Gabs 🫧 > Recent Status Updates

czytam tą część chyba po raz trzeci (ale pierwszy raz w oryginale) i za każdym razem wywołuje to uśmiech na mojej twarzy, coś cudownego

czy przeczytałam to jadąc w autobusie na zajęcia myśląc, że to będzie jedyna okazja, kiedy będę mogła czytać, a teraz mam zamiar olać studia tylko i wyłącznie dla bliźniaków? yessir

czy mogę się jeszcze bardziej zakochać we Franku i Fince niż rok temu?

nie sądziłam, że kiedykolwiek to powiem, bo nawet początkowo nie chciałam tej serii czytać, ale podoba mi się bardziej niż Dora <3

szybko to się czyta, a Hardy ma niesamowitą zdolność dostrzegania takich szczegółów, które innym by uciekły, a także wplatania dużo treści pomiędzy wierszami

Nie mam ochoty tego kończyć

porwałam się z motyką na słońce chyba trochę....

jakoś mam wrażenie, że trochę przeciągnięta jest ta część :(

okładka jest okropna BUT środek jest… intrygujący, chociaż miłością jeszcze nie jest

Trochę takie… nudne to? W sensie świat jest spoko i te momenty gdy Harry go odkrywa i jak kupował rzeczy do szkoły były serio fajne, ale poza tym to jest nijakie? XD W sensie Dursleyowie są przerysowani do porzygu, to ze Harry nic nie wie o Voldziu to jedno, ale ze już stawiają go na piedestale to drugie a on to jeszcze łyka… trochę słabo. Język tez jest jak rąbany siekierą trochę wiec not fun

Czyta się szybko, ale czy zachwyca? Na razie nie

jest jeszcze bardziej absurdalne, niż pierwsza część, ale jednocześnie widać trochę zmianę stylu pisania i podejścia do tego wszystkiego, bo jest troszkę mniej chaosu, a trochę więcej przemyśleń, które nie do końca są takie śmieszne i głupkowate

ehm… rozumiem dokąd to zmierza itd, ale kreacja postaci na razie nie powala, karykatury „rodziny” Dursley’ów są tak przedstawione, że ciężko to czytać, a głupota poraża ://
też język jest trochę jakby rąbany siekierą (ang) co niezbyt przypadło mi do gustu, ale może to tylko początek, a później będzie lepiej, zobaczymy (tak, czytam HP po raz pierwszy XD)

już mogę powiedzieć, że będę długo czytać tą książkę, bo jest tak mocna i ciężka, że o matko

ale warto się czasem pomęczyć

TO JEST TAK GŁUPIE XDDDDDD ale szczerze potrzebowałam tego, nie jest to literatura wysokich lotów, chwilami nawet kupy się nie trzyma, ale jest tak dobrą rozrywką, tak śmieszną, że się w tym zakochałam! dosłownie duszę się ze śmiechu i aspekt satyryczny jest tu o wiele ważniejszy niż kryminalny, także fani czystego kryminału - może lepiej odpuśćcie sobie tą książkę, bo się zawiedziecie ;(

ogólnie widać, że Riordan nie chciał robić takiego samego początku jak w Zagubionym herosie, przez co jesteśmy rzuceni totalnie w środek akcji (confusing) i mam wrażenie, że on sam nie lubi Jasona i Piper, bo nawet styl pisania jest zupełnie inny - lżejszy, ukwiecony żartami i taki typowo Riordanowy wtf

nie znoszę Piper
kocham Leo
Jason się zachowuje jakby miał kij w dupie

hehe kolejna książka zaczęta dziś

bawię się doskonale

🥰

tęskniłam <3

also mam wrażenie, jakbym za drugim razem czytała zupełnie inną książkę, niż za pierwszym

całkiem przyjemnie się to czyta, ale głównej bohaterki nie znoszę, a jeden facet jest niby spoko, ale mega nadopiekuńczy, co też zdrowe nie jest… ale przynajmniej są wydry 🦦

jak miło jest wrócić

to trochę spojler ale nie spojler, bo to wynika z tytułu, ale opisy Labiryntu i tego co się tam dzieje to coś cudownego i jakby jestem coraz mocniej zakochana???
also percybeth <3