Θοδωρής Γεωργακόπουλος's Blog, page 94

Τα Βίντεα Της Παρασκευής

1) Μισή ώρα πανέμορφη Γη 

2) Γιάννενα Timelapse με Sigur Ros

via @kfng81

3) Ένας χρόνος σε δύο λεπτά 

Πώς αλλάζει ένα τοπίο

4) H απόλυτη ανάγνωση του «50 Shades of Grey»

Διάβασες το review. Τώρα εξερεύνησε τα σκοτεινά όρια της ηδονής, με την αισθαντική φωνή του Γκίλμπερτ Γκότφριντ.

5) Πριν πηδήξεις τα εμπόδια, χόρεψε, Μισέλ 

…και τελικά, φυσικά, αναπόφευκτα, νίκησε.

Σέλας Και Ηφαίστειο

Να ένα ηφαίστειο εν βρασμώ, με λάβα και στάχτες κι απ’ όλα. Το λένε Χέκλα. Εξερράγη το 1991, την ώρα που ένα πολικό σέλας έλαμπε σα φωτόσπαθο στον ουρανό.

Εκεί στην Ισλανδία μπορεί να είναι όλοι συγγενείς, αλλά έχουν θεαματικούς ουρανούς συνέχεια.

via

Ωδή Στη Χαρά Flash Mob

Συνέβη στην πόλη Σαμπαδέλ της Ισπανίας. Συμμετείχαν εκατό μουσικοί.

Και τώρα, μια απορία.

Σήμερα σου έγραψα για ένα μεγάλο σκάνδαλο που αφορά τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν επενδυτικές τράπεζες. Είναι σαφές ότι κανείς δεν συμπαθεί τις τράπεζες. Σου λέω λοιπόν τώρα ότι το παραπάνω βίντεο είναι viral διαφημιστικό της Ισπανικής τράπεζας Sabadell που γιορτάζει φέτος τα 130ά της γενέθλια. Δεν ξέρω τι σόι τράπεζα είναι (οπωσδήποτε δεν είναι μεγάλη), μπορεί να χρηματοδοτεί επιχειρήσεις τίμια και να ακολουθεί το νόμο κατά γράμμα, αλλά είναι τράπεζα, και κανείς δε συμπαθεί τις τράπεζες.

Και η απορία είναι η εξής:

Note: There is a poll embedded within this post, please visit the site to participate in this post's poll.

Όσα Πρέπει Να Ξέρεις Για Το Σκάνδαλο Libor

Και τώρα ένα άρθρο γεμάτο σεξ, πάθος και σοκαριστικές ανατροπές.

Όχι ακριβώς.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα άρθρο που αφορά σε ένα γιγάντιο σκάνδαλο με παγκόσμιες προεκτάσεις που βάζει φωτιά στα θεμέλια του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Ή, τουλάχιστον, θα έπρεπε να βάζει. Γιατί στην πραγματικότητα δεν έχει ξεσπάσει καμιά υπεργιγάντια κατακραυγή, δε βγαίνουν άνθρωποι στους δρόμους, δεν γράφονται πάρα πολλά πύρινα άρθρα. Ο λόγος είναι το ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει τι έχει συμβεί ακριβώς με το Libor και τη Barclays και έτσι το έχουν αφήσει να περάσει, χαμένο μέσα στον ορυμαγδό των καθημερινών εξελίξεων, με πόσα να προλάβει ασχοληθεί και ο σύγχρονος άνθρωπος, άσε που έκανε και ζέστη.

Το ίδιο έπαθα κι εγώ.

Μα όταν τελικά πρόλαβα και κάθισα και διάβασα περί τίνος επρόκειται κατάλαβα ότι

1ον: Δεν είναι και τόσο περίπλοκο

2ον: Είναι πιο σοκαριστικό από ό,τι φαντάζεσαι

Το σκάνδαλο εν τάχει είναι το εξής:

Υπάρχει ένα πράγμα που λέγεται «Libor«. Το Libor είναι ένα επιτόκιο, ή μάλλον καλύτερα ένας μέσος όρος, ένας αριθμός που απεικονίζει πάνω-κάτω με τι επιτόκια δανείζονται οι τράπεζες μεταξύ τους. Ορίζεται από τις τράπεζες και υποτίθεται ότι είναι ενδεικτικός της γενικότερης οικονομικής κατάστασης. Ως τέτοιος, επηρεάζει το κόστος δανεισμού επιχειρήσεων, κυβερνήσεων και ιδιωτών από τις τράπεζες. Εκτός από το Libor υπάρχουν κι άλλοι αντίστοιχοι δείκτες – τα προηγούμενα χρόνια πολλά Ελληνικά νοικοκυριά πήραν στεγαστικά δάνεια συνδεδεμένα με το Euribor, ας πούμε, το οποίο ορίζεται από τις τράπεζες της ευρωζώνης. Πρόκειται για νούμερα πολύ σημαντικά.

Οι λέξεις κλειδί είναι «ορίζεται από τις τράπεζες». Αυτά τα επιτόκια δεν ορίζονται από πραγματικά στοιχεία της πραγματικής οικονομίας, αλλά από τις εισηγήσεις των τραπεζών. Δεν είναι αντικειμενικά, ή τουλάχιστο δεν υπάρχει κανένας τρόπος να εξασφαλιστεί ότι είναι αντικειμενικά.

Στις αρχές του μήνα η τράπεζα Barclays έφαγε ένα χοντρό πρόστιμο 453 εκατομμυρίων δολαρίων από Αμερικανικές και Βρετανικές αρχές (δεν υπήρξε δίκη – τα 453 ήταν ο συμβιβασμός) επειδή αποδείχτηκε ότι τα προηγούμενα χρόνια, και κυρίως από το 2005 μέχρι το 2007, στελέχη της τράπεζας έδιναν επίτηδες λανθασμένα νούμερα στην Thomson Reuters που μάζευε τα στοιχεία, ανάλογα με το πώς τη συνέφερε (τη Barclays) να πάει το Libor. Αν το επενδυτικό κομμάτι της τράπεζας είχε συμφέρον τα επιτόκια να είναι ψηλά, έστελναν ψηλό νούμερο. Αν τους συνέφερε να είναι χαμηλά, έστελναν χαμηλό.

Το σκάνδαλο αποδείχτηκε όταν ήρθαν στην επιφάνεια e-mails υπαλλήλων της Barclays με σχετικό περιεχόμενο. Ο συμβιβασμός που επετεύχθη δεν σημαίνει ότι η τράπεζα ξεμπέρδεψε: Ένας σκασμός άνθρωποι και φορείς μπορούν να τη μηνύσουν τώρα. Και βέβαια ένα σωρό άλλες τράπεζες αναμένεται να αντιμετωπίσουν κυρώσεις για παρόμοια συμπεριφορά που, από ό,τι λένε όλοι, ήταν ευρύτατα διαδεδομένη.

Οπότε, όπως καταλαβαίνεις, πρόκειται για πολύ μεγάλο θέμα που μπορεί να έχει επηρεάσει την τσέπη σου ακόμα και άμεσα. Επίσης, αποδεικνύει (κι αυτό, μαζί με τόσα άλλα) ότι η λειτουργία του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι σάπια σε βαθμό αδιανόητο.

Τώρα θα σου δώσω μερικά πολύτιμα λινξ με περισσότερες και αναλυτικές μα όχι ακατανόητες πληροφορίες, και κάποιες γνώμες.

- Αυτό το μικρό explainer του ProPublica λέει αυτά που είπαμε παραπάνω πιο αναλυτικά, και περιέχει πάρα πολλά λινξ με ακόμα περισσότερα και αναλυτικότερα στοιχεία. Ξεκίνα από εδώ.

- Αν σου φαίνεται μπερδεμένο και με υπερβολικά πολλά λινξ, εδώ τα λένε ακόμα πιο απλά.

…some say that from the beginning of the financial crisis in 2007-2008, regulators may have been encouraging the practice, pushing banks to report low rates. As you know, low rates mean low risk: this would’ve been done to keep the markets in the dark about the financial health of the submitters and protect their reputation as safe borrowers.

- Αυτό εδώ το άρθρο του Bloomberg εξηγεί ότι ο τρόπος που είναι δομημένο το Libor είναι τέτοιος που επιτρέπει στις τράπεζες να το «πειράξουν» χωρίς να χρειαστεί να συνομωτήσουν μεταξύ τους. Μπορεί να το κάνει η καθεμιά μόνη της, κερδίζοντας αδιανόητα ποσά απλά στέλνοντας ένα email με έναν αριθμό.

“It is far easier to manipulate Libor than it may appear,” Andrew Verstein, a lecturer at Yale Law School, said in a paper to be published in the Winter 2013 issue of the Yale Journal on Regulation. “No conspiracy is required.”

- Αυτό εδώ το κείμενο του Atlantic υποστηρίζει πώς το σκάνδαλο του Libor είναι μία μόνο ένδειξη της πλήρους ηθικής κατάρρευσης των επενδυτικών τραπεζών, που εξευτελίζουν κάθε έννοια νομιμότητας ανεξέλεγκτες από κράτη ή διακρατικούς οργανισμούς.

So Barclays’ victims weren’t just other banks and traders. They included taxpayers in dozens of communities who are believed to have paid millions more in interest than they should have at the height of the financial crisis. Teachers and other public servants may have been laid off because of bankers’ pursuit of ever-higher profits.

- Εδώ, το ξεγύμνωμα αυτού του παλαβού τρόπου της τεχνητής ρύθμισης των επιτοκίων με το απαράμιλλο στυλ του Τάιλερ Ντέρντεν. Μακροσκελέστατο και σου μαυρίζει και την ψυχή (ή σε εξοργίζει, ανάλογα τι τύπος είσαι), αλλά αξίζει.

While we can point to the ridiculousness of 16 banks in London colluding on where mom and pop’s trailer park mortgage rate is set, or where a small business loan rate is set, or where a student loan rate is set; the reality is we have no choice. I wish the bulk of our lending rates were set as a spread off Treasury yields, or COFI, or better yet the Fed funds rate/OIS. But they are not. The banks tore down Glass-Steagall, became too big to fail, and set up a $500 trillion derivatives market that is too big to close.

- Εν τω μεταξύ, ο Dr. Doom ο ίδιος, ο Νουριελ Ρουμπινι, είναι στο στοιχείο του, καθώς βρίσκει ακόμα περισσότερα επιχειρήματα για τις τελεολογικές του προβλέψεις. Σε συνέντευξη που έδωσε στο Bloomberg TV δήλωσε διάφορα απαισιόδοξα (μαύρο 2013 περιμένει τον πλανήτη), και πέταξε κι αυτή την ατάκα σχετικά με τους τραπεζικούς που εγκληματούν:

There should be criminal sanctions. Noone has gone to jail since the global financial crisis. The banks do things that are illegal and at best they get a slapped with a fine. If some people end up in jail, maybe that will teach a lesson to somebody – or somebody will hang in the streets.

Και έτσι, στις έξι τελευταίες λέξεις, τα μακροοικονομικά έρχονται και κουμπώνουν γλυκά στον όχλο του Συντάγματος. Τέτοιες είναι οι εποχές που ζούμε.

Όλα Όσα Ήθελες Να Μάθεις Για Το Σκάνδαλο Libor (Και Ντρεπόσουν Να Ρωτήσεις)

Και τώρα ένα άρθρο γεμάτο σεξ, πάθος και σοκαριστικές ανατροπές.

Όχι ακριβώς.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα άρθρο που αφορά σε ένα γιγάντιο σκάνδαλο με παγκόσμιες προεκτάσεις που βάζει φωτιά στα θεμέλια του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Ή, τουλάχιστον, θα έπρεπε να βάζει. Γιατί στην πραγματικότητα δεν έχει ξεσπάσει καμιά υπεργιγάντια κατακραυγή, δε βγαίνουν άνθρωποι στους δρόμους, δεν γράφονται πάρα πολλά πύρινα άρθρα. Ο λόγος είναι το ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει τι έχει συμβεί ακριβώς με το Libor και τη Barclays και έτσι το έχουν αφήσει να περάσει, χαμένο μέσα στον ορυμαγδό των καθημερινών εξελίξεων, με πόσα να προλάβει ασχοληθεί και ο σύγχρονος άνθρωπος, άσε που έκανε και ζέστη.

Το ίδιο έπαθα κι εγώ.

Μα όταν τελικά πρόλαβα και κάθισα και διάβασα περί τίνος επρόκειται κατάλαβα ότι

1ον: Δεν είναι και τόσο περίπλοκο

2ον: Είναι πιο σοκαριστικό από ό,τι φαντάζεσαι

Το σκάνδαλο εν τάχει είναι το εξής:

Υπάρχει ένα πράγμα που λέγεται «Libor«. Το Libor είναι ένα επιτόκιο, ή μάλλον καλύτερα ένας μέσος όρος, ένας αριθμός που απεικονίζει πάνω-κάτω με τι επιτόκια δανείζονται οι τράπεζες μεταξύ τους. Ορίζεται από τις τράπεζες και υποτίθεται ότι είναι ενδεικτικός της γενικότερης οικονομικής κατάστασης. Ως τέτοιος, επηρεάζει το κόστος δανεισμού επιχειρήσεων, κυβερνήσεων και ιδιωτών από τις τράπεζες. Εκτός από το Libor υπάρχουν κι άλλοι αντίστοιχοι δείκτες – τα προηγούμενα χρόνια πολλά Ελληνικά νοικοκυριά πήραν στεγαστικά δάνεια συνδεδεμένα με το Euribor, ας πούμε, το οποίο ορίζεται από τις τράπεζες της ευρωζώνης. Πρόκειται για νούμερα πολύ σημαντικά.

Οι λέξεις κλειδί είναι «ορίζεται από τις τράπεζες». Αυτά τα επιτόκια δεν ορίζονται από πραγματικά στοιχεία της πραγματικής οικονομίας, αλλά από τις εισηγήσεις των τραπεζών. Δεν είναι αντικειμενικά, ή τουλάχιστο δεν υπάρχει κανένας τρόπος να εξασφαλιστεί ότι είναι αντικειμενικά.

Στις αρχές του μήνα η τράπεζα Barclays έφαγε ένα χοντρό πρόστιμο 453 εκατομμυρίων δολαρίων από Αμερικανικές και Βρετανικές αρχές (δεν υπήρξε δίκη – τα 453 ήταν ο συμβιβασμός) επειδή αποδείχτηκε ότι τα προηγούμενα χρόνια, και κυρίως από το 2005 μέχρι το 2007, στελέχη της τράπεζας έδιναν επίτηδες λανθασμένα νούμερα στην Thomson Reuters που μάζευε τα στοιχεία, ανάλογα με το πώς τη συνέφερε (τη Barclays) να πάει το Libor. Αν το επενδυτικό κομμάτι της τράπεζας είχε συμφέρον τα επιτόκια να είναι ψηλά, έστελναν ψηλό νούμερο. Αν τους συνέφερε να είναι χαμηλά, έστελναν χαμηλό.

Το σκάνδαλο αποδείχτηκε όταν ήρθαν στην επιφάνεια e-mails υπαλλήλων της Barclays με σχετικό περιεχόμενο. Ο συμβιβασμός που επετεύχθη δεν σημαίνει ότι η τράπεζα ξεμπέρδεψε: Ένας σκασμός άνθρωποι και φορείς μπορούν να τη μηνύσουν τώρα. Και βέβαια ένα σωρό άλλες τράπεζες αναμένεται να αντιμετωπίσουν κυρώσεις για παρόμοια συμπεριφορά που, από ό,τι λένε όλοι, ήταν ευρύτατα διαδεδομένη.

Οπότε, όπως καταλαβαίνεις, πρόκειται για πολύ μεγάλο θέμα που μπορεί να έχει επηρεάσει την τσέπη σου ακόμα και άμεσα. Επίσης, αποδεικνύει (κι αυτό, μαζί με τόσα άλλα) ότι η λειτουργία του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι σάπια σε βαθμό αδιανόητο.

Τώρα θα σου δώσω μερικά πολύτιμα λινξ με περισσότερες και αναλυτικές μα όχι ακατανόητες πληροφορίες, και κάποιες γνώμες.

- Αυτό το μικρό explainer του ProPublica λέει αυτά που είπαμε παραπάνω πιο αναλυτικά, και περιέχει πάρα πολλά λινξ με ακόμα περισσότερα και αναλυτικότερα στοιχεία. Ξεκίνα από εδώ.

- Αν σου φαίνεται μπερδεμένο και με υπερβολικά πολλά λινξ, εδώ τα λένε ακόμα πιο απλά.

…some say that from the beginning of the financial crisis in 2007-2008, regulators may have been encouraging the practice, pushing banks to report low rates. As you know, low rates mean low risk: this would’ve been done to keep the markets in the dark about the financial health of the submitters and protect their reputation as safe borrowers.

- Αυτό εδώ το άρθρο του Bloomberg εξηγεί ότι ο τρόπος που είναι δομημένο το Libor είναι τέτοιος που επιτρέπει στις τράπεζες να το «πειράξουν» χωρίς να χρειαστεί να συνομωτήσουν μεταξύ τους. Μπορεί να το κάνει η καθεμιά μόνη της, κερδίζοντας αδιανόητα ποσά απλά στέλνοντας ένα email με έναν αριθμό.

“It is far easier to manipulate Libor than it may appear,” Andrew Verstein, a lecturer at Yale Law School, said in a paper to be published in the Winter 2013 issue of the Yale Journal on Regulation. “No conspiracy is required.”

- Αυτό εδώ το κείμενο του Atlantic υποστηρίζει πώς το σκάνδαλο του Libor είναι μία μόνο ένδειξη της πλήρους ηθικής κατάρρευσης των επενδυτικών τραπεζών, που εξευτελίζουν κάθε έννοια νομιμότητας ανεξέλεγκτες από κράτη ή διακρατικούς οργανισμούς.

So Barclays’ victims weren’t just other banks and traders. They included taxpayers in dozens of communities who are believed to have paid millions more in interest than they should have at the height of the financial crisis. Teachers and other public servants may have been laid off because of bankers’ pursuit of ever-higher profits.

- Εδώ, το ξεγύμνωμα αυτού του παλαβού τρόπου της τεχνητής ρύθμισης των επιτοκίων με το απαράμιλλο στυλ του Τάιλερ Ντέρντεν. Μακροσκελέστατο και σου μαυρίζει και την ψυχή (ή σε εξοργίζει, ανάλογα τι τύπος είσαι), αλλά αξίζει.

While we can point to the ridiculousness of 16 banks in London colluding on where mom and pop’s trailer park mortgage rate is set, or where a small business loan rate is set, or where a student loan rate is set; the reality is we have no choice. I wish the bulk of our lending rates were set as a spread off Treasury yields, or COFI, or better yet the Fed funds rate/OIS. But they are not. The banks tore down Glass-Steagall, became too big to fail, and set up a $500 trillion derivatives market that is too big to close.

- Εν τω μεταξύ, ο Dr. Doom ο ίδιος, ο Νουριελ Ρουμπινι, είναι στο στοιχείο του, καθώς βρίσκει ακόμα περισσότερα επιχειρήματα για τις τελεολογικές του προβλέψεις. Σε συνέντευξη που έδωσε στο Bloomberg TV δήλωσε διάφορα απαισιόδοξα (μαύρο 2013 περιμένει τον πλανήτη), και πέταξε κι αυτή την ατάκα σχετικά με τους τραπεζικούς που εγκληματούν:

There should be criminal sanctions. Noone has gone to jail since the global financial crisis. The banks do things that are illegal and at best they get a slapped with a fine. If some people end up in jail, maybe that will teach a lesson to somebody – or somebody will hang in the streets.

Και έτσι, στις έξι τελευταίες λέξεις, τα μακροοικονομικά έρχονται και κουμπώνουν γλυκά στον όχλο του Συντάγματος. Τέτοιες είναι οι εποχές που ζούμε.

Μια Πύρινη Τρύπα Στο Τουρκμενιστάν Καίει Από Το 1971

Το 1971 Σοβιετικοί γεωλόγοι που έκαναν γεωτρήσεις για φυσικό αέριο στο Τουρκμενιστάν προκάλεσαν μια κατολίσθηση από την οποία προέκυψε αυτός εδώ ο κρατήρας. Το φυσικό αέριο που έβγαινε από αυτόν ήταν τόσο πολύ που αποτελούσε κίνδυνο για τις γύρω περιοχές, οπότε οι επιστήμονες του έβαλαν φωτιά για να καεί.

Η φωτιά καίει από τότε.

Την τρύπα, που έχει πλάτος 60 μέτρα και βάθος 20, την αποκαλούν «η πύλη της κολάσεως«. Βίντεο:

Περισσότερες φωτογραφίες εδώ.

Λινξ 41: Πράγματα Για Διάβασμα

1) Κάποτε στους ζωολογικούς κήπους έδειχναν ανθρώπους

Η ιστορία αυτού του ζωολογικού κήπου που λειτουργούσε στο Αμβρούργο το 1880 είναι συναρπαστικοί. Τα δημοφιλέστερα εκθέματα ήταν μια οικογένεια ινδιάνων Ινουίτ από τον Καναδά, που στα μάτια των Γερμανών της εποχής φάνταζαν τρομερά εξωτικοί και αλλόκοτοι. Ένας από αυτούς (που μιλούσε τρεις γλώσσες), κράτησε ημερολόγιο (via).

Whatever expectations Ulrikab had of Europeans were crushed upon his arrival. Visitors to the zoo treated the Inuit like any other caged animal. They shoved food through the fence and poked fun at their strange appearance. «Some Kablunat laugh at us, but this did not make us tired, as their souls are also to be laughed at,» he wrote in his diary on October 27, 1880.

2) Ένα απίστευτα σπάνιο φυσικό φαινόμενο

Αυτό η άσπρη λάμψη που βλέπεις είναι αστραπές από μια γιγάντια καταιγίδα, όπως φαινεται απ’ το διάστημα. Πρόσεξε τώρα λίγο πιο ψηλά, μια διπλή κόκκινη σκιά. Τη βλέπεις; Αυτό είναι ένα κόκκινο sprite («δαιμόνιο» έχω βρει να το μεταφράζουν), ένα στιγμιαίο φωτεινό φαινόμενο που εμφανίζεται πάνω απο καταιγίδες σε πολύ μεγάλο ύψος. Το συγκεκριμένο το φωτογράφησαν οι αστροναύτες του ISS τις προάλλες, και είναι τεράστιο – αυτό που βλέπεις έχει μήκος περίπου 50 χιλιόμετρα. Τα sprites σπάνια τα βλέπουν άνθρωποι, ακριβώς επειδή αστράφτουν τόσο ψηλά, μακριά από τα σύννεφα. Πρώτη φορά ανακαλύφθηκαν μόλις το 1989. Σπάνια κοιτάζει κανείς τις καταιγίδες από πάνω, βλέπεις.

3) Πώς αποφεύγουν την αιμομιξία οι Ισλανδοί

Όταν ζεις σε μια χώρα 300.000 κατοίκων, απομονωμένη, νησιωτική, ελλοχεύει το εξής πρόβλημα: Να τα φτιάξεις με συγγενή σου. Στο νησί αυτό όλοι γνωρίζονται και, εκ των πραγμάτων, όλοι έχουν μια  κοντινή ή μακρινή συγγένεια, οπότε για να αποφευχθούν άσχημες εκπλήξεις στο μέλλον δημιουργήθηκε μια βάση δεδομένων με το γενεαλογικό δέντρο σχεδόν όλων των κατοίκων της Ισλανδίας, για να μπαίνει ο άλλος και να ψάχνει πόσο μακρινή ξαδέρφη του είναι αυτή που του αρέσει.

4) Η απίθανη ιστορία του καλύτερου βιογραφικού που έχεις διαβάσει

Τύπος ονόματι Ρόαναλντ (ναι, Ρόαναλντ) στέλνει το εξής βιογραφικό:

Τη γίνεται στη συνέχεια; Τον προσλαμβάνουν.

5) Οι καλλιτέχνες που βγάζουν λεφτά απευθείας απ’ το κοινό

Μια ωραία σύνοψη της τάσης που θέλει καλλιτέχνες να απευθύνονται στο κοινό τους χωρίς μεσάζοντες, και να πουλάνε τα προϊόντα του ταλέντου τους χωρίς μεσάζοντες. Ανάμεσα στα άλλα αναφέρεται το πρόγραμμα της Αμάντα Πάλμερ, που χρηματοδότησε το νέο δίσκο της μέσα από το Kickstarter, και του κωμικού Λούη Σι-Κεη που είχε πουλήσει το βίντεο της παράστασής του απευθείας από το site του, και τώρα έκανε το ίδιο και με τα εισιτήρια της νέας του τουρνέ. Έβγαλε 4,5 εκατομμύρια σε δυο εβδομάδες έτσι. Διάβασε περισσότερα για τον Λούι εδώ.

Κωμικοί Σε Αυτοκίνητα Με Καφέ

Αυτή η καινούρια εκπομπή του Τζέρι Σάινφελντ ξεκινά την Πέμπτη, και μοιάζει βεβαίως σαν μια μικρούλα αρπαχτή, αλλά από αυτές που λες, χαλάλι, και μόνο για το επεισόδιο με το Λάρι το Ντέιβιντ, θα το δούμε.

via

Γιατί Είναι Τόσο Αφόρητη Η Ζέστη;

Το ανθρώπινο σώμα έχει, όπως ξέρεις, θερμοκρασία γύρω στους 37 βαθμούς Κελσίου. Γιατί τότε υποφέρουμε όταν η ατμόσφαιρα γύρω μας έχει παρόμοια θερμοκρασία; Μια χαρά είναι το απομέσα μας όλο το χρόνο -γιατί όταν το απ’ έξω γίνεται το ίδιο ζεστό νιώθουμε άσχημα;

Η απάντηση είναι ότι το ανθρώπινο σώμα δεν είναι ένα αντικείμενο με σταθερή θερμοκρασία, αλλά λειτουργεί ως αντλία θερμότητας: Τη θερμότητα που παράγει όλη μέρα-κάθε μέρα τη διοχετεύει στο περιβάλλον με διάφορους μηχανισμούς (αναπνοή, ιδρώτας κλπ). Όταν η θερμοκρασία του περιβάλλοντος αυξάνεται, το σώμα δυσκολεύεται να ξεφορτωθεί τη θερμότητα που παράγει. Το εξηγεί το Slate πολύ απλά και κατανοητά εδώ.

We transfer that heat into our surroundings by sweating, exhaling warm air, and circulating blood near the surface of our skin to cool. When the temperature gradient (or difference) between the body and the air is high, heat flows easily from us into the environment, and we cool down. But when the weather hovers around our internal temperature, our inner swelter lingers, and we feel hot and uncomfortable. Humidity makes things worse by interfering with the vaporization of sweat, one of the human body’s main cooling mechanisms.

Από την άλλη, όταν έχει πολύ κρύο το σώμα χάνει τη θερμότητά του πολύ πιο γρήγορα από όσο πρέπει, και κρυώνει.

Αν υπάρχει ένα μέρος στη Γη όπου έχει πάντα 29-30 βαθμούς χωρίς πολλή υγρασία, να μου το πείτε.

Τα Βίντεα Της Παρασκευής

1. Ευρωtimelapse

EuroLapse from David Kosmos Smith on Vimeo.

Ένα timelapse που σε πάει βόλτα σε 12 Ευρωπαϊκές τοποθεσίες. Περιέχει δύο ελληνικές.

2. Ένα παγόβουνο που αναποδογυρίζει

3. Δεν είναι ακριβώς πάγος, ούτε υγρό. Είναι νερό που συμπεριφέρεται σαν λάβα:

4. Ζωγραφίζοντας ένα ψηφιακό τοπίο

5. Ασκήσεις μνήμης: Ένα ενδιαφέρον TED Talk