Θοδωρής Γεωργακόπουλος's Blog, page 50

Ο Τζομπς, Ο Κούτσερ, Ο Ε.Τ. Και Επτά Χιλιάδες Κάτω Από Τους Ουρανοξύστες

Τις προάλλες είδα τη νέα ταινία για τη ζωή του Στιβ Τζομπς με τον Άστον Κούτσερ. Ήταν ένα επώδυνο δίωρο το οποίο ωστόσο μου έδωσε την ευκαιρία να σκεφτώ πολλά πράγματα για τη ζωή, τον κόσμο, τους ανθρώπους, τον κινηματογράφο και διάφορα άλλα πράγματα που δεν θυμάμαι γιατί κάποια στιγμή νομίζω ότι με πήρε ο ύπνος και τα όνειρά μου συνήθως τα ξεχνάω.

Η ταινία αυτή είναι ένα μαύρο χάλι, να μη τη δείτε.

Αν είστε οπαδοί του μακαρίτη και θαυμαστές του εντρπρνριαλ σπίριτ του, πιθανότατα ξέρετε ήδη την ιστορία του από το ωραίο βιβλίο του Γουόλτερ Άιζακσον. Αν δεν ξέρετε την ιστορία, δεν σας νοιάζει αρκετά -σας διαβεβαιώ. Η ταινία αυτή λέει την ιστορία του Τζομπς από τότε που έφτιαξε την Apple με το φίλο του τον Γουοζ, μέχρι που επέστρεψε στην εταιρεία, είκοσι χρόνια αργότερα, όταν εκείνη ήταν στα πρόθυρα της πτώχευσης.

Ακούστε κάτι:

Ο Στίβ Τζομπς δεν ήταν εγκληματίας.

Δεν ήταν τυχοδιώκτης.

Δεν ήταν international man of mystery.

Ήταν επιχειρηματίας.

Η ιστορία του, πως να το πω, είναι η ιστορία ενός επιχειρηματία. Πολύ καλού και επιτυχημένου, αλλά όπως και να το κάνουμε (δεν υπάρχει καλύτερη λέξη) βαρετή. Δεν υπάρχουν κορυφώσεις. Δεν υπάρχει δράμα. Όσοι έχετε διαβάσει την επίσημη βιογραφία και ξέρετε την ιστορία γνωρίζετε ότι τα μεγαλύτερα δράματα συνέβαιναν όταν φερόταν σα μαλάκας στους υπαλλήλους του ή τις γυναίκες του και όταν έκλαιγε επειδή το διοικητικό συμβούλιο δεν του έκανε τα χατήρια. Ενδιαφέροντα πράγματα αν για κάποιο λόγο θες να μάθεις πώς έφτασε αυτό το μεταλλικό πραγματάκι στην τσέπη σου, αλλά από όλες τις άλλες απόψεις, βαρετό.

Στο τέλος του "Jobs" περίμενα να διαβάσω "Directed by: Giannis Smaragdis" pic.twitter.com/sHaivPvHJH

— Th. Georgakopoulos (@tgeorgakopoulos) August 19, 2013

Η ζωή του Στιβ Τζομπς είναι ένα ενδιαφέρον βλιβλίο για τους Appleτους και τους iPhonιάδες, αλλά είναι μια ζωή ενός ανθρώπου και για να γίνει ενδιαφέρων και συναρπαστικός κινηματογράφος χρειάζεται και κάτι άλλο. Οικονομία. Έμφαση σε κάτι συγκεκριμένο, δραματουργικά ενδιαφέρον. Σενάριο. Χρειάζεται κάποιος να κάτσει και να γράψει σενάριο.

Ετούτη η ταινία δεν έχει σενάριο per se, είναι μια αλληλουχία από διαλόγους κατά τους οποίους κάποιος (συνήθως ο ηθοποιός και angel investor Άστον Κούτσερ) απαγγέλλει γνωμικά σα φτιαγμένα για να τυπωθούν σε αφίσες δωματίων σπασικλών. Επίσης καλύπτει μια πολύ μεγάλη χρονική περίοδο δείχνοντας επεισόδια που δεν έχουν καμία συνοχή μεταξύ τους και ανάμεσα στα οποία έχουν μεσολαβήσει χρόνια και γεγονότα που ο σκηνοθέτης (αν υπήρξε, που αμφιβάλω) μάλλον θεωρεί παγκοσμίως γνωστά και αυτονόητα. Χαρακτήρες περνάνε και φεύγουν χωρίς εξήγηση, σημαντικές σκηνές εμφανίζονται από το πουθενά και κρατάνε δευτερόλεπτα, ενώ άλλες άχρηστες τραβάνε για κάνα τέταρτο, δεν υπάρχει κεντρικό μήνυμα ή υπόθεση, και ο σκοπός μοιάζει να είναι μια τυχαία συρραφή γεγονότων από τη δουλειά και (λιγότερο) τη ζωή ενός επιχειρηματία που οι συντελεστές της ταινίας φαίνεται να θεωρούν πάρα πάρα πολύ σημαντικό, αλλά ποτέ δεν εξηγείται στην οθόνη το γιατί.

Ο angel investor Άστον Κούτσερ, ο οποίος πρέπει να πλησιάζει τα σαράντα αλλά έχει ακόμα τη φάτσα νταή του σχολείου, κάνει μια φιλότιμη αλλά υπερβολική προσπάθεια να μιμηθεί τις μούτες του Στιβ Τζομπς, και καταλήγει να μιλάει στις σκηνές με τους φίλους του ή τις γυναίκες του με το στόμφο που ο μακαρίτης μιλούσε στα keynotes. Και το όλο θέμα γίνεται αστείο όταν το σενάριο τον καλεί να περπατήσει όρθιος: Για κάποιο λόγο ο Στιβ Τζομπς του Άστον Κούτσερ περπατά σαν κρεμανταλάς που του έχει έρθει τσιρλιπιπί, δεν πρόλαβε να πάει στην τουαλέτα, και τώρα προσπαθεί να κρύψει από τον κόσμο το ατύχημα που έχει συμβεί στο παντελόνι του.

Υπάρχει πάντως και χειρότερος ηθοποιός από τον Κούτσερ: Αυτός που παίζει τον Τζονι Άιβ.

— Th. Georgakopoulos (@tgeorgakopoulos) August 18, 2013

Αυτά ήθελα να σας πω και δεν θα σας τα έλεγα καν αν μόλις 24 ώρες αργότερα από αυτή την ταινία δεν έβλεπα το ακριβώς αντίθετο.

Αυτή τη στιγμή κάθομαι σε ένα άβολο πράσινο καρεκλάκι με το λάπτοπ στα γόνατα, τα φώτα από τους ουρανοξύστες τριγύρω, γρασίδι κάτω από τα πόδια, μια μεγάλη, φωτεινή οθόνη απέναντι και επτά χιλιάδες ανθρώπους τριγύρω, και όλοι μαζί βλέπουμε τον ΕΤ τον εξωγήινο.

Στο Bryant Park της Νέας Υόρκης, πίσω από την εθνική βιβλιοθήκη, κάθε Δευτέρα έχει δωρεάν προβολές σε έναν αυτοσχέδιο θερινό κινηματογράφο που είναι ολόκληρο το πάρκο. Έρχεται ο κόσμος και αράζει στις καρεκλίτσες ή στα γρασίδια και βλέπει κλασικές ταινίες. Είναι πάρα πολύ ωραίο πράγμα, μαγικό να χειροκροτάνε επτά χιλιάδες άνθρωποι όταν πετάν τα παιδάκια με τα ποδήλατα λες και μπήκε γκολ.

Βλέποντας το λοιπόν το καφετί σαλάμι από το διάστημα να συλλαβίζει "Ε-Λ-Ι-Ο-Τ" μόλις εικοσιτέσσερις ώρες μετά τον ευκοίλιο Τζομπς του Κούτσερ, η αντίθεση μου γίνεται συναρπαστικά προφανής, κραυγαλέα.

Αυτό εδώ είναι κινηματογράφος, μια ιστορία με αρχή, μέση, κορύφωση και τέλος, που λέγεται με εικόνες και εξάπτει τη φαντασία.

Η ταινία που δείχνει έναν angel investor να μιμείται αδέξια έναν επιχειρηματία είναι το αντίθετο.

Αυτό ήθελα να πω.

 

Κοίτα: Καθώς η ταινία τελείωνε και ο κόσμος σιγά σιγά σηκωνόταν για να απομακρυνθεί, αποφεύγοντας τα πολλά φώτα για να μη δουν οι άλλοι μάτια βουρκωμένα, το φεγγάρι ξεπρόβαλλε πίσω απ' τους ουρανοξύστες, έριχνε φως ασημένιο και τους χάλαγε τη μόστρα. 

Μετά Τους 9 Μήνες Ανεργίας Είναι Πιο Δύσκολο Να Βρεις Δουλειά

Σύμφωνα με έρευνα δυο Σουηδών οικονομολόγων, η παρατεταμένη ανεργία είναι σοβαρός αποτρεπτικός παράγοντας για τις εταιρείες που προσλαμβάνουν, ακόμα κι αν οι υποψήφιοι έχουν καλό βιογραφικό. Το σημείο καμπής είναι οι 9 μήνες: Αν είσαι άνεργος λιγότερο, οι εργοδότες δεν το λαμβάνουν και πολύ υπ' όψιν. Αν είσαι περισσότερο, όμως, η διάθεσή τους αλλάζει ραγδαία.

The good news for the long-term unemployed: If they can find work, the stigma of their joblessness should wash away fairly quickly. Resumes that revealed a year-long unemployment spell in the past got the same response as those with a consistent work history. “One year of work experience is enough to reverse the negative signal of one year of past unemployment,” the researchers conclude.

Το πείραμα, βεβαίως, έγινε στη Σουηδία. Καθώς εσύ που το διαβάζεις αυτό εδώ είναι πάρα πολύ πιθανό να είσαι άνεργος, ανακουφίσου στη σκέψη: Τίποτα από όσα ισχύουν στη Σουηδία δεν ισχύει εδώ.

Λινξ 109: Πράγματα Για Διάβασμα

1) Αγαπημένες πρώτες προτάσεις βιβλίων σπουδαίων συγγραφέων

Εδώ, 22 διάσημοι συγγραφείς διαλέγουν τις πρώτες προτάσεις βιβλίων που τους έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση.

2) Μια βόλτα στη Disney World

Πολύ ωραίο, του Τζον Τζερεμάια Σάλιβαν

We were watching the people. That’s what you do at Disney World, mostly. Above and beyond all else, it’s a place where people look at other people (the lines and the endless walking and the crowded feed stations) to reaffirm the fact that we are there together, that the value of the place is such, it has been worth traveling to from all over the world. I couldn’t tell what we made of one another, in the looking. When Disney World was built, it embodied a shared idea of America as pure capitalist fantasy. It’s no longer communicating that idea; the idea is no longer intelligible. I don’t know what it’s communicating. The old virtues are gone, the new ones unidentifiable.

photo via

3) Ο Νέιτ Σίλβερ και το μέλλον

Ο δημοσιογράφος-αναλυτής που προέβλεψε με τρομερή ακρίβεια το αποτέλεσμα των περυσινών αμερικανικών εκλογών πήρε μεταγραφή από τους ΝΥΤ στο ESPN και το ABC όπου θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί τα νούμερα για να κάνει εκτιμήσεις για το μέλλον. Εδώ, μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη και μια συγκλονιστική αλήθεια: Ταξινομεί τα βιβλία του ανάλογα με το χρώμα!

"I grew up, and I'm gay, and I'm kind of a nerd in a big public school. So, you either fake it or you learn to trust yourself. In some ways, having constraints or challenges like that can force people to not be lazy and not to just become boring lawyers or cookie-cutter bankers, or doctors, but to actually realize: This world has some flaws as I see it, and I can adapt to them, or I can try to modify them and try to run my own course."

4) Ένα γράμμα, και η ιστορία του New Yorker

Orlean had worked with good editors before, but she found The New Yorker a different animal. "I'd never been in a situation where the quality of the work was all that mattered. The dispensing of all the stupid conventions of magazine writing that I was very familiar with was just totally different. You didn't do the kind of clichéd nut graf. To this day, there's a very typical sort of way you go about a magazine piece or a profile—you just didn't do that at The New Yorker.

5) Τι σόι άνθρωπος είναι ο Τζίμι Γουέιλς, δημιουργός της Wikipedia

Σύμφωνα μ' αυτό εδώ το μακροσκελές άρθρο των New York Times, λίγο ψώνιο.

Powerful people like to be around Wales. A common criticism is that Wales likes to be around them, too — and perhaps a little too much. During a visit to Los Angeles in February, Wales tweeted: “Lunch with Felicia. Dinner with Charlize. L.A. is . . . wow,” referring to the actresses Felicia Day and Charlize Theron. He also recently tweeted: “Just got measured for my clothes for Sean Parker’s wedding. This oughta be innerstin’. :-)” But, as I learned at the Clinton Global Initiative, some famous people treat Wales a little bit like their own personal editor.

Καθώς Η Πόλη Φλέγεται, Αιγύπτιοι Στην Παραλία

Ο φωτογράφος άγνωστος, οι ακριβείς συνθήκες θολές, η εικόνα πολύ περίεργη, ωστόσο.

Διόρθωση: Η φωτογραφία δεν τραβήχτηκε στο Κάιρο, όπως έγραψα αρχικά, βεβαίως, αλλά σε ένα παραθαλάσσιο θέρετρο 240 χιλιόμετρα από την Αλεξάνδρεια.

via buzzfeed

مطروح امس أثناء فض الجيش الاعتصام pic.twitter.com/Wvys0nNYIK

— Yahya Diwer (@Yahyadiwer) August 15, 2013

Καλοκαιρινά Βιβλία Με Το Ρον Σουόνσον

O Νικ Όφερμαν (που παίζει τον πιο αστείο χαρακτήρα στο Parks and Recreation) συνοψίζει μερικά διάσημα βιβλία.

Η Ελληνική Οικονομία Είναι Το 77% Αυτού Που Ήταν Το 2008

Η κατάρρευση με εικόνα και με γράμματα.

The economy has slumped 23 percent in real terms since 2008, hurting tax revenues and making it hard to meet targets agreed with international lenders who backed the 2010 bailout.

Ο Νορβηγός Πρωθυπουργός Έκανε Για Ένα Απόγευμα Τον Ταξιτζή

Είτε η Νορβηγία έχει τους πιο πολιτισμένους ψηφοφόρους του ανθρώπινου είδους (μπορεί!), είτε πρόκειται για προσεκτικά στημένο ριάλιτι διαφημιστικό σποτ. Ενδιαφέρον, όπως και να 'χει.

via

Λινξ 108: Πράγματα Για Διάβασμα

1) Τα λιοντάρια του Σερενγκέτι 

Ένα καταπληκτικό αφιέρωμα του National Geographic με φωτογραφίες και βίντεο που έχουν τραβηχτεί από ρομπότ. Απίστευτο πράγμα, αφιέρωσέ του λίγο χρόνο.

2) Ο Στίβεν Φράι καλεί σε μποϊκοτάζ των Χειμερινών Ολυμπιακών της Ρωσίας 

Άλλο ένα θαυμάσιο κείμενο: Με αφορμή το κύμα διώξεων κατά των γκέι στη Ρωσία του Πούτιν, ο Φράι γράφει μια ανοιχτή επιστολή στη ΔΟΕ και τον Ντέιβιντ Κάμερον.

For there to be a Russian Winter Olympics would stain the movement forever and wipe away any of that glory. The Five Rings would finally be forever smeared, besmirched and ruined in the eyes of the civilised world.

3) Πώς ένα φτωχό ζευγάρι συγκέντρωσε μια απίστευτη συλλογή έργων μοντέρνας τέχνης

Μια πολύ ωραία ιστορία για ένα πάθος, την τέχνη και την αγάπη.

Herb Vogel never earned more than $23,000 a year. Born and raised in Harlem, Vogel worked for the post office in Manhattan. He spent nearly 50 years living in a 450-square-foot one-bedroom apartment with his wife, Dorothy, a reference librarian at the Brooklyn Public Library. They lived frugally. They didn’t travel. They ate TV dinners. Aside from a menagerie of pets, Herb and Dorothy had just one indulgence: art. But their passion for collecting turned them into unlikely celebrities, working-class heroes in a world of Manhattan elites.

“I have no regrets,” Dorothy said. “I’ve had a wonderful life. And I believe Herb and I were made to be together.”

4) Τα προβλήματα του ιδρυτή του Foursquare

Εδώ, η ιστορία του Foursquare και η ιστορία του ιδρυτή του, του Ντένις Κρόουλι.

If you didn't know him, you might think Crowley was experiencing an early midlife crisis. The chief executive just got his motorcycle license. Vintage snowboards line the walls of his East Village apartment. At a wedding not long ago, one friend remembers a tuxedoed Crowley sliding on his knees under the legs of his dance partner. Chalk it up to a boyish earnestness--a contagious enthusiasm that drives him to sing karaoke with coworkers into the morning hours (his poison: Guns N' Roses singles) or to organize all-day PlayStation 3 tournaments on the weekends, to the frustration of his fiancee, fashion stylist Chelsa Skees. "Dennis never stops," says Christian Bovine, a close friend. "His classic line is 'Let's just do one more.' No matter how late it is--even if we've already done six one-mores--he'll be like, 'We can do one more.'"

5) Ένα ξεκαρδιστικό review του τελευταίου βιβλίου του Νταν Μπράουν

Στην παραλία πιθανότατα θα δεις πολλά αντίτυπα του "Inferno", του τελευταίου πονήματος του συγγραφέα των ψευτο-ιστορικών ψευτο-αστυνομικών μπεστ σέλερ. Εσύ διάβασε κάτι άλλο: Αυτό το ξεκαρδιστικό review.

As well as the heroism of Robert Langdon, we must think of the heroism of Dan Brown. This is a man who started out with such a shaky grasp of the English language that he still thinks “foreboding” is an adjective meaning “ominous.” I also relished “Sienna changed tacks.” Read aloud, these three words would suggest that the pretty, young woman had altered her arrangement with the Internal Revenue Service. But Dan Brown has never read one of his own sentences aloud in all his life; and why, now, would he need to? He can buy and sell all the pedants in the world.

GIF Τέχνη

Αυτός εδώ ο καλλιτέχνης φτιάχνει αυτά τα όμορφα πραγματάκια που τα κοιτάς και τα χαζεύεις κι αναρωτιέσαι γιατί σ' αρέσουν, τι είναι αυτό που έχουν και σ' αρέσει και αυτό, αγαπητή μου, είναι η τέχνη.

via

Μπίρες Ως Τέχνη

Εδώ και μερικές εβδομάδες τρέχει ένας διαγωνισμός φωτογραφίας από την Αθηναϊκή Ζυθοποιία με θέμα τη μπίρα. Είναι ωραίο θέμα η μπίρα -κίτρινη, όλο μπουρμπουλήθρες, είναι φωτογενής, δε μπορείς να πεις. Ο διαγωνισμός τρέχει στο Instagram (συμμετέχεις ανεβάζοντας τη φωτογραφία σου με το hashtag #LoveBeerGR -όροι εδώ) και μέσα σε ένα μήνα έχει συγκεντρώσει περισσότερες από 650 συμμετοχές. Αυτό είναι ένα νούμερο θεαματικό, και ταυτόχρονα μπελαλίδικο: Είμαι μέλος της κριτικής επιτροπής (μαζί με τη Μαίρη Συνατσάκη, το Βαγγέλη Πατεράκη, την Αμαλία Τριφύλλη και την Ελένη Στασινοπούλου) που θα επιλέξει τις 30 καλύτερες φωτογραφίες, οι οποίες θα τυπωθούν και στα τέλη του Σεπτέμβρη θα εκτεθούν σε όμορφο εκθεσιακό χώρο στην Αθήνα. Θα πρέπει λοιπόν να περάσω μέρος του Αυγούστου διαλέγοντας τις πιο όμορφες, ενδιαφέρουσες και καλλιτεχνικές από τις φωτογραφίες σας.

Και η επιλογή θα είναι δύσκολη.

Να, από ένα πρώτο -καθόλου ενδεικτικό- ξεσκαρτάρισμα, μερικές φωτογραφίες που ξεχώρισα. Υπάρχουν ακόμα πολλές (πάρα πολλές) ωραίες, μπες στο #LoveBeerGR να δεις.

και να μερικές δικές μου (εκτός συναγωνισμού, προφανώς)

O διαγωνισμός συνεχίζεται μέχρι τις 30 Αυγούστου. Τραβήξτε.