David Troch's Blog, page 14

Beweging #288

Dit is niet de werkelijkheid. Dit personage. Deze scène. De werkelijkheid is de vrouw die op het plekje het dichts bij de deur zit. Hoe oud is ze? Midden zestig? Begin zeventig? Ze murmelt wat voor zich uit. Je ontwaart telefoon noch oortjes, wel een hoorapparaat. Wanneer je weer een tijdje in de onwerkelijke werkelijkheid hebt vertoeft, bestelt de vrouw een glas rode wijn. Daar mag meteen de rekening bij. Nagenoeg vijftig euro. Ze moet hier al een tijdje verpozen. De barista somt op wat ze alle...

Beweging #287

Heb jij daar ook last van, van ochtenderecties? Die van je vader zijn enorm. Vanochtend… Sommige vragen wil je je moeder niet horen stellen. Sommige details wil je haar niet horen geven. Dus schrik je maar eens wakker. Het blijkt laat. Nou ja. Wat is laat. Maar de tijd is beperkt die je rest tussen het bed uit strompelen en de zonnen aan de schoolpoort droppen. Dat heb je dan als je op de biologische klok vertrouwt als wekker. De zonnen jaag je ook maar eens van het bed naar de ontbijttafel. Voo...

Beweging #286

Een spelletje petanque. Dat was al even geleden. Het lokt ook de buurjongens naar buiten. Uiteindelijk verdwijnen de zonnen met de buurjongens naar het basketbalveldje. Dat worden later vast vier hangjongeren. Jij gaat maar weer eens in een boek hangen. Wanneer je het boek, de petanqueballen en andere spullen naar binnen hebt gebracht en naar het basketbalveldje sjokt, zijn de vier hangjongeren in geen velden of wegen te bekennen. Geen paniek. Hangjongeren lopen nooit ver. Rechtsomkeert dan maar...

Beweging #285

Het is een complot. Een complot tegen je veelvuldige bezoek aan koffiebars. Voor je thuis vertrekt, weet je altijd precies waar je zal belanden. Een doel, je hebt dat graag. Zo had je vorige week donderdag een koffiebar uitgekozen om de uren tussen twee lessen te doden. Voor de eerste les wandelde je er alvast voorbij. Bleek het gesloten. Zaterdag zouden ze je er graag weer welkom heten. Vandaag had je er ook eentje uitgepikt. Daar wandel je in eerste instantie voorbij. Doordat je in gedachten v...

Beweging #284

Maandagmiddag. Je kan toch niet zomaar aan de waterkant gaan liggen? De werkmens maar werken. Het wijsneuzerig stemmetje in je hoofd maak je monddood: met de literatuur ben je nooit klaar. Als je aan de waterkant ligt, lig je niet zomaar aan de waterkant. Je werkt. In een boek duiken, is werken. Voortdurend vraag je je af wat je er mee kan. Zit er een schrijfopdracht in voor je leerlingen? Wie van hen moet dit lezen? Wat leer je er voor jezelf uit? Helpt het je vooruit met het hoofdstuk waaraan ...

Beweging #283

In de voetsporen van hun vader. De zonnen draven de atletiekpiste op. De oudste zon herkent een leeftijdsgenoot. De oudste zon treft een klasgenootje. Eén rondje opwarming blijf je kijken. De jongste zon stuift er vandoor. Gisteren verkondigde hij al hoe hij stond te popelen om een sprintje te trekken. De oudste zon houdt het rustiger. Hij hoopt vooral te mogen polsstokspringen. Gisteren vond hij een grote tak waar hij alvast mee oefende. Na dat eerste rondje zwaai je hen nog even toe en ga je z...

Beweging #282

Dat hij dolgraag eens met jou wil tafeltennissen. De oudste zon weet wanneer hij zulke uitspraken moet doen. Een week ongeveer voor zijn verjaardag lijkt hem wel strategisch. Dus, ja, echt verbazen doe je hem niet wanneer hij twee palletjes en een doosje pingpongballetjes cadeau krijgt. Bijna een maand na datum mag er weleens mee gespeeld. Toch trekken jullie niet naar een sporthal. Zo professioneel zijn jullie nu ook weer niet. Jullie verkiezen de open lucht. Van de drie tafeltennistafels kieze...

Beweging #281

– Wat een overrompeling. – Het is verschrikkelijk. De verschrikkelijke overrompeling laat niet toe dat jullie gesprek veel langer duurt. Haar naam klinkt door de supermarkt. Toch maakt ze geen aanstalten om naar de kassa te sprinten. Geef haar eens ongelijk. Bij de groenten en het fruit is het lekker koel. Ze wordt loslippig. Na al jouw winkelbezoeken, na al haar glimlachjes. Je wil meer vragen, meer weten. Waren die drommen scholieren er nu maar niet. Dan had ze haar collega’s niet ter hulp moe...

Beweging #280

Half zeven en je bent de deur al uit. Voor de kleuren in de lucht. En omdat het brood op is. Na het ontbijt kan je lekker vroeg aan de slag. Het ene stukje na het andere pak je aan. Het vlot, die derde versie van het boek. Je stopt er alleen maar mee om tijdig de wandeling naar je leslokaal aan te vatten. Na die middagles kuier je maar weer eens naar een koffiebar. Daar ontdek je dat het maar een fabeltje is, dat het vlot met die derde versie. Opeens ben je van mening dat er een groot hiaat in h...

Beweging #279

In feite doe jij niet veel op een dag. Niet veel verschillende dingen. Hooguit een handvol. Elk ding vraagt minstens een uur. Dat minimum gaat op aan de zonnen naar school brengen. Daarna verdwijn je maar weer eens urenlang in je hoofd. Twee stukken krijgen een ander jasje. Nooit gedacht dat er een kleermaker in je school. Van die ontdekking ben je dusdanig moe dat je naar de waterkant sjokt. Drie uur zwem je daar in een roman. Pas als die helemaal uit is, sjok je naar huis terug. De oude hardlo...