این را بدانند.

پس من از خودم پرسیدم چه میشود اگر تا آنجا که ذهنم قد میدهد، به چیزهایی فکر کنم که به شیر خشک مربوط میشوند؟

... اون رنج و سختی کشید و تلاش کرد ایده ی خودش رو ثابت کنه.

گفت و گو برای بسیاری از مردها وسیله ی تبادل اطلاعات است؛ درحالیکه برای بیشتر زنها وسیله همدلی و داد و ستد عاطفی است.

این روزها مردم عجله دارند ازدواج کنند یا با کسی یک رابطه ی متعهدانه داشته باشند، در حالیکه بهترین رابطه ای که در زندگی تان میتوانید داشته باشید رابطه با خودتان است. اصلا وظیفه ندارید کسی را خوشحال کنید.

صحبت کردن با کسی که میتواند شما را به راه درست هدایت کند، چه روان شناس باشد چه روانپزشک، همیشه مفید است.

وقتی کسی احساسی را که شما نسبت به او دارید نسبت به شما ندارد همین نشانه ای است مبنی بر اینکه هر چه زودتر باید آن رابطه را ترک کنید.

هرگز این فرصت را به آن ها ندهید که دوباره ناامیدتان کنند.

تو مجبوری خودت را انتخاب کنی حتی وقتی او تو را انتخاب نمیکند. آسان نخواهد بود، ولی با این کار به خودت احترامی میگذاری که لایقش هستی.

... هر که عشق را شناخته است، مرغ عشق میتواند هر زمان، در هر موقعیت و در هر سنی روی شانه ی انسان بنشیند، البته روی شانه ی انسانی که به پذیرش لازم رسیده باشد؛ که امیدوار باشد و خود را سزاوار عشق بداند.

"زندگی کن!" با سردرگمی نگاهش کردم.
"از زندگی ات استفاده کن. تو بیست سال اخیر رو توی گذشته زندگی کردی. حالا تموم زندگیت رو پیش رو داری. نذار احساس گناه سد راهت بشه. همه ی ما اشتباه میکنیم."

و میفهمم این چیزی است که میخواهم؛ یک زندگی عادی، نه زندگی ای غرق در راز و دروغ، ترس و بی اعتمادی.

متاسفانه توی زمینه ی کاری من تغییر هویت برای مخفی کردن سابقه ی کیفری کاملاً عادیه.

هرگز نمیتوانم خودم را ببخشم اگر ترس از ناراحت کردن دیگران باعث شود کار درست را به انجام نرسانم.

چیزی در وجودش هست که به من آرامش میبخشد. او مرد محکمی است، از آن دسته آدمهاست که میدانی اگر اوضاع رو به وخامت بگذارد میتوانی به او اتکا کنی.

درجازدن توی گذشته هیچ دردی رو درمون نمیکنه.

به نظر از آن دست مردانی میرسد که برای دوستانشان قدم های زیادی برمیدارند و در عین حال به کسی امید واهی نمیدهند و دست به کاری بیهوده نمی زنند.

در صورتیکه که باید به اطرافم توجه کنم و انرژیم رو روی کمک به دیگران بذارم.

تا الان که کتاب قبلیِ نویسنده رو بیشتر دوست داشتم.

به علاوه باید از مقایسه ی زندگی ام در گذشته و حال دست بردارم.

تعجبی ندارد که در زندگی دنبال ثبات است؛ به دنبال کسی که بتواند به او تکیه کند.

زیر لب میگویم: "من میتونم به جای تو برم."

"فکر میکنم بیشتر یه دور همی مردونه باشه."

چشمانم را باز میکنم. "وای، نمیدونستم با نقل مکان به اینجا اومدیم به دهه ی پنجاه."