David Troch's Blog, page 40

Beweging #28

De dag is nog niet eens dag te noemen als het al gonst. Na een flink ontbijt zet je je aan het werk. De tweede kop koffie bij de hand. Het vroege inzicht zou de nieuwe dichtbundel weleens definitief in de plooi kunnen doen vallen. Een week of wat geleden stootte je dan eindelijk op een zinnetje dat een uitstekend motto zou kunnen zijn. En wist je gisteren, laat op de avond, een potentiële titel niet in een gedicht te smokkelen? Het inzicht is een heel werk. Het inzicht leidt tot meerdere inzicht...

Beweging #27

Kom, papa, kom. Na de oudste zon enkele weken geleden wil de jongste het ook eens proberen. Het bord staat al klaar. Toren, loper, koningin. Stuk voor stuk op de juiste plek. Je aandacht verslapt beter niet, van meet af aan maakt hij het je knap lastig. De partij duurt beduidend langer dan met de oudste zon. Ten lange leste weet je zijn koning in een hoek te drijven. Het deert hem niet. Anderhalf uur later komt er een speelkameraadje langs. Wanneer je een gezelschapsspelletje oppert, troont de z...

Beweging #26

In de namiddag gaan we naar theater! Er schuift een wolk voor de zon. In theater heeft de zon geen zin. Punt. Daar sta je dan met je enthousiasme. Een filmpje. Bij deze generatie helpen filmpjes. Kijk! Kijk! Dit is het! Wijkt de wolk al niet een beetje? In de foyer hangt er nog altijd een vleugje wolk. Nog een keertje blazen. Hop. Plof. De rode pluche zetels in. Nou ja, in. De zon schuift naar het puntje van z’n stoel van zodra de acteurs eraan beginnen. Wanneer die naar een beetje interactie he...

Beweging #25

Eerst de koffiekan. Dan de theepot. Dat is de volgorde, dat is het ritueel. Zo kom je de dag door. Koffie. Thee. De twee dranken dien je warm te nuttigen. Toch als er geen ijs of ice voor staat. Maar vandaag, vandaag wil het op de juiste temperatuur nuttigen niet zo goed lukken. Niet dat de warmte sneller dan anders ontsnapt. Nee, je hoofd staat simpelweg niet naar de koppen. Haast onafgebroken pinnen je ogen zich vast op van die piepkleine woorden. Schaven en schuiven. Schuiven en schaven. Wann...

Beweging #24

Voor je vertrek bol je jezelf nog een keer op. Voor je vertrek vraag je aan twee vlechtjes een meergranenbrood, een paar pistolets en één enkele eclair. Voor je vertrek besluit je een lange, lange brief met een belofte. Voor de zwaan een eind met je probeert op te zwemmen, weet je dat de eekhoorns zich vandaag voor je zullen verstoppen. (Maar oh – je vergist je.) Voor de haas je pad kruist, besef je wat het nut van sportsokken is. Voor de eksters om je heen scheren, ben je niet al te bang dat je...

Beweging #23

Al bind je een sjaal om, de straat ga je niet op. De kop earl grey neem je mee het balkon op. Even verpozen. American cookie erbij. Wat een gekwetter. Een kwikstaart, een zwarte mees. Je speurt de boom af waar je het nest van je beste buur, de eekhoorn, vermoedt. Als je hier op het bistrosetje nu eens noten uitstrooit. Dan komt ie vast op bezoek. Dan lok je hem voetje voor voetje naar binnen. Hij lust vast ook thee. Maar nee, slecht idee. Die ekster daar zou de voorraad voor zijn neus weggrissen...

Brief aan Wim Wouters

Dag Wim,

Vreemd hoe een alledaags woord als dag plots iets definitiefs, iets onomkeerbaars krijgt. Vorige week las ik over je overlijden. Al raakten onze levens elkaar maar zijdelings, toch laat je dood me maar niet los. Misschien door dat getal tussen haakjes in het krantenartikel dat ook mijn leeftijd is. Het drukt mijn neus extra hard op onze tijdelijkheid. Gek is dat, want de voorbije maanden diende ik wel vaker bij de dood stil te staan. De grootmoeder van mijn vrouw, een dichter, een bu...

Show

Je steelt de show. Op de zwarte markt zal je daar een aardige duit aan verdienen. Als kleptomaan ken je de marktwaarde van de dingen. Tegenwoordig raak je zilverwerk, sierraden en elektronica nog nauwelijks aan de straatstenen kwijt. Met shows is dat andere koek. Die zijn gegeerd. De mensheid blijkt een grote nood aan vermaak te hebben. Tijd om zelf voor een show onderuit te zakken, is er niet. De vraag is enorm. Je hebt de handen meer dan vol om het aanbod bij te benen. In de goede oude tijd va...

goed volk

Weer is de stad de stad niet meer. Gesloten restaurants. Gesloten cafés. Dat velen het sociale contact bij pot en pint missen, heb ik trachten te vatten in een eenlettergreepgedicht. Als voormalig stadsdichter vatte ik het plan op om er de Gentse horeca een hart mee onder de riem te steken. En voor ik het wist, kreeg ik talloze enthousiaste reacties van café-uitbaters en restauranthouders, schone Gentenaars en tekenaars. Sinds vanmiddag prijkt het gedicht, vergezeld van illustraties, al op de ru...

het beest

Kan een #eenlettergreepgedicht een #haiku zijn? Natuurlijk. En omdat eentje geentje is, schreef ik er meteen negentien. Een reeks van negentien haikus, dat zal in deze tijden vast geen toeval zijn. 


het beest

het beest zie je niet.
denk je dat het er niet is,
heeft het je al beet.

wind tikt op de deur,
maar je geeft niet thuis. het raam
raak je niet eens aan.

het beest gaat zijn gang.
zo snel het in je lijf zit,
zo traag wil het weg.

zeep voelt toch zo zacht.
streel eens de huid van je hand.
ook wat...