Θοδωρής Γεωργακόπουλος's Blog, page 53

Ποιοι Ήταν

Θυμάσαι αυτή τη  φωτογραφία;

Τραβήχτηκε στα χαλάσματα ενός εργοστασίου υφασμάτων που κατέρρευσε στο Μπαγκλαντές, προκαλώντας το θάνατο περίπου 1200 ανθρώπων. Σ' αυτό εδώ το ρεπορτάζ του Time η δημοσιογράφος έκανε μια έρευνα στα νοσοκομεία και τα χωριά όπου αναρρώνουν επιζώντες, προσπαθώντας να μάθει την ταυτότητα των δυο νέων και να σκιαγραφήσει την ιστορία τους. Στην πορεία λέει τις ιστορίες πολλών από τους επιζώντες και κάποιων από τους νεκρούς, δίνοντας μας μια πλήρη εικόνα της καταστροφής.

via @ckorikis

Σχετικά Με Το #lovebeergr

Λοιπόν θα γίνει το εξής:

Η Αθηναϊκή Ζυθοποιία στα πλαίσια των εορτασμών των πεντηκοστών της γενεθλίων, διοργανώνει ένα διαγωνισμό φωτογραφίας με θέμα τη μπίρα, επειδή γιατί όχι, τι έχει η μπίρα, ωραίο θέμα φωτογραφικό είναι, κίτρινο και λαμπερό, όταν πέφτει πάνω της κάπως έτσι το φως.

Ο διαγωνισμός θα λειτουργήσει ως εξής: Από σήμερα και μέχρι τις 30 Αυγούστου θα ανεβάζετε φωτογραφίες με το hashtag #lovebeergr στο Instagram και αυτό ήταν, συμμετέχετε*. Στη συνέχεια μια κριτική επιτροπή πέντε εκλεκτών (μεταξύ των: εγώ) θα επιλέξει τις 30 καλύτερες φωτογραφίες και αυτές θα εκτυπωθούν και θα αναρτηθούν σε μια κανονικότατη έκθεση, η οποία θα φιλοξενηθεί σε κανονικότατο εκθεσιακό χώρο στα τέλη του Σεπτέμβρη. Θα μπορείτε να πάτε να τις δείτε από κοντά και να ψηφίσετε αυτές που σας αρέσουν περισσότερο. Οι τρεις πιο δημοφιλείς θα κερδίσουν πλούσια δώρα, ενώ όλοι οι φωτογράφοι στο τέλος της έκθεσης θα πάρουν τις εκτυπωμένες φωτογραφίες στο σπίτι τους.

Όπως αντιλαμβάνεσαι, θα υπάρξουν και events -εγκαίνια και πάρτι- με συμμετοχή γνώριμων bloggers και άφθονη μπίρα.

Μπες εδώ για να διαβάσεις περισσότερες πληροφορίες και για να βλέπεις και ενδεικτικές φωτογραφίες που θα ανεβαίνουν στο Instagram και μετά άιντε, φωτογράφισε μπίρες. Σκέψου κάτι ενδιαφέρον για να δούμε. Καλή επιτυχία.

*περίπου: όλοι οι όροι συμμετοχής εδώ.

Λινξ 103: Πράγματα Για Διάβασμα

1) Πώς είναι να γίνεσαι 80

Ένα πολύ ωραίο και ειλικρινές κείμενο για το πρόσωπο της τρίτης ηλικίας στην εποχή μας. Είναι ταυτόχρονα συγκινητικό και αισιόδοξο. Το υπογράφει ο καλός συγγραφέας και νευρολόγος Όλιβερ Σακς.

At 80 the marks of decay are all too visible. One’s reactions are a little slower, names more frequently elude one, and one’s energies must be husbanded, but even so, one may often feel full of energy and life and not at all “old.” Perhaps, with luck, I will make it, more or less intact, for another few years and be granted the liberty to continue to love and work, the two most important things, Freud insisted, in life.

Bonus link: Θυμήσου κι αυτή τη σχετική δήλωση του Γούντι Άλεν.

2) Το πρόβλημα της υπερβολικής ευφυίας

Εδώ, μια κουβέντα με διάφορους ειδικούς για το θέμα της ευφυίας. Είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος ικανός να αντέξει περισσότερη;

I expressed my concern that our brains are not adapted to high levels of IQ-type intelligence, and that enhanced individuals might likewise get caught up in obsessive behaviors and get lost in the ocean of their thoughts, buried in the minutiae of what’s being observed. Intelligence, as it has been said time and time again, does not necessarily correlate to well-being, happiness, and so-called success at life.

3) Η αξία της νοσταλγίας

Ένα κείμενο για το νόστο και τη μεγάλη συναισθηματική του αξία, βασισμένο σε σχετικές έρευνες. Ξεκινά με την ιστορία ενός Έλληνα.

Nostalgia has been shown to counteract loneliness, boredom and anxiety. It makes people more generous to strangers and more tolerant of outsiders. Couples feel closer and look happier when they’re sharing nostalgic memories. On cold days, or in cold rooms, people use nostalgia to literally feel warmer.

4) Άνθρωποι με υψηλό αυτοέλεγχο είναι πιο ευτυχισμένοι

Να που οι άνθρωποι που παραδίνονται λιγότερο στα ένστικτά τους είναι και περισσότερο χαρούμενοι. Θα περίμενε κανείς ακριβώς το αντίθετο. Χμ.

Contrary to what the researchers were expecting, people with more self-control were also more likely to be happy in the short-term. In fact, when they further analyzed the data, they found that such people's increased happiness to a large extent accounted for the increased life satisfaction.

5) Πώς να είσαι ταυτόχρονα δημιουργικός και παραγωγικός 

Μερικές χρήσιμες συμβουλές (ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, αυτοβιογραφικές δηλώσεις) από το σκηνοθέτη των Avengers, της Buffy και του Firefly Τζος Γουήντον.

The last piece of advice on that level is fill the tanks, fill the tanks, fill the tanks. Constantly watch things and things you don’t [normally watch]. Step outside your viewing zone, your reading zone. It’s all fodder but if you only take from one thing then it’ll show.

Η Κίνα Και Τα Πολιτικά Συστήματα: Ένα Ενδιαφέρον TED Talk

Εδώ ένας Κινέζος πολιτικός επιστήμονας μιλάει για το πολιτικό σύστημα της Κίνας, το οποίο παρουσιάζει μερικά χαρακτηριστικά που δύσκολα φαντάζεται κανείς, όπως ο τρόπος λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης, που βασίζεται σε ένα βαθμό αξιοκρατίας κάπως αδιανόητο για δημοκρατίες σαν τη δικιά μας. Αν και δεν αναφέρεται καθόλου στα κακά ενός μονοκομματικού συστήματος που δεν περιλαμβάνει εκλογές και οποιαδήποτε έκφραση της θέλησης του λαού, θέτει ερωτήματα πολύ ενδιαφέροντα, τροφή για σκέψη σπουδαία.

Το Ανακουφιστικά Εύκολο Θέμα Του Γάμου Των Ομοφυλοφίλων

Θα έχεις αφουγκραστεί το δίχως άλλο τη φούρια και την αναμπουμπούλα και τη συζήτηση που γίνεται στα παγκόσμια ίντερνετς και, υποθέτω, και στον τρισδιάστατο κόσμο για το θέμα της νομιμοποίησης των γάμων των ομοφυλοφίλων σε διάφορες χώρες του πλανήτη. Διάλογος έχει ξεκινήσει έντονος εδώ και καιρό, το θέμα συζητιέται διαρκώς, το Google βγάζει doodles, ουράνια τόξα παντού, και κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί: Γιατί; Ή, εναλλακτικά: Γιατί τώρα;

Αυτό θα κουβεντιάσω στο παρακάτω κείμενο. Όχι την ουσία του θέματος (θα καταλάβεις γιατί πιστεύω ότι δε χωράει και πολλή ανάλυση), όσο το γιατί συζητιέται τόσο, από τόσους.

Εν τάχει, για όσους δεν ξέρουν ή χρειάζονται μια συμπυκνωμένη περίληψη: Στις περισσότερες κοινωνίες του κόσμου τα ζευγάρια που έχουν κατοχυρώσει τη σχέση τους με γάμο απολαμβάνουν κάποιων προνομίων (φορολογικά, κληρονομικά θέματα κλπ.). Στις περισσότερες χώρες προβλέπεται μια νομική διαδικασία για την κατοχύρωση αυτών των προνομίων, αλλά μόνο για τα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια. Από το 2001 (με πρωτοπόρο την Ολλανδία) κι ύστερα, διάφορες χώρες έχουν αρχίσει να εισάγουν νομοθεσία που να εξασφαλίζει και στους ομοφυλόφιλους τις ίδιες ή ισάξιες νομικές διαδικασίες. Σήμερα 13 χώρες αναγνωρίζουν τους γάμους των ομοφυλόφιλων, και περίπου άλλες τόσες έχουν κάποιας μορφής θεσμοθετημένα "σύμφωνα συμβίωσης" που εξασφαλίζουν στους ανθρώπους που τα συνάπτουν ισάξια δικαιώματα. (wikipedia)

Καθώς περνά ο καιρός και όλο και περισσότερες χώρες προστίθενται στη λίστα, η συζήτηση φουντώνει, και τη βλέπω να εξαπλώνεται και σε χώρους όπου θα περίμενε κανείς άνθρωποι να ασχολούνται με άλλα, υποτίθεται πιο πιεστικά και μεγάλα προβλήματα. Πιάνω και τον εαυτό μου να παρακολουθεί τις εξελίξεις και να νοιάζεται και να συμμετέχει. Και νομίζω ότι έχω καταλάβει το γιατί.

Υπάρχει το ρητό που θέλει τίποτα να μην είναι πιο δυνατό από "μια ιδέα της οποίας ο καιρός έχει έλθει", το οποίο και αποδίδεται στο Βίκτορα τον Ουγκό. Για τους περισσότερους μάλλον αυτή είναι η αιτία: Ο καιρός είναι πια ώριμος για να γίνει κι αυτό το βήμα στην ιστορία των κοινωνιών, και οι πολίτες του κόσμου να γίνουν έτσι λίγο πιο ίσοι. Εγώ διαφωνώ. Δεν πιστεύω ότι αυτή είναι η αιτία. Η ιδέα της ισότητας όλων των πολιτών απέναντι στους νόμους δεν είναι σημερινή. Ο καιρός για την ιδέα των κοινωνικών δικαιωμάτων δεν είναι τώρα. Αυτή είναι ιδέα της δεκαετίας του '60. Τότε ήταν που οι προοδευτικές κοινωνίες της Δύσης βάλθηκαν να εξελίξουν τη δημοκρατία, κόντρα στη συντήρηση και τις φοβίες. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, τίποτα διαφορετικό δεν υπάρχει στο να επιτρέπεις στους γκέι να παντρεύονται από το να επιτρέπεις στους μαύρους να ψηφίζουν. Ο καιρός έχει παρέλθει. Ήταν τότε. Τώρα νομίζω ότι υπάρχει άλλος λόγος:

Είναι εύκολο.

Αυτό είναι.

Γι' αυτό νομίζω ότι κόσμος ασχολείται πολύ και με όρεξη και ζέση με το συγκεκριμένο θέμα. Γιατί, καθώς είναι σα βγαλμένο από μια παλιά εποχή, τηλεμεταφερμένο σε μια θεωρητικά πιο ώριμη και εξελιγμένη, είναι πια εύκολο. Είναι ένα πολιτικό και κοινωνικό θέμα κρυστάλλινο, απλό, κατανοητό, εύκολο. Το σκέφτεσαι και λες: Μα καλά, πώς δεν έχει λυθεί αυτό το πρόβλημα εδώ και πάρα πολύ καιρό; Πώς και εκκρεμεί ακόμα;

Και αυτό είναι σπάνιο, γιατί ζούμε σε μια εποχή περίπλοκη στην οποία, αν το καλοσκεφτεί κανείς, τα περισσότερα από τα εύκολα προβλήματα έχουνε λυθεί. Πόσο εύκολη είναι η οικονομική κρίση, η ελληνική ή η παγκόσμια; Η ρύθμιση της λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος; Πόσο δύσκολα θέματα είναι αυτά; Ο Σνόουντεν είναι κατάσκοπος ή ήρωας; Τι θα κάνουμε με τα μεταλλαγμένα τρόφιμα; Με την υπερθέρμανση του πλανήτη; Μήπως οι προσπάθειες που γίνονται είναι ανώφελες; Και με τη μετανάστευση τι γίνεται; Επιτρέπεται οι μετανάστες να φέρνουν στις χώρες υποδοχής τα έθιμά τους; Πόσα από αυτά; Ποιος κρίνει που μπαίνει το όριο; Και πόσοι δικαιούνται να παίρνουν ιθαγένεια; Με τι κριτήρια;

Άπειρα θέματα υπάρχουν, φλέγοντα, που καίνε τις κοινωνίες της εποχής και που συζητιούνται και που, δυστυχώς, είναι σχεδόν όλα μπελαλίδικα και δύσκολα. Εγώ έχω απαντήσεις δικές μου για τα παραπάνω, και εσύ έχεις δικές σου, πιθανότατα παρόμοιες, αλλά ίσως αλλιώτικες. Η ουσία είναι πως δεν είναι θέματα απλά, χωράνε κουβέντα, απαιτούν προσεκτική μελέτη ετερόκλητων παραμέτρων για να γίνουν κατανοητά και να βγάλεις κάποιο -επίφοβο, αμφιλεγόμενο, αβέβαιο- συμπέρασμα. Δύσκολα προβλήματα.

Αντίθετα, το θέμα των γάμων των ομοφυλοφίλων είναι πανεύκολο. Απλούστατο. Υπάρχει μια νομική σύμβαση που εξασφαλίζει σε κάποιους πολίτες κάποια προνόμια. Κάποιοι άλλοι πολίτες αποκλείονται από αυτά τα προνόμια. Τα κράτη ψηφίζουν ένα νόμο, και οι πολίτες αυτοί παύουν να αποκλείονται από αυτά τα προνόμια. Ο κόσμος πάει παρακάτω, και μια μερίδα της κοινωνίας είναι τώρα λίγο πιο ίση με την υπόλοιπη κοινωνία.

Πόσο εύκολο και απλό. Ανακουφιστικό δεν είναι, να υπάρχει κάτι που δεν χρειάζεται πάρα πολλή σκέψη, πάρα πολύ διάβασμα, πάρα πολλή αμφιβολία και αμφιταλάντευση; Σε κάνει να εύχεσαι όλα τα προβλήματα να ήταν τόσο απλά, άσπρο-μαύρο, διαλέγεις σύμφωνα με την ηθική και το μυαλό σου, και η επιλογή είναι εύκολη. Κάπως έτσι το λέει κι ο αξιαγάπητος Νεοζηλανδός βουλευτής:

Γι' αυτό λοιπόν πιστεύω ότι πολλοί από εμάς ασχολούμαστε μ' αυτό το θέμα τώρα, το 2013, μέσα στην κρίση και την αναμπουμπούλα. Επειδή μέσα σε έναν ορυμαγδό δύσκολων και πολύπλοκων προβλημάτων που επηρεάζουν τη ζωή μας με τρόπους που δεν μπορούμε και πολύ εύκολα να καταλάβουμε, υπάρχει και ένα εύκολο.

Απαραίτητη υποσημείωση: Βεβαίως, αυτό που για τον υπόλοιπο κόσμο και για κάποιους από εμάς θεωρείται "εύκολο", για την καθυστερημένη γωνιά της Βαλκανικής με τις φλόγες-με-τιμές-αρχηγού-κράτους, τους πρωθυπουργούς που μιλάνε στην Παναγιά και με τη Χρυσή Αυγή υποθέτω ότι θεωρείται αδιανόητο. Εδώ εμείς έχουμε μείνει ακόμα στο να κουβεντιάζουμε για το αν είναι δίκιο ο νόμος του εργάτη, αν μπορεί κάποιος να μείνει φυλακή τρία χρόνια χωρίς δίκη, και αν επιτρέπεται να εμποδιστεί κάποιος που κάνει κατάληψη. Προς το παρόν και τα εύκολα μας δυσκολεύουνε, εμάς. 

Λινξ 102: Πράγματα Για Διάβασμα

1. Η απίστευτη ιστορία του Τζέισον Έβερμαν

Ο άνθρωπος αυτός ήταν το τέταρτο μέλος των Nirvana. Τον έδιωξαν λίγο πριν βγάλουν το Nevermind. Μετά πήγε στους Soundgarden. Τον έδιωξαν κι αυτοί, λίγο πριν κάνουν τις δικές τους επιτυχίες. Μετά πήγε στο στρατό και κατετάγη στις ειδικές δυνάμεις και πολέμησε στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Τώρα είναι φοιτητής φιλοσοφίας στο Columbia. Είναι 45 χρονών. Η ζωή του είναι απίστευτη.

2. H επερχόμενη συρρίκνωση του κινηματογράφου 

Δεν θέλω να σας τρομάξω, αλλά σύμφωνα με δύο κυρίους αρκετά σχετικούς με το θέμα, στο μέλλον η βιομηχανία του κινηματογράφου θα είναι πολύ μικρότερη, και η κινηματογραφική "εμπειρία" πολύ διαφορετική.

"What you're going to end up with is fewer theaters. Bigger theaters, with a lot of nice things. Going to the movies is going to cost you 50 bucks, maybe 100. Maybe 150."

Α, ξέχασα: Οι κύριοι που τα λένε αυτά είναι ο Στίβεν Σπίλμπεργκ και ο Τζορτζ Λούκας.

3. Διακοπές από τα ίντερνετς  

Ο συγγραφέας και κωμικός Μπαρατούντε Θέρστον (τι όνομα!) έκανε διακοπές 25 μέρες από τα παγκόσμια ίντερνετς, χωρίς email, χωρίς σόσιαλ μύδια, χωρίς τίποτα, και εδώ γράφει για την εμπειρία του με λόγια ωραία και συμπεράσματα ενδιαφέροντα.

I wanted to shut down inbound noise while also creating no digital expression of my vacation activity. I wanted to take pictures during my break, but I didn’t want pop-up alerts if someone on Instagram started following me. I wanted to watch Netflix on my laptop, but I did not want to publish that movie selection on my Facebook Timeline. The more I tried to control these data streams, the more I realized that everything is too integrated.

Βεβαίως, δεν είναι το πιο εξωφρενικό παρόμοιο πείραμα. Ο Πολ Μίλερ του Verge είχε κάτσει ένα χρόνο μακριά από το ίντερνετ.

4. Με κατάπιε ένας ιπποπόταμος

Αυτός ο κύριος γράφει για μια ενδιαφέρουσα εμπειρία που είχε σε ένα ποτάμι της Αφρικής, όταν τον δάγκωσε και προσπάθησε να τον καταπιεί ένας ιπποπόταμος.

I reached over to grab his outstretched hand but as our fingers were about to touch, I was engulfed in darkness. There was no transition at all, no sense of approaching danger. It was as if I had suddenly gone blind and deaf.

5. Μια συνέντευξη του Ντον Ντελίλο

Από το 1993. Πολύ ωραία.

Writing is a concentrated form of thinking. I don’t know what I think about certain subjects, even today, until I sit down and try to write about them. Maybe I wanted to find more rigorous ways of thinking. (...) Let’s not forget that writing is convenient. It requires the simplest tools. A young writer sees that with words and sentences on a piece of paper that costs less than a penny he can place himself more clearly in the world. Words on a page, that’s all it takes to help him separate himself from the forces around him, streets and people and pressures and feelings.

Τα Σύννεφα Που Έρχονται Από Τη Θάλασσα

Η ομίχλη που απλώνεται πάνω στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο, αγκαλιάζοντας βουνοκορφές και χαϊδεύοντας γέφυρες, σε ένα μαγικό, σαν ψεύτικο timelapse. Τι ωραίο και χαλαρωτικό.

Βάλτε HD και fullscreen, προτείνω.

William Shakespeare's Star Wars

Αυτό το παλαβό πράγμα. Επειδή γιατί όχι.

Ένας Χρόνος Φεβρουάριος

Α, πώς περνάει ο χρόνος, για δες. Σαν σήμερα ένα χρόνο πριν κυκλοφόρησε στα βιβλιοπωλεία της χώρας ο χάρτινος "Φεβρουάριος", ένα βιβλίο που μου είναι εξαιρετικά συμπαθές, επειδή εγώ το έγραψα. Παρακάτω παραθέτω μερικά χρήσιμα λινξ για να μάθεις -ή να επαναλάβεις- την παλαβή του ιστορία:

Ο Φεβρουάριος ήταν υποψήφιος στα Λογοτεχνικά Βραβεία του Αναγνώστη.

Να το επίσημο site.

Να ένα Storify με ολόκληρη την ιστορία από το τέλος ως την αρχή.

Φωτογραφίες από την παρουσίαση του περασμένου Οκτωβρίου.

Μια ανασκόπηση, και ένα FAQ.

Η σελίδα του βιβλίου στον Καστανιώτη.

Η σελίδα του βιβλίου στο iTunes.

Η σελίδα του βιβλίου στο Goodreads.

Δημοσιεύματα συγκεντρωμένα στο Facebook.

Χάρτινοι Φεβρουάριοι στον πραγματικό κόσμο.

Ψηφιακοί Φεβρουάριοι στον πραγματικό κόσμο.

Η επανάληψη της δημοσίευσης του βιβλίου, ένα-ένα κεφάλαιο, τον φετινό Φεβρουάριο.

Ένα βίντεο με εικόνες από το τυπογραφείο:

Ένα βίντεο με εικόνες από εκείνο το Φεβρουάριο, του 2012.

Σχετικά Με Τα Paywalls Των Εφημερίδων, Έγραψα Σε Περιοδικό

Πριν από λίγες εβδομάδες κυκλοφόρησε η ετήσια έκθεση της Innovation Media για τις εφημερίδες, ένα μακρόστενο τεύχος γεμάτο άρθρα σχετικά με τις τάσεις και τα νέα στον κόσμο των χάρτιων media κατά τη μετάβασή τους στον ψηφιακό κόσμο. Μέσα εκεί που λες (όπως και πέρυσι) έχω γράψει ένα κομμάτι για τα paywalls, τους μετρητές που βάζουν γνωστές εφημερίδες στα sites τους για να μετράνε πόσα άρθρα διαβάζει κάθε αναγνώστης το μήνα και, αν αυτός ξεπεράσει ένα προκαθορισμένο όριο, του ζητούν να γραφτεί συνδρομητής.

Δεν πιστεύω ότι είναι λύση στο πρόβλημα, εξηγώ.

Αν σε ενδιαφέρουν τέτοιου τύπου θέματα, είναι ενδιαφέρον ανάγνωσμα η έκθεση ετούτη.