David Troch's Blog, page 18

Beweging #248

Duizend woorden. Behoorlijk op een luie zondagochtend. Je klapt de laptop dicht en maakt je klaar voor een lange hardlooptocht. Terwijl je je omkleedt, poppen er een paar zinnen voor een gedicht in je hoofd op. De lees- en schrijfbril dan maar weer op. Na een kilometer rennen begint het je te dagen. Je hebt die verrekte bril nog altijd op. Wanneer je daarmee te lang in de verte tuurt, krijg je daar alleen maar hoofdpijn van. Je stopt hem weg in je achterzak, al weet je maar al te goed dat ook zo...

Beweging #247

Juist, nu moet je weer zelf in het eten voorzien. Dat is wennen. Al staan er ook een paar voordelen tegenover. Dat je dat op de meest onmogelijke tijdstippen kan doen. Dat er geen haan naar kraait dat je uren later dan doorgaans het bed uit rolt. Dat je helemaal zelf je menu mag samenstellen. Na twee stevige maaltijden ga je maar eens de deur uit. De voorbije week heb je herontdekt dat de wereld groter is dan Gent. Niet mooier, groter. Dat is niet zomaar alleen jouw mening. Ook van een Chinese v...

Beweging #246

Gare d’Amour. Je uitspraak wil weleens te wensen overlaten. De oude man die voor je is ingestapt, knikt je minzaam toe. Ook hij heeft nog alle recht op liefde. Ooit ben je misschien net zo oud en minzaam als hij. Onderweg kijk je de ogen uit. En droom je weg. Niet zover als je oude dag. Daar ben je nog lang niet aan toe. Naar Gare d’Amour. Mocht het bestaan, hoe zou het er zijn? Wat zou er je te wachten staan? En wie? Wie zou je met open armen staan opwachten om je vervolgens in haar hart te slu...

Beweging #245

Bij welke hellingsgraad zou je met Usian Bolt gelijke tred weten houden? Met dien verstande dat jij naar beneden mag rennen en dat Bolt naar boven moet klauteren. Het is een stomme vraag, een onmogelijke vraag die je jezelf stelt wanneer je een heuvelrug af stuift, al gebeurt dat stuiven met de rem op. Het pad is verraderlijk, de stenen glibberig, puntig en uitstekend om je botten op te breken. Misschien is de pater bij wie je tijdens het middagmaal aan tafel schoof wel de ietwat klein uitgevall...

Beweging #244

Alle gangbare paden zijn gegaan. Vanaf hier ligt alles open. De wildernis blijkt minder ondoordringbaar dan je had verwacht. Altijd weet je je wel ergens een weg te banen. Een stel oude spoorwegrails, daar is niks aan. Geen avontuur. Dus duik je zomaar ergens weer het bos in. Klauter je tegen een heuvelrug op, weet je die zonder zeven keer uit te glijden weer af te dalen. Zo stoot je op een riviertje. Of rivier. Te breed om zomaar over te springen. Nu ja. Hooguit vier meter schat je. Mits een aa...

Beweging #243

Er loopt een hond los. Je ruikt hem al van meters afstand. Pas daarna zie je hem. Dus stop je. Een baasje ruik je niet. Zou je het erop wagen? Toch maar niet. In het zuiden van Frankrijk had er eentje je eens tijdens een hardlooptocht bijna bij de lurven. Toen overnachtte je een week in een klooster, nu enkele nachten in een abdij. Veel verschil is er niet. Een andere weg dan maar. Het is niet dat je het hier al kent. Er is nog veel onbekend terrein te ontdekken. Op en neer, op en neer. Net als ...

Beweging #242

De hometrainer plaats je toch ook niet onder de douche? – De hometrainer? Er is er hier geen. – Maar stel dat. – Stel wat? – Stel dat er een was, dan plaats je die toch niet onder de douche? – Waarom niet? Hoe groot is zo’n hometrainer? – Zo ongeveer. – Zo breed? Zo lang? Nou, dat zou wel passen. Een beetje wringen misschien, maar het zou wel moeten lukken. – Waar gaan we dan douchen? – In de douche. Waar anders? – Maar daar staat dan die hometrainer. – Nou en? Dan gaan we toch gewoon op het zad...

Beweging #241

Sandalen, die koop je op een regenachtige dag. Van kindsbeen af dien je te weten wat er na regen komt. Zon, je wenst het de zonnen toe. Dat ze dan naar het strand kunnen. De stevige wind doet oma alvast aan de kust denken. Sandalen kunnen tegen wel wat nattigheid, al moet je er niet de zee mee in duiken. Weer thuis bij oma en opa duiken jullie weer in de puzzel. Vijf paar handen maken licht werk. Al snel ligt er een panorama van Londen op tafel. Je zou er wel weer eens naartoe willen. Het is lan...

Beweging #240

Een weekend bij oma en opa. Voor het eerst reist de magische rechthoek mee. Zo moet je gedurende de treinreis geen scherprechter zijn tijdens een felbevochten gezelschapspelletje en kan je er zowaar een flink aantal bladzijden doorjagen. Oma en opa fiets, dat betekent al eens koers op televisie. De zonnen gaan ondertussen een puzzel te lijf. Na een tijdje wil de jongste zon wel iets anders om handen hebben. Als hij nu eens leert breien? Oma neemt twee breinaalden, een bolletje blauwe wol en zet ...

Beweging #239

Een dag zoals alle andere werkdagen. Twee gedichten, eentje in het Engels, eentje in de moedertaal. Twee stukjes voor het nieuwe boek, eentje aan het eind van de ochtend, eentje aan het eind van de avond. De gedichten krijgt niemand te lezen, de stukjes drop je in de inbox van vier vrienden. Tussen al dat getokkel door drink je thee, koffie, water, ontbijt je, verorber je een middagmaal, trakteer je jezelf op bananenbrood. Ook doe je jezelf een dichtbundel cadeau. Daarna zijn de zonnen en jijzel...