David Troch's Blog, page 12

Beweging #308

De rechterkraag van je hemd komt uit je trui gekropen. Fascinerend. Altijd weer is het de rechter. Nooit eens de linker. In plaats van de kraag terug te stoppen, of de linker eruit te pulken, trek je de trui over je hoofd. Zo los je de dingen op. Aan gemakkelijkheidsoplossingen doe je al van kindsbeen af. Er bestaat een zwart-witfoto van je, gekleefd op een bruine stoffen achtergrond, met aan de achterzijde een nieuwjaarsbrief op rijm. Ook op die foto: rechterkraag uit het hemd, linkerkraag erin...

Beweging #307

Soms, van zodra je een boek uit hebt, moet je de straat op. Door de inhoud. Door de kwaliteit. Door hoe je je voelt. Dat de zon net dan ondergaat, is treffend, symbolisch, zoiets. Je dwaalt langs het water. Je strijkt neer op een bankje aan de waterkant. Jaren geleden zat je er ook. Toen was de zon al onder. Toen zat je er niet alleen. Toen waren de eenden meerkoeten. Ook meerkoeten drijven, duiken, vliegen. Meerkoeten zwemmen in paren. Dat zei je toen. Niet op dat bankje. Elders. Eerder. Je pro...

Beweging #306

Bedenk een alternatief einde. Bedenk hoe het had kunnen zijn. Bedenk daar een andere emotie bij. Soms zegt een simpele schrijfopdracht alles.

Beweging #305

Koken voor twee. Niets nieuws onder de zon. Doorgaans eet je doordeweeks al hetgeen je klaarmaakt in je dooie eentje op. Soms in één keer, vaak gespreid over twee dagen. Nu niet. Nu zit er iemand over je. Tijd voor een ochtendelijke koffiebreak was er niet, wel voor een lichte lunch. Zelfs voor een koffie achteraf. Wanneer je weer alleen bent, probeer je alles een plaats te geven door op het balkon in een boek te verdwijnen. Daar past een kopje bij. En een glas cognac. Die lokroep weersta je. To...

Beweging #304

Een godganse dag lezen. Van de eerste zin tot de laatste, honderden bladzijden verder. Bijna blijk je een boek te hebben geschreven.

Beweging #303

Je wekt de zon. Je dekt de zon toe. Met je geschrijf. In Where do we go now but nowhere? verwoordt Nick Cave het iets anders. Maar jij bent Cave niet. Verre van. Doet een man als Cave de was en de plas, stelt hij zelf zijn pizza’s samen, brengt hij weleens een blitzbezoek aan de bibliotheek? Meer verstrooiing laat jij vandaag niet toe. Het is goed je weer eens een godganse dag in het boek onder te dompelen. Je zou het haast heilzaam durven noemen. De vier vrienden mogen er na twee weken nog eens...

Beweging #302

Wat moeten we met hem aanvangen? – Laten we hem opsluiten! – Dat is meteen wel heel drastisch, vrijheidsberoving. – Alleen een dergelijke maatregel zal helpen. We moeten hem tegen zichzelf in bescherming nemen. – Kan het echt niet op een andere manier? – Zou jij weten welke? Zolang hij de straat op kan, zal het alleen maar van kwaad van erger gaan. – En het is al zo erg. – Daar zeg je het. Achter slot en grendel zal hij niets tekortkomen. – Niets? – Tja, voor sommige zaken moet hij zelf enige in...

Beweging #301

Of de koffiebreak het schrijfproces niet te veel verstoort? Er is net een gedicht klaar. Niet meer dan een niemendalletje. Maar dat zeg je niet. Je weidt niet uit, want weet je zelf wel waarover het gaat? Als je het al weet, dan verzwijg je het beter. Er zijn nog heel wat andere dingen te verzinnen waarover je beter zwijgt. Je hoeft niet altijd even loslippig te zijn. Toch blijkt er ook nu weer over heel wat gepalaverd te kunnen worden. Over dusdanig veel dat wanneer je de eerste keer op de klok...

Beweging #300

Vooruitdenken. Een grootmeester ben je er niet in. Er komt logica aan te pas. Je brein dien je aan de teugels te houden. Het is wel wat anders dan verbeelding. Dan mag je de teugels vieren, je brein mag alle kanten op hotsen. Op het terras buigen de jongste zon en jij je over het schaakbord. Hij doet je zweten, dus gooi je je trui de woonkamer in, een stoelzitting op. Wacht, waarschuw je hem, als jij dit doet, dan kan ik je slaan. Hij kijkt je met grote ogen aan. Volgens hem is de juiste termino...

Beweging #299

Twee koffiebreaks in minder dan vierentwintig uur? Het zou niet meer om de koffie gaan. Al helemaal niet om de break. Er moet ook nog weleens wat worden gewerkt. Werk geeft focus. Zo heb je net een gedicht afgerond wanneer het bericht binnenrolt dat een volgende koffiebreak dan toch niet voor vandaag zal zijn. Allerminst evident om daarna de focus terug te vinden. Een deugdzame wandeling dan maar naar de academie. Nadien duik je geen koffiebar in, maar doorkruis je de stad, eindig je in een twee...