David Troch's Blog, page 3

Beweging #398

ze heeft nog geen gelaat,
geen wenkbrauw om op te trekken,
geen neus om op te halen, geen glimlach
die verdwijnt om iets wat je zegt.

hoe haar stem klinkt, haar eigen loopje,
al haar kenmerkende maniertjes,
je hebt er het raden naar.

maar ze bestaat, jazeker,
en je loopt haar gegarandeerd voorbij.

Beweging #397

de kortste weg langs plassen is er dwars doorheen.
de voeten stampen zichzelf wel weer warm.

hardloopschoenen drogen sneller
zolang er krantenpapier is om te verfrommelen.

hoe je ook probeert de ouderdom te verjagen,
op den duur wordt ook jij ouderwets. wacht maar,

straks zit je net als grootvader, pijp in de mond,
dagelijks door het dagblad te bladeren.

grootmoeder moest iets hebben
om de aardappelschillen op te laten vallen.

wie van de twee was het die de schoenlepel hanteerde
om de voeten te dwingen in ...

Beweging #396

ga. vat aan.
kom niet stil te staan.
leg lui zijn niet in je aard. hou vaart.

doe. doe. doe.
ga de boer op. grijp de koe
en help haar de gracht in.

de koe is moe,
de koe is oud.

de stal is aan het kalf,
de tijd niet aan wie talmt. 

Beweging #395

het display van de wasmachine
kondigt het einde aan. waarvan? het is
altijd weer hervatten en in herhaling vallen.

je hoopt jezelf nog een poos in stukken
te drogen te mogen hangen. wat je
ook wil, er zijn weinig zekerheden.

misschien eentje: al kleed je de dagen
met tweeduizend en zoveel nieuwigheden aan,
sommige vlekken blijven hardnekkig.

Beweging #394

Voor de laatste keer herschik je de kerstlampjes. Voor de laatste keer groeit de kerstboom aan. Een halve centimeter. Hooguit. Een doorsneedichtbundel is niet zo gek dik. Onderaan vormen een aantal gezellige dikkerds de stam. Daarboven slingert zich een allegaartje naar de kruin. Ook dit jaar was je niet voor één genre te vangen. Het wist je zelfs tot science fiction te verleiden. Al haalden de zeventien uit de bibliotheek ontleende boeken de boom niet, met de resterende negentig boeken wist je ...

Beweging #393

De eindejaarsburenbabbel. Je troont er de zonnen mee naartoe. Hun vriendjes van naast de deur zullen er niet zijn. Op kamp met de jeugdbeweging. Van hun ouders hebben ze in het begin van de week strips en een puzzel mogen lenen. Maar wie zal er dan wel zijn? Andere kinderen? Iedereen zal nog veel ouder dan jullie vader zijn, voorspel je. En ja hoor, jullie halen de gemiddelde leeftijd danig naar beneden. Een buurvrouw is er met haar twee hondjes. Ze vraagt meteen of de jongens zin hebben in een ...

Beweging #392

De jassen van oma en opa hangen nauwelijks aan de kapstok of de zonnen hebben hen al genadeloos meegesleurd in hun gezelschapspelletjesverslaving. Er komt een spel op tafel voor vier spelers. Je voelt je niet buitengesloten. Iemand moet het eten bereiden. Nadat het spel uit is, schotel je verwekkers en nageslacht onder andere bloemkoolbladeren uit de oven voor. Niemand van je disgenoten at het al eens. Hoeveel je er zelf ook van op schept, het verwondert je niet dat de zoete aardappelkroketten e...

Beweging #391

korte monoloog van een zoon geadresseerd aan een vader 

misschien is het gewoon groeipijn. heb jij dat vroeger veel gehad?
wellicht niet, want zo groot ben je niet. 

Beweging #390

Een bowlingbaan is niet je natuurlijke habitat. In een bowlingbaan in de plaatselijke uitgangsbuurt voel je je al helemaal niet thuis. De zonnen zie je er ooit allebei moeiteloos floreren. Enkele maanden geleden mocht de jongste zon er al eens mee naartoe, nu is ook de oudste erbij. Het is duidelijk dat je niet snel de lievelingsbezoeker van de baan zal worden. Bij het vorige bezoek moesten jullie door problemen met de kegels van baan wisselen. Nu weigert de bowlingbal van de jongste regelmatig ...

Beweging #389

binnen deze muren ontwaakt de dag
als alle andere dagen,

kleedt zich daarna niet aan
met zilveren bestek

om suiker
door koffie te roeren.

ook vandaag vindt de dag zichzelf
precies bitter genoeg.