Θοδωρής Γεωργακόπουλος's Blog, page 87
September 6, 2012
Shit Appleτοι & iPhonιάδες Say
Μεγάλες αλήθειες.
Το Ρομπότ Τσιτάχ Που Τρέχει Γρηγορότερα Από Το Γιουσέιν Μπολτ
Αυτό το πράγμα κατασκευάζεται από εταιρία της Βοστόνης με το ευφάνταστο όνομα «Boston Dynamics» για λογαριασμό του Αμερικανικού στρατού, αντιλαμβάνεσαι, for military purposes, όπως δηλαδή σχεδόν όλα τα επιστημονικά πειράματα gone wrong. Τώρα μπορεί να το βλέπεις να παραπατάει πότε πότε, μπορεί να γελάς κι όταν στο τέλος σαβουριάζεται μα, βρε κουτό, δεν καταλαβαίνεις, δεν έχεις καταλάβει, το ρομπότ τσιτάχ προετοιμάζεται, γυμνάζεται, μαθαίνει, κι όταν είναι έτοιμο θα ξυπνήσει, θα σκίσει τα καλώδια που το κρατάνε, θα ξεφύγει, θα ξαμολυθεί, και μια στρατιά από ρομπότ-τσιτάχ θα ξεχυθεί στον πλανήτη σαν εμετός, και μετά άντε να βρούμε χρονομηχανή για να στείλουμε πίσω στο 2012 ένα στρατιώτη να κανονίσει τους κυρίους της Boston Dynamics.
Μη Θυμώνετε Τον Ήλιο
Πριν από έξι ημέρες η αιώνια και ζωοδότρα έκρηξη φωτιάς που αποκαλούμε ήλιο πέταξε μια γιγάντια καυτή γλώσσα καταπά στα πέρατα του άδειου σύμπαντος. Τρεις μέρες μετά, η Γη λούστηκε με ένα λαμπρό σέλας και το ΠΑΣΟΚ άλλαξε το σήμα του.
Αυτά συνέβησαν.
September 5, 2012
Πώς Φαντάζονταν Το 2000 Οι Άνθρωποι Του 1899
ΕΠΟΜΕΝΗ >
<
>
Αυτές είναι μερικές πολύ ωραίες χρωματιστές κάρτες που έφτιαξαν Γάλλοι καλλιτέχνες τα παλιά τα χρόνια, στα τέλη του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ου. Τις έβρισκες στα πακέτα τσιγάρων ή με τη μορφή ταχυδρομικής κάρτας και απεικόνιζαν τον κόσμο του 2000, όπως τον φαντάζονταν τότε.
Το όραμά τους περιείχε διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα, όπως ρομπότ σκούπες (Roomba!), ιπτάμενους πυροσβέστες, αυτόματους κουρείς και μια μηχανή που αλέθει βιβλία και μεταφέρει γνώση στα κεφάλια των μαθητών με καλώδια.
Δες περισσότερες εδώ.
Λινξ 51: Πράγματα Για Διάβασμα
1) Όλα όσα ήθελες να ξέρεις για το γέλιο
Να ένα πολύ ωραίο άρθρο για το γέλιο, γραμμένο στον Guardian. Ξεκινά με αυτή τη φανταστική ιστορία:
Consider the bizarre events of the 1962 outbreak of contagious laughter in Tanganyika (now Tanzania). What began as an isolated fit of laughter in a group of 12-to 18-year-old schoolgirls rapidly rose to epidemic proportions. Contagious laughter propagated from one individual to the next, eventually infecting adjacent communities. Like an influenza outbreak, the laughter epidemic was so severe that it required the closing of at least 14 schools and afflicted about 1,000 people. Fluctuating in intensity, it lasted for around two and a half years.
2) Κι αν υπήρχε μόνο ένας σύντροφος για τον καθένανε στη Γη;
Το xkcd κάθισε και το μελέτησε (χωρίς πολλά σκιτσάκια) και το αποτέλεσμα είναι ξεκαρδιστικό και ταυτόχρονα ακυρώνει την ιδέα πίσω από τις περισσότερες ρομαντικές κομεντί που γυρίστηκαν ποτέ.
Given that you have 500,000,000 potential soul mates, it means you’ll only find true love in one lifetime out of ten thousand.
3) Πώς να γράφεις για οποιοδήποτε μέσο
O Σάιμον Ριτς, ένας συγγραφέας που γράφει βιβλία, διηγήματα, άρθρα για περιοδικά και σενάρια για ταινίες και τηλεοπτικές εκπομπές, εξηγεί τις διαφορές -και πώς μπορεί να γράφει για τόσο διαφορετικά μέσα.
The big advantage of a novel is you can do anything you want and not have to worry about budget costs. You can explode the Earth and all you have to do is type a few words and it’s done in the reader’s head. You don’t have to hire Jerry Bruckheimer to blow up the Earth in a novel. So that’s a big advantage. But sometimes I’ll write something and think this needs to be performed by actors in order for it to make any sense and be any good. I’m really lucky that I get to use all those other weapons too then.
4) Πώς οι πελάτες των βιβλιοπωλείων αντιμετωπίζουν τα βιβλιοπωλεία
Μια σατυρική αφήγηση από τη σκοπιά του εργαζόμενου σε βιβλιοπωλείο.
If you shop in a store and know exactly what you want, I’m guessing it takes roughly 30 seconds to a minute to get what you want and leave the store. Sometimes there are lines (HUGE bummer), but you should know all retailers try their hardest to make sure you’re served as efficiently as possible (excluding a not-to-be-named government service). But now I think the total wait time for a rude person has been updated post-Twitter. The average time a rude customer is capable of waiting is 6 seconds.
5) H υπερβολική μείωση των πυρκαγιών είναι κακό πράγμα
Η σεζόν των πυρκαγιών μπορεί να λήγει για το βόρειο ημισφαίριο, αλλά δεν πειράζει, οι φωτιές είναι πάντα κάτι επίκαιρο και ευαίσθητο για εμάς. Έχω γράψει και στο παρελθόν ότι οι πυρκαγιές είναι μέρος της ζωής των μεσογειακών οικοσυστημάτων και θα συνέβαιναν ακόμα κι αν δεν υπήρχαν οικοπεδοφάγοι και πυρομανείς. Είναι απαραίτητες για την υγεία του δάσους, κι όταν η ανθρωπότητα κινητοποιείται για να τις σταματήσει εντελώς, αυτό συμβαίνει.
«The irony here is that the argument for setting these areas aside as national forests and parks was, to a large extent, to protect them from fire,» Pyne says. «Instead, over time they became the major habitat for free-burning fire.»
So instead of a few dozen trees per acre, the Southwestern mountains of New Mexico, Arizona, Colorado and Utah are now choked with trees of all sizes, and grass and shrubs. Essentially, it’s fuel.
And now fires are burning bigger and hotter. They’re not just damaging forests — they’re wiping them out. Last year, more than 74,000 wildfires burned over 8.7 million acres in the U.S.
September 4, 2012
Εγκληματικότητα, Παράδεισος Και Κόλαση: Ένας Πίνακας
Ετούτος εδώ ο πίνακας δείχνει το δείκτη της εγκληματικότητας σε μια κοινωνία ανάλογα με (δώσε βάση τώρα) την ποσοστιαία διαφορά αυτών που πιστεύουν στον παράδεισο από αυτούς που πιστεύουν στην κόλαση. Μπορεί να μοιάζει για παλαβή αναλογία, σα να προσπαθείς να βγάλεις συμπεράσματα από το χρώμα των μαλλιών των εγκληματιών ας πούμε, αλλά τέλος πάντων η γραμμή βγαίνει και το συμπέρασμα είναι το εξής: Οι κοινωνίες οι πολίτες των οποίων πιστεύουν αναλογικά περισσότερο στον παράδεισο και λιγότερο στην κόλαση (και άρα, όπως συμπεραίνουν οι επιστήμονες, φοβούνται λιγότερο την τιμωρία) εμφανίζουν μεγαλύτερη εγκληματικότητα.
Η έρευνα εδώ, το σχετικό άρθρο εδώ.
September 2, 2012
100 Άνθρωποι, Από 1 Μέχρι 100 Χρονών, Σε Ένα Βίντεο
Εδώ βλέπεις 100 ανθρώπους να κοιτάζουν την κάμερα και να λένε την ηλικία τους στα Ολλανδικά. Εκτός από τον πρώτο (ένα βρέφος), όλοι οι υπόλοιποι λένε τα νούμερα «δύο» ως «εκατό». Θα σε βάλει σε σκέψεις. Εμένα με έβαλε.
Είναι εκπληκτικό το πόσο περισσότεροι είναι οι γέροι από τους νέους.
Φωτογενής Άρης
ΕΠΟΜΕΝΗ >
<
>
Να μερικές θαυμάσιες φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης από τον Άρη. Τις τράβηξε το ρομποτάκι Curiosity, το οποίο τώρα που μιλάμε τσουλάει στην επιφάνεια του πλανήτη. Δες περισσότερες εδώ.
August 31, 2012
Ελλάδα, 2012: Τρία Πράγματα Που Συνέβησαν
Να τρία πράγματα που συνέβησαν στη χώρα μας ετούτη την ημέρα:
1) Βουλευτές, δήμαρχοι και ο αντιπεριφερειάρχης από τα πέριξ της Άρτας έστειλαν επιστολή στον πρωθυπουργό ζητώντας να μην κλείσει το Κέντρο Νεοσύλλεκτων που υπάρχει στην Άρτα γιατί, «αποτελεί οικονομικό κύτταρο μεγάλης σημασίας, η δε παρουσία των νεοσυλλέκτων κατά τις ημέρες της κατάταξής τους δίνει ζωή και παλμό σε καιρούς δύσκολους και ζοφερούς».
2) Ο εμπορικός σύλλογος Πειραιώς εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία εκφράζει την αντίθεσή του στη δημιουργία νέου λιμένα κρουαζιέρας στο Φαληρικό Δέλτα επειδή «O Πειραιάς (…) δεν θα επαιτεί, αλλά απαιτεί την θέση που του αρμόζει στον παγκόσμιο ναυτιλιακό χάρτη».
3) Οι εργαζόμενοι στο μετρό ανακοίνωσαν πως αύριο το μετρό κλείνει από τις 5:30 το πρωί μέχρι τις 12 το μεσημέρι επειδή θα κάνουν γενική συνέλευση «για τον συντονισμό των ενεργειών και τον προγραμματισμό περαιτέρω κινητοποιήσεών για τις μισθολογικές τους περικοπές».
Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να επισημάνω το συνδετικό κρίκο αυτών των ειδήσεων. Χρειάζεται; Είναι προφανής. Υπάρχει άραγες κάτι ποιο αντιπροσωπευτικό του τι είναι «Ελληνική ζωή» τη σήμερον ημέρα από αυτές τις τρεις ειδήσεις;
Υπάρχει καλύτερο απόσταγμα Ελλάδας από ένα μπουκέτο μικροσυμφερόντων που μάχονται εναντίον οποιουδήποτε τα επιβουλεύεται, δηλαδή όλων των υπόλοιπων;
Σύμφωνοι, μπορεί και να υπάρχει.
Μπορεί η σύσταση του νέου διοικητικού συμβουλίου του ΕΟΤ, με τους δικηγόρους, το γιατρό και την οδοντίατρο να είναι ως γεγονός πιο αντιπροσωπευτικό.
Ή η ξεκαρδιστική απολογία των πρυτάνεων/κοτζαμπάσηδων του ΑΠΘ για τις τουαλέτες των 30.000 ευρώ και τα iPhone.
Ή η διαβεβαίωση του πρωθυπουργού στον αρχιεπίσκοπο ότι οι μισθοί των κληρικών δεν θα περικοπούν.
Όλα αυτά σήμερα έγιναν, επίσης. Αλλά εμένα οι άλλες μου άρεσαν, εκείνες οι ανακοινώσεις από τρεις περήφανες ομάδες Ελλήνων, γκρουπούσκουλα που αγωνίζονται γι’ αυτό που τους συμφέρει όπως μόνο Έλληνες ξέρουν και μπορούν.
Οι περήφανοι Αρτινοί, που είχα την ευκαιρία να τους γνωρίσω, ως φαντάρος στο ΚΕΥΓ (έτσι το έλεγαν τότε), υπερασπίζονται την οικονομία του κοτομπέικον, αδιαφορώντας για το ποιος την χρηματοδοτεί (όλοι οι υπόλοιποι).
Οι Πειραιώτες έμποροι που υπερασπίζονται το μονοπώλιο που τους έχει χαριστεί, από οποιαδήποτε ανεπιθύμητη «ανάπτυξη», αδιαφορώντας για το ποιον μπορεί να οφελήσει αυτή (όλους εμάς).
Οι εργαζόμενοι στο μετρό, που υπερασπίζονται το δικαίωμά τους να μη δουλεύουν, αδιαφορώντας για το πώς και πόσο εξευτελίζουν τους πελάτες τους (όλους εμάς).
Αυτό είμαστε, πεντακάθαρο, νάτο: Μικροομάδες Ελλήνων που θέλουν να περάσει το δικό τους αδιαφορώντας για το κοινό καλό, για το τι συμφέρει την κοινωνία γενικότερα, ακόμα και για το αν υπάρχει κοινωνία έξω από την περιοχή/μαγαζί/σπίτι τους.
Δεν είμαστε μέλη κοινωνίας, όλοι εμείς. Ο έμπορας του Πειραιά, που θέλει να πουλάει μόνο αυτός τσίχλες στους τουρίστες για να βγάλει λεφτά και να τα στέλνει στο γιο του που είναι φαντάρος στην Άρτα για να φάει κοτομπέικον, δεν ανήκει στην ίδια κοινωνία με τον Αρτινό που θέλει να πουλάει κοτομπέικον σε εσωτερικούς μετανάστες στη μέση του πουθενά για πάντα.
Εμείς είμαστε ξεχωριστές οντότητες που απλά συμβαίνει να συγκατοικούν στον ίδιο χώρο. Συνυπάρχουμε με το ζόρι στις καλές τις εποχές, οπότε τώρα που ήρθαν τα ζόρια θα φαγωθούμε μεταξύ μας, υπερασπίζοντας ο καθένας το δικό του, ασφυκτικά περιορισμένο και μικρό -μικροσκοπικό, απειροελάχιστο- συμφέρον.
Θυμήσου: Το μίσος!
