Θοδωρής Γεωργακόπουλος's Blog, page 17

Πώς Φτιάχνεται Μια Χειροποίητη Ξύλινη Κούκλα

Τι ωραίο.

via

Sony Xperia Z3 & Z3 Compact

Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο στην εξέλιξη της τεχνολογίας των κινητών τηλεφώνων πολύ ενδιαφέρον και αρκετά πρωτόγνωρο. Ακούστε με λίγο: Παρακολουθούμε μια αγορά η οποία παράγει τεχνολογικά προϊόντα τα οποία πλέον είναι σχεδόν όλα πάρα πολύ καλά. Τους τελευταίους 18 μήνες περίπου συμβαίνει αυτό. Βρισκόμαστε σε μια μορφή equillibrium που μου προκαλεί μια χαρμολύπη. Το equillibrium είναι το εξής: Σχεδόν όλα τα καινούρια μεσαία και μεγάλα Android και iOS smartphones που κυκλοφορούν είναι πάρα πολύ καλά. Πάρα πολύ καλά. Όλα. Μου τα στέλνουν, τα δοκιμάζω, και λέω ναι. Πάρτε το. Καλό είναι. Όλα καλά είναι. Πάρτε όποιο να 'ναι.

Αυτό είναι οπωσδήποτε χαρμόσυνο για τον πάσα καταναλωτή, το να μπαίνει σε ένα κατάστημα, να μην ξέρει και πολύ τι θέλει να πάρει, και να 'χει την ασφάλεια του να μπορεί να επιλέξει ό,τι να 'ναι. Πιθανότατα καλό θα είναι. Το αρνητικό, βεβαίως, είναι το ότι η δικιά μου χρησιμότητα ως εκ τούτου φθίνει. Τι να με κάνετε εμένα -αφού μου αρέσουν όλα;

Το κλειδί ως τώρα ήταν το "σχεδόν". Τους τελευταίους μήνες μου άρεσαν σχεδόν όλα τα καινούρια κινητά. Αλλά υπήρχαν κάποια που δεν μου άρεσαν και δεν μπορούσα να προτείνω σε κανένα, κι αυτές είναι γνώμες που κάποιος μπορεί, ενδεχομένως, να βρει χρήσιμες. Το iPhone 5c, για παράδειγμα. Δεν το πρότεινα σε κανένα, για κανένα λόγο. Ή τα smartphones της Sony. Ήταν βαρύτερα, χειρότερα και ακριβότερα από τον ανταγωνισμό. Ούτε αυτά τα πρότεινα.

Οπότε λίγες εβδομάδες πριν, όταν μου έστειλαν από τη Sony τη νέα εσοδεία των smartphones τους θεώρησα πως, α, μάλιστα. Να άλλη μια ευκαιρία να φανώ χρήσιμος. Φευ: Τα υπολόγισα λάθος.

Το νέο Sony Xperia Z3 και το μικρότερο Sony Xperia Z3 Compact δεν είναι σαν τα προηγούμενα. Είναι πολύ καλύτερα. Είναι κορυφαία, εφάμιλλα των καλύτερων smartphones που κυκλοφορούν και λατρεύω και, από κάποιες συγκεκριμένες απόψεις, ακόμα καλύτερα. Είναι θαυμάσια. Διαβάστε, αν θέλετε, τις παρακάτω παραγράφους, παρακολουθώντας τη χρησιμότητά μου να βουλιάζει περαιτέρω.

1. Ας μιλήσουμε για το μέγεθος

Τα τελευταία χρόνια, όπως έχετε αντιληφθεί, ο κόσμος των γκατζετιασμένων κυριαρχείται από κουβέντες σχετικές με το μέγεθος. Είναι κουβέντες παθιασμένες, με μετεφηβικό πάθος μα χωρίς την παιγνιώδη διάθεση. Ποιο είναι το σωστό μέγεθος που πρέπει να έχει ένα smartphone; Πόση σημασία έχει το να μπορείς να το χρησιμοποιείς με το ένα χέρι; Πού είναι η κατάλληλη ισορροπία ανάμεσα στην άνεση στο χέρι και την άνεση στο μάτι; Οι εταιρείες που φτιάχνουν τέτοια αντικείμενα δοκίμασαν να απαντήσουν στα ερωτήματα αυτά με τον ιδανικότερο τρόπο: Πλημμυρίζοντας την αγορά με συσκευές κάθε πιθανού μεγέθους, για να πιάσουμε και να δοκιμάσουμε. Ακόμα και η Apple, τελευταία απ' όλους, μπήκε στη διαδικασία πριν από λίγες εβδομάδες. Είχα την ευκαιρία τα τελευταία χρόνια να πιάσω στα χέρια μου και να χρησιμοποιήσω όλα τα μεγέθη και σχεδόν όλα τα δημοφιλή μοντέλα, κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να καταλήξω σε ασφαλή συμπεράσματα, τα οποία βεβαίως αφορούν αποκλειστικά στην προσωπική μου γνώμη και στα δικά μου χέρια. Εγώ έχω καταλάβει τι μέγεθος smartphone με βολεύει να χρησιμοποιώ και να κουβαλάω. Για εσάς που διαβάζετε, η ισορροπία μπορεί να είναι κάπου αλλού. Δεν μπορώ να σας βοηθήσω σ' αυτό.

Οι περισσότερες εταιρείες όμως πλέον προσπαθούν να σας βοηθήσουν βγάζοντας τα κινητά τους σε διάφορα μεγέθη. Μέχρι πρόσφατα έκαναν τη βλακώδη επιλογή να υποβαθμίζουν τα μικρότερου μεγέθους μοντέλα τους με χειρότερα εντόσθια, πιο αργούς επεξεργαστές, χειρότερες οθόνες, γιατί τα θεωρούσαν πιο παρακατιανά. Αυτό, πλέον, αλλάζει. Κι ο τρόπος που χειρίζεται το θέμα η Sony σε ετούτη, την τρίτη γενιά των "καλών" της smartphones είναι υποδειγματικός.

Ας εξετάσουμε στα γρήγορα τι έχουμε εδώ:

Το Sony Xperia Z3, το μεγάλο, έχει Full HD οθόνη 5,2 ιντσών, και είναι μακρόστενο και μεγαλούτσικο. Είναι ένα πάρα πολύ καλοφτιαγμένο αντικείμενο, από μέταλλο και γυαλί, πολύ στιβαρό στο χέρι, όχι πολύ βαρύ. Έχει μια αξιοπρεπέστατη κάμερα 20 Megapixel (!), τετραπύρηνο επεξεργαστή και μια θηριώδη μπαταρία 3100mAh. Είναι κορυφαίων προδιαγραφών.

To Sony Xperia Z3 compact, το μικρό, έχει μικρότερη οθόνη 4,6 ιντσών 720p, είναι λίγο πιο στρουμπουλό αλλά πολύ πιο "συμπυκνωμένο", έχει ωραίο ημιδιάφανο πλαστικό στην περιφέρεια αντί για μέταλλο, μοιάζει λιγότερο "σοβαρό". Αλλά έχει την ίδια κάμερα. Και τον ίδιο επεξεργαστή. Και, αν και πολύ πιο μικρό, έχει επίσης μεγάλη μπαταρία 2600mAh. Αν το καλοσκεφτείς, βάζοντάς το δίπλα δίπλα με το μεγάλο Z3, είναι λίγο-πολύ το ίδιο τηλέφωνο. Απλά μικρότερο.

Η Sony σου λέει: Λοιπόν κοιτάχτε, φτιάξαμε αυτό το πολύ καλό κινητό τηλέφωνο. Έχει αυτά τα χαρακτηριστικά. Μπορείτε να το πάρετε σε Large ή σε Small. Ό,τι προτιμάτε.

Είναι ιδιοφυής προσέγγιση. Την ακολουθούν πλέον κι άλλοι: Τα τελευταία iPhones είναι επίσης πανομοιότυπα, ενώ αν δείτε το Samsung Galaxy Alpha δίπλα στο Note 4 (τα έχω και τα δύο εδώ και τα δοκιμάζω), η αντιστοιχία είναι παρόμοια. Με αυτό τον τρόπο οι εταιρείες αναγνωρίζουν ότι οι καταναλωτές δεν έχουν όλοι τα ίδια γούστα ή τα ίδια χέρια, και άνθρωποι που προτιμούν μικρότερα μεγέθη δικαιούνται κορυφαίου hardware εξίσου.

Και τα καινούρια Sony έχουν, πράγματι, κορυφαίο hardware. Βεβαίως, και τα προηγούμενα της σειράς Ζ είχαν αξιοπρεπή εντόσθια. Ετούτα τα δύο όμως κέρδισαν την αγάπη και τον σεβασμό μου επειδή είναι πολύ πιο καλοφτιαγμένα, έχουν πιο όμορφο software (Android 4.4 με όχι πάρα πολύ βίαιες επεμβάσεις), είναι πάρα πολύ γρήγορα, κάνουν ό,τι πρέπει να κάνουν τα κορυφαία Android smartphones υποδειγματικά, και επιπλέον κάνουν και δύο πράγματα καλύτερα από τα περισσότερα κορυφαία Android smartphones, ένα όχι πολύ σημαντικό και ένα πάρα πάρα πολύ σημαντικό.

2. Ας μιλήσουμε για τη μπαταρία

Όσοι διαβάζετε αυτές τις τεχνοελεγείες εδώ σ' αυτό το site ξέρετε πια ότι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα στη ζωή μου είναι οι μπαταρίες των gadgets. Έχω μια ευαισθησία σ' αυτό το θέμα. Είναι στον άνθρωπο, τι να πω. Γι' αυτό αγαπώ ακόμα ένα smartphone της προηγούμενης εσοδείας -το LG G2-, γι' αυτό απολαμβάνω και τα phablets, τα οποία κατά τα άλλα δε με βολεύουν καθόλου. Η μπαταρία είναι ένα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά του smartphone. Τι να την κάνεις την ταχύτητα και τη φοβερή κάμερα και τα apps, αν πάει τέσσερις το απόγευμα κι εσύ κυνηγάς τις πρίζες;

Γι' αυτό νιώθω απέραντη στοργή κι αγάπη για τα νέα Sony, έχουν κερδίσει μια θέση στην καρδιά μου, επειδή αντιμετωπίζουν το πρόβλημα εξεπιτούτου και επίτηδες: Έχουν μεγάλες μπαταρίες και σεμνές οθόνες. Τους νοιάζει να κρατάνε, και κρατάνε πολύ. Αυτό το εκτιμώ.

Για να σας δώσω μια εικόνα, έφυγα σε ταξίδι για δυο μέρες και άφησα το Z3 compact, το μικρό, πάνω στο γραφείο μου με τη μπαταρία στο 52%, το Wi-Fi ανοιχτό να λαμβάνει notifications από μια ντουζίνα apps, ανοιχτά τα αυτόματα updates, όλα ανοιχτά. Γύρισα πενήντα ώρες μετά και πόσο είχε πάει η μπαταρία, λέτε; Πόσο; Να σας πω; 31%.

Στην κανονική χρήση και τα δύο κινητά είναι θεαματικά. Για κάποιον που έχει συνηθίσει να χρησιμοποιεί ένα μικρούλι iPhone, ας πούμε, και να ζητιανεύει ρεύμα κάθε απόγευμα, η χρήση των Z3 είναι μια απόλαυση. Και των δύο: ανεκδοτολογικά μπορώ να σας πω ότι και τα δύο κρατάνε λίγο-πολύ το ίδιο, έτσι μου φάνηκε εμένα τουλάχιστο, παρ' όλο που το μεγάλο έχει και πολύ μεγαλύτερη μπαταρία.

Θέλω να σας πω λοιπόν, ότι αν θέλετε Android smartphone και η διάρκεια της μπαταρίας είναι σημαντικό θέμα για εσάς, τα δύο νέα Sony και το περυσινό LG G2 (αν μπορείτε να το βρείτε πουθενά -πρόσφατα έπεσε και η επίσημη τιμή μου από ό,τι μαθαίνω) είναι οι καλύτερες δυνατές επιλογές. Αν, δε, προτιμάτε το μικρότερο μέγεθος, νομίζω ότι δεν υπάρχει εφάμιλλη επιλογή του Z3 Compact αυτή τη στιγμή στην αγορά.

3. Ας μιλήσουμε για την υγρασία

Υπάρχει κι άλλο ένα πράγμα που με έκανε να αγαπήσω ετούτα τα smartphones, το οποίο δεν είναι πάρα πολύ σημαντικό, αλλά μου άρεσε και θα σας γράψω λίγα λόγια τώρα:

Είναι αδιάβροχα.

Αυτό δε σημαίνει μόνο ότι άμα πέσουν σταγονούλες πάνω τους δεν αυταναφλέγονται από φρίκη -σημαίνει ότι μπορείς να τα βουτήξεις στο νερό, να τα πετάξεις στη θάλασσα φερ' ειπείν. Και θα συνεχίσουν να λειτουργούν. Αυτό είναι κάτι που μοιάζει μαγικό, λειτουργεί θαυμάσια και παραδόξως δεν είναι και πάρα πολύ ενοχλητικό στο θέμα της λειτουργικότητας. Πράγματι, οι περισσότερες είσοδοι και έξοδοι του κινητού είναι κουκουλωμένες από πορτάκια στην περιφέρεια, αλλά είναι πορτάκια εύκολα στο βάλε βγάλε, και δεν ασχημαίνουν και την εμφάνιση της συσκευής.

Βεβαίως, η χρησιμότητα αυτού του χαρακτηριστικού είναι περιορισμένη, ενώ φέρνει σε δύσκολη θέση τους ατζαμήδες: Ναι, πλέον δεν φοβούνται μην το βρέξουν, αλλά η τοποθέτηση θήκης σε κινητό με τόσα πορτάκια καθίσταται μπελαλίδικη -οπότε θα κινδυνεύει περισσότερο από τις πτώσεις σε -στεγνά- πατώματα.

Κατά τη δικιά μου γνώμη τα υπέρ του συγκεκριμένου θέματους υπερισχύουν των κατά. Αλλά αυτά είναι γούστα.

4. Ας καταλήξουμε κάπου

Όπως καταλάβατε, πλέον προσθέτω και τα δύο Sony Xperia Z3 στην ευρύτατη κατηγορία των smartphones που "καλά είναι, πάρτε τα άφοβα". Τα συγκεκριμένα βέβαια δεν είναι φτηνές συσκευές: Στα επίσημα καταστήματα το Ζ3 κοστίζει 700 ευρώ, ενώ το Z3 compact πάει στα 600. Είναι σοβαρές επιλογές ανάμεσα στα ακριβά και τα πολυτελή αυτού του κόσμου, τα Samsung Galaxy και τα iPhones, αλλά δεν είναι και τόσο εύκολο να τα υπερασπιστείς απέναντι σε επιλογές όπως τα Nexus και τα περυσινά ή προπέρσινα κορυφαία Androids, που είναι λίγο υποδεέστερα αλλά εκατοντάδες ευρώ φτηνότερα. Να πω εδώ, δε, ότι για εμένα προσωπικά τα μεγέθη large και small που προτείνει Sony είναι και τα δύο λιγάκι ακατάλληλα (το μεγάλο λιγάκι πιο μεγάλο από ό,τι θα ήθελα, το μικρό αρκετά πιο μικρό από ό,τι θα ήθελα). Εγώ είμαι μάλλον στο medium. Για εσάς πιθανότατα είναι διαφορετικά. Όπως πάντα, η επιλογή είναι θέμα γούστου και budget. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δύο πράγματα είναι ξεκάθαρα, ωστόσο:

1) Όποιος ενδιαφέρεται σοβαρά για το θέμα της μπαταρίας των smartphones, πρέπει να κοιτάξει τα νέα Sony με πολλή προσοχή.

2) Επιβεβαιώνεται το συμπέρασμα της αρχής: Αυτά τα reviews είναι ελάχιστα χρήσιμα. Όλα τα smartphones είναι πολύ ωραία πια. HTC, LG, Samsung, Apple, Sony, Nexus, Motorola, τα άλλα των Κινέζων. Πάρτε όποιο να 'ναι. Είναι τόσο εύκολο και απλό. Δεν είναι;

Βαθμολογίες

Sony Xperia Z3: 6.7

Sony Xperia Z3 compact: 6.7

Περισσότερες δοκιμές κινητών:

LG G3

HTC One (M8)

Samsung Galaxy S5

Google Nexus 5

LG G2

Samsung Galaxy Note 3

iPhone 5S

iPhone 5C

Λινξ 161: Πράγματα Για Διάβασμα

1. Οι άνθρωποι που φανατίζονται με εταιρείες κινητής τηλεφωνίας

Ένα αφιέρωμα του The Verge στο τι σημαίνει να είσαι fanboy.

It used to be that phone debates were solely about specs: which device had the most processing power, better battery life, highest screen definition, and so forth. Now, he says, we’re entering a time when phones have mostly achieved the same benchmarks on those fronts. The competition is becoming: Do you like the way the touchscreen works? The colors of the interface? The size of the device?

2. Μια ακτινογραφία της υπερεπιτυχημένης σκουπιδοφυλλάδας Daily Mail

Πολύ ωραίο, από τον New Υorker.

Editors take their positions on chairs and couches, or stand against the walls, according to their seniority. Men wear suits, ties, and black lace-ups, in imitation of their boss. Women preferably wear skirts. The news editor sits closest to Dacre, a man of both prim and volcanic temperament, at the risk of attracting his fury. “It’s like a ducking stool,” a former Mail editor said. Because Dacre tends to refer to underlings as “cunts,” the daily meetings are known as the Vagina Monologues.

3. Η αναγέννηση των podcasts 

Και ξαφνικά, εκεί που άρχισα να ενημερώνομαι και να διαβάζω και να ακούω (και να δοκιμάζω) για το θέμα του προφορικού λόγου στα ίντερνετς, μαθαίνω ότι υπάρχει μια αναγέννηση των podcasts, μια χρυσή εποχή, μια άνθιση. Ο κυριότερος λόγος ξέρετε ποιος είναι; Τα αυτοκίνητα.

Now, though, cars are going online. Both Google and Apple have rolled out connected-car platforms (Android Auto and Apple CarPlay, respectively), and most new cars sold in the U.S. these days come with the ability to play smartphone audio over the car's speakers, either through Bluetooth connectivity or through a USB or auxiliary plug. (...) Connected cars are a boon for the entire streaming audio industry, but they're especially exciting for podcast makers, whose shows are perfectly suited to in-car listening.

4. Ο Ιάπων μαραθωνοδρόμος/δημόσιος υπάλληλος

Η απίθανη ιστορία του Γιούκι Καγουαούτσι.

In 2013, Kawauchi, a self-coached, 40 hour/week government worker, ran eleven marathons (most top marathoners run two, maybe three, marathons per year). His average time in those eleven outings was faster than the top eleven US marathon times, run by all Americans. Four of Kawauchi's eleven marathons were sub-2:10.

5. Ο Λάρι Πέιτζ και το μέλλον

Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στους Financial Times.

What of people who might regret losing their work? Once jobs have been rendered obsolete by technology, there is no point wasting time hankering after them, says Page. “The idea that everyone should slavishly work so they do something inefficiently so they keep their job – that just doesn’t make any sense to me. That can’t be the right answer.”

iPad Air 2: Το Review

Αυτό είναι ένα θαυμάσιο μηχάνημα.

Αν έπρεπε να γράψω μόνο πέντε λέξεις για το iPad Air 2, οι λέξεις θα ήταν αυτές.

Αυτό είναι ένα θαυμάσιο μηχάνημα.

Δε μπορώ να σκεφτώ άλλη εισαγωγή. Είναι το έκτο μεγάλο (και ένατο συνολικά) iPad που κυκλοφορεί, όλοι ξέρετε πια τι είναι το iPad. Δεν υπάρχουν εκπλήξεις εδώ. Και είναι ένα θαυμάσιο μηχάνημα.

Αλλά καταλαβαίνω ότι η εισαγωγή ετούτη είναι λίγο φτωχιά, λίγο αδέξια. Ας πάρουμε τα πράγματα αλλιώς.

1: Όπου λέμε κουβέντες για τα βασικά στοιχεία του αντικειμένου τούτου.

Το iPad Air 2, το οποίο μου έστειλαν να δοκιμάσω τα Public, κυκλοφορεί μόνο τέσσερα χρόνια μετά από το πρώτο, το επαναστατικό και το μοιραίο, κείνο που γέννησε μιαν αγορά εκατοντάδων εκατομμυρίων gadgets. Αν θέλουμε να συνοψίσουμε την εξέλιξη του αντικειμένου στις επόμενες γενιές του μέσα σ' αυτά τα τέσσερα χρόνια, αν θέλουμε να περιγράψουμε γλαφυρά τι έχει μεσολαβήσει, τι σόι πρόοδος έχει γίνει, μπορούμε να το κάνουμε ως εξής:

Σ' αυτή τη φωτογραφία βλέπουμε το πρώτο iPad (αριστερά) και το τελευταίο iPad Air 2 (δεξιά). Την ίδια δουλειά κάνουν αυτά τα δύο μηχανήματα. Είναι πλακέτες από αλουμίνιο και γυαλί με μιαν οθόνη όπου πατάς τα δάχτυλα και δείχνονται πράγματα. Αλλά η μεγαλύτερη, πιο θεαματική και η πιο γλαφυρή διαφορά, η οποία υποννοεί εν μέρει και την εσωτερική διαφορά που έχει επέλθει, είναι αυτή: Το έκτο iPad έχει λιγότερο από το μισό πάχος του πρώτου. Αν βάλεις δύο iPad Air 2 το ένα πάνω στ' άλλο, πάλι πιο λεπτά από το iPad 1 είναι. Δεν είχα δύο iPad Air 2 για να το δοκιμάσω αυτό, αλλά μπορώ να σας δείξω το εξής:

Το Air 2 χωράει να χωθεί κάτω από την γωνίτσα της κούρμπας που είχε το iPad 1 στην πλάτη. Με άλλα λόγια: Το Air 2, ένα μηχάνημα πολύ πιο εξελιγμένο, γρήγορο και φανταχτερό, είναι και πάρα πολύ λεπτό. Πάρα. Πολύ. Λεπτό. Πώς αλλιώς να σας το πώ. Είναι λεπτό.

Έχει πάχος μόλις 6.1 χιλιοστά. Ξέρετε πόσο είναι αυτό; Είναι λιγότερο από το πάχος του iPhone 5s και του iPhone 6. Είναι ακριβώς ίδιο με το πάχος του iPod Touch. Έχετε δει το iPod Touch; Νομίζω ότι φτάνει στα όρια του πόσο λεπτή μπορεί να είναι μια συσκευή που θέλει να έχει ενσωματωμένη υποδοχή για ακουστικά.

Ο λόγος που ξεκινάω να σας μιλώ για το iPad Air 2 από το θέμα του πάχους, είναι αφ' ενός επειδή αυτό είναι το πιο θεαματικό του χαρακτηριστικό (κι αυτό λέει πολλά, γιατί υπάρχει και κάτι άλλο), αφ' ετέρου επειδή αυτό είναι το πρώτο πράγμα που καταλαβαίνει κανείς όταν το πιάνει στο χέρι (κι αυτό λέει πολλά, γιατί υπάρχει και κάτι άλλο). Η γκρίνια μου με τα μεγάλα iPad ήταν πάντα ότι ήταν μεγάλα, βαριά αντικείμενα, που δύσκολα βαστάς με το ένα χέρι για να διαβάσεις. Με το iPad Air το πρόβλημα μετριάστηκε αρκετά. Με το Air 2 ελαχιστοποιήθηκε.

Το κρατάς και ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι αυτό ακριβώς είναι η φαντασίωση, η ολοκλήρωση του οράματος του υπολογιστή σε μορφή πλακέτας. Είναι σαν τόσο καιρό να έπιανες τα προηγούμενα iPads και υπέθετες το τι προσπαθούνε να φτιάξουν, το πού πάει αυτή η ιστορία, μπορούσες να το συλλάβεις και να το φανταστείς και τώρα, να, τώρα. Τώρα το κρατάς.

Κάτι παρόμοιο είχα γράψει και στο review του πρώτου iPad Air, βέβαια. Τι να κάνεις, έτσι είναι αυτά τα πράγματα, κάθε που βγαίνει κάτι καινούριο, είναι σαν τα προηγούμενα να μην υπήρξανε ποτές. Άτιμο πράγμα η τεχνολογία, και σκληρό.

Υποθέτω ότι γίνεται αντιληπτό πως μου άρεσε πολύ να κρατώ το iPad Air 2. Μου άρεσε, επίσης, να το κοιτώ. Τώρα θα σας μιλήσω για την οθόνη.

Θεωρητικά οι οθόνες των μεγάλων iPads από το 3 κι έπειτα δεν πρέπει να έχουν αλλάξει και πάρα πολύ. Από τότε που γίναν "Retina", με τη θεαματική ανάλυση δύο χιλιάδες τόσο επί χίλια πεντακόσα τόσο, και χαθήκαν τα πίξελ και γίναν όλα καθάρια, θα υπέθετε κανείς ότι η εξέλιξη χτύπησε ταβάνι, τέλος, όσα είδατε είδατε, το ανθρώπινο μάτι αυτό είναι, δεν πάει παρακάτω, δε βλέπει περισσότερα, τι θέλετε. Κι όμως: Είμαι σίγουρος και τα μάτια μου δε με γελάνε, η οθόνη του iPad Air 2 είναι πιο καλή. Δεν έχει υψηλότερη ανάλυση, κάτι άλλο έχει. Δεν ξέρω τι είναι. Υποθέτω ότι έχει να κάνει μ' αυτή την επεξεργασία που της έχουν κάνει για να αντανακλά το φως λιγότερο και να μη γυαλίζει, και το ότι έχει αφαιρεθεί τελείως ο αέρας ανάμεσα στην οθόνη και το γυαλί, δεν είμαι σίγουρος, αλλά μοιάζει αλλιώτικη κι αυτό είναι κάτι που παρατηρείς οπωσδήποτε όταν την κοιτάς κλειστή.

Μοιάζει πιο σκούρα από ό,τι οι οθόνες των προηγούμενων iPad. Πιο σκοτεινή. Για δείτε:

Ό,τι κι αν έχει κάνει η Apple, το αποτέλεσμα είναι ότι η οθόνη μοιάζει θαυμάσια, τα χρώματα δείχνουν άψογα, τα μαύρα είναι κατάμαυρα, το κοντράστ κρυστάλλινο, όλα υπέροχα. Είναι πάρα πολύ ωραία οθόνη, χαίρεσαι να την κοιτάς. Το θέμα είναι: Τι έχει να σου δείξει;

2. Όπου μπαίνουμε βαθύτερα στην ουσία του θέματος 

Τα τελευταία χρόνια το iPad έχει εξελιχθεί ραγδαία στο θέμα του hardware, το είπαμε αυτό, το τεκμηριώσαμε, γίνεται ολοένα πιο λεπτό και ελαφρύ και θεαματικό αντικείμενο. Το iPad Air 2 έχει καταπληκτικό επεξεργαστή, συνεπεξεργαστή για τα γραφικά, καλύτερη κάμερα, της παναγιάς τα μάτια. Ραγδαία εξέλιξη. Αλλά δεν μοιάζει να συμβαίνει και το ίδιο στο software. Κι έχω μια θεωρία για τις αιτίες. Ακούστε:

Όταν εμφανίστηκε το πρώτο iPad, απείχε έτη φωτός από οτιδήποτε μπορούσε να φανταστεί ο ανταγωνισμός -πόσω μάλλον από ό,τι ήταν ο ανταγωνισμός τότε. Μια πλακέτα που σου δίνει τη δυνατότητα να κάνεις με τα δάχτυλα δουλειές που ως τώρα γίνονταν μόνο σε ακριβότερους υπολογιστές ήταν φανταστική ιδέα. Τα applications έμοιαζαν πρωτοποριακά και θαυμάσια και, κυρίως, αυτή η νέα μορφή συσκευής, ετούτη η νέα γλώσσα επικοινωνίας ανάμεσα στον εγκέφαλο και τη μηχανή, έμοιαζε γεμάτη πιθανότητες και προοπτικές. Τέσσερα χρόνια μετά, όμως, το iPad εξακολουθεί λίγο-πολύ να κάνει τα ίδια πράγματα. Λίγο πιο εξελιγμένα, ναι, και με καλύτερα γραφικά και μεγαλύτερες ταχύτητες, αλλά τα ίδια. Υποτίθεται ότι η εξέλιξη των tablet apps θα επέφερε το θάνατο των λάπτοπ, θα άλλαζε τελείως και για πάντα την επικοινωνία των ανθρώπων με τους υπολογιστές. Τίποτα τέτοιο δεν έγινε. Εκατοντάδες εκατομμύρια tablets πουλήθηκαν, αλλά τα λάπτοπς δεν χάθηκαν. Και τώρα, μόλις τέσσερα χρόνια μετά, τα tablets φθίνουν.

Τι συνέβη;

Στο ίδιο διάστημα η Apple εξέλιξε το software που έχει στις άλλες συσκευές της, τα smartphones. Όχι ραγδαία, αλλά με κάποιες σημαντικές αλλαγές και καινοτομίες που πήγαιναν τον τρόπο χρήσης της συσκευής λιγάκι παρακάτω. Αυτές οι αλλαγές περνούσαν πάνω-κάτω και στο iPad, αλλά κάπως μεσοβέζικες και κουτσουρεμένες. Και τίποτε καινούριο δεν φτιαχνόταν ειδικά για τα tablets. Και οι δύο μεγάλες τελευταίες αναβαθμίσεις του iOS μοιάζουν κάπως ατελείς στο iPad, σαν βιαστικά φτιαγμένες προσαρμογές του λειτουργικού του iPhone. Ακόμα και στο φανταστικό και πάρα πολύ γρήγορο iPad Air 2 τα κολλήματα και τα crashes είναι συχνά. Είναι σαν η Apple να έχει σταματήσει να δίνει σημασία στο software του iPad. Σα να μη τη νοιάζει πάρα πολύ, πια.

Δεν ξέρω αν σας πείθω για την ύπαρξη του φαινομένου, έχω όμως και μια θεωρία για την αιτία.

Το 2010, όταν πρωτοκυκλοφόρησε το iPad, το Android της Google είχε ήδη αρχίσει να κάνει ενδιαφέροντα πράγματα στα smartphones. Από το 2012 και μετά άρχισε να εισάγει και καινοτομίες που ξεπερνούσαν τα επιτεύγματα της Apple. Τα τέσσερα τελευταία χρόνια το iOS έφτασε να υστερεί, να κυνηγά, ακόμα και να αντιγράφει. Αναγκαστικά εξελίσσεται γρήγορα. Την ίδια ώρα στα tablets η κατάσταση ήταν πολύ διαφορετική. Μπορεί και εκεί το Android να άρχισε κάποια στιγμή να κερδίζει μερίδιο της αγοράς, αλλά τεχνολογικά ακόμα και σήμερα είναι αρκετά πίσω. Τα καλύτερα Android smartphones είναι εφάμιλλα ή και καλύτερα του iPhone. Κανένα Android tablet δεν είναι καλύτερο από το iPad. Γι' αυτό φρονώ ότι η Apple έχει παρατήσει λιγάκι τα tablets στη μοίρα τους. Είναι ήδη αρκετά μπροστά σε μια αγορά που αίφνης συρρικνώνεται. Δεν θα ρίξει πολύ βάρος εκεί.

Κι αυτά όλα τι σημαίνουν όμως για τον άνθρωπο που έχει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο 529 ευρώ διαθέσιμα και σκέφτεται αν αξίζει να αγοράσει iPad;

Ας κάνουμε κι αυτή την ανάλυση.

3. Όπου καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα

Όπως έχω ξαναγράψει, εγώ tablet δε χρησιμοποιώ πια. Μεγαλώνουνε τα κινητά, είναι λεπτά και ελαφριά τα λάπτοπ, έχω και Kindle για να διαβάζω, το iPad πια δε μου χωράει στο workflow. Υπάρχουν πράγματα που τα κάνει καλύτερα από οτιδήποτε άλλο, βεβαίως (κόμιξ, browsing, longform άρθρα, κάποια παιχνίδια), αλλά τίποτα από αυτά δεν είναι για εμένα κρίσιμο και απαραίτητο. Οι υπόλοιπες συσκευές έχουν όλες τουλάχιστον έναν απαραίτητο ρόλο η καθεμία: Tο smartphone τη φορητότητα, την κάμερα και τις κλήσεις, το λάπτοπ όλα τα βολικά εργαλεία της δουλειάς, και το Kindle το απερίσπαστο και ξεκούραστο διάβασμα. Το iPad δεν έχει.

Βεβαίως, πολύς κόσμος βολεύεται με tablets, κυρίως άνθρωποι που βρίσκουν τους υπολογιστές περίπλοκους. Και οι ίδιες οι συσκευές είναι ακαταμάχητα ελκυστικές για ανθρώπους με τις δικές μου ιδιαιτερότητες. Αλλά για τον περισσότερο τεχνολογικά ώριμο κόσμο, δεν είναι απαραίτητες.

Οπότε τι κάνεις;

Αν στη ζωή σας χωρά ένα tablet, το iPad Air 2 είναι το καλύτερο που μπορείτε να πάρετε. Αυτό είναι δεδομένο. Ομολογώ ότι ακόμα προτιμώ το μέγεθος του iPad Mini, βεβαίως, καθώς το βρίσκω πιο βολικό -και φορητό-, αλλά πλέον το iPad Mini έχει μείνει λίγο πίσω τεχνολογικά (το φετινό μοντέλο δεν είναι παρά επανακυκλοφορία του περυσινού), δεν είναι πάρα πολύ ελαφρύτερο. ενώ η οθόνη του, αν και retina, είναι αισθητά χειρότερη. Είναι φτηνότερο, βέβαια. Αλλά χειρότερο.

Αν λοιπόν θέλετε να δαπανήσετε 529 ευρώ και πάνω σε tablet, το iPad Air 2 είναι καταπληκτική επιλογή. Είναι θαυμάσιο μηχάνημα και θα σας υπηρετήσει πιστά για χρόνια. Αν δεν έχεις περισσότερα από 329 ευρώ, δοκιμάστε το iPad Mini 2. Αν έχετε ακόμα λιγότερα, ρίξτε μια ματιά στα τελευταία Androids.

Αλλά σκεφτείτε το καλά.

Ίσως έχει περισσότερο νόημα να επενδύσετε τα χρήματα σε ένα ωραίο smartphone, ή σε ένα φτηνό smartphone κι έναν e-reader. Εγώ μάλλον ότι αυτό θα έκανα.

Αλλά εσείς ζείτε τις δικές σας ζωές. Κάντε ό,τι καταλαβαίνετε.

Διάβασε ακόμα:
Το review του iPad
To review του iPad 2
Το review του iPad 3
To review του iPad 4
To review του iPad Mini

Το review του iPad Air

To review του iPad Mini 2

Τέσσερα Βίντεο Που Περιγράφουν Γλαφυρά Την Κατάσταση Του Κόσμου

Ο κόσμος μας είναι ένα περίπλοκο μέρος. Εφτά δισεκατομμύρια άνθρωποι ζούνε απάνω του, και κάθε μέρα κάνουν δεκάδες, ίσως εκατοντάδες πράγματα ο καθένας. Να τρία βίντεο που είδα σήμερα, εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, που μου θύμισαν την πολυπλοκότητα και την ποικιλομορφία της ανθρώπινης κατάστασης.

Ετούτη η κλωτσοπατινάδα σε αεροδρόμιο του Τέξας, όπου ένας διαταραγμένος τύπος επιτέθηκε σε άνθρωπο που θεωρούσε ομοφυλόφιλο, "because America".

Το ωραιότατο βιντεάκι που έδωσε στη δημοσιότητα το Υπουργείο Πολιτισμού με σκηνές από την ανασκαφή στην Αμφίπολη. Στην αρχή του ακούγεται υπάλληλος να σιγοτραγουδάει λαϊκό άσμα που δεν αναγνωρίζω.

Το τρέιλερ ενός videogame που λέγεται Hatred. Σ' αυτό, ο ήρωας δεν πολεμάει εχθρούς, κακούς, εξωγήινους ή ζόμπι. Δολοφονεί όποιον βρίσκει μπροστά του, επειδή "μισεί τον κόσμο".

Οι άνθρωποι που το έφτιαξαν ζουν ανάμεσά μας και είναι μια ομάδα δημιουργών από την ανατολική Ευρώπη, οι εξής:

Τέλος, το πολύ πιο χαρούμενο νέο βίντεο κλιπ των ΟΚ Go!

Έχω πολύπλοκα συναισθήματα και για τα τέσσερα βίντεο.

Τέσσερα Βίντεο Που Περιγράφουν Γλαφυρά Την Κατάσταση Του Κόσμου Σήμερα

Ο κόσμος μας είναι ένα περίπλοκο μέρος. Εφτά δισεκατομμύρια άνθρωποι ζούνε απάνω του, και κάθε μέρα κάνουν δεκάδες, ίσως εκατοντάδες πράγματα ο καθένας. Να τρία βίντεο που είδα σήμερα, εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, που μου θύμισαν την πολυπλοκότητα και την ποικιλομορφία της ανθρώπινης κατάστασης.

Ετούτη η κλωτσοπατινάδα σε αεροδρόμιο του Τέξας, όπου ένας διαταραγμένος τύπος επιτέθηκε σε άνθρωπο που θεωρούσε ομοφυλόφιλο, "because America".

Το ωραιότατο βιντεάκι που έδωσε στη δημοσιότητα το Υπουργείο Πολιτισμού με σκηνές από την ανασκαφή στην Αμφίπολη. Στην αρχή του ακούγεται υπάλληλος να σιγοτραγουδάει λαϊκό άσμα που δεν αναγνωρίζω.

Το τρέιλερ ενός videogame που λέγεται Hatred. Σ' αυτό, ο ήρωας δεν πολεμάει εχθρούς, κακούς, εξωγήινους ή ζόμπι. Δολοφονεί όποιον βρίσκει μπροστά του, επειδή "μισεί τον κόσμο".

Οι άνθρωποι που το έφτιαξαν ζουν ανάμεσά μας και είναι μια ομάδα δημιουργών από την ανατολική Ευρώπη, οι εξής:

Τέλος, το πολύ πιο χαρούμενο νέο βίντεο κλιπ των ΟΚ Go!

Έχω πολύπλοκα συναισθήματα και για τα τέσσερα βίντεο.

Η Δυσεργία

Ενδιαφέρουσα ιδέα. Χρειάζεται ωστόσο να βρω μια καλύτερη λέξη για την ανώφελη ή βλαβερή εργασία -ετούτη που βρήκα παραπέμπει σε ασθένεια του γαστρεντερικού.

Αυτό Που Γίνεται Στο 2:48

Between Two Ferns with Zach Galifianakis: Brad Pitt from Zach Galifianakis

Παραδόξως, Ένα Χρόνο Μετά, "Όλη Η Ελλάδα" Δεν Έχει Ακόμη "Δωρεάν WiFi"

Στις 5 Νοεμβρίου 2013, αποκρινόμενος σε μιαν ερώτηση περί δυσπιστίας, ο πρωθυπουργός της χώρας απάντησε, από μόνος του, εκτός θέματος, λέγοντας τις εξής λέξεις:

"Εγώ σήμερα μπορώ να το υποσχεθώ ότι θα έχουμε στην Ελλάδα δωρεάν ασύρματο WiFi ίντερνετ σε όλη την Ελλάδα σε ένα χρόνο"

Μπαπ -χεράκι στο τραπέζι απαλά, παύση για έμφαση.

Έτσι είπε.

Ο ένας χρόνος συμπληρώνεται σε 15 μέρες ακριβώς, και "δωρεάν WiFi σε όλη την Ελλάδα" δεν έχουμε ακόμη. Αλλά ξέρετε τι έχουμε; Διαγωνισμό! Προκύρηξη ενδιαφέροντος! Σήμερα ανακοινώθηκε ότι στις 23 Οκτωβρίου θα "αποσφραγιστούν ηλεκτρονικά" οι προσφορές που έχουν υποβάλλει εταιρείες (σχεδόν όλες οι σοβαρές εταιρείες τεχνολογίας της Ελλάδας, προφανώς) για το έργο ύψους 15 εκατομμυρίων ευρώ. Μετά οι εταιρείες θα πρέπει να υλοποιήσουν το έργο μέσα σε 13 ημέρες για να τηρηθεί η υπόσχεση του πρωθυπουργού, που είναι συμβόλαιο. Τι; Όχι;

Όχι.

Το έργο περιλαμβάνει την εγκατάσταση δικτύου σε περίπου 300 δήμους της χώρας (σε όσους δεν έχουν φτιάξει δικά τους) και σε άλλες τοποθεσίες μέχρι τον Οκτώβριο του 2015.

Μαύρη ειν' η νύχτα στα βουνά, φέξε μου και γλίστρησα, κάτι με ένα αυγό που κουρεύεται, κι άλλες τέτοιες εκφράσεις. Έλα μωρέ τώρα. Πώς κάνεις έτσι. Ένας χρόνος καθυστέρηση. Είπε ένα κι εννοούσε δύο. Σιγά το πράμα.

Και βέβαια το θέμα δεν είναι το WiFi καθαυτό, αλλά ο αστείος στόμφος, η "ας αφήσουμε τα αστεία, τώρα μιλάμε σοβάρα" φρασεολογία που -κι αυτό είναι το τραγικό, εδώ που τα λέμε- κανένας δεν πίστεψε εξ' αρχής, κανένας δεν πήρε στα σοβαρά και, όταν φυσικά κι αναμενόμενα διαψεύστηκε από την πραγματικότητα (και/ή την ανικανότητα), κανείς δεν εξεπλάγη.

"Θα το κάνω. Γι' αυτό το 'πα. Θα γίνει. Το 'χω ψάξει για να το πω".

Έτσι είχε πει ο πρωθυπουργός μας.

Θα μπορούσε να έχει υποσχεθεί να πνίξει τον Εμπόλα με τα χέρια. Τι αξία έχουνε τα λόγια, πια;

Λινξ 160: Πράγματα Για Διάβασμα

1. Ο Ράσελ Μπραντ καλεί τον κόσμο σε επανάσταση

Το εφηβικό αναρχοαριστερό παραλήρημα του Βρετανού κωμικού το θυμάστε; Τώρα έγινε ολόκληρο βιβλίο-μανιφέστο. Μια κριτική του σπουδαίου Ντέιβιντ Ράνσιμαν τοποθετεί την γλυκούλα αφέλεια του ηθοποιού στο επίπεδο που της αναλογεί, χωρίς υπερβολική ειρωνία ή κακεντρέχεια.

2. Η επιστήμη μίλησε: Οι γάτες είναι εγωιστικά καθίκια

"The researchers speculate that the difference can be explained by evolutionary history: dogs were domesticated an estimated 15,000 years ago, compared to just 9,500 years for cats. Additionally, it's believed that dogs were actively selected by humans (to guard and herd animals), whereas cats likely selected themselves, spending time near people simply to eat the rats consuming grain stores. This difference — along with the extra evolutionary time — could explain why dogs are so much more interested in responding to the human voice".

3. Το μέλλον του βιβλίου 

Ένα θεαματικό αφιέρωμα του Economist, φτιαγμένο με τρόπο που αντικατοπτρίζει την κεντρική ιδέα: Μπορείς να το διαβάσεις "ξεφυλλίζοντας", σκρολάροντας, ή ακούγοντας, υποδεικνύοντας τους νέους και διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους πλέον καταναλώνουμε λόγο.

4. Δες επτάχρονα παιδάκια να τρώνε σε gourmet εστιατόριο

At one point, after tasting a custom-made nonalcoholic cocktail, 7-year-old Chester Parish said: “This is, like, the only good course. It’s yummy.

5. Δεν ξέρω τι είναι το προϊόν της Magic Leap, αλλά το θέλω 

Here’s games developer Graeme Devine telling Polygon about his first encounter with the company: “I went out there and had lunch with the CEO. He was drawing pictures of black holes and deep physics on the paper napkins. I thought, this has been a waste of my time. Then I went to the offices and I saw something that I did not think was possible. I like to think I know technology and I am not easily impressed. I worked at Apple, but when I saw what they were doing, I just said, immediately, ‘how can I help?'”