Θοδωρής Γεωργακόπουλος's Blog, page 34

Λινξ 133: Πράγματα Για Διάβασμα

1. Το γήρας, η ευτυχία και το σεξ 

Ένα καταπληκτικό, πολύ συγκινητικό κείμενο από έναν 93χρονο δημοσιογράφο. Περιέχει κι αυτό:

I believe that everyone in the world wants to be with someone else tonight, together in the dark, with the sweet warmth of a hip or a foot or a bare expanse of shoulder within reach. Those of us who have lost that, whatever our age, never lose the longing: just look at our faces. If it returns, we seize upon it avidly, stunned and altered again.

2. Μια απολαυστική ανάλυση της καριέρας του Μπιλ Μάρεϊ

In his earliest incarnations, that sense of mystery often took the form of ironic reserve. As Murray got older, his mystery began to take on a more existential dimension. Funny people are expected to give everything of themselves, to pander for viewers’ affection and laughter, but Murray holds audiences at arm’s length. In Broken Flowers and Rushmore, he simultaneously seems to be giving all of himself and nothing, to be exposing his soul and a paralyzing inner emptiness. When that ironic distance shatters, as it does often in his more recent films, the result can be devastating.

3. Γιατί ο συγγραφέας ενός bestseller στο Amazon έβγαλε μόνο 12.000 δολάρια 

Συνοπτικά, επειδή το να γράφεις βιβλία δεν είναι προσοδοφόρο επάγγελμα, δεν ήταν ποτέ, και δεν πρόκειται να γίνει, για κανέναν πλην ελαχίστων συγκεκριμένων εξαιρέσεων.

...there’s a reason most well-known writers still teach English. There’s a reason most authors drive dented cars. There’s a reason most writers have bad teeth. It’s not because we’ve chosen a life of poverty. It’s that poverty has chosen our profession.

4. Το Vanity Fair, η Γκουίνεθ Πάλτροου και η κουλτούρα του κουτσομπολιού

Η ιστορία ετούτη έχει ενδιαφέρον, και αυτή η ανάλυσή της τη συνοψίζει κατάλληλα. Το αμερικανικό κουτσομπολίστικο περιοδικό Vanity Fair είχε έτοιμο ένα "αποκαλυπτικό" θέμα για την ηθοποιό Γκουίνεθ Πάλτροου, η Γκουίνεθ Πάλτροου έκανε ολόκληρη καμπάνια για να αποτρέψει την έκδοσή του, ο διευθυντής του περιοδικού αποφάσισε τελικά να μην το δημοσιεύσει, και έγραψε ένα άρθρο που εξηγεί (τρόπος του λέγειν, πέφτοντας σε διαρκείς αντιφάσεις και με κατινίστικα υπονοούμενα) τους λόγους.

5. Ο κλέφτης από το δάσος 

Μια πολύ ωραία ιστορία για έναν φυγά που κρυβόταν σε ένα δάσος κοντά σε μια κωμόπολη στο Τέξας, και επιβίωνε κλέβοντας φαγητό και εξοπλισμό από τους κατοίκους μιας μικρής πόλης για χρόνια.

Τα Πιο Δημιουργικά Χρόνια Της Ζωής Είναι Τα Λίγο Πριν Τα 40

Το λέει η επιστήμη.

Σ' αυτό εδώ το διάγραμμα βλέπουμε την ηλικία στην οποία Νομπελίστες και εφευρέτες έφτασαν στις σημαντικότερες ιδέες και ανακαλύψεις της καριέρας τους. Σύμφωνα με αυτή την έρευνα, είναι ένα φαινόμενο καλά τεκμηριωμένο: Οι άνθρωποι παράγουν την καλύτερη δουλειά τους μετά τα 35.

What’s more, people who excel in abstract fields, like art or physics, tend to be younger than those who win prizes in fields that require more context, like history or medicine. Another 1977 study found that physics Nobel winners were 36 on average when they did their prize-winning work, while chemists were 39 and medical doctors were 41.

Ενδιαφέρον είναι επίσης το ότι ο αριθμός των ανθρώπων που φτάνουν στην κορύφωση της δημιουργίας τους στα 50 είναι περίπου αντίστοιχος με τον αριθμό που το πετυχαίνουν στα 25. Κι ο αριθμός αυτών που το φτάνουν στα 70 αντίστοιχος με τον αριθμό αυτών που το φτάνουν στα 20. Από τα δύο, προφανώς, είναι προτιμότερο το πρώτο.

via quartz

Ένα Ερείπιο Στον Υμηττό

Στην κορυφή του Υμηττού, ανάμεσα στις κεραίες και στις εγκαταστάσεις των ραντάρ του στρατού, σε ένα δρομάκι προς την πλευρά της πλαγιάς της Παλλήνης, υπάρχει ένα ερείπιο πολύ ασυνήθιστο και περίεργο. Είναι αυτό:

Βρίσκεται ακριβώς εδώ:

Το κτίριο είναι σε γενικά καλή κατάσταση, αλλά μοιάζει εγκαταλειμένο εδώ και πολλά χρόνια. Απ' έξω υπάρχει αυτό το πάρκινγκ.

Πλησιάσαμε με κάποια επιφύλαξη.

Η πόρτα ήταν ορθάνοιχτη. Δεν υπήρχε πόρτα. Δεν υπήρχαν πόρτες.

Στο τέλος του διαδρόμου, αυτή η θέα:

Ο διάδρομος από το τέλος προς την είσοδο:

Στα δεξιά και στα αριστερά υπήρχαν εγκαταλειμένα δωμάτια. Το περίεργο ήταν πως δεν ήταν γυμνά όπως θα περίμενε κανείς. Σε μερικά υπήρχαν ακόμα κουφώματα, ή και σπασμένα τζάμια.

Κάποια είχαν ακόμα τα (φουσκωμένα, ξεχαρβαλωμένα) ξύλινα πατώματα.

Είναι ένα κτίριο αναπάντεχα μεγάλο -έχει άλλη μια πτέρυγα με δωμάτια:

Σχεδόν κάθε τοίχος είναι μπογιατισμένος με γκραφίτι κάθε είδους. Σε διάφορα σημεία βρήκαμε μπίρες. Είναι άδειο κι εγκαταλειμένο το κτίριο, αλλά άνθρωποι προφανώς έρχονται πότε πότε εδώ.

Εμείς δεν είδαμε κανέναν. Κάναμε μια βόλτα στα δωμάτια, ανεβήκαμε στην ταράτσα, βγάλαμε φωτογραφίες τη θέα και δεν καταλάβαμε ποτέ τι είναι αυτό το μέρος, για ποιο λόγο είναι εγκαταλειμένο και από πότε. Αν κάποιος ξέρει, ας το γράψει στα σχόλια. Είναι ένα μέρος συναρπαστικό, και σίγουρα μια από τις επόμενες ημέρες θα επιστρέψω εκεί αναζητώντας περισσότερα στοιχεία και απαντήσεις για τα μικρά μυστήρια που περιέχει, όπως για παράδειγμα το ποιος ζωγράφισε το πιο εντυπωσιακό και μεγάλο γκραφίτι του κτιρίου, το οποίο βρίσκεται στον τοίχο ενός από τους διαδρόμους, και είναι το εξής:

Μετρώντας Τον Πολιτισμό Με Την Αποδοχή Της Ομοφυλοφιλίας

Ανακάλυψα μόλις μία προ εξαμήνου έρευνα του Ινστιτούτου Ερευνών Pew (προφέρεται Πίου) το οποίο μέτρησε την αποδοχή της ομοφυλοφιλίας από τις κοινωνίες 39 χωρών. Οι χιλιάδες ερωτηθέντες κλήθηκαν να απαντήσουν στην ερώτηση: “Θα έπρεπε η κοινωνία να αποδέχεται την ομοφυλοφιλία;” Οι απαντήσεις είναι ενδεικτικές των τάσεων στους κόλπους της κάθε κοινωνίας, και εμφανίζουν τρομερές αποκλίσεις.

Μόλις το 2% των ερωτηθέντων από το Πακιστάν απάντησε “ναι”, για παράδειγμα. Στην Ρωσία, όπου γίνονται τώρα οι Ολυμπιακοί Αγώνες και ειδήσεις για την μεταχείριση ομοφυλοφίλων από εξτρεμιστές αλλά και το επίσημο κράτος έρχονται διαρκώς στη δημοσιότητα, το ποσοστό είναι 15%. Στις ΗΠΑ, όπου κάποιες πολιτείες έχουν νομιμοποιήσει το γάμο μεταξύ ομοφύλων, το ποσοστό είναι 60%. Στην Ισπανία είναι 88%.

Στην Ελλάδα το 53% των ερωτηθέντων πιστεύει πως η ομοφυλοφιλία πρέπει να είναι αποδεκτή στην κοινωνία, και το 40% πιστεύει πως όχι. Υπάρχει μεγάλη διαφορά στις απόψεις ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες, καθώς και στις διαφορετικές ηλικίες. Οι Ελληνίδες είναι υπέρ της αποδοχής σε ποσοστό 59%, ενώ στους άντρες το ποσοστό είναι 47%. Στους ηλικίας 18-29 ετών το ποσοστό αποδοχής είναι 66%, αλλά στους πάνω από 50 ετών το ποσοστό είναι μόλις 40%.

Η Ελλάδα έχει το μικρότερο ποσοστό αποδοχής ανάμεσα στις Ευρωπαϊκές χώρες που μετρήθηκαν, με εξαίρεση την Πολωνία (40%) και τη Ρωσία που αναφέραμε πριν. Χώρες όπως η Βραζιλία, το Μεξικό, η Χιλή και οι Φιλιππίνες έχουν μεγαλύτερα ποσοστά από τα δικά μας. Η έρευνα βρήκε πως κατά κανόνα όσο πιο έντονη είναι η επιρροή της θρησκείας στους πληθυσμούς, τόσο μικρότερη είναι η αποδοχή της ομοφυλοφιλίας.

Overwhelming majorities in the predominantly Muslim countries surveyed also say homosexuality should be rejected, including 97% in Jordan, 95% in Egypt, 94% in Tunisia, 93% in the Palestinian territories, 93% in Indonesia, 87% in Pakistan, 86% in Malaysia, 80% in Lebanon and 78% in Turkey.

Βγαίνει επίσης και ευθεία αναλογία της φτώχιας με την αποδοχή: Οι πιο πλούσιες χώρες είναι πιο ανεκτικές από τις φτωχές. Κατά κανόνα οι νέοι είναι πιο ανεκτικοί από τους ηλικιωμένους. Και στις περισσότερες από τις χώρες που είχαν μετρηθεί ξανά το 2007 εμφανίζουν μεγαλύτερα νούμερα αποδοχής σήμερα.

Σκεφτόμουν τις προάλλες: Τι είναι "πολιτισμός". Ποιούς λαούς αποκαλούμε "πολιτισμένους"; Είναι μια λέξη με μεγάλη δόση υποκειμενικότητας. Υπάρχουν διάφορα κριτήρια, και νομίζω ότι μόλις βρήκα ένα ωραίο: Το πόσο οι κοινωνίες αποδέχονται την ομοφυλοφιλία. Είναι ένας απλός και κάπως ξεκάθαρος τρόπος μέτρησης, πιστεύω. Πιο ξεκάθαρος από το πώς συμπεριφέρονται στους μετανάστες, ας πούμε, καθώς σ' αυτό παίζουν ρόλο και άλλοι παράγοντες (θέματα οικονομίας, ασφάλειας) που επηρεάζουν τη γνώμη των κοινωνιών. Βλέπε την Ελβετία, ας πούμε.

Η αποδοχή της ομοφυλοφιλίας, όμως, είναι πιο απλό πράγμα. Κανένας δεν μισεί τους γκέι επειδή του "κλέβουν τις δουλειές" ή επειδή "αυξάνουν την εγκληματικότητα". Τους μισούν για λόγους θρησκοληψίας, φοβίας, έλλειψης παιδείας ή περιορισμένων κοινωνικών οριζόντων. Κι όλα αυτά είναι επίσης κριτήρια του πολιτισμού.

Οπότε ορίστε: Αν κάνουμε το λογικό άλμα που προτείνω κι αποδεχτούμε αυτό το μοναδικό στοιχείο ως κριτήριο πολιτισμού, προκύπτει ότι είμαστε πιο πολιτισμένοι από πολλές "τριτοκοσμικές" χώρες, αλλά ακόμα αρκετά πίσω από άλλες χώρες του αναπτυγμένου κόσμου. Το 40% των Ελλήνων πιστεύει ότι δεν πρέπει να είναι αποδεκτή από την κοινωνία. Από την άλλη, το 33% των Ελλήνων πιστεύει ότι μας ψεκάζουν. Το 36% δεν έχει μπει ποτέ στο Ίντερνετ. Ανυπομονώ για την επόμενη μέτρηση λίγα χρόνια μετά. Ελπίζω η κρίση και η πτώχευση να μην εμποδίσει την πορεία ετούτης της κοινωνίας μακριά απ' τα σκοτάδια.

Κλείνοντας, ένα καταπληκτικό ρεπορτάζ βγαλμένο απ' τα σκοτάδια: Από τη Ρωσία του Πούτιν.

Πόσο Ελεύθερη Είναι Η Δημοσιογραφία Στην Ελλάδα; Όχι Πολύ.

Σύμφωνα με τη νέα έκθεση των Reporters without Borders για την ελευθερία του τύπου στη Γη, η Ελλάδα κατατάσσεται στην 99η θέση, κάτω από τη μέση, κάτω από χώρες όπως η Μογγολία, η Κένυα, η Αλβανία, το Κόσοβο, το Τογκό και η Μοζαμβίκη.

Το σκεπτικό της έκθεσης έχει ενδιαφέρον.

As well as economic difficulties, the Greek media have a bad reputation that is the result of years of clientelism. Reporters covering the frequent street protests against the austerity measures adopted by a series of short-lived governments have been the victims of both police violence and violence by demonstrators accusing them of colluding with the government. The security situation has been aggravated by the rise of the neo-Nazi party Golden Dawn, which won nearly 20 seats in the Voulí (parliament) in June 2012 thanks to euroscepticism and growing hostility towards foreigners accused of “stealing Greece.” Golden Dawn’s leaders and supporters openly target journalists. Physical attacks have become systematic throughout the country. Death threats are growing.

Πάντα πίστευα και έγραφα ότι η χώρα ετούτη είναι κατά βάση δημοκρατική και ελεύθερη. Πιστεύω επίσης ότι αυτό οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στο Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Το ότι η ελευθερία του Τύπου καταβαραθρώνεται (η χώρα έχει χάσει 29 θέσεις στην κατάταξη τα τελευταία δύο χρόνια) ενώ οι επιθέσεις στην ελευθερία της έκφρασης είναι πλέον καλά τεκμηριωμένο φαινόμενο, κάνουν το συμπέρασμα προφανές: Αν δεν ήμασταν στην Ευρώπη, η δημοκρατία μας θα είχε σοβαρό πρόβλημα.

Κυνηγώντας Likes Στο Facebook: Μια Φενάκη, Μια Απάτη

Το παραπάνω βίντεο δείχνει γλαφυρά τον παράδοξο και στρεβλό τρόπο με τον οποίο λειτουργούν τα likes στα Facebook pages. Επειδή οι άνθρωποι είναι μοχθηροί και επειδή το Facebook είναι άπληστο, το να πληρώνεις για να αγοράσεις Likes (είτε εταιρείες στο Πακιστάν είτε το Facebook) πλέον κάνει κακό στη σελίδα σου.

Τα γράφει και με λόγια αναλυτικά εδώ.

Το Facebook εξακολουθεί να είναι μια καλή πλατφόρμα για να επικοινωνεί κανείς μηνύματα και ιδέες, αλλά γίνεται όλο και χειρότερη, και η χρησιμότητά του ως εργαλείο marketing (ω, πόσες μπούρδες έχουμε ακούσει τα προηγούμενα χρόνια για το social media marketing) εξακολουθεί να φθίνει. Επιταχυνόμενα.

via @csgaras

Λινξ 132: Πράγματα Για Διάβασμα

1. Μια συνέντευξη με το δημιουργό του Saturday Night Live

Ο Λορν Μάικλς, που τώρα θα αναλάβει και την παραγωγή του Tonight Show του Τζίμη Φάλον, πάντα κάτι ενδιαφέρον έχει να πει.

You have to get comfortable with the idea that you’re on television, you’re in a skyscraper in New York City, it’s 11:30 at night, and you have to be your best. How do you get to a level of calm and comfort, so that nothing’s bothering you, and you just know how to do it? It takes forever for them to get there.

2. Η ιστορία του Street Fighter 2

Ένα καταπληκτικό και καταπληκτικά σχεδιασμένο ρεπορτάζ για το σκεδιασμό του θρυλικού παιχνιδιού για τα ηλεκτρονικά. Η ιστορία ξετυλίγεται σε διάφορα κεφάλαια από τους ίδιους  τους δημιουργούς του. Διαβάζεται ωραία ακόμα κι αν δεν θυμάσαι το Street Fighter ή δε σε νοιάζουν τα παιχνίδια γενικότερα.

3. Γιατί ένα "όμορφο" κείμενο διαβάζεται χειρότερα

Αυτός εδώ ο κύριος επιχειρηματολογεί ότι τα "όμορφα" νέα μέσα παραγωγής περιεχομένου, με τα προσεγμένα fonts και το μινιμαλισμό τους, οδηγούν σε κείμενα πιο ωραία στο μάτι μεν, αλλά δυσκολότερα στην ανάγνωση δε. Αναφέρει ως παράδειγμα ένα ενδιαφέρον και ενδεικτικό πείραμα:

In a classic experiment, students were presented with a printed question: how many of each animal did Moses take into the ark? When the question was displayed in an easy-to-read typeface, 88% missed the error – that the gentleman in question was Noah, not Moses. When it was displayed in a hard-to-read font, that proportion fell to 53%.

4. Στο μυαλό του Μπαζ Λούρμαν

Ένα μακρουλό προφίλ του ιδιόρρυθμού σκηνοθέτη.

The day I was invited into Luhrmann’s bedroom, I ascended three flights of stairs and emerged in a comfortable aerie dominated by nine huge calendars tacked to a white wall. The month of November alone loomed as large as a marquee. So, too, did December. The months of 2014 were smaller — movie-poster-size. There were to-do lists on the wall.

5. Φωτογραφίες απ' τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σότσι

Σ' αυτή την κάπως υπνωτική σελίδα, φωτογραφίες από τα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά πρακτορεία του κόσμου που καλύπτουν τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες περνάνε μία μία, κι εσύ απλώς κοιτάς. Πολύ ωραία.

Το Amazon Προτείνει 100 Βιβλία Που Αξίζει Να Διαβάσεις Στη Ζωή Σου

Εδώ μια ενδιαφέρουσα λίστα που έχει φτιάξει το Amazon με προτάσεις βιβλίων για όλες τις ηλικίες. Η ιδέα είναι "αυτά πρέπει να τα έχεις διαβάσει". Δεν είναι κακή λίστα κατά τη γνώμη μου. Αν κάποιος διαβάσει μόνο αυτά στη ζωή του, θα έχει διαβάσει καλά βιβλία. Αλλά λίγα.

Φυσικά κάθισα και τα μέτρησα: Από αυτά έχω διαβάσει 31.

Nexus 5: To Review

Ποτέ στα χρόνια που γράφω εδώ πέρα και αλλού για γκάτζετς και τεχνολογικά μαραφέτια δεν είχε συμβεί αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες. Ποτέ αναγνώστες δεν μου είχαν στείλει τόσα emails, Facebook messages, Twitter DMs ακόμα και Instagram comments, ζητώντας, παρακαλώντας και γκρινιάζοντας για να γράψω τη γνώμη μου για μία συγκεκριμένη ηλεκτρονική συσκευή, όσα μου έστειλαν το αμέσως προηγούμενο διάστημα για το κινητό τηλέφωνο Nexus 5, το φτιαγμένο από την LG για λογαριασμό της Google. Πρώτη φορά συμβαίνει αυτό.

Ε, ορίστε.

Νάτη.

Το Nexus 5 κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες στην Ελλάδα αποκλειστικά από τη WIND (που μου το έδωσε για δοκιμή -κι εγώ το παίρνω μαζί πλέον και στις ταράτσες) και έχει κυρίως δύο χαρακτηριστικά που το κάνουν πολύ ενδιαφέρον για το εκλεκτικό αναγνωστικό κοινό ετούτου εδώ του site: Πρώτον, είναι το επίσημο smartphone της Google με το "καθαρό" Android 4.4 KitKat, το ανόθευτο. Αυτό είναι σημαντικό για τους τεχνολάγνους. Δεύτερον, κοστίζει σκέτο και ξεκλείδωτο €399. Αυτό. €340 λιγότερα από το iPhone 5S 16GB. Είναι το πιο φτηνό από τα smartphones τελευταίας γενιάς, και όλοι λένε ότι είναι πάρα πολύ καλό.

Ergo, ανυπομονησία και περιέργεια.

Κι εγώ το περίμενα πώς και πώς, μη με βλέπεις που σου γράφω δήθεν υπεράνω, nonchalant, δεν είμαι.

Το δοκιμάζω τις τελευταίες ημέρες ως δικό μου καθημερινό κινητό, και έχω να πω τα εξής:

1. Απ' έξω

Το Nexus 5 είναι ένα κινητό όμορφο το δίχως άλλο. Φτιαγμένο με μια πλάτη από μαλακό πλαστικό πολύ ευχάριστο στην αφή, σχετικά μικρό σε μέγεθος (για τα κυβικά του) αν και όχι από τα λεπτότερα της κατηγορίας, ελαφρύ και με αυτό το χαρακτηριστικό το πολύ ευπρόσδεκτο, την απόλυτη μαυρίλα: Η οθόνη του σβηστή είναι μαύρη σχεδόν όσο μαύρο είναι το  περίγραμμά της, κάτι που κάνει τη συσκευή να μοιάζει ένας μικρός, κομψός μασίφ μονόλιθος ξαπλωμένος στο τραπέζι.

Δεν έχω πολλά λόγια να πω για το κινητό τηλέφωνο αυτό ως φυσικό αντικείμενο. Είναι σα φτιαγμένο για να μην κάνει εντύπωση, κάτι που εγώ εκτιμώ και λόγω ιδιοσυγκρασίας. Πώς είναι το χρυσαφένιο iPhone 5s; Ε, το Nexus 5 είναι το αντίθετο. Είναι πιο ωραίο από το Nexus 4, που είχε γυάλινη πλάτη, και πιο άνετο από το Samsung Galaxy S4 ή το LG G2 που έχουν γυαλιστερές πλαστικές πλάτες. Είναι κάπως περίεργο στα πλάγια: Οι πλευρές του είναι ελαφρά κεκλιμμένες προς τα μέσα, σαν να είναι μια φέτα από τη βάση μιας πυραμίδας, κι αυτό είναι ασυνήθιστο αλλά όχι δυσάρεστο, ούτε στο χέρι ούτε και στο μάτι. Τα μόνα άλλα χαρακτηριστικά που προσέχει κανείς -ή, έστω, εγώ- είναι δύο και είναι το ένα λίγο αρνητικό και το άλλο λίγο αρνητικό για τους υπόλοιπους και εξοργιστικό για εμένα.

Το ένα είναι το μικρό στρογγυλό καρούμπαλο γύρω από την κάμερα του κινητού, το οποίο είναι μόνο διακοσμητικό και το οποίο είναι άσχημο.

Το άλλο είναι το εξής: Το κάτω περιθώριο της οθόνης του κινητού, το "σαγόνι", είναι πλατύτερο από το πάνω περιθώριο, με το ακουστικό και την πρόσθια κάμερα. Γιατί;

Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί μου το κάνουν;

Γιατί;

Άμα θέλουμε τώρα να γίνουμε ακόμα πιο ενδελεχείς και περίεργοι, θα μπορούσαμε να βάλουμε το Nexus 5 δίπλα στο αδερφάκι του, το LG G2, καθώς τα δυο τους μοιράζονται πολύ παρόμοια εντόσθια, και είναι γενικά πολύ παρόμοια προϊόντα. Το G2 είναι κατά τη γνώμη μου ομορφότερο, καθώς έχει μεγαλύτερη οθόνη (5,2 έναντι 5 ιντσών) και μικρότερα περιθώρια γύρω από την οθόνη. Είναι φτιαγμένο από αυτό το γλιτσερό πλαστικό και είναι λίγο πιο στρουμπουλό, αλλά μοιάζει πιο αρμονικό και μοντέρνο. Και επίσης το πάνω περιθώριο της οθόνης είναι ίδιο με το κάτω, όπως πρέπει να γίνεται στις ηλεκτρονικές συσκευές.

Υπάρχουν κι άλλες διαφορές ανάμεσα στα δύο αδερφάκια, όμως. Θα τις δούμε στα επόμενα κεφάλαια της ιστορίας.

2. Το Από Μέσα

Το καλύτερο χαρακτηριστικό του Nexus 5 μετά την τιμή του είναι το λειτουργικό του, το Android 4.4 KitKat, το γυμνό, η τελευταία έκδοση της Google, με όλα τα καλά και κανένα από τα φανταχτερά φτιασιδώματα της κάθε Samsung και LG. Αλλά πριν πάω σ' αυτό το θέμα θα μου επιτρέψετε να πω δυο λόγια για την οθόνη.

Η οθόνη του Nexus 5 όπως είπαμε είναι 5 ιντσών, ωραία και λαμπερή και λεπτομερής και full HD, όπως πρέπει να είναι οι οθόνες των μοντέρνων smartphones. Αλλά δεν είναι κορυφαία. Το σημαντικότερο πρόβλημά της είναι η γωνία θέασης -το ότι αν την κοιτάξεις υπό γωνία, δηλαδή, κι όχι φάτσα κάρτα, η ποιότητα της εικόνας ξεθωριάζει, αλλοιώνεται.

Αυτό δεν είναι μεγάλο πρόβλημα, βεβαίως, γιατί ο περισσότερος κόσμος χρησιμοποιεί το κινητό κοιτώντας το απευθείας και όχι απ' το πλάι. Ωστόσο εδώ μιλάμε για αντικείμενα εντελώς παρεμφερή μεταξύ τους οπότε κάτι πρέπει να βρούμε να πούμε, όχι; Όταν βλέπεις το Nexus δίπλα στο LG G2 ή στο Samsung Galaxy Note III, που άμα τα αφήσεις στο τραπέζι είναι σα να άφησες μια διαφάνεια σε φωτοτράπεζα, τόσο φανταχτερά και πεντακάθαρα, ε, έχει μια κάποια διαφορά.

Το λειτουργικό σύστημα, τώρα, είναι  ωραίο όπως λέω και ξαναλέω επειδή είναι σχετικά απλό και καλοσχεδιασμένο, με ωραία fonts (μια γοητευτική, ζουπηγμένη εκδοχή του Roboto sans), απλά και κατανοητά μενού, όλα τα καλά του Android (widgets, μιλιούνια apps, το Google Now, μια σφιχτή αγκαλιά με το λογαριασμό σου στο Google, το Gmail και όλα αυτά) και επιπλέον μεγαλύτερα εικονίδια. Αυτό το τελευταίο, παρεμπιπτόντως, εμφανίζεται μόνο στο Nexus 5. Αυτό είναι κάτι ενδιαφέρον. Το Nexus 4 με 4.4 δεν έχει αυτά τα καινούρια πιο μεγάλα εικονίδια των apps -μπορεί να είναι ίδιον της 1080p οθόνης, ποιος ξέρει.

Το άλλο σημαντικό χαρακτηριστικό του λειτουργικού συστήματος και του κινητού ετούτου επίσης είναι το εξής:

Είναι πάρα πολύ γρήγορο.

Πάρα.

Πολύ.

Γρήγορο.

Η καινούρια γενιά των κορυφαίων smartphones ξέρετε ότι έχει την ακαριαία ταχύτητα ως αυτονόητο και αναμενόμενο χαρακτηριστικό. Πιάνεις το Samsung Galaxy S4, το κάνεις σβιν σβιν πέρα δώθε με το δαχτυλάκι και περιμένεις ασφαλώς ότι δεν θα τολμήσει να κομπιάσει ούτε ελάχιστα. Το Galaxy Note III είναι της ίδιας κατηγορίας, το LG G2 επίσης, το iPhone 5S ασφαλώς. Ε, το Nexus 5 είναι κι αυτό τέτοιο. Πάρα πολύ γρήγορο. Και υπάρχει και ένα πράγμα επίσης μικρό, λεπτομέρεια θα έλεγε κανείς, που θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω τώρα.

Όταν χαϊδεύεις την οθόνη του iPhone, παρατηρείς πως η κίνηση του δαχτύλου ακολουθείται ακαριαία κι από την κίνηση της εικόνας της οθόνης. Δεν υπάρχει καμία καθυστέρηση. Σε πολλά Android, ακόμα και στα τελευταία, που κουνάνε την οθόνη τους εξίσου γρήγορα με του iPhone, υπάρχει μια μικρούτσικη υστέρηση στην απόκριση της οθόνης στο δάχτυλο. Σπρώχνεις δηλαδή το δάχτυλο δυο εκατοστά στ' αριστερά, κι εικόνα τρέχει λίγο να σε προλάβει, λιγάκι, πολύ γρήγορα, αλλά όχι ακαριαία. Στο iPhone (και όχι μόνο στο 5S), η οθόνη κουνιέται ακαριαία. Δεν είναι θέμα ταχύτητας, είναι περισσότερο θέμα απόκρισης. Στα άλλα μοντέρνα κινητά όπως το Galaxy Note III και το LG G2 το software "κλέβει" με το να είναι πάρα πολύ γρήγορο, αλλά η απόκριση δεν είναι ακριβώς ακαριαία. Στο Nexus 5, είναι.

Ξαναλέω: Όλα αυτά είναι λεπτομέρειες. Αλλά αυτούς που μου στέλνουνε "γράψε για το Nexus γράψε για το Nexus", τους νοιάζει.

Κατά τα άλλα το Nexus 5 με το καθαρό Android δεν έχει καμιά τρομερή διαφορά από τα υπόλοιπα μοντέρνα Androids. Η διαφορά είναι κυρίως αισθητική: Το καθαρό και σκέτο Android είναι το πιο όμορφο από όλα τα skins που φτιάχνουν οι άλλες εταιρείες, πολύ πιο όμορφο από το TouchWiz της Samsung, ας πούμε, ή το έκτρωμα που έχει ζωγραφίσει η LG στο G2. Η αισθητική μαζί με την ταχύτητα κάνουν το Nexus 5 ένα θαυμάσιο κινητό να χρησιμοποιεί κανείς, ένα από τα καλύτερα στην αγορά. Ίσως και το καλύτερο.

Είναι το καλύτερο;

Ας δούμε τους τρεις άλλους παράγοντες που παίζουν ρόλο μπας και καταλήξουμε σε τελεσίδικο συμπέρασμα.

3) Η Μπαταρία

Ερωτώ: Αφού η LG έβαλε που έβαλε τα εντόσθια του G2 στο Nexus, επεξεργαστές κα τα τοιαύτα, γιατί δεν έβαλε και τη μπαταρία; Την ίδια τη μπαταρία, την 3000mAh με το συμπάθειο, που το κάνει το smartphone το συγκεκριμένο το καλύτερο στον συγκεκριμένο τομέα, και του εξασφαλίζει μια θέση ζηλευτή στην ταλαιπωρημένη καρδιά μου; Είναι το κόστος; Παρασκηνιακές διεργασίες; Ένας προδομένος έρωτας; Είναι κάτι άλλο;

Δεν ξέρω.

Η μπαταρία που έχει το Nexus 5, πάντως, μια πιο ταπεινή, 2300mAh, του εξασφαλίζει αντοχές τυπικές της κατηγορίας, δηλαδή με το ζόρι τη βγάζει την ημέρα, αν του κάνεις την αναμενόμενα βαριά χρήση απ' το απόγευμα θα αρχίσεις να ψάχνεις πρίζες. Δεδομένου ότι και η οθόνη του θέλει να είναι κοντά στο μάξιμουμ της φωτεινότητας για να λάμπει όπως πρέπει, ε, καταλαβαίνεις.

4) Η Κάμερα

Ερωτώ επίσης: Αφού η LG έβαλε που έβαλε τα εντόσθια του G2 στο Nexus, επεξεργαστές κα τα τοιαύτα, γιατί δεν έβαλε και την κάμερα; Το G2 έχει μια ωραιότατη καμερούλα 13 megapixel που σε φυσιολογικές συνθήκες φωτισμού βγάζει πάρα πολύ καλές φωτογραφίες, εφάμιλλες των Samsung Galaxy S4 & Note III. Το Nexus 5 έχει αλλιώτικη κάμερα ανάλυσης 8 megapixel, η οποία με το που κυκλοφόρησε το κινητό στις ΗΠΑ συγκέντρωσε μουρμουρητά απογοήτευσης. Και το Nexus 4 δεν είχε καλή κάμερα, βεβαίως. Όλοι περίμεναν ότι το θεματάκι θα λυθεί στο 5, καθώς η καλή κάμερα είναι πια όπως η ταχύτητα, εκ των ων ουκ άνευ στην εποχή μας.

Η Google πήγε κι έκανε ένα softwareικό update στην κάμερα, ωστόσο, και το πρόβλημα λύθηκε. Λέω ότι λύθηκε όχι επειδή το ξέρω, απλά το υποθέτω, γιατί τα Nexus (τα Nexii;) που κυκλοφορούν στην Ελλάδα έχουν το τελευταίο Android 4.4.2 με το softwareικό update, οπότε η κάμερα είναι "φτιαγμένη". Και είναι μια χαρά. Όχι, δεν είναι εξίσου καλή με του G2 (ή του iPhone 5S), από τις πρώτες μου δοκιμές στις ταράτσες αυτό έχω καταλάβει τουλάχιστο. Αλλά είναι επαρκέστατη καμερούλα για να έχει κανείς μαζί του, πολύ καλύτερη από το χάλι που περίμενα διαβάζοντας τα πρώιμα reviews, ή από την κάμερα του Nexus 4.

5) Το Συμπέρασμα

Το λοιπόν, όπως αντιλαμβάνεστε από τα συμφραζόμενα το Nexus 5 είναι ένα κινητό τηλέφωνο που μου άρεσε. Το έχω και το κουβαλάω με χαρά και αγαλλίαση, όπως όλες τις συσκευές που είναι φτιαγμένες καλά και κάνουν δουλειές που μου είναι χρήσιμες και ευχάριστες. Σε σχέση με το αδερφάκι του έχει καταφανώς χειρότερο hardware (οθόνη, μπαταρία, κάμερα) αλλά σημαντικά ομορφότερο software και πολύ πολύ χαμηλότερη τιμή.

Α, η τιμή.

Η τιμή.

Αυτό δεν είναι το σημαντικότερο από όλα; Αυτό δεν είναι το ένα και μοναδικό κριτήριο που έχει πέρα και πάνω απ' όλα σημασία; Η τιμή. Όπως είπαμε, το Nexus 5 με 16GB μνήμη (μόνο αυτό κυκλοφορεί προς το παρόν εδώ) κοστίζει €399 ξεκλείδωτο από τη WIND (λιγότερο με συμβόλαιο), την ώρα που:

Το LG G2 με 16GB κοστίζει €599 (υπάρχουν πότε πότε και προσφορές)

Το Samsung Galaxy S4 με 16GB κοστίζει €689

To Samsung Galaxy Note III με 32GB κοστίζει €799

To iPhone 5S με 16GB κοστίζει €739

To iPhone 5C (!) με 16GB κοστίζει €639

Μια παρένθεση: Πολλοί μου επισημαίνουν πότε πότε ότι κακώς κοιτάζω τις επίσημες τιμές και ότι τις παραπάνω συσκευές μπορεί κάποιος να τις βρει εύκολα σε τιμές αρκετά φτηνότερες από καταστήματα που κάνουν παράλληλες εισαγωγές ή από άλλες πηγές. Θα σας πω εδώ ότι σύμφωνοι, όλα ρευστά είναι στον παγκόσμιο καπιταλισμό, σας ακούω, σας καταλαβαίνω, αλλά εγώ πρέπει να καταλήξω σε ένα νούμερο για να πω μια γνώμη. Οι τιμές αλλάζουν κάθε εβδομάδα, προσφορές γίνονται συνέχεια, αλλά ετούτο το άρθρο θα υπάρχει σε ετούτο εδώ το site μέχρι τη singularity και ίσως και μετά. Πρέπει να έχω μια βάση, μια επίσημη πλατφόρμα πάνω στην οποία μπορούμε να μιλάμε. Και οι επίσημες τιμές λιανικής είναι η καλύτερη που έχω. Εσείς φυσικά να κάνετε την έρευνά σας και να βρείτε τις καλύτερες τιμές που μπορείτε. Ελπίζω από τα συμφραζόμενα τα παραπάνω και με το δικό σας προσωπικό γούστο και μπρίο να καταλήξετε σε μια σοφή επιλογή.

Και μετά από αυτή την χρήσιμη παρένθεση, ας καταλήξουμε στη δική μου επιλογή.

Όπως κάνω πάντα, έβαλα τα νούμερα στο πινακάκι που μου υπολογίζει τις βαθμολογίες, τα πάτησα, τα μέτρησα, τα τσέκαρα, τα επαλήθευσα και το αποτέλεσμα ήταν το εξής:

βαθμολογία: 7,8

Το Nexus 5 παίρνει τη μεγαλύτερη βαθμολογία που έχω βάλει ποτέ σε κινητό τηλέφωνο, και άρα με βάση τα δικά μου τα κριτήρια και τη δική μου γνώμη, είναι το καλύτερο smartphone που μπορεί να αγοράσει κανείς σήμερα.

Βεβαίως, αυτό δεν σημαίνει ότι τελεσίδικα είναι το καλύτερο κινητό τηλέφωνο που υπάρχει. Έχω βάλει τη μεγαλύτερη βαρύτητα από όλα τα χαρακτηριστικά που βαθμολογώ στα κινητά τηλέφωνα στην τιμή. Αυτό θεωρώ πιο σημαντικό πράγμα απ' όλα και, στην εποχή που ζούμε, είμαι σίγουρος ότι πολλοί σ' αυτό συμφωνούν. Αλλά δεν είναι το μόνο. Μπορεί κάποιος να αξιολογεί την κάμερα ως το σημαντικότερο πράγμα, και να είναι διατεθειμένος να πληρώσει παραπάνω για ένα κινητό με κάμερα καλύτερη από του Nexus -και τέτοια υπάρχουν κάμποσα. Μπορεί άλλος να δίνει μεγάλο βάρος στη μπαταρία, ή να θέλει μεγαλύτερη οθόνη. Μπορεί κάποιος να θέλει το κινητό του να βγαίνει σε χρώμα χρυσαφί.

Ένα σωρό άνθρωποι υπάρχουν εκεί έξω.

Θέλω να ελπίζω ότι κάποιους από αυτούς, τους πιο ανυπόμονους κι επίμονους, όλες αυτές οι κουβέντες τους βοήθησαν κάπως.

Γυναίκα Που Κοιτάζει Το Ραγισμένο Καθρέφτη Κι Αναρωτιέται: Πως Συνέβη Αυτό;

Αυτή η συγκλονιστική εικόνα είναι μέρος σειράς του Ούγγρου φωτογράφου Τάμας Ντέζο από τα χωριά της σύγχρονης Ρουμανίας. Μπορείς να τις δεις όλες εδώ, είναι καταπληκτικές. Εγώ θα χαζέψω ετούτη εδώ λίγο ακόμα.

via