David Troch's Blog, page 7

Beweging #358

Koffiebarmaniak. Klinkt best cool. Zelfs uit jouw eigen mond. Een soort koosnaampje voor jezelf. Je noemt jezelf zo nadat een vriend je heeft opgepikt. Hij heeft het niet zo voor koffie. Al zal je hem ook niet zo snel in theehuizen spotten. Hij weet wat jou naar koffiebars gedreven heeft. Dat je daar in de eerste plaats niet zit om met jan en alleman te keuvelen. Vandaag streek je er in eentje neer om in alle rust aan wat poëzie te peuteren. Het plan was heus niet om je in gesprekken te mengen. ...

Beweging #357

eerst links, dan rechts.

wees op je hoede, het gevaar komt
ergens vandaan. pas als het veilig is,
mag je van de stoeprand af.

ren zo vlug als je kan naar het hoge gras
aan de overkant. misschien zijn er lege plekken
om in te liggen. 

Beweging #356

Soms moet je een risico nemen. Bijvoorbeeld met rammenas. Je kan je niet herinneren dat je het eerder klaarmaakte. Zelfs niet dat je het ooit, pakweg op restaurant, naar binnen lepelde. Noch dat je ouders het teelden op het stuk land waarop ze lang geleden groenten kweekten. Nu staat het te gebeuren. Van die mijlpaal mogen de zonnen deelgenoot zijn. Wanneer de potten op tafel komen, volgt de gebruikelijke vraag: Wat is het? Gek genoeg trekt ook de jongste de neus niet op. Mogelijk verstond hij a...

Beweging #355

het is dinsdag en voor het eerst in weken
moet je de melodie van de regen
als gezelschap missen.

bij momenten wist het de straten leeg te vegen.
ook jou had het binnenskamers kunnen houden,
maar het zette je net aan het rennen.

wat was de kans dat je die ene zou kruisen?
wat is het woord voor wat daar nu aan de hemel hangt?

vragen terwijl een voet op een losliggende stoeptegel landt.
het water eronder lag al dagen op je te wachten.

Beweging #354

naar een pot aan de andere kant van de tafel reiken
en aanstonds het vervolg raden.

de rand is altijd dichterbij dan je denkt.
het is niet alleen de pot die aan diggelen valt. 

Beweging #353

rapunzel is haar haren kwijt.

wat rest is een soort dor gazonnetje
boven de glimlach in haar ogen.

je voelt de jouwe doven.

een stemmetje fezelt: had je maar
niet zolang getalmd, prins treuzelaar.

nu is een ander er met de vlecht vandoor,
de toegang tot het oninneembare. 

Beweging #352

Met zijn drieën liggen jullie op het tweepersoonsbed. De jongste zon vult een vriendenboekje in en polst af en toe naar de correcte schrijfwijze van een woord. Bij favoriete sport vult hij niet judo in. Ook de oudste zou dat niet doen, niet meer. Toch wordt het bed even een tatami wanneer hij een houdgreep op je uitprobeert. Moeiteloos kom je onder hem vandaan. Na een paar pogingen geeft hij het op. Hij zucht: Je bent te groot. Waarna jullie alledrie lachend van het bed rollen omdat jij zegt: Da...

Beweging #351

uitzonderlijk gesloten.

het valt moeilijk te voorspellen
wanneer je hoofd weer opent.

ga niet van spontaniteit uit,
eerder van koevoeten. 

Beweging #350

er zal licht zijn. en eens was er licht.
het had kleur, droeg meer in zich
dan hels wit. vaag staat er je iets van bij.

er is licht en voor het eind van de dag
knip je het uit. hoe je toen al dacht:
ook de zon zakt.

nu valt ze. nu staat het vast: de dag daagt
niet meer op. het drukt je neer. daar lig je.
en eens was je licht. 

Beweging #349

altijd weer

altijd weer die deur voorbij. altijd weer
het inhouden, de adem, de pas, de hoop.
die moet altijd weer het meest beteugeld.

altijd weer verwachten, nu zal ze
openzwaaien of toch op zijn minst
gehoest, gezang, gepraat me toewaaien.

altijd weer die slinger van stilte. altijd weer
die vinger die naar de deurbel wil. altijd weer
de hand die zich tot vuist in de broekzak balt.

altijd weer. altijd weer.
als je pootjes had, ze zouden hangen.