Ανδρέας Καπανδρέου's Blog, page 89

Τα παιδικά βιβλία της Όλγας Ρουβήμ

Η Όλγα Ρουβήμ γεννήθηκε στα Λύμπια (χωριό της Λευκωσίας) το 1971. Σπούδασε στο Ανώτερο Τεχνολογικό Ινστιτούτο στον κλάδο των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών. Από το 1996 εργάζεται στη CYTA, στο Τμήμα Ανάπτυξης Λογισμικού. 
Έχει εκδώσει τα παιδικά βιβλία: "Ταξίδι στην Υγειούπολη", 2010, ένα παραμύθι για ισορροπημένη διατροφή για μικρούς και μεγάλους σε συνεργασία με την κλινική διαιτολόγο Κάτια Κυριάκου. "Το δρομάκι της ξεγνοιασιάς", 2009, "Ήλιος ο Παραμυθάς", 2004, Συλλογή από 10 παραμύθια, "Το μυστικό της Φρουτοχώρας", 2008, Παραμύθι που γράφτηκε στα πλαίσια προώθησης του Χυμού ΕΝΑ.

Εκτός από τα παιδικά, η Όλγα έχει επίσης εκδώσει και μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο Σταγόνες στιγμής (Ηλίας Επιφανίου, 2014).
Ήλιος ο παραμυθάς (2004, 2012)Αυτό ήταν το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως το οποίο εκδόθηκε πρώτα σαν αυτοέκδοση (2004) και αργότερα από τις εκδόσεις Ηλία Επιφανίου (2012).
Ήλιος ο παραμυθάς / Όλγα Ρουβήμ ; Άντρη Μιχαήλ-Πλάτου (εικ.). Λευκωσία: [x. o.], 2004.
Ήλιος ο παραμυθάς / Όλγα Ρουβήμ ; Σπύρος Γούσης (εικ.). Λευκωσία: Ηλίας Επιφανίου, 2012.
Από το οπισθόφυλλο:
Μια ζεστή φωλιά
του Ήλιου η αγκαλιά
Έλα κι εσύ κοντά του
μαζί με τα παιδιά του.
Ο Ήλιος θα σου διηγηθεί
όλα όσα βλέπει από εκεί.
Το δρομάκι της ξεγνοιασιάς (2009) Το δρομάκι της ξεγνοιασιάς / Όλγα Ρουβήμ ; Μαρία Τρυλλίδου (εικ.). Λευκωσία: Magnolia, 2009.

"Το δρομάκι της ξεγνοιασιάς", έχει βραβευθεί με το β’ βραβείο για συγγραφή παραμυθιού στον 26ο Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (2007).
Από το οπισθόφυλλο:

Ο Σκιουρούλης και η Φουντουκούλα εξερευνούν το δρομάκι της ξεγνασιάς!
Άραγε τι θα ανακαλύψουν;
Ποιούς θα γνωρίσουν;
Ταξίδι στην Υγειούπολη (2010) Ταξίδι στην Υγειούπολη: ένα παραμύθι για ισορροπημένη διατροφή για μικρούς και μεγάλους, σε συνεργασία με την κλινική διαιτολόγο Κάτια Κυριάκου / Όλγα Ρουβήμ ; Παυλίνα Πλάτωνος (εικ.). Λευκωσία: Ηλίας Επιφανίου, 2010.
Από το οπισθόφυλλο:
Η κοιλίτσα της γουργουρίζει κι ένα καμπανάκι κάπου κουδουνίζει.
Η νεράιδα τροφίνα τότε αναλαμβάνει και η Ράνα στην Υγειούπολη αμέσως φθάνει.
Πολλές νεράιδες θα γνωρίσει, θα μάθει σωστά να τρώει κι όμορφα να ζήσει.
Τα μυστικά της διατροφής είναι πολλά, μα είναι εύκολα κι απλά.
Μάθε τα κι εσύ, μη διστάζεις ούτε λεπτό και θα έχεις σώμα υγιές και δυνατό.
Ο σκούφος του Άη Βασίλη. Ο σκούφος του Άη Βασίλη / Όλγα Ρουβήμ ; Χριστίνα Δαμιανού Σταύρου (εικ.). Λευκωσία: Ηλίας Επιφανίου, 2016.
Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία για παιδιά νηπιαγωγίου, προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικείας (μέχρι δευτέρα τάξη δημοτικού). Μαζί με αυτό κυκλοφόρησε και διασκευή του παραμυθιού με τη βοήθεια του Νεόφυτου Νεοφύτου, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για σχολική γιορτή για παιδιά νηπιαγωγείου ή δημοτικού.
Απόσπασμα από το κείμενο:
"Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,Με λένε Πούπη.  Είμαι ένα αρκουδάκι που μένω στο δάσος.  Πρώτη φορά σου γράφω γιατί φέτος έμαθα τα γράμματα.Φέτος έμαθα και για τα Χριστούγεννα και για σένα. Δεν σε αγνόησα. Μην το πάρεις προσωπικά.  Όπως θα ξέρεις, εμείς οι αρκούδες κοιμόμαστε όλο το χειμώνα.  Όχι επειδή είμαστε τεμπέληδες και υπναράδες.  Αλλά για να επιβιώσουμε από το κρύο και να μην χρειαζόμαστε τροφή.Η μαμά μου, είπε ότι δεν πήρε ποτέ δώρο από σένα.  Δεν είναι άταχτη.  Είναι καλή! Αλήθεια σου λέω.  Με φροντίζει, μου φέρνει φαγητό και κάνει τις πιο τρυφερές αγκαλιές! Τον μπαμπά δεν τον ρώτησα αν πήρε ποτέ δώρο"  

Ο Σκούφος του Αη Βασίλη (θεατρική παράσταση) Παιδική Θεατρική παράσταση Ο Σκούφος του Αη Βασίλη από το ομώνυμο παραμύθι της Όλγας Ρουβημ θα ανεβεί την ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΔΕΚΕΜΒΡΊΟΥ ΣΤΙΣ 4 μμ στο Θέατρο Πανθεον, Λευκωσία. Τιμή εισόδου €5.00. Αφιλοκερδής συνεισφορά: Θεατρική ομάδα μαθητών,αποφοίτων και γονέων Β ΔΗΜΟΤΙΚΟΎ ΓΕΡΙΟΥ.Διασκευή : Όλγα Ρουβημ - Νεοφυτος Νεοφυτου.ΌΛΑ ΤΑ ΈΣΟΔΑ ΘΑ ΔΙΑΤΕΘΟΎΝ ΣΤΟ TELETHONH σελίδα της εκδήλωσης στο Facebook: https://www.facebook.com/events/1623351704633143/
Ο Σκούφος του Αη Βασίλη (παρουσίαση βιβλίου)
Οι Εκδόσεις Ηλία Επιιφανίου και η συγγραφέας Όλγα Ρουβήμ σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου: "Ο Σκούφος του Άη Βασίλη¨", Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016 ώρα 7:00 μ.μ. στο Πολυδύναμο Κέντρο Για το Παιδί στα Λύμπια.
Χαιρετισμοί: Τούλα Κακουλλή - Συγγραφέας, Κυριάκος Κυριάκου - Διευθυντής Δημοτικού Σχολείου Λυμπιών, Ηλίας Επιφανίου - Εκδότης.
Παρουσίαση του βιβλίου: Φλώρα Τίφα - Παντελή - Εκπαιδευτικός, 
Τραγούδια : Κοινοτική Παιδική Χορωδία Λυμπιών. Μαέστρος : Σταυρίνα Χαπέσιη Μιχάλα
Σύντομος Χαιρετισμός από τη συγγραφέα.
Η σελίδα της εκδήλωσης στο Facebook:  https://www.facebook.com/events/32198...

Κριτική του βιβλίου «Ο Μυστικός Σύντροφος του Ρήγα», του Ανδρέα Καπανδρέου από τον συγγραφέα Χριστόδουλο Ελισσαίου

Ένα από τα κοινά που έχω με τον Ανδρέα Καπανδρέου είναι η αγάπη για δύο φαινομενικά ασυμβίβαστα μεταξύ τους, αντικείμενα, την Ιστορία και την Επιστημονική Φαντασία. Αν όμως αυτά τα δύο θέματα φαίνονται ασυμβίβαστα τότε ο συνδυασμός τους φαντάζει, εκ πρώτης όψεως, αλλόκοτος. Είναι έτσι όμως; Αυτή η αντίληψη είναι βιαστική αλλά και λανθασμένη, όπως αποδεικνύει ο Καπανδρέου στο τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Ο Μυστικός Σύντροφος του Ρήγα».Το συγγραφέα έχει γοητεύσει η άγνωστη ιστορία ενός από τους συντρόφους του Ρήγα Φεραίου, του Ιωάννη Καρατζά από τη Λευκωσία, ο οποίος μαρτύρησε μαζί του και με έξη άλλους επαναστάτες το 1798 στον πύργο Νεμπόϊζα στο Βελιγράδι, όταν στραγγαλίστηκε από τους Τούρκους, καταβάλλοντας στον φόρο αίματος που ανελλιπώς προσέφερε η Κύπρος στους κοινούς αγώνες του Έθνους για Αυτοδιάθεση και Λευτεριά.
Τα ελλιπή ιστορικά στοιχεία που υπάρχουν για τον Καρατζά αλλά και ο ανεκπλήρωτος πόθος να γνωρίσουμε περισσότερο αυτόν τον άγνωστο, στους περισσότερους, Κύπριο πατριώτη, ωθούν τον συγγραφέα να επιχειρήσει να καλύψει το κενό επιστρατεύοντας όχι απλά την φαντασία του, αλλά την επιστημονική της εκδοχή. Ένα εγχείρημα καθόλου απλό αλλά ούτε και συνηθισμένο. Αλλά μπορώ να πω πολύ πετυχημένο.Ο συγγραφέας, παραγνωρίζοντας κάθε «πολιτικώς ορθόν» της σύγχρονης λογοτεχνίας, τολμά και χαράζει τη δική του τομή στο Ελληνικό βιβλίο. Μέσα από τις σελίδες του μυθιστορήματος φαίνεται διάχυτη η σε βάθος και εμπεριστατωμένη μελέτη για τα γεγονότα της εποχής εκείνης. Μέσα από τις αφηγήσεις του ταξιδεύει τον αναγνώστη στη Βιέννη των Αψβούργων του τέλους του 18ου αιώνα και στα Οθωμανοκρατούμενα Βαλκάνια, παραθέτοντας εντυπωσιακές ιστορικές λεπτομέρειες, ειδικά για τον Ελληνισμό της Αυστροουγγρικής πρωτεύουσας αλλά και για την επαναστατική του δράση.
Το πρωτοποριακό στο βιβλίο αυτό είναι το γεγονός ότι όλα τα πιο πάνω ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία έρχονται να δέσουν αρμονικά στο μυθιστόρημα, με μια μελλοντική εφαρμογή των πλέον πολύπλοκων θεωριών της σύγχρονης Φυσικής, της Γενικής Σχετικότητας και της Κβαντομηχανικής, και κυρίως του παντρέματος τους σε μια Θεωρία των Πάντων.  Αυτό το ζητούμενο αποτελεί μέχρι στιγμής ένα ανεκπλήρωτο στόχο που απασχολεί εδώ και ένα αιώνα τα μεγαλύτερα μυαλά του πλανήτη και το οποίο, εάν και εφόσον λυθεί, ίσως δώσει απάντηση στα πιο τρελά ερωτήματα που έθεσε η ανθρωπότητα και δυνατότητα σε τεχνολογικά επιτεύγματα που υφίστανται μόνο στη σφαίρα της φαντασίας μας…. Και πάλιν κόντρα στο «πολιτικώς ορθόν» και τις αντιλήψεις της εποχής μας, μέσα από το βιβλίο αναδύονται ιδεολογικά ζητήματα, όπως η άρρηκτη σύνδεση Εθνικής Απελευθέρωσης και Κοινωνικής Δικαιοσύνης και η, εκ των ων ουκ άνευ, συμπερίληψη της ιδιαιτέρας πατρίδας του Ιωάννη Καρατζά της Κύπρου, ως μέρος του ευρύτερου σκλαβωμένου Ελληνισμού που προορίζεται να απελευθερωθεί σε ένα νέο κράτος, μιας και η, σε κρατικό επίπεδο, σημερινή διχοτόμηση του Ελληνισμού σε Ελλάδα και Κύπρο, δεν ήταν ούτε υπαρκτή, ούτε καν στα υπόψιν…
Το μυθιστόρημα αυτό αποτελεί μεταξύ άλλων, ένα οφειλόμενο φόρο τιμής στον άγνωστο εκείνο διανοούμενο που, μαζί με το Ρήγα Φεραίο, γνώριζε ότι η δύναμη του Λόγου και της Μόρφωσης, αποτελεί απαραίτητο συστατικό της κάθε επαναστατικής δραστηριότητας ενάντια σε κάθε είδους τυραννία και τελικά έδωσε και τη ζωή του για το σκοπό αυτό.Είναι ασυνήθιστο να τιμάς ένα ιστορικό πρόσωπο επιστρατεύοντας την επιστημονική φαντασία. Αλλά μια οφειλόμενη τιμή δεν μπορεί να περιοριστεί σε στεγανά. Όπως λέει και ο συγγραφέας προ του προλόγου του στο βιβλίο,
«Μπορεί να μην γνωρίζουμε με σιγουριάποιο ήταν το χρώμα των ματιώντης Ωραίας Ελένης και να μην ξέρουμεμε ακρίβεια τα τελευταία λόγια του Μεγάλου Αλεξάνδρου.Κανένας, όμως, δεν μπορεί να μαςαποτρέψει από το να γράφουμε γι αυτά,βασιζόμενοι σε πληροφορίες, φήμες ή και τη φαντασία μας».




*Ο Χριστόδουλος Ελισσαίου είναι ο συγγραφέας του βιβλίου "Σε ποιον κόσμο βρίσκεται ο Παράδεισος"

Κτιρική του βιβλίου «Ο Μυστικός Σύντροφος του Ρήγα», του Ανδρέα Καπανδρέου από τον συγγραφέα Χριστόδουλο Ελισσαίου

Ένα από τα κοινά που έχω με τον Ανδρέα Καπανδρέου είναι η αγάπη για δύο φαινομενικά ασυμβίβαστα μεταξύ τους, αντικείμενα, την Ιστορία και την Επιστημονική Φαντασία. Αν όμως αυτά τα δύο θέματα φαίνονται ασυμβίβαστα τότε ο συνδυασμός τους φαντάζει, εκ πρώτης όψεως, αλλόκοτος. Είναι έτσι όμως; Αυτή η αντίληψη είναι βιαστική αλλά και λανθασμένη, όπως αποδεικνύει ο Καπανδρέου στο τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Ο Μυστικός Σύντροφος του Ρήγα».Το συγγραφέα έχει γοητεύσει η άγνωστη ιστορία ενός από τους συντρόφους του Ρήγα Φεραίου, του Ιωάννη Καρατζά από τη Λευκωσία, ο οποίος μαρτύρησε μαζί του και με έξη άλλους επαναστάτες το 1798 στον πύργο Νεμπόϊζα στο Βελιγράδι, όταν στραγγαλίστηκε από τους Τούρκους, καταβάλλοντας στον φόρο αίματος που ανελλιπώς προσέφερε η Κύπρος στους κοινούς αγώνες του Έθνους για Αυτοδιάθεση και Λευτεριά.
Τα ελλιπή ιστορικά στοιχεία που υπάρχουν για τον Καρατζά αλλά και ο ανεκπλήρωτος πόθος να γνωρίσουμε περισσότερο αυτόν τον άγνωστο, στους περισσότερους, Κύπριο πατριώτη, ωθούν τον συγγραφέα να επιχειρήσει να καλύψει το κενό επιστρατεύοντας όχι απλά την φαντασία του, αλλά την επιστημονική της εκδοχή. Ένα εγχείρημα καθόλου απλό αλλά ούτε και συνηθισμένο. Αλλά μπορώ να πω πολύ πετυχημένο.Ο συγγραφέας, παραγνωρίζοντας κάθε «πολιτικώς ορθόν» της σύγχρονης λογοτεχνίας, τολμά και χαράζει τη δική του τομή στο Ελληνικό βιβλίο. Μέσα από τις σελίδες του μυθιστορήματος φαίνεται διάχυτη η σε βάθος και εμπεριστατωμένη μελέτη για τα γεγονότα της εποχής εκείνης. Μέσα από τις αφηγήσεις του ταξιδεύει τον αναγνώστη στη Βιέννη των Αψβούργων του τέλους του 18ου αιώνα και στα Οθωμανοκρατούμενα Βαλκάνια, παραθέτοντας εντυπωσιακές ιστορικές λεπτομέρειες, ειδικά για τον Ελληνισμό της Αυστροουγγρικής πρωτεύουσας αλλά και για την επαναστατική του δράση.
Το πρωτοποριακό στο βιβλίο αυτό είναι το γεγονός ότι όλα τα πιο πάνω ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία έρχονται να δέσουν αρμονικά στο μυθιστόρημα, με μια μελλοντική εφαρμογή των πλέον πολύπλοκων θεωριών της σύγχρονης Φυσικής, της Γενικής Σχετικότητας και της Κβαντομηχανικής, και κυρίως του παντρέματος τους σε μια Θεωρία των Πάντων.  Αυτό το ζητούμενο αποτελεί μέχρι στιγμής ένα ανεκπλήρωτο στόχο που απασχολεί εδώ και ένα αιώνα τα μεγαλύτερα μυαλά του πλανήτη και το οποίο, εάν και εφόσον λυθεί, ίσως δώσει απάντηση στα πιο τρελά ερωτήματα που έθεσε η ανθρωπότητα και δυνατότητα σε τεχνολογικά επιτεύγματα που υφίστανται μόνο στη σφαίρα της φαντασίας μας…. Και πάλιν κόντρα στο «πολιτικώς ορθόν» και τις αντιλήψεις της εποχής μας, μέσα από το βιβλίο αναδύονται ιδεολογικά ζητήματα, όπως η άρρηκτη σύνδεση Εθνικής Απελευθέρωσης και Κοινωνικής Δικαιοσύνης και η, εκ των ων ουκ άνευ, συμπερίληψη της ιδιαιτέρας πατρίδας του Ιωάννη Καρατζά της Κύπρου, ως μέρος του ευρύτερου σκλαβωμένου Ελληνισμού που προορίζεται να απελευθερωθεί σε ένα νέο κράτος, μιας και η, σε κρατικό επίπεδο, σημερινή διχοτόμηση του Ελληνισμού σε Ελλάδα και Κύπρο, δεν ήταν ούτε υπαρκτή, ούτε καν στα υπόψιν…
Το μυθιστόρημα αυτό αποτελεί μεταξύ άλλων, ένα οφειλόμενο φόρο τιμής στον άγνωστο εκείνο διανοούμενο που, μαζί με το Ρήγα Φεραίο, γνώριζε ότι η δύναμη του Λόγου και της Μόρφωσης, αποτελεί απαραίτητο συστατικό της κάθε επαναστατικής δραστηριότητας ενάντια σε κάθε είδους τυραννία και τελικά έδωσε και τη ζωή του για το σκοπό αυτό.Είναι ασυνήθιστο να τιμάς ένα ιστορικό πρόσωπο επιστρατεύοντας την επιστημονική φαντασία. Αλλά μια οφειλόμενη τιμή δεν μπορεί να περιοριστεί σε στεγανά. Όπως λέει και ο συγγραφέας προ του προλόγου του στο βιβλίο,
«Μπορεί να μην γνωρίζουμε με σιγουριάποιο ήταν το χρώμα των ματιώντης Ωραίας Ελένης και να μην ξέρουμεμε ακρίβεια τα τελευταία λόγια του Μεγάλου Αλεξάνδρου.Κανένας, όμως, δεν μπορεί να μαςαποτρέψει από το να γράφουμε γι αυτά,βασιζόμενοι σε πληροφορίες, φήμες ή και τη φαντασία μας».




*Ο Χριστόδουλος Ελισσαίου είναι ο συγγραφέας του βιβλίου "Σε ποιον κόσμο βρίσκεται ο Παράδεισος"

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ: Παρουσίαση του βιβλίου Χτύποι της νύχτας, του Αντώνη Κατσαρού

Επόμενο λογοτεχνικό ραντεβού, την 1η Δεκεμβρίου 2016,  στο Υφαντουργείο στη Λευκωσία για να αφουγκραστούμε μαζί τους Χτύπους της νύχτας του Αντώνη Κατσαρού. 
Οι εκδόσεις iWrite και ο συγγραφέας Αντώνης Κατσαρός σας προσκαλούν στην παρουσίαση του νέου βιβλίου μας με τίτλο "Χτύποι της Νύχτας".Για το βιβλίο, εκτός από τον συγγραφέα θα μιλήσουν ο Aνδρέας Καπανδρέου, η Άντρη Χαϊράλλα και ο Ανδρέας Ανδρέου.
Η παρουσίαση θα γίνει την Πέμπτη 1η Δεκεμβρίου, ώρα 18:00 στη Λέσχη Βιβλίου "Υφαντουργείο", οδός Λεύκωνος 67-71. Λευκωσία.
Σας περιμένουμε!
"Χτύποι της Νύχτας" Ένας φοιτητής έρχεται αντιμέτωπος με μια καλά κρυμμένη ιστορία, η περίεργη διακοπή ρεύματος φέρνει παράξενα αντικείμενα στο σπίτι του Λόγκαν, οι υποψίες ενός αστυνομικού για την ύπαρξη λυκανθρώπων στη πόλη του επιβεβαιώνονται, ένας ψυχοπαθής έρχεται αντιμέτωπος με τον μεγαλύτερο τρόμο του, μια παράξενη βροχή απλώνει το τρόμο στη Βολιβία, μια αποτυχημένη απόδραση από τις φυλακές του Παρεμορέμο και ένα συγγενικό πρόσωπο φυλάει μια απρόσμενη έκπληξη στην οικογένεια του Ανδρέα.

7 καθηλωτικές ιστορίες φαντασίας και τρόμου του Αντώνη Κατσαρού, έρχονται για να σας συναρπάσουν με την απρόσμενη τροπή τους και τα ανατρεπτικά γεγονότα που επιφυλάσσουν. Ολοζώντανες περιγραφές, σκοτεινή ατμόσφαιρα, κλίμα τρόμου και αγωνίας είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που θα συναντήσετε στην γραφή του συγγραφέα.Η σελίδα της εκδήλωσης στο Facebook: https://www.facebook.com/events/369987963392810/

H Αριστερά στη σύγχρονη κυπριακή ιστορία Από την ίδρυση του ΚΚΚ – ΑΚΕΛ μέχρι την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ (παρουσίαση του Χρήστου Αλεξάνδρου στο Αιγαίον, Λευκωσία, 16 Νοε. 2016)

Η αριστερά στη σύγχρονη κυπριακή ιστορία: από την ίδρυση του ΚΚΚ-ΑΚΕΛ μέχρι και την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ / Γιώργος Καμηλάρης. Λευκωσία: [x.o], 2016
Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο για την πολιτική ιστορία της Κύπρου παρουσιάστηκε στις 16 Νοεμβρίου στο Αιγαίον στη Λευκωσία. Το βιβλίο παρουσίασε ο ιστορικός Χρήστος Αλεξάνδρου του οποίου η παρουσίαση παρατήσετε αυτούσια:


ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΜΗΛΑΡΗH  Αριστερά στη σύγχρονη κυπριακή ιστορίαΑπό την ίδρυση του ΚΚΚ – ΑΚΕΛ μέχρι την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑΧρήστος Αλεξάνδρου
Εν πρώτοις θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου προς τον συγγραφέα για την ευγενή του πρόσκληση να είμαι ένας εκ των  συμπαρουσιάστων του βιβλίου του, όσο  και για το γεγονός ότι μου εμπιστεύτηκε, κατά ένα μέρος,  την επιμέλεια του.
Το παρουσιαζόμενο απόψε βιβλίο  «Η Αριστερά στη σύγχρονη κυπριακή ιστορία. Από την ίδρυση του ΚΚΚ – ΑΚΕΛ μέχρι την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ», αναπόφευκτα θα καταστεί  ένα βιβλίο αναφοράς ως προς τη μελέτη του φαινομένου της Αριστεράς στην Κύπρο, και κατ’ επέκταση της ίδιας της νεότερης ιστορίας μας. Πρόκειται για την πληρέστερη μέχρι στιγμής καταγραφή της ιστορίας της και κατά τη γνώμη μου    το πιο αντικειμενικό που κυκλοφορεί για το θέμα. Ένα βιβλίο  το οποίο δεν προέρχεται από ένα απόφοιτο σπουδών ιστορικών σπουδών, πλην όμως η δίψα και το πάθος του συγγραφέα για την ιστορική γνώση είναι πολύ μεγαλύτερη από πολλούς επαγγελματίες ιστορικούς. Διότι χωρίς το έντονο προσωπικό ενδιαφέρον, να μάθει πρώτα απ’ όλα ο ίδιος αυτήν την όχι και τόσο γνωστή ιστορία, δεν μπορεί να γραφεί ένα τέτοιο έργο.  Για αυτό και  η ποιότητα της αφήγησης του  πετυχαίνει να κεντρίζει διαρκώς το ενδιαφέρον του αναγνώστη με αποτέλεσμα ο τελευταίος, όχι απλώς να μη κουράζεται, αλλά να θέλει να συνεχίσει γρήγορα την ανάγνωση για να δει πως εξελίχτηκαν τα πράγματα. Η αφήγηση ξεκινά από την εκκόλαψη των πρώτων σοσιαλιστικών πυρήνων στη Λεμεσό στις αρχές της δεκαετίας του 1920, με πρωτεργάτες τον Γιάγκο Ηλιάδη, τον Πάνο Φασουλιώτη, τον Λεωνίδα Στρίγγο, τον Δημήτρη Χρυσοστομίδη κ.ά. Η πρώτη αυτή ομάδα ίδρυσε στα τέλη του 1922 το Κυπριακό Εργατικό Κόμμα με επικεφαλής το Φασουλιώτη και εκφραστικό όργανο την εφημερίδα «Πυρσός». Τα πρώτα τους βήματα  χαρακτηρίζονται  από διλλήματα και έριδες ως προς το προσανατολισμό που θα έπρεπε να έχει το νεοσύστατο κόμμα, μιας και σε αυτό περιλαμβάνονταν διαφόρων τάσεων άνθρωποι.  Αν  δηλαδή το κόμμα  θα ήταν επαναστατικό, βάση των  μαρξιστικών – λενινιστικών  προτύπων ή αν θα ακολουθούσε μια μεταρρυθμιστική σοσιαλιστική οδό. Συναφής με αυτήν την έριδα ήταν και η διαφορά αν θα προσδενόνταν στο Εργατικό Κόμμα της Αγγλίας ή όχι. Μια θέση που υποστήριζε κατά τρόπο μαχητικό ο Φασουλιώτης, ο οποίος και προσπάθησε να την υλοποιήσει. Τελικά, οι – ας τους πούμε μετριοπαθείς – θα ηττηθούν και θα απομακρυνθούν επικρατώντας οι της «ορθόδοξης» γραμμής.Η απομάκρυνση όμως του Φασουλιώτη και της ομάδας του δεν επιφύλλασσε μια πιο ομαλή πορεία για το κόμμα αλλά διάφορες ατυχίες και προβλήματα το κρατούσαν καθηλωμένο, με αποτέλσμα να  αποφασιστεί η  ίδρυση ένός  καινούργιου κόμματος. Έτσι φτάνουμε στο συνέδριο της 15 Αυγούστου του 1926 στην Λεμεσό, το οποίο διεξήχθη κάτω από συνωμοτικές συνθήκες δια τον φόβο των αρχών, και την γένεση του Κομμουνιστικού Κόμματος Κύπρου, με καταστατικό, ιεραρχία, θέσεις κ.ά. Εκφραστικό του όργανο υπήρξε η εφημερίδα «Νέος Άνθρωπος». Επικεφαλής της όλης προσπάθειας ανέλαβε  ο Κώστας Χριστοδουλίδης Σκελέας, ενώ για την ανάγκη προετοιμασίας τους ιδρυτικού συνεδρίου, έφτασε ως καθοδηγητής από την Ελλάδα,  ο κυπριακής καταγωγής, έμπειρο στέλεχος του ΚΚΕ, Κώστας Βατυλιώτης.  Το ΚΚΚ διεγράψε μια καλή σχετικά πορεία τα επόμενα χρόνια. Προσπάθησε να επεκταθεί και σε άλλες πόλεις, να αναπτύξει τον συνδικαλισμό, ανέλαβε μορφωτικές πρωτοβουλίες, ενώ  έλαβε μέρος και στις δημοτικές εκλογές, όχι σε όλους τους δήμους και όχι με πλήρη ψηφοδέλτια. Όλα αυτά μέχρι τον Οκτώβριο του 1931, αφού αμέσως μετά  την εξέγερση, τα γνωστά «οκτωβριανά», το κόμμα δέχθηκε από τους αποικιοκράτες πολύ ισχυρά πλήγματα που ουσιαστικά το εκμηδένισαν. Η δύναμη του την περίοδο 1926-1931, βάσει των ενδείξεων που έχουμε, κυμαινόταν μεταξύ 10% και 15%.Δεν θα ήθελα όμως να  επεκταθώ άλλο στην εξιστόρηση των γεγονότων, τα οποία θα τα βρείτε σε πλήρη παράθεση στο βιβλίο, αλλά να σταθώ σε δύο σημαντικές παραμέτρους, δύο βασικά σημεία, ανάμεσα ασφαλώς σε αρκετά άλλα, όπως τα αναδεικνύει και η εξιστόρηση του συγγραφέα.Το πρώτο είναι το γεγονός ότι το νεαρό κόμμα, όπως και το Κυπριακό Εργατικό, πλην όμως με λιγότερη σαφήνεια και επιμονή σε σχέση με το ΚΚΚ, δεν υιοθέτησε το εθνικό αίτημα για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, αλλά υποστήριζε την  εγκαθίδρυση στο νησί μιας αυτόνομης σοβιετικής δημοκρατίας. Η θέση αυτή είχε να κάνει με την απόφαση της Γ΄ Διεθνούς για δημιουργία μιας δεύτερης Σοβιετικής Ένωσης στα Βαλκάνια, στην οποία, σύμφωνα με τη θέληση των τότε Κυπρίων Κομμουνιστών θα ανήκε και το νησί μας. Είναι στο πλαίσιο της ίδιας πολιτικής που λίγο νωρίτερα, το ΚΚΕ τάχθηκε υπέρ της  αυτονόμησης της Μακεδονίας και της Θράκης. Επρόκειτο για μια απόφαση του Διεθνούς Κομμουνισμού, ουσιαστικά της Μόσχας, η οποία ίσχυσε μέχρι το 1935, οπόταν ακυρώθηκε από τον Στάλιν ως κίνηση καλής θέληση προς τη Δύση ενόψει της επερχόμενης σύγκρουσης με τη ναζιστική Γερμανία. Η θέση αυτή του ΚΚΚ, σε συνδυασμό και με την έντονα αντιεκκλησιαστική του ρητορική, επισώρευσε μεγάλη  αντιπάθεια και πολεμική εναντίον του, και καταφανώς περιόρισε  το εκτόπισμα του. Όσο αντεθνικό και αν ακουγόταν τότε, αλλά και σήμερα, και χωρίς να θέλω να το δικαιολογήσω, η θέση για σοβιετοποίηση και αυτονόμηση της Κύπρου αντί της Ένωσης,  θα πρέπει να  προσεγγιστεί  μέσα από τις  διεθνείς ιστορικές συγκυρίες της εποχής. Δηλαδή του οράματος μιας μεγάλης επανάστασης η οποία επαγγελλόταν τη συνολική αναθεμελίωση των ανθρώπινων κοινωνιών, την κατάργηση της εκμετάλλευσης και της ανισότητας, καθώς και την κατάργηση των εθνών, τα οποία θεωρούσε πηγή δεινών. Μιας επανάστασης η οποία  είχε ήδη κάνει το πρώτο μεγάλο της βήμα, πετυχαίνοντας να καλύψει το ένα τέταρτο περίπου της οικουμένης, ενώ  ο  αναβρασμός  της επικρατούσε σε πολλά άλλα μέρη της γης. Η προοπτική της επέκτασης της παγκόσμια,  ηχούσε πολύ πιο πιστευτή και ρεαλιστική από ότι τις επόμενες δεκαετίες, με αποτέλεσμα οι τότε κομμουνιστές να βλέπουν τους εαυτούς τους λίγο πολύ ως οργανικό κομμάτι της επερχόμενης επανάστασης. Να ληφθεί ακόμη  υπόψη ότι δεν είχαν γίνει γνωστές οι αδυναμίες της, δεν είχε αμαυρωθεί με  μεγάλα εγκλήματα, όπως εκείνα που θα διέπραττε λίγο αργότερα ο Στάλιν, ενώ δεν είχε συνηδειτοποιηθεί ο ουτοπισμός των στόχων της, όπως αυτός γίνεται  σήμερα κατανοητός.Το δεύτερο  σημείο αφορά το ΑΚΕΛ και την άκρως επιτυχημένη εμφάνιση του τον Απρίλιο του 1941. Επρόκειτο για μια πολύ  δυναμική είσοδο στο ιστορικό προσκήνιο, πολύπλευρή, και με μεγάλη προοπτική. Μια πραγματικότητα η οποία πιστοποιήθηκε δύο μόλις χρόνια αργότερα, στις δημοτικές εκλογές του 1943, τις πρώτες  μετά τα «οκτωβριανά». Στις εκλογές αυτές, οι μισοί σχεδόν από τους ψηφίσαντες επέλεξαν τους υποψήφιους του ΑΚΕΛ, κάτι το οποίο συνέβηκε και στις επόμενες αναμετρήσεις για τους δήμους, αν και με μερική κάμψη σε εκείνες του 1949 και του 1953. Η δυναμική είσοδος του ΑΚΕΛ στην πολιτική ιστορία του τόπου οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό σε μια ικανή και  χαρισματική  προσωπικότητα, που δεν είναι άλλη από τον Πλουτή Σέρβα. Ο Σέρβας έφτασε στην Κύπρο το 1935 και αμέσως ανέλαβε την ηγεσία του αποδεκατισμένου ΚΚΚ. Ουσιαστικα το κόμμα καθόλη την διάρκεια αυτής της δικτατορευόμενης μαύρης δεκαετίας δεν υφίστατο. Οι απηνής διώξεις και η κατασταλτική πολιτική των Άγγλων δεν είχαν αφήσει ενεργές παρά κάποιες παράνομες ολιγομελείς ομάδες, σκόρπιες και  χωρίς επαφή μεταξύ τους. Υπολογίζεται ότι  οι παρανένοντες   εν ενεργεία   κομμουνιστές σε όλη την Κύπρο δεν ξεπερνούσαν τους 100 με 150. Η δράση τους δεν ήταν άλλη από την σποραδική ρήξη φυλλαδίων, την αναγραφή συνθημάτων και άλλα συναφη. Ο Σέρβας όμως στις αρχές του 1937 διέβλεψε την δυνατότητα ανάπτυξης της κομμουνιστικής ιδέας μέσα από την ίδρυση συντεχνιών, την λειτουργεία των οποίων οι Άγγλοι επέτρεπαν. Έτσι έστρεψε όλη του την ενέργεια στην ίδρυση συντεχνιών οι οποίες άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο ελέγχονταν και  καθοδηγούνταν από κομμουνιστές. Έτσι, στα επόμενα τρια χρόνια ιδρύθηκαν από το μηδέν δεκάδες τοπικές εργατικές ενώσεις σε όλη την Κύπρο.  Όταν λοιπόν εμφανίστηκε το ΑΚΕΛ βρήκε έτοιμη μια μαγειά τεσσάρων έως πέντε χιλιάδων εργατών οι οποίοι του έδωσαν σάρκα και οστά. Ταυτόχρονα, ο Σέρβας ξεκίνησε από τις δημοτικές του ΄43 τις περίφημες συνεργασίες του ΑΚΕΛ με ανθρώπους μη κομμουνιστές, αλλά ανεκτικούς ή και συμπαθούντες το κόμμα και την ιδεολογία του. Ας μη ξεχνούμε ότι και η ίδρυτική του πράξη τον Απρίλιο του 1941 στη σύσκεψη της Σκαρίνου, έγινε από κοινού με νέους προοδευτικούς αστούς, όπως τους ονόμαζαν, όπως το Γεώργιο Βασιλειάδη, τον Γιώργο Λαδά κ.ά. Βέβαια η ομάδα αυτή των «προοδευτικών αστών» βαθμιαία αλλά γρήγορα αποχώρησε από το κόμμα. Η ευφυής όσο και με πολλαπλά οφέλη  αυτή τακτική συνεχίζεται  από καταγωγής του ΑΚΕΛ  μέχρι και σήμερα, γνωστή τις τελευταίες δεκαετίες ως «Αριστερά - Νέες Δυνάμεις». Ιδιαίτερα όμως εκείνα τα χρόνια συνέβαλε στο να μη περιθωριοποιειθεί το ΑΚΕΛ, όπως συνέβηκε με το ΚΚΚ, αλλά να καταστεί η κυρίαρχη όσο και η πιο σταθερή πολιτική δύναμη για εκείνα τα χρόνια. Άλλη μια επιλογή η οποία συνέβαλε πολύ στην επιτυχία του ΑΚΕΛ, ήταν η υιοθέτηση, όχι χωρίς εσωκομματικά πρόβλήματα, του παλαϊκού αιτήματος για Ένωση. Η ξεκάθαρη, αταλάντευτη και μαχητική του δράση υπερ της Ένωσης, μέχρι του σημείου  να συναγωνίζεται με την Δεξιά ποιός ήταν ο πιο ενωτικός, αναμφίβολα συνέβαλε στην επιτυχημένη του  πορεία. Στο πλαίσιο αυτό είναι αποκαλυπτικές λόγου χάρι οι προσπάθειες του να υπερασπιστεί την ελληνικότητα του τόπου έναντι των αμβισβητήσεων των Άγγλων, αλλά και το γεγονός ότι το ενωτικό δημοψήφισμα του Ιανουαρίου του 1950 ξεκήνισε ως ιδέα του ΑΚΕΛ. Τέλειώνοντας, θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε: γιατί σήμερα το ΑΚΕΛ, δια της αποσιώπησης, ουσιαστικά αρνείται αυτές τις σελίδες της ιστορίας του,  το ενωτικό του παρελθόν; Αυτό όμως είναι ένα άλλο κεφάλαιο το οποίο δεν εμπίπτει  στην χρονική περίοδο που καλύπτει το βιβλίο. Ευελπιστούμε όμως να το συζητήσουμε σύντομα όταν,  κύριε Καμηλάρη,  θα βγεί ο επόμενος τόμος.
Σας ευχαριστώ πολύ.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ: Συζήτηση για τη Λογοτεχνία του Φανταστικού με τη Λέσχη Βιβλίου της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Λιβαδιών

Ευχαριστώ πολύ τη Λέσχη Βιβλίου Δημοτικής Βιβλιοθήκης Λιβαδιών, για την πρόσκληση που μου έκανε να μιλήσω για τη Λογοτεχνία του Φανταστικού και τα βιβλία μου.
Συζήτηση για τη Λογοτεχνία του Φανταστικού, Δημοτική Βιβλιοθήκη Λιβαδιών (Λάρνακας), Παρασκευή 25 Νοε. 2016., (19:30-22:00).
Η Βιβλιοθήκη Λιβαδιών στα πλαίσια της μηνιαίας συνάντησης καλεί τα μέλη της Λέσχης Βιβλίου αλλά και τα μη μέλη στην προσεχή συνάντηση που θα έχει θέμα τη Λογοτεχνία του Φανταστικού. Στη συνάντηση θα έχουμε την τιμή να έχουμε μαζί μας τον συγγραφέα Αντρέας Καπανδρέου που θα μας μιλήσει για το θέμα και για τα βιβλία του και επίσης τη συγγραφέα Όλγα Ρουβήμ που θα μας διαβάσει ένα από τα "φανταστικά" της διηγήματα.

Η εκδήλωση στο Facebook: https://www.facebook.com/events/564972460375754/

Σαν ένα μυθιστόρημα, ένα βιβλίο για την ανάγνωση και τη λογοτεχνία

Ο Γάλλος συγγραφέας Ντανιέλ Πενάκ (Daniel Pennac, 1944- ) εξέδωσε το 1992 το βιβλίο του «Σαν ένα μυθιστόρημα» (Comme un roman) μέσα από το οποίο προσπάθησε να εξηγήσει τη στάση των παιδιών από τη νηπιακή τους ηλικία μέχρι την εφηβεία και την ενηλικίωση, απέναντι στο βιβλίο και την ανάγνωση. Είμαι σίγουρος πως αν ο συγγραφέας έβγαζε σήμερα μια αναθεωρημένη έκδοση θα συμπεριλάμβανε και αρκετές σελίδες που αφορούν τη σχέση των παιδιών με το διαδίκτυο (το οποίο δεν ήταν ευρέως διαδεδομένο όταν γραφόταν το βιβλίο), τα ηλεκτρονικά βιβλία κ.α.
Μέσα από τα κεφάλαια του βιβλίου ο Πενάκ αναλύει την γέννηση του αναγνώστη από τη νηπιακή του ηλικία («Γέννηση του αλχημιστή»), μας δίνει το δικό του δόγμα («Πρέπει να διαβάζουμε»), παροτρύνει τους γονείς και τους δασκάλους να δώσουν στα παιδιά βιβλία να διαβάσουν («Δώστε τους να διαβάσουν») και καταλήγει με τα 10 δικαιώματα του αναγνώστη  («Το τι θα διαβάσει ο κόσμος (ή: τα απαράγραπτα δικαιώματα του αναγνώστη»)).Σύμφωνα με τον συγγραφέα τα δικαιώματα του αναγνώστη είναι τα ακόλουθα:
1.            Το δικαίωμα να μη διαβάζουμε2.            Το δικαίωμα να πηδάμε σελίδες3.            Το δικαίωμα να μην τελειώνουμε ένα βιβλίο4.            Το δικαίωμα να ξαναδιαβάζουμε5.            Το δικαίωμα να διαβάζουμε οτιδήποτε6.            Το δικαίωμα στον μποβαρισμό (ασθένεια που μεταδίδεται κειμενικώς)7.            Το δικαίωμα να διαβάζουμε οπουδήποτε8.            Το δικαίωμα να τσαλαβουτάμε9.            Το δικαίωμα να διαβάζουμε μεγαλόφωνα10.          Το δικαίωμα να σωπαίνουμε
Για τη δικαιολογία που προτάσσουν πολλοί – ότι δεν έχουν χρόνο για διάβασμα ο συγγραφέας γράφει:
«Που να βρει κανείς καιρό να διαβάσει;Σοβαρό πρόβλημα.Που δεν υφίσταται. Απ΄ τη στιγμή που τίθεται θέμα χρόνου, σημαίνει ότι δεν υπάρχει διάθεση∙ γιατί, αν το εξετάσουμε καλύτερα, κανένας δεν έχει ποτέ καιρό να διαβάσει – ούτε οι μικροί, ούτε οι έφηβοι, ούτε οι μεγάλοι. Η ζωή είναι ένα διαρκές εμπόδιο στο διάβασμα.-              Να διαβάσω; Πολύ θα το ‘θελα, αλλά η δουλειά, τα παιδιά, το σπίτι… δεν τα προλαβαίνω πια…-              Πως σε ζηλεύω που προλαβαίνεις να διαβάζεις!Και γιατί αυτή η γυναίκα που εργάζεται, κάνει ψώνια, μεγαλώνει παιδιά, οδηγεί το αυτοκίνητό της, αγαπάει τρεις άντρες, πάει στον οδοντίατρο, μετακομίζει την ερχόμενη βδομάδα, γιατί αυτή η γυναίκα βρίσκει καιρό να διαβάσει, κι εκείνος ο εισοδηματίας εργένης, που σχεδόν δεν βγαίνει από το σπίτι του, δε βρίσκει;Ο χρόνος για να διαβάσεις, είναι πάντα κλεμμένος χρόνος. (Όπως, άλλωστε, κι ο χρόνος για να γράψεις ή για ν’ αγαπήσεις.)»
Για το αν υπάρχουν καλά και κακά μυθιστορήματα αναφέρει:
«… ας πούμε ότι υπάρχει κάτι που θα ονομάσω «βιομηχανική λογοτεχνία», η οποία αρκείται ν’ αναπαράγει επ’ άπειρον τους ίδιους τύπους αφηγημάτων, αραδιάζει τις κοινοτυπίες με τη σέσουλα, εμπορεύεται τα ευγενικά αισθήματα και τις έντονες συγκινήσεις, αρπάζει όλες τις δικαιολογίες που προσφέρει η επικαιρότητα για να εκδώσει ένα περιστασιακό μυθιστόρημα, επιδίδεται σε «μελέτες αγοράς» για να πλασάρει ανάλογα με τις «μετρήσεις» , τον τάδε τύπο «προϊόντος», που υποτίθεται ότι θα συναρπάσει την τάδε κατηγορία αναγνωστών.Αυτά, δεν υπάρχει αμφιβολία, είναι «κακά» μυθιστορήματα.Γιατί; Γιατί δεν είναι αποτέλεσμα δημιουργίας, αλλά αναπαραγωγής προκαθορισμένων «μορφών»∙ γιατί είναι επιχειρήσεις απλούστευσης (δηλαδή, ψεύδους), ενώ το μυθιστόρημα είναι τέχνη αλήθειας (δηλαδή πολυπλοκότητας)∙ γιατί, κολακεύοντας τους αυτοματισμούς μας, αποκοιμίζουν την περιέργειά μας∙ τέλος (και κυρίως), γιατί ούτε ο συγγραφέας βρίσκεται μέσα σ’ αυτά, αλλά ούτε και η πραγματικότητα που ισχυρίζεται ότι μας περιγράφει.»
Από το οπισθόφυλλο:Αιώνιο το παράπονο δασκάλων και γονιών: Τα σημερινά παιδιά δε διαβάζουν – ούτε καν μυθιστορήματα! Τι να φταίει άραγε; Η τηλεόραση, το βίντεο, το κομπιούτερ, ή μήπως οι ίδιοι οι γονείς; Ή, ακόμα χειρότερα, το ίδιο το σχολείο;Πατέρας και καθηγητής κι ο ίδιος, ο Ντανιέλ Πενάκ, ένας από τους πιο πετυχημένους συγγραφείς της νέας γενιάς στη Γαλλία, με άλλα τρία μπεστ-σέλερ στο ενεργητικό του, με πολύ χιούμορ και κατανόηση, προσπαθεί να εξηγήσει πώς έφτασαν εκεί τα πράγματα, πώς μια γενιά στην οποία απαγόρευαν το διάβασμα, «γιατί θα χαλάσουν τα μάτια σου», τη διαδέχτηκε μια γενιά για την οποία το διάβασμα είναι αγγαρεία. Και μας θυμίζει κάτι που όλοι έχουμε ξεχάσει και που δεν καταφέραμε να κάνουμε τα παιδιά μας να καταλάβουν: ότι η ανάγνωση, πρώτα και κυρίως, είναι απόλαυση.Μια πρόταση λοιπόν, ένα χαρούμενο μήνυμα ελπίδας, ένα βιβλίο που δε στέκεται μόνο στις υποχρεώσεις του αναγνώστη απέναντι στο βιβλίο, αλλά υπογραμμίζει και τα δικαιώματά του· ένα δροσερό διάλειμμα από τις συνηθισμένες μελέτες και τα χιλιοεπαναλαμβανόμενα δοκίμια για το τόσο σκοτεινό και ανεξιχνίαστο εκείνο πρόσωπο: τον σημερινό έφηβο και τα προβλήματά του!
Σαν ένα μυθιστόρημα / Ντανιέλ Πένακ; Ρένα Χατχούτ (μετ). Αθήνα: Καστανιώτης, 2000. [τίτλος πρωτοτύπου: Comme un roman / Daniel Pennac]
(Το μυθιστόρημα κυκλοφόρησε στα γαλλικά το 1992 και μεταφράστηκε για πρώτη φορά στα ελληνικά το 1996 από τις εκδόσεις Καστανιώτη)

Ο Stephen King μαζί με 4 λογοτεχνικούς του χαρακτήρες σε πίνακα του Eugene Kaik

Στον πίνακα του Αμερικανού ζωγράφου Eugene Kaik τέσσερεις από τους πιο τρομακτικούς λογοτεχνικούς και κινηματογραφικούς χαρακτήρες του Stephen King κάθονται στο ίδιο τραπέζι μαζί του, παίζοντας το γνωστό επιτραπέζιο παιχνίδι Ouija το οποίο υποτίθεται ότι επιτρέπει την επικοινωνία με πνεύματα. Ouija είναι και ο τίτλος του πίνακα. 
Πρώτος από αριστερά ο κλόουν Pennywise βγαλμένος μέσα από το μυθιστόρημα Το Αυτό / It κρατώντας κάτω από το τραπέζι το αμερικάνικο περιοδικό κόμικς – τρόμου “Creepy”. Ακολουθεί αιματοβαμμένη η Carrie από το ομώνυμο βιβλίο Κάρυ / Carrie  και στη μέση ο δημιουργός των χαρακτήρων, συγγραφέας Stephen King. Δίπλα του ο ψυχοπαθής αλκοολικός Jack Torrance από το μυθιστόρημα Η Λάμψη / The Shining .Τέλος, στην άκρη δεξιά κάθετε η επικύνδινη φρενοβλαβής και εμμονική Annie Wilkers από το βιβλίο Μίζερι / Mysery .

«Σε ποιόν κόσμο βρίσκεται ο παράδεισος;» του Χριστόδουλου Ελισσαίου [η παρουσίαση που έγινε στην Πάφο 27/11/2016]

«Σε ποιόν κόσμο βρίσκεται ο παράδεισος;» του Χριστόδουλου Ελισσαίου (παρουσίαση Ανδρέας Καπανδρέου, Συγγραφέας – Βιβλιοθηκονόμος. Πάφος : Paphos Gardens Hotel, 27 Οκτ . 2016)
Κυρίες και κύριοι, φίλοι και φίλες σας καλωσορίζω στην αποψινή παρουσίαση του βιβλίου του Χριστόδουλου Ελισσαίου που έχει τίτλο «Σε ποιόν κόσμο βρίσκεται ο παράδεισος;» εκδόσεις Αιγαίον, 2014.
Τον Χριστόδουλο τον γνωρίζω εδώ και χρόνια, όταν μέσω κοινών φίλων βρεθήκαμε στις ίδιες παρέες και λίγο αργότερα στα ίδια μετερίζια. Την πέννα και τη γραφή του την γνώρισα μέσα από την αρθρογραφία του και έχοντας υπόψη μου και την ευφυΐα του ανδρός, αλλά και την έντονή του προσωπικότητα, θεώρησα πολύ φυσιολογική εξέλιξη την έκδοση αυτού του βιβλίου και ήδη περιμένω το επόμενο!
Θεωρώ λοιπόν τιμή μου να βρίσκομαι σήμερα εδώ, σαν φίλος αλλά και σαν ομότεχνος του για να παρουσιάσω το πρώτο του βιβλίο του.Υπάρχει άραγε παράδεισος; Κι αν υπάρχει, που ακριβώς βρίσκεται;Το αρχέγονο αυτό ερώτημα τίθεται στον τίτλο του βιβλίου του Χριστόδουλου Ελισσαίου, ο οποίος, μέσα από την ερώτηση που διατυπώνει, δείχνει να αποδέχεται την ύπαρξή του και απλά ψάχνει τον γεωγραφικό του προσδιορισμό. [αν ισχύει αυτό θα μας το πει σε λίγο ο ίδιος ο συγγραφέας]
Το ρητορικό αυτό ερώτημα προσπαθεί ο Ελισσαίου να απαντήσει μέσα από ένα μυθιστόρημα, με το οποίο μας έδωσε τα διαπιστευτήριά του κάνοντας δυναμική εμφάνιση στη λογοτεχνική σκηνή.
Ας ξεκινήσουμε όμως με τον ορισμό: «Τι είναι Παράδεισος»;Στα ελληνικά ο όρος «παράδεισος» αναφέρεται για πρώτη φορά από τον Ξενοφώντα στην «Κύρου Ανάβαση», στο έργο «Ελληνικά» και στην «Κύρου Παιδεία». Σε όλες τις περιπτώσεις με τον όρο Παράδεισος, ο Ξενοφών αναφέρεται στους περιφραγμένους λειμώνες και κήπους αναψυχής του Μεγάλου Βασιλέως των Περσών.Η λέξη αργότερα καθιερώθηκε στην ελληνική να χαρακτηρίζει κάθε περίφρακτο κήπο γενικά. Χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια και από τους Εβδομήκοντα κατά τη μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης από την εβραϊκή γλώσσα στην ελληνική προς χαρακτηρισμό του κήπου που δημιούργησε ο Θεός στην Εδέμ και τοποθέτησε σ΄ αυτόν τους Πρωτόπλαστους (Γένεση Β΄ 8).Παράδεισος δηλαδή, σύμφωνα με τον Χριστιανισμό αποτελεί το μέρος όπου έζησαν ο Αδάμ και η Εύα. Ένα κατάφυτο μέρος γεμάτο με όλων τον ειδών τα φυτά και ζώα, ένα μέρος απ’ όπου δεν λείπει κανένα αγαθό και στο οποίο οι κάτοικοί του ζούσαν σε πλήρη ευτυχία, χωρίς τον φόβο ασθενειών και θανάτου.Ο Παράδεισος είναι και το μέρος στο οποίο οι πιστοί Χριστιανοί (αλλά και οπαδοί άλλων θρησκειών) προσδοκούν να μεταβεί η ψυχή τους μετά τον θάνατο. Σύμφωνα με τον Χριστιανισμό η ψυχή εκεί θα παραμείνει αιώνια σε πλήρη αγαλλίαση.  Μεταφορικά, ως παράδεισος μπορεί να χαρακτηριστεί κάτι που προσφέρει την μέγιστη ευχαρίστηση.
Το ερώτημα που ο συγγραφέας επέλεξε για τίτλο, και το οποίο δεν είναι καθόλου τυχαίο, φανερώνει τις προθέσεις του να ασχοληθεί με το προαιώνιο ερώτημα του τι υπάρχει μετά τον θάνατο και αν υπάρχει παράδεισος, όπως πιστεύουν πολλοί, πού ακριβώς βρίσκεται και πως μοιάζει.
Δεν ασχολείται, φυσικά, επιστημονικά με το θέμα αφού το έργο του είναι λογοτεχνικό, αλλά χρησιμοποιεί ένα σενάριο το οποίο θα μπορούσε να ήταν πραγματικό αφού το βλέπουμε να συμβαίνει καθημερινά γύρω μας. Ο Ελισσαίου παίζει λογοτεχνικά με τον φόβο όλων μας, τον θάνατο και κυρίως με το ερώτημα πώς πρέπει να τον αντιμετωπίσει κανείς όταν μάλιστα γνωρίζει με μεγάλη χρονική ακρίβεια πότε θα επέλθει το μοιραίο…
Ο θάνατος είναι το πιο σίγουρο συμβάν κατά τη διάρκεια της ύπαρξής μας. Ούτε η σύλληψή μας στη γονική μήτρα ήταν βέβαιη. Σκεφτείτε το για μια στιγμή: δημιουργηθήκαμε εμείς και όχι κάποιος άλλος άγνωστος αδερφός μας, κερδίζοντας ενάντια στο νόμο των πιθανοτήτων κάποιο άλλο σπερματοζωάριο που αν προλάβαινε αυτό να γονιμοποιηθεί θα δημιουργούσε μια άλλη εντελώς διαφορετική ύπαρξη. Καταφέραμε λοιπόν να γεννηθούμε χωρίς αυτό να ήταν σίγουρο και είχαμε την τύχη να μεγαλώσουμε χωρίς αυτό να ήταν δεδομένο (αν αναλογιστεί κανείς όλους τους κινδύνους που διατρέχουμε καθημερινά). Ζούμε κυριολεκτικά χωρίς να ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει αύριο και είναι τραγικό και οξύμωρο ταυτόχρονα να το συνειδητοποιεί κανείς, αλλά το μόνο βέβαιο στη ζωή μας είναι ο θάνατος.
Ακόμα πιο τραγικό όμως είναι για κάποιον να γνωρίζει την ακριβή ημερομηνία θανάτου του όπως ο Κλεάνθης Κωνσταντινίδης, ο ήρωας του μυθιστορήματος του Ελισσαίου.Πιστεύω πως δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο Θεός, ή η φύση για όσους δεν πιστεύουν, μερίμνησε ώστε να μην γνωρίζουμε την ακριβή ημερομηνία θανάτου μας.Αυτή η πληροφορία, αν την είχαμε, θα άλλαζε ολόκληρή τη φιλοσοφία μας για τη ζωή. Αν γνωρίζαμε χρονολογικά το σίγουρο τέλος της ζωής μας, θα σταματούσαμε να κάνουμε όνειρα και να προγραμματίζουμε για το μέλλον, θα φροντίζαμε να τακτοποιούσαμε όλες μας τις εκκρεμότητες πριν το τέλος και θα καταντούσαμε να ζούμε μονότονα και μοιρολατρικά περιμένοντας το μοιραίο. Ίσως όμως αυτό να μας έκανε να εκτιμούσαμε περισσότερο την κάθε στιγμή της  ζωή μας και να την απολαμβάναμε καλύτερα μπορεί, να ισχυριστεί κάποιος.
Ο ήρωας του μυθιστορήματος που εξετάζουμε είχε την τύχη ή την ατυχία λοιπόν, να πληροφορηθεί ότι επέρχεται ο θάνατός του. Ο συγγραφέας εδώ κάνει μια υπερβολή. Θέλοντας να επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την ψυχολογική κατάσταση του ήρωά εφευρίσκει την φανταστική ανίατη ασθένεια Καλ το σύνδρομο της οποία πλήττει τον πρωταγωνιστή και η οποία ενώ προδιαγράφει με μεγάλη χρονική ακρίβεια τον θάνατό του, τον κρατά ακμαίο μέχρι την τελευταία στιγμή.
(Θα ανοίξω μια παρένθεση εδώ αφού δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστό το γεγονός ότι ο Χριστόδουλος, εντάσσοντας την φανταστική ασθένεια Καλ στην ιστορία του, μπαίνει κάπως και στα δικά μου λημέρια, αυτά της επιστημονικής φαντασίας αφού η συγκεκριμένη ασθένεια είναι δική του επινόηση, ενώ όπως γνωρίζουμε, επιστημονικά, δεν υπάρχει καμία ασθένεια η οποία να προδιαγράφει με τόσο μεγάλη ακρίβεια το τέλος της ζωής και καμία που να αφήνει τον ασθενή ακμαίο μέχρι το τέλος εξοντώνοντάς τον ξαφνικά και προδιαγεγραμένα. Μην σας τρομάζω όμως με αυτό – γιατί ξέρω ότι κάποιοι τρομάζουν ακούγοντας τον όρο επιστημονική φαντασία. Το βιβλίο δεν είναι τέτοιο! Κατά τα άλλα είναι άκρως ρεαλιστικό βγαλμένο μέσα από τη ζωή και αναφέρεται στον Κλεάνθη ο οποίος θα μπορούσε να είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας του σπιτιού σας, ή, ακόμα χειρότερα να ζει μέσα σε αυτό).
Αλήθεια, πως αντιδρά κάποιος όταν του ανακοινώνουν ότι πεθαίνει λόγω μιας ανίατης ασθένειας;  Όταν ο Κλεάνθης επιβεβαιώνει ότι πάσχει από την συγκεκριμένη ασθένεια νιώθει (όπως πολύ περιγραφικά μας το παρουσιάζει ο συγγραφέας) ότι «Ο κόσμος έγινε ένα σπασμένο γυαλί και έπεσε πάνω του».  Μετά από το πρώτο σοκ ο ήρωάς μας καλείται να αποφασίσει πως θα διαχειριστεί τον ένα χρόνο ζωής που του απομένει.  Το φιλοσοφικό ερώτημα που τίθεται λοιπόν μετά από αυτή την ιατρική διάγνωση είναι κατά πόσο ο ήρωας, αποδεχόμενος τον σίγουρο θάνατο θα πρέπει να προετοιμαστεί γι’ αυτόν προσδοκώντας μια καλύτερη θέση στην επόμενη ζωή (αν αυτή υπάρχει) ή να ζήσει όση ζωή του απέμεινε φτάνοντας στα άκρα, πραγματοποιώντας τις πιο τρελές του φαντασιώσεις.  Στην απόφαση που θα πάρει ο ήρωας εμπεριέχεται και το ρίσκο,  αφού αντιλαμβάνεστε ότι αν αποφασίσει να παραιτηθεί από τις χαρές της ζωής για να προετοιμάσει την ψυχή του για τον παράδεισο και τελικά δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, απλά θα χαραμίσει τις τελευταίες του στιγμές. Αν πάλι αποφασίσει να ζήσει μέσα στην κραιπάλη και την αμαρτία και τελικά υπάρχει αυτό το παραδεισένιο μέρος το οποίο σύμφωνα με τη θρησκεία μας υποδέχεται τις ψυχές, τότε ρισκάρει να χάσει τη θέση του σε αυτό.
Αφού ο ήρωας της ιστορίας μας περάσει από τα ψυχολογικά στάδια της άρνησης, και του θυμού, αφού εξαντλήσει όλα τα ιατρικά περιθώρια, τόσο της συμβατικής όσο και της εναλλακτικής ιατρικής, τελικά αποδέχεται την κατάστασή του και  αποφασίζει να ζήσει τη ζωή που του απομένει στον υπέρτατο βαθμό φτάνοντας στα άκρα. Σπάει το καλούπι μέσα στο οποίο ζει, κάνει την επανάστασή του, έρχεται σε σύγκρουση με τα κατεστημένα της δουλειάς και της προσωπικής του ζωής.
Η ιστορία τον μεταφέρει από τη Λευκωσία όπου ζει, στο Λονδίνο προκειμένου να εξαντλήσει τις πιθανότητες θεραπείας του, αργότερα στην Αθήνα, το Άγιο Όρος (όπου η συνάντησή του με κάποιο επίσης μελλοθάνατο γέροντα, του αλλάζει ολόκληρη την κοσμοθεωρία) και, τέλος, στην όμορφη Θεσσαλονίκη.
Όμως εκτός από τον γέροντα θα γνωρίσει ακόμα ένα πρόσωπο το οποίο θα του αλλάξει τη ζωή. Αυτή είναι η Φλώρα μαζί με την οποία έρχεται και ο έρωτας και η πραγματική αγάπη την οποία η τραγική μοίρα φέρνει κοντά του λίγο πριν το τέλος. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως παρουσιάζουν και οι άλλοι χαρακτήρες του βιβλίου, ιδιαίτερα ο Αχιλλέας και η Χριστίνα με τις αντισυμβατικές προσωπικότητες που έχουν καθώς και ο πολύ ρεαλιστικός χαρακτήρας του Κωστή, του κολλητού του ήρωά μας.  Η γραφή του Ελισσαίου, ελκυστική και άμεση κρατά σε αγωνία τον αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα, ενώ η χρήση του χιούμορ και του σαρκασμού γίνεται από τον συγγραφέα στις σωστές δώσεις κάνοντας το μυθιστόρημα ακόμα πιο απολαυστικό.Ο Χριστόδουλος Ελισσαίου μέσω του μυθιστορήματός του μεταφέρει σε αρκετά σημεία της ιστορίας τις προσωπικές του θέσεις και αντιλήψεις πάνω σε κοινωνικά αλλά και εθνικά θέματα. (Όσοι γνωρίζουν προσωπικά τον συγγραφέα θεωρώ ότι αντιλαμβάνονται ευκολότερα αυτά τα σημεία). Αναφέρω ως παράδειγμα την αναφορά του στην αγγλολαγνεία των κυπρίων (την οποία φυσικά καταδικάζει μέσω του ήρωά του).Διαβάζω απόσπασμα από το βιβλίο:
«Ο Κλεάνθης δεν αποτελούσε εξαίρεση στην πλειοψηφία των Κυπρίων που έτρεφαν αισθήματα αντιπάθειας, μέχρι και μίσους για την Αγγλία όσον αφορούσε την εξωτερική της πολιτική, για τα όσα κακά έκανε και εξακολουθούσε να κάνει στο νησί τους. Ούτε όμως αποτελούσε εξαίρεση στη μετατααποικιακή νοητική εξάρτηση που ταλαιπωρούσε σε μη ευκαταφρόνητο βαθμό την κυπριακή κοινωνία και που μεταφραζόταν σε θαυμασμό και δέος, για ότι προερχόταν από τη παλιά μητριά, συμπεριλαμβανομένων πανεπιστημιακών σπουδών, επαγγελματικών προτύπων, ποδοσφαιρικών ομάδων και ιατρικής περίθαλψης, υπερεκτιμώντας καμιά φορά τα παράγωγα της πάλαι πότε κραταιάς αυτοκρατορίας.»
Αντίθετα, είναι διάχυτη η αγάπη προς την Ελλάδα, το Αιγαίο, τα νησιά της, την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τη Χαλκιδική. Η κορύφωση των εθνικών συναισθημάτων του ήρωα - αλλά και του συγγραφέα προσθέτω εγώ - έρχεται με τη δυσανασχέτηση του Κλεάνθη όταν αυτός καλείται να επιδείξει διαβατήριο προκυμμένου να μπει στην Ελλάδα, την οποία θεωρεί πατρίδα του.
Το μυθιστόρημα αγγίζει κι άλλα θέματα της ανθρώπινης καθημερινότητας όπως η αποξένωση των ανθρώπων, η δειλία, η πραγματική ευτυχία την οποία ενώ εμείς ψάχνουμε αλλού, αυτή βρίσκεται ανάμεσα στις καθημερινές μικρές μας στιγμές.Η ιστορία του Κλεάνθη έρχεται σαν αλογόμυγα να μας τσιμπήσει, να μας θυμίσει ότι δεν είμαστε αθάνατοι, ότι αυτό που συνέβη στον ήρωα της ιστορίας, συμβαίνει καθημερινά σε πολλούς συνανθρώπους μας και ναι, μπορεί να συμβεί και σε μας.Ολόκληρο το μυθιστόρημα έχει μια φιλοσοφική υφή, θέτει θεολογικά και κοινωνικά ερωτήματα και δίνει την εντύπωση ενός μακρόσυρτου εσωτερικού διαλόγου ανάμεσα στον συγγραφέα και στον εαυτό του, μέσω φυσικά των ηρώων του. Ένα ενδιαφέρον θέμα που απασχολεί τους πρωταγωνιστές της ιστορίας (και προφανώς και τον ίδιο τον συγγραφέα) είναι αυτό της καλλιτεχνικής έμπνευσης. Παραθέτω αυτούσιο το διάλογο μεταξύ Κλεάνθη και Αχιλλέα:
«Πως ορίζεις την έμπνευση Αχιλλέα;»«Είναι κάτι που σου έρχεται από το υπερπέραν και συ απλά το αποκωδικοποιείς και το αποτυπώνεις στη γλώσσα της τέχνης σου. Βεβαίως για να μπορέσεις να συλλάβεις και να αποτυπώσεις σε μια γλώσσα των έξη αισθήσεων τα σήματα που λαμβάνεις, χρειάζεται ταλέντο και εξάσκηση. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι μπορούν να διαισθανθούν ποια έργα μουσικής, ζωγραφικής, κινηματογράφου, θεάτρου, λογοτεχνίας κλπ είναι προϊόντα έμπνευσης. Οι άνθρωποι διαισθάνονται το γνήσιο».«Υπάρχουν όμως και οι κανόνες αισθητικής».«Η έμπνευση όμως δεν έχει κανόνες. Κανόνες υπεισέρχονται μετά, αφότου αποκωδικοποιηθεί η έμπνευση, όταν έρθει η ώρα για σουλούπωμα της αποκωδικοποίησης. Αλλά κι αυτό, κατά τη δική μου προσωπική αλλά και έντονη άποψη, πρέπει να γίνεται με μέτρο. Το υπερβολικό σουλούπωμα αφαιρεί τη φρεσκάδα και τον αυθορμητισμό του πρωτότυπου. Και πιθανό να γίνεται και εκνευριστικά τέλειο.»Απαντώντας την αρχική σου ερώτηση θα ερμήνευα την έμπνευση ως αυθεντικότητα, γνησιότητα».
Ανάμεσα στα φιλοσοφικά και θεολογικά ερωτήματα που τίθενται έμμεσα αλλά και άμεσα, από το μυθιστόρημα δεν απουσιάζει και το ερωτικό στοιχείο – στις σωστές πάντα δώσεις – που καθιστούν την ιστορία πιο ενδιαφέρουσα για όλους μας. Ο συγγραφέας μάλιστα, μερικές φορές στις περιγραφές των ερωτικών σκηνών γίνεται τόσο παραστατικός που – για να χαριτολογήσουμε και λίγο – μας κάνει να αναρωτηθούμε, (και εδώ θα δανειστώ τον όρο που χρησιμοποίησε ο Τίτος Χριστοδούλου στην παρουσίαση του του βιβλίου στο Αιγαίον στη Λευκωσία), κατά πόσον πρόκειται για Ημερολόγιο Στρώματος (παραποιώντας τους γνωστούς τίτλους των ποιητικών συλλογών του Γιώργου Σεφέρη «Ημερολόγιο Καταστρώματος»). Διαβάζω απόσπασμα από το βιβλίο:«Από τη στιγμή που το δάκτυλο της Φλώρας άγγιξε τα χείλη του μια τεράστια φλόγα και μια ακατανίκητη ανατριχίλα τον διαπέρασαν σύγκορμο. Ως δια μαγείας χάθηκαν οι αναστολές και τα ερωτηματικά, χάθηκε το Σύνδρομο του Καλ, χάθηκαν ο χώρος και ο χρόνος και το μόνο που έμενε ήταν αυτός και η Φλώρα. Την άρπαξε και βυθίστηκε στην αγκαλιά της. Η Φλώρα, σαν να ήταν πλασμένη ειδικά για τη στιγμή εκείνη, τον έσπρωξε ελαφρά, έγειρε το σώμα της λίγο πίσω, ξεκούμπωσε το φόρεμά της και το τράβηξε από τους ώμους κάτω, για να αγκαλιαστούν αμέσως μετά σε ένα αγωνιώδες πάλεμα για να απαλλαγούν το συντομότερο από τα αναγκαία ρούχα και να παρθούν,  χάμω στο πάτωμα του σαλονιού, δίπλα από τον καναπέ και το τραπεζάκι του καφέ, χωρίς καμία σκέψη για το κρεβάτι που ήταν στο διπλανό δωμάτιο...»Ενώ λίγο αργότερα:«Έκαναν έρωτα ξανά και ξανά όλη τη νύχτα. Την πρώτη φορά στο πάτωμα και τις επόμενες στο κρεβάτι. Μέχρι πριν από λίγες ώρες ο Κλεάνθης είχε σχηματισμένη την πεποίθηση ότι οι εμπειρίες των τριαντα-τόσων του χρόνων, του είχαν φανερώσει όσα μπορεί να ξέρει ένας άνθρωπος γύρω από το σεξ, νόμιζε πως ειδικά μετά από τις περιπέτειες του στο καμπαρέ, είχε γνωρίσει όλη την ένταση που μπορεί να προσφέρει η σωματική επαφή στον άνθρωπο.»
Και σε μια άλλη περίπτωση:«Αργά το βράδυ, η εξώπορτα άνοιξε. Η Φλώρα μπήκε μέσα και αμέσως μετά, αφού αφουγκράστηκε γύρω, έκλεισε την πόρτα σιγανά και προχώρησε περπατώντας στις μύτες των ποδιών της. Σταμάτησε, έβγαλε τα παπούτσια, μπήκε στο υπνοδωμάτιο, έσβησε το φως και άφησε το φόρεμά της να πέσει από πάνω της αθόρυβα στο πάτωμα. Με γοργές κινήσεις απαλλάχτηκε και τα εσώρουχά της και, αφού γδύθηκε ολότελα, γλίστρησε στα σατέν σεντόνια δίπλα στον Κλεάνθη. Σε ποιον κόσμο βρίσκεται άραγε ο Παράδεισος;»,  αναρωτιέται ο συγγραφέας μετά και αυτό αυτή την ερωτική σκηνή.Τελικά πού βρίσκεται άραγε ο παράδεισος; Σε αυτό τον κόσμο; Είναι εδώ στη Γη ή σε κάποιο άλλο μεταφυσικό μέρος; Θα τον βρούμε άραγε ανάμεσα στις σαρκικές και άλλες ηδονές που μπορούν να απογειώσουν τις αισθήσεις μας; Μήπως στον δρόμο,  που μας υποδεικνύει ο σοφός γέροντας του Άγιου Όρους και τη θρησκεία; Ή μήπως στην αγκαλιά μιας γυναίκας; Δεν θα αποκαλύψω φυσικά το τέλος του βιβλίου ούτε θα δώσω απάντηση στο ερώτημα του τίτλου. Θα πω μόνο ότι το μυθιστόρημα έχει αισιόδοξο τέλος και ότι αφήνει τον κάθε αναγνώστη να αποφασίσει πού ακριβώς βρίσκεται ο δικός του παράδεισος και πού η δική του κόλασή!

Επειδή σας ζάλισα με τα πολλά λόγια και τις αναλύσεις και επειδή θέλω να κρατήσετε την ουσία, επιτρέψτε μου να κλείσω την παρουσίαση ανακεφαλαιώνοντας και παραθέτοντας την περίληψη του βιβλίου:
Περίληψη Ένας νέος άνθρωπος, ανακαλύπτει ότι πάσχει από μία σπάνια και ανίατη ασθένεια, η οποία έχει ως κύριο χαρακτηριστικό το γεγονός ότι μπορεί να προβλεφθεί με καταπληκτική ακρίβεια η ημερομηνία λήξης του φορέα της. Αφού ο ήρωάς μας αποκλείει κάθε πιθανότητα ιατρικού λάθους και αποδέχεται την μοίρα του, αντιμετωπίζει ένα μεγάλο δίλημμα που τίθεται πια μπροστά του και θα αφορούσε τον καθένα μας: Να τρέξει να απομυζήσει όσα προλαβαίνει από τη ζωή που τον εγκαταλείπει ή να προετοιμαστεί για τα μετέπειτα; 

Τελικά, αποφασίζει στο χρόνο που του απομένει, να ζήσει όσο πιο έντονα γίνεται τη ζωή του πραγματοποιώντας τα πιο κρυφά του όνειρα, υλοποιώντας τις πιο τρελές φαντασιώσεις του και αντιμετωπίζοντας τους πιο ενδόμυχους φόβους του. Η αποδοχή του αναπόφευκτου ενεργεί καταλυτικά και τον βοηθά να απελευθερωθεί.
Όμως η ειρωνεία της μοίρας φέρνει μπροστά του δυο ξεχωριστούς ανθρώπους που σημαδεύουν, με εντελώς διαφορετικό τρόπο ο καθένας, τη ζωή του. Ξαναγεννιέται, γίνεται άλλος άνθρωπος.
Καθώς όμως ο χρόνος κυλά και το τέλος πλησιάζει νομοτελειακά, επανέρχεται στην σκληρή πραγματικότητα. Μήπως θα έπρεπε να αξιοποιήσει διαφορετικά την όση ζωή του απέμενε; Ένα απροσδόκητο συμβάν ανατρέπει τα πάντα δίνοντας λύτρωση στον ήρωα αλλά αφήνοντας παράλληλα ερωτήματα, τα οποία θα πρέπει να απαντηθούν από τον κάθε αναγνώστη ξεχωριστά.

Ο μυστικός σύντροφος του Ρήγα στο Εντέχνως με την Αλεξία Καρακάννα (+βίντεο)

 Παρουσίαση του βιβλίου "Ο μυστικός σύντροφος του Ρήγα" του Ανδρέα Καπανδρέου στην τηλεοπτική εκπομπή του ΡΙΚ 1 "Εντέχνως" με την Αλεξία Καρακάννα.
(ΠαρουσίασηΑλεξία Καρακάννα. Σκηνοθεσία Νείλος Ιωάννου. Παραγωγή ΡΙΚ, Σεπ. 2016).Εδώ είμαστε και πάλι και όπως είπα θα μιλήσουμε για έκδοση που μόλις μόλις κυκλοφόρησε. Καλωσορίζω στο στούντιο τον Ανδρέα Καπανδρέου. Γεια σου Ανδρέα μου.Καλώς σας βρήκα και σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνετε να παρουσιάσω το καινούργιο μου βιβλίο.
Πάντα χαρά μας, είναι το τρίτο στη σειρά αυτό το βιβλίο, ε;Σωστά.
Τώρα να πω τον τίτλο γιατί ο τίτλος λέει πολλά πράγματα: Ο μυστικός σύντροφος του Ρήγα, η άγνωστη μαρτυρία του Ιωάννη Καρατζιά [το προφέρει με κυπριακή προφορά]. Καρατζά είναι αλλά τώρα θα δείτε ότι Καρατζιά πρέπει να ήτανε γιατί είναι Κύπριος ο Ιωάννης. Είναι υπαρκτό πρόσωπο και ήταν Κύπριος, θα μας πεις την ιστορία του. Άγνωστη ιστορία αυτοί για τους πολλούς, του Ιωάννη Καρατζά. Ναι, να πούμε καταρχήν ότι το βιβλίο είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας όπως το ονομάζω εγώ…
Πως τα συνδύασες τώρα αυτά τα δύο;Τώρα θα το δούμε στη συνέχεια, θα δούμε λίγο την υπόθεση του βιβλίου. Λοιπόν, το βιβλίο ολόκληρο είναι η αυτοβιογραφία του Ιωάννη Καρατζά. Είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο και ουσιαστικά είναι η αφήγηση του Ιωάννη Καρατζά ο οποίος ήταν ένας από τους συντρόφους του Ρήγα Φεραίου Βελεστινλή. Υπάρχουν ιστορικά ντοκουμέντα που μας δείχνουν ότι ο Καρατζάς έζησε στη Βιέννη του 1790 μαζί με τον Ρήγα Φεραίο και έδρασε εκεί, καθώς και κάποιες πληροφορίες ότι πέρασε από την Πέστη. Αυτές όμως είναι οι μοναδικές πληροφορίες που έχουμε, δεν έχουμε καθόλου πληροφορίες για την προγενέστερη ζωή του Ιωάννη Καρατζά.
Στην Ελλάδα έζησε…Όχι, ήτανε Κύπριος, γεννήθηκε στη Λευκωσία και το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι βρέθηκε με κάποιο τρόπο στη Βιέννη. Δεν γνωρίζουμε πως βρέθηκε στη Βιέννη, για την προγενέστερη του ζωή δεν γνωρίζουμε τίποτα. Οι ιστορικοί ερευνητές που προσπάθησαν να εντοπίσουν στοιχεία για τον Ιωάννη Καρατζά δεν κατάφεραν να εντοπίσουν τίποτα. Λες και ο Ιωάννης Καρατζάς βρέθηκε στη Βιέννη του 1790 από το πουθενά.
Μου κάνει εντύπωση αυτό που λες, γιατί πριν, μελετώντας για τη συζήτηση που θα έχουμε τον έψαξα στο διαδίκτυο και μου έβγαλε η Βικιπαίδεια ότι ήταν ένας ευεργέτης της ελληνικής παιδείας και των σχολείων και του ελληνισμού…Υπάρχουν δύο Ιωάννιδες Καρατζάδες… [Η Αλεξία αναφερόταν στον Ιωάννη Καρατζά ηγεμόνα της Βλαχίας ο οποίος έζησε μεταξύ 1754-1844].
Και οι δύο την ίδια εποχή έζησαν, το 1700;Όχι δεν ήταν ακριβώς την ίδια εποχή. Ο Ιωάννης Καρατζάς, τα μοναδικά στοιχεία που υπάρχουν είναι από τα πρακτικά της δίκης που καταδικάστηκε με τον Ρήγα Φεραίο και κάποιους άλλους συντρόφους του, καταδικάστηκαν για τις επαναστατικές τους ιδέες και παραδόθηκαν στους τούρκους οι οποίοι τους εκτέλεσαν.
Μάλιστα. Κρατάμε λοιπόν αυτόν τον Καρατζά. Το ερέθισμα ουσιαστικά ήταν αυτό το κενό που υπήρχε στην ιστορία του Ιωάννη Καρατζά και ήρθα εγώ να το καλύψω με τη φαντασία τη δική μου και με την επιστημονική φαντασία. Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος είναι το επιστημονικής φαντασίας ξεκινά και διαδραματίζεται στο μέλλον, στο 2013. Είναι μια εναλλακτική εκδοχή της ιστορίας κατά την οποία η ελληνική επανάσταση του 1821 έχει αποτύχει. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία εξακολουθεί να υφίσταται και καλύπτει όλα τα εδάφη της σημερινής Τουρκίας, τα Βαλκάνια, την Ελλάδα και φυσικά την Κύπρο.  Υπάρχει φυσικά η τεχνολογική εξέλιξη, αφού μιλούμε για το μέλλον, αλλά επικρατεί σε όλη την έκτασή της ο ισλαμικός νόμος. Κάπου εκεί στην Αθήνα, κάποιοι νεαροί ελληνικής καταγωγής προσπαθούν να δράσουν με όποιο μέσο διαθέτουν και αποφασίζουν να στείλουν πίσω στο παρελθόν έναν από αυτούς, τον Ιωάννη Καρατζά προκειμένου να βοηθήσει τον Ρήγα να διασώσει τα επαναστατικά του έγγραφα και να τα διαδώσει στον ελληνικό λαό. Αφού στην εκδοχή της ιστορίας που εξετάζουμε στο βιβλίο  η ελληνική επανάσταση απέτυχε ακριβώς επειδή τα επαναστατικά κείμενα του Ρήγα δεν είχαν διασωθεί. Και εδώ ξεκινά το ιστορικό μέρος στη Βιέννη του 1790 και φτάνει μέχρι δέκα χρόνια μετά με την εκτέλεση του Ρήγα. Εγώ με κάποιο τρόπο διασώζω τον Ιωάννη Καρατζά για να μπορέσει να διηγηθεί την ιστορία αλλά θέλω να πω ότι το δεύτερο μέρος είναι βασισμένο σε πραγματικά ιστορικά γεγονότα και ντοκουμέντα. Έχω διαβάσει πάρα πολλή βιβλιογραφία σχετικά με τη ζωή του Ρήγα και των συντρόφων του και για τη ζωή στη Βιέννη την εποχή εκείνη προκειμένου να συγγράψω το δεύτερο μέρος.
Και έγκειται λοιπόν το ιστορικό μυθιστόρημα. Ακριβώς.  
Ενώ ο τίτλος σου φαίνεται ότι λέει ο μυστικός σύντροφος του Ρήγα, δηλαδή με μεγάλα γράμματα αναφέρεται το όνομα του Ρήγα, είναι ο μυστικός σύντροφος βέβαια, είναι ένα βιβλίο που αφορά περισσότερο τον Ιωάννη Καρατζά όπως μου λες, είναι ο κύριος πρωταγωνιστής.Ο κύριος πρωταγωνιστής είναι ο Ιωάννης Καρατζάς του οποίου η μυστική αποστολή ήταν να επιστρέψει το παρελθόν  και να βοηθήσει τον Ρήγα να διασώσει τα έγγραφά του.
Κι όσο κι αν έψαξες δεν βρήκες τίποτα για έναν άνθρωπο που έχει παίξει έναν πολύ σημαντικό ρόλο απ’ ότι φαίνεται. Όχι μόνο εγώ, πάρα πολλοί ιστορικοί ερευνητές, ακριβώς επειδή ήταν Κύπριος και ειδικά οι Κύπριοι έχουν προσπαθήσει να εντοπίσουν κάτι σε σχέση με τη ζωή του στην Κύπρο, που γεννήθηκε, πως έδρασε, πως βρέθηκε στη Βιέννη αλλά δεν υπάρχει τίποτα πριν από τα 23 του χρόνια, γι’ αυτό λέω, είναι σαν να εμφανίστηκε από το πουθενά. Κι εγώ τον εμφανίζω από το μέλλον, τον φέρνω στην παρέα του Ρήγα, για να τον βοηθήσει.
Σε ιντρίκαρε αυτό, το ότι ήταν ένας άνθρωπος χωρίς παρελθόν πριν από τα 23 του;Ναι, φυσικά με ιντρίκαρε…
Για τον τρόπο που σκέφτεσαι και γράφεις…Μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ ποιος μπορεί να ήταν; Ποια μπορεί να ήταν η προγενέστερή του ζωή; Φυσικά εγώ το επέκτεινα περισσότερο και το ενέταξα στην επιστημονική φαντασία και βγήκε το αποτέλεσμα που βλέπετε τώρα που είναι συνδυασμός των δύο μεγάλων λογοτεχνικών μου αγάπων, του ιστορικού μυθιστορήματος και της επιστημονικής φαντασίας.
Το βιβλίο αυτό κυκλοφορεί και στην Ελλάδα γιατί σε ελλαδικό οίκο έχει γίνει η έκδοσή του. Έχει εκδοθεί στον εκδοτικό οίκο Συμπαντικές Διαδρομές. Είναι ο εκδοτικός οίκος που μου έχει εκδώσει και το προηγούμενό μου βιβλίο «Ο γιος της Μάγισσας» και έχει εκδοθεί στην Αθήνα. Όμως κυκλοφόρησε για πρώτη φορά την περασμένη Παρασκευή στις 23 Σεπτεμβρίου και παρουσιάστηκε στη Λευκωσία για πρώτη φορά και αυτή τη βδομάδα θα μπει στα βιβλιοπωλεία στην Ελλάδα.
Ά, θα κυκλοφορήσει και στην Ελλάδα. Τα προηγούμενά σου βιβλία κυκλοφόρησαν επίσης [και στην Ελλάδα]; Ναι, ναι...
Τι ανταπόκριση βρήκες; Τουλάχιστον για τον γιο της Μάγισσας, το προηγούμενο… Δεν ξέρω αν όλα…Το πρώτο μου βιβλίο «Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν» έχει εκδοθεί στην Κύπρο αλλά κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα…
Τώρα έχοντας ένα βιβλίο πίσω του έναν εκδοτικό οίκο που εδρεύει στην Αθήνα και καλύτερα δικτυωμένο προφανώς σε χώρους όπου υπάρχουν βιβλία τι ανταπόκριση είχες από το προηγούμενο βιβλίο;Ήτανε πάρα πολύ καλή η ανταπόκριση που είχα, ο συγκεκριμένος εκδοτικός οίκος συνηθίζει να διοργανώνει τις ημερίδες «Όψεις του Φανταστικού» όπως τις ονομάζει. Ουσιαστικά κάθε χρόνο διοργανώνει φεστιβάλ φανταστικής λογοτεχνίας σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας   όπου παρουσιάζει τα έργα του, ειδικότερα τα καινούργια και μέσα σε αυτό το πλαίσιο κάναμε και τις τρείς παρουσιάσεις στην Κύπρο, στη Λευκωσία στις 23 του μήνα, την περασμένη Παρασκευή, στις 24 στη Λάρνακα και στις 25 στη Λεμεσό.
Άρα θεωρείς ότι υπάρχει ανταπόκριση σε αυτό το είδος, και στην Κύπρο θέλω να μου πεις επειδή δεν είμαστε πολύ συνηθισμένοι οι κύπριοι να διαβάζουμε μυθιστορήματα φαντασίας, να μην πω επιστημονικής γιατί είναι ένα συγκεκριμένο κομμάτι.Ναι, είναι γεγονός ότι το κοινό δεν είναι τόσο μεγάλο όσο για παράδειγμα αυτό της γενικής λογοτεχνίας…
Ούτε και οι συγγραφείς τόσοι πολλοί.Δεν υπάρχουν τόσοι πολλοί αλλά υπάρχουν αρκετοί που δοκιμάζουν. Τώρα αυτό το βιβλίο είναι αρκετά φιλόδοξο θεωρώ γιατί συνδυάζει και το ιστορικό μυθιστόρημα. Θέλω να πω ότι νιώθω πολύ περήφανος που κατάφερα να ολοκληρώσω το συγκεκριμένο μυθιστόρημα. Είναι το μεγαλύτερο που έχω γράψει μέχρι τώρα και που εκδίδω αλλά νιώθω ότι με τον τρόπο μου συνεισφέρω κι εγώ κατά κάποιο τρόπο στο να γίνει γνωστότερη η ιστορία του μεγάλου αυτού ανδρός, του Ρήγα Φεραίου – Βελεστινλή αλλά και των συντρόφων του ένας εκ των οποίων ήταν ο Ιωάννης Καρατζάς. Κι όσο κι αν ακούγεται έτσι παράξενο και παράδοξο, θεωρώ ότι και μέσα από την επιστημονική φαντασία η οποία απευθύνετε σε ένα διαφορετικό κοινό μπορεί να δώσεις το ερέθισμα σε κάποιους για να εμβαθύνουν στην ιστορία κι αυτό προσπαθώ να κάνω κι εγώ.
Ανδρέα μου θέλω πραγματικά σε ευχαριστήσω που ήρθες, καλοτάξιδο εύχομαι να είναι και αυτό το βιβλίο σου. Χαίρομαι που βλέπω συγγραφείς να ασχολούνται με αυτό το είδος γιατί  συνηθίσαμε περισσότερο να το βλέπουμε στους κινηματογράφους παρά να το διαβάζουμε και είναι καιρός να αντιστρέψουμε και λίγο τα πράγματα. Ας το διαβάσουμε πρώτα και έπειτα ας το δούμε αλλιώς μέσα από την μεγάλη οθόνη. Σε ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ. Να είσαι καλά!Σας ευχαριστώ κι εγώ. Να είστε καλά!
Κυρίες και κύριοι σας ευχαριστούμε κι εσάς που μας παρακολουθήσατε. Να έχετε ένα πολύ όμορφο υπόλοιπο ημέρας. Γειά σας.
Το βίντεο της εκπομπής (προβλήθηκε την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016):