Status Updates From The Divan

عشقت به دست طوفان خواهد سپرد حافظ
چون برق از این کشاکش پنداشتی که جستی

برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

مرا فتاد دل از ره تو را چه افتادست

میان او که خدا آفریده است از هیچ

دقیقه‌ایست که هیچ آفریده نگشادست

به کام تا نرساند مرا لبش چون نای

نصیحت همه عالم به گوش من بادست

گدای کوی تو از هشت خلد مستغنیست

اسیر عشق تو از هر دو عالم آزادست

اگر چه مستی عشقم خراب کرد ولی

اساس هستی من زان خراب آبادست

دلا منال ز بیداد و جور یار که یار

تو را نصیب همین کرد و این از آن دادست

کسی که از ره تقوا قدم برون ننهاد
به عزم میکده اکنون سر سفر دارد
دل شکسته ی حافظ به خاک خواهد برد
چو لاله داغ هوایی که بر جگر دارد

-به یاد لاله هایی که پرپر شدند

حافظ بد است حال پریشان تو ولی
بر بوی زلف یار پریشانیت نکوست

چگونه شاد شود اندرون غمگینم
به اختیار که از اختیار بیرون است
ز بیخودی طلب یار می کند حافظ
چو مفلسی که گرفتار گنج قارون است

مجوی حال خوش از دور واژگون سپهر
که صاف این سر خُم جمله دُردی آمیز است

غلام همت آنم که زیر چرخ کبود
ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزاد است

من آن نیم که دهم نقد دل به هر شوخی
دَرخزانه به مُهر تو و نشانه ی توست

حافظ هر آنکه عشق نورزید و وصل خواست
احرام طوف کعبه ی دل بی وضو ببست