Θοδωρής Γεωργακόπουλος's Blog, page 97
July 2, 2012
Εκεί Όπου Όλα Είναι Δυνατά
Όλα είναι δυνατά. Τίποτα δεν είναι αδύνατο.
Είναι δύσκολο να το χωνέψει κανείς αυτό. Δε σου κάθεται πολύ καλά. Τα πράγματα που γίνονται συνήθως είναι συγκεκριμένα, πεπερασμένα και αναμενόμενα. Αλλά τα πράγματα που γίνονται σπάνια μπορεί να είναι οτιδήποτε. Μπορεί κάποιος να πέσει από ένα χιλιόμετρο ύψος χωρίς αλεξίπτωτο και να ζήσει. Μπορεί να βρεις στο πεζοδρόμιο της Αθήνας ένα γυμνό πτώμα. Τα πάντα μπορούν να γίνουν. Αλλά επειδή τέτοια πράγματα γίνονται πολύ σπάνια, είναι δύσκολο να τα χωνέψεις. Τα θεωρείς αδύνατα. Πέφτεις από τα σύννεφα. Έτσι είναι οι άνθρωποι.
Και εγώ το παθαίνω. Γιατί, εντάξει, μπορείς να δεχτείς ότι ας πούμε βρέθηκε το σωματίδιο του Χιγκς και ανοίγει η Χρυσή Αυγή παντοπωλείο, ότιδήποτε, αλλά μερικά πράγματα είναι πέρα από τη φαντασία και των πιο φαντασιόπληκτων. Τίτλος είδησης:
Που σημαίνει ότι ανάμεσά μας ζουν υπάλληλοι νοσοκομείων που είχαν στήσει φάμπρικα παραγωγής (πάμε άλλη μία) πλαστών πιστοποιητικών δυσλεξίας για παιδάκια του σχολείου και, κυρίως, ανάμεσά μας ζουν γονείς που πήγαν να πάρουν πλαστά πιστοποιητικά δυσλεξίας (συνειδητοποιείς τι διαβάζεις;) για τα παιδιά τους, για να δώσουν πανελλήνιες με προφορικά.
Η συγκεκριμένη είναι συνταξιούχος του «Σισμανόγλειου» και διατηρεί Κέντρο Λογοθεραπείας στο Χαλάνδρι (ενώ και η αδελφή της άνοιξε πρόσφατα ανάλογο κέντρο στη Λέρο). Μετά τη συνταξιοδότησή της, στο τέλος του 2006, παρέμεινε για ένα εξάμηνο ως συνεργάτης στο συγκεκριμένο νοσοκομείο, οπότε εξέδιδε πιστοποιητικά δυσλεξίας είτε αυτοτελώς, χωρίς να έχει δικαίωμα, είτε πλαστογραφώντας την υπογραφή της αρμόδιας ψυχολόγου για την έκδοση τέτοιων πιστοποιητικών.
Την 73χρονη που φέρεται να έστησε τη φάμπρικα την ξεπερνάς. Η περιγραφή της είναι πιστευτή. Τέτοια λαμόγια υπάρχουν εκεί έξω, είναι πολλά, είναι χιλιάδες. Όλοι ξέρουν κι από ένα-δύο. Βλέπεις τους δρόμους καλυμένους απ’ τη γλίτσα τους -είναι παντού. Μα αυτοί οι γονείς, οι οποίοι έβαλαν τα παιδιά τους να κάνουν τα δυσλεκτικά για να μπουν στο πανεπιστήμιο (τι γράφουνε τα δάχτυλά μου), ζουν ανάμεσά μας, αναπνέουν τον ίδιο αέρα και, όταν σκέφτονται τι να κάνουν για να βοηθήσουν τα παιδιά τους να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον, σκέφτονται να αγοράσουν πλαστά πιστοποιητικά δυσλεξίας (όσες φορές κι αν το γράφω, όσα italics κι αν βάλω, δεν συνηθίζεται, δεν χωνεύεται με τίποτα), κι αυτό τους φάνηκε καλή ιδέα, «χμ», είπαν, «ωραία ιδέα είχες Μανώλη, να κάνουμε το παιδί να κάνει το δυσλεκτικό για να δώσει εξετάσεις προφορικά και έτσι να πιάσει πιο εύκολα μια από τις θέσεις στο πανεπιστήμιο, θέση που αλλιώς θα έπαιρνε ένα από τα παιδιά που δεν κάνει το δυσλεκτικό με πλαστογραφία και δίνει εξετάσεις κανονικά, γραπτά, χαχα μα οι γονείς του δεν το αγαπάν καθόλου».
Αγαπητή ζωή, σταμάτα να με εκπλήσσεις. Δεν αντέχω άλλο.
Πριν από δέκα χρόνια στη Λέσβο, 14 δικηγόροι της πόλης έκαναν αναφορά στην Εισαγγελία καθώς, όπως έλεγαν, στο νησί είχε πέσει «επιδημία μαθητών με δυσλεξία».
Και Τώρα, Η Ιστορία Του Ίντερνετς Σε Ένα Ινφογκράφικ
Αυτό το θεαματικό ιντεράκτιβ ινφογκράφικ παρουσιάζει την εξέλιξη των τεχνολογιών του ίντερνετ (στο άλλο tab παρουσιάζει και την εξέλιξη της χρήσης του) με τρόπο μπουρδουκλωμένο μα εντυπωσιακό: Σα πολύχρωμο καταΐφι.
July 1, 2012
Φωτογραφίες Από Το Euro
ΕΠΟΜΕΝΗ >
<
>
Το The Big Picture μάζεψε μερικές ωραίες φωτογραφίες από το Euro που μόλις έληξε σε δυο συλλογές: Μια από τους αγώνες και μια από τις εξέδρες.
Το Σπίτι Μας
Ετούτος εδώ ο τύπος μάζεψε κάμποσα από τα πρόσφατα timelapse βιντεάκια που έχουν τραβηχτεί από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, τα κόλλησε μεταξύ τους και τα έβαλε να παίξουν λίγο γρηγορότερα. Το αποτέλεσμα είναι ένα δίλεπτο εντυπωσιακό ταξίδι πάνω από το γαλάζιο βώλο που είν’ το σπίτι μας.
June 28, 2012
Τα Βίντεα Της Παρασκευής
1) The Star Wars That I Used To Know
Μια παραλλαγή του γνωστού (ανυπόφορου, πια) χιτ που λέει τον πόνο του Star Wars fan γι’ αυτό που συνέβη στο αγαπημένο του έπος. (στίχοι εδώ)
2) H καταστροφή του Χίντενμπεργκ
Το τραγικό ατύχημα του γιγάντιου Ζέπελιν το 1937 καταγράφηκε κανονικά στην κάμερα. Από την σπαρακτική περιγραφή του δημοσιογράφου βγήκε η κλασική, πια, οιμωγή «Oh, the humanity!»
3) Ζωγραφίζοντας το μποζόνιο του Χιγκς
Να πώς φτιάχτηκε η κολοσσιαία τοιχογραφία στο κτίριο όπου γίνεται το πείραμα ATLAS στο CERN.
4) Ένα τραγούδι για τα τρολ
Η κοπελιά αυτή τραγουδά για τα όντα αυτά που ζουν για να μολύνουν τα ίντερνετς. Τους λέει ευχαριστώ (στίχοι εδώ)
5) Τέλος, ιδού: Ο χάρτινος Φεβρουάριος
Τα είπαμε κι εδώ. Έρχεται.
Ο Χάρτινος Φεβρουάριος
Λίγες ημέρες πριν κυκλοφορήσει ο «Φεβρουάριος» στα βιβλιοπωλεία, πήγα στο βιβλιοδετείο για να πάρω τις πρώτες τζούρες. Άνοιξα το λοιπόν ένα ολοκαίνουριο, φρεσκοδεμένο αντίτυπο και μύρισα αυτό το άρωμα, μείγμα φρεσκοκομμένου χαρτιού και κόλλας, και μετά άνοιξα ένα άλλο αντίτυπο και το μύρισα πάλι. Σε δύο αντίτυπα από αυτά που θα κυκλοφορήσουν ωσονούπω, λοιπόν, τις πρώτες μυρωδιές τις έχω κλέψει εγώ. Συγνώμη.
Παρακάτω, φωτογραφίες από τις τυπωμένες ντάνες. Θυμίζω ότι μπορείς να αγοράσεις το e-book του «Φεβρουαρίου» ήδη στο iBookstore, ενώ μπορείς να προπαραγγείλεις το χάρτινο αντίτυπο για λίγες ώρες ακόμα σε ειδική τιμή.
Αν θες να μάθεις περισσότερα για το «Φεβρουάριο«, διάβασε αυτό, μετά την ανασκόπηση του πειράματος, και μετά το Storify με όλη τη σχετική ιστορία σε διαφορετική, εύληπτη μορφή.
June 27, 2012
Τα Ετερόκλητα Ματζαφλάρια Της Google
Στο Google I/O, το ετήσιο συνέδριό της για τους developers, η Google παραδοσιακά παρουσιάζει νέα προϊόντα με πολλή φιγούρα και ταρατατζούμ, κι έτσι έγινε και φέτος, πριν από λίγο δηλαδή, και ήταν μια παρουσίαση ενδιαφέρουσα και, σε μια αναπάντεχη κορύφωση προς το τέλος, ένα πρωτοφανές οπτικοακουστικό υπερθέαμα. Μια σύνοψη για τα πράγματα που ανακοινώθηκαν και είδαμε:
Το καλό
Η Google ανακοίνωσε την κυκλοφορία μιας φτηνής ταμπλέτας 7 ιντσών ανταγωνιστικής του Amazon Kindle. Λέγεται Nexus 7, είναι φτιαγμένη από την Asus, έχει οθόνη ανάλυσης 1280×800, τετραπύρηνο επεξεργαστή και ειδικό επεξεργαστή για γραφικά, 8GB αποθηκευτικό χώρο και το νέο Android 4.1, το επονομαζόμενο και Jelly Bean. Θα κοστίζει από 199 δολάρια, και απ’ ό,τι λένε είναι πολύ γρήγορη και ωραία, δε μοιάζει καθόλου με τόσο φτηνό μηχάνημα.
Το Jelly Bean, εξάλλου, έχει διάφορα ωραία νέα χαρακτηριστικά, όπως πιο γρήγορο και απαλό scrolling, καλύτερα notifications, πιο όμορφο και χρηστικό search (μόνο στα εγγλέζικα), φωνητικές εντολές σαν της Siri (μόνο στα εγγλέζικα), και βεβαίως θα κυκλοφορήσει μόνο για κινητά και ταμπλέτες που έχουν σκέτο Android χωρίς skins κατασκευαστών, πράγμα που σημαίνει ότι το τηλέφωνο που έχεις πιθανότατα θα το αποχτήσει, αν το αποχτήσει, κάπου το 2014. Να ένα βιντεάκι για μια υπηρεσία του νέου Android που αφορά μόνο τους Αμερικάνους:
Το σοκαριστικά αδιάφορο
Παρουσιάστηκε, δε, και μια μαύρη μπαλίτσα που είναι ένα media player που το βάζεις στο σαλόνι και κάνει streaming ταινίες και μουσική που έχεις στο cloud και τα παίζει, και το ελέγχεις με το κινητό ή την ταμπλέτα σου. Ονομάζεται Nexus Q, κοστίζει $299 και πιθανότατα δεν θα το αγοράσει ποτέ κανένας.
Κάτι άλλα
Ανακοινώθηκε επίσης η ανανέωση του mobile app του Google+, η κυκλοφορία του app για ταμπλέτες (από σήμερα για Android, αργότερα για το iPad), διάφορες νέες υπηρεσίες για το Google+ όπως ένας τρόπος για να οργανώνεις καλύτερα πάρτι και events, διάφορα καινούρια προϊόντα στο Google Play (ακόμα και περιοδικά, περιοδικά αν έχεις το θεό σου, τι έχουμε, 2010;). Γενικά σχεδόν τίποτα απολύτως από όσα ανακοινώθηκαν δεν είναι διαθέσιμο στους Έλληνες καταναλωτές σήμερα που μιλάμε, εκτός από τα apps του Google+. Άλλα εντάξει ρε παιδί μου, να ‘χουμε να ασχολούμαστε.
Ομολογουμένως πολύ όμορφο το νέο Google+ για Android twitter.com/tgeorgakopoulo…
— Th. Georgakopoulos (@tgeorgakopoulos) June 27, 2012
Το pièce de résistance
To σημαντικότερο απ’ όλα, ωστόσο, ήταν κάτι που συνέβη προς το τέλος της παρουσίασης, όταν ξαφνικά μπούκαρε στη σκηνή ο Ρώσος δισεκατομμυριούχος συνιδρυτής του Google, o Σεργκέι ο Μπριν, φορώντας αυτά τα γυαλιά τα Google Glass, και έκανε ίσως την εντυπωσιακότερη παρουσίαση στην ιστορία των τεχνολογικών παρουσιάσεων.
Συνέβησαν τα εξής:
Έξι άνθρωποι πήδηξαν από ένα αερόστατο που πετούσε εκατοντάδες μέτρα πάνω από το Σαν Φρανσίσκο, κι όλοι τους φορούσαν Google Glass γυαλάκια, και βλέπαμε τα τεκταινόμενα μέσα από τα γυαλιά τους καθώς έκαναν Hangout στο Google+, εκεί πάνω, live, και μετά πήδηξαν στο κενό και έπεσαν με αλεξίπτωτα και προσγειώθηκαν στην ταράτσα του εκθεσιακού κέντρου όπου γινόταν η εκδήλωση και μετά ποδηλάτες που φορούσαν επίσης Google Glass γυαλάκια έτρεξαν μέχρι την άκρη της ταράτσας και κατέβηκαν την πρόσοψη του κτιρίου κρεμασμένοι με σκοινιά και μπήκαν μέσα στο κτίριο και όλοι μαζί, φορώντας πάντα τα γυαλιά, live όλα αυτά, τα βλέπαμε όλα, έφτασαν μέχρι τη σκηνή και τον Σεργκέι Μπριν και όλοι ήταν όρθιοι και χειροκροτούσαν και το ίντερνετς είχε πάθει οργασμό και όλοι ήμασταν έτοιμοι να ανοίξουμε επιτόπου την κοιλιά μας για να δώσουμε ένα νεφρό γι’ αυτά τα γυαλιά.
Ακολούθησε μια βαρετούτσικη καταγραφή της έρευνας που έχει γίνει για να φτιαχτεί αυτό το πράγμα, και τελικά η ανακοίνωση ότι του χρόνου Αμερικανοί developers θα μπορούν να τα αποκτήσουν για να τα δοκιμάσουν έναντι 1500 δολαρίων -και ότι δεν θα βγουν στο εμπόριο.
Οπότε, νεφρό μου, θα μείνεις στη θέση σου. Προς το παρόν.
Λινξ 37: 7 Πράγματα Που Πρέπει Να Διαβάσεις Για Το Διάβασμα
1) Μια έρευνα για τα e-books
Η πρόσφατη έρευνα του Pew Research Center για τα e-books έχει μερικά εντυπωσιακά αποτελέσματα. Συνοπτικά: 1 στους 5 Αμερικανούς έχει διαβάσει ένα e-book τον τελευταίο χρόνο, και αυτοί που διαβάζουν e-books διαβάζουν γρηγορότερα, και περισσότερα βιβλία.
Those who read e-books report they have read more books in all formats. They reported an average of 24 books in the previous 12 months and had a median of 13 books. Those who do not read e-books say they averaged 15 books in the previous year and the median was 6 books.
2) Το καλύτερο και πληρέστερο post για την κατάσταση της ψηφιακής δημοσιογραφίας σήμερα
Κοίτα αυτό το post. Είναι κάτι το αδιανόητο. Είναι ένα μεγάλο κείμενο που αναφέρει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στην παραγωγή content online, και έχει ένα σκασμό λινξ προς δεκάδες άλλα άρθρα από τις εσχατιές του ίντερνετς. Δεν έχω ακόμα τελειώσει τη μελέτη του, είναι ένα post υποδειγματικό, είναι θησαυρός.
«Too many of us are too focused on what we want to produce and how we expect people to consume news that we’re not spending enough time looking at how people’s behavior and consumption patterns are changing”
3) Προτάσεις βιβλίων από τον Άλεν Γκίνσμπεργκ
Unsurprisingly, Ginsberg suggests reading (and buying) works by quite a few of his best friends — Burroughs, Kerouac, Snyder, Whalen, Gregory Corso, Robert Creeley — but he also advocates Ezra Pound, William Carlos Williams and Charles Reznikoff, the original Objectivist poet.
4) Βιβλία σκαλισμένα, έργα τέχνης
5) Γιατί είναι τόσο χάλια η νέα έκδοση του Kindle app για το iPad;
Αυτός εδώ ο κύριος είναι εξίσου έξω φρενών με εμένα. Μετά το πρόσφατο update η εμπειρία ανάγνωστης βιβλίων του Kindle στο iPad έγινε πολύ χειρότερη.
Having ample margins helps the eye flow over the text and makes it easier to move from one line to the next while reading. Making the margins smaller in the app hinders the ease with which the eye can move over the page, making the book harder to read, not easier. Also, it’s just ugly.
6) Η ιστορία των media σε κόμικ
Ετούτο το βιβλίο εξιστορεί την περιπέτεια της δημοσιογραφίας και των ΜΜΕ από την εποχή της αρχαίας Ρώμης μέχρι σήμερα. Είναι μια συναρπαστική ιστορία, και διαβάζεται πολύ πιο εύκολα έτσι, με σκίτσα.
«Everything we hate about the media today was present at its creation: its corrupt or craven practitioners, its easy manipulation by the powerful, its capacity for propagating lies, its penchant for amplifying rage. Also present was everything we admire — and require — from the media: factual information, penetrating analysis, probing investigation, truth spoking to power. Same as it ever was.”
7) Εκεί που διάβαζαν διάσημοι άνδρες
Τέλος, ένα ποστάκι απ’ το σπιτόσκυλο με βιβλιοθήκες και home offices διασήμων συγγραφέων και προσωπικοτήτων άλλων.
Λινξ 37: 5 Πράγματα Που Πρέπει Να Διαβάσεις Για Το Διάβασμα
1) Μια έρευνα για τα e-books
Η πρόσφατη έρευνα του Pew Research Center για τα e-books έχει μερικά εντυπωσιακά αποτελέσματα. Συνοπτικά: 1 στους 5 Αμερικανούς έχει διαβάσει ένα e-book τον τελευταίο χρόνο, και αυτοί που διαβάζουν e-books διαβάζουν γρηγορότερα, και περισσότερα βιβλία.
Those who read e-books report they have read more books in all formats. They reported an average of 24 books in the previous 12 months and had a median of 13 books. Those who do not read e-books say they averaged 15 books in the previous year and the median was 6 books.
2) Το καλύτερο και πληρέστερο post για την κατάσταση της ψηφιακής δημοσιογραφίας σήμερα
Κοίτα αυτό το post. Είναι κάτι το αδιανόητο. Είναι ένα μεγάλο κείμενο που αναφέρει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στην παραγωγή content online, και έχει ένα σκασμό λινξ προς δεκάδες άλλα άρθρα από τις εσχατιές του ίντερνετς. Δεν έχω ακόμα τελειώσει τη μελέτη του, είναι ένα post υποδειγματικό, είναι θησαυρός.
«Too many of us are too focused on what we want to produce and how we expect people to consume news that we’re not spending enough time looking at how people’s behavior and consumption patterns are changing”
3) Προτάσεις βιβλίων από τον Άλεν Γκίνσμπεργκ
Unsurprisingly, Ginsberg suggests reading (and buying) works by quite a few of his best friends — Burroughs, Kerouac, Snyder, Whalen, Gregory Corso, Robert Creeley — but he also advocates Ezra Pound, William Carlos Williams and Charles Reznikoff, the original Objectivist poet.
4) Βιβλία σκαλισμένα, έργα τέχνης
5) Γιατί είναι τόσο χάλια η νέα έκδοση του Kindle app για το iPad;
Αυτός εδώ ο κύριος είναι εξίσου έξω φρενών με εμένα. Μετά το πρόσφατο update η εμπειρία ανάγνωστης βιβλίων του Kindle στο iPad έγινε πολύ χειρότερη.
Having ample margins helps the eye flow over the text and makes it easier to move from one line to the next while reading. Making the margins smaller in the app hinders the ease with which the eye can move over the page, making the book harder to read, not easier. Also, it’s just ugly.
6) Η ιστορία των media σε κόμικ
Ετούτο το βιβλίο εξιστορεί την περιπέτεια της δημοσιογραφίας και των ΜΜΕ από την εποχή της αρχαίας Ρώμης μέχρι σήμερα. Είναι μια συναρπαστική ιστορία, και διαβάζεται πολύ πιο εύκολα έτσι, με σκίτσα.
«Everything we hate about the media today was present at its creation: its corrupt or craven practitioners, its easy manipulation by the powerful, its capacity for propagating lies, its penchant for amplifying rage. Also present was everything we admire — and require — from the media: factual information, penetrating analysis, probing investigation, truth spoking to power. Same as it ever was.”
7) Εκεί που διάβαζαν διάσημοι άνδρες
Τέλος, ένα ποστάκι απ’ το σπιτόσκυλο με βιβλιοθήκες και home offices διασήμων συγγραφέων και προσωπικοτήτων άλλων.
Καίγοντας Τη Microsoft
φωτο: Χάρης Γκίκας, ΕΘΝΟΣ
Σήμερα τα ξημερώματα τρείς βλαμμένοι τρομοκράτες προσπάθησαν να κάψουν τα γραφεία της Microsoft στο Μαρούσι, ένα κτίριο στο οποίο εργάζονται πολλές δεκάδες άνθρωποι στην υπηρεσία του καπιταλισμού, του ιμπεριαλισμού και του σόφτγουερ. Ευτυχώς κατάφεραν να κάψουν μόνο το βανάκι που είχαν κλέψει για τη δουλειά, και να προκαλέσουν υλικές ζημιές στην είσοδο του κτιρίου. Αυτή ήταν μια ακόμα είδηση από αυτές που προκύπτουν καθημερινά, πια, στη χώρα της ενάρετης βίας και του μίσους, και ούτε καν η πιο σοκαριστική.
Ως τέτοια, κανονικά δεν θα είχε νόημα να την κουβεντιάσουμε.
Αφορμή της κουβέντας ήταν η αντίδραση στην είδηση από τη δημιουργική μειοψηφία (ξέρεις ποια εννοώ, αυτό το 4-5% του πληθυσμού που ζει στον πραγματικό κόσμο αλλά μόλις τώρα έχει αρχίσει να καταλαβαίνει από τι ακριβώς αποτελείται το υπόλοιπο 94-95%), όπως αυτή αποτυπώθηκε στα ίντερνετς.
Παίρνω λαβή από την εξής τοποθέτηση του φίλου και συναγωνιστή Έρικ Πάρκς στο Facebook. Διάβασέ την πρώτα.
Διάβασες; Ωραία.
Ο σύντροφος Έρικ κάνει δύο λάθη στην προσέγγισή του. Το πρώτο βρίσκεται στη δεύτερη γραμμή, και το δεύτερο στη δεύτερη από το τέλος.
Πρώτο λάθος: Υποννοοεί πως αν οι τρομοκράτες ήξεραν ότι σ’ αυτό το χώρο η Microsoft φιλοξενεί αφιλοκερδώς startups ίσως κάτι θα άλλαζε στη γνώμη τους, κάτι θα κόπαζε την επαναστατική τους ζέση. Αυτό είναι ένα πολύ κοινό λάθος που πολλοί εξακολουθούν να επαναλαμβάνουν ακόμα και μετά τη διπλή επίδοση της Χρυσής Αυγής στις πρόσφατες εκλογές: Νομίζουν ότι όλοι οι άνθρωποι σκέφτονται με ίδια ή παρόμοια μυαλά.
Ακούστε.
Οι άνθρωποι που θέλουν να κάψουν το κτίριο όπου στεγάζεται μια εταιρία δεν ενδιαφέρονται αν μέσα φιλοξενούνται startups, εργαζόμενοι, παιδιά ή κουτάβια. Θέλουν να το κάψουν. Θέλουν να δουν το κτίριο να καίγεται. Αυτοί που προσπάθησαν να κάψουν τη Microsoft, όπως κι αυτοί που έκαψαν τη Marfin και τους ανθρώπους της, δεν είναι κανονικοί άνθρωποι σαν εμάς. Είναι sociopaths. Εγκληματίες. Επίδοξοι δολοφόνοι και, ενίοτε, κανονικοί δολοφόνοι. Το ότι ντύνουν τη βία τους με ιδεολογικό περίβλημα δεν έχει ποτέ καμία σημασία. Είναι άνθρωποι με πολύ σοβαρά προβλήματα που δεν υιοθετούν τις αξίες της κοινωνίας στην οποία ζουν. Δεν είναι σαν τους υπόλοιπους. Το να κάνεις το βήμα από την άλλη πλευρά της γραμμής και να γίνεις κάτι που ασκεί βία, που καίει και σκοτώνει, είναι ένα βήμα που ελάχιστοι το κάνουν. Το μυαλό αυτών λειτουργεί αλλιώς. Κάτι έχει λασκάρει εκεί μέσα. Κάτι έχει φύγει. Κάποια δόντια σ’ αυτά τα γρανάζια, όπως γράφει ο Κερτ Βόνεγκατ για τον εγκέφαλο του Άντολφ Άιχμαν, έχουν φθαρεί. Δεν υπάρχουν.
Βεβαίως, κάθε κοινωνία έχει sociopaths και εγκληματίες. Αν υπάρχει ένα θέμα άξιο συζήτησης σ’ αυτή την υπόθεση, όπως και σε κάθε υπόθεση τρομοκρατίας στην Ελλάδα, είναι πως το αξιακό δυναμικό της δικιάς μας της κοινωνίας είναι φρικτά ανεκτικό στη βία. Υπάρχει μια τρομερή ευκολία στις μη-βίαιες μάζες (εκτός του 4-5%, πάντως) να υιοθετήσουν το παραμύθι της «δίκαιης» βίας. Θυμάσαι τους ανθρώπους που ούρλιαζαν για κρεμάλες στο Σύνταγμα. Είδες το χαστούκι του Κασιδιάρη. Παρακολούθησες την αντίδραση στο χαστούκι του Κασιδιάρη. Θυμήθηκες την κατάθεση του μέλους της διοικούσας επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ ως μάρτυρας υπεράσπισης του Γιωτόπουλου της 17 Νοέμβρη.
Όλοι όσοι τα ανέχονται αυτά δεν είναι απαραίτητα sociopaths, αλλά είναι ανεκτικοί σε μια κουλτούρα βίας που επιτρέπει σ’ αυτούς που καίνε να καίνε σε αρκετά μεγάλο βαθμό ανενόχλητοι. Κατά τη γνώμη μου σε ένα βαθμό είναι συνένοχοι.
Αλλά αυτοί που καίνε είναι sociopaths. Δεν είναι κανονικοί άνθρωποι. Είναι εγκληματίες και φονιάδες. Δεν τους νοιάζει καθόλου μα καθόλου αν αυτό που καίνε έχει μέσα startups. Θέλουν μόνο να το δουν να καίγεται. Όπως καταλάβαμε ότι στην κοινωνία μας υπάρχουν κτήνη που ξυλοφορτώνουν ταλαίπωρους αλλοδαπούς και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που τους στηρίζουν με την ψήφο τους, έτσι θα καταλάβουμε ότι υπάρχουν ανάμεσά μας άρρωστοι φονιάδες που θέλουν να καταστρέψουν, να κάψουν και να σκοτώσουν και από πίσω εκατοντάδες χιλιάδες που ανέχονται την αρρώστια τους και ενίοτε τη χειροκροτούν κιόλας.
Α, και το δεύτερο λάθος: Ο σύντροφος Παρκς, απευθυνόμενος προς αυτά τα όντα, νομίζει ότι υπάρχει περίπτωσει να διαβάσουν ποτέ λέξεις τέτοιες, γραμμένες από το 4-5%, γραμμένες στην Ελληνική γλώσσα, και να τις καταλάβουν κιόλας.
Αυτό, φυσικά, είναι εντελώς αδύνατον.
φωτό: Χάρης Γκίκας, ΕΘΝΟΣ
