David Troch's Blog, page 37

Beweging #58

De zonnen en jij strijken neer in een koffiebar. Niet zozeer omdat jullie naar cafeïne snakken, maar gewoon omdat je al eens niet te veel weerstand dient te bieden aan een opkomend hongertje. Bij het hongertje hoort ook een drankje. Wanneer de oudste zijn glas bijvult, houdt hij het flesje vervaarlijk hoog. En ja hoor, op het tafelblad ontstaat een plasje. Meteen veert hij recht om aan de barista een vod te vragen. Eigenhandig doet hij het plasje verdwijnen. Van zo hoog, zeg je wanneer hij weer ...

Beweging #57

Het was al vandaag toen je gisteren thuiskwam. En nee, je trok niet meteen naar bed, want je was volop aan het nazinderen. Eerst diende je tot rust te komen voor je nog maar aan rusten kon denken. Wat een avond. Wat een snoepwinkel. Soundcheck. Dan al popelen. Maar eerst dineren met je maatje. Het hebben over. Ach. Over zoveel. Na de koffie op het dooie gemakje naar de bibliotheek kuieren. Het zaaltje helemaal vol weten druppelen. Jij en je maatje, Steven De bruyn, die Oudenaarde op zijn kop dra...

Beweging #56

Op een dag als deze is de regen niet de regen. Er is altijd een neerslagkans, er is altijd luchtvochtigheid. Er hangt altijd wel iets in de lucht. Op een dag als deze daalt het iets trager, iets bedachtzamer neer dan op andere dagen. Op andere dagen valt het genadeloos, smakt het hard neer, op een dag als deze krijgt het meer iets van buitelen, ook al eindigt het daar waar het altijd eindigt. Het eindigt overal, natuurlijk eindigt het overal, maar op een dag als deze lijkt het dat niet te doen e...

Beweging #55

In de buurt is een boekenruilkastje. Haast elke dag kom je er voorbij. Toch plukte je er nog maar één keer iets uit. Verbazingwekkend. Wat je meenam: Het kleine meisje van meneer Linh. Al een tijdje was je benieuwd naar het werk van Philip Claudel. De eerste alinea sloeg je meteen knock-out: 

Een oude man staat op het achterdek van een boot. In zijn armen houdt hij een lichte koffer en een pasgeborene, nog lichter dan de koffer. De oude man heet meneer Linh. Hij is de enige die weet dat hij z...

Beweging #54

Middenin de nacht blijk je een beer te zijn. Eindeloos rol je je om en om tot je helemaal lekker ligt. Dan vat je een diepe, diepe winterrust aan. Om doorligwonden bekommer je je niet, je bent een beer. Je bent een beer. Van het haakje aan de muur licht je de kamerjas van je grootvader niet. Je grootvader was geen beer. Uit zichzelf zweeft je grootvader, zweeft zijn kamerjas niet naar het raam. Heus, dat gebeurt heus niet. Aan het raam zullen zij, grootvader en kamerjas, heus niet de honingpot l...

Beweging #53

Hoeveel uren per dag draag je je leesbril, hoeveel uren de andere? Hoeveel uren geen? Misschien moet je maar eens beginnen met er statistieken van bij te houden. Een wetenschappelijke studie van je kijkgedrag. Waar kijk je het meest naar als je er geen draagt? Is het het plafond, zijn het de muren of dan toch de gesloten gordijnen? Ach, dat nachtelijke woelen. Nee, dan maar overdag. Hoe vaak vergeet je de leesbril voor de andere, gewone bril te verruilen? Hoeveel tijd verstrijkt er voor je de ge...

Beweging #52

Het is niet te koud om het kalm aan te doen. Het is niet te koud om meteen – rustig, rustig – gelijke tred met een aantal roeiers op de Leie te houden. Het is niet te koud om door het bos te rennen, al kraakt er al eens ijs onder je schoenzolen. Het is niet te koud voor de spieren, de voeten, de handen, de hals, de oren, het hoofd, het hart. Het is niet te koud om een glimlach te ontvangen en een even grote glimlach cadeau te geven. Het is niet te koud om het uur vol te maken. Het is niet te kou...

Beweging #51

Omdat er dingen te doen zijn, zou je beter niet wandelen. Maar ondanks de dingen die dringen, wandel je. De dingen wachten wel. Daarvoor zijn het dingen. Een wil hebben ze niet. Jij wel. Het is niet dat je de dingen wil verdringen, niet zozeer, maar soms durven de dingen al te opdringerig zijn. Al dat gehijg in je nek. Verdomme. Dat ze eens leren je met rust te laten. Rustig aan. Rustig aan. De cadans van het wandelen maakt je hoofd niet leeg, maar het helpt wel om de dingen in perspectief te pl...

Beweging #50

Voor de vijftigste beweging mag het best wel bijzonder. Bijvoorbeeld regelrecht het verleden in. Samen met je ex-vrouw tuf je naar je voormalige middelbare school. Jaren geleden gaven jullie daar al eens poëzieworkshops. Zo eentje zal je ex opnieuw geven. Zelf heb je beloofd de leerlingen in het ultrakorte verhaal onder te dompelen. In de leraarskamer herken je geen gezichten. Wat had je verwacht? Al meer dan een kwarteeuw ben je er weg. Maar dan veert een vrouw recht. Resoluut stapt ze op je af...

Beweging #49

Al een aantal dagen voer je korte gesprekken. Eenlettergreepgesprekken. Op papier. Gesprekken, zeg je. Is het theater? Is het proza? Of valt er net zo goed het etiket poëzie op te kleven? Hokjes, je moffelt jezelf er niet graag in. Anderen moeten dat maar doen. Mochten ze daar de drang toe voelen. En, mocht je de gesprekken ooit een schop onder de kont uitdelen. Tot dusver krijgt niemand ze onder ogen. Ook niet de gesprekspartner uit je gedachten. Soms ben je de één. Soms de ander. Soms ben je b...