Θοδωρής Γεωργακόπουλος's Blog, page 32

Μικρές Μαζεμένες Κριτικές Πολλών Ηλεκτρονικών Πραγμάτων

Πλέον λαμβάνω τόσο πολλά gadgets για δοκιμή που αναγκάζομαι να τα σβήνω όταν δεν τα χρησιμοποιώ, για να μη γονατίζουν το Wi-Fi του σπιτιού. Τα δοκιμάζω όλα, βεβαίως, αλλά είναι τόσο πολλά που δυστυχώς δεν προλαβαίνω να γράψω ενδελεχείς κριτικές πάρα πολλών λέξεων για κάθε ένα ξεχωριστά. Για να μην αναγκαστώ να κάνω επιλογή και αφήνω κάποια απ' έξω, εγκαινιάζω ετούτης εδώ της μορφής τα posts, στα οποία θα γράφω για πολλά και ετερόκλητα ηλεκτρονικά μπιχλιμπίδια μαζί, λίγα λόγια για το πώς μου φάνηκαν και μερικές φωτογραφίες στο φυσικό τους περιβάλλον, το σπίτι ή το γραφείο μου.

Σε ετούτη τη φουρνιά, θα δούμε τέσσερα ψηφιακά μαραφέτια διαφόρων ειδών και μεγεθών:

1. Lenovo Yoga Tablet

Να κάτι περίεργο. Ετούτο είναι ένα πολύ περίεργο τάμπλετ, ένα τάμπλετ με πηγούνι, ο Τζέη Λένο των τάμπλετς. Το Lenovo Yoga tablet 8 (υποθέτω "yoga" επειδή είναι ευέλικτο) είναι ένα μακρόστενο κομμάτι αλουμίνιο που στη βάση του έχει ένα κυλινδρικό εξόγκωμα εντελώς ασυνήθιστο, το οποίο λειτουργεί ως βάση και επιτρέπει στο μηχάνημα να στέκεται στο τραπέζι με τρεις τρόπους: Ξαπλωμένο με το ποδαράκι κλειστό, με την οθόνη σε μικρή κλίση, ξαπλωμένο με το ποδαράκι ανοιχτό, άρα με την οθόνη σε μεγαλύτερη κλίση, και όρθιο με το ποδαράκι ανοιχτό, σε μεγάλη κλίση, για να βλέπεις ταινίες ας πούμε ή να γράφεις σα σε κανονικό λάπτοπ, με ένα εξωτερικό πληκτρολόγιο. Έχει κι άλλες χρήσεις αυτό το εξόγκωμα: Εκεί είναι το κουμπί on/off και η είσοδος του ακουστικού, ενώ βολεύει να το κρατάς με το χεράκι όταν διαβάζεις την οθόνη σα βιβλίο, όρθια.

Στην αρχή δε μου άρεσε καθόλου. Μετά το συνήθισα. Και μετά η ιδέα, ως ιδέα, μου άρεσε κάπως. Δεν το βρίσκω πολύ βολικό για τον εαυτό μου, αλλά εκτιμώ για το ότι κάποιος το σκέφτεται και παλεύει με ιδέες και φόρμες.

Κατά τα άλλα η συσκευή έχει πάρα πολύ φανταστική μπαταρία (υποθέτω είναι μέσα στο σαγόνι), πάρα πολύ κακή οθόνη (θολή, χαμηλή ανάλυση για 2014) και δεν είναι και πάρα πολύ γρήγορη, ενώ έχει και όλα τα μικροπροβληματάκια των Android tablets, την περιορισμένη ποικιλία apps και τα τοιαύτα. Είναι, ωστόσο, σχετικά προσιτή.

Lenovo Yoga Tablet 8, €329

2. Sony Xperia Z1

Εδώ έχουμε τη ναυαρχίδα της Sony, το καλύτερό της smartphone. Βεβαίως, έχει ήδη ανακοινωθεί το Ζ2, ο διάδοχός του, αλλά εγώ τώρα πρόλαβα να το δοκιμάσω, τι θέλετε, αφήστε με, ώχου. Ως κάπως παλιότερο μοντέλο, γενιάς 2013, τα δείχνει τα μηνάκια του, αλλά και στην εποχή του κάποια θεματάκια τα είχε. Το Xperia Z1 είναι μια μεγάλη συσκευή, και βαριά. Έχει οθόνη 5 ιντσών με πολύ μεγάλα περιθώρια γύρω της, και είναι και γεμάτη τζάμι μπρος/πίσω, οπότε τη σακουλιάζει την τσέπη περισσότερο από τα άλλα μοντέρνα smartphones που έχουν οθόνες αντίστοιχου μεγέθους, αλλά πολύ πιο ντελικάτη φόρμα.

Το Ζ1 είναι φτιαγμένο απ' έξω σα τανκ, με μαυρίλα και καλύμματα στις τρύπες, ασφαλές και σφριγηλό, και από μέσα τρέχει αξιόπιστα και γρήγορα ένα παλιότερο Android, όπως κάθε σύγχρονο "πειραγμένο" από εταιρείες που νομίζουν ότι ξέρουν καλύτερα smartphone ξέρει και μπορεί. Κάνει τα περισσότερα πράγματα αξιοπρεπώς (έχει, ας πούμε, πάρα πολύ ωραίο πληκτρολόγιο), και γενικά μοιάζει εφάμιλλο των κορυφαίων smartphones της αγοράς -και είναι και εξίσου ακριβό- αλλά είναι πιο βαρύ και ατσούμπαλο, και μοιάζει πιο δήθεν. Πάρε, ας πούμε, την κάμερα. Η κάμερά του είναι λέει πολυσυζητημένη, 20 μεγκαπίξελ, με το κύρος και τη γνώση μιας εταιρείας με παράδοση στις κάμερες. Τη δοκίμασα πολύ, την ξετίναξα. Την παίρνω μαζί μου στις ταράτσες.

Κάπως απογοητευτική είναι.

Οι φωτογραφίες το Ζ1 είναι μεγάλες και λαμπερές, από ανάλυση μια χαρά τα πάνε, αλλά κοίτα τι συμβαίνει: Το software του τηλεφώνου στο default setting πειράζει τόσο βάναυσα τις εικόνες που τραβάς που τις καταντά αγνώριστες. Όλες οι εταιρείες το κάνουν σε κάποιο βαθμό, βεβαίως, όλες πειράζουν λιγάκι το contrast για μοιάζουν οι φωτογραφίες καλύτερες από ό,τι είναι, αλλά πουθενά δεν έχω ξαναδεί τόσο έντονη παραμόρφωση. Τραβάς μια εικόνα, και το κινητό σου ζωγραφίζει μιαν άλλη εικόνα, το αντικείμενο που τράβηξες με τα χρώματα τρεις φορές πιο έντονα, this saturation goes to eleven, ψυχεδέλεια κι επιληψία. Για να χρησιμοποιήσω μια φωτογραφία που τράβηξα με το Xperia Z1 πρέπει είτε να θυμηθώ να αλλάξω τα settings της κάμερας πριν την τραβήξω, είτε να περάσω μερικά λεπτά εκ των υστέρων στο Snapseed, προσπαθώντας να την κάνω λιγότερο τεχνικολόρ φαντασμαγορική και κραυγαλέα. Α, και οι νυχτερινές φωτογραφίες του είναι ιδιαίτερα, αξιοσημείωτα χάλια.

Συμπερασματικά πρόκειται για ένα πολύ ακριβό κινητό, το οποίο είναι αξιοπρεπές, αλλά έμοιαζε μισή γενιά πίσω από τους ανταγωνιστές του ακόμα κι όταν ήταν νεογέννητο. Τώρα που θα κυκλοφορήσει και το επόμενο μπορεί η τιμή του να συρρικνωθεί σε ανεκτά επίπεδα, αλλά τι να σας πω. Έχετε το νου σας, υπάρχουν πολύ καλύτερα Android εκεί έξω, τα έχουμε πει.

Sony Xperia Z1, €689

3. Sony Xperia Z Ultra

Αυτό τώρα τι είναι; Τι είναι ετούτο εδώ τώρα; Ένα, πώς να το πω, "αντικείμενο" με οθόνη 6,4 ιντσών το οποίο παίρνει και κάρτα SIM για να λειτουργεί ως κανονικό κινητό τηλέφωνο, πιο μεγάλο από όλα τα φάμπλετ και πιο μικρό από όλα τα τάμπλετ, δεν ξέρω πώς να το χαρακτηρίσω, δεν καταλαβαίνω τι είναι. Είναι μικρό τάμπλετ; Είναι τεράστιο κινητό; Είναι πάντως μια λεπτή -πολύ λεπτή, λεπτότερη από το iPhone 5S- πλάκα από γυαλί και σκληρό πλαστικό η οποία είναι πολύ βαριά αν κανείς το θεωρεί κινητό ή φάμπλετ, ελαφριά αν το θεωρεί κανείς τάμπλετ, πολύ μεγάλη αν το θεωρεί κανείς κινητό ή φάμπλετ, υπερβολικά μικρή αν το θεωρεί κανείς τάμπλετ.

Είναι ένα πολύ περίεργο πράγμα.

Κατά τα άλλα μπορεί κανείς να πει ότι πρόκειται για ένα μεγαλύτερου μεγέθους Z1 που έχει τα καλά που προσφέρει η μεγαλύτερη οθόνη, τα κακά που προσφέρει το μεγαλύτερο μέγεθος, και για κάποιο λόγο πολύ χειρότερη κάμερα.

Δεν καταλαβαίνω ποιος χρειάζεται το αντικείμενο ετούτο. Είναι, πάντως, για κάποιο λόγο 100 ευρώ φτηνότερο από το Ζ1. Μάλλον έχει υποστεί μείωση τιμής πρόσφατα, υποθέτω ψάχνοντας μπορείτε να το βρείτε με αρκετά λιγότερα χρήματα, αν τέλος πάντων πιστεύετε ότι μια τέτοια αναζήτηση έχει νόημα.

Sony Xperia Z Ultra, €589

4. Logitech Powershell

Ετούτο εδώ το μαραφέτι είναι μια θήκη για το iPhone 5 και 5S που είναι ταυτόχρονα gamepad για να παίζεις παιχνίδια με κουμπάκια όπως στο Gameboy (δείχνω την ηλικία μου τώρα) και εξωτερική μπαταρία. Το φοράς στο iPhone και, αν έχεις μερικά από τα παιχνίδια που είναι συμβατά με το συγκεκριμένο περιφερειακό, μπορείς να αρχίσεις να τα παίζεις με τα κουμπάκια, χωρίς να πατάς την οθόνη. Μετά από την πρώτη άβολη επαφή (το iPhone έχει τα κουμπάκια σε portrait, το μαραφέτι κρατιέται μόνο σε landscape) κι αφού το συνηθίσεις λίγο, η εμπειρία της χρήσης γίνεται αρκετά ενδιαφέρουσα και κάπως αναζωογονητική. Θυμάσαι ξανά ότι είναι ωραίο να έχεις την οθόνη μόνο για να βλέπεις τι γίνεται χωρίς να βάζεις τα ίδια σου τα δάχτυλα μπροστά στη δράση. Βεβαίως, το ίδιο το interface των παιχνιδιών δεν σου επιτρέπει να το ξεχνάς -διάφορα κουμπιά στο navigation υπάρχουν μόνο στην οθόνη, αναπόφευκτα.

Είναι ένα περιφερειακό που απευθύνεται σε μια συγκεκριμένη υποκατηγορία κατόχων iPhone 5 και 5S (αποκλειστικά, θυμίζω), αυτούς που παίζουν πολλά παιχνίδια πολύ συχνά και, χάρη σ' αυτό εδώ, θα μπορούν να τα παίζουν πιο άνετα και ευχάριστα. Για τους υπόλοιπους δεν είναι και πάρα πολύ χρήσιμο. Η εξωτερική μπαταρία είναι ωραίο πράγμα βεβαίως (μπορεί να διπλασιάσει σχεδόν την αντοχή της μπαταρίας του iPhone) αλλά η θήκη είναι τόσο μεγάλη που δεν είναι ποτέ καθόλου πρακτικό να την κρατάς φορεμένη στο κινητό αν δεν παίζεις.

Logitech Powershell, €99

Οι Άνθρωποι Που Θέλουν Να Φύγουν Από Τη Γη Για Πάντα

Σ' αυτό το ντοκιμαντέρ, οι ιστορίες μερικών ανθρώπων που έχουν δηλώσει συμμετοχή στο Mars One, ένα σχέδιο για την αποστολή τετραμελών πληρωμάτων στον Άρη ξεκινώντας από το 2024.

Χωρίς επιστροφή.

200.000 δήλωσαν συμμετοχή, διακόσιες χιλιάδες, και οι 1058 έχουν επιλεγεί για την επόμενη φάση. Αν κρίνουμε από το βιντεάκι, είναι μερικοί από τους πιο δυστυχισμένους ανθρώπους στον δικό μας πλανήτη.

Λινξ 136: Πράγματα Για Διάβασμα

1. Ο δημιουργός του Bitcoin αποκαλύπτεται

Το Newsweek κατάφερε να εντοπίσει το μυστηριώδη "Σατόσι Νακαμότο", το διαβόητο δημιουργό του Bitcoin. Το όνομά του είναι στ' αλήθεια Σατόσι Νακαμότο. Και είναι πολύ περίεργος τύπος.

"My brother is an asshole. What you don't know about him is that he's worked on classified stuff. His life was a complete blank for a while. You're not going to be able to get to him. He'll deny everything. He'll never admit to starting Bitcoin."

And with that, Nakamoto's brother hung up.

UPDATE: Ένας από τους συνδημιουργούς του Bitcoin είναι έξαλλος με τον τρόπο που ο δημοσιογράφος του Newsweek χρησιμοποίησε την οικογένεια του Νακαμότο.

I'm disappointed Newsweek decided to dox the Nakamoto family, and regret talking to Leah.

— Gavin Andresen (@gavinandresen) March 6, 2014

2. H Getty δίνει πολλές από τις φωτογραφίες της δωρεάν στους bloggers

Πλέον μπορείς να πας στο Gettyimages.com, να διαλέξεις μια φωτογραφία που σου αρέσει από το γιγάντιο φωτογραφικό πρακτορείο, και να την κάνεις embed στο site σου χωρίς υδατογράφημα και εντελώς δωρεάν. Να μία:

Να άλλη μία:

Δεν είναι διαθέσιμο όλο το αρχείο του Getty για embed, αλλά περίπου 13 εκατομμύρια εικόνες είναι, κι αυτό είναι κάτι πολύτιμο για παραγωγούς περιεχομένου που θέλουν να έχουν ωραίες εικόνες, δε θέλουν να τις κλέβουν, αλλά δεν θέλουν και να τις πληρώνουν.

3. Οι εθνικιστές μηχανόβιοι μπράβοι του Πούτιν

Αυτό έλειπε από την Ουκρανική σούπα, που μέχρι τώρα έχει λαμόγια, Ναζί φασίστες, και ιμπεριαλιστές Ρώσους: Εθνικιστές μηχανόβιοι που λειτουργούν σαν παραστρατιωτική οργάνωση στην υπηρεσία της Ρωσικής κυβέρνησης.

In 2011 a leather-clad Putin led a column of Night Wolves into the Russian city of Novorossiysk for a bike show.

4. Ο Τιμ Κουκ αγαπάει το περιβάλλον πιο πολύ από τους λεφτάδες μετόχους της Apple

Cook, who is generally known for his level-headed demeanour, also insisted that he places more importance on helping people and the environment than on pure profit, saying: “When we work on making our devices accessible to the blind, I don’t consider bloody ROI.”

5.Όλα τα στραβά του Instagram σε ένα blog post 

Το Instagram δεν είναι το πιο ευέλικτο και εύχρηστο σόσιαλ μύδι του κόσμου, κι αυτό εδώ το post συγκεντρώνει όλες τις γκρίνιες που μπορεί να έχει ένας χρήστης συμπυκνωμένα κι εύγλωττα.

"When you rolled out web-pages, I thought it was a big step forward and I got really excited! But I’m realizing there’s no real value to it. You can’t search for hashtags. You can’t upload photos or videos from your desktop. Basically you can only do half the things you would do within the app, rendering it pretty much useless".

Είναι Εβδομάδα "Διάβασε Ένα e-Book"

Αν και κατά κανόνα δε συμφωνώ με δράσεις που έχουνε μέσα προστακτική, ετούτη έχει ενδιαφέρον.

Διανύουμε, λέει, την "Διάβασε ένα e-book" εβδομάδα, κατά την οποία άνθρωποι προτρέπουν ο ένας τον άλλο να διαβάσουν ένα e-book και, υποθέτω, μερικοί το κάνουν κιόλας. Διάβασε:

Λεπτομέρειες για τη δράση

Και στα ελληνικά

Την αναγγελία εκδήλωσης για τα ebooks που διοργανώνουν οι εκδόσεις "Μεταίχμιο" την Τετάρτη, 5 Μαρτίου, στην οποία θα μιλήσω κι εγώ.

Το e-book που διαβάζω εγώ τώρα (ειδικά αν βλέπεις "True Detective").

To τελευταίο μου βιβλίο, το "Φεβρουάριο", σε e-book.

Καλό διάβασμα!

Τα Όσκαρ, Το Selfie Και Η Πολιτισμική Ωρίμανση Του Ίντερνετ

Ετούτο εδώ είναι το διάσημο, πια, selfie που τουίταρε η Έλεν Ντετζένερες κατά τη διάρκεια της τελετής των Όσκαρ προχτές:

If only Bradley's arm was longer. Best photo ever. #oscars pic.twitter.com/C9U5NOtGap

— Ellen DeGeneres (@TheEllenShow) March 3, 2014

Εδώ, μια σειρά από βιντεάκια φτιαγμένα από τον παρουσιαστή βραδινής εκπομπής Τζίμι Κίμελ.

Ένα

Δύο

Τρία

Τέσσερα

Δεν χρειάζεται να τα δεις όλα, δες ένα-δύο (δυστυχώς δεν γίνονται embed).

Τα (διαφημιστικά, όπως και το διάσημο selfie) βιντεάκια αυτά, στα οποία πρωταγωνιστούν πρωτοκλασάτοι ηθοποιοί του Χόλιγουντ, είναι εμπνευσμένα από "κλασικά" ιντερνετικά memes, όπως το "Charlie bit my finger" και το "Double Rainbow".

Καταλαβαίνεις τι εννοώ;

Υπάρχει ένα φαινόμενο εδώ, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία του παγκόσμιου πολιτισμού.

Τα προαναφερθέντα memes και η μόδα των selfies είναι "περιεχόμενο", ιδέες, ιστορίες και φόρμες που έχουν ένα κοινό: Παράγονται από οποιονδήποτε, ανθρώπους που δεν έχουν για δουλειά τους ή για κύρια ασχολία τους την παραγωγή περιεχομένου, και γνωρίζουν δημοσιότητα αποκλειστικά από τη δωρεάν, αυθόρμητη αναπαραγωγή στο ίντερνετ από άλλους ανθρώπους που δεν έχουν για δουλειά τους την παραγωγή περιεχομένου. Αυτό γίνεται εδώ και μιάμιση δεκαετία περίπου, σε βαθμό που αυξάνεται ολοένα καθώς περισσότεροι άνθρωποι αποκτούν πρόσβαση στο ίντερνετ και καινούρια social media κάνουν τη σύνδεση μεταξύ τους πιο εύκολη.

Πλέον, και εδώ έγκειται η αλλαγή, αυτό το περιεχόμενο είναι τόσο πολυποίκιλο, αξιόλογο και διαδεδομένο, που τροφοδοτεί τη δημιουργία ανθρώπων που έχουν για δουλειά τους την παραγωγή περιεχομένου. Τη στιγμή που το δεύτερο μαζικότερο τηλεοπτικό προϊόν των ΗΠΑ κάνει πλάκα με ένα ιντερνετικό φαινόμενο, συνειδητοποιούμε ότι το φαινόμενο παύει να είναι ιντερνετικό, γίνεται κοινωνικό, κανονικό φαινόμενο, σκέτο.

Το ίντερνετ είναι πλέον "mainstream", όσο mainstream είναι τα τηλεοπτικά τοκ σόου και τα Όσκαρ.

Η σημασία αυτής της αλλαγής στην παραγωγή πολιτιστικών προϊόντων και στην ουσία της διασημότητας είναι ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα. Ή μάλλον, δύο θέματα, ρευστά ακόμα, υπό εξέλιξη.

Να δυο tweets που εμφανίστηκαν στο timeline μου κατά τη διάρκεια των Όσκαρ. Έγιναν με διαφορά έξι δευτερολέπτων και λένε, ουσιαστικά, ακριβώς αντίθετα πράγματα.

Μπουρδουκλωμένοι όλοι, κανείς δεν ξέρει ακριβώς τι σημαίνουν αυτές οι αλλαγές, ή πώς θα αλλάξουν τα πράγματα που βλέπουμε στις οθόνες και οι κοινωνίες ολόκληρες.

Θα έχει πολύ ενδιαφέρον.

Nokia Lumia 1020: Το Review

Το κινητό ετούτο το πολυσυζητημένο μου εστάλη από τη WIND για να το χρησιμοποιήσω στις "100 Ταράτσες", και υπήρχε λόγος σοβαρός: Είναι μια γκουμούτζα της Nokia με Windows Phone 8 και ένα εξόγκωμα στην πλάτη που φιλοξενεί το φακό Zeiss και την 41 megapixel υπερκάμερα -με το συμπάθειο- την υποτίθεται καλύτερη που υπάρχει σε κινητό τηλέφωνο. Είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον μηχάνημα, και μπορεί διάφορα πράγματα να πει κανείς γι' αυτό. Συνοπτικά:

1. Το Windows Phone δεν είναι ακόμα έτοιμο.

Το λειτουργικό σύστημα της Microsoft για κινητά γίνεται καλύτερο σιγά σιγά, απέκτησε πια ένα ένα τα χαρακτηριστικά που έχουν οι υπόλοιπες, πιο ώριμες πλατφόρμες (copy/paste, υποστήριξη HD αναλύσεων, ελληνικά) και σιγά σιγά αποκτά και κάποια από τα δημοφιλή apps που χρησιμοποιεί ο υπόλοιπος κόσμος. Υπάρχει, ας πούμε, πλέον το Spotify, το Kindle, το Evernote, το Tumblr, το Foursquare, και μερικά άλλα "μεγάλα" apps που χρησιμοποιώ στις άλλες πλατφόρμες. Αλλά δεν υπάρχει YouTube. Δεν υπάρχει επίσημο app Dropbox. Δεν υπάρχουν οι Google Maps, επίσημο app Gmail και Google Drive. Δεν υπάρχει το Taxibeat, το Pocket, το Instapaper, το Snapseed ή το VSCO Cam. Όλα αυτά είναι εργαλεία που χρησιμοποιώ σε όλα τα κινητά που κουβαλάω κατά καιρούς, και το Nokia Lumia 1020 δεν τα έχει.  Το Instagram απέκτησε Windows Phone app μόλις λίγες εβδομάδες πριν αρχίσουν οι "ταράτσες". Η κατάσταση βελτιώνεται, λοιπόν, αλλά οι εναπομείνασες ελλείψεις μαζί με τα μπόλικα bugs που υπάρχουν ακόμα και σήμερα στο OS, με κάνουν να μην μπορώ να προτείνω smartphone με Windows Phone σε οποιονδήποτε.

2. Πρέπει όλες οι εταιρείες της Γης να αντιγράψουν το πλαστικό της Nokia. 

Δεν ξέρω από τι είναι φτιαγμένα κάποια από τα κινητά της Nokia. Όχι τα γυαλιστερά, τα άλλα, τα ματ, αυτά που τα χαϊδεύεις και είναι σα να χαιδεύεις πλαστικοποιημένο βελούδο. Τι είναι αυτό το πράγμα; Πλαστικό; Στερεοποιημένα δάκρυα μονόκερου; Το Nokia Lumia 1020 είναι ένα ασουλούπωτο κινητό, υπερβολικά χοντρό και βαρύ για το μέγεθος της οθόνης του (4,5") και για το 2014, και έχει και το ακαλαίσθητο καρούμπαλο της κάμερας στην πλάτη που κάνει ακόμα και την πληκτρολόγηση δύσκολη. Αλλά είναι φτιαγμένο από αυτό το θεσπέσιο υλικό, το απαλό και πολυτελές και λείο, που θες να τ' ακουμπάς και μόνο για την αίσθηση της αφής, γιατί έτσι.

3. Το Lumia 1020 έχει την καλύτερη κάμερα σε κινητό που έχω δοκιμάσει, αλλά όχι την καλύτερη κάμερα κινητού που έχω δοκιμάσει. 

Αυτό πρέπει να το εξηγήσω λίγο καλύτερα.

Πρώτα απ' όλα, πρέπει να πούμε ότι οι εικόνες που παίρνει η πολύ καλή κάμερα του 1020 με τον αξιοπρεπή φακό και τον μεγάλο αισθητήρα είναι πάρα πολύ καλές, εμφανώς καλύτερες από όλων των άλλων κινητών τηλεφώνων που έχω δοκιμάσει. Δεν είναι μόνο τα megapixel -τα χρώματα είναι πιο πιστά, το contrast πιο σωστό, είναι καλύτερες εικόνες. Το πρόβλημα είναι ότι αυτές τις εικόνες μπορείς να τις δεις στην πλήρη ιλιγγιώδη ανάλυση 7712x4352 μόνο αν τις μεταφέρεις πρώτα σε υπολογιστή, χρησιμοποιώντας μάλιστα το ειδικό software της Nokia. Όταν τις κοιτάς στο ίδιο το κινητό δεν βλέπεις τις πλήρεις εικόνες των 41 megapixel, αλλά μικρότερες εκδοχές τους ανάλυσης 5 megapixel.

Ωραία φαίνονται κι αυτές στην οθόνη, βέβαια, μια χαρά, αλλά κοίτα να δεις τώρα: Αν θελήσεις να κροπάρεις μια λεπτομέρεια της φωτογραφίας (την Ακρόπολη, για παράδειγμα) και να την επεξεργαστείς μέσα στο ίδιο το κινητό, θα δουλέψεις πάνω στη μικρή εικόνα των 5 megapixels, με αποτέλεσμα η ποιότητά της να χαλάει πιο εύκολα, και να χαλάει εμφανώς. Αυτό σημαίνει ότι αν είσαι δραστήριος mobile φωτογράφος που έχεις συνηθίσει να τραβάς φωτογραφίες, να τις επεξεργάζεσαι στο κινητό και να τις ανεβάζεις στα social media, η πολύ καλύτερη κάμερα του Lumia 1020 τελικά δεν θα σου δώσει και πολύ καλύτερες εικόνες. Αν συνυπολογίσουμε επίσης και το ότι δεν υπάρχουν τα γνωστά καλά apps για επεξεργασία εικόνας στο Windows Phone (το app της Nokia που υπάρχει στο 1020 έχει το "Pro" στ' όνομά του, αλλά στην πραγματικότητα είναι υποτυπώδες), καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το Nokia Lumia 1020 στην πραγματικότητα δεν είναι ένα καλό cameraphone.

Είναι καλύτερο από όλα τα άλλα, αλλά μόνο αν ούτως ή άλλως ξεφορτώνεις τις φωτογραφίες ούτως ή άλλως σε υπολογιστή πριν τις ανεβάσεις στο ίντερνετ. Ως έχει, εμένα με ταλαιπώρησε -έτυχε μια από τις φωτογραφίες από τις ταράτσες να χρειαστεί να την περάσω στον υπολογιστή, να κροπάρω εκεί την μεγάλη εκδοχή της, και να τη ξαναπεράσω στο κινητό για τα περαιτέρω.

Συμπέρασμα: 

Δεν μπορεί να βγει κανονικό συμπέρασμα γι' αυτή τη συσκευή, όπως βγαίνει για τα iPhones και τα Androids αυτού του κόσμου. Το Windows Phone εξελίσσεται όσο περνάει ο καιρός, βεβαίως, αλλά μοιάζει να εξελίσσεται πιο αργά από τα άλλα κυρίαρχα mobile OSs, κι αυτό είναι κρίμα. Θυμάμαι πόσο μου άρεσε το UI με τη μαυρίλα, τα λεπτά γράμματα και τα ασύμμετρα κουτάκια. Πλέον αυτό έχει μείνει ίδιο, τα υπόλοιπα πράγματα έχουν αλλάξει ελάχιστα, και οι μεγαλύτεροι αντίπαλοι έχουν εξαφανιστεί στον ορίζοντα.

Ως έχουν τα πράγματα, κάποιος σαν εμένα δεν μπορεί να σκεφτεί να έχει ένα Windows Phone ως μοναδικό κινητό του, καθώς είναι πολλά τα πράγματα που δεν μπορεί να κάνει μ' αυτό (Dropbox! Snapseed!), πράγματα που έχει συνηθίσει και τα χρειάζεται. Η δε κάμερα είναι ένα τεχνικό θαύμα, αλλά για το σύνηθες uploading στα social media δεν είναι πάρα πολύ καλύτερη από όλων των άλλων κορυφαίων smartphones εκεί έξω.

Αυτά είχα να σας πώ, και καλή σαρακοστή να έχετε.

Λινξ 135: Media

Και τώρα, μερικά λινξ για το διάβασμα, τα media, το ίντερνετ και γενικά τον τρόπο που καταναλώνουμε λέξεις και άλλες μορφές περιεχομένου στις οθόνες σήμερα. 

1. Το μέλλον της βιομηχανίας των ειδήσεων, από το Μαρκ Αντρίσεν. 

Ο δημιουργός του Netscape και διάσημος επενδυτής της Σίλικον Βάλεϊ γράφει ένα παραληρηματικό κείμενο για το μέλλον της δημοσιογραφίας. Λέει πράγματα έξω από τα δόντια για την κατάσταση της αγοράς του Τύπου, δίνει μερικά παραδείγματα μέσων που τα πάνε καλά παράγοντας περιεχόμενο για τις οθόνες, και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η "δημοσιογραφία" ως εμπορική δραστηριότητα θα πάει μια χαρά στο μέλλον, όσο κι αν αυτό φαίνεται δύσκολο σήμερα.

The main change is that news businesses from 1946-2005 were mostly monopolies and oligopolies. Now they aren’t. The monopoly/oligopoly structure of newspapers, magazines, and broadcast TV news pre-‘05 meant restricted choice and overly high prices. In other words, the key to the old businesses was control of distribution, way more than anyone ever wanted to admit. That’s wonderful while it lasts, but wrenching when that control goes away.

2. To ίντερνετς "έχει γαμηθεί".

Βαριές κουβέντες σε ένα καταγγελτικό κείμενο από το τεχνολογικό site The Verge, που τα βάζει με τα τηλεπικοινωνιακά ολιγοπώλια των ΗΠΑ και την φρικτή στρέβλωση στην "ουδετερότητα" του ίντερνετ που σιγά σιγά επιβάλλουν, χωρίς κανέναν έλεγχο από κανένα φορέα.

In a perfect storm of corporate greed and broken government, the internet has gone from vibrant center of the new economy to burgeoning tool of economic control. Where America once had Rockefeller and Carnegie, it now has Comcast’s Brian Roberts, AT&T’s Randall Stephenson, and Verizon’s Lowell McAdam, robber barons for a new age of infrastructure monopoly built on fiber optics and kitty GIFs.

Έξαλλος ο συντάκτης, κι εγώ αναρωτιέμαι ποιο μέσο εδώ στα δικά μας μέρη θα έγραφε τέτοια λόγια για εταιρείες που εξ' ορισμού είναι υποψήφιοι πελάτες/διαφημιζόμενοί του, κι από τους μεγάλους.

3. Πώς να διαβάζεις πιο γρήγορα; Διαβάζοντας μία-μία τις λέξεις.

Ετούτο εδώ το app σου εμφανίζει κείμενα με έναν πρωτότυπο τρόπο: Μία λέξη τη φορά. Έχουν μελετήσει προσεκτικά και σε ποιο γράμμα πρέπει να κεντράρονται οι λέξεις ώστε να μη χρειάζεται να κουνάς τα μάτια πέρα δώθε (ο κυριότερος λόγος που το διάβασμα είναι σχετικά αργή και κουραστική διαδικασία) με αποτέλεσμα να διαβάζεις πολύ πολύ πιο γρήγορα. Δοκίμασε.

4. Μια δυσοίωνη προσέγγιση για την κυριαρχία των apps

The more apps out there, the more the app stores are clogged with mediocre junk, the more the overall noise level keeps going up, which leads directly to this profligate nagging. Companies keep asking how can we get people to find and install our amazing app instead of the one question they really should have asked.

Why the hell are we building an app in the first place?

5. Crowdfunding για βιβλία.

Ετούτη η νέα υπηρεσία/εκδοτικός οίκος αναλαμβάνει να εκδώσει οποιοδήποτε βιβλίο υποβάλλει ένας συγγραφέας -φτάνει να μαζέψει τα έξοδα της έκδοσης με crowdfunding.

Crowdfunded publishing combines the strengths of traditional publishing – expertise, distribution, economies of scale – with the power of communities to select and support great writing. Our platform lets authors pitch writing proposals to communities of readers and supporters. Once they reach their target, we provide the traditional resources of a legacy publisher in development and distribution. Authors don’t need to wait months or years for a publisher to acquire their manuscript, nor do they have to invest their own time and money in self-publishing.

6. Αυτός ο κύριος έγραφε ένα βιβλίο για τον Έντουαρντ Σνόουντεν στο κομπιούτερ του, όταν ξαφνικά τα γράμματα άρχισαν να σβήνονται. 

Ετούτη η ιστορία κάνει ολόκληρη τη βιβλιογραφία του Τζον λε Καρέ να μοιάζει με παραμύθι για παιδάκια.

By September the book was going well – 30,000 words done. A Christmas deadline loomed. I was writing a chapter on the NSA's close, and largely hidden, relationship with Silicon Valley. I wrote that Snowden's revelations had damaged US tech companies and their bottom line. Something odd happened. The paragraph I had just written began to self-delete. The cursor moved rapidly from the left, gobbling text. I watched my words vanish. When I tried to close my OpenOffice file the keyboard began flashing and bleeping.

Τι Είναι Ο Χρόνος;

Ο Δρ. Δημήτριος Ματσάκης είναι chief scientist στο US Naval Observatory, το εργαστήριο που μετρά το χρόνο με μια σειρά από ατομικά ρολόγια για λογαριασμό του αμερικανικού ναυτικού και του αμερικανικού υπουργείου αμύνης. Η ώρα που βγαίνει από εκεί χρησιμοποιείται μεταξύ άλλων από το GPS και από την υπηρεσία που παίρνεις τηλέφωνο και μια ηχογραφημένη φωνή σου λέει ακριβώς τι ώρα είναι. Υπάρχει ακόμα.

via the Atlantic

Έχω Μία Πρώτη Επιφύλαξη Για "Το Ποτάμι"

Είναι πολύ ωραίο πράγμα η ανακοίνωση μιας νέας πολιτικής κίνησης από έναν Έλληνα δημοσιογράφο που δεν ανήκει ούτε στους ιδεολογικά στρατευμένους, ούτε στους τρελούς ψεκασμένους. Αν έχετε προσέξει, εκείνοι είναι που κατέρχονται συνήθως στην πολιτική. Αν μη τι άλλο, “Το Ποτάμι” του Σταύρου Θεοδωράκη προσθέτει λίγη περιπέτεια και ποικιλία και σασπένς σε ένα πολιτικό σκηνικό που μέσα στην κρίση έχει γίνει αλλόκοτα αποκρουστικό και γκροτέσκο. Μία πρώτη επιφύλαξη έχω για το εγχείρημα και είναι σοβαρή:

Γιατί δεν λειτουργεί το site;

Η ανακοίνωση της δημιουργίας ενός ολοκαίνουριου κόμματος μόλις 88 ημέρες πριν από τις εκλογές είναι από μόνο του τολμηρό εγχείρημα, προϋποθέτει οργάνωση και logistics, πράγματα να έχουν ληφθεί υπ’ όψιν, ανάγκες να έχουν προδιαγραφεί από νωρίς, χρονοδιάγραμμα να έχει εκπονηθεί και στρατηγική, έστω και υποτυπωδώς, να υπάρχει. Η ανακοίνωση της έναρξης αυτής της νέας πολιτικής κίνησης στο site -και, για πρώτη φορά χτες- και στους συνεργάτες του Σταύρου Θεοδωράκη στο Protagon, δεν υποδυκνείει τίποτα από όλα αυτά. Την ώρα που στα υπόλοιπα κόμματα -τα οποία έχουν έτοιμους μηχανισμούς και διαδικασίες, αποτελεσματικούς ή μη, δεν έχει σημασία- οι προετοιμασίες προχωρούν και οι λίστες συμπληρώνονται, ο δημοσιογράφος μοιάζει να ξεκινά ένα ολοκαίνουριο τεράστιο εγχείρημα από το μηδέν, και να το ανακοινώνει τη στιγμή που βρίσκεται κάπου εκεί: Στο μηδέν.

Προς το τέλος του πολύ ενδιαφέροντος κειμένου με το οποίο ανακοινώνει τα περί ποταμιού, ο Θεοδωράκης αναφέρει ότι η χρηματοδότηση του κόμματος θα προέλθει από συνεισφορές των μελών, a la Ομπάμα. Ο Ομπάμα όμως είχε ξεκινήσει την online και offline στρατηγική συγκέντρωσης πόρων χρόνια πριν από τις εκλογές, όταν ακόμα αγωνιζόταν για το χρίσμα, και είχε ομάδα που παρήγαγε τεχνολογικές καινοτομίες ειδικά γι’ αυτό το σκοπό. Το site του “Ποταμιού” ακόμα και σήμερα -87 ημέρες πριν από τις εκλογές, πια- παραμένει μια “under construction” σελίδα. Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι σοβαρή αστοχία. Η τεράστια δημοσιότητα που πήρε η χτεσινή ανακοίνωση δεν μπορεί να μεταφραστεί ούτε σε ένα ευρώ χρηματοδότησης για την καμπάνια.

Βεβαίως, στη χώρα που διοργάνωσε επιτυχημένους Ολυμπιακούς Αγώνες κωλυσιεργώντας για έξι χρόνια και φορτσάροντας για έξι μήνες, μπορεί όλα αυτά να μην έχουν σημασία. Μπορεί εδώ, που τα κάνουμε όλα τσάτρα πάτρα την τελευταία στιγμή, να είναι εφικτό να τρέξει αποτελεσματικά και μια προεκλογική εκστρατεία έτσι. Άλλωστε οι άνθρωποι (ή ο άνθρωπος -δεν ξέρουμε ακριβώς πόσοι ασχολούνται με το project αυτή τη στιγμή) είχαν κλείσει τουλάχιστον εγκαίρως το domain name “topotami.gr”, και δεν τους το πήρε κανένα τρολ. Από την άλλη όμως είμαστε και μια χώρα πτωχευμένη, και το τσάτρα πάτρα ως modus operandi είναι ένας από τους λόγους που πτωχεύσαμε. Όταν το σχέδιο, η οργάνωση, ο επαγγελματισμός και η σοβαρότητα είναι τα στοιχεία που λείπουν από ένα πολιτικό σκηνικό που απέτυχε και καταρρέει, αυτά ακριβώς πρέπει να είναι τα στοιχεία που περιμένει κανείς να δει σ’ αυτούς που έρχονται για να το αντικαταστήσουν.

Μαζί με όλα τα άλλα, περιμένω να δούμε αν το “Ποτάμι” αυτά τα στοιχεία θα τα δείξει στη συνέχεια.

Και Τώρα, Εικόνες Από Τη Νέα Ζηλανδία

Έξι λεπτά διάλειμμα.