David Troch's Blog, page 8

Beweging #348

Aftiteling

De aftiteling rolt voorbij. Een cinemazaal was je allang uit, nu verschans je je onder het fleecedeken. Al zijn de namen vanop de bank onleesbaar, als er ook maar eentje iets van de hare wegheeft, springt die meteen in het oog, klaar om je op te peuzelen. Eén druk op de afstandsbediening en je zapt ook dat weg. Een beetje zoals toen zij de film pauzeerde, toen ze meende die een hele andere soundtrack te moeten geven. Het neerpoten van haar niet eens halflege glas wijn. Het dichtslaan v...

Beweging #347

Je moet wachten tot de kaarsen vanzelf uitgaan. Als je wacht tot de kaarsen vanzelf uitgaan, dan hoef je niet te blazen. Dat bespaart je één, twee, drie ademteugen. Dat zijn drie ademteugen extra voor jezelf, met die extra teugen kan je iets anders doen, bedenk zelf maar wat. Er zijn veel mogelijkheden. Niet in het minst wanneer je elke avond een lucifer afstrijkt en het vlammetje boven de lont van menig kaars houdt. Tel maar eens al die opgespaarde ademteugen op, dan kom je tot de simpele slots...

Beweging #346

Mag ik vragen hoe oud u bent? Heren hoeven de leeftijd voor elkaar niet te verbergen, dus antwoord je naar waarheid. Zonder dat je ernaar vraagt, noemt ook hij een getal. De man blijkt twintig jaar ouder. Je had hem net ingehaald op een punt waar je even geen rode wegwijzer zag. Ah, de lange lus. Kilometers daarna passeer je hem opnieuw. Blijkbaar is de lange lus ook in te korten. Hoeveel doet u er? Blijkbaar is hij een man van getallen. Al meent hij wel vijftig en niet dertig te verstaan. Zelf ...

Beweging #345

Altijd weer de eekhoorns. Ook nu weer zijn zij de eerste om je te begroeten. De dag mag dan al uren aan de gang zijn. In een ouderwetse jogging trek je naar het compostvat. Nauwelijks één meter voor je staat een eekhoorn op haar achterpoten. Jullie zijn zo met elkaar vertrouwd dat zij nog jij raar opkijken van elkaars nabijheid. Eekhoorns zijn je lievelingsteddyberen. Toch breng je haar maar beter niet met een bruuske beweging aan het schrikken. Traag zak je door de knieën. In elke hand houd je ...

Beweging #344

Heel de dag ben je met water bezig. Dat bedenk je wanneer je na een uur fietsen in één grote plensbui de regenbroek afstroopt en drie regenjassen te drogen hangt. Nadat je een paar sokken en een onderbroek uit de kleerkast hebt geplukt, prop je de wasmachine vol. Voor je vertrok was er al water. Voor drie glazen en de eerste koffie van de dag. Voor het poetsen van de tanden, het wassen van de handen, het doorspoelen van het toilet. Er zal nog water volgen. Voor de gemberthee, de afwas, de kookpo...

Beweging #343

ach, wat een pech
mijn reflector is weg

Na de geboorte van de oudste zon voorspelde menigeen dat hij een dichter zou worden. Net als zijn mama. Net als zijn papa. Die papa wimpelde al die voorspellingen steevast weg met: Nee, een dichter wordt hij niet, wel een verspringer. Maar kijk, bloed kruipt waar het niet gaan kan. Tijdens de rit naar school kruisen jullie twee fietsers. Net op dat moment verliest één van hen een reflector. Waarop de zon zonder blikken of blozen nauwelijks twee meter ver...

Beweging #342

Had je nog maar de leeftijd om in een sporthal te overnachten. Voor zover je je dat kan herinneren heb je er nooit een slaapmatje uitgerold. Nu doen kleuters het, lagereschoolkinderen, tieners. Sinds wanneer hebben die sleep-ins hun intrede gevonden? Wat is het nut ervan? Indertijd lieten jouw turnleraren het niet toe dat je ook maar één seconde in slaap dommelde. Je diende aan het klimrek te hangen en je benen zo vaak mogelijk op te trekken. Via een dik touw moest je meters omhoog klauteren, bi...

Beweging #341

En dan zegt een van je leerlingen dat toen ze de voorbije vakantie met haar familie op reis was haar broer een verjaardag te vieren had, niet zomaar een, zijn dertigste, en dat hij via zijn telefoon een gedicht cadeau kreeg dat de titel ‘een man wordt dertig’ droeg, wat ergens in je achterhoofd vaag een belletje doet rinkelen en dat belletje blijkt niet zomaar te luiden, want de leerling moet nadat haar broer de naam van de dichter had onthuld het hebben uitgeschreeuwd: dat is mijn schrijfdocent...

Beweging #340

de drie witte soepkommen onderaan
en de twee rode erbovenop

of de rode vanonder en de witte bovenaan.

zo gaat het al een jaar. tot vandaag.

een witte soepkom gaat op het schap,
dan een rode erop, dan een witte,
de tweede rode, de laatste witte.

mogelijk heb je nood
aan een nieuw evenwicht. 

Beweging #339

Ze willen dolgraag nog eens bowlen. Maar je houdt de boot af. Je probeert hen op andere manieren te paaien. Tot je nog eens naar je telefoon grijpt. Een bericht. Ruim dertig minuten oud. Of je misschien wat bent vergeten, bijvoorbeeld een verjaardagsfeestje. Snel check je je agenda. Niets. Toch sla je jezelf voor het hoofd. Met de zonnen in de bakfiets trap je wat je waard bent. Naar, jawel, een bowlingtempel.  De spelletjes zijn voorbij, maar de jongste mag wel aanschuiven voor pannenkoeken. Of...