Ανδρέας Καπανδρέου's Blog, page 90

Ο Σκοτεινός Άγγελος του Σαράντη Κρητικού

Ο Σαράντης Κρητικός γεννήθηκε (1951) και μεγάλωσε στη Σύμη (το όγδοο σε μέγεθος νησί των Δωδεκανήσων που βρίσκεται πολύ κοντά στα παράλια με την Τουρκία).
Οι μύθοι και οι θρύλοι του νησιού του, όπως ήταν αναμενόμενο, επηρέασαν τη συγγραφή του Σαράντη Κρητικού. Στο μυθιστόρημά του «Σκοτεινός Άγγελος» διαδραματίζεται μια ερωτική ιστορία στην οποία σημαντικό ρόλο παίζει ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ο Ρουκουνιώτης. (Η Σταυροπηγιακή Μονή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ του Ρουκουνιώτη ή απλά Μιχαήλη, βρίσκεται στην περιοχή Μέσα Νημοράκι στην Έρεικα της Σύμης).  
Ο Αρχάγγελος στην ιστορία του Κρητικού Σαράντη, εμφανίζεται να παίρνει ανθρώπινη μορφή προκειμένου να έρθει κοντά στους ανθρώπους που τον χρειάζονται για να τους βοηθήσει. Μάχεται ενάντια στις σκοτεινές δυνάμεις και στον ίδιο τον Διάβολο ο οποίος προκειμένου να παραπλανήσει παίρνει αγγελική μορφή.
Από το οπισθόφυλλο:
Όταν γεννήθηκε δε γνώριζε ότι θα κουβαλούσε σε όλη του τη ζωή ένα πρόβλημα, που θα καθόριζε τον τρόπο που θα συμπεριφερόταν, θα επικοινωνούσε, θα δημιουργούσε, θα σκεφτόταν, θα έκανε φιλίες και σχέσεις. Αφού το ανακάλυψε, μεγαλώνοντας, δεν είχε πολλούς τρόπους να αντιδράσει. Ή θα αποδεχόταν τη μοίρα του καθ θα συμβιβαζόταν με τη μοναξιά σκύβοντας το κεφάλι ή -όπως έκαναν όλοι στο νησί όταν βρίσκονταν σε δύσκολη θέση -θα παρακαλούσε τους Αγγέλους να μεσολαβήσουν μήπως και γίνει κάποιο θαύμα. Όταν όμως είδε ότι ούτε κι εκείνοι έδειχναν ενδιαφέρον, αποφάσισε να το ψάξει διαφορετικά. Κάποιος δήλωσε πρόθυμος να τον βοηθήσει να το ξεπεράσει. Όχι όμως χωρίς ανταλλάγματα...
Σκοτεινός Άγγελος / Σαράντης Κρητικός. Θεσσαλονίκη: Συμπαντικές Διαδρομές, 2014.

Οι ποιητικές "Ληξιπρόθεσμες επαγγελίες" του Λεωνίδα Γαλάζη

Ληξιπρόθεσμες επαγγελίες / Λεωνίδας Γαλάζης. Αθήνα: Φαρφουλάς, 2016
Η ποιητική συλλογή «Ληξιπρόθεσμες επαγγελίες» είναι η ένατη στη σειρά  που μας χαρίζει ο συγγραφέας (προηγήθηκαν οι ποιητικές συλλογές "Ματωμένα κοράλλια" (1979), "Ο λοιμός και άλλα ποιήματα" (1981), "Ιατρική βεβαίωση" (1982), "Στυφά κυδώνια" (1988), "Φωτηλασία" (1999), "Παραδαρμός εν αλφαβήτω" (2007), "Λογκριγκάνα" (2010), "Δοκιμές συγκολλήσεως" (2013).
Η ποίηση του Γαλάζη δεν είναι εύκολη. Οι περισσότεροι στίχοι της συλλογής "Ληξιπρόθεσμες επαγγελίες" είναι υπαινικτικοί και γεμάτοι (πετυχημένους τις πλείστες φορές) συμβολισμούς.Ο τίτλος της συλλογής είναι παρμένος από τον τελευταίο στίχο του πρώτου ποιήματος που έχει τίτλο “ΕΠΑΓΓΕΛΙΕΣ”: Μη ξέροντας τι να διαλέξειςαπ’ τους καρπούς των Χιμαιρώνμη γνωρίζοντας ποιος τις κάλεσεή αν απρόσκλητες ήρθαν
τους έδειξες εντέλει την έξοδο.Στο βάθος τ’ ουρανούείδες τα μόρια της ύληςνα στροβιλίζονται τρελά
γύρω από τις εκτάσεις του Μηδενόςκι ύστερα να βυθίζονταιστ’ απέραντο Κενό του
σαν ανώφελες νιφάδες που χορεύονταςσβήνουν ηρωικά στον αέραμαζί με του χιονιού τις ληξιπρόθεσμες επαγγελίες.

Ακολουθούν ακόμα τρία χαρακτηριστικά ποιήματα (από τα 51)  της συλλογής:

ΛΕΥΚΩΣΙΑ
Τα τείχη κυκλώνουν τα δωμάτιά μας.
Κι οι αυλές μας τόσο μικρέςκι οι κάμαρές μας φυλακές.Τα κρίματά μας με τα καμπαναριάκαι τους μιναρέδες τουςμε τις αφρούριτες επάλξεις τους με τις ατελείωτες προσθαφαιρέσεις των ισολογισμώνστις κάμαρες των σκοτεινών μας αποδράσεων.

ΝΑΥΓΙΑ
Φυσικά δεν τους ενοχλεί να μιλούμε για ναυάγια, είπαν,αρκεί να μην έχουν σχέσημε πρόσωπα και πράγματα.
Μπορούμε κάλλιστα να μιλούμε για ναυάγιαπου ανάγονται στη σφαίρα του μύθουή στην επικράτεια των συμβόλων.
Ίσως ακόμη και για ξεχασμένα κουφάρια ναυαρχίδωνστον αχανή βυθό των λογισμώνπου λαμπυρίζουν μες στο σκότος του θανάτου.
ΩΔΗ ΣΤΟ ΨΕΜΑΚλαίνε οι κάμποι κλαίνε τα βουνάτον ήλιο που βυθίζεται στο ψέμα
τη μέρα που λικνίζεταισαν να 'τανε θεά
τη νύχτα που στολίζεταιμόνο για τους καθρέφτες
τις στιγμές που πέφτουν χορεύονταςστο πηγάδι της μνήμης
(λες και θα γύριζαν ποτέ στο φωςξανά με το σφρίγος της νιότης)
την ένοχη σιωπή που βυθίζεταιστο τέλμα των ονείρων μας
το ψέμα που φουντώνει και μας πνίγειτη λήθη που μας διπλώνει και μας τυλίγει.

Παρουσίαση των βιβλίων "Ο μυστικός σύντροφος του Ρήγα" και "Ο γιος της Μάγισσας" του Ανδρέα Καπανδρέου (+ βίντεο) [παρουσίαση στο Bookia.gr]

"2103 μ.Χ.
Η ελληνική επανάσταση του 1821 ΕΧΕΙ ΑΠΟΤΥΧΕΙ. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία εξακολουθεί να υφίσταται καλύπτοντας γεωγραφικά τη σημερινή Τουρκία, τα Βαλκάνια και φυσικά την Ελλάδα και την Κύπρο...". 

Ένα μυθιστόρημα που συνδιάζει την Ελληνική Ιστορία με την Επιστημονική Φαντασία.

Κύριες πηγές των ιστορικών στοιχείων για το βιβλίο «Ο μυστικός σύντροφος του Ρήγα», ήταν για το συγγραφέα το συγγραφικό έργο των ,Marcel Brion, Maria Skiadaresi και του Γιώργος Καραμπελιάς, «Μέσα από το βιβλίο του οποίου "Η ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα", μου ξανασύστησε τον Ρήγα Φεραίο – Βελεστινλή», όπως λέει χαρακτηριστικά σε μία αποστροφή του λόγου του ο συγγραφέας.

Το βιβλίο  «Ο μυστικός σύντροφος του Ρήγα» .
Το βιβλίο «Ο γιός της Μάγισσας».
O συγγραφέας  Ανδρέας Καπανδρέου .
Οι εκδόσεις  Συμπαντικές Διαδρομές .
Το βίντεο της παρουσίασης:Σύμφωνα με το πρόγραμμα ήρθε η σειρά μου να μιλήσω για τα δύο δικά μου βιβλία που εξέδωσα στις Συμπαντικές Διαδρομές. Θα πω πρώτα λίγα λόγια για τον γιο της Μάγισσας, ένα βιβλίο το οποίο εκδόθηκε το 2012 και θα αφιερώσω περισσότερη ώρα στο νέο μου μυθιστόρημα, τον Μυστικό Σύντροφο του Ρήγα το οποίο μόλις σήμερα πήρα και εγώ στα χέρια μου και είμαι πολύ ενθουσιασμένος γι’ αυτό.

Ο γιός της Μάγισσας
Το βιβλίο με τίτλο «Ο γιος της Μάγισσας» και τον υπότιτλο «αλλόκοτες ιστορίες» αποτελείται από 15 διηγήματα. Ανάμεσά τους κάποιος μπορεί να διαβάσει διηγήματα φαντασίας, επιστημονικής φαντασίας, τρόμου, αλλά και διηγήματα χιουμοριστικά, αστυνομικά κ.α. Τα περισσότερα από αυτά είναι μικρά σε έκταση και κύριο χαρακτηριστικό τους είναι το αναπάντεχο και ανατρεπτικό τους τέλος.
Το πρώτο και εκτενέστερο διήγημα (Ο γιος της Μάγισσας) που χάρισε το όνομά του και στη συλλογή είναι εμπνευσμένο από την ιστορία της Βίβλου του Διαβόλου, ένα υπαρκτό βιβλίο της Αγίας Γραφής το οποίο βρίσκεται φυλαγμένο στη Εθνική Βιβλιοθήκη της Σουηδίας, στην Στοκχόλμη.  Η ιστορία του συγκεκριμένου βιβλίου, οι μεσαιωνικοί μύθοι που συνοδεύουν την συγγραφή του καθώς και η δική μου φαντασία δημιούργησαν την ιστορία του μοναχού Αρμίνιου, του συγγραφέα της Βίβλου.

Η ιστορία ξεκινά από την ημέρα της γέννησης του Αρμίνιου από μια γυναίκα η οποία κατηγορήθηκε ως μάγισσα και είχε την τύχη που είχαν η μάγισσες την εποχή εκείνη. Συνεχίζει με την παιδική ηλικία του ήρωα, τον εγκλεισμό του σε μοναστήρι, τον παράνομό έρωτά του με μια γυναίκα και τελειώνει με την συγγραφή του βιβλίου και την αινιγματική εξαφάνιση του συγγραφέα.
Διαβάζω από το οπισθόφυλλο του βιβλίου λίγα λόγια για τις ιστορίες που περιλαμβάνονται σε αυτό:
Μια μάγισσα καίγεται, ένας μοναχός ερωτεύεται και ο Διάβολος γράφει το δικό του βιβλίο.Ένας άντρας ξεχασμένος σε ένα πηγάδι, ένα περίεργο γεύμα με ρύζι, μια κοπέλα έρχεται απ’ τον άλλο κόσμο για να εκδικηθεί και ένας δύτης κάνει βουτιά θανάτου.Ένας άντρας συνθλίβεται από το «προτέρημα» της έκτης αίσθησης  και ένας άλλος  ευφραίνεται βλέποντας τη ζωή του μέσα από την οθόνη ενός υπολογιστή.Μια ερωτική ιστορία μπερδεμένη μέσα στους ιστούς της μαύρης μαγείας, μια παγίδα σε δύο διαστάσεις και η επιλογή του εκλεκτού από το Σατανά.Δύο παράξενα δείπνα και ένας βρικόλακας, μια περίεργη παρτίδα σκάκι και ένας προδότης που αναζητά την κάθαρση.Οι ιδιαιτερότητες των νεκρών στον πλανήτη Ογκλ και η αυτοκτονία της Πηνελόπης Δέλτα. Αυτά είναι κάποια από τα θέματα που διαπραγματεύονται οι ιστορίες που μπορεί κάποιος να διαβάσει στο βιβλίο «Ο γιός της Μάγισσας», ένα βιβλίο στο οποίο μπλέκονται πραγματικά και φανταστικά γεγονότα, προκαλώντας αλλόκοτα συναισθήματα.


Ο Μυστικός Σύντροφος του Ρήγα
Ο τίτλος του νέου μου βιβλίου είναι «Ο Μυστικός Σύντροφος του Ρήγα» και έχει σαν υπότιτλο «η άγνωστη μαρτυρία του Ιωάννη Καρατζά». Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα στο οποίο συνδυάζω τις δύο μεγάλες λογοτεχνικές μου αγάπες, το Ιστορικό Μυθιστόρημα και την Επιστημονική Φαντασία. Ολόκληρο το κείμενο είναι η ιστορία του Ιωάννη Καρατζά, του Κύπριου, λόγιου, συντρόφου του Ρήγα Φεραίου – Βελεστινλή με τον οποίο είχαν την ίδια τύχη.

Οι ιστορικές πηγές που έχουμε φέρουν τον Καρατζά στη Βιέννη (αλλά και στη Πέστη) στα τέλη του 18ουαιώνα. Υπάρχουν στοιχεία για τη ζωή του τα οποία αντλούνται κυρίως από τα πρακτικά της δίκης, κατά την οποία μαζί με τον Ρήγα και τους άλλους 6 συντρόφους τους καταδικάστηκαν από τους αυστριακούς για τις επαναστατικές τους ιδέες και παραδόθηκαν στους τούρκους οι οποίοι τελικά τους εκτέλεσαν.  Όσο και να προσπάθησαν διάφοροι ιστορικοί ερευνητές, δεν κατόρθωσαν να βρουν στοιχεία για την προγενέστερη ζωή του Ιωάννη Καρατζά. Λες και αυτός εμφανίστηκε στη Βιέννη του 1790 από το πουθενά…
Και εδώ έρχεται το συγκεκριμένο μυθιστόρημα για να καλύψει αυτό το κενό. Το μυθιστόρημα αποτελείται από δύο μέρη. Το πρώτο μέρος αναφέρεται στο μέλλον και συγκεκριμένα στο 2103. Σε αυτή την εναλλακτική εκδοχή της ιστορίας, η ελληνική επανάσταση του 1821 έχει αποτύχει. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία εξακολουθεί να υφίσταται καλύπτοντας γεωγραφικά τη σημερινή Τουρκία, τα Βαλκάνια και φυσικά την Ελλάδα και την Κύπρο. Έχει επέλθει, βέβαια τεχνολογική εξέλιξη αλλά επικρατεί σε όλη την έκτασή της ο ισλαμικός νόμος. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, μια ομάδα νεαρών, ελληνικής καταγωγής, που ζει στην Αθήνα, προσπαθεί να αντιδράσει με κάθε μέσο που διαθέτει. Προκειμένου να αλλάξουν την ροή της ιστορίας, αποφασίζουν να στείλουν ένα από τα μέλη τους (τον Ιωάννη Καρατζά) πίσω στο παρελθόν με στόχο αυτός να ενταχθεί στην ομάδα του Ρήγα και να τον βοηθήσει να διασώσει και να διαδώσει τα επαναστατικά του έγγραφα (αφού στην εκδοχή της δικής μας ιστορίας αυτά δεν διασώθηκαν και αυτός ήταν και ο κυριότερος λόγος που η Ελληνική Επανάσταση απέτυχε).
Το δεύτερο μέρος της ιστορίας, λοιπόν, συνεχίζεται στη Βιέννη του 1790 και ακολουθεί την πραγματική ιστορία του Ρήγα και της παρέας του. Για τη συγγραφή του δεύτερου μέρους, του ιστορικού (το οποίο είναι και το μεγαλύτερο του βιβλίου) χρειάστηκε να μελετήσω αρκετά για τη ζωή του Ρήγα. Μελέτησα επίσης τα λιγοστά στοιχεία που υπάρχουν για τον Ιωάννη Καρατζά, αλλά και όποια πηγή έπεσε στα χέρια μου, γενικότερα για τη ζωή στη Βιέννη στα τέλη του 18ου αιώνα.
Στο σημείο αυτό νιώθω την ανάγκη  να υπερασπιστώ όλους τους συγγραφείς που γράφοντας ιστορικό μυθιστόρημα χρησιμοποιούν την φαντασία τους για να καλύψουν τα κενά της ιστορίας γιατί όπως γράφω και στην αρχή του βιβλίου μου:
«Μπορεί να μην  γνωρίζουμε με σιγουριά ποιο ήταν το χρώμα των ματιών της Ωραίας Ελένης και να μην ξέρουμε με ακρίβεια τα τελευταία λόγια του Μεγάλου Αλεξάνδρου.Κανένας, όμως, δεν μπορεί να μας αποτρέψει από το να γράφουμε γι’  αυτά, βασιζόμενοι σε πληροφορίες, φήμες, ή και τη φαντασία μας».
Μέσα από το μυθιστόρημα μου προσπάθησα να περάσω κάποια μηνύματα τα οποία, παρακολουθώντας και τη σημερινή επικαιρότητα, θεωρώ ότι είναι διαχρονικά. Το ιδανικό της δικαιοσύνης, η διαρκής αναζήτηση της ελευθερίας και ο αγώνας ο στηριζόμενος στα μέσα που διαθέτει ο κάθε λαός, χωρίς τα δεκανίκια ξένων, είναι κάποια από αυτά.  
Νιώθω πολύ όμορφα που ολοκληρώθηκε αυτή η συγγραφική προσπάθεια τεσσάρων ετών και νιώθω περήφανος, όχι μόνο επειδή αυτό είναι το μεγαλύτερο σε έκταση λογοτεχνικό έργο που ολοκληρώνω αλλά και επειδή μέσα από αυτό συμβάλω κι εγώ με τον τρόπο μου στην ανάδειξη αυτής της μεγάλης ιστορικής προσωπικότητας που ονομάζεται Ρήγας Βελεστινλής (ή Ρήγας Φεραίος όπως έγινε γνωστότερος) αλλά και των άγνωστων συντρόφων του που τον πλαισίωναν, ένας εκ των οποίων ήταν και ο Ιωάννης Καρατζάς.Όσο κι αν φαίνεται σε κάποιους παράξενο, ακόμα και ένα έργο επιστημονικής φαντασίας μπορεί με τον τρόπο του να συνεισφέρει στην ιστορική μνήμη δίνοντας τα ερεθίσματα σε ένα άλλο αναγνωστικό κοινό να εμβαθύνει στην ιστορία.
Παρόλο που δεν συνηθίζω να μοιράζω ευχαριστίες δεξιά και αριστερά, σήμερα αποφάσισα να το κάνω.Πρώτα απ’ όλα θέλω να ευχαριστήσω τις δύο μου κόρες Δήμητρα και Νάγια για την υπομονή που έδειξαν όταν εγώ ταξίδευα με τη χρονομηχανή του Ιωάννη Καρατζά από την Αθήνα του μέλλοντος μέχρι τη Βιέννη του παρελθόντος. Τους αφιερώνω αυτό το βιβλίο και η μεγαλύτερη καταξίωση που θα νιώσω είναι όταν κάποτε το διαβάσουν και κερδίσουν κάτι από αυτό. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον καθηγητή Νεοελληνικών Σπουδών Παντελή Βουτουρή για την παραχώρηση του μικρού του αρχείου με τα (λιγοστά μεν, χρήσιμα δε) ιστορικά στοιχεία για τον Ιωάννη Καρατζά. Παρόλο που δεν τους γνωρίζω προσωπικά, ευχαριστώ τους συγγραφείς Brion Marcel και Μαρία Σκιαδαρέση που μέσα από τα βιβλία τους με ταξίδεψαν και μου γνώρισαν τη Βιέννη του 18ουαιώνα καθώς και τον Γιώργο Καραμπελιά ο οποίος μέσα από το δικό του βιβλίο (Η ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα: «κόψε το ρόδο πριν μαραθεί») μου ξανασύστησε τον Ρήγα Φεραίο – Βελεστινλή.Θερμές ευχαριστίες οφείλω στη φιλόλογο Δέσποινα Γ. Λάμπρου για τη γλωσσική επιμέλεια του βιβλίου και στην υποψήφια διδάκτωρ στο Τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου Μαρία Παναγιώτου για τις πολύωρες συζητήσεις και υποδείξεις μέχρι το κείμενο να πάρει την τελική του μορφή.  Τέλος, ευχαριστώ τον Γιώργο Σωτήρχο και τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές για την εμπιστοσύνη που έδειξαν και σε αυτό μου το βιβλίο.
Ολοκληρώνω την παρουσίαση διαβάζοντας τον πρόλογο του βιβλίου καθώς και την εισαγωγή του χειρόγραφου, έτσι όπως το έγραψε ο Ιωάννης Καρατζάς:
Ο Ιωάννης Καρατζάς ήταν λόγιος, σύντροφος του Ρήγα (Φεραίου) Βελεστινλή και  καταγόταν από τη Λευκωσία της Κύπρου. Τα ιστορικά στοιχεία που υπάρχουν για τον Καρατζά ξεκινούν το 1790 στη Βιέννη, όταν αυτός ήταν ήδη 23 ετών. Για την προηγούμενη του ζωή οι ιστορικοί ερευνητές δεν έχουν καταφέρει να εντοπίσουν το παραμικρό. Λες και εμφανίστηκε από το πουθενά…Η ιστορία θέλει τον Ιωάννη Καρατζά να εκτελείται από τους Τούρκους, μαζί με τον Ρήγα και έξι άλλους επαναστάτες, το 1798, στον πύργο Νεμπόιζα στο Βελιγράδι. Μόνο που τα γεγονότα, ίσως, να μην συνέβησαν έτσι ακριβώς … Ας αφήσουμε, όμως, τον ίδιο τον Καρατζά να μας αφηγηθεί, μέσα από το άγνωστο αυτοβιογραφικό του κείμενο, αυτή την απίστευτη ιστορία που ξεκινά από το μέλλον και τελειώνει στο παρελθόν.
(Σημείωση: Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί πιστό αντίγραφο χειρόγραφου που ανακαλύφτηκε πρόσφατα, σε κρύπτη σκήτης στο Άγιο Όρος. Οι περίεργοι ισχυρισμοί του εξετάζονται από ομάδα επιστημόνων διαφόρων ειδικοτήτων, η οποία αποτελείται από ιστορικούς, γραφολόγους και κβαντικούς φυσικούς).   
Το κείμενο του Ιωάννη Καρατζά αρχίζει ως εξής:
Όταν κάποτε, κάποιος, ανακαλύψει και διαβάσει αυτό το κείμενο, ίσως θεωρήσει την ιστορία μου εξωπραγματική, παράλογη και τρελή. Δεν θα τον αδικήσω. Το ίδιο θα έκανα κι εγώ στη θέση του.Όμως, αυτά που καταγράφω είναι η δική μου πραγματικότητα, η δική μου μαρτυρία για τα όσα βίωσα. Πιο κάτω θα διαβάσετε για τη σχέση μου με τον Ρήγα Βελεστινλή και για την άγνωστη ιστορία της Ελλάδας, η οποία σήμερα θα ήταν πολύ διαφορετική αν δεν συνέβαιναν όλα αυτά που διηγούμαι. Όσο κι αν ακούγεται εξωπραγματικό και απίστευτο, τα γεγονότα στα οποία αναφέρομαι ακολουθούν ανάποδη χρονολογική φορά. Πρώτα συνέβησαν αυτά που διαδραματίστηκαν μετά και ακολούθως αυτά που έγιναν πριν.Είναι τόσα πολλά κι αλλόκοτα αυτά που έζησα, που μου είναι δύσκολο, μετά από τόσα χρόνια, να τα αποτυπώσω με ακρίβεια στο χαρτί…
Η συνέχεια της ιστορίας, στο βιβλίο…



Πηγή: http://www.bookia.gr/index.php?action=Blog&post=a38fcd9f-e600-4034-aa99-ceee06af7cc3

Vitus: νουβέλα επιστημονικής φαντασίας

Vitus είναι ο τίτλος μιας νουβέλας την οποία έγραψαν από κοινού 14 μέλη της Λογοτεχνικής Ομάδας της Λέσχης του Φανταστικού Ιωαννίνων και η οποία εκδόθηκε σε βιβλίο το 2002.
Το κάθε ένα από τα μέλη της Λέσχης συνείσφερε γράφοντας από ένα κεφάλαιο μέχρι να ολοκληρωθεί η ιστορία σε 14 κεφάλαια. 
Συγγραφείς της νουβέλας είναι οι ακόλουθοι: Νίκος Μαγιόπουλος, Βασίλης Ζαβέρδας, Μαρία Καπιτοπούλου, Μαρία Λάζου, Σπύρος Καρκαμπούνας, Φαίδων Κυρίμης, Νίκος Θεοδώρου, Χαρά Τζουμάκα, Δημήτρης Ζαχαράκης, Νίκος Αλμπανόπουλος, Θοδωρής Αλεξίου, Αγγελική Τζάλλα, Κική Παλούκα και Δημήτρης Σπυρίδωνος.
Οι κανόνες που τέθηκαν και ακολουθήθηκαν για τη συγγραφή της νουβέλας ήταν οι ακόλουθοι:•           Το θέμα και το υπο-είδος ήταν ελεύθερο, αρκεί το έργο να ήταν επιστημονικής φαντασίας.•           Η σειρά των συγγραφέων θα καθοριζόταν με κλήρωση.•           Ο πρώτος συγγραφέας με το αρχικό κεφάλαιο θα έθετε τη βάση της ιστορίας και θα παρέδιδε στον επόμενο.•           Κάθε συγγραφέας από κει και ύστερα θα πρόσθετε ένα κεφάλαιο, φροντίζοντας να σεβαστεί τους ήρωες, την υπόθεση και -στο μέτρο του δυνατού- το ύφος των προηγούμενων, ώστε το τελικό έργο να έχει την απαραίτητη συνοχή ως ανάγνωσμα.•           Από τον τρίτο συγγραφέα και μετά, υπήρχε υποχρέωση παράδοσης -μαζί με το κεφάλαιο της συνεισφοράς του- ενός μικρού σημειώματος με την πιθανή εξέλιξη και το τέλος της νουβέλας, ώστε οι συγγραφείς να αυτοπεριορίζονται και να μην εισάγουν στην πλοκή στοιχεία που είναι αδύνατο να επιλυθούν. Η παράδοση του σημειώματος γινόταν στο Συντονιστή, χωρίς να δημοσιοποιείται στους συγγραφείς.•           Είχαν τεθεί όρια στην έκταση και στο χρόνο συγγραφής κάθε κεφαλαίου.
Υπόθεση του βιβλίου: Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τις προσπάθειες μιας ομάδας νεαρών επαναστατών να γκρεμίσουν ένα καταπιεστικό καθεστώς του μακρινού μέλλοντος. Vitus (ή Virus ή Γιώργος – όπως τον αποκάλεσαν κάποιοι από τους συγγραφείς στα κεφάλαια που έγραψαν) είναι το όνομα του πρωταγωνιστή της ιστορίας. Είναι ενδιαφέρουσα η διαφορετική προσέγγιση που είχε ο κάθε συγγραφέας στην ιστορία καθώς και ο τρόπος με τον οποίο προσπαθούσε να την οδηγήσει σε διαφορετικά μονοπάτια δυσκολεύοντας πολλές φορές τους συγγραφείς που ακολουθούσαν. Χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα αυτό του Δημήτρη Ζαχαράκη στο κεφάλαιο 9 όπου ο συγγραφέας προσπάθησε να ανατρέψει όλη την προηγούμενη ιστορία παρουσιάζοντας την ως μέρος της φανταστικής πραγματικότητας ενός βιντεοπαιχνιδιού. Στο αμέσως όμως επόμενο κεφάλαιο ο Νίκος Αλπμανόπουλος με αριστοτεχνικό τρόπο επαναφέρει την ιστορία στο φανταστικό της πλαίσιο. Γενικά κάποια κεφάλαια φαίνονται λίγο ασύνδετα αλλά δεδομένου του πολύ δύσκολου εγχειρήματος το τελικό αποτέλεσμα κρίνεται θετικό. Ευρηματικό ήταν και το τέλος της ιστορίας όπως το έδωσε ο Δημήτρης Σπυρίδωνος.
Η συγγραφή της νουβέλας άρχισε και ολοκληρώθηκε το 1998 και το 2002 εκδόθηκε σε βιβλίο από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ιωαννίνων.
Στο εξώφυλλο του βιβλίου απεικονίζεται το έργο του Νίκου Χρ. Θεοδώρου "Τα δώρα του Διαστήματος". 

Vitus: νουβέλα επιστημονικής φαντασίας από την Λογοτεχνική Ομάδα της Λέσχης Φανταστικού Ιωαννίνων / Διάφοροι ; Νίκος Χρ. Θεοδώρου (επιμ.). Ιωάννινα: Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ιωαννίνων, 2002.

Συνήθης Ύποπτοι (The Usual Suspects), μια κινηματογραφική ταινία σταθμός

Η κινηματογραφική ταινία The Usual Suspects (Συνήθης Ύποπτοι) είναι μια από τις ταινίες που με επηρέασαν στο γράψιμό μου. Το ανατρεπτικό της σενάριο και η αριστοτεχνική της σκηνοθεσία ήταν αυτά που με ενέπνευσαν να πειραματιστώ και να δοκιμάσω να γράψω τα διηγήματα με αναπάντεχο και ανατρεπτικό τέλος που δημοσιεύτηκαν στα δύο πρώτα μου βιβλία.

Παρακολουθήστε ολόκληρη την ταινία με μεγάλη προσοχή (η κάθε λεπτομέρεια έχει τη δική της σημασία) αλλά εστιάστε στα 3 τελευταία λεπτά όπου ανατρέπετε ολόκληρη η ιστορία!

Το Συνήθεις Ύποπτοι είναι μια neo-noir αστυνομική ταινία μυστηρίου, που κυκλοφόρησε το 1995. Το σενάριο είναι του Κρίστοφερ Μαγκουάιρ (Christopher McQuarrie) και η σκηνοθεσία του Μπράιαν Σίνγκερ. Σε αυτή πρωταγωνιστούν οι Στέφεν Μπάλντουιν, Γκάμπριελ Μπερν, Μπενίσιο ντελ Τόρο, Κέβιν Πόλακ, Τσαζ Παλμιντέρι και Κέβιν Σπέισι.
Για την ταινία ο Μαγκουάιρ, κέρδισε Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, ενώ ο εκπληκτκός Κέβιν Σπέισι Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου. Το Writers Guild of America βαθμολόγησε το σενάριο της ταινίας 35ο, ανάμεσα στα καλύτερα σενάρια όλων των εποχών και πλέον, φημίζεται ότι έχει ένα από τα διασημότερα plot twist στην ιστορία του κινηματογράφου.
Ολόκληρη η ταινία εξελίσσεται μέσα από την ανάκριση του Ρότζερ "Βέρμπαλ" Κιντ (Κέβιν Σπέισι), ενός μικρολωποδύτη ανάπηρου, ο οποίος είναι ο μόνος επιζών από μία σφαγή που έγινε στην προβλήτα του Λιμανιού του Λος Άντζελες. Ο Βέρμπαλ εξηγεί στον αστυνομικό πως η συμμορία του βρέθηκε εκεί, αλλά και πώς ο (τρομερός) νονός της νύχτας Keyser Söze, τους χάλασε τη δουλειά. Η ανάκριση γίνεται μέσω αφηγήσεων και flashback, ενώ όσο προχωράει γίνεται ιδιαιτέρως πολύπλοκη.

Ο Βέρμπαλ κατά την ανάκριση του καταθέτει στον ντετέκτιβ Κουτζάν αυτά που έζησε με μεγάλη λεπτομέρεια του κατονομάζει ως ένοχο τον τούρκο εγκληματία Keyser Söze. Ο αστυνομικός πείθεται από την κατάθεση και αφού δεν έχει να προσάψει κάτι στον σακάτη (κουτσαίνει το ένα του πόδι ενώ σοβαρό πρόβλημα κίνησης έχει και το ένα του χέρι) Βερμπάλ, τον αφήνει να φύγει.

Στιγμές αργότερα, ο αστυνομικός Κουτζάν, συνειδητοποιεί ότι όλη η ιστορία του Βέρμπαλ ήταν ένα ψέμα: Ονόματα, διευθύνσεις, ημερομηνίες κ.λπ βρισκόντουσαν στον πίνακα πίσω από το γραφείο του, με τον Βέρμπαλ να έχει φτιάξει μία ιστορία με αυτές τις πληροφορίες. Ο Κουτζάν τρέχει έξω στο δρόμο να προλάβει τον Βέρμπαλ.

Το πλάνο δείχνει το Βερμπάλ καθώς απομακρύνεται από το Τμήμα να διορθώνει το βάδισμά του και τελικά να περπατά κανονικά αφού στην πραγματικότητα προσποιούταν τον ανάπηρο.
Παράλληλα ένα φαξ καταφτάνει στο αστυνομικό τμήμα στο οποίο ο αυτόπτης μάρτυρας που είχε επιζήσει της σφαγής περιγράφει το πρόσωπο του Keyser Söze, το οποίο είναι ίδιο με το πρόσωπο του Βέρμπαλ. Εν συνεχεία ο Κουτζάν χάνει τον Βέρμπαλ, ο οποίος επιβιβάστηκε σε ένα αυτοκίνητο, με οδηγό τον Κομπαγιάσι (τον υποτιθέμενο δικηγόρο του φανταστικού Söze).

Το τρέιλερ της ταινίας:

Συνέντευξη στo Unexplained.gr

1. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Θυμάστε τον εαυτό σας ως παιδί; Πως ήταν η ζωή σας τότε;Η ζωή μου ως παιδί ήταν ανέμελη και πολύ ευτυχισμένη αφού μεγάλωσα σε μια υπέροχη οικογένεια από την οποία εισέπραξα πολλή αγάπη και στήριξη.2. Τι έχει αλλάξει από τότε μέχρι σήμερα;Η αγάπη της οικογένειάς καθώς και η στήριξη εξακολουθεί να υφίσταται. Τώρα όμως έχω και εγώ τη δική μου οικογένεια για την οποία πρέπει να μεριμνώ. Αν άλλαξε κάτι, μαζί με την ωρίμανση και την συνειδητοποίηση της πραγματικότητας, χάθηκε η ανεμελιά αφού πλέον είμαι αναγκασμένος να προσαρμοστώ στη ρουτίνα και την καθημερινότητα που επιβάλουν οι υποχρεώσεις των ενηλίκων. Δεν έχω παράπονο όμως.3. Το «μικρόβιο» της συγγραφής πότε και πως το κολλήσατε;Το «μικρόβιο» της συγγραφής νομίζω ότι το είχα εκ γενετής. Βρήκε όμως πρόσφορο έδαφος και αναπτύχθηκε μέσα από τα λογοτεχνικά μου αναγνώσματα και εκδηλώθηκε ως «πάθηση», λόγω της ανάγκης που μου δημιουργήθηκε να εκφραστώ.4. Τι άλλαξε, αν άλλαξε κάτι, στη ζωή σας από τότε που εκδώσατε το πρώτο σας βιβλίο μέχρι σήμερα;Αυτό που άλλαξε μετά την έκδοση του πρώτου μου βιβλίου και την ανταπόκριση που είδα ότι είχε από το αναγνωστικό κοινό, είναι ότι πίστεψα περισσότερο στον εαυτό μου και στις συγγραφικές μου ικανότητες.5. Μιλήστε μας για το τελευταίο βιβλίο σας, «Ο μυστικός σύντροφος του Ρήγα».«Ο μυστικός σύντροφος του Ρήγα» είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας. Το πρώτο μέρος διαδραματίζεται στο μέλλον, όπου σε αυτή την εκδοχή της ιστορίας η Ελληνική Επανάσταση του 1821 απέτυχε και η Οθωμανική Αυτοκρατορία εξακολουθεί να υφίσταται. Κάπου, στην ισλαμοκρατούμενη Αθήνα του 2103 μια ομάδα νεαρών ελληνικής καταγωγής προσπαθεί να αντιδράσει με κάθε μέσω που διαθέτει. Ανακαλύπτοντας μια μυστική τεχνολογία αποφασίζει να στείλει κάποιον πίσω στο παρελθόν για να διασώσει τα επαναστατικά έγγραφα του Ρήγα Φεραίου – Βελεστινλή και να αλλάξει την ιστορία. Το δεύτερο μέρος μας μεταφέρει πίσω στη Βιέννη του 1790 και ακολουθεί τα αχνάρια του Ρήγα και των συντρόφων του.6. Ποιες είναι οι σημαντικότερες λογοτεχνικές επιρροές σας;Επιρροές έχω από κάθε τι που διαβάζω, βλέπω ή ακούω. Δεν μπορώ να προσδιορίσω με ακρίβεια ποιες ήταν οι σημαντικότερες λογοτεχνικές μου επιρροές. Ο Ιούλιος Βερν, η Πηνελόπη Δέλτα, ο Έντγκαρ Άλαν Πόε και ο Στίβεν Κινγκ είναι ίσως αυτοί που με επηρέασαν περισσότερο, σε διαφορετικές φάσεις της ζωής μου.7. Πιστεύετε ότι υπάρχουν πράγματα που ανήκουν στην σφαίρα του υπερφυσικού και του ανεξήγητου; Εσείς είχατε ποτέ κάποια τέτοια εμπειρία;Ασφαλώς και υπάρχουν πράγματα τα οποία ανήκουν στη σφαίρα του ανεξήγητου. Το σύμπαν είναι γεμάτο μυστήρια και πράγματα τα οποία το ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να συλλάβει και να κατανοήσει, άρα παραμένουν ανεξήγητα. Με την ίδια λογική, σαφώς και υπάρχουν θέματα που άπτονται στη σφαίρα του υπερφυσικού – που δεν μπορούν δηλαδή να ερμηνευτούν με τους γνωστούς νόμους της φυσικής.Εγώ δεν είχα κάποια προσωπική εμπειρία αλλά πολύ συχνά έρχομαι σε επαφή με θέματα που δεν μπορώ να εξηγήσω, δίνω σαν παράδειγμα τον θάνατο, τη δημιουργία του κόσμου, τον τρόπο λειτουργίας του σύμπαντος…
Ο Ανδρέας Καπανδρέου γεννήθηκε το 1972 στη Λευκωσία. Σπούδασε Βιβλιοθηκονομία, Επιστήμες της Πληροφόρησης και Επιστήμες της Αγωγής και εργάζεται στη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κύπρου. Διετέλεσε πρόεδρος της Κυπριακής Ένωσης Βιβλιοθηκονόμων – Επιστημόνων Πληροφόρησης (ΚΕΒΕΠ) και είναι συνεργάτης της ηλεκτρονικής πύλης για την προώθηση του βιβλίου Bookia.gr. Από το 2010 διατηρεί το ιστολόγιο @Ανδρέας Καπανδρέου  (http://andreaskandreou.blogspot.com/) το οποίο ασχολείται με την λογοτεχνία, τα βιβλία, τον πολιτισμό και την βιβλιοθηκονομία.Κυκλοφορούν τα βιβλία του: Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν (Επιφανίου, 2010). Ο γιος της Μάγισσας (Συμπαντικές Διαδρομές, 2012). Διηγήματα του Καπανδρέου έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.Πηγή: http://unexplained.gr/?p=97

Σουρινάμ: το θεατρικό έργο του Στέφανου Σταυρίδη

Σουρινάμ ονομάζεται το θεατρικό έργο που έγραψε ο Στέφανος Σταυρίδης το 2015 και προβάλλεται αυτές τις μέρες από τον Θεατρικό Όμιλο Κύπρου (ΘΟΚ).
Το έργο είναι γραμμένο σε τρεις πράξεις οι οποίες φαινομενικά είναι ασύνδετες μεταξύ τους. Η πρώτη διαδραματίζεται σε ένα κατάστημα ρούχων και σε αυτή πρωταγωνιστούν ένας άντρας (ο πελάτης) και μια γυναίκα (η πωλήτρια). Στη δεύτερη σκηνή ένας άντρας επισκέπτεται ένα γιατρό. Στη σκηνή συμμετέχει και η βοηθός του γιατρού. Η τρίτη σκηνή εξελίσσεται μέσα στο θάλαμο ενός ανελκυστήρα (ασανσέρ) μέσα στον οποίο έχουν κλειστεί τρεις άντρες και δύο γυναίκες.
Το έργο μέσα από έξυπνους και ευρηματικούς διαλόγους (κύριο χαρακτηριστικό της γραφής του Σταυρίδη) αναδύει με χιούμορ προβλήματα της καθημερινότητας και ανιχνεύει τις ανθρώπινες σχέσεις.*Σουρινάμ είναι το όνομα μιας μικρής χώρας στη Νότιο Αφρική. Τη σχέση που έχει με τους πρωταγωνιστές αλλά και γενικότερα με τον πολιτισμό θα την μάθετε αφού παρακολουθήσετε προσεχτικά το έργο μέχρι το τέλος.Η σκηνοθέτις του έργου Μαγδαλένα Ζήρα σημειώνει: «στο έργο το κωμικό στοιχείο συνυπάρχει με την απόλυτη υπαρξιακή αγωνία. Η απροσδόκητη βία και η ακραία ανταγωνιστικότητα υποβόσκουν στις πιο απλές, φαινομενικά αθώες, καθημερινές συνδιαλλαγές. Ο συγγραφέας φαντάζεται μια μελλοντική δυστοπία, που μοιάζει να είναι πολύ κοντά, όπου ένας μυστηριώδης ‘οργανισμός’ προκαλεί τον φόβο και την ανασφάλεια στους πολίτες. Σε αυτό το περιβάλλον η τρομοκρατία διέπει την μπανάλ καθημερινότητα και η ανθρωποφαγία είναι η πιθανή κατάληξη των διαβρωμένων σχέσεων. Στο έργο βλέπουμε τους εαυτούς μας μέσα σε ένα παραμορφωτικό καθρέφτη: μπορεί να γελάσουμε, αλλά μπορεί και να τρομοκρατηθούμε.»
Το έργο Σουρινάμ του Στέφανου Σταυρίδη παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε σκηνοθετημένη ανάγνωση από τη Μαρία Μανναρίδου-Καρσερά, το Φεβρουάριο του 2015 στο πλαίσιο του προγράμματος PLAY ON! που συνδιοργάνωσε ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου και το Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου. 

Οι συντελεστές των παραστάσεων που ανέβασε ο ΘΟΚ (2016) είναι:
Σκηνοθεσία: Μαγδαλένα Ζήρα
Σκηνικά/Κοστούμια: Έλενα Κατσούρη
Μουσική: Αντώνης Αντωνίου
Χορογραφία/Κίνηση: Λία Χαράκη
Σχεδιασμός Φωτισμών: Σταύρος Ευλαμπίου, Σταύρος Τάρταρης
Ακουστικός Σχεδιασμός: Στράτος Σταμάτης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Λήδα Καραγιάννη
Διευθυντής Σκηνής: Αχιλλέας Αχιλλέως
Βοηθός Σκηνής: Κώστας Μενοίκου

Ερμηνεύουν: Μαρίνα Βρόντη, Άντρια Ζένιου, Χρυστάλλα Καλλένου, Παναγιώτης Κυριάκου, Παναγιώτης Λάρκου, Γρηγόρης Πετρή, Έλλη Σαρρή, Βασίλης Χαραλάμπους

Και το Νόμπελ Λογοτεχνίας πάει… στον τραγουδοποιό Bob Dylan!

Έκπληξη αλλά και ενθουσιασμό προκάλεσε η είδηση ότι το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2016 κέρδισε ο τραγουδοποιός Μπομπ Ντίλαν (Bob Dylan).
Είμαι από αυτούς που υποστηρίζουν ότι ανάμεσα στους στίχους κάποιων τραγουδιών μπορεί κάποιος να βρει στίχους – διαμάντια, ισάξιους με στίχους των διασημότερων ποιητών.
Είδαμε πολλές φορές να συμβαίνει το ανάποδο: στίχοι γνωστών ποιητών να γίνονται τραγούδια. Αυτή τη φορά όμως η επιτροπή της Σουηδικής Ακαδημίας που είναι υπεύθυνη για τα Νόμπελ κατάφερε να εκτιμήσει τους στίχους των τραγουδιών του Αμερικανού τραγουδοποιού, αναγκάζοντας εμάς όλους να ξαναδιαβάσουμε τους στίχους του ποιητή, αυτή τη φορά, Bob Dylan.Το σκεπτικό της βράβευσής ήταν ότι ο Bob Dylan “έφερε νέες ποιητικές εκφράσεις μέσα από τη μουσική παράδοση της Αμερικής”. Για όσους ενδιαφέροντε να μελετήσουν τους στίχους του Bob Dylan μεταφρασμένους στα ελληνικά υπάρχει το βιβλίο με τίτλο «Τραγούδια 1962-2001»  (Ιανός, 2006) σε μετάφραση Γιώργου – Ίκαρου Μπαμπασάκη.
Γράφει ο Μπαμπασάκης στο οπισθόφυλλο της πολύ ενδιαφέρουσας έκδοσης: 
«Ξέροντας ότι είναι τραγούδια, επιχείρησα να τα αποδώσω μένοντας πιστός στο πνεύμα του Ντύλαν, χρησιμοποιώντας ρυθμούς που παραπέμπουν στους δικούς του, αντλώντας συνάμα από τον πλούτο της ελληνικής ποίησης και στιχουργικής. Έπαιξα με τις ομοιοκαταληξίες, κάτι που ενίοτε είχε πολύ να κάνει με σκακιστικό πρόβλημα…»   
Στίχους του Μπομπ Ντίλαν, όμως, μετάφρασαν και Έλληνες τραγουδοποιοί οι οποίοι βασιζόμενοι στους αρχικούς στίχους αλλά και στην μουσική του Ντίλαν μας χάρισαν πολύ όμορφα τραγούδια στα ελληνικά.
Ας δούμε μερικά:
"All Along The Watchtower" (John Wesley Harding - 1967)"There must be some way out of here" said the joker to the thief"There's too much confusion", I can't get no reliefBusinessmen, they drink my wine, plowmen dig my earthNone of them along the line know what any of it is worth.
"No reason to get excited", the thief he kindly spoke"There are many here among us who feel that life is but a jokeBut you and I, we've been through that, and this is not our fateSo let us not talk falsely now, the hour is getting late".
All along the watchtower, princes kept the viewWhile all the women came and went, barefoot servants, too.
Outside in the distance a wildcat did growlTwo riders were approaching, the wind began to howl.
"Γύρω-Γύρω στη Σκοπιά" (Δημήτρης Πουλικάκος: Αδέσποτα σκυλιά - 2004) Θα υπάρξει μια διέξοδος, είπ’ ο παλιάτσος στο ληστήγύρω μας βλέπω συγχυση, γαλήνη δε θα βρειςεμπόροι πίνουν το κρασί μας, κι άλλοι σκάβουν τη γηκανένας νόμος δεν ισχύει, τα πάντα έχουν χαθεί.
Δε χρειάζεται ν’ ανησυχείς, ήταν τα λόγια του ληστήβρίσκοντ’ εδώ πολλοί από μας, που `χουν γι’ αστείο τη ζωήκι ας μη μας ήτανε γραφτό, τα `χουμε ζήσει όλ’ αυτάας μη μιλάμε πια λοιπόν, η ώρα είν’ αργά.
Γύρω γύρω στη σκοπιά, πρίγκιπες ξαγρυπνούνκαθώς γυναίκες και παιδιά, αδιάκοπα περνούνκάπου απ’ έξω μακριά, αγριόγατος βογκάειπλησιάζουν καβαλάρηδες, τ’ αγέρι λυσσομανάει.
(Παραλλαγή του ίδιου τραγουδιού δημιουργήθηκε από τον Διονύση Σαββόπουλο και έγινε γνωστότερο με τον τίτλο «Ο Παλιάτσος κι ο Ληστής» στους δίσκους: Μπάλλος, 1971 και Το ξενοδοχείο, 1997. Το τραγούδι συμπεριλήφθηκε επίσης στους δίσκους των αδερφών Κατσιμίχα: Υπάρχει λόγος, 1992 και Παράλληλη δισκογραφία καθώς και της Καλλιόπης Βέττα: Καλειδοσκόπιο, 2001)

"Ο Παλιάτσος κι ο Ληστής"Θα υπάρχει μια διέξοδος, είπε ο παλιάτσος στο ληστήΚι αν σου `χει μείνει μια σταλιά ντροπή, δώσε λιγάκι προσοχή
Εμπόροι πίνουν το κρασί μας, και κλέβουνε τη γηΕσύ είσαι η μόνη μας ελπίδα, σε περιμένουμε να `ρθεις
Τα παίρνεις όλα πολύ στα σοβαρά, ήταν τα λόγια του ληστήΈχουν περάσει όλα αυτάπάει καιρός πολύς
Εδώ απάνω στα βουνάδεν δίνουν δεκάρα τσακιστήΓια ό,τι έχει κερδηθεί για ό,τι έχει πια χαθεί
Πάνω απ’ του κάστρου τη σκοπιά, οι πρίγκιπες κοιτούνΚαθώς γυναίκες και παιδιά, τρέχουν για να σωθούν
Κάπου έξω μακριάο άνεμος βογκάΖυγώνουν καβαλάρηδεςμε όπλα και σκυλιά
Θα υπάρχει μια διέξοδος, είπε ο παλιάτσος στο ληστήΚι αν σου `χει μείνει μια σταλιά ντροπή, δώσε λιγάκι προσοχή
Εμπόροι πίνουν το κρασί μας, και κλέβουνε τη γηΕσύ είσαι η μόνη μας ελπίδα, σε περιμένουμε να `ρθεις
"The Wicked Messenger" ( John Wesley Harding - 1967)There was a wicked messengerFrom Eli he did comeWith a mind that multipliedThe smallest matterWhen questioned who had sent for himHe answered with his thumbFor his tongue it could not speak, but only flatterHe stayed behind the assembly hallIt was there he made his bedOftentimes he could be seen returningUntil one day he just appearedWith a note in his hand which readThe soles of my feet, I swear they're burningOh, the leaves began to fallin'And the seas began to partAnd the people that confronted him were manyAnd he was told but these few wordsWhich opened up his heartIf you cannot bring good news, then don't bring any
Άγγελος Εξάγγελος (Διονύσης Σαββόπουλος: Βρώμικο ψωμί - 1972, Είκοσι χρόνια δρόμος - 1983, Το ξενοδοχείο – 1997 και Ο πυρήνας - 2007). Συμπεριλαμβάνεται επίσης στον δίσκο του συγκροτήματος Τρίφωνο: Καράβια μοιάζουν οι ψυχές – 2003)

"Άγγελος Εξάγγελος"Άγγελος εξάγγελος μας ήρθε από μακριάγερμένος πάνω σ’ ένα δεκανίκιδεν ήξερε καθόλου μα καθόλου να μιλάκαι είχε γλώσσα μόνο για να γλείφει
Τα νέα που μας έφερε ήταν όλα μια ψευτιάμα ακούγονταν ευχάριστα στ’ αυτί μαςγιατί έμοιαζε μ’ αλήθεια η κάθε του ψευτιάκι ακούγοντάς τον ησύχαζε η ψυχή μας
Έστησε το κρεβάτι του πίσω απ’ την αγοράκι έλεγε καλαμπούρια στην ταβέρναμπαινόβγαινε κεφάτος στα κουρεία και στα λουτράκαι χάζευε τα ψάρια μες στη στέρνα
Και πέρασε ο χειμώνας κι ήρθε η καλοκαιριάκι ύστερα πάλι ξανάρθανε τα κρύαώσπου κάποιο βραδάκι βρε τι του `ρθε ξαφνικάκι άρχισε να φωνάζει με μανία
Τα πόδια μου καήκανε σ’ αυτή την ερημιάη νύχτα εναλλάσσεται με νύχτατα νέα που σας έφερα σας χάιδεψαν τ’ αυτιάμα απέχουνε πολύ απ’ την αλήθεια
Αμέσως καταλάβαμε τι πήγαινε να πεικαι του `παμε να φύγει μουδιασμένααφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πεικαλύτερα να μην μας πει κανένα
"Señor" (Street-Legal - 1978)Senor, senor, can you tell me where we're headin ?Lincoln County Road or Armageddon ?Seems like I been down this way beforeIs there any truth in that, senor ?Senor, senor, do you know where she is hidin' ?How long are we gonna be riding ?How long must I keep my eyes glued to the door ?Will there be any comfort there senor ?There's a wicked wind still blowing on that upper deckThere's an iron cross still hanging down from around her neckThere's a marcing band still playing in that vacant lotWhere's she held me in her arms one time and said, Forget me not.Senor, senor, I can see that painted wagonSmell the tail of the dragonCan't stand the suspense anymoreCan you tell me who to contact here, senor ?Well, the last thing I remember before I stripped and kneeledWas that trainload of fools bogged down in a magnetic fieldA gypsy with a broken flag and a flashing ringHe said, Son, this ain't a dream no more it's the real thing.Senor, senor, you know their hearts is as hard as leatherWell, give me a minute, let me get it togetherI just gotta pick myself up off the floorI'm ready when you are, senor.Senor, senor, let's overturn these tablesDisconnect these cablesThis place don't make sense to me no moreCan you tell me what we're waiting for, senor ?
Senor(Φίλιππος Πλιάτσικας – Πυξ Λαξ: Στίλβη – 1998, Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ; Και Μπάμπης Στόκας: Τραγουδίστε μην ντρέπεστε - 2008)

"Senor, Senor"Μήπως ξέρεις να μου πειςπού πηγαίνεις ποιον θα βρειςΣτο όνειρο μου σε έχω ξαναδείκαι νομίζω ότι ζεις ακόμα εκεί
Senor, SenorΠού να κρύβεται κι αυτήμε ποιον να `ναι πού να ζειΒαρέθηκα την πόρτα να κοιτάωγια ποιο ψέμα και ποια αλήθεια ξενυχτάω;
Έχει γίνει ο αέρας σιδερένιος σταυρόςΣαν αυτό που κρατούσε ο γυμνός της λαιμόςΚι αυτή η φάλτσα ορχήστρα παίζει σαν να γελάΜοιάζει να με φωνάζει και να μην με ξεχνά
Senor, SenorΖω σ’ αυτό το σπασμένο βαγόνιμ’ ένα δράκο που σκοτώνειΜε καλώδια κρατιέμαι ζωντανόςέχω αλλάξει και η ζωή με θέλει αλλιώς
Έχει γίνει και ο αέρας σιδερένιος σταυρός...
Senor, SenorΌ,τι έχει μείνει από μέναστο πάτωμα θέλω απλώς να μαζέψωΔώσε μου ακόμα ένα λεπτόκι είμαι έτοιμος αν είσαι εσύ κι εγώ
Senor, SenorΖω σ’ αυτό το σπασμένο βαγόνι...

"Blowin' In The Wind" (The Freewheelin' Bob Dylan – 1963) How many roads must a man walk downBefore you call him a man?How many seas must a white dove sailBefore she sleeps in the sand?Yes, and how many times must the cannon balls flyBefore they're forever banned?
The answer, my friend, is blowin' in the windThe answer is blowin' in the wind.
Yes, and how many years can a mountain existBefore it is washed to the sea?Yes, and how many years can some people existBefore they're allowed to be free?Yes, and how many times can a man turn his headAnd pretend that he just doesn't see?
The answer, my friend, is blowin' in the windThe answer is blowin' in the wind.
Yes, and how many times must a man look upBefore he can see the sky?Yes, and how many ears must one man haveBefore he can hear people cry?Yes, and how many deaths will it take 'til he knowsThat too many people have died?
The answer, my friend, is blowin' in the windThe answer is blowin' in the wind.

(“Αυτά που Ρωτάς” Θανάσης Γκαϊφύλλιας: Αυτά που ρωτάς – Ζωντανά στο Κύτταρο – 2010)
"Αυτά που ρωτάς"Πόσες φορές ένας άνδρας πονά προτού την αλήθεια να βρει, μοιάζει χαμένο πουλί στα νερά, στεριά προτού να χαρεί. Πόσα κανόνια θα ηχήσουν ξανά, προτού τα φάει η σκουριά
Αυτά που ρωτάς τα παίρνει ο βοριάς, τα λόγια τα παίρνει ο βοριάς.
Πόσες φορές αυτό που ζητάς, το βλέπεις το προσπερνάς, πόσες φωνές τα αυτιά σου τρυπούν και εσύ θαρρείς δεν ακούς, τότε θα πεις μ’ αρέσει η ζωή, δε θέλω άλλους νεκρούς
Αυτά που ρωτάς τα παίρνει ο βοριάς, τα λόγια τα παίρνει ο βοριάς.
Πόσο μπορεί το βουνό να σταθεί, στην θάλασσα πριν χαθεί, πόσο σκοτάδι αντέχει η ψυχή ως πού να χαράξει η αυγή, πόσοι θα πουν και τι μ’ αφορά χωρίς να νιώσουν ντροπή.
Αυτά που ρωτάς τα παίρνει ο βοριάς, τα λόγια τα παίρνει ο βοριάς...
"Slow train" (Slow train coming – 1979)Sometimes I feel so low-down and disgustedCan't help but wonder what's happenin' to my companionsAre they lost or are they found?Have they counted the cost it'll take to bring downAll their earthly principles they're gonna have to abandon?There's a slow, slow train comin' up around the bendI had a woman down in AlabamaShe was a backwoods girl, but she sure was realisticShe said, "Boy, without a doubt, have to quit your mess and straighten outYou could die down here, be just another accident statistic"There's a slow, slow train comin' up around the bendAll that foreign oil controlling American soilLook around you, it's just bound to make you embarrassedSheiks walkin' around like kings, wearing fancy jewels and nose ringsDeciding America's future from Amsterdam and to ParisAnd there's a slow, slow train comin' up around the bendMan's ego is inflated, his laws are outdated, they don't apply no moreYou can't rely no more to be standin' around waitin'In the home of the brave, Jefferson turnin' over in his graveFools glorifying themselves, trying to manipulate SatanAnd there's a slow, slow train comin' up around the bendBig-time negotiators, false healers and woman hatersMasters of the bluff and masters of the propositionBut the enemy I see wears a cloak of decencyAll non-believers and men-stealers talkin' in the name of religionAnd there's a slow, slow train comin' up around the bendPeople starving and thirsting, grain elevators are burstingOh, you know it costs more to store the food than it do to give itThey say lose your inhibitions, follow your own ambitionsThey talk about a life of brotherly loveShow me someone who knows how to live itThere's a slow, slow train comin' up around the bendWell, my baby went to Illinois with some bad-talkin' boy she could destroyA real suicide case, but there was nothin' I could do to stop itI don't care about economy, I don't care about astronomyBut it sure do bother me to see my loved ones turning into puppetsThere's a slow, slow train comin' up around the bend
Τρένο στην κορυφογραμμή (Φοίβος Δεληβοριάς: Ο καθρέφτης - 2003)

"Τρένο στην κορυφογραμμή"Έρχονται μέρες που αυτός ο πόνος σφάζεικι αναρωτιέμαι στους συντρόφους τι να συμβαίνειΕίν’ αλλού ή έχουν βρεθεί βρήκαν λες να ναύλα για την διαδρομήμακριά απ’ την γη κι απ’ το χανγκόβερ της την Ειμαρμένη;
Κι είν’ ένα αργό, εν’ αργό είναι τρένο στην κορυφογραμμή
Είχα μια ωραία από την Καλαμάταμε κλειστή προφορά που όμως αλήθεια μου ‘λεγε μονάχαΜου λέει μην αμφιβάλλεις μια στιγμή μέσα σου υπάρχει μια ευθεία γραμμήΠου αν δεν την πάρεις γίνεσαι ακόμα ένα τροχαίο το Πάσχα
Κι είν’ ένα αργό, εν’ αργό είναι τρένο στην κορυφογραμμή
Τούρκοι αγάδες και χαρντροκάδεςκαίνε τα δάση μου και θέλουν να μου γδύσουν τα κορίτσιαΚερνάν τους φίλους μου νόθο κρασί μου λεν ποιοι στίχοι μου είναι σωστοίΚρίνουν το μέλλον με σκόνες για να αντέχουνε στα βίτσια
Κι είν’ ένα αργό, εν’ αργό είναι τρένο στην κορυφογραμμή
Το εγώ φουσκώνει τους νόμους συμπληρώνεικαι συ που πίστεψες στην σάλα κάθεσαι και περιμένειςΣτριφογυρνάει στο μνήμα ο ποιητήςπου δεν τον εμπιστεύτηκε κανείςθυμάται το άρωμα το σώμα ελλήνων της αντρειωμένης
Κι είν’ ένα αργό, εν’ αργό είναι τρένο στην κορυφογραμμή
Άλλοι μιλάν για τέχνη για ρεύματα και τάσειςΠερνάει μια όμορφη κι οι ίδιοι λένε: κοίτα την καριόλαΜιλάν για τους αυτόχειρες πολύΤον Παύλο τον Κομπαίην, μ’ αν κάποιος ζεικαι λέει: αγάπη μου `του λένε μην μου κάνεις πως τα ξέρεις όλα
Κι είν’ ένα αργό, εν’ αργό είναι τρένο στην κορυφογραμμή
Μ’ άφησε το γλυκό μου το μωρό για κείνον με το μαύρο το παλτό
Ζούνε καπνίζοντας και κρύβουν απ’ τα τζάμια τους τα χιόνιαΚαι δεν το λέω φιλοσοφικά και δεν το λέω καν ποιητικάμα με πονάει οι άνθρωποι που αγάπησα να γίνονται πιόνια
Γιατί εν’ αργό, με πλησιάζει τρένο στην κορυφογραμμή
Αχ εν’ αργό, με πλησιάζει τρένο στην κορυφογραμμή
Ο Μπομπ Ντίλαν έχει στο ένεργητικό του περισσότερες από 30 δισκογραφικές δουλειές. Ο τελευταίος του δίσκος είναι ο Fallen Angels (2016). Τα τραγούδια του «Blowin' in the Wind» και «The Times They Are a-Changin” τη δεκαετία του ’60 έγιναν εμβληματικά για τα αμερικανικά πολιτικά δικαιώματα και τα αντιπολεμικά κινήματα.Έχει εκδώσει από το 1994, έξι βιβλία με σχέδια και ζωγραφικά έργα. Το 2008 το Βραβείο Πούλιτζερ του απένειμε εύφημο μνεία για τη σημαντική του επίδραση στη λαϊκή μουσική την αμερικανική κουλτούρα, τα οποία σηματοδοτούν οι λυρικές συνθέσεις του που διαθέτουν εξαιρετική ποιητική δύναμη. Με το ίδιο σκεπτικό η Σουηδική Ακαδημία του απένειμε σήμερα το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα ακόλουθα βιβλία του Bob Dylan:
Τραγούδια 1962-2001 / Bob Dylan · μετάφραση Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης. - 1η έκδ. - Θεσσαλονίκη : Ιανός, 2006.
Το λεύκωμα του Bob Dylan / Ρόμπερτ Σαντέλι, Bob Dylan · μετάφραση Χίλντα Παπαδημητρίου, Νίκη Προδρομίδου.  - 1η έκδ. - Αθήνα : Μεταίχμιο, 2005.
Bob Dylan, η ζωή μου / Bob Dylan · μετάφραση Χίλντα Παπαδημητρίου,Νίκη Προδρομίδου. - 1η έκδ. - Αθήνα : Μεταίχμιο, 2005.
 Bob Dylan, η ζωή μου, ημερολόγιο 2005 / Bob Dylan · επιμέλεια Χίλντα Παπαδημητρίου · μετάφραση Χίλντα Παπαδημητρίου. - Αθήνα : Μεταίχμιο, 2004.
Τα τραγούδια του Μπομπ Ντύλαν / στίχοι Μπομπ Ντύλαν. - Αθήνα : Εξάντας, 1987.

Συνέντευξη με τον συγγραφέα Ανδρέα Καπανδρέου [στους Θεματοφύλακες Βιβλίων]

Οι Θεματοφύλακες Βιβλίων, επίσημοι χορηγοί του φεστιβάλ "Όψεις του Φανταστικού", που πραγματοποιείται από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές στην όμορφη Κύπρο, έχουν την χαρά να φιλοξενούν τον συγγραφέα Ανδρέα Καπανδρέου, αλλά και το καινούργιο του μυθιστόρημα με τίτλο "Ο Μυστικός Σύντροφος του Ρήγα". 
Ελάτε μαζί μας να ανακαλύψουμε τι έχει να μας πει.



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκα στη Λευκωσία το 1972. Σπούδασα Βιβλιοθηκονομία, Επιστήμες Πληροφόρησης και Επιστήμες της Αγωγής και εργάζομαι στη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κύπρου.
Είμαι συνεργάτης της ηλεκτρονικής πύλης για το βιβλίο Bookia.gr και διατηρώ και το προσωπικό μου ιστολόγιο @Ανδρέας Καπανδρέου το οποίο ασχολείται με τη λογοτεχνία, το βιβλίο, τον πολιτισμό και τη βιβλιοθηκονομία.
Έχω εκδώσει τις συλλογές διηγημάτων «Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν»  (Επιφανίου, 2010) και «Ο γιός της Μάγισσας» (Συμπαντικές Διαδρομές, 2012). 
Το μυθιστόρημα μου «Ο μυστικός σύντροφος του Ρήγα» θα κυκλοφορήσει στις 23 Σεπτεμβρίου 2016 από τις Συμπαντικές Διαδρομές.
Διηγήματά μου έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και σε ανθολογίες ενώ κάποια έχουν μεταφραστεί και δημοσιευτεί και στο εξωτερικό.

Ένα βίντεο για τον συγγραφέα Ανδρέα Καπανδρέου και το βιβλίο του "Ο μυστικός σύντροφος του Ρήγα" των εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές, από τους Θεματοφύλακες Βιβλίων:

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Κύριε Καπανδρέου καλησπέρα σας. Πριν αρχίσουμε την συνέντευξη θέλουμε να σας καλώς ορίσουμε στο blog μας και να σας ευχαριστήσουμε  για τον χρόνο σας.
Έχετε σπουδάσει Βιβλιοθηκονομία και εργάζεστε στην Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κύπρου. Έχετε ήδη εκδώσει δύο συλλογές διηγημάτων  και ετοιμάζεστε και για το τρίτο σας βιβλίο. Θα έλεγε κανείς ότι περιτριγυρίζεστε από βιβλία, πότε ήταν η πρώτη σας επαφή μαζί τους; Διαβάζατε λογοτεχνία στα παιδικά και εφηβικά σας χρόνια;
Η πρώτη μου επαφή με τα βιβλία ήταν σε πολύ μικρή ηλικία, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έχω στενή σχέση με αυτά. Φυσικά, όπως όλα τα παιδιά, ξεκίνησα κι εγώ με παιδικά βιβλία. Κατά τη διάρκεια της εφηβείας θυμάμαι να εισβάλουν στον κόσμο μου και να τον επηρεάζουν κάνοντας τον πιο όμορφο και προσδίδοντας του φαντασία και χρώματα, διάφοροι συγγραφείς από τους οποίους ξεχωρίζω τους Ιούλιο Βερν, την Πηνελόπη Δέλτα αλλά και τον Φρέντυ Γερμανό.
Στα βιβλία σας υπογράφετε με ψευδώνυμο. Κατά την άποψη σας γιατί πιστεύετε πως το κάνουν αυτό οι συγγραφείς;
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που μπορεί να ωθήσουν έναν συγγραφέα να χρησιμοποιήσει ψευδώνυμο. Κάποιοι, κατά καιρούς, το έχουν κάνει για να κρύψουν την πραγματική τους ταυτότητα, κάποιοι άλλοι επειδή δεν τους άρεσε το όνομά τους ή επειδή ήθελαν να «κόψουν» τους οικογενειακούς τους δεσμούς με συγγενικά τους πρόσωπα. Κάποιοι άλλοι ίσως θεωρούν ότι ένα ψευδώνυμο θα τους δώσει περισσότερη αναγνωρισιμότητα ή ότι θα τους φέρει πιο κοντά στο αναγνωστικό κοινό. Στη δική μου περίπτωση προσπάθησα να εξηγήσω τον λόγο για τον οποίο χρησιμοποίησα λογοτεχνικό ψευδώνυμο μέσα από το χιουμοριστικό διήγημα  «Η περιπέτεια ενός ονόματος ή Γιατί Ανδρέας Καπανδρέου» το οποίο περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν: αλλόκοτα διηγήματα» (Επιφανίου, 2010).
Διαβάζετε στον ελεύθερο χρόνο σας; Ποιο λογοτεχνικό είδος και ποιον συγγραφέα θα λέγατε ότι προτιμάτε;
Διαβάζω πάρα πολύ και προσπαθώ ακόμα και τον χρόνο που αναμένω σε μια υπηρεσία να τον εκμεταλλεύομαι διαβάζοντας. Τα αγαπημένα μου λογοτεχνικά είδη είναι το ιστορικό μυθιστόρημα και η επιστημονική φαντασία. Επίσης, μου αρέσει ιδιαιτέρως να διαβάζω διηγήματα. Οι προτιμήσεις μου όσον αφορά τους συγγραφείς θα έλεγα ότι αλλάζουν κατά περιόδους αλλά επηρεάζονται και από την ψυχική μου διάθεσή. Την εποχή αυτή λατρεύω τον Στίβεν Κινγκ, με ενθουσιάζουν τα ιστορικά μυθιστορήματα του Γιάννη Καλπούζου ενώ με εντυπωσιάζει η καθαρότητα σκέψης της Σώτης Τριανταφύλλου.
Γράφετε περισσότερο φανταστική λογοτεχνία; Έχετε κάποια αδυναμία σε αυτό το είδος και γιατί;
Γράφω διάφορα είδη λογοτεχνίας. Αν μετρήσω τα κείμενά μου μάλλον αυτά της φανταστικής λογοτεχνίας υπερέχουν αριθμητικά (από αυτά που έχουν εκδοθεί σίγουρα  υπερέχουν). Η αδυναμία που έχω σε αυτό το είδος δεν μπορεί να εξηγηθεί με μια απλή  απάντηση. Υποθέτω ότι τα διαβάσματα, τα βιώματα αλλά και ο χαρακτήρας του καθενός μας συμβάλλουν στη διαμόρφωση και των λογοτεχνικών του προτιμήσεων.
Στην Ελλάδα οι εκδοτικοί οίκοι δεν εμπιστεύονται και τόσο εύκολα νέους συγγραφείς αλλά προτιμούν τα μεγάλα ονόματα. Ισχύει κάτι τέτοιο και για την Κύπρο;
Η Κύπρος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του ευρύτερου ελληνικού λογοτεχνικού και εκδοτικού χώρου αφού τόσο τα βιβλία που εκδίδονται στην Κύπρο όσο και αυτά που εκδίδονται στην Ελλάδα απευθύνονται σε ένα ενιαίο κοινό, το ελληνόγλωσσο κοινό των δύο χωρών. Είναι αναπόφευκτο λοιπόν να ισχύουν περίπου οι ίδιοι όροι αγοράς και οι παθογένειες που αφορούν τις εκδόσεις να μεταφέρονται από την μητρόπολη και στην Κύπρο. 
Τι είναι αυτό που σας εμπνέει κατά την συγγραφή των διηγημάτων σας; 
Είναι διάφορα τα ερεθίσματα που μπορεί να μου προκαλέσουν έμπνευση για μια ιστορία. Από κάτι που διάβασα  ή είδα, από κάποιο συναίσθημα που μου δημιουργήθηκε, από μια μουσική ή ένα στίχο, ακόμα και από ένα όνειρο ή έναν εφιάλτη που είχα…
Το πρώτο σας βιβλίο με τίτλο «Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν» αποτελείται από φανταστικά και χιουμοριστικά διηγήματα. Μιλήστε μας λίγο για αυτό.
«Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν» αποτελείται από 12 ιστορίες οι οποίες ποικίλουν μεταξύ τους όσον αφορά τη θεματολογία. Ανάμεσα σε αυτές μπορεί κάποιος να διαβάσει διηγήματα φαντασίας, επιστημονικής φαντασίας, χιουμοριστικά, αστυνομικά κ.α. Τα διηγήματα αυτά γράφτηκαν μέσα σε μια δεκαετία και τελικά εκδόθηκαν το 2010. Το πρώτο διήγημα το οποίο έχει χαρίσει το όνομά του σε ολόκληρη την συλλογή έχει σαν θέμα την μαρτυρία μιας γυναίκας η οποία αποδεικνύει ότι έχει όντως πραγματοποιηθεί το γνωστό Πείραμα της Φιλαδέλφειας, κατά το οποίο το Αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό κατάφερε, βάσει κάποιων θεωριών του Αϊνστάιν, να πετύχει την τηλεμεταφορά. 
«Ο γιος της Μάγισσας» είναι το πρώτο διήγημα του δεύτερου βιβλίου σας που έχει και τον ίδιο τίτλο. Μπορώ να σας πω ότι το ξεχώρισα λίγο περισσότερο από τις υπόλοιπες ιστορίες σας. Πως αποφασίσατε να γράψετε μία ιστορία που να αναφέρεται στο Βιβλίο του Διαβόλου;
Η Βίβλος του Διαβόλου είναι ένα υπαρκτό βιβλίο το οποίο σήμερα βρίσκεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Σουηδίας στη Στοκχόλμη. Διαβάζοντας λοιπόν για αυτό και για τους μύθους που ακολουθούσαν τη συγγραφή του μου κίνησε την περιέργεια και προσπάθησα να φανταστώ πως και γιατί κάποιος θα έμπαινε στη διαδικασία να γράψει αυτό το βιβλίο. Έτσι, αναμιγνύοντας τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα με τη δική μου φαντασία αλλά και με διάφορους μεσαιωνικούς μύθους έπλασα την ιστορία του μοναχού Αρμίνιου, του συγγραφέα της Βίβλου.
Ας μιλήσουμε για το καινούργιο βιβλίο σας που βρίσκεται υπό έκδοση. Πρόκειται για την ιστορία ενός άντρα ονόματι Ιωάννη Καρατζά. Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για την υπόθεση της ιστορίας;
Ο Ιωάννης Καρατζάς είναι ένα υπαρκτό, ιστορικό πρόσωπο. Πρόκειται για τον Κύπριο, λόγιο και σύντροφο του Ρήγα Φεραίου - Βελεστινλή με τον οποίο είχαν την ίδια τύχη. Οι ελάχιστες ιστορικές πηγές που υπάρχουν για τον Καρατζά εξαντλούνται στα πρακτικά της δίκης που διεξάχθηκε από Αυστριακό δικαστήριο. Κατά τη διάρκεια της δίκης ο Καρατζάς μαζί με τον Ρήγα και άλλους 6 συντρόφους τους βρέθηκαν ένοχοι για τις επαναστατικές τους ιδέες και παραδόθηκαν στις Οθωμανικές αρχές οι οποίες τελικά τους εκτέλεσαν (1798). Υπάρχουν ακόμα και κάποια ίχνη που μαρτυρούν το πέρασμά του από την Πέστη (πόλη στην οποία και συνελήφθη) αλλά και για τη συγγραφική του δραστηριότητα. Οι ιστορικοί ερευνητές που προσπάθησαν να βρουν περισσότερα στοιχεία για τον Ιωάννη Καρατζά απέτυχαν. Δεν κατάφεραν να εντοπίσουν τίποτα σχετικά με την προηγούμενη του ζωή. Λες και ο Καρατζάς εμφανίστηκε στη Βιέννη του 1790 από το πουθενά! Αυτό το ιστορικό κενό, λοιπόν, προσπάθησα να γεμίσω με αυτό μου το μυθιστόρημα. 
Στο συγκεκριμένο βιβλίο συνδυάζονται οι δύο μεγάλες λογοτεχνικές μου αγάπες∙ η επιστημονική φαντασία και το ιστορικό μυθιστόρημα. Είμαι πολύ περήφανος για το γεγονός ότι μέσω του συγκεκριμένου βιβλίου συμβάλω και εγώ με τον τρόπο μου στην ανάδειξη της προσωπικότητας του Ιωάννη Καρατζά αλλά και της συμβολής του Ρήγα Φεραίου – Βελεστινλή στην επανάσταση του 1821.
Αντιμετωπίσατε κάποια δυσκολία κατά την συγγραφή του έργου σας;
Ειδικά για το ιστορικό κομμάτι, ανέτρεξα σε σχετική βιβλιογραφία και μελέτησα πηγές και αρχειακό υλικό. Τα στοιχεία που κατάφερα να μαζέψω με βοήθησαν να μπω στο κλίμα της εποχής αλλά μου έδωσαν και υλικό για το μυθιστόρημά μου. Η μελέτη, λοιπόν, με ανάγκαζε για μεγάλα χρονικά διαστήματα να σταματώ την συγγραφή για να διαβάσω και μετά να επανέρχομαι. Πρόκειται για ένα συγγραφικό εγχείρημα το οποίο κράτησε σχεδόν τέσσερα χρόνια.
Ποια είναι τα επόμενα σας μελλοντικά σχέδια;
Έχω στα σκαριά μια ποιητική συλλογή, έχω ανέκδοτα διηγήματα και ιστορίες διάσπαρτα δημοσιευμένες σε διάφορες ανθολογίες και περιοδικά τα οποία κάποια στιγμή θέλω να μαζέψω και να τα εκδώσω σε μια ενιαία συλλογή. Επίσης, έχω και κάποιες ιδέες για μυθιστορήματα οι οποίες όμως χρειάζονται ωρίμανση…
Για το τέλος θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε ξανά για τον χρόνο και για την συνέντευξη που δεχτήκατε να μας δώσετε. Εμείς από την μεριά μας σας ευχόμαστε να είναι καλοτάξιδο το καινούργιο σας βιβλίο και να έχετε πάντα επιτυχίες σε όλους τους τομείς της ζωής σας. Θα θέλατε να πείτε κάτι στους αναγνώστες σας;
Στους αναγνώστες των βιβλίων μου, θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την στήριξη και την αγάπη τους. Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω και εσάς για αυτή την όμορφη συνέντευξη και για την ευκαιρία που μου δώσατε να μιλήσω για τη δουλειά μου.


ΥΠΟΘΕΣΗ
[image error] Η παράξενη ιστορία του Ιωάννη Καρατζά που ξεκινά στην τουρκοκρατούμενη Αθήνα του 2103 μ.Χ. και συνεχίζεται στη Βιέννη του 1790 μ.Χ., όπως αυτή καταγράφηκε από τον ίδιο:
«Όταν κάποτε, κάποιος, ανακαλύψει και διαβάσει αυτό το κείμενο, ίσως θεωρήσει την ιστορία μου εξωπραγματική, παράλογη και τρελή. Δεν θα τον αδικήσω. Το ίδιο θα έκανα κι εγώ στη θέση του.
Όμως, αυτά που καταγράφω είναι η δική μου πραγματικότητα, η δική μου μαρτυρία για τα όσα βίωσα. Πιο κάτω θα διαβάσετε για τη σχέση μου με τον Ρήγα Βελεστινλή και για την άγνωστη ιστορία της Ελλάδας, η οποία σήμερα θα ήταν πολύ διαφορετική αν δεν συνέβαιναν όλα αυτά που διηγούμαι.
Όσο κι αν ακούγεται εξωπραγματικό και απίστευτο, τα γεγονότα στα οποία αναφέρομαι ακολουθούν ανάποδη χρονολογική φορά. Πρώτα συνέβησαν αυτά που διαδραματίστηκαν μετά και ακολούθως αυτά που έγιναν πριν.
Είναι τόσα πολλά και αλλόκοτα αυτά που έζησα, που μου είναι δύσκολο, μετά από τόσα χρόνια, να τα αποτυπώσω με ακρίβεια στο χαρτί. Συγχωρέστε με, λοιπόν, για τυχόν ατέλειες στις περιγραφές μου…»


Συνέντευξη: Χριστίνα ΜιχελάκηΟπτικοακουστικό υλικό: Νάγια Γούγου- Μητροπούλου
Πηγή: http://thematofylakes10.blogspot.com.cy/2016/09/blog-post_86.html

Ύδατα υδάτων: δελτία θυέλλης, ποιητική συλλογή του Νίκου Νικολάου - Χατζημιχαήλ

Ύδατα υδάτων: δελτία θυέλλης / Νίκος Νικολάου – Χατζημιχαήλ. Λευκωσία: Κάρβας, 2016
Ο Νίκος Νικολάου – Χατζημιχαήλ εξέδωσε την ποιητική συλλογή «Ύδατα υδάτων» με την οποία ολοκληρώνει μια τριλογία (είχαν προηγηθεί οι ποιητικές συλλογές «Διθαλάσσου» (Κάρβας. 2012) και «Πικρόλιθος» (Κάρβας, 2014). Η θεματολογία της συλλογής, όπως προδίδει και ο τίτλος είναι το νερό και πιο συγκεκριμένα η θάλασσα.
Συνεχίζοντας την προσφιλή του συνήθεια ο συγγραφέας παραθέτει επεξηγηματικές σημειώσεις και γλωσσάρι στο τέλος του βιβλίου δίνοντας μια άλλη βαθύτερη διάσταση στους στίχους και τις λέξεις που χρησιμοποιεί. Τα ποιήματα συνοδεύονται από εικονογράφηση του ίδιου του συγγραφέα. Η συλλογή εκδόθηκε στον Κάρβα, τον εκδοτικό οίκο που συνέστησε ο ίδιος ο Νικολάου – Χατζημιχαήλ για να εκδίδει τις δικές του εκδώσεις.Η θεματολόγιά της συλλογής ξεκινά από τη δημιουργία του κόσμου, τη γένεση της Μεσογείου, της Κύπρου, αγγίζει την ιστορία της ωραίας Ελένης αλλά ια της άλωσης της Κωνσταντινούπολης. Το βιβλίο τελειώνει με το συγκινητικό και επίκαιρο ποίημα «Αποδημία» το οποίο μας φέρνει στο μυαλό πολύ σκληρές, πρόσφατες εικόνες με μετανάστες που είδαμε στην τηλεόραση, βγαλμένες και αυτές από τα νερά της θάλασσας… Αναλυτικά τα ποιήματα: Δημιουργία – Γένεσις – Μεσόγειος – Παγγαία – Διάλογος – Ύδατα Υδάτων – Η Αρπαγή – Το Νησί – Ταξίδι – Ελένη – Τα Στενά – Πολιορκία – Η Πόλις εάλω – Μαρτύριο – Η πόλη όλη – Αποδημία. 
4 ποιήματα από τη συλλογή:

ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ

Ἀνοίγω τὴν ἀγκάλη μου σ᾽ Ἀνατολὴ καὶ ΔύσηἈρώματα θαλασσινὰ τριγύρω νὰ σκορπίσει 
Ἀνοίγω τὴν ἀγκάλη μου σ᾽ Ἀνατολὴ καὶ Δύση Ροδόσταμο στὸν κόρφο σου τὸ σῶμα νὰ δροσίσει 
Μύρια στολίδια βότσαλα στὰ πόδια σου ἀφήνωΝὰ λάμπουνε στὸ σῶμά σου∙ κι ἐγὼ ἀφρὸς θὰ γίνω
Λευκὸς ἀφρὸς νὰ μάχεται τὴ λάβρα σου νὰ σβήσειΚι ἀπὸ τὸ συναπάντημα κόκκους χρυσοὺς ν᾽ ἀφήσει
Κάθε φιλὶ ποὺ κλέβεται κόκκος κυλᾶ στὸ χῶμαΚαὶ λάμπει στὸ διάδημα σ᾽ ἀγαπημένο σῶμα
Ὅσ᾽ ἄστρα ἔχει ὁ οὐρανὸς τόσα καὶ τὰ φιλιά μου Μελωδικὸ πολύφλοισβον κρύβει ἡ ἀγκαλιά μου
Μᾶς βλέπουνε ἀπὸ ψηλὰ ποὺ σὲ φιλῶ στὸ στόμαΠέφτουνε μέσα στὰ μαλλιὰ στὸ μελιχρό σου σῶμα
Λένε τραγούδι ἐρωτικὸ στὰ πέρατα τοῦ κόσμουΠαίρνουν φωτιὰ καὶ καίγονται καὶ πέφτουνε ἐμπρός μου 
Σὲ ρίζα βράχου χάνομαι ζεῖς πιὰ μὲ τὸν παλμό μουΟἱ λυγαριὲς θροΐζουνε τὸν ἀναστεναγμό μου 
Σοῦ δίνω ἁλάτινα φιλιὰ μὲ γεύση ἀπὸ μέλιΜοῦ δίνεις χιόνινο νερὸ ποὺ πίνουν οἱ ἀγγέλοι
Μοῦ ρίχνεις πράσινα μαλλιὰ στὰ γαλανὰ νερά μου Κι ἐγὼ σοῦ τραγουδῶ πικρὰ τὰ πάθη τοῦ ἔρωτά μου 
Ὅταν βουρκώνει ὁ οὐρανὸς ταράζομαι, θυμώνωΠοτάμια δάκρυα πικρὰ χρόνια πολλὰ μαζώνω
Ἐδῶ φυσᾶ ὁ Ζέφυρος, ὁ Κάρβας, ὁ ἈπηλιώτηςἈπὸ ψηλὰ χαμογελᾶ ὁ ἥλιος φωτοδότης
Ἐκεῖ λυσσομανᾶ Βοριᾶς καὶ σειέται ὅλη ἡ πλάσηΣτέκεται ὁ ἥλιος σκεφτικὸς ἡ μπόρα νὰ κοπάσει
Γλυκοχαράζει στὰ δεξιὰ καὶ στὰ ζερβὰ νυχτώνειΛαγγεύω καὶ σπαγιάζουμαι μέχρι ποὺ ξημερώνει.

ΥΔΑΤΑ ΥΔΑΤΩΝ

Ἀκούγεται τριτώνιο κοχύλι ποὺ φυσάειΜήνυμα γιὰ τοὺς ναυτικοὺς σὲ ὅλα τὰ πελάη
Ὁ βύθιος λεβεντόκορμος καὶ οἱ πενῆντα κόρεςΧορεύουνε καὶ τραγουδοῦν πάντα ἐλπιδοφόρες
Τὸ κύμα μου πρωτεϊκὸ φτάνει στὸ περιγιάλιΧορεύει μὲ τὰ βότσαλα καὶ μὲ τὴν αὔρα ψάλλει
Κάποτε γίνεται ἄγριο θαλασσινοὺς φοβίζειΚι ἂν ἔχουνε κακὸ σκοπὸ στὰ βράχια τοὺς τσακίζει
Στόλοι πανίσχυροι περνοῦν τριήρεις καὶ πεντήρειςΜετὰ πλοῖο δὲν φαίνεται οὔτε καραβοκύρης
Μὲς στὸ πλατὺ τὸ χέρι μου παλεύουν παλικάριαΒγάζουν φωτιὰ τὰ μάτια τους στὰ χέρια τους κοντάρια
Ἄλογα χαλκοπόδαρα μὲς στὸν βυθὸ καλπάζουνἜχουν τὴ χαίτη τους χρυσὴ καὶ τοὺς κακοὺς δικάζουν.

ΤΟ ΝΗΣΙ 


Σ᾽ αὐτὸ τὸ ἀρχιπέλαγο γεννήθηκα μὲ χάρηΚι ὁ ἥλιος λέει πὼς κάποτε μαζί του θὰ μὲ πάρει
Γελᾶ καὶ κοντοστέκεται κάνει νὰ μοῦ μιλήσειΔὲν μὲ χορταίνει καὶ ξεχνᾶ πὼς πρέπει καὶ νὰ δύσει
Θέλει παιχνίδια ἐρωτικὰ ποὺ μόνο ἐκεῖνος ξέρειὍλα τὰ λούλουδα τῆς γῆς σὲ μένα ἔχει φέρει
Πίνουμε οἶνον ἄκρατο μεθοῦμε καὶ γελοῦμεΜὲς στὴ ζεστή του ἀγκαλιὰ γλυκὰ ἀποκοιμοῦμαι
Ὅταν ξυπνάω χάνεται βυθίζεται στὸ γέρμαΚι ἀφήνει τὰ ματάκια μου μὲς στὸ σκοτάδι ἔρμα
Ὕστερα ἔρχεται Βοριᾶς μὲς στὰ μαλλιὰ φυσάειΣτὰ μπράτσα του τ᾽ ἀτσάλινα τὸ σῶμά μου κρατάει
Ἔρχεται Γραῖγος δυνατὸς τὴν τέχνη του κατέχει Στέκεται ἐκεῖ ἀγέρωχος ξέρει νὰ μὲ προσέχει.
*
Ξάφνου νιώθω νὰ καίγομαι τὸ αἷμα παραβράζειΤρέμουν τὰ πόδια μου πολὺ τὸ σῶμα ἀνατριχιάζει 
Στὴν ἀγκαλιά σου χάνομαι βλέπω μαῦρα σημάδιαΤὰ στήθια μου ταράζονται σὲ ἄγρια σκοτάδια
Τί νά ᾽ναι αὐτὸ ποὺ ἀκούγεται βαθιὰ στὰ σωθικά μουΚάποιο κακὸ εἶναι σίγουρα χάνω τὰ λογικά μου.
*
Ἐκεῖνο ποὺ φοβήθηκα ἦρθε πρὶν ξημερώσειΜοῦ τίναξε τὰ σπλάχνα μου πῆγε νὰ μὲ σκοτώσει
Τοῦ ἥλιου χάθηκε τὸ φῶς μαυρίλα ἔχει πέσειΠυκνὸς καπνὸς μὲ ἔπνιξε χωρίστηκα στὴ μέση
Χαμένη μὲς στὰ σκοτεινὰ τὸν ἥλιο νὰ προσμένω Μὲ τὸ κορμὶ τώρα μισὸ τριγύρω σκορπισμένο
Ὁ ἔρωτας κι ὁ θάνατος πλαγιάζουνε σιμά μουΘέλω νὰ ζήσω ἔστω μισὴ στὴ ζεστασιὰ τῆς ἄμμου.
*
Γλυκοχαράζει ἡ αὐγὴ ζωγραφιστὴ κροκάτη Βγαίνει ὁ ἥλιος λαμπερὸς κλείνει ξανὰ τὸ μάτιΠαίζει μαζί μου τραγουδᾶ πάλι ξεχνᾶ νὰ δύσειΤραγούδια τῆς Ἀνατολῆς παιχνίδια ἀπὸ τὴ Δύση.



ΑΠΟΔΗΜΙΑ

τὸ κῦμα ∙  χτυπάει ἀνελέητα ∙   ἕνα ζευγάρι
 παιδικὰ παπουτσάκια ∙   σφηνωμένα ∙   στοῦ βράχου τὴ σχισμὴ ∙  σὲ τούτη τὴ θάλασσαμὲ τὸ ἀσταμάτητοβογγητό.