Θοδωρής Γεωργακόπουλος's Blog, page 16
November 20, 2014
Samsung Galaxy Note 4: Το Review
Ακούστε: Τα περισσότερα από τα εξαιρετικά επιτυχημένα smartphones της Samsung, είναι σα το φαν Μπόμπι, το γκόμενο της Μόνικα, όταν σταματάει να πίνει.
Βαρετά.
Δεν ξέρω τι φταίει. Ωραιότατα τηλέφωνα είναι. Ίσως μου φταίει το TouchWiz, το skin που έχει φτιάξει η Samsung για να καπακώσει το απείρως ομορφότερο και λειτουργικότερο σκέτο Android. Ίσως να με ενοχλεί η εμμονή στο γλιστερό ή σαγρέ πλαστικό. Μπορεί να με ξενίζει το ότι εδώ και τρία (τέσσερα;) χρόνια μοιάζουν όλα ίδια, ανεπαίσθητες παραλλαγές ενός συγκεκριμένου σχεδίου. Μπορεί ταυτόχρονα άλλες εταιρείες να κάνουν πιο φανταχτερά ή ενδιαφέροντα πράγματα, έστω και χωρίς την ίδια εμπορική επιτυχία.
Ό,τι και να φταίει, κατά κανόνα με πολλά Samsung πλήττω. Το ομολογώ. Παρ' όλο που αναγνωρίζω πόσο καλά και γρήγορα είναι, παρ' όλο που έχω περάσει ένα μεγάλο διάστημα με ένα πιστό Galaxy S4, το ραγισμένο μα ακατάβλητο, τα βρίσκω με τα δεδομένα της εποχής μας βαρετά, επαναλαμβανόμενα μηχανήματα. Ή, έστω, έτσι ήταν μέχρι πρόσφατα -μόλις τις προάλλες δοκίμασα κάτι ελαφρώς αλλιώτικο.
Μα στα ως τώρα, υπήρξε μια εξαίρεση. Πριν από λίγα χρόνια εμφανίστηκε μια άλλου τύπου συσκευή, σαν το προϊόν μας νύχτας μεθυσμένου και παρά φύσει έρωτα ανάμεσα σ' ένα κινητό κι ένα tablet. Από αυτή την ανίερη ένωση γεννήθηκε το Samsung Galaxy Note. Ετούτο ήταν διάφορα πράγματα -μα σίγουρα δεν ήταν βαρετό.
Εδώ και κάμποσες ημέρες δοκιμάζω το νέο Samsung Galaxy Note 4 που μου έστειλε η COSMOTE. Δεν θα σας ξαναγράψω το ίδιο κείμενο που είχα γράψει στα reviews του Galaxy Note 2 και του Galaxy Note 3 -και σήμερα και στο review του iPhone 6 Plus. Δεν θα σας ξαναγράψω τα ίδια για το μέγεθος και τις συνέπειές του. Εν τάχει το νόημα είναι: Μου αρέσουν αυτές οι συσκευές, είναι πολύ ωραίες για μέσα στο σπίτι και για το γραφείο, έχουν φανταστικές οθόνες, αλλά δεν μπορώ να τις κουμαντάρω καλά εκτός σπιτιού, δε με βολεύουν. Είναι πολύ μεγάλες. Πολύς πολύς κόσμος, όμως, διαφωνεί. Δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι βολεύονται μια χαρά με γιγάντια smartphones, κι εγώ δεν μπορώ να πω ότι δεν τους καταλαβαίνω, κι ας μην συμμερίζομαι τη γνώμη τους. Γι΄αυτούς θα γράψω τις παρακάτω κουβέντες, για να τους βοηθήσω να αποφασίσουν αν ετούτο, το Note 4, είναι καλύτερο από τα υπόλοιπα μεγάλα που κυκλοφορούν ή, έστω, από αυτά που έχω δοκιμάσει.
1. Τα καλά και τα λιγότερο καλά
Το νέο Galaxy Note 4 μοιάζει πάρα πολύ με τα προηγούμενα Notes, μια ραφιναρισμένη εκδοχή του ίδιου σχεδίου είναι, μόνο που αυτή τη φορά χρησιμοποιούνται καλύτερα υλικά και η συσκευή μοιάζει πιο πολυτελής και στιβαρή. Ήταν πάντα παράδοξο: Η Samsung έφτιαχνε αυτά τα θαύματα με το υπέροχο hardware και τα πακετάριζε σε γυαλιστερό πλαστικό της χείριστης υποστάθμης. Δεν το καταλάβαινα ποτέ. Το νέο Note κι αυτό σαγρέ πλαστική πλάτη έχει, βέβαια, αλλά το περίγραμμά του είναι από ωραίο και επίπεδο μέταλλο -ακριβώς όπως στο νέο Galaxy Alpha. Η συσκευή είναι ως εκ τούτου πιο ευχάριστη στο χέρι, πράγμα καλό. Η δε πλαστική πλάτη είναι αποσπώμενη, οπότε υπάρχει και η πρόσβαση στη μπαταρία για να τη βγάλετε άμα σας κυνηγάει το FBI ή κάτι τέτοιο.
Στα καλά της εξωτερικής εμφάνισης οπωσδήποτε πρέπει να υπολογίζεται η εξαφάνιση των ψεύτικων "ραφών σε δέρμα" που είχε το Note 3 στην δική του πλαστική πλάτη, καθώς και ένα γενικότερο σουλούπωμα που δεν μπορώ να περιγράψω καλά, αλλά κάνει τη συσκευή να μοιάζει πιο σφιχτή και συμπαγής. Αν το πιάσετε θα καταλάβετε τι εννοώ.
Στα αρνητικά του design της συσκευής παραμένει το θέμα των κουμπιών. Έχω πρόβλημα με τα κουμπιά των Notes, πια. Είναι ένα πρόβλημα που ισχύει και με τα άλλα smartphones της Samsung, βεβαίως, αλλά στα γιγάντια Note, που είναι πιο δύσκολο να τα χειριστείς με τα δάχτυλα, το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο.
Και το Galaxy Note 4, όπως και τα υπόλοιπα, έχει ένα φυσικό κουμπί στο κάτω μέρος της πρόσοψης, ΟΚ, κατανοητό, ευτυχώς αντίθετα με του iPhone είναι και πλακουτσό και δεν πιάνει και πολύ χώρο. Αριστερά και δεξιά από αυτό, ωστόσο, υπάρχουν δύο αόρατα capacitive buttons, ένα "back" και ένα άλλο που βγάζει τα ενεργά apps.
Αυτά τα δύο κουμπιά τα πατάω συνέχεια κατά λάθος. Συνέχεια.
Τρεις φορές την ημέρα τουλάχιστο. Όταν κρατάω τη συσκευή οριζόντια για να δω βίντεο. Όταν την κρατάω με το ένα χέρι για να σκρολάρω το Twitter. Όποτε το μαλακό κομμάτι της παλάμης κάτω απ' τον αντίχειρα πλησιάζει την πρόσοψη της συσκευής, ένα από τα κουμπιά πατιέται. Είναι βάσανο. Σε μια εποχή που το Android έχει μετακομίσει εξ' ολοκλήρου σε κουμπιά πάνω στην οθόνη, δεν υπάρχει κανένα νόημα να συνεχίζεται αυτή η εμμονή της Samsung. Αυτά είχα να πω γι' αυτό το θέμα.
Δύο μεγάλες αλλαγές στο Note 4 μπορεί κανείς να τις καταχωρήσει στις καλές -η μία είναι πολύ καλή.
Η οθόνη του Note έχει πλέον την εξωφρενική ανάλυση 2560x1440, νούμερο που ταιριάζει καλύτερα σε high-end οθόνες υπολογιστών, όχι σε smartphones. Είναι μια υπέρλαμπρη και πεντακάθαρη οθόνη, μια ομορφιά, τα δείχνει όλα κρυστάλλινα, ειδικά αν επιλέξεις και μια πιο γήινη και φυσιολογική ρύθμιση για τα χρώματα και το contrast στα settings. Η οθόνη είναι θαυμάσια, πολλοί λένε ότι είναι η καλύτερη που υπάρχει σε smartphone, και εγώ τείνω να συμφωνήσω, θεωρώντας βέβαια και την οθόνη του iPhone 6 Plus εφάμιλλη.
Αυτή ήταν η καλή αλλαγή.
Η πολύ καλή, όπως διαπίστωσα, βρίσκεται από την άλλη πλευρά: Η κάμερα.
Τα κινητά της Samsung παραδοσιακά έχουν πολύ καλές κάμερες. Το Note 4 έχει την ίδια κάμερα που έχει και το S5, αλλά για κάποιο λόγο που δεν κατάλαβα οι φωτογραφίες που τράβηξα μαζί της μου φάνηκαν πιο καθαρές, με λιγότερο θόρυβο και καλύτερη λεπτομέρεια από τις φωτογραφίες του S5. Ποιος ξέρει γιατί. Η κάμερα του Note 4 είναι θαυμάσια, καλύτερη από του Note 3, μια από τις κορυφαίες που έχω συναντήσει σε κινητό.
Υποθέτω ότι στα καλά θα μπορούσε να αναφέρει κανείς και την κάποια ωρίμανση του TouchWiz, που πλέον δεν είναι η αποκρουστική φαντασμαγορία που ήταν κάποτε. Όπως και να 'χει, ωστόσο, η πραγματικότητα παραμένει: Το Note 4 είναι τίγκα στο άχρηστο software και φορτωμένο με ένα μέτριο design, τη στιγμή που έχει κυκλοφορήσει το πεντάμορφο γυμνό Android 5.0 Lollipop. Είναι κρίμα. Είναι σα να έχεις μια Ferrari και να της βάζεις LEDάκια ν' αστραποβολάνε κι ένα σεμεδάκι στο παρμπρίζ. Βεβαίως, μιλάμε για Android, κι ένας κομψός launcher είναι, υποθέτω, πάντα μια κάποια λύση. Ακόμα και η Nokia έχει βγάλει έναν που έχει ενδιαφέρον.
Τέλος, στα καλά πρέπει να αναφέρουμε την ιλιγγιώδη ταχύτητα της συσκευής, την ωριμότητα του Android και του οικοσυστήματός του, τα αυτονόητα οφέλη μιας μεγάλης οθόνης και, α, ναι. Το στυλό. Μέσα στα έγκατα της συσκευής ζει ένα πλαστικό ραβδάκι που μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει για να ζωγραφίσει στην οθόνη ή για να πλοηγείται στο λειτουργικό μ' αυτό αντί για το δάχτυλο. Δουλεύει καλά και είμαι σίγουρος ότι κάποιος κάπου θα έχει μια καλή χρησιμότητα υπ' όψιν του γι' αυτό.
2. Το κακό
Μόνο ένα πράγμα μπορώ να σκεφτώ να της προσάψω της συσκευής αυτής, ένα μόνο. Όλα τα άλλα καλά, ένα με απογοήτευσε: Η μπαταρία. Ήταν το αγαπημένο μου χαρακτηριστικό στο Galaxy Note III, μια πηγή ενθουσιασμού για εμένα που δίνω σ' αυτά τα πράγματα σημασία. Μα αλίμονο: Το Note 4 έχει ακριβώς την ίδια μπαταρία με τον προκάτοχό του, μα η λαμπερή του οθόνη έχει σχεδόν τα διπλάσια πίξελ για να δείξει, κι αυτά τρώνε μπαταρία. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το Note 4 να αντέχει λιγότερο. Εδώ να πω την αλήθεια: Δεν είχα διαθέσιμο ένα καινούριο 3 για να το δοκιμάσω παράλληλα με ένα καινούριο 4. Η εντύπωση που μου δόθηκε, ωστόσο, ήταν αυτή: Η μπαταρία του 4 κρατάει λιγότερο. Δεν είναι πια ο ακατάβλητος βεεμώθ που ήταν το προηγούμενο Note. Κρατάει λιγότερο ακόμα και από του iPhone 6 Plus -το οποίο δοκίμαζα παράλληλα.
Αυτό με πλήγωσε λίγο, με κλόνισε.
3. Τα υπόλοιπα και το συμπέρασμα
Όπως έχουμε πει, η Samsung γέννησε ολόκληρη αγορά με εκείνο το προ-τριετίας Note, και πλέον κινητά σ' αυτά τα κυβικά βγάζουν διάφοροι. Η Google έβγαλε το Nexus 6, η Huawei έχει φτιάξει ένα αντίστοιχο, το One Plus One έχει δημιουργήσει πολύ ντόρο. Κανένα από αυτά δεν έχω δοκιμάσει. Τα άλλα δύο απευθείας ανταγωνιστικά που κυκλοφορούν σήμερα είναι το LG G3 και το iPhone 6 Plus.
Στην περίπτωση που αποφασίσει κανείς να πάρει ένα τέτοιο (είπαμε, δεν θα θίξω εδώ ξανά το θέμα του μεγέθους, έστω ότι τα έχεις διαβάσει, έχεις σκεφτεί, τα έχεις βρει με τον εαυτό σου και έχεις καταλήξει), ποιο να διαλέξει;
Το LG G3 είναι το μικρότερο και ελαφρύτερο από τα τρία, και επίσης είναι και μακράν το φτηνότερο (από 550 ευρώ επισήμως). Εχει όμως και τη χειρότερη μπαταρία και τη χειρότερη κάμερα. Το iPhone 6 Plus είναι εξίσου μεγάλο και βαρύ με το Note 4, έχει εφάμιλλη, αν όχι καλύτερη κάμερα (καίτοι με τα μισά megapixels), η μπαταρία του δείχνει να κρατάει περισσότερο (καίτοι μικρότερη), δεν έχει στυλό και κοστίζει σχεδόν το ίδιο (το 16GB -το 64GB κοστίζει 130 ευρώ περισσότερο).
Εγώ που τα έχω δοκιμάσει και τα τρία έχω να σας πω ότι θα έβλεπα σοβαρά το LG λόγω τιμής αλλά, αν κάνουμε στην άκρη για λίγο την τιμή, μάλλον προτιμώ το iPhone. Είναι πολύ μικρές οι διαφορές, φυσικά, αλλά η μπαταρία και ενδεχομένως και η μεταπωλητική αξία είναι ίσως κρίσιμοι παράγοντες.
Βεβαίως, εγώ ούτως ή άλλως δεν θα διάλεγα ένα smartphone τέτοιου μεγέθους. Το είπαμε αυτό. Το εξηγώ κι εδώ. Οι άνθρωποι που θα διάλεγαν ένα τέτοιο μπορεί να έχουν διαφορετικά κριτήρια από τα δικά μου, να βλέπουν τα πράγματα αλλιώς. Και βέβαια, μπορεί να κοιτάν το Galaxy Note 4 και να ριγούν από πόθο. Να εκστασιάζονται με κάτι που, τώρα, στην τέταρτη πια εκδοχή του, πολύ ενδιαφέρον και αξιόλογο ακόμα, μα ακόμα λίγο-πολύ ίδιο, να μοιάζει κατά τη δικιά μου γνώμη να οδεύει προς τη μοίρα των άλλων προϊόντων της εταιρείας. Μια μοίρα σα του φαν Μπόμπι όταν σταματάει να πίνει.
Βαθμολογία: 7.1
Περισσότερες κριτικές κινητών
iPhone 6 Plus
iPhone 6
Samsung Galaxy Alpha
Sony Xperia Z3 & Z3 Compact
LG G3
HTC One (M8)
Samsung Galaxy S5
Google Nexus 5
LG G2
Samsung Galaxy Note 3
iPhone 5S
Αεροπλάνα Κι Αυτοκίνητα
Στα παρακάτω βιντεάκια, F16 και μια Mustang του 1965 κάνουν πράγματα που κανονικά δεν θα έπρεπε να μπορούν.
iPhone 6 Plus: Το Review
Υπάρχουν μερικά πράγματα που τα ξέρεις, τα έχεις ως κατοχυρωμένη γνώση, και αποτελούν μια όαση μέσα στην έρημο αβεβαιότητας που είναι η σύγχρονη ζωή. Είναι αληθινά. Πράγματα που ξέρεις ότι ισχύουν. Ίχνη αυτογνωσίας που έχεις αποχτήσει στην πορεία της ζωής σου, τεκμηριωμένα από την εμπειρία, σφυρηλατημένα από το χρόνο. Πάντα θα προτιμώ τα μελομακάρονα από τους κουραμπιέδες. Δεν θα συνεννοηθώ ποτέ με χρυσαυγίτη. Δε θα φανατιστώ ποτέ (ξανά) για μια ποδοσφαιρική ομάδα. Δε θα με βολέψει ποτέ ένα από αυτά τα πολύ μεγάλα smartphones, τα επονομαζόμενα phablets. Υπάρχουν μερικά πράγματα που είναι δεδομένα. Οι αφορισμοί είναι κακό πράγμα γενικά, αλλά από ένα σημείο και μετά, αποφασίζεις: μερικά πράγματα είναι έτσι και όχι αλλιώς. Πώς να το κάνουμε. Είναι δεδομένα.
Γι' αυτό μπουρδουκλώθηκα πάρα πολύ πριν από μερικές ημέρες, όταν μου ήρθε το iPhone 6 Plus για δοκιμή από την COSMOTE. Το ξέρετε: Είναι το άλλο καινούριο smartphone της Apple που κυκλοφόρησε φέτος. Το μεγάλο. Από αυτά τα πολύ μεγάλα, την κατηγορία που εισήγαγε το Samsung Galaxy Note, που είναι κάτι ανάμεσα σε κινητό και tablet, που μιλάς στο τηλέφωνο και σου καλύπτουν το μισό κεφάλι. Από αυτά που ξέρω, πια, ότι δε θα με βολέψουν ποτέ.
Πολύ μπουρδουκλώθηκα.
Επειδή άνοιξα το κουτί, ξεφλούδισα τα πλαστικά περιτυλίγματα, το έπιασα στο χέρι και είπα, ώπα.
Ώπα.
Για μια στιγμή.
Αυτό εδώ δε μοιάζει και τόσο μεγάλο.
Ώπα.
Αυτό εδώ μπορεί και να το συνηθίσω.
Σε αυτό εδώ το review θα σας γράψω τι έγινε παρακάτω, τις ημέρες που χρησιμοποίησα το iPhone 6 Plus σα δικό μου.
1. Τα βασικά και οι πρώτες εντυπώσεις
Το iPhone 6 Plus, το λοιπόν, είναι από μέσα σχεδόν πανομοιότυπο με το iPhone 6, το οποίο σας περιέγραψα αναλυτικά πριν από λίγες ημέρες. Έχει τον ίδιο επεξεργαστή, την ίδια μνήμη, τα ίδια υπόλοιπα εντόσθια. Βασικά, είναι το ίδιο smartphone, με πέντε σημαντικές διαφορές. Πρώτον, κοστίζει 120 ευρώ περισσότερο από το iPhone 6. Δεύτερον, έχει μια πολύ μεγαλύτερη οθόνη 5,5 ιντσών (αντί για 4,7), η οποία έχει και μεγαλύτερη ανάλυση (Full HD, έναντι 750p). Τρίτον, έχει την ίδια κάμερα, αλλά με optical image stabilization, πράγμα που σημαίνει ότι θεωρητικά τραβά λίγο καλύτερες φωτογραφίες με χαμηλό φωτισμό. Τέταρτον, έχει πολύ μεγαλύτερη μπαταρία (2915 mΑh έναντι 1810 mAh). Και πέμπτον, φυσικά, έχει και πολύ μεγαλύτερο μέγεθος από το iPhone 6.
Πολύ. Μεγαλύτερο. Μέγεθος.
Είναι πιο πλατύ. Είναι πιο μακρύ. Είναι ακόμα και λίγο πιο παχύ (αν και όχι αρκετά για να μην εξέχει η κάμερα). Και είναι και αρκετά πιο βαρύ.
Το μέγεθος του iPhone 6 Plus είναι το σημαντικότερο θέμα που αξίζει να κουβεντιάσει κανείς, και βεβαίως είναι και το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κανείς όταν το πιάνει στο χέρι. Είναι μεγάλο. Είναι παντόφλα. Είναι εξαιρετικά μακρόστενο, λιγάκι πιο μακρύ κι από το ευθέως ανταγωνιστικό Samsung Galaxy Note 4, το οποίο έχει ακόμα μεγαλύτερη οθόνη.
Είναι μια μεγάλη συσκευή.
Κι ωστόσο, όταν το πρωτοέπιασα στο χέρι, η αίσθηση δεν ήταν καθόλου άσχημη. Δεν ξέρω αν έφταιγε το αλουμίνιο, οι καμπύλες, το βάρος, ή όλα αυτά μαζί, αλλά στα δάχτυλα και την παλάμη μου το Plus δεν έμοιαζε αχανές.
Η αίσθηση που μου έδινε δεν ήταν "τι να το κάνω αυτό το πράγμα, από που να το πιάσω τόσο που είναι", που με πιάνει ενίοτε με τέτοιες συσκευές. Η αίσθηση ήταν ευχάριστη. Ήταν σαν ένα μεγάλο αδερφάκι του σκέτου 6, κάπως άβολο, ναι, αλλά όχι παράταιρο. Άρχισα να αναρωτιέμαι, σκέψεις απορίας και αμφισβήτησης άρχισαν να πλημμυρίζουν το μυαλό μου. Μήπως; Είναι δυνατό ετούτο εδώ να με βολέψει περισσότερο από το άλλο, το μικρότερο, το νορμάλ, το αναμενόμενο; Υπάρχουν εξάλλου και οι άλλες διαφορές μεταξύ τους, τρεις εκ των οποίων είναι σαφώς υπέρ του μεγάλου: Κάμερα, οθόνη, μπαταρία.
Λες;
Ας τα δούμε ένα ένα.
2. Κάμερα
Κοιτάξτε να δείτε, ήμουν ειλικρινής τις προάλλες όταν σας ανάφερα ότι, αντίθετα με τους αλλοδαπούς συναδέλφους, εγώ δεν είδα σοβαρή διαφορά ανάμεσα στην κάμερα του iPhone 6 και την κάμερα του 5S. Όταν είχα δει διαφορά ανάμεσα στο 5S και το 5 σας το είχα πει -αυτή τη φορά δεν κατάλαβα τίποτε. Ε. Το ίδιο θα σας πω και τώρα για την κάμερα του iPhone 6 Plus. Η δικιά του κάμερα έχει οπτικό σύστημα σταθεροποίησης της εικόνας, ο φακός δηλαδή μέσα στο μπιμπίκι του κουνιέται μπρος πίσω για να εστιάζει καλύτερα και πιο γρήγορα. Αντίθετα στο 6 αυτό γίνεται με software. Η διαφορά αυτή υποτίθεται ότι βοηθά το Plus να βγάζει λίγο πιο καθαρές φωτογραφίες, ειδικά όταν σου τρέμει το χέρι, ή όταν δεν υπάρχει πάρα πολύ φως. Επίσης υποτίθεται ότι βοηθά να βγαίνει πιο καθαρό βίντεο.
Εδώ θα σας δείξω ένα βίντεο το οποίο έφτιαξα δοκιμάζοντας τη λειτουργία slow motion της κάμερας και των δύο (τραβάει 720p εικόνα με 240fps). Μία από τις λήψεις είναι με το iPhone 6, οι υπόλοιπες με το 6 Plus. Μπορείτε να βρείτε ποια είναι με το 6;
Σιγά μη μπορείτε. Εμένα ίδιες μου φάνηκαν οι κάμερες.
Παρεμπιπτόντως, αν δεν μπορείτε να δείτε το παραπάνω βίντεο, είναι επειδή η ορχήστρα που παίζει τη μουσική έχει copyright claim και έτσι το YouTube δεν το παίζει σε κινητά και, αν κατάλαβα καλά, και στη Γερμανία. Το κομμάτι, ωστόσο, είναι γραμμένο το 1881. Είμαι έξαλλος γι' αυτό το θέμα. Τέλος πάντων. Μπορείτε να δείτε αυτό, αυτό και αυτό εναλλακτικά.
Το συμπέρασμα είναι ότι οι κάμερες του 6 και του 6 Plus στα δικά μου τα μάτια είναι εφάμιλλες, και βεβαίως πολύ καλές (και ισάξιες του 5s). Δεν αποτελούν διαφοροποιητικό παράγοντα σε καμία περίπτωση.
Αντίθετα με την επόμενη κατηγορία.
3. Οθόνη
Όπως έχω ξαναπεί σε άλλα reviews παρόμοιων συσκευών, αυτά τα επονομαζόμενα phablets είναι ιδανικές συσκευές για το κομοδίνο. Οι μεγάλες τους οθόνες είναι θαυμάσιες επιφάνειες για διάβασμα, δείχνουν τα περισσότερα πράγματα πεντακάθαρα, είναι πολύ βολικές για να βλέπει κανείς βίντεο και να απολαμβάνει φωτογραφίες, και ταυτόχρονα δεν είναι και υπερβολικά μεγάλες και επώδυνα φωτεινές για το κρεβάτι, όπως είναι συνήθως τα περισσότερα tablets. Όποτε έχω κάτι σαν Galaxy Note στο κομοδίνο, εκεί πάει το χέρι με το που ξυπνάω το πρωί. Το αυτό ισχύει και για το iPhone 6 Plus.
Είναι μια ιδανική συσκευή για μέσα στο σπίτι, για να τσεκάρεις emails, Twitter, να διαβάζεις άρθρα στα Zite και τα Flipboard, να χαζεύεις φωτογραφίες στο Instagram, όλα τα συνήθη πράγματα που κάνει κανείς με το κινητό. Θα ήταν καλύτερο από το 6 γι' αυτές τις δουλειές μόνο και μόνο επειδή είναι μεγαλύτερο (όπως και να το δει κανείς, είναι καλύτερο να διαβάζεις μεγάλα γράμματα παρά μικρά) αλλά στα δικά μου τα μάτια μοιάζει και η οθόνη του να είναι λίγο καλύτερη. Εξίσου φωτεινές και οι δύο, αλλά του 6 Plus μοιάζει να είναι καθαρότερη, με λίγο καλύτερο κοντράστ. Δεν ξέρω, μπορεί τα μάτια μου να κάνουν πουλάκια και να με θαμπώνει το μέγεθος, αλλά όπως και να 'χει απολαμβάνω να κοιτάζω την οθόνη του Plus περισσότερο.
Η σύγκριση γίνεται πιο δύσκολη αν το βάλεις δίπλα στο Samsung Galaxy Note 4, ωστόσο, το οποίο έχει μια λίγο μεγαλύτερη οθόνη (5,7 έναντι 5,5 ιντσών) πολύ μεγαλύτερης ανάλυσης (2560x1440 έναντι 1920x1080). Οι περισσότεροι αλλοδαποί εκθειάζουν την οθόνη του Galaxy Note 4 ως το καλύτερο πράγμα που είχε ποτέ πίξελ, αλλά εγώ που τα δοκίμασα δίπλα δίπλα δεν είδα τρομερή διαφορά. Ίσα ίσα, σε μερικές εικόνες με πολύ άσπρο, η οθόνη του Note σα να κρατά μια γαλαζωπή χροιά, ενώ του iPhone σα να μένει λίγο πιο αυθεντικά λευκή -ίσως ρέποντας λίγο προς το κίτρινο.
Παρεμπιπτόντως, μιας και μιλάμε για αυτές τις μεγάλες οθόνες, να μια φωτογραφία που ήθελα να τραβήξω εδώ και καιρό: Το iPhone 6 Plus (5,5 ιντσών) και το Samsung Galaxy Note 4 (5,7 ιντσών), με ανάμεσά τους το Kindle Paperwhite (6 ιντσών).
Όπως αντιλαμβάνεστε, παρεμπιπτόντως, ο στόχος ετούτου εδώ του κειμένου έχει γίνει πολλαπλός: Σκοπεύει να σας ενημερώσει για τα βασικά χαρακτηριστικά του κινητού μεν, αλλά και να σας βοηθήσει να διαλέξετε ανάμεσα:
- Στο iPhone 6 Plus και το iPhone 6
- Στο iPhone 6 Plus και το Samsung Galaxy Note 4, ή άλλα μεγάλα smartphones
Επιστρέφοντας στο θέμα της οθόνης, είναι ελάχιστα τα σενάρια στα οποία μια μικρότερη οθόνη είναι προτιμότερη. Σύμφωνοι, μερικά από τα apps που δεν έχουν αναβαθμιστεί ακόμη δείχνουν λίγο περίεργα στη γιγάντια οθόνη του Plus, με γιγάντια γράμματα και μια κάποια θολούρα. Αλλά τα περισσότερα δείχνουν θαυμάσια. Η πληκτρολόγηση σ' αυτή τη μεγάλη οθόνη (που, πλέον, μπορεί να γίνεται και σε custom πληκτρολόγια) είναι πολύ ευκολότερη και άνετη. Για να μη σας τα πολυλογώ, προτιμώ να κοιτάζω την οθόνη του iPhone 6 Plus, αντί για την οθόνη του σκέτου 6.
Δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τη σύγκριση με το Note 4 ή, για να θυμηθούμε κι ένα παλιότερο, το LG G3. Και εκείνες οι οθόνες, εξίσου μεγάλες ή μεγαλύτερες, είναι πάρα πολύ ωραίες. Δε μπορώ να διαλέξω, μη με πιέζετε.
4. Μπαταρία
Ας περάσουμε σε ένα άλλο θέμα που βρίσκεται πολύ κοντά στην καρδιά μου.
Η μπαταρία του iPhone 6 Plus είναι θαυμάσια. Θαυμάσια. Πρώτη φορά τη λέω αυτή την κουβέντα για συσκευή της Apple, ας κάνουμε λίγα λεπτά σιγή για να τιμήσουμε αυτή τη σημαντική στιγμή.
Δοκίμασα για μερικές ημέρες να χρησιμοποιώ εναλλάξ ως δικό μου προσωπικό full time κινητό μία το iPhone 6 και μία το iPhone 6 Plus (τέτοια ειν' η ζωή μου) και θα σας γράψω εδώ τα data αυτού του πειράματος, πόση μπαταρία είχε μείνει από το καθένα στις 8 το βράδυ:
1η & 2η ημέρα
iPhone 6: 13%
iPhone 6 Plus: 44%
3η & 4η ημέρα
iPhone 6: 6%
iPhone 6 Plus: 49%
5η & 6η ημέρα
iPhone 6: 22%
iPhone 6 Plus: 38%
Και τα δύο κινητά ήταν στους πρώτους κύκλους τους, στρώνονταν σιγά σιγά, αλλά όπως βλέπετε η διαφορά ήταν σημαντική. Η μπαταρία του Plus με σκληρή, βάναυση χρήση βγάζει άνετα τη μέρα, δεν ιδρώνει καν, κι αυτό για iPhone είναι επίτευγμα. Είναι το πρώτο iPhone που μπορεί κανείς να χρησιμοποιεί άφοβα ως εργαλείο χωρίς να κουβαλά απαραίτητα εξωτερικές μπαταρίες και να έχει το άγχος της πρίζας. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για ανθρώπους σαν εμένα.
Κάτι επίσης σημαντικό, το οποίο αναλύω περισσότερο στο review του Galaxy Note 4: Το Galaxy Note 4 έχει χειρότερες αντοχές τόσο από το iPhone 6 Plus, όσο και από το Galaxy Note 3, αν και έχει μεγαλύτερη μπαταρία από το πρώτο, και πανομοιότυπη με το δεύτερο. Ο λόγος είναι η οθόνη, όλα αυτά τα επιπλέον πίξελ. Αλλά εμένα μου την πλήγωσε την καρδιά. Η φειδωλή οθόνη του iPhone, σεμνή HD λες κι έχουμε 2013, και τη δουλειά της την κάνει μια χαρά, και βοηθά τη μπαταρία να αντέχει περισσότερο.
5. Παρένθεση
Μιας και μιλάμε για αποδόσεις και τεχνικά, επιτρέψτε μου να κάνω μια παρένθεση για να μοιραστώ μαζί σας κάτι που διαπίστωσα στους δρόμους, κουβαλώντας μαζί το iPhone 6 και το iPhone 6 Plus. Το ένα είχε μέσα την προσωπική μου SIM της Vodafone, το άλλο τη SIM που μου είχαν στείλει από την COSMOTE για τη δοκιμή. Δεν ήταν η πρώτη φορά που κυκλοφορούσα στον έξω κόσμο με δύο διαφορετικά κινητά σε δύο διαφορετικά δίκτυα φέτος -είχα κάνει το ίδιο και το καλοκαίρι (με ένα iPhone 5S και ένα LG G3 τότε) και τα συμπεράσματα ήταν παρόμοια. Βεβαίως και τότε και τώρα ήταν και παραμένουν ανεκδοτολογικά. Αλλά κοιτάξτε:
Αυτές είναι μετρήσεις ταχύτητας δικτύου σε διάφορα σημεία των βορείων προαστίων της Αθήνας (πατήστε την εικόνα για μεγαλύτερο μέγεθος). Υπάρχει αισθητή διαφορά. Και αυτό που δεν φαίνεται από τις μετρήσεις της ταχύτητας, είναι οι διαφορές στην κάλυψη. Αυτό ήταν κάτι που είχα παρατηρήσει πολύ έντονα και το καλοκαίρι εκτός Αθηνών, αλλά από ό,τι φαίνεται ισχύει και στην Αθήνα. Η κάλυψη της Vodafone υπολείπεται δραματικά, τόσο στο 3G/4G, όσο και στο απλό σήμα. Υπήρξαν περιπτώσεις και το καλοκαίρι αλλά και τώρα, που χρειαζόμουν να κάνω πράγματα με το κινητό όπου είχα την προσωπική μου κάρτα, και αναγκαζόμουν να κάνω tether στο άλλο κινητό, το οποίο είχε COSMOTE και έπιανε.
Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι αυτό δεν είναι κάτι που ίσχυε παλιότερα. Έχω επαναλάβει παρόμοια πειράματα στο παρελθόν, πάντα με τον ίδιο υποτυπώδη και αντιεπιστημονικό τρόπο, βέβαια, αλλά μέχρι το περασμένο καλοκαίρι δεν είχα παρατηρήσει αυτή τη διαφορά. Γράψτε μου στα σχόλια αν το έχετε παρατηρήσει κι εσείς, ή αν έχω χάσει επεισόδια στο θέμα. Τέλος παρένθεσης.
6. Μέγεθος, πάλι
Είπαμε για την κάμερα (δεν αποτελεί σημαντικό παράγοντα), είπαμε για την οθόνη και τη μπαταρία (αποτελούν), αλλά για να ολοκληρώσουμε μια σφαιρική και τεκμηριωμένη άποψη, πρέπει να επιστρέψουμε στο θέμα του μεγέθους. Γιατί είπαμε πόσο καλό είναι το iPhone 6 Plus στο κομοδίνο, αλλά τη ζωή δε τη ζούμε ξάπλα δίπλα σε ένα κομοδίνο, αν και τι ωραία που θα ήταν.
Σας έγραψα στην αρχή ότι ανοίγοντας το κουτί και πιάνοντας το 6 Plus η πρώτη μου εντύπωση ήταν θετική, σε βαθμό που να αμφισβητήσω θεμελιώδη πράγματα που κρατώ ως αληθινά. Η εντύπωση συνεχίστηκε καθώς το περιέφερα στο σπίτι, το ματσακόνιαζα στο κρεβάτι, στο γραφείο, στον καναπέ.
Αλλά μετά βγήκα έξω.
Εκεί τα πράγματα δεν άλλαξαν αμέσως. Παραδόξως το Plus χωράει στην ποτηροθήκη του αυτοκινήτου όπου συνήθως αποθηκεύω το κινητό. Χωράει, επίσης, και στις περισσότερες τσέπες σακακιών και σε όλες τις τσέπες μπουφάν. Το βάρος του είναι ένα θέμα, ωστόσο. Σακουλιάζουν οι τσέπες. Το νιώθεις ότι είναι εκεί. Επίσης: Δεν το βάζεις εύκολα σε τσέπη παντελονιού. Από τις περισσότερες κωλότσεπες εξέχει. Και, εντάξει, υπάρχει και το άλλο ρίσκο. Λυγίζει.
Εξάλλου, σκεφτείτε και το άλλο: Ζούμε στην Ελλάδα. Σκεφτείτε το λίγο. Χτες στην Αθήνα ο ήλιος έλαμπε, ούτε μισό συννεφάκι δεν βρισκόταν στον ουρανό. Τις προάλλες περιφερόμουν έξω με t-shirt. Είναι τέλη Νοεμβρίου. Εδώ πέρα δεν φοράμε σακάκια και μπουφάν το μεγαλύτερο διάστημα του χρόνου. Γιατί τα γράφω αυτά, θα μου πείτε. Έχει σημασία. Το κινητό είναι εδώ και πολλά χρόνια η συσκευή που κουβαλάμε παντού μαζί, κι αν εμείς εδώ πέρα κυκλοφορούμε μ' ένα μπλουζάκι κι ένα παντελόνι οκτώ μήνες το χρόνο, το κινητό πού θα το βάζουμε;
Πείτε μου σας παρακαλώ.
Η μπαταρία του iPhone 6 Plus είναι θαυμάσια. Θαυμάσια. Πρώτη φορά τη λέω αυτή την κουβέντα για συσκευή της Apple, ας κάνουμε λίγα λεπτά σιγή για να τιμήσουμε αυτή τη σημαντική στιγμή.
Γιατί τώρα θα χειμωνιάσει, θα πάρετε κανένα 6 Plus και θα το έχετε μέσα στο μπουφάν, αλλά όταν έρθει ο Απρίλιος; Πού θα το βάζετε; Στην κωλότσεπη; Στο χέρι; Κι αν είστε γυναίκα και κυκλοφορείτε παντού με τσάντα, κάτι γίνεται -αλλά αν είστε άντρας; Θα αρχίσετε να κουβαλάτε εκείνα τα τσαντάκια που είχανε παλιά κάτι πασόκοι; Θα φοράτε μπανάνα στη μέση; Ή θα πηγαίνετε παντού με σακίδιο σα το Σταύρο Θεοδωράκη για να χωράει μέσα το iPhone 6 Plus;
Πέρα από τα ενδυματολογικά/μετεωρολογικά θέματα, βεβαίως, υπάρχει και το θέμα της χρήσης στον έξω κόσμο. Όπως έχω γράψει και σε παλαιότερα reviews των Galaxy Note, αυτό είναι το σοβαρότερο πρόβλημα κατά τη γνώμη μου: Πώς χρησιμοποιείς μια τέτοια συσκευή έξω. Πώς τη βγάζεις και τραβάς μια φωτογραφία, ή τσεκάρεις το Twitter, ή απαντάς τα emails σου στο πεζοδρόμιο, με μια σακούλα στο ένα χέρι, ή στα ΜΜΜ. Δεν είναι εύκολο. Θέλει προσοχή και επιδεξιότητα. Στην πράξη διαπίστωσα ξανά ότι η απλή, μηχανική κίνηση του "βγάζω κινητό από την τσέπη και τσεκάρω Twitter" που είναι αυτονόητη και πανεύκολη, σχεδόν αυτόματη με τα κανονικά smartphones, με μια συσκευή στο μέγεθος του iPhone 6 Plus γίνεται μπελάς. Τελικά το έβγαζα από την τσέπη πιο σπάνια. Κάποιοι μπορεί να πουν ότι αυτό είναι και καλό. Βεβαίως, αυτοί αποκλείεται να έχουν φτάσει μέχρι εδώ κάτω, οπότε εντάξει είμαστε.
7. Συμπέρασμα
Ξέρετε κάτι; Το iPhone 6 Plus είναι ένα πάρα πολύ ωραίο αντικείμενο. Είναι ωραίο. Δουλεύει καλά, αντέχει πολύ, το κοιτάς και το χαίρεσαι, φτάνει να μην είσαι έξω και να μην είναι καλοκαίρι. Είναι θαυμάσιο. Κοστίζει από 860 ευρώ και πάνω, ωστόσο, που είναι πολλά λεφτά. Η ακριβότερη εκδοχή του, αυτή με τα 128GB, κοστίζει 1100 ευρώ. Επίσημη τιμή. Όσο κάνει ένα καινούριο Macbook Air. Είναι πολλά λεφτά. Αυτή είναι η μόνη διαφορά με το σκέτο 6 που δεν είχαμε αναφέρει, και τώρα που την αναφέραμε, μπορούμε να απαντήσουμε στους στόχους αυτού του κειμένου, και να βγάλουμε ένα συμπέρασμα.
Όσον αφορά την επιλογή ανάμεσα σε αυτό εδώ και το Samsung Galaxy Note 4, τα λέω αναλυτικότερα στο review του Samsung Galaxy Note 4. Συνοπτικά (SPOILER ALERT) εγώ θα επέλεγα το iPhone 6 Plus, αλλά η διαφορά τους είναι πάρα πολύ μικρή.
Όσον αφορά την επιλογή ανάμεσα σε αυτό εδώ και το iPhone 6, τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα.
Στην αρχή είχα αμφιβολία, μετά που είδα και την αντοχή της μπαταρίας άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια. Μήπως έρχεται ο καιρός που θα πάρω τεραsmartphone; Ακόμα κι αν τη γλιτώσω τώρα, μήπως στο μέλλον μου υπάρχει ένα iPhone 6S Plus; Αλλά μετά βγήκα έξω, έζησα με το κινητό κάμποσες ημέρες, και ζορίστηκα. Αυτό που έμοιαζε τόσο βολικό και ωραίο μέσα, γινόταν δύστροπο και δύσκολο έξω. Όλο φοβόμουν μη μου πέσει κάτω. Δεν ήταν ζωή αυτή.
Και θα σας πω και το άλλο.
Όταν μετά από δυο-τρεις ημέρες συνεχόμενης χρήσης του iPhone 6 Plus επέστρεψα στο 6, δε μου κακοφάνηκε. Δεν δυσφόρησα με την μικρότερη οθόνη. Αντίθετα, όταν δοκίμασα μετά από τρεις ημέρες συνεχόμενης χρήσης του 6 να επιστρέψω στο 5s, έπαθα σοκ, μου ήρθε να βάλω τα κλάματα, δεν καταλάβαινα πως ζει ο κόσμος ακόμα έτσι.
Στο τέλος όλης αυτής της περιπέτειας, συνειδητοποίησα τα εξής:
1) Όλα τα σύγχρονα smartphones είναι σπουδαία.
2) Εξακολουθεί να μου αρέσει να τα δοκιμάζω όλα.
3) Το iPhone 6 είναι αυτό που μου ταιριάζει περισσότερο από όλα, και μαζί μισή ντουζίνα Androids παρόμοιου μεγέθους, εξίσου ωραία αλλά φτηνότερα.
4) Το iPhone 6 Plus είναι ένα μεγάλο smartphone. Αν και πλέον καταλαβαίνω πολύ καλά γιατί κάποιος θα το επέλεγε, και θα του έλεγα και μπράβο, εμένα τελικά δεν μου ταιριάζει. Πρόσκαιρα αναρωτήθηκα γι' αυτό το θέμα, πάλεψα με τον εαυτό μου, σκέφτηκα βαθιά, μα τελικά κατέληξα ξανά στο αρχικό, προαποφασισμένο συμπέρασμα, ένα από πράγματα που τα ξέρω, που έχω ως κατοχυρωμένη γνώση, και αποτελούν μια όαση μέσα στην έρημο αβεβαιότητας που είναι η σύγχρονη ζωή.
Βαθμολογία: 7.4
Περισσότερες κριτικές κινητών
iPhone 6
Samsung Galaxy Note 4
Samsung Galaxy Alpha
Sony Xperia Z3 & Z3 Compact
LG G3
HTC One (M8)
Samsung Galaxy S5
Google Nexus 5
LG G2
Samsung Galaxy Note 3
iPhone 5S
November 17, 2014
Samsung Galaxy Alpha: Το Review
Εδώ έχουμε την υπόθεση ενός smartphone που κυκλοφορεί ανάμεσα σε έναν ωκεανό από θαυμάσια smartphones -μερικά από τα οποία τα φτιάχνει η ίδια εταιρεία που έφτιαξε ετούτο-, με φιλοδοξία να ξεχωρίσει. Και, αν και δεν είναι καθόλου προφανές τι είναι αυτό που το κάνει να θέλει να ξεχωρίσει, δε μπορεί κανείς να πει ότι δεν είναι ένα άξιο και τίμιο μέλος του προαναφερθέντος ωκεανού. Ίσως και ισάξιο των καλύτερων. Ίσως. Αλλά ξεχωρίζει πραγματικά σε ο,τιδήποτε; Η COSMOTE μου έστειλε να δοκιμάσω το Samsung Galaxy Alpha. Να τι είδα:
Η υπόθεση αυτού του κινητού τηλεφώνου θα μπορούσε να περιγραφεί από κάποιον κυνικό ως εξής: Επειδή το Samsung Galaxy S5 δεν ξεπούλησε όσο τα προηγούμενα, πήραν τα σωθικά του και τα στρίμωξαν σε μια καινούρια συσκευή, το design της οποίας το αντέγραψαν από το iPhone 5. Αλλά εμείς δεν είμαστε κυνικοί, οπότε θα αντιμετωπίσουμε ετούτη τη συσκευή αντικειμενικά, ως κάτι τις το αυθύπαρκτο.
Πράγματι, το Samsung Galaxy Alpha είναι λίγο-πολύ ένα συρρικνωμένο Samsung Galaxy S5. Είναι πιο μικρό, πιο λεπτό, και πολύ πιο όμορφο. Πράγματι, επίσης, έχει μια σχεδίαση που παραπέμπει στο σχήμα του προηγούμενου iPhone, με τις επίπεδες μεταλλικές πλευρές. Μα αλλίμονο αν κατηγοράμε οτιδήποτε έχει επίπεδες μεταλλικές πλευρές πως αντιγράφει το iPhone. Σιγά την πατέντα.
Το Samsung Galaxy Alpha, το λοιπόν, είναι ένα θαυμάσιο αντικείμενο, που χώνεται στην παλάμη πολύ ευχάριστα. Είναι ένα πολύ λεπτό, πολύ ελαφρύ, σχετικά μικρό premium smartphone. Η πλάτη του είναι πλαστικιά, βεβαίως, αλλά η αίσθηση που αποχτάς σαν το κρατάς στο χέρι είναι θαυμάσια. Για όσους προτιμάνε τα μικρού μεγέθους κινητά, είναι ιδανικό. Αν και έχει οθόνη 4,7 ιντσών, όσο το iPhone 6, δηλαδή, είναι πιο μικρό, καθώς έχει μικρότερα περιθώρια γύρω από την οθόνη, εξίσου λεπτό, και πιο ελαφρύ. Είναι ωραιότατο.
Και είναι ωραιότατο κι από μέσα. Όπως είπαμε, έχει πάνω-κάτω τα σωθικά του Samsung Galaxy S5, με μερικές εξαιρέσεις. Η οθόνη, ας πούμε, δεν είναι μόνο μικρότερη -έχει και χαμηλότερη ανάλυση, 720p. Που βεβαίως είναι μια χαρά σ' αυτό το μέγεθος. Δεν είναι εξίσου λαμπερή με του S5, διαβάζω (δεν είχα S5 για να τα δω δίπλα-δίπλα), και μπορώ να επιβεβαιώσω ότι δεν είναι εξίσου λαμπερή ούτε με του Galaxy Note 4 (είχα). Αλλά άμα τη δεις από μόνη της, είναι μια χαρά οθόνη. Όχι κορυφαία, αλλά καλή.
Υπάρχουν άλλες δύο σημαντικές διαφορές, κι αυτό είναι κρίμα, γιατί αφορούν σε τομείς που με ενδιαφέρουν πολύ. Γιατί μπορεί το Alpha να έχει τον ίδιο επεξεργαστή και την ίδια μνήμη με το S5 (και ως εκ τούτου είναι ταχύτατο), μπορεί να έχει και 32GB αποθηκευτικό χώρο, αλλά κάνει εκπτώσεις σε δυο σημεία κρίσιμα: Την κάμερα και τη μπαταρία.
Η κάμερα του S5, όπως είχαμε πει, είναι πολύ καλή, από τις καλύτερες των απανταχού Android που έχω δοκιμάσει. Το Alpha δεν την έχει -έχει μια χειρότερη. Οι εικόνες που τραβάει (12 megapixels, αν έχει σημασία) είναι αξιοπρεπείς, αλλά πειραγμένες απ' το software με έντονο κοντράστ και πολύ πολύ χρώμα, αχρείαστο. Δεν είναι σε καμία περίπτωση συγκρίσιμες με τα iPhones και τα Lumia (και το Note 4), αλλά βεβαίως για το μέσο χρήστη είναι πιθανότατα επαρκής. Αλλά για το μέσο χρήστη σχεδόν όλες οι κάμερες των κινητών του 2014 είναι επαρκείς, τι ξέρει ο μέσος χρήστης, τίποτε δεν ξέρει.
Η άλλη έκπτωση είναι και η πιο σοβαρή, γιατί φέρνει στην επιφάνεια και το θέμα του ανταγωνισμού. Η μπαταρία του Samsung Galaxy Alpha είναι απογοητευτική. Δεν είναι τόσο χάλια όσο υποννοεί το νούμερο των mAh (1860), προφανώς έχουν κάνει τα κουμάντα τους τα σοφτγουερικά, βοηθά και η οθόνη που δεν έχει υπερβολικά πολλά πίξελ, αλλά με σοβαρή χρήση την ημέρα δεν την βγάζει. Από τη δοκιμή μου εκτιμώ τις αντοχές του ολοκαίνουριου Alpha που δοκίμασα κάπου κοντά στις αντοχές ενός iPhone 5 μετά από ένα χρόνο χρήσης. Δηλαδή όχι και πολύ καλά.
Το θέμα του ανταγωνισμού, που λέγαμε: Πριν από λίγες ημέρες σας έγραψα για ένα άλλο μικρό premium smartphone που δοκίμασα. Το Sony Xperia Z3 compact είναι πιο κοντό, με λίγο πιο μικρή οθόνη (4,5 ίντσες), λίγο πιο παχύ, λίγο πιο βαρύ και μέσα του έχει μια στρουμπουλή μπαταρία 2600 mAh που του δίνει ζωή μιάμισης ημέρας, εύκολα. Κι εδώ ερχόμαστε στο ζουμί της υπόθεσης, την απάντηση στο ερώτημα "τι ρόλο βαράει το Samsung Galaxy Alpha", αν υπάρχει.
Κατά τη γνώμη μου, το Alpha έπρεπε να έχει βγει πριν από κάνα οχτάμηνο, ταυτόχρονα με το S5. Όπως έκαναν η Sony και η Apple μήνες μετά, βγάζοντας παρόμοια μοντέλα σε διαφορετικά μεγέθη; Έτσι. Ως έχει, σήμερα, το Alpha είναι περίεργο φρούτο. Είναι ακριβό, πολύ ακριβό: Επίσημη τιμή 700 ευρώ χωρίς επιδότηση. Ακριβώς η ίδια (επίσημη, επαναλαμβάνω) τιμή με το S5. Είναι πιο φτηνό από το άμεσα ανταγωνιστικό του iPhone 6 (€740 για τα 16GB, €860 τα 64GB) αλλά αισθητά πιο ακριβό από το επίσης απευθείας ανταγωνιστικό του Z3 compact (€600). Για να μην πάμε στα υποδεέστερα τύπου Moto G ή τα προηγούμενης γενιάς premium, τα Nexus και τα G2 και τα S4 κιόλα, γιατί όχι. Όλα εκατοντάδες ευρώ πιο φτηνά, και όχι απαραίτητα χειρότερα.
Οπότε τι γνώμη να σχηματίσει κανείς για το Alpha; Ωραίο είναι. Ευχάριστο στο χέρι, απολαυστικό στη χρήση, μα με λειψή μπαταρία, και ακριβή τιμή. Από την άλλη, τι σημαίνει "alpha" στα τεχνολογικά μαραφέτια; Δοκιμαστικό πρωτότυπο. Πρώτη έκδοση. Σου δίνει μια εικόνα για το τι μπορεί να είναι, αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση έτοιμο. Για να δούμε:
Πώς θα είναι το "Beta";
Βαθμολογία: 6.6
Περισσότερες δοκιμές κινητών:
iPhone 6
Sony Xperia Z3 & Z3 Compact
LG G3
HTC One (M8)
Samsung Galaxy S5
Google Nexus 5
LG G2
Samsung Galaxy Note 3
iPhone 5S
November 16, 2014
Η Ιστορία Της Φελίνα Από Την Ταμαουλίπας
Στο πέμπτο επεισόδιο του #Facepalm είπα την ιστορία της "Felina" από το Μεξικό. Είναι μια πολύ λυπητερή ιστορία. Παρακάτω μπορείτε να τη διαβάσετε με λόγια. Αν θέλετε να την ακούσετε να τη διαβάζω, αρχίζει στο 43:38 εδώ:
#Facepalm - Episode 5 by Tgeorgakopoulos on Mixcloud
Το Μεξικό είναι μια μεγάλη και πολύ περίεργη χώρα. Δεν είναι ακριβώς χώρα -είναι ένα συνονθύλευμα από πολιτείες, αρκετά αυτόνομες από την κεντρική διακυβέρνηση. Οι τοπικές κυβερνήσεις, είναι λίγο ή πολύ διεφθαρμένες. Αλλού ελέγχονται από το στρατό, αλλού από τα καρτέλ των ναρκωτικών. Υπάρχουν πολιτείες που είναι πιο ασφαλείς και ήσυχες, υπάρχουν και άλλες στις οποίες μαίνονται πόλεμοι ανάμεσα στα καρτέλ, με πολλούς θανάτους και φρικτά συμβάντα όπως την πρόσφατη απαγωγή και δολοφονία των 43 φοιτητών. Αν έχετε χάσει αυτή την τραγική ιστορία, να σας πω εν τάχει ότι 43 φοιτητές που είχαν πάει για να διαδηλώσουν κατά της κυβέρνησης στην πόλη Ιγκουάλα της πολιτείας Γκερέρο συνελήφθησαν από την αστυνομία, η οποία στη συνέχεια για μέχρι τώρα άγνωστους λόγους τους παρέδωσε στην τοπική μαφία, μια συμμορία που αυτοαποκαλείται Guerreros Unidos. Σύμφωνα με όσα έχουν έρθει στην επιφάνεια, η απαγωγή ήταν ένα σχέδιο του δημάρχου της πόλης και της γυναίκας του, σε συνεργασία με τον αρχηγό της αστυνομίας. Το ζεύγος συνελήφθη στην Πόλη του Μεξικού, ενώ πριν από λίγες ημέρες βρέθηκαν και καμμένα ανθρώπινα μέλη πεταμένα δίπλα σε έναν ποταμό, που πιθανολογείται ότι είναι τα απομεινάρια των άτυχων φοιτητών.
Εδώ σήμερα, όμως, θα μιλήσουμε για μια άλλη τραγική Μεξικάνικη ιστορία, που συνέβη πριν από μερικές εβδομάδες.
Η ιστορία μας συνέβη στην άλλη άκρη της χώρας, στα σύνορα με το Τέξας, σε μια πολιτεία που λέγεται Ταμαουλίπας. Εκεί μαίνεται ένας πόλεμος ανάμεσα σε δύο συμμορίες: Το καρτέλ του Κόλπου και τους Ζέτας. Οι απαγωγές, οι εμπρησμοί, οι εκβιασμοί και οι δολοφονίες είναι καθημερινά γεγονότα στην Ταμαουλίπας. Έτσι είναι η ζωή εκεί. Ωστόσο, σχεδόν τίποτε από αυτά δεν αναφέρεται στα τοπικά media. Οι εφημερίδες δεν γράφουν τις δολοφονίες. Τα ραδιόφωνα δεν μιλάνε για τους αγνοούμενους. Τα τελευταία χρόνια οι συμμορίες και η διεφθαρμένη τοπική κυβέρνηση έχουν θέσει υπό τον έλεγχό τους όλα τα media, και έτσι οι πολίτες δεν μαθαίνουν ποτέ τι συμβαίνει γύρω τους. Ή, τουλάχιστον, αυτό συνέβαινε μέχρι πρόσφατα. Γιατί στις μέρες μας, ακόμα και στην Ταμαουλίπας υπάρχει το ίντερνετ.
Ετούτη είναι μια ιστορία για τη δημοσιογράφο που τη λέγαν Φελίνα. Δεν ήταν πραγματικά δημοσιογράφος, βέβαια. Και το "Φελίνα" ήταν το ψευδώνυμό της. Στο Twitter είχε για cover photo μια φωτογραφία της Catwoman.
Η Φελίνα ήταν μία από τους διαχειριστές του Valor por Tamaulipas, ενός ανώνυμου και ανεξάρτητου φορέα που μάζευε πληροφορίες και αναρτούσε ειδήσεις για όσα συνέβαιναν στην πολιτεία. Ουσιαστικά ολόκληρη η οργάνωση ήταν ένας λογαριασμός στο Twitter κι άλλος ένας στο Facebook, που γέμιζαν με updates που δεν εμφανίζονταν πουθενά αλλού. "Μεμονωμένοι πυροβολισμοί ακούστηκαν στην Ουνιδά Ομπρέρα στις 10 το πρωί", έγραφε ένα τουίτ, ας πούμε. Ανακοινώσεις για αγνοούμενους ήταν επίσης κοινές. Ο λογαριασμός του Twitter έφτασε να έχει 100.000 followers. Η σελίδα στο Facebook έχει πάνω από μισό εκατομμύριο fans. Οι πολίτες της Ταμαουλίπας δεν είχαν εφημερίδες και ραδιόφωνα για να μαθαίνουν τα νέα, αλλά είχαν αυτές τις σελίδες. Ακόμα και στρατιώτες του Μεξικανικού στρατού ανέβαζαν ενημερώσεις για μάχες ανάμεσα στο στρατό και τις συμμορίες.
Φυσικά, αυτό δεν είχε περάσει απαρατήρητο.
Οι συμμορίες από πέρυσι είχαν επικηρύξει δημόσια τους ανθρώπους πίσω από την οργάνωση, ενώ ανέβασαν online και βιντεάκια που έδειχναν εκτελέσεις ανθρώπων που, σύμφωνα με αυτούς, ήταν συντελεστές της οργάνωσης. Κάποια στιγμή οι λογαριασμοί έκλεισαν, υποτίθεται ότι ο ιδρυτής έφυγε από την πολιτεία για να γλιτώσει. Αλλά μετά από λίγο καιρό η οργάνωση επανεμφανίστηκε στα social media. Και η δύναμή της μεγάλωνε ραγδαία. Οι συμμορίες δεν θα το άφηναν αυτό να περάσει έτσι.
Στις 8 του περασμένου Οκτωβρίου ο λογαριασμός του Βαλόρ πορ Ταμαουλίπας έλαβε το εξής mention: "Σας πλησιάζουμε. Πρόσεχε φελίνα". Αυτό το πρώτο tweet προερχόταν από έναν καινούριο, ανώνυμο λογαριασμό και το ακολούθησαν κι άλλα. "Γιατί δε γράφετε για τα καλά πράγματα που κάνουν τα καρτέλ για τους φτωχούς", ρώταγαν οι άγνωστοι. "Γιατί δε γράφετε και για τα εγκλήματα του στρατού και της αστυνομίας;" Τα tweets κατέληξαν σε μια σειρά από απειλές. Δεν ήταν πρωτοφανές, ούτε μη αναμενόμενο.
Οκτώ μέρες μετά, όμως, στις 16 Οκτωβρίου, πριν από ένα μήνα δηλαδή, η Φελίνα τουίταρε το εξής, με κεφαλαία γράμματα:
ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ, ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΜΟΥ ΟΝΟΜΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΡΙΑ ΔΕΛ ΡΟΖΑΡΙΟ ΦΟΥΕΝΤΕΣ ΡΟΥΜΠΙΟ. ΕΙΜΑΙ ΓΙΑΤΡΟΣ. ΣΗΜΕΡΑ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΕ.
Η Μαρία Δελ Ροζάριο Φουέντες Ρούμπιο δούλευε σε μία κλινική στην πόλη Ρεϊνόσα. Μία μέρα, δυο νεαροί γονείς έφεραν στην κλινική ένα 4χρονο αγόρι που ήταν πολύ άρρωστο. Κατά τη διάρκεια μιας επιληπτικής κρίσης, η Δελ Ροζάριο έδωσε στο αγόρι μια μεγάλη δόση ηρεμιστικού και μετά η κατάστασή του χειροτέρεψε. Χρειάστηκε να μεταφερθεί σε νοσοκομείο, αλλά στο δρόμο το παιδάκι πέθανε. Λίγες ημέρες μετά, άγνωστοι εισέβαλλαν με όπλα στην κλινική και απήγαγαν την Δελ Ροζάριο μαζί με έναν άλλο γιατρό και μία νοσοκόμα. Αν και η απαγωγή είχε ως κίνητρο την εκδίκηση για το χαμό του παιδιού, στην πορεία οι απαγωγείς ανακάλυψαν κάτι αναπάντεχο: Το κινητό της Δελ Ροζάριο είχε το λογαριασμό του Twitter της. Η Δελ Ροζάριο ήταν η Φελίνα.
Χρησιμοποιώντας το κινητό της, στις 16 Οκτωβρίου οι απαγωγείς έστειλαν συνολικά τέσσερα tweets. Το πρώτο ήταν αυτό που διαβάσαμε παραπάνω. Το δεύτερο ήταν μια προειδοποίηση σε φίλους και συγγενείς της να μην ακολουθήσουν το παράδειγμά της, και να μην ανεβάζουν ενημερώσεις στα social media, επειδή "δεν έχει νόημα". Το τρίτο ήταν μια προειδοποίηση για τους συναδέλφους της στα social media, λέγοντας ότι τα καρτέλ "είναι πιο κοντά από ό,τι νομίζετε".
Το τελευταίο tweet περιείχε δύο φωτογραφίες. Στην πρώτη, μια μεσήλικη γυναίκα με τα χέρια σταυρωμένα μπροστά της, κοιτάζει την κάμερα. Στη δεύτερη, η ίδια γυναίκα είναι ξαπλωμένη σε ένα βρώμικο πάτωμα. Στο πρόσωπο της υπάρχει ένα τραύμα από σφαίρα.
Ετούτο το κείμενο το διάβασα στις 15/11/14 στο ράδιο. Είναι απόδοση στα ελληνικά αυτού εδώ του αφιερώματος, το οποίο περιέχει και περισσότερες πληροφορίες για τη Δελ Ροζάριο και την οργάνωση.
November 14, 2014
Πώς Να Αγοράζεις Το Καινούριο iPhone Κάθε Χρόνο Για 4 Χρόνια Ξοδεύοντας Συνολικά €1070
Στο review του iPhone 6 ο αναγνώστης Θωμάς ανάφερε σε σχόλιό του κάτι το ενδιαφέρον: Ότι, λέει, έχει αγοράσει όλα τα καινούρια iPhones από το 2010 κι έπειτα, ξοδεύοντας συνολικά για όλα μαζί 1050 ευρώ. Του ζήτησα να μου γράψει περισσότερες λεπτομέρειες και νούμερα. Να πώς το έκανε:
"Ιούνιος 2010: Αγόρασα το iPhone 4 με €300, με επιδότηση από Vodafone (ήταν οι εποχές που υπήρχαν τέτοιες επιδοτήσεις). Ενάμιση χρόνο μετά, τον Οκτώβριο του 2011, το πούλησα για €550. Εδώ να σημειώσω ότι τα κινητά τα πουλάω πάντα σε άψογη κατάσταση μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας. Ο αγοραστής από το κουτί με τα παρελκόμενα μέχρι και την ίδια την συσκευή δεν παρατηρεί διαφορές σε σχέση με ένα ολοκαίνουριο iPhone. 100% άψογη κατάσταση μεταχειρισμένου προϊόντος μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας. Το τονίζω γιατί είναι πολύ σημαντικό για την μεταπωλητική αξία.
Οκτώβριος 2011: Αγόρασα το iPhone 4S με 620€. Από το 2011 και μετά αγοράζω όλες τις συσκευές από το γερμανικό Apple store online, το οποίο παραδοσιακά είναι 40€ φθηνότερο από τις Ελληνικές τιμές -λόγω ΦΠΑ και άλλων παραγόντων, μάλλον. Τις συσκευές τις παραλαμβάνει φίλος στο Μόναχο, ο οποίος μου τις στέλνει είτε ταχυδρομικώς ή αεροπορικώς με κάποιον συγγενή/φίλο που τυχαίνει να ταξιδεύει εκείνη την περίοδο. Μέχρι στιγμής για ταχυδρομικά έξοδα, όταν αυτά υπήρχαν, έχω δώσει 90€. Ένα χρόνο μετά πούλησα το 4S για €450.
Σεπτέμβριος 2012: Αγόρασα με τον ίδιο τρόπο το iPhone 5 με €670. Ένα χρόνο μετά, το πούλησα για €480.
Σεπτέμβριος 2013: Αγόρασα το iPhone 5S με €700. Το πούλησα πρόσφατα για €480.
Σεπτέμβριος 2014: Αγόρασα το iPhone 6 με €700. Είναι το κινητό που χρησιμοποιώ τώρα.
Σε αυτό το διάστημα για θήκες και βάσεις αυτοκινήτου έχω δώσει περίπου €150, και για εφαρμογές από το App store επίσης €150.
Προσθέτοντας αυτά τα κόστη με τα κόστη των συσκευών και τα ταχυδρομικά, και αφαιρώντας τα έσοδα από τις πωλήσεις των μεταχειρισμένων, φτάνουμε στα €1420 ευρώ. Από αυτό αφαιρώ 350€ που ήταν επιδοτήσεις της Vodafone και μετέπειτα της COSMOTE (αρκετά γενναιόδωρη ελέω φορητότητας και προγράμματος χρήσης που ήθελα), τις οποίες πέρασα σαν έκπτωση παγίου. Η τελική τιμή φτάνει στα €1070".
Δεν ξέρω πόσο εύκολα οποιοσδήποτε μπορεί να αναπαράγει αυτά τα νούμερα (η πώληση των συσκευών μπορεί να είναι μπελαλίδικη διαδικασία, η διατήρηση της συσκευής σε άψογη κατάσταση επίσης), αλλά η εμπειρία του Θωμά δείχνει ότι χάρη στην υψηλή μεταπωλητική αξία των συσκευών είναι εφικτό κανείς να παίρνει το τελευταίο κορυφαίο και πανάκριβο iPhone κάθε χρόνο πληρώνοντας περί τα €200-€250 (επιπλέον των χρημάτων που πληρώνει στα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας, προφανώς). Όπως αντιλαμβάνεστε, αν αλλάζει κάθε δύο χρόνια -όπως οι περισσότεροι- το κόστος μειώνεται περισσότερο. Κάτι παρόμοιο μπορεί και να ισχύει για μερικά high-end Androids, τα οποία πάντως κατά κανόνα έχουν χαμηλότερη μεταπωλητική αξία.
Γράψτε στα σχόλια αν έχετε αντίστοιχες ιστορίες να μοιραστείτε. Όπως λέει κι ο Κρέιμερ:
November 13, 2014
Λινξ 162: Πράγματα Για Διάβασμα
1. Amazon vs. Hachette: Το χρονικό του πολέμου
Μια αναλυτική και ενδιαφέρουσα καταγραφή της κόντρας που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, αλλά και των πρακτικών που ακολουθεί το μεγαλύτερο κατάστημα στη Γη και οι έξι μεγάλοι εκδοτικοί οργανισμοί στις ΗΠΑ.
Initially, publishers set their e-book list prices at a few dollars off the print price, and then gave Amazon a 50 percent discount, meaning that Amazon was receiving new books at an average wholesale price of about $12—and was selling them for $9.99 and below. When publishers raised their wholesale prices in order to pressure Amazon to raise its resale price, Amazon didn’t budge. When publishers started “windowing” some new titles—that is, delaying their release as e-books for several months after the hardcover release—Amazon showed no inclination to change its practices, and publishers lost e-book sales. The publishers wanted to sell e-books, and they wanted to sell them when people were most likely to buy—when a book was new. But they also wanted to set the price.
Σε τούτο το άρθρο του Buzzfeed διαβάζουμε πώς τα "sentiment data" του Facebook λειτουργούν ως εργαλείο για τις προεκλογικές εκστρατείες υποψηφίων σε εκλογές.
Facebook is on the cusp — and I suspect 2016 will be the year this becomes clear — of replacing television advertising as the place where American elections are fought and won. The vast new network of some 185 million Americans opens the possibility, for instance, of a congressional candidate gaining traction without the expense of television, and of an inexpensive new viral populism. The way people share will shape the outcome of the presidential election. Even during the 2014 midterms, which most Americans ignored, Facebook says it saw 43 million unique individuals engage in the political conversation.
3. Όλοι κοροϊδεύουνε τον Shingy
Αυτή την εβδομάδα γράφτηκαν πολλά άρθρα, όλα κοροϊδευτικά, για τον "digital prophet" της AOL, τον Ντέιβιντ Σινγκ, έναν τύπο με παλαβά μαλλιά και ασαφές επαγγελματικό αντικείμενο που δίνει ομιλίες χρησιμοποιώντας μόνο γενικότητες από το τεχνολογικό λεξιλόγιο της εποχής. Η αφορμή ήταν ένα άρθρο του New Yorker (στο ίδιο ύφος, αλλά πιο ραφιναρισμένο) και το αντικείμενο της χολής έχει να κάνει, βεβαίως, με την αισθητική και την ανυπαρξία ουσίας στην τεχνολογική φούσκα της εποχής.
AOL pays him a six-figure salary for—for doing what, exactly? “Watching the future take shape across the vast online landscape,” Shingy says. “I fly all around the world and go to conferences.”
Εμένα, πάντως, ο τύπος συμπαθέστατος μου είχε φανεί όταν του είχα μιλήσει. Βεβαίως, ούτε τότε είχα καταλάβει ακριβώς τι δουλειά κάνει.
4. Ποια είναι η Βάλερι Τζάρετ και πώς επηρεάζει τον Πρόεδρο Ομπάμα
Πολύ ωραίο.
Not surprisingly, all this influence has won Jarrett legions of detractors. They complain that she has too much control over who sees the president. That she skews his decision-making with her after-hours visits. That she is an incorrigible yes-woman. That she has, in effect, become the chief architect of his very prominent and occasionally suffocating bubble.
Σε ετούτο το πολύ ενδιαφέρον άρθρο, ο Τζον Γκρέι διερευνά την πολιτική σημασία της έννοιας του "κακού" σήμερα.
...it would be easy to conclude that talk of evil in international conflicts is no more than a cynical technique for shaping public perceptions. That would be a mistake. Blair’s secret – which is the key to much in contemporary politics – is not cynicism. A cynic is someone who knowingly acts against what he or she knows to be true. Too morally stunted to be capable of the mendacity of which he is often accused, Blair thinks and acts on the premise that whatever furthers the triumph of what he believes to be good must be true. Imagining that he can deliver the Middle East and the world from evil, he cannot help having a delusional view of the impact of his policies.
November 11, 2014
52 Μύθοι
Ο Ναπολέων δεν ήταν κοντός, δεν χρησιμoποιούμε "μόνο το 10% του εγκεφάλου", και η τσίχλα δε χρειάζεται "7 χρόνια" για να απορροφηθεί από το πεπτικό σύστημα.
(πατήστε την εικόνα)
November 10, 2014
iPhone 6: To Review
Εδώ είμαστε. Νάτα. Μετά από χρόνια γκρίνιας και μίρλας (από το 2011 γκρινιάζω) η Apple αποφάσισε να ακολουθήσει το υπόλοιπο σύμπαν και να φτιάξει ένα smarphone κανονικού μεγέθους. Χρησιμοποιώ το iPhone 6 που μου έστειλε να δοκιμάσω η εδώ και δώδεκα ημέρες, και μπορώ να σας πω ότι εδώ είμαστε, αυτό είναι, το ‘χουμε, ώπα καλά είσαι. Όλα τα προηγούμενα, ωραιότατα smartphones το δίχως άλλο, ήταν συσκευές ιδιαίτερες, μικροσκοπικές, μινιατούρες, εκτός αγοράς, αυθύπαρκτες και, εξ’ ορισμού, κάπως λειψές. Ετούτο είναι το iPhone όπως θα έπρεπε να είναι. Ή περίπου. Περίπου. Φυσικά περίπου. Τελειότητα δεν υπάρχει στον κόσμο μας. Γι’ αυτό το λόγο έχω να γράψω χιλιάδες λέξεις παρακάτω.
1. Το μέγεθος
Εδώ, φυσικά, θα ξεκινήσουμε με το ένα θέμα που έχει σημασία, το πρώτο και το κυριότερο: Το νέο iPhone 6 είναι μεγαλύτερη συσκευή από τα προηγούμενα. Μετά από χρόνια non chalance και μπουρδολογίας (“είναι απαραίτητο να χρησιμοποιείται με το ένα χέρι” και τέτοια) η Apple το πήρε απόφαση ότι ολόκληρη η υπόλοιπα αγορά των smartphones και οι καταναλωτές έχουν δίκιο, και ότι είναι αστείο να πουλάει συσκευές με τόσο μικροσκοπική οθόνη στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα. Γιατί φυσικά όλοι οι υπόλοιποι έχουν δίκιο. Το smartphone τι είναι; Οθόνη. Σκέτη οθόνη. Κι η οθόνη δεν προορίζεται για τον αντίχειρα του ενός χεριού, προορίζεται πρώτα και κυρίως για τα μάτια. Άρα όσο μεγαλύτερη, τόσο το καλύτερο. Όλες οι άλλες εταιρείες που φτιάχνουν κινητά δοκίμασαν όλους τους πιθανούς συνδυασμούς μεγεθών, κι έτσι οι καταναλωτές είχαν την ευκαιρία να δουν και να δοκιμάσουν και να βρουν το συνδυασμό φορητότητας και μεγέθους που τους βολεύει. Εκτός από αυτούς που είχαν iPhone, βεβαίως.
Το νέο iPhone 6 το λοιπόν έχει μεγαλύτερο πλάτος και μεγαλύτερο μήκος από τα προηγούμενα, και έχει μια οθόνη 4,7 ιντσών. Να το πούμε εδώ και να το τονίσουμε, επειδή αξίζει:
Πάλι μικρή είναι.
Τα smartphones της συγκεκριμένης κατηγορίας έχουν πλέον κατά κανόνα οθόνες από 4,9 μέχρι 5,2 ίντσες, βλέπετε, παρ’ όλο που ως συσκευές συνήθως δεν είναι μεγαλύτερες από το iPhone 6. Παρακάτω θα εξηγήσω γιατί συμβαίνει αυτό, αλλά εδώ ας το κρατήσουμε ως παρατήρηση.
Το iPhone 6 επίσης είναι λίγο πιο βαρύ από τον προκάτοχό του, αλλά είναι πιο λεπτό. Είναι πολύ λεπτό. Επίσης είναι φτιαγμένο σχεδόν εξ’ ολοκληρου από αλουμίνιο και είναι πολύ καμπυλωτό και λείο, πάρα πολύ ευχάριστο στην αφή, στιβαρό στο χέρι, αλλά, πώς να το πω, γλιστράει. Όταν το πιάνεις μοιάζει με το ιδανικό βότσαλο για να κάνεις ψαράκια στη θάλασσα, κι επίσης σου δίνει την εντύπωση ενός αντικειμένου που λαχταρά να σου γλιστρήσει και να σου πέσει.
Πέρα από αυτό, βέβαια, το μέγεθος του κινητού αυτού συνηθίζεται εύκολα και γρήγορα. Εγώ βεβαίως δεν είμαι αντικειμενικός κριτής, καθώς έχω χρησιμοποιήσει και συνηθίσει πολλά smartphones αντίστοιχου (και μεγαλύτερου) μεγέθους στο παρελθόν, και είναι λίγο-πολύ το μέγεθος που προτιμώ σε ένα smartphone, πλέον. Κάποιοι άλλοι διαφωνούν, ειδικά άνθρωποι που έχουν συνηθίσει τα προηγούμενα iPhones, δεν έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ άλλο smartphone, και δεν τους νοιάζει πάρα πολύ το θέμα της όρασης. Είμαι σίγουρος όμως ότι η πλειοψηφία, ό,τι κι αν χρησιμοποιούσε πριν, σχετικά γρήγορα θα συνηθίσει το μέγεθος και την υφή του iPhone 6. Είναι σωστό μέγεθος, η χρήση ακόμα και με το ένα χέρι στις βασικές λειτουργίες είναι απλή υπόθεση ό,τι μέγεθος χεριών κι αν έχετε (χωρίς καν τη χρήση αυτού του κόλπου που κατεβάζει την οθόνη προς τα κάτω -δεν το χρησιμοποίησα ποτέ), και η υφή της συσκευής είναι ευχάριστη καίτοι λίγο γλιστερή. Συνηθίζεται.
Και εδώ ίσως πρέπει να σας εξηγήσω τι σημαίνει ότι αυτό είναι “το iPhone όπως πρέπει να είναι”. Η μεγαλύτερη οθόνη είναι εξ’ ορισμού ένα δώρο για τα μάτια. Όλα φαίνονται πιο μεγάλα και καθαρά, ενώ η οθόνη μπορεί να δείχνει περισσότερη πληροφορία ταυτόχρονα. Δεν χρειάζεται να κρατάτε το τηλέφωνο είκοσι πόντους από τη μούρη για να διαβάζετε τα γράμματα, το πληκτρολόγιο έχει περισσότερο “αέρα”, τα βιντεάκια φαίνονται πιο ωραία, οι φωτογραφίες πιο καθαρές και μεγάλες. Όλα τα πράγματα που κάνει ένα smartphone γίνονται ευκολότερα και καλύτερα, ενώ ταυτόχρονα το μέγεθος της συσκευής δεν έχει γίνει υπερβολικά μεγάλο και άβολο ώστε να μη χωράει στις τσέπες ή στις φυσιολογικές παλάμες. Υπάρχουν μερικά apps που δεν έχουν αναβαθμιστεί ακόμα για να υποστηρίζουν την ανάλυση του iPhone 6, κι αυτά δείχνουν ό,τι έδειχναν και στο iPhone 5, αλλά σε μεγαλύτερο μέγεθος. Κι είναι καλύτερα από ό,τι στο iPhone 5. Τα άλλα apps, που έχουν αναβαθμιστεί, καταφέρνουν και δείχνουν τα πράγματα λίγο μεγαλύτερα, και ταυτόχρονα δείχνουν περισσότερα από δαύτα. Η χρήση του κινητού είναι έτσι πολύ πιο άνετη, κι ας μην φτάνει ο αντίχειρας στην πάνω δεξιά γωνίτσα.
Το σημαντικότερο τεστ είναι το εξής: Δοκιμάστε, αν μπορείτε, να χρησιμοποιήσετε ένα iPhone 6 για τρεις ημέρες. Δεν χρειάζεται παραπάνω. Μετά δοκιμάστε να επιστρέψετε στο iPhone 5/5s. Θα θέλετε να βάλετε τα κλάματα. Δεν θα μπορείτε να καταλάβετε πώς ζούσε έτσι ο κόσμος. Είναι τόσο μεγάλη η διαφορά.
Υπάρχουν, ωστόσο, ενστάσεις που έχω στο θέμα της εξωτερικής εμφάνισης του κινητού. Ο αριθμός τους είναι τέσσερις.
2. Τέσσερα προβλήματα
Το πρώτο πράγμα το υποννοήσαμε και πριν: Αν και το iPhone 6 από πλευράς πλάτους και ύψους είναι πάνω κάτω στα ίδια επίπεδα με άλλα σύγχρονα smartphones όπως το Nexus 5 ή το Samsung Galaxy S5, ωστόσο έχει μικρότερη οθόνη. Αυτό σημαίνει ότι μεγαλύτερο ποσοστό της πρόσοψης του iPhone είναι μη-οθόνη. Αυτό δεν είναι καλό. Τα smartphones είναι φορητές οθόνες, αυτό είναι, δεν έχουν άλλη χρήση. Κάθε άλλη χρήση της επιφάνειάς τους είναι σπατάλη. Κι η επιφάνεια του iPhone -όλων των iPhones- είναι σπάταλη.
Ο λόγος, βεβαίως, είναι το κουμπί. Αυτό το στρογγυλό το ρημάδι, το οποίο πρέπει σώνει και ντε να έχει τόσο μεγάλο μέγεθος και να πιάνει τόσο χώρο. Κι αν έχεις μια φαρδιά φάσα στο κάτω μέρος για να χωράει το κουμπί, τι θα κάνεις και στο πάνω μέρος; Η Apple είσαι. Θα έχεις μια ολόιδια φάσα, για τη συμμετρία. Εκτιμώ το σεβασμό στη συμμετρία, αλλά το αποτέλεσμα είναι ένα κινητό με πολύ περιθώριο και άχρηστο χώρο γύρω από την οθόνη.
Πάμε στο δεύτερο, μένοντας στο μπροστινό μέρος. Το μπροστινό μέρος, προφανώς, είναι καλυμμένο όλο από γυαλί. Αντίθετα με τα προηγούμενα iPhones, εδώ το γυαλί στις ακρούλες καμπυλώνει λίγο για να έρθει να κουμπώσει με την καμπύλη του αλουμινίου στο περίγραμμα. Είναι ωραία η πρόθεση, είναι όμορφο το αποτέλεσμα (αν και υπάρχει ένα απειροελάχιστο κενό ανάμεσα στο γυαλί και το μέταλλο, το οποίο μπορεί να σου δαγκώσει τις τρίχες τις φαβορίτας όταν το έχεις στο αυτί και μιλάς -μου συνέβη) και είναι και πολύ ευχάριστο στην αφή. Πάει το δαχτυλάκι προς την άκρη της οθόνης και το νιώθεις να γλιστράει στην απαλή κατηφόρα.
Αλλά.
Με αυτό τον τρόπο, αν το καλοσκεφτεί κανείς, μεγάλο μέρος των άκρων του κινητού αποτελούνται πλέον από γυαλί. Αυτό σημαίνει όπως αντιλαμβάνεστε ότι η επιφάνεια του κινητού που μπορεί να σπάσει σε μια πτώση είναι μεγαλύτερη. Το γυαλί που μπορεί να σπάσει απλώνεται σε περισσότερες από δύο διαστάσεις. Κι αυτό είναι επικίνδυνο, καθώς, όμως είπαμε, το κινητό είναι πολύ απαλό και λείο και καμπυλωτό και πλακουτσό και, ε, γλιστράει. Αργά ή γρήγορα θα πέσει. Νόμος της φύσης.
Γυρίζοντας το iPhone 6 από την ανάποδη, δε, αντιμετωπίζουμε και τις άλλες δύο ενστάσεις μου.
Η τρίτη: Εξέχει η κάμερα.
Στο iPhone 6, αντίθετα από όλα τα άλλα iPhones ως τώρα, η κάμερα είναι ένα μπιμπίκι στη λεία αλουμινένια πλάτη της συσκευής, φτιαγμένο από ένα μεταλλικό δαχτυλίδι και ζαφειρένιο γυαλί.
Ο λόγος, προφανώς, είναι το ότι η συσκευή είναι τόσο λεπτή που δε χωράει καλά τα εξαρτήματα της πολύ αξιόλογης κάμερας. Ωραία. Το ακούμε αυτό. Εντάξει. Μια κάμερα που εξέχει, άλλωστε, δεν είναι κάτι το πρωτοφανές: Τα περισσότερα Android κινητά κάμερες που εξέχουν έχουν. Βεβαίως, σε εκείνες τις περιπτώσεις τα καμεροκαρούμπαλα είναι πιο ήπια, πιο εγκυστωμένα στο design της συσκευής, ακόμα κι αν σε μερικές περιπτώσεις είναι και πιο μεγάλα. Εδώ είναι κάπως ξεκούδουνο, παράταιρο. Και τίθενται δύο προβλήματα. Πρώτον, το μπιμπίκι της κάμερας εδώ είναι πάρα πολύ άσχημο. Το κοιτάς και λες "δε μπορεί, δεν είναι δυνατό η Apple να φτιαξε τέτοιο πράγμα" και "πώς τους ξέφυγε" και " ε ρε και να το 'βλεπε ο μακαρίτης αυτό". Το δεύτερο είναι το αίσθημα της ανασφάλειας που σου προκαλεί ακαριαία και αυτόματα, καθώς έχεις ένα ευπαθές και πολύ σημαντικό κομματάκι της συσκευής να εξέχει παράδοξα και να ακουμπάει και να τρίβεται μοιραία σε κάθε επιφάνεια όπου θα απιθώσεις τη συσκευή στα χρόνια που θα την έχεις και θα τη χρησιμποιείς.
Οι δύο τελευταίες ενστάσεις (και, ως ένα βαθμό και η τέταρτη που ακολουθεί), κάνουν σχεδόν απαραίτητη τη χρήση θήκης στο iPhone 6. Εμένα σε γενικές γραμμές η ιδέα της θήκης του κινητού τηλεφώνου με απωθεί, μου τη δίνει στα νεύρα.
Όταν ξοδεύεις εκατοντάδες ευρώ για να αγοράσεις μια φορητή συσκευή, δικαιούσαι να περιμένεις ότι η συσκευή θα μπορεί να λειτουργήσει σωστά και να αντέξει την ταλαιπωρία μιας φυσιολογικής χρήσης στις κανονικές συνθήκες του φυσιολογικού κόσμου. Να αντέχει δηλαδή στην τριβή με τις συνηθισμένες, καθημερινές επιφάνειες, μικροχτυπήματα, μικροπιτσιλιές, δαχτυλιές, γειτνίαση με αντικείμενα στις τσέπες ή σε τσάντες, πιέσεις, εντάσεις, μικροκακουχίες. Το να πρέπει να δώσεις επιπλέον 10-40 ευρώ για να αγοράσεις ένα κομμάτι πλαστικό που κρύβει το πανάκριβο smartphone σου και ταυτόχρονα το κάνει μεγαλύτερο και βαρύτερο, το βρίσκω ανόητο. Γι' αυτό μέχρι τώρα δεν χρησιμοποιούσα ποτέ θήκες με τα smartphones μου.
Το iPhone 6, όμως, μοιάζει να χρειάζεται οπωσδήποτε θήκη. Είναι σα να το έχουν φτιάξει ανολοκλήρωτο, και πρέπει να πάρεις ένα επιπλέον περίβλημα για να μη σου γλιστράει, για να μην είναι τόσο ευάλωτο και εκτεθειμένο (και όμορφο) το μπροστινό καμπυλωτό γυαλί, για να μην εξέχει η κάμερα από το σώμα του κινητού και τρίβεται και παλατζάρει όταν το ακουμπάς στο τραπέζι.
Και επίσης, για να μη φαίνονται οι γραμμές.
Η τελευταία μου ένσταση για την εξωτερική εμφάνιση του iPhone 6 είναι αυτές οι γραμμές από πλαστικό που υπάρχουν στο πίσω μέρος. του κινητού, οι οποίες διακόπτουν τη συνέχεια και την ομοιομορφία του αλουμινίου. Ο ρόλος τους είναι το να μην εμποδίζουν τη λειτουργία της κεραίας (το αλουμίνιο εμποδίζει), οπότε είναι απαραίτητες, αλλά είναι κακάσχημες. Δε μπορώ να τις βλέπω, με ταράζουν. Δε μπορεί να μην έβρισκαν τρόπο να τις κάνουν πιο όμορφες. Η HTC πώς το κατάφερε;
Μια θήκη, υποθέτω, μια αδιαφανής, το λύνει κι αυτό το πρόβλημα.
3. Κατά τα άλλα, τα ευχάριστα
Αφού καλύψαμε τα του μεγέθους και των εξωτερικών θεμάτων, να πούμε τι γίνεται όταν το ανάβεις και το χρησιμοποιείς. Το iPhone 6, όπως αντιλαμβάνεστε, είναι ένα κανονικότατο iPhone, όπως όλα τα προηγούμενα, με τα εικονίδιά του και την σχεδιαστική του ομοιομορφία. Έχει μία επιπλέον γραμμή για εικονίδια στην κεντρική του οθόνη, αλλά κατά τα άλλα λειτουργεί ακριβώς όπως θα φανταζόταν κανείς. Είναι ένα πάρα πολύ γρήγορο smartphone με iOS 8.1, με μια τρομερή ποικιλία από apps που κάνουν ένα σωρό θαυμάσια πράγματα, ένας φανταστικός και πανίσχυρος υπολογιστής στην τσέπη. Ίσως, αν αγνοήσει κανείς το σοβαρό θέμα της τιμής, να είναι το καλύτερο smartphone που υπάρχει σήμερα.
Αυτό δεν είναι κάτι που μπορούσα να πω ανερυθρίαστα για τα iPhones των προηγούμενων χρόνων, εξαιτίας του μικροσκοπικού τους μεγέθους, που τα έκανε ειδικού τύπου συσκευές, όχι άμεσα συγκρίσιμες με τα Nexus και τα S5 και τα G2 αυτού το κόσμου. Πλέον, όπως είπαμε παραπάνω, το ζήτημα του μεγέθους λίγο-πολύ λύθηκε, και μπορούμε να βάλουμε τις συσκευές δίπλα δίπλα και να τις δούμε ως αντίστοιχες και συγκρίσιμες. Δεν έχω δοκιμάσει ακόμα το καινούριο Android Lollipop, βεβαίως, αλλά αυτό που έχω συμπεράνει από τη μακρόχρονη χρήση τόσο προηγούμενων Android όσο και iOS συσκευών είναι ότι το iOS έχει σιγά σιγά καλύψει αρκετά από τα χρηστικά κενά που είχε μέχρι πρόσφατα, είναι ακόμη σχετικά πιο απλοϊκό στη χρήση (αν και όχι και τόσο πιο όμορφο, πια), ενώ το iOS αντέχει λίγο παραπάνω στην έντονη χρήση, του παίρνει περισσότερο καιρό κακουχίας για να αρχίσει τα πολλά κολλήματα και τις αργοπορίες. Βεβαίως, το iOS εξακολουθεί να σε αναγκάζει να βλέπεις μια οθόνη γεμάτη ομοιόμορφα κουμπάκια όλη ημέρα, ένα μοντέλο UI σχεδιασμένο το 2007. Δε μπορείς ούτε καν να βάλεις τα κουμπάκια όπου θέλεις, πρέπει σώνει και ντε να γεμίζει η οθόνη από πάνω αριστερά. Εδώ και χρόνια στα Androids μπορείς να φτιάξεις την οθόνη που κοιτάς έτσι ώστε να σου δείχνει και πληροφορίες, όχι μόνο κουμπάκια.
Από την άλλη, το iOS δε μπορούμε να αμφισβητήσουμε ότι έχει εξελιχθεί. Πλέον έχει αξιοπρεπή notifications, ενώ επιτρέπει στα applications να μιλάνε μεταξύ τους πιο εύκολα, πράγμα που διευκολύνει πάρα πολύ τις δουλειές που κάνω εγώ πολύ συχνά με το smartphone (να βρίσκω links και να τα αποθηκεύω στο Pocket, ας πούμε).
Τα iPhones, δε, έχουν παραδοσιακά τις καλύτερες κάμερες κινητών τηλεφώνων, αν εξαιρέσει κανείς κάποια Nokia με Windows -και καλά θα κάνει να τα εξαιρέσει. Το iPhone 6 έχει κι αυτό μια πάρα πολύ καλή κάμερα, η οποία είναι βεβαίως 8 megapixels αλλά βγάζει πολύ ωραίες και σωστές φωτογραφίες. Αυτό της έλειπε, άλλωστε -εξέχει από τη συσκευή, καλά θα κάνει να βγάζει πολύ καλές φωτογραφίες.
Βεβαίως, παρ' όλη την κουβέντα που έχει γίνει, εγώ με τα δικά μου μάτια δε βλέπω σοβαρές διαφορές ανάμεσα στα κατορθώματα της κάμερας του 6 σε σχέση με την κάμερα του 5s, την οποία έχω χρησιμοποιήσει πάρα πάρα πολύ τους προηγούμενους μήνες. Θα σας δείξω τώρα λεπτομέρειες σε πλήρη ανάλυση από φωτογραφίες που τράβηξα και με τα δύο σε συνθήκες περιορισμένου φωτισμού, εκεί που δείχνουν οι κάμερες τι αξίζουν:
Το συμπέρασμα; Λιγουλάκι περισσότερη λεπτομέρεια στη φωτιά, λίγο περισσότερο φως στα κουτιά των μετρητών, και μάλλον χειρότερο και πιο κίτρινο αποτέλεσμα στο νυχτερινό σοκάκι. Αυτή τη διαφορά είδα στην κάμερα του iPhone 6. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι καλή -ίσα ίσα. Η κάμερα του 5s ήταν πάρα πολύ καλή, και η κάμερα του 6 είναι εξίσου καλή, και τραβάει και καλύτερο slow motion βίντεο.
Αν τα βάλεις όλα αυτά στη ζυγαριά, το σύγχρονο iOS, το επιτέλους βολικό μέγεθος, την κάμερα, καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι ετούτο εδώ πιθανότατα είναι το καλύτερο smartphone που μπορεί να αγοράσει κανείς σήμερα. Εγώ χαίρομαι που το χρησιμοποιώ ετούτες τις ημέρες, το βγάζω έξω στα βουνά και στα λαγκάδια και στης πόλης στα τσιμέντα, όπου έχει 4G, το απολαμβάνω πολύ, κι ας με ενοχλεί λιγάκι η πλαστική θήκη που του έχω φορέσει. Είπαμε. Είναι το iPhone όπως θα έπρεπε να είναι.
Περίπου.
4. Το σοβαρό θέμα της μπαταρίας
Όπως έγραψα και τις προάλλες στο review εκείνων των Sony, το θέμα της μπαταρίας στις φορητές συσκευές είναι ένα θέμα που με πονάει και το θεωρώ πάρα πολύ σημαντικό για την ανθρωπότητα γενικότερα. Θα τα 'χετε διαβάσει, υποθέτω, στα αλλοδαπά reviews: Το πρόβλημα στo iPhone 6 δε λύθηκε. Από τη δικιά μου δοκιμή μπορώ να το επιβεβαιώσω, με μια μικρή επιφύλαξη. Πράγματι το iPhone 6 δε τη βγάζει τη μέρα με έντονη (δηλαδή φυσιολογική, για τα δικά μας δεδομένα) χρήση. Ωστόσο είδα σημαντική, παρατηρήσιμη διαφορά από το iPhone 5s που χρησιμοποιούσα (και του οποίου έχω βγάλει τα μάτια) τους περασμένους μήνες. Υποτίθεται ότι η μπαταρία του iPhone 6 έχει 5-10% καλύτερη διάρκεια, αλλά εγώ στη δικιά μου δοκιμή τολμώ να πω ότι είδα μεγαλύτερη διαφορά. Βεβαίως, το 5s όπως το χρησιμοποιώ στις 5 το απόγευμα διψάει για ρεύμα. Το ολοκαίνουριο 6, με την ίδια χρήση, αντέχει λίγες ώρες ακόμα. Κι αυτό δεν είναι αρκετό. Και γι' αυτό είμαι ήπια έξαλλος από τότε που είδα το keynote κιόλα.
Επειδή το έκαναν τόσο λεπτό. Γιατί το έκαναν τόσο λεπτό;
Δεν είστε έξαλλοι κι εσείς;
Το έκαναν τόσο λεπτεπίλεπτο που αναγκάστηκαν να βάλουν την κάμερα να εξέχει σα γυάλινο σπυρί, την ώρα που θα μπορούσαν να του δώσουν λίγο πάχος παραπάνω και να του χωρέσουν μέσα περισσότερη μπαταρία.
Γιατί το έκαναν τόσο λεπτό; Για ποιο λόγο; Δεν έσπασαν κανένα ρεκόρ. Δεν κέρδισαν κανένα βραβείο μηχανικής τελειότητας ή λεπτότητας. Ούτως ή άλλως αναγκάζουν τους πάντες να πάρουν θήκη, οπότε πάει περίπατο η τόση λεπτότητα. Γιατί δεν του έδωσαν δέκα γραμμάρια βάρος και μισό χιλιοστό πάχος, να χωρέσει και η κάμερα μια χαρά, και να του βάλουν και μια ωραία, φουσκωμένη μπαταρία μέσα να κρατάει μιάμιση μέρα; Στη Sony πώς το έκαναν; Έξαλλος είμαι.
Παρ' όλο που το iPhone 6 είναι ό,τι κοντινότερο στο ιδανικό smartphone (για εμένα) που έχει φτιάξει ποτέ η Apple, ετούτη η αίσθηση της ανώφελα χαμένης ευκαιρίας με ταράζει πάρα πολύ.
Και υπάρχει και κάτι άλλο.
5. Το σοβαρό θέμα της τιμής
Όπως έχουμε πει πάρα πολλές φορές στις κουβέντες περί ακριβών gadgets, ζούμε σε εποχή κρίσης και πτώχευσης, δεν είναι εποχές για σπατάλες τούτες. Ταυτόχρονα η αγορά των smartphones έχει γνωρίσει μια τρομερή έκρηξη προς τα κάτω, όσον αφορά τις τιμές. Δεν είναι μόνο ότι κυκλοφορούν πλέον αξιοπρεπέστατα smartphones σε επίσημες τιμές ακόμα και κάτω από 200 ευρώ, με τα οποία ο αρχάριος ή ο απλός χρήστης μπορεί να κάνει μια χαρά τη δουλειά του. Πλέον κυκλοφορούν ακόμα και κορυφαία smartphones, εξαιρετικά, με καταπληκτικό hardware που κοστίζουν κάτω από 400 ευρώ. Με δεδομένο και το ότι οι επιδοτήσεις των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας έχουνε συρρικνωθεί τα τελευταία χρόνια, η υπόθεση της απόκτησης των πολύ ακριβών smartphones γίνεται περίπλοκη. Είναι πολλά λεφτά.
Βεβαίως, πέρυσι είπαμε ότι το smartphone είναι το βασικό εργαλείο με το οποίο ο κόσμος κάνει τις δουλειές του, πιο χρήσιμο και απαραίτητο κι από ηλεκτρονικό υπολογιστή πια. Αξίζει να επενδύσεις λεφτά. Αλλά υπάρχουν και εναλλακτικές επιλογές. Οπότε;
Κοιτάχτε να δείτε.
Τις τελευταίες χρονιές δίσταζα να προτείνω στον κόσμο να πάρει iPhone. Είναι πολύ ακριβό πράγμα, και ως τώρα ήταν και πολύ μικροσκοπικό, ειδική περίπτωση δίπλα στα μεγάλα Androids, σα μπιζουδάκι, σα πανάκριβο κόσμημα για εκκεντρικούς. Τώρα αυτό το πρόβλημα λίγο-πολύ πάει περίπατο. Το iPhone 6 είναι ο ανταγωνισμός των Samsung Galaxy Alpha, HTC One, Nexus 5, Moto X, Sony Xperia Z3 και τα λοιπά, κάποια εκ των οποίων έχουν και τιμή παρόμοια. Κατά τη δικιά μου γνώμη είναι το καλύτερο. Υπάρχουν ναι μεν αλλά, αλλά πλέον μπορεί να πει κανείς ότι αν τα βάλεις κάτω και κάνεις τη σούμα, μάλλον είναι το καλύτερο. .
Το iPhone 6 ξεκινά από 740 ευρώ στην έκδοση των 16GB. Βεβαίως, 16GB είναι λίγα για χρήστες σαν του λόγου μου. Η Apple κατήργησε το 32άρι και έβαλε στην δικιά του τιμή (860 ευρώ) την έκδοση των 64GB, ενώ κυκλοφορεί και έκδοση με 128GB γι' αυτούς που έχουν πάρα πάρα πολλές φωτογραφίες και 980 ευρώ για να δώσουν για κινητό.
Δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον κάτοχο του iPhone 6 64GB που να περνά τη ζωή του δυσαρεστημένος από το κινητό του. Αν κάποιος έχει να επενδύσει τόσα χρήματα για ένα smartphone, δεν θα τα κλαίει μετά. Εργαλείο είναι, θα τα βγάλει τα λεφτά του και, δεδομένης και της μεταπωλητικής αξίας των iPhones, μπορεί και να τα βγάλει με το παραπάνω. Αλλά βέβαια υπάρχουν οι εναλλακτικές επιλογές, τα άλλα εργαλεία που μπορεί να κοστίζουν πολύ λιγότερα χρήματα, χωρίς να είναι και πολύ χειρότερες συσκευές. Είναι ένα δίλημμα. Για κάποιους, ανάλογα με τα γούστα και τις οικονομικές δυνατότητες, δεν είναι. Για άλλους είναι.
Και για κάποιους άλλους τίθεται πλέον κι ένα άλλο δίλημμα. Ένα δίλημμα προς τα πάνω. Γιατί φέτος η Apple δεν κυκλοφόρησε μόνο το iPhone 6.
Κυκλοφόρησε και ένα άλλο.
Αλλά αυτά θα τα κουβεντιάσουμε σύντομα, στο review του iPhone 6 Plus.
Βαθμολγία: 7.4
Περισσότερες δοκιμές κινητών:
Sony Xperia Z3 & Z3 Compact
LG G3
HTC One (M8)
Samsung Galaxy S5
Google Nexus 5
LG G2
Samsung Galaxy Note 3
iPhone 5S
iPhone 5C
