Θοδωρής Γεωργακόπουλος's Blog, page 83
October 11, 2012
Και Τώρα, Το Onion Τα Βάζει Με Το TED
Αυτή η παρωδία έχει όλες τις προϋποθέσεις να είναι ξεκαρδιστική. Ξεκινά την επόμενη εβδομάδα.
Η Βιβλιοθήκη Των Παραμελημένων Βιβλίων
Ετούτο εδώ είναι ένα ωραίο έργο τέχνης αυτηνής: Ένα installation με βιβλία από βιβλιοθήκες που δεν έχει δανειστεί ποτέ κανένας.
Η ιδέα από μόνη της μου αρέσει πολύ.
Φεβρουάριος: Η Παρουσίαση
Μιας και μπήκε το φθινόπωρο κι έγινε ο καιρός καταλληλότερος, μια ανακοίνωση:
Τη Δευτέρα, 22 Οκτωβρίου και στις 19:00 θα λάβει χώρα εκδήλωση εορταστική και χαρμόσυνη που θα χαιρετίσει την κυκλοφορία του «Φεβρουαρίου» που, αν έρχεσαι για πρώτη φορά σ’ αυτό το website απ’ τον Άλφα του Κενταύρου και δεν το γνωρίζεις, είναι το τελευταίο μου βιβλίο. Η εκδήλωση θα φιλοξενηθεί στο σφηνοειδούς σχήματος και δημιουργικής χροιάς βιβλοπωλείο Free Thinking Zone που βρίσκεται στη γωνία Γριβαίων και Σκουφά 64 στο κέντρο της Αθήνας (χάρτης). Για το βιβλίο θα μιλήσουν τρεις εκλεκτοί Homo sapiens που το έχουν το λέγειν και ξέρουν πού παν τα τέσσερα και πόσα απίδια χωράει ο σάκος και τα παιδιά του Ζεβεδαίου ποιον έχουνε πατέρα, και είναι οι εξής:
- Ο ηθοποιός Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
- Ο δημοσιογράφος και εκδότης του The Books’ Journal Ηλίας Κανέλλης
- Η δημοσιογράφος Τίνα Μανδηλαρά
Το κοινό χαρακτηριστικό των τριών, και η μεγάλη τους τύχη συνάμα: Έχουν διαβάσει το βιβλίο.
Δεν έχω ιδέα τι θα πουν. Ελπίζω να πουν καλά λόγια.
Επίσης, θα είμαι και εγώ παρών στο χώρο, έτοιμος να λύσω οποιαδήποτε απορία μπορεί να έχεις για το βιβλίο, τον εαυτό μου, τον εαυτό σου ή το σύμπαν*. Θα μπορείς να με δεις, να μου μιλήσεις, και υπό προϋποθέσεις ακόμα και να με αγγίξεις (ΘΑ ΤΗΡΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΗ ΣΕΙΡΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ).
Θα είναι ένα ωραίο απόγευμα. Ελπίζω να βρέχει.
Λινξ γεμάτα Φεβρουάριο:
Αγόρασε το «Φεβρουάριο» στο iTunes
Αγόρασε το «Φεβρουάριο» από τις εκδόσεις Καστανιώτη, χάρτινο
Αγόρασε το «Φεβρουάριο» από τις εκδόσεις Καστανιώτη, ψηφιακό
Φωτορεπορτάζ: Χάρτινοι Φεβρουάριοι στον πραγματικό κόσμο
Φωτορεπορτάζ: Ηλεκτρονικοί Φεβρουάριοι στον πραγματικό κόσμο
Ένα Storify γεμάτο με την ιστορία του «Φεβρουαρίου», από τον Ιανουάριο του 2012 μέχρι σήμερα.
*δεν παρέχονται εγγυήσεις για την ορθότητα των απαντήσεών μου ή συγγνώμες για τα δάκρυα που μπορεί αυτές να προκαλέσουν
October 10, 2012
Τα Διαμάντια: Η Μεγαλύτερη Απάτη Στην Ιστορία Του Καπιταλισμού
Τις προάλλες διάβασα μια είδηση για την ανακάλυψη ενός τεράστιου κοιτάσματος διαμαντιών στον κρατήρα ενός αστεροειδή που έπεσε πριν από εκατομμύρια χρόνια, στη βόρεια Ρωσία, και θυμήθηκα αυτό εδώ το μακρουλό και υπέροχο άρθρο. Είχε δημοσιευτεί στο Atlantic το 1982 (δεν το διάβασα τότε) και εξηγεί πώς λειτουργεί η αγορά των διαμαντιών, πώς εδραιώθηκε το μονοπώλιο της De Beers, και πώς, τελικά, η αντίληψη ότι τα διαμάντια είναι σπάνια, πολύτιμα και -ναι- «παντοτινά» είναι
1) Το προϊόν μιας από τις μεγαλύτερες καμπάνιες μάρκετινγκ στην ιστορία του καπιταλισμού και
2) Ένα τεράστιο ψέμα.
The diamond invention is far more than a monopoly for fixing diamond prices; it is a mechanism for converting tiny crystals of carbon into universally recognized tokens of wealth, power, and romance. To achieve this goal, De Beers had to control demand as well as supply. Both women and men had to be made to perceive diamonds not as marketable precious stones but as an inseparable part of courtship and married life. To stabilize the market, De Beers had to endow these stones with a sentiment that would inhibit the public from ever reselling them. The illusion had to be created that diamonds were forever — «forever» in the sense that they should never be resold.
Αξίζει να το διαβάσεις, είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον. Θα σε κάνει να κοιτάζεις αυτά τα -συνηθισμένα, εύκολο να κατασκευαστούν τεχνικά- γυαλάκια από άνθρακα με εντελώς διαφορετικό μάτι.
October 9, 2012
Λινξ 59: Βιβλία!
Και τώρα, μερικά πολύ ενδιαφέροντα πράγματα που έγιναν/γίνονται/βρήκα τις τελευταίες μέρες στα παγκόσμια ίντερνετς και έχουν σχέση με ένα από τα καλύτερα θέματα στο σύμπαν: Τα βιβλία!
1) Ένας τρόπος πώλησης που έχει ενδιαφέρον: Bundles!
Σ’ αυτό εδώ το link μπορείς να βρεις μια προσφορά που περιέχει έξι μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας, τα οποία αγοράζεις δίνοντας το ποσό που εσύ διαλέγεις. Όσο θες. Τα χρήματα πάνε σε φιλανθρωπίες (έχει κάποιες να επιλέξεις) και τα βιβλία, φυσικά, τα κατεβάζεις ως e-books. Το κόλπο: Αν δώσεις περισσότερα λεφτά από τον μέσο όρο που έχουν δώσει όλοι οι χρήστες μέχρι τώρα, παίρνεις άλλο ένα μυθιστόρημα, και ένα graphic novel του Νιλ Γκέιμαν. Η προσφορά διαρκεί για δύο εβδομάδες, και είναι πολύ ενδιαφέρουσα, κυρίως ως τρόπος πώλησης. Πρόκειται για μοντέλο που χρησιμοποιείται συχνά εδώ και μερικά χρόνια για την πώληση videogames και άλλου software. Περισσότερες λεπτομέρειες .
2) Ένα graphic novel Έλληνα σχεδιαστή στο Indiegogo
Το Elysium Online είναι ένα graphic novel του Έλληνα κομίστα Ηλία Κυριαζή, για το οποίο αυτή τη στιγμή τρέχει καμπάνια στο Indiegogo, που είναι κάτι σαν το Kickstarter, αλλά πιο indie (και δεν χρειάζεται και αμερικάνικο τραπεζικό λογαριασμό, νομίζω). Η καμπάνια προσφέρει ένα σωρό διαφορετικά «perks», από το απλό πακέτο (αγοράζεις το βιβλίο με 20 δολάρια) μέχρι τη δυνατότητα να έχεις κανονικότατη διαφήμιση στο οπισθόφυλλο. Δες εδώ.
3) Πώς ένα βιβλίο εξαφανίζεται
Σου έχω ξαναγράψει για τη σκοτεινή ιστορία του δημοσιογράφου και συγγραφέα Τζόνα Λέρερ, ο οποίος απ’ ό,τι αποδείχτηκε έγραφε ένα σωρό ψέματα και υπερβολές στα βιβλία και τα άρθρα του. Είναι ενδιαφέρουσα και κάποια στιγμή θα πρέπει να τη μελετήσω πιο προσεκτικά. Εδώ, ωστόσο, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση των συνεπειών των πράξεων του Λέρερ: Το πώς εξαφανίστηκαν τα βιβλία του. Σ’ αυτό το άρθρο του Atlantic περιγράφεται πώς ξεκίνησε μια διαδικασία απομάκρυνσης του τελευταίου του βιβλίου από όλα τα βιβλιοπωλεία και τίθεται το θέμα της μονιμότητας της πληροφορίας στην ψηφιακή εποχή. Σήμερα, ξέρεις, αν το Amazon αποφασίσει πως ένα βιβλίο που εσύ έχεις στο Kindle δεν πρέπει να υπάρχει, μπορεί να στο σβήσει. Για πάντα. Θέματα ιδιοκτησίας του λόγου και προστασίας της πνευματικής παραγωγής εγείρονται, θέματα σοβαρά.
Συγκεκριμένα, αυτό το βιβλίο: «The Startup of You«, του ιδρυτή του LinkedIn Ριντ Χόφμαν και του συγγραφέα Μπεν Κασνόκα. Ο δεύτερος γράφει ένα πολύ ωραίο και μακρουλό άρθρο για τη διαδικασία της συγγραφής. Αξίζει το σκρολ.
5) Το καλύτερο βιβλιοτρέιλερ της χρονιάς
Εδώ, ο Φρεντ Άρμισεν, μέλος του θιάσου του SNL, μιμείται τη σκηνοθέτη Πένι Μάρσαλ που έβγαλε μια αυτοβιογραφία πρόσφατα. Ακόμα κι αν δεν ξέρεις ποια είναι, ξεκαρδιστικό. (via)
Και Τώρα, Ένα Βίντεο Για Να Καλμάρουν Τα Νεύρα
Σε μια μέρα γεμάτη οργή κι αναμπουμπούλα, ένα timelapse βίντεο που δείχνει τη πάχνη να λιώνει είναι ό,τι πρέπει.
October 8, 2012
Έλληνες Απλήρωτοι Εργαζόμενοι
Σύμφωνα με ένα νούμερο που βρήκα πριν από λίγους μήνες στη Wall Street Journal, έως και 500.000 Έλληνες εργαζόμενοι (που δηλαδή δεν προσμετρούνται στον αριθμό των ανέργων) έχουν τουλάχιστον τρεις μήνες καθυστέρηση στις πληρωμές των μισθών τους. Κι αυτό είναι νούμερο από την περασμένη άνοιξη. Είναι βέβαιο ότι σήμερα ο αριθμός τους είναι μεγαλύτερος, και η καθυστέρηση στις πληρωμές τους επίσης. Οι εργαζόμενοι στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, που εισέβαλλαν τις προάλλες στο Υπουργείο Αμύνης, σύμφωνα με όσα διάβασα είναι έξι μήνες απλήρωτοι.
Αυτή την εποχή πολλοί εργοδότες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα. Σε πολλές περιπτώσεις θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν φταίνε οι ίδιοι για τα προβλήματα αυτά. Η αγορά στην οποία δραστηριοποιούνται καταρρέει. Η κατανάλωση έχει καταβαραθρωθεί. Μπορεί να τους χρωστάνε λεφτά πελάτες. Μπορεί να τους χρωστάει λεφτά το κράτος. Πολλοί εργοδότες παραπονούνται γι’ αυτή την κατάσταση, και οι περισσότεροι λένε αλήθεια. Δεν έχουν έσοδα για να πληρώσουν τους εργαζόμενους. Κι όταν λένε ότι δεν φταίνε, έχουν εν μέρει δίκιο.
Αλλά μόνο εν μέρει.
Η σχέση του Έλληνα με την επιχειρηματικότητα, απ’ ό,τι έχω μάθει τα τελευταία χρόνια, δεν είναι και πολύ υγιής. Οι περισσότεροι Έλληνες επιχειρηματίες έχουν τρομερή όρεξη και φιλοδοξία, αλλά κάνουν πολλά προφανή πράγματα λάθος, συχνά λόγω ασχετοσύνης, πολύ συχνά λόγω ραθυμίας -αυτό ισχύει πιο πολύ για τους κρατικοδίαιτους- και πάρα πολύ συχνά λόγω εγωισμού. Το σίγουρο είναι ότι, όπως συμβαίνει σε πολλές άλλες κατηγορίες, υπάρχουν καλοί επιχειρηματίες και υπάρχουν και κακοί.
Οι κακοί, προφανώς, δεν αντιμετωπίζουν την κρίση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Το ότι η παραγωγικότητά του εργατικού δυναμικού αυτής της χώρας είναι στο ναδίρ την ώρα που η εργατικότητά μας είναι στο ζενίθ δεν οφείλεται μόνο στους πολιτικούς και την κρατικοδίαιτη οικονομία: Οφείλεται και στους κακούς επιχειρηματίες. ρένθεση>
Το θέμα του εγωισμού είναι πολύ σημαντικό. Ο Έλληνας επιχειρηματίας βλέπει την επιχείρησή του ως παιδί του. Ή μάλλον όχι: τη βλέπει ως μέλος του σώματός του. Η αγάπη των περισσότερων επιχειρηματιών που έχω γνωρίσει για την επιχείρησή τους είναι απόλυτα ειλικρινής και πολύ μεγάλη, αλλά ταυτόχρονα είναι και παραμορφωτική. Τους κάνει να τη βλέπουν πιο μεγάλη και ωραία απ’ ό,τι είναι.
Και σχεδόν ποτέ δεν καταλαβαίνουν ότι έχει έρθει το τέλος. Γιατί όταν δεν έχεις λεφτά για να πληρώσεις τους υπαλλήλους σου στο τέλος του μήνα -και μετά και του επόμενου μήνα (για να μην πούμε για τα δάνεια, τους προμηθευτές, το δημόσιο και τις άλλες δευτερεύουσες υποχρεώσεις), το τέλος έχει έρθει. Ή μάλλον: Έχει παρέλθει. Είσαι μετά το τέλος. Το τέλος είναι μια ανάμνηση.
Και δεν υπάρχει επιστροφή.
Τα πράγματα, δυστυχώς, έχουν ως εξής: Η κρίση δεν θα σταματήσει. Η κατάσταση δε θα βελτιωθεί. Οι πελάτες που χρωστάνε δεν θα αρχίσουν να πληρώνουν. Το δάνειο από την τάδε τράπεζα, που η διοίκηση περιμένει να εγκριθεί ή να εκταμιευτεί ή ό,τι άλλο ακούγεται στους διαδρόμους, πιθανότατα δεν θα έρθει ποτέ, κι αν έρθει (με κάποιο πιθανότατα σκοτεινό και μυστήριο τρόπο, καθώς και οι τράπεζες με δεκανίκια επιβιώνουν) δεν θα φτάνει για να καλύψει τα χρεωστούμενα. Τα οποία εν τω μεταξύ θα αυξάνονται.
Η εταιρεία δεν θα σωθεί.
Δυστυχώς έτσι είναι η κατάσταση σε όλες τις αγορές για τις οποίες έχω (αναπόφευκτα αποσπασματική, μα νομίζω επαρκή) εικόνα, και υποθέτω και στις υπόλοιπες.
Ως εκ τούτου, η κατάσταση στην οποία βρίσκονται αυτή τη στιγμή εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας είναι κάτι παραπάνω από οδυνηρή. «Οδυνηρή» δεν φτάνει. Χρειάζεται μια λέξη άλλη για να τη χαρακτηρίσει. Γιατί δεν είναι καθαρή. Είναι θολή. Ο άνεργος έχει την απελπισία του, μα ο εργαζόμενος που δεν πληρώνεται έχει μια απελπισία πιο ασαφή. Βρίσκεται σε ένα μεταίχμιο, σε ένα εργατικό καθαρτήριο, μετέωρος. Του στερείται το ίδιο το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Δεν ξέρει τι είδους αυτολύπηση να νιώσει.
Είναι μια κατάσταση πάρα πολύ περίεργη που, παρ’ όλο που την αντιμετωπίζουν τόσοι άνθρωποι σήμερα, δεν έχει συζητηθεί ιδιαίτερα. Τα θύματά της είναι κάπως βουβά, κατάπληκτα.
Αν μπορώ -με όλο το θάρρος- να δώσω μια συμβουλή σε έναν από αυτούς τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που εδώ και μερικούς μήνες δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται, αυτή είναι η εξής: Φύγε.
Μη συνεχίσεις να δουλεύεις εκεί. Αφού δεν «δουλεύεις». Αυτό που κάνεις δεν λέγεται δουλειά. Λέγεται άρνηση.
Αν θέλεις να δώσεις λίγο χρόνο επειδή το αφεντικό σου στο ζητάει και το εμπιστεύεσαι, κάντο, αλλά να είσαι έτοιμος για το επόμενο στάδιο στην περίπτωση που συνεχίσει να είναι ασυνεπής. Το επόμενο στάδιο είναι το εξής: Διεκδίκησε τα δεδουλευμένα σου και την όποια αποζημίωση (π.χ. από υπόλοιπα αδειών κλπ.) δικαιούσαι. Αν δεν σου τα δώσουν, κινήσου νομικά. Είναι δικά σου λεφτά. Κάνε ό,τι χρειάζεται να κάνεις για να τα πάρεις, και φύγε.
Η εταιρεία στην οποία δούλευες έχει σχεδόν σίγουρα ήδη χαθεί και οι προσπάθειές σου δεν μπορούν να αλλάξουν τη μοίρα της. Μην αφιερώσεις άλλο χρόνο. Μπορεί να μη φταίνε, σύμφωνοι, αλλά πρέπει να προχωρήσεις παρακάτω, αν μπορείς, γιατί τα πράγματα θα πάνε χειρότερα, και αργότερα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Κάθε μέρα που περνάει δυσκολεύουν. Είναι πολύ πιθανό να μην μπορέσεις να ξαναβρεις δουλειά αντίστοιχη μ’ αυτή που έκανες μέχρι πριν από λίγους μήνες, όταν πληρωνόσουν. Όσο περνάει ο καιρός θα γίνεται ακόμα πιο δύσκολο. Μέχρι τώρα κωλυσιεργούσες. Τώρα πρέπει να βιαστείς.
Επίσης, μ’ αυτό τον τρόπο πιθανότατα βοηθάς και τον επιχειρηματία. Ναι, κι όμως.
Ο επιχειρηματίας που αποσβολωμένος βλέπει την εταιρία του να συρρικνώνεται και να καταρρέει, το παιδί του, το μέλος του κορμιού του, πρέπει να καταλάβει με κάποιον τρόπο ότι σ’ αυτή τη χώρα, μ’ αυτές τις συνθήκες, σ’ αυτή την αγορά που κανείς δεν τον πληρώνει, δεν μπορεί να συνεχίσει να ελπίζει σε ένα φανταστικό δάνειο ή έναν από μηχανής θεό. Πρέπει να καταλάβει τι του συμβαίνει, να κάνει το σωστό, και να πάει παρακάτω.
Το πόσο θα αργήσει να έρθει αυτό το «παρακάτω» για όλους μας (σε μια χώρα με κατεστραμμένο ιδιωτικό τομέα, που δεν παράγει σχεδόν τίποτα, και όπου σύντομα οι μόνοι άνθρωποι που θα πληρώνονται κάθε μήνα θα είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι), ε,
αυτό είναι ένα καλό ερώτημα.
φωτογραφία από καμένο δάσος στους πρόποδες της Πάρνηθας
συμβολισμός προφανής
Οι Άπειρες Φωτογραφίες
September 26, 2012
Grounded: Ένα Μικρό Ταινιάκι
Δεν καταλαβαίνω ακριβώς την υπόθεση, αλλά αυτό το πολυβραβευμένο ταινιάκι είναι εξαιρετικά καλοφτιαγμένο. Να πώς φτιάχτηκαν και τα ειδικά εφέ του, που είναι πολλά:
September 25, 2012
Λινξ 55: Πέντε Άνθρωποι
Και τώρα, πέντε άρθρα για πέντε ανθρώπους διάσημους και δραστήριους που κάνουν πράγματα ενίοτε αμφιλεγόμενα μα οπωσδήποτε ενδιαφέροντα. Έχουμε και λέμε:
Η Κέλι του «The Office» -που ήταν και σεναριογράφος σε εκείνη τη σειρά- τώρα φτιάχνει τη δική της σειρά σε άλλο κανάλι. Καλή ευκαιρία να γνωρίσουμε την 33χρονη λίγο καλύτερα, από το Vulture.
2. Will.I.Am
O αρχηγός των Black Eyed Peas θεωρείται πολύ δραστήριος και ανερχόμενος entrepreneur και αστέρι στο μάρκετινγκ και μάστορας στις συνέργειες με εταιρείες και brands. Κάπου ανάμεσα σ’ όλα αυτά υποτίθεται ότι φτιάχνει και μουσική. Σ’ αυτό το άρθρο των Financial Times δεν βγαίνει και πολύ συμπαθής.
This is a man raised by a single mother in one of the toughest neighbourhoods in America, who, not content with pop stardom, redefined how music could propel commercial products and help political candidates.
3. Ήλον Μασκ
Ο τύπος αυτός έφτιαξε το PayPal, τώρα φτιάχνει ηλεκτρικά αυτοκίνητα και στη συνέχεια θα φτιάξει διαστημόπλοια. Είναι από τις πιο συναρπαστικές μορφές αυτή τη στιγμή στο χώρο της (κάθε είδους) τεχνολογίας κατά τη γνώμη μου. Διάβασε στο Bloomberg Businessweek.
“I think the time allocated to the businesses and the kids is going fine,” says Musk. “I would like to allocate more time to dating, though. I need to find a girlfriend. How much time does a woman want a week? Maybe 10 hours?”
Ο Ρίκι Τζερβέης είναι ο δημιουργός του «The Office» και ένας δαιμόνιος κωμικός αλλά τώρα δίνει συνεντεύξεις με άλλη αφορμή: Έχει συμμετάσχει στην κατασκευή ενός iPhone app που λέγεται Just Sayin’, το οποίο επιτρέπει στο χρήστη να μοιράζεται ηχητικά μηνύματα με τους φίλους του. Εδώ, μιλά στο blog Bits των New York Times.
«Well, the world certainly needs an app that lets people talk, that’s kind of obvious — whether we go on and on? No one can control that, but we don’t have to listen, do we?»
Ένα καταπληκτικό και πολύ μεγάλο άρθρο του New Yorker που καταγράφει την ιστορία της καταδίκης του Ινδού συγγραφέα σε θάνατο από τον Αγιατολάχ Χομεϊνί το 1989. Είπε ο Αγιατολάχ:
«I inform the proud Muslim people of the world that the author of the “Satanic Verses” book, which is against Islam, the Prophet and the Koran, and all those involved in its publication who were aware of its content, are sentenced to death. I ask all the Muslims to execute them wherever they find them».
Το τι έγινε μετά δεν είναι ακριβώς συναρπαστικό, αλλά είναι πολύ ενδιαφέρον.
