Θοδωρής Γεωργακόπουλος's Blog, page 54

Λινξ 101: Πράγματα Για Διάβασμα

1) Η φανταστική ιστορία του Γιάννη Αντετοκούμπο

Στη χώρα της πτώχευσης και των δημοσκοπικών θριάμβων των Ναζί δεν θα περίμενε κανείς να γεννιούνται ιστορίες σαν ετούτη, ενός νεαρού γιου μεταναστών που πέρασε δυσκολίες και κακουχίες και φτώχια, με τα πολλά έγινε πολίτης της χώρας στην οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε, και μέσα από τις δομές της κοινωνίας της κατάφερε να αναδειχθεί, να ξεχωρίσει και να του δοθεί μια μεγάλη ευκαιρία, όλη δικιά του. Τη γράφουν ωραία και λιτά οι New York Times.

2) Ο Σον Πάρκερ γράφει 10.000 λέξεις για το γάμο του

Ο συνιδρυτής του Napster και μέτοχος του Facebook παντρεύτηκε, και ο γάμος του ήταν μια παραμυθένια εξτραβαγκάντσα υπερβολής και σπατάλης εμπνευσμένη από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών που προκάλεσε σχόλια και διαμαρτυρίες για τις επιπτώσεις του στο φυσικό περιβάλλον. Ο τύπος, λοιπόν, αποφάσισε να απαντήσει. Γράφοντας ένα κείμενο στο Techcrunch. Το κείμενο (ένας ύμνος στην αγάπη του, την αλήθεια του, και τον εαυτό του) είναι ατελείωτο, κοντά δέκα χιλιάδες λέξεις. "Με ζαλίσατε για το γάμο;" σα να τους λέει. "Θα σας πνίξω στις λέξεις".

3) Ο Στίβεν Φράι γράφει για την κατάθλιψη 

...if I’m under treatment and not actually depressed, what the fuck right do I have to be lonely, unhappy or forlorn? I don’t have the right. But there again I don’t have the right not to have those feelings. Feelings are not something to which one does or does not have rights.

4) ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΜΠΑΤΟΝΕΤΕΣ

Λίγα χειρότερα πράγματα μπορεί να κάνει κανείς στον εαυτό του απ' το να βάζει στον ακουστικό του πόρο μπατονέτες. Αυτό είναι πλέον καλά τεκμηριωμένο αλλά, όπως πολλά αυτονόητα αλλά όχι ευρέως γνωστά πράγματα, χρήζει επανάληψης. Δες εδώ κι εδώ.

Lots of people stick Q-tips in their ears. Some of them do harm by doing that. They either push the wax down deep where it can’t clean itself out and they have to get professional care, or they traumatize the canal so that it bleeds or hurts, or they make little scratches and bacteria get in and cause infection.

5) Οι μυστικές υπηρεσίες, η δημοκρατία, και το θέμα της εμπιστοσύνης

Σε ετούτο εδώ το άρθρο γνώμης αναλύεται το θέμα της πάλης ανάμεσα στην ανάγκη των μυστικών υπηρεσιών μιας χώρας για μυστικότητα, και στην ανάγκη μιας δημοκρατίας για έλεγχο πάνω στους θεσμούς της, συμπεριλαμβανομένων και των μυστικών υπηρεσιών. Ποια ανάγκη είναι μεγαλύτερη; Συζητιούνται κάποια θέματα συναρπαστικά, και το συμπέρασμα είναι ότι μυστικές υπηρεσίες δεν μπορούν να λειτουργούν αποτελεσματικά όταν το κράτος δεν έχει την εμπιστοσύνη των πολιτών.

Έχει κι ένα αναπάντεχο στοιχείο: Το 58% των πολιτών στις ΗΠΑ συμφωνούν με τα προγράμματα παρακολούθησης των ψηφιακών επικοινωνιών της NSA.

 

Αν Αναρωτιέσαι Πώς Μοιάζει Η Αληθινή Ευτυχία, Κοίτα Το Χαμόγελό Της

Η ιστορία της Πασκάλ που είναι παραπληγική και κάνει σερφ κολλημένη στην πλάτη ενός φίλου των γιών της με ταινία είναι πολύ συγκινητική -αν δεις το βίντεο και δε βουρκώσεις, κάτι δεν πάει καλά και να το κοιτάξεις- μα το πιο ωραίο ξέρεις ποιο είναι; Το πρόσωπό της όταν τσουλάει στο νερό. Έτσι μοιάζει η αγνή, σκέτη, ανόθευτη χαρά.

Memes vs Genes: Μια Παλαβή Ομιλία Του Ρίτσαρντ Ντόκινς

Ο δημιουργός του όρου "meme", οποίος τον είδε πολλά χρόνια αργότερα να διαστρεβλώνεται κάπως στο ίντερνετ, μιλά για το θέμα ώσπου, κάπου στο 5ο λεπτό, τα τεκταινόμενα παίρνουν αναπάντεχη τροπή.

Ένας Άλλος Τρόπος Να Βλέπει Κανείς Την Κυβέρνηση Της Χώρας Του

Υπάρχουν πολλά λόγια που μπορεί να πει κανείς για την κυβέρνηση που ορκίστηκε σήμερα. Ελάχιστοι μπορούν να βρουν λόγια καλά. Τι καλά να πεις: Ένα συνονθύλευμα γόνων, γραφικών τηλεμαϊντανών, κουτοπόνηρων λαϊκιστών, να, ορίστε, παρασύρθηκα και λέω κι εγώ λόγια. Ολόκληρο το ίντερνετ είναι γεμάτο από τέτοια λόγια, πιθανότατα τα διαβάζεις από χτες στα τουήτερ και τα φέησμπουκ, τα σκέφτεσαι και από μόνος ή μόνη, τι να σου γράφω εγώ τώρα.

Αν θυμάσαι, σε κάθε ανασχηματισμό τα ίδια γίνονται, πάνω κάτω, από τότε κιόλας που ήμασταν σε εποχές τρυφηλές, προ κρίσης, όταν ανακυκλώνονταν τα μικρά και ευέλικτα σχήματα των πενήντα λαμόγιων ατόμων. Πάντα οι έξυπνοι και οι πνευματώδεις, οι μορφωμένοι και οι εκλεκτοί, διαμαρτύρονταν με θέρμη.

Κάθε φορά που βλέπει τη σύνθεση της κυβέρνησης γραμμένη, μια εύφλεκτη ιντελιγκέντσια εκρήγνυται, οργισμένη και έκπληκτη.

Είναι το ίδιο πράγμα ακριβώς που συνέβη και με τις περυσινές, διπλές εκλογές. Άνθρωποι που ζουν σε μια φούσκα και δεν ξέρουν ακριβώς σε τι συνίσταται το εκλογικό σώμα και το κοινωνικό δυναμικό της χώρας τους, έβλεπαν ξαφνικά την αλήθεια μπροστά τους ανάγλυφη, κρυστάλλινη, με νούμερα. Χρυσή Αυγή τετρακόσες πενήντα χιλιάδες ψήφοι. Δημήτρης Αβραμόπουλος, υπουργός.

Αυτοί είναι οι Έλληνες ψηφοφόροι και αυτό είναι το ελληνικό πολιτικό δυναμικό. Οι μεν επιλέγουν, στελεχώνουν, καθιερώνουν και επιβραβεύουν το δε. Σε μια δημοκρατία που τα τελευταία 40 χρόνια λειτουργεί αψεγάδιαστα, με εκλογές αληθινά ελεύθερες, χωρίς νοθείες, τρομοκρατίες και άλλα τριτοκοσμικά, το αποτέλεσμα είναι τόσο απλό.

Αλλά για πολλούς από εμάς το συμπέρασμα αυτό εξακολουθεί να είναι δυσκολοχώνευτο. Έξω φρενών οι χρήστες του Twitter και του Facebook εξανίστανται στην υπουργοποίηση του Άδωνι Γεωργιάδη, τους φαίνεται αδιανόητο αυτό το πράγμα, δεν περνάει καν απ' το μυαλό τους ότι συγκατοικούν με τριακόσιες χιλιάδες Ανεξέλεγκτους Έλληνες και τετρακόσιες πενήντα χιλιάδες Ναζί, ή ό,τι το 50% των συμπολιτών τους δεν έχει μπει ποτέ στο ίντερνετ, οπότε φυσικά θα γίνει υπουργός ο Άδωνις Γεωργιάδης και η Φώφη Γεννηματά, ποιος θα γίνει, η Ελένη Γλυκατζη Αρβελέρ; Νομίζουν πως, εφόσον η κυβέρνηση δεν αντιπροσωπεύει τα προσωπικά τους πιστεύω και επειδή τα μέλη της δεν πληρούν τα δικά τους ηθικά και ποιοτικά στάνταρντς, δεν είναι δικιά τους κυβέρνηση.

Λοιπόν, εγώ θα προτείνω τώρα κάτι, ή μάλλον θα εισάγω μιαν ιδέα εξίσου δυσκολοχώνευτη από αυτούς, αλλά και από άλλους:

Η κυβέρνηση της Ελλάδας, η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, όπως και η προηγούμενη, η τρικομματική, όπως και μια επόμενη, με πρωθυπουργό το Τσίπρα και με Λαφαζάνηδες και συνιστώσες μέσα, είναι η δική μας κυβέρνηση. Ολονών. Δεν έχουμε άλλη. Είναι οι εκπρόσωποί μας, διορισμένοι από εμάς για να τακτοποιήσουν τις δουλειές των κοινών μας συμφερόντων όπως αυτά ορίζονται από το Σύνταγμα, τις οποίες δεν αδειάζουμε να τις κάνουμε ο καθένας μόνος του, καθ' ό,τι χρονοβόρες και μπελαλίδικες.

Κάθε φορά που μια κυβέρνηση ορκίζεται σ' αυτή τη χώρα, η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού (καθώς ποτέ δεν εκλέγεται κανείς με την απόλυτη πλειοψηφία του εκλογικού σώματος) τη βρίζει και εύχεται να φύγει και να έρθει άλλη. Αυτό γίνεται σαράντα χρόνια τώρα. Υποστηρίζω πως αυτή η προσέγγιση είναι λανθασμένη. Όποιος εκλέγεται, εκλέγεται από όλους μας και εκπροσωπεί όλους μας (όχι μόνο αυτούς που τον ή την ψήφισαν) και κατά συνέπεια πρέπει να θέλουμε να πετύχει.

Αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα που ήθελα να σας πω.

Όποια κυβέρνηση κι αν έχουμε, όσο οργισμένοι κι αν είμαστε που οι συμπολίτες μας πλημμύρισαν τη Βουλή με Κασιδιάρηδες και Κεδίκογλους, πρέπει σε ένα μέρος του μυαλού μας να κρατάμε την ελπίδα να καταφέρει το σκοπό της. Να διαμαρτυρόμαστε, ναι, να έχουμε γνώμη και να την εκφράζουμε, να κάνουμε κριτική (ουδείς αναμάρτητος), αλλά να σκεφτόμαστε και το ότι αυτή είναι η κυβέρνηση που έχουμε, και μας συμφέρει να κάνει τη δουλειά της. Το να ουρλιάζουμε "να φύγουν", όσο κι αν το θέλουμε (που, μην κοροϊδευόμαστε, συνήθως το θέλουμε) δεν είναι παραγωγικό, σοβαρό, ή δημοκρατικό.

Προς το παρόν υπάρχει παντού μόνο χολή, θυμός και φθόνος. Αλλού για λόγους πολιτικούς (η κάθε αντιπολίτευση φωνάζει "να φύγουν" για να έρθει αυτή), αλλού για λόγους προσωπικούς, αισθητικούς, ποικίλους. Διαβάζω ανθρώπους οι οποίοι εύχονται ανοιχτά η κυβέρνηση να αποτύχει, να πέσει, να κατακρημνιστεί, να πέσει απάνω της το World Trade Center και να τη φάει ο Γκοτζίλα. Σα να μην τους νοιάζει το ότι τα συμφέροντά τους διακυβεύονται και θα κατακρημνιστούν μαζί της, αν και όταν η ευχή τους βγει. Κι αυτό γίνεται κάθε φορά που γίνεται ανασχηματισμός, από παλιά κιόλας, αλλά κυρίως τα τελευταία χρόνια της μεγάλης αγανάχτησης.

Κατά τη γνώμη μου είναι μια προσέγγιση λανθασμένη και στείρα.

Γιατί για να γίνουμε κανονική κοινωνία κάποτε θα πρέπει να αρχίσουμε να αναγνωρίζουμε ότι η κυβέρνηση της χώρας νομιμοποιείται να υπάρχει και να λειτουργεί και να δουλεύει για το καλό της χώρας ακόμα κι αν δεν συμφωνούμε με τη σύστασή της εμείς, ο καθένας προσωπικά. Γιατί η χώρα δεν είναι ο καθένας μας ξεχωριστά. Σας στεναχωρώ, το ξέρω, αλλά δυστυχώς έτσι είναι. Είμαστε όλοι μαζί. Ούτε εμένα μου αρέσει. Τι να κάνουμε τώρα. Έτσι είναι.

Αυτά είχα να πω.

 

Φωτογραφίες Στρογγυλών Πραγμάτων

Αυτό που λέει ο τίτλος. Δεν έχει άλλο.

Φωτογραφίες.

Στρογγυλών πραγμάτων.

 

< ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ

ΕΠΟΜΕΝΗ >

<
>

Η Ισλανδία Σε 5 Βίντεο

Η νεότερη χώρα του κόσμου (μόλις πριν από 8 εκατομμύρια χρόνια ξεπρόβαλλε από τη θάλασσα) κι ένα μέρος που είναι ακόμα υπό κατασκευή, γεωλογικά μιλώντας, είναι άγρια, όμορφη και εντελώς αλλιώτικη από τα μέρη που έχουμε συνηθίσει να κοιτάμε. Να πέντε βίντεο με εικόνες (το ένα και με τουριστικές πληροφορίες) από τη μακρινή και αλλόκοτη Ισλανδία.

Λινξ 100: Πράγματα Για Διάβασμα

Πριν προχωρήσουμε στην παράθεση των σημερινών λινξ (που είναι ωραία), νομίζω ότι χρειάζονται δυο λόγια για να υπογραμμίσουμε το ολοστρόγγυλο νουμεράκι στον τίτλο. Μια από τις κύριες χρησιμότητες ετούτου εδώ του site, που κοντεύει έξι χρόνια ζωής, πια, είναι η καταγραφή ωραίων πραγμάτων που βρίσκω στα παγκόσμια ίντερνετς, και εμφατική τους επισήμανση για να τα δείτε και σεις που, έχοντας φτάσει εδώ, ακούσια ή εκούσια, είναι πολύ πιθανό να έχετε γούστα παρόμοια. Κάποια στιγμή, πριν από 15 μήνες περίπου, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι τα ενδιαφέροντα λινξ που συναντούσα ήταν υπερβολικά πολλά για να τα βάζω ένα-ένα, οπότε άρχισα να τα βάζω σε ομάδες, συνήθως πεντάδες (σπανιότερα περισσότερα), άλλοτε με θεματική συνοχή, συνήθως χύμα. Αυτό, όπως αντιλαμβάνεστε απ' τον τίτλο, έχει συμβεί έκτοτε εκατό φορές ακριβώς. Πράγμα που σημαίνει ότι σ' αυτό τον καιρό έχω μοιραστεί περισσότερα από πεντακόσια πράγματα που έχω διαβάσει και έχω βρει ενδιαφέροντα, χώρια όλα τα υπόλοιπα που ανεβάζω εδώ μέσα, μεμονωμένα. Βρίσκω πολύ ενδιαφέρον το ότι αυτή η σειρά των posts, (την οποία μπορείς να μελετήσεις ολόκληρη εδώ) είναι πολύ δημοφιλής, από ό,τι δείχνουν τα στατιστικά, αλλά βρίσκω ακόμα πιο συναρπαστικό και ευχάριστο κάτι άλλο:

Ότι έχω βρει και έχω διαβάσει σε 15 μήνες περισσότερα από 500 ωραία πράγματα.

Ευχαριστώ, ίντερνετς!

Αυτά με την εορταστική εισαγωγή, τώρα το ζουμί:

1) Πόσα βγάζει ένας freelancer γραφιάς σήμερα; 

Μια συναρπαστική, λεπτομερής και γλαφυρή ανάλυση της καριέρας ενός αμερικανού δημοσιογράφου που ζει γράφοντας σε online Μέσα ως freelancer. Τη βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα γιατί έκανα αυτή τη δουλειά και από της δυο μεριές, σε μια πολύ διαφορετική αγορά, με πολύ διαφορετικές συνθήκες. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία που δίνει, είναι τα κόστη του real estate (δηλαδή τα νοίκια) των "παραδοσιακών" ομίλων media, που είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας.

"The notion that media is both a struggling industry and a glamour profession is totally ridiculous. If you're a struggling industry that's worried about declining advertising revenues, fucking pack up, move to Brooklyn, and stop triple-assigning every issue."

Δες και τη σχετική ομιλία μου (όχι για το real estate, για το πώς θα ζουν οι γραφιάδες απ' το ίντερνετ) από το 2010, τις αυγές της ελληνικής κρίσης, εποχές πιο αθώες, το δίχως άλλο.

2) Πώς το digg φτιάχνει το νέο Google Reader

Να μια ωραία ακτινογραφία της κατασκευής ενός νέου web app που θα απευθύνεται σε εκατομμύρια χρήστες και θα αντικαθιστά μια πολύτιμη για πολλούς υπηρεσία, μέσα σε μόνο 90 ημέρες. Η ιδιοκτήτρια του Digg Betaworks, παρεμπιπτόντως, είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες εταιρείες στο web αυτή τη στιγμή, καθώς μοιάζει να αγοράζει ή να φτιάχνει μόνο ενδιαφέροντα -καίτοι ετερόκλητα- πράγματα. Εκτός από το νέο reader, έχει το επαγγελματικό εργαλείο για analytics Chartbeat, το url shortener/sharing tool Bit.ly (το χρησιμοποιώ για να μικραίνω τα URLs ετούτου εδώ του site χρησιμοποιώντας το domain geor.gr), το Digg που λέγαμε, το Instapaper (ναι, αυτό, το αγόρασε πρόσφατα) και, όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, το επικίνδυνα και οδυνηρά εθιστικό παιχνιδάκι Dots για το iPhone.

3) Η ιστορία πίσω από τη φωνή του Τζον Μάρστον

Εδώ μπορείς να διαβάσεις την ιστορία ενός απλού ανθρώπου που πήγε στο Χόλιγουντ για ν' αναζητήσει την τύχη του κι αντί να βρει την τύχη του βρήκε όλο κι όλο ένα ρόλο σε ένα από τα καλύτερα videogames που έχουν φτιαχτεί ποτέ και μετά ξαναγύρισε στο χωριό του. Δεν είναι πολύ συναρπαστική ή ενδιαφέρουσα η ιστορία του -είναι μια κανονική ζωή. Αλλά έχουν κι αυτές το ενδιαφέρον τους, ειδικά όταν είναι τόσο καλά σχεδιασμένες.

4) Γιατί πρέπει να κοιμάσαι πολύ 

Εδώ, καθαρά και ξάστερα, απλά και τεκμηριωμένα, η επιστημονική ομοφωνία: Ο ύπνος είναι πολύτιμο αγαθό και σημαντικό δώρο που πρέπει να απολαμβάνεις κάθε μέρα, πολύ. Αλλιώς η υγεία και η ζωή σου θα πάρουν την κάτω βόλτα.

Research shows that most people require seven or eight hours of sleep to function optimally. Failing to get enough sleep night after night can compromise your health and may even shorten your life. From infancy to old age, the effects of inadequate sleep can profoundly affect memory, learning, creativity, productivity and emotional stability, as well as your physical health.

Τέλος.

5) Οι CEOs δεν ξέρουν να διαχειρίζονται ανθρώπους

Μια έρευνα σε διευθυντές μεγάλων επιχειρήσεων αποκάλυψε ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τη διαχείριση του ανθρωπίνου δυναμικού της εταιρείας, και δίνουν όλη την προσοχή τους στα νούμερα που πρέπει να δείξουν στους μετόχους.

The survey asked boards and CEOs about the weighting they give to various aspects of CEO performance. The most important thing, rated at 41%, was “accounting, operating or stock price performance.” The weighting given to people performance was incredibly low, with “succession planning” getting just a 5% rating and and “workplace safety” just 2%.

Άσχετο (;): Μια άλλη έρευνα έδειξε ότι το ποσοστό ψυχοπάθειας ανάμεσα στα διευθυντικά στελέχη εταιρειών είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερο από ό,τι στο γενικό πληθυσμό.

Ένα Ταινιάκι Φτιαγμένο Από 1600 Φωτογραφίες Του Instagram

Δεν είναι ψέματα, οι δημιουργοί όντως ανέβασαν τις 1600 φωτογραφίες στο Instagram.

Να και το making of:

Μια Πρόταση Γάμου, Από Τον Τσαρλς Ήμς

Εδώ, ο θρυλικός designer Τσαρλς Ήμς, στα 34 του, χωρισμένος και φτωχός, γράφει λόγια στη μετέπειτα σύζυγο και συνεργάτη Ρέι Κάιζερ:

Πιο ευανάγνωστα:

Dear Miss Kaiser,

I am 34 (almost) years old, singel (again) and broke. I love you very much and would like to marry you very very soon.* I cannot promise to support us very well. — but if given the chance I’ll shure in hell try –
*soon means very soon.
What is the size of this finger??
as soon as I get to that hospital I will write “neams” well little ones.
love xxxxxxxxxx
Charlie

via

Αν Σου Έριχνε Μπουνιά Ο Σούπερμαν

Για να το πούμε με απλά λόγια: Δε θες να σου ρίξει μπουνιά ο Σούπερμαν.