Achitophel

“I barely knew I had skin before I met you.”
― Sarah Waters, The Paying Guests

“همه عمر برندارم سر از این خمار مستی
که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی
تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد
دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی
چه حکایت از فراقت که نداشتم ولیکن
تو چو روی باز کردی در ماجرا ببستی
نظری به دوستان کن که هزار بار از آن به
که تحیتی نویسی و هدیتی فرستی
دل دردمند ما را که اسیر توست یارا
به وصال مرهمی نه چو به انتظار خستی
نه عجب که قلب دشمن شکنی به روز هیجا
تو که قلب دوستان را به مفارقت شکستی
برو ای فقیه دانا به خدای بخش ما را
تو و زهد و پارسایی من و عاشقی و مستی
دل هوشمند باید که به دلبری سپاری
که چو قبله ایت باشد به از آن که خود پرستی
چو زمام بخت و دولت نه به دست جهد باشد
چه کنند اگر زبونی نکنند و زیردستی
گله از فراق یاران و جفای روزگاران
نه طریق توست سعدی کم خویش گیر و رستی”
― Saadi, غزلیات سعدی

“خودپرستی محدودیت و حصار است. عشق به غیر مطلقاً، این حصار را می شکند...
علاقه به خود که از آن به «حب ذات» تعبیر می شود، به غلط در انسان گذاشته نشده است تا لازم گردد از میان برداشته شود. اصلاح و تکمیل انسان بدین نیست که فرض شود یک سلسله امور زاید در وجودش تعبیه شده است و باید آن زایدها و مضرها معدوم گردد. به عبارت دیگر، اصلاح انسان در کاستی دادن به او نیست، در تکمیل و اضافه کردن به اوست.
مبارزه با خودپرستی، مبارزه با «محدودیت خود» است. این خود باید توسعه یابد تا همه انسانهای دیگر را بلکه همه حهان خلقت را دربرگیرد...
عشق، اوج علاقه و احساسات است. ولی نباید پنداشت که آنچه به این نام خوانده می شود یک نوع است، دو نوع کاملا متفاوت است...
انسان آنگاه که تحت تاثیر شهوات خویش است، از خود بیرون نرفته است؛ شخص یا شیء مورد علاقه را برای خودش می خواهد... اما انسان گاهی تحت تاثیر عواطف عالی انسانی خویش قرار می گیرد، محبوب و معشوق در نظرش احترام و عظمت پیدا می کند، سعادت او را می خواهد، آماده است خود را فدای خواسته های او بکند... ارادت و محبت به پاکان و مردان خدا از این مقوله است.”
― مرتضی مطهری, سیره امیرالمؤمنین

“Some things are so frightful that a bit of madness is the only sane response. You know that, don’t you?”
― Sarah Waters, The Paying Guests