Yanis Varoufakis's Blog, page 38

Εσείς του ΜέΡΑ25 τί είστε; Διεθνιστές ή πατριώτες; Ευρωπαϊστές ή διεθνιστές; Συνέδριο #3

Μας ρωτούν: Εσείς του ΜέΡΑ25 τελικά τί είστε; Ευρωπαϊστές ή Διεθνιστές; Διεθνιστές ή Πατριώτες; Τους απαντάμε: Είμαστε Ευρωπαϊστές επειδή είμαστε Διεθνιστές. Κι ως Διεθνιστές είμαστε αθεράπευτοι Πατριώτες. Και μην τολμήσει να πει κάποιος ότι πρόκειται για αντίφαση.

 

Όχι όταν μόλις τιμήσαμε την μνήμη του μεγαλύτερου διεθνιστή και συνάμα του μεγαλύτερου πατριώτη, του Μανόλη Γλέζου.Όχι όταν γαλουχηθήκαμε μ’ έναν Θούριο που μας παρότρυνε:Βουλγάροι, κι΄ Ἀρβανῆτες, Ἀρμένοι καὶ Ρωμιοί,
Ἀράπιδες, καὶ ἄσπροι, μὲ μία κοινὴ ὁρμή.
Γιὰ τὴν ἐλευθερίαν, νὰ ζώσωμεν σπαθί…Όχι όταν συμπάσχουμε με τον δικό μας άνθρωπο, τον Julian Assange, που σαπίζει για εμάς στο Βρετανικό Γκουαντάναμο επειδή τόλμησε να δείξει σε γερμανούς, αμερικανούς, βρετανούς, ινδούς κι έλληνες τα εγκλήματα που κάνουν στο όνομά μας και πίσω από την πλάτη μας εκείνοι από τους οποίους οι κύριοι Μητσοτάκης και Τσίπρας μάταια ζητιανεύουν ψίχουλα ερεισμάτων.Για εμάς ο διεθνισμός, πέραν από την καλύτερη άμυνα, την ασφαλέστερη πηγή ερεισμάτων για την μικρή και ταλαιπωρημένη χώρα μας, είναι και τρόπος να χαιρόμαστε τη ζωή. Πριν πολλές δεκαετίες, ο σπουδαίος Ινδός ποιητής Ραμπιντράναθ Ταγκόρε, Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1913, έγραψε:«Ό,τι κατανοούμε και χαιρόμαστε στα κατασκευάσματα άλλων ανθρώπων γίνεται κτήμα μας, απ΄ όπου και να προέρχεται. Περηφανεύομαι ως άνθρωπος όταν καταφέρνω να θεωρήσω τους ποιητές και καλλιτέχνες άλλων χωρών ως δικούς μου. Επιτρέψτε μου να νιώσω άσπιλη χαρά που όλα τα επιτεύγματα των ανθρώπων είναι δικά μου.»Έτσι κι εμείς στο ΜέΡΑ25, στο DiEM25, στην Προοδευτική Διεθνή: Πονάμε με κάθε ανθρώπινο πόνο, νιώθουμε κτήμα μας κάθε ανθρώπινο επίτευγμα, πληγωνόμαστε από κάθε αδικία, και – έτσι – μπορούμε να είμαστε περήφανοι για τα επιτεύγματα της πατρίδας μας ως οικουμενικά επιτεύγματα και τις ανάγκες της ως οικουμενικές ανάγκες.

The post Εσείς του ΜέΡΑ25 τί είστε; Διεθνιστές ή πατριώτες; Ευρωπαϊστές ή διεθνιστές; Συνέδριο #3 appeared first on Yanis Varoufakis.

Εγκαταλείποντας τους Παλαιστίνιους εγκαταλείπουμε την Ελλάδα, χάνουμε ερείσματα, συνθηκολογούμε – Συνέδριο #2

Ο Ρότζερ Γουότερς το έθεσε συνοπτικά και άμεσα στο βίντεο που έστειλε στο 1ο μας Συνέδριο: “Δεν θα ξεκουραστούμε αν δεν απελευθερωθούν πρώτα οι άνθρωποί μας”, εννοώντας τους Παλαιστίνιους όχι απλά ως έναν υπόδουλο λαό αλλά ως σύμβολο κάθε ανθρώπου που στερείται τη λεφτεριά. Ή όπως είχε πει ο μεγάλος Έντουαρντ Σαΐντ, για να απελευθερωθεί ο λαός της Αμερικής, οι Ισραηλινοί, οι ευρωπαίοι, ο κόσμος όλος, πρέπει πρώτα να απελευθερωθεί ο λαός της Παλαιστίνης.Δείτε στο βίντεο αυτό το μήνυμα του Ρότζερ, την απονομή του Μετάλιου της Ελευθερίας από τον Πρέσβη της Παλαιστίνης στην Αθήνα Μαρουάν Τουμπάζι στον Γραμματέα του ΜέΡΑ25, και ακούστε τι είπε ο Γραμματέας για το αίσχος – και την επικινδυνότητα – της εξάρτησης της Ελλάδας από το άρμα του Ισραήλ. [Βλ. πιο κάτω το γραπτό κείμενο]

 

Καλησπέρα κ. Πρέσβη, καλησπέρα φίλε Μαρουάν. Στα λόγια της Σοφίας, στα λόγια του Roger Waters, θα προσθέσω λίγα λόγια κι εγώ, λόγια δανεικά:Μὲ τὰ ροῦχα αἱματωμένα
ξέρω ὅτι ἔβγαινες κρυφὰ
νὰ γυρεύῃς εἰς τὰ ξένα
ἄλλα χέρια δυνατά.Ἄλλός σοῦ ἔκλαψε εἰς τὰ στήθια,
ἀλλ’ ἀνάσασι καμμιά·
ἄλλος σου ἔταξε βοήθεια
καὶ σὲ γέλασε φρικτά.Ἄλλοι, ὀϊμέ, στὴ συμφορά σου
ὀποῦ ἐχαίροντο πολύ,
«σύρε νὰ ‘βρῃς τὰ παιδιά σου,
σύρε», ἔλεγαν οἱ σκληροί.Σαν να αναφερόταν στον λαό σου, στους Παλαιστίνιους, ο Διονύσιος Σολωμός Μαρουάν. Εμείς οι έλληνες, ξέρουμε καλά τι σημαίνει κατοχή και εθνοκάθαρση. ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ θα ανεχόμαστε κυβερνήτες που εναγκαλίζονται με τους διάφορους Νετανιάχου, γελώντας φρικτά τα θύματα του αποικιακού εποικισμού και κάνοντας τα στραβά μάτια στο κράτος-απαρτχάιντ που στήνει το Ισραήλ;Μας λένε ότι πρέπει να κάνουμε ηθικές εκπτώσεις, να πούμε κι εμείς στην Παλαιστίνια μάνα «σύρε νὰ ‘βρῃς τὰ παιδιά σου», να δώσουμε λευκή επιταγή στην Exxon-Mobil και στους εμπόρους όπλων, γιατί – έτσι μας λένε – θωρακίζουμε την χώρα εξ Ανατολών. Σοβαρά; Ακριβώς το αντίθετο ισχύει. Όπως πριν 200 χρόνια η πραγματική δύναμη δεν ήρθε από την συμπόρευση με την Ιερά Συμμαχία, αλλά από τον αγώνα τον σκληρό που ενέπνευσε τους Ανυπάκουους Φιλέλληνες διεθνώς, έτσι και σήμερα εγκαταλείποντας τους Παλαιστίνιους εγκαταλείπουμε την Ελλάδα, εγκαταλείπουμε τον Σολωμό, εγκαταλείπουμε την πραγματικότητα ότι τα πραγματικά ερείσματα τα φέρνει η συμπόρευση με το Δίκιο.Για να μην υπάρξει αμφιβολία, όταν ένας Εβραίος, όταν μία Εβραία νιώσει την παραμικρή απειλή επειδή είναι Εβραίος, επειδή είναι Εβραία, είμαι έτοιμος να φορέσω – εδώ στην καρδιά μου – το Άστρο του Δαυίδ ως δείγμα αλληλεγγύης, συστράτευσης και συμπόρευσης με κάθε συνάνθρωπό μας που αντιμετωπίζει τον αντισημιτισμό. Όμως, για τον ίδιο λόγο που μπροστά στο δηλητηριώδες πέπλο του αντισημιτισμού δηλώνω Εβραίος, δηλώνω Παλαιστίνιος μπροστά στο σιδηρόφρακτο κράτος του Απαρτχάιντ που στήνει το Ισραήλ στην Ιστορική Παλαιστίνη.Για αυτό, από αυτό το βήμα ανακοινώνω ότι, θα καταθέσω προς συζήτηση και ψήφιση από το 1ο Διαβουλευτικό Συνέδριο πρόταση πολιτικής που θα καταστήσει το ΜέΡΑ25 το πρώτο ευρωπαϊκό κοινοβουλευτικό κόμμα το οποίο ζητά από την ΕΕ, αφ’ ενός, άμεση αναγνώριση του Κράτους της Παλαιστίνης και, αφ’ ετέρου, κυρώσεις, ακύρωση όλων των αμυντικών συμφωνιών, απόλυτο εμπάργκο όπλων και επιλεκτικό εμπορικό εμπάργκο του κράτους του Ισραήλ έως ότου αναγνωριστούν ίσα δικαιώματα στους Παλαιστίνιους που ζουν στο Ισραήλ, στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και την Δυτική Όχθη – κάτι που απαιτεί βέβαια την κατάργηση του κράτους του Απαρτχάιντ και την πλήρη άρση του αποκλεισμού της Γκάζα.

 

The post Εγκαταλείποντας τους Παλαιστίνιους εγκαταλείπουμε την Ελλάδα, χάνουμε ερείσματα, συνθηκολογούμε – Συνέδριο #2 appeared first on Yanis Varoufakis.

Το γλυκό μας χρέος στον Μανόλη Γλέζο – Συνέδριο #1

Το χρέος μας στον Μανόλη Γλέζο, ανεκτίμητο. Από τα όμορφα, γλυκά χρέη.  Το 1ο μας Συνέδριο τίμησε με την παρουσία της η Τζόρτζια Αργυροπούλου, η σύντροφος του Μανόλη. Μετά από συντομότατο βίντεο που μας τον έφερε ακόμα πιο κοντά μας, η Τζόρτζια είπε δυο λόγια:

Στην ομιλία του, ο Γιάνης Βαρουφάκης είπε κι εκείνος δυο λόγια. Δυό λόγια εξομολογητικά. Κάνοντας αυτοκριτική, εξήγησε ότι την 20η Φεβρουαρίου του 2015, ο Μανόλης διέκρινε κάτι μεγάλο, κάτι σημαντικό, κάτι καταστροφικό, κάτι που ο ίδιος δεν είχε δει:

 

Καλησπέρα Τζώρτζια. Σε ευχαριστώ και προσωπικά που είσαι εδώ απόψε κι έτσι κάνεις ακόμα πιο έντονη την έτσι-κι-αλλιώς έντονη παρουσία του Μανόλη ανάμεσά μας. Μέσα σ’ όλα που από κοινού χρωστάμε στον Γλέζο, του χρωστώ ένα προσωπικό χρέος. Ήταν 20η Φεβρουαρίου του 2015. Μόλις είχα βγει από το Eurogroup, κατάκοπος αλλά ικανοποιημένος που είχα εξασφαλίσει ένα 4μηνο για να προετοιμάσουμε την ρήξη – ένα 4μηνο απαραίτητο για το παράλληλο σύστημα πληρωμών και, ναι, αν χρειαζόταν, την δραχμή. Τότε, εκείνη τη μέρα, έμαθα ότι ο Γλέζος, ζήτησε συγγνώμη από τον κόσμο μας που είχε στηρίξει την κυβέρνησή μας. Ο οικουμενικός, ο διαχρονικός παρτιζάνος διέκρινε εκείνο που δεν είχα δει! Είχε δει ότι το 4μηνο που νόμιζα ότι θα χρησιμοποιούσαμε για να προετοιμάσουμε την ρήξη, ώστε να μην χρειαστεί καν να την κάνουμε, η ηγεσία μας το ήθελε για να προετοιμάσει, πίσω από την πλάτη σας, πίσω από την πλάτη μου, την συνθηκολόγηση. Εμείς κοιτάζαμε στα μάτια την τρόικα και της παίρναμε τα μέτρα. Η ηγεσία όμως κοίταζαν εμάς όλους ως το εμπόδιο στα σχέδιά τους. Ο Μανόλης, μαζί με τον Μίκη πρέπει να πω, το είχαν δει.

The post Το γλυκό μας χρέος στον Μανόλη Γλέζο – Συνέδριο #1 appeared first on Yanis Varoufakis.

Debt as Power: Discussing the true nature & purpose of debt with Astra Taylor and Jayati Ghosh – LTIO & DiEM-TV

Debt is power. Extractive power over people and planet. Class societies ensure that the debts of the extractors are never paid while insisting that the debts of the exploited are sacrosanct. In this episode of LTIO we dissect debt and discuss how to overthrow its hold over the many.

The post Debt as Power: Discussing the true nature & purpose of debt with Astra Taylor and Jayati Ghosh – LTIO & DiEM-TV appeared first on Yanis Varoufakis.

“They could end the pandemic at the touch of the button. But they just won’t!” My message at the Summit of Vaccine Internationalism

The post “They could end the pandemic at the touch of the button. But they just won’t!” My message at the Summit of Vaccine Internationalism appeared first on Yanis Varoufakis.

Συνέντευξη στην Παναγιώτα Μπίτσικα για το Documento

Ο γραμματέας του ΜέΡΑ25 μιλά για την ελληνική και τη διεθνή πολιτική σκηνή, περιγράφει με ονόματα την «παρασιτική ολιγαρχία» και δίνει το ιδεολογικό του στίγμα με αφορμή το 1ο συνέδριο του κόμματοςΚατά τις συνεδριακές µέρες δύο φράσεις συνόδευαν τον πανεπιστηµιακό, οικονοµολόγο και γραµµατέα του ΜέΡΑ25 Γιάνη Βαρουφάκη, όπως δηλώνει στο Documento: «Το ΟΧΙ δεν αρκεί – χρειαζόµαστε το ΝΑΙ στο κοινό µας σχέδιο» της Ναόµι Κλάιν και το «Hasta la victoria siempre» του Ραφαέλ Κορέα αλλά και του Τζέιµς Γκάλµπρεϊθ. Σε µια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη µε αφορµή το 1ο συνέδριο του ΜέΡΑ25 (4-6 Ιουνί-ου 2021), ο Γιάνης Βαρουφάκης µιλά για την ελληνική και τη διεθνή πολιτική σκηνή, για το 2015 και το καυτό Eurogroup, για το ενδεχόµενο συµµετοχής σε συγκυβέρνηση, για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Αλέξη Τσίπρα. Περιγράφει µε ονόµατα την «παρασιτική ολιγαρχία», δίνει το ιδεολογικό του στίγµα του µε αναφορές στον καπιταλισµό, στην οικονοµία, στον αγώνα κατά της ακροδεξιάς αλλά και στην τέχνη.Χαρακτηρίζει τον πρωθυπουργό «εκπρόσωπο µιας ολιγαρχίας που ανέκαθεν θεωρούσε την Ελλάδα χω-ράφι της και τον λαό µας υπηκόους της, τους οποίους φόρτωνε µε τα χρέη της και τους λοιδορούσε κιόλας». Θεωρεί ότι σχετικά µε την προσφυγή στις κάλπες το ζήτηµα είναι αν ο πρωθυπουργός θέλει να ρισκάρει να περιµένει την εξάντληση της τετραετίας. Κρίνει ότι «ο κ. Μητσοτάκης ελπίζει στον διχασµό του λαού καθώς ένα 20% µε 25% κερδίζει από την κρίση (και µε τα χρήµατα από το Ταµείο Ανάκαµψης) την ώρα που η µεγάλη πλειονότητα κατακρηµνίζεται».Αφήνει όλα τα ενδεχόµενα ανοιχτά υπό προϋποθέσεις όταν τον ρωτάµε για συµµετοχή σε µια συγκυβέρνηση και αν οι προγραµµατικές συµφωνίες περιλαµβάνουν και δυνάµεις που έχουν ψηφίσει µνηµόνια. Οσον αφορά τον Αλ. Τσίπρα, κρατά χαµηλούς τόνους ακόµη και όταν τον ρωτήσαµε αν τον τρέφει πολιτικά η αντιπαράθεση µε τον ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα µε τον πρόεδρό του.Απευθύνει «δηµοκρατικό προσκλητήριο» σε «όλες τις δυνάµεις, σε όποιαν και όποιον θέλει να κάτσουµε γύρω από ένα τραπέζι […] για να συµφωνήσουµε στα βήµατα ρήξης µε την ολιγαρχία».

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης πρόσφατα προσδιόρισε το 2015 σαν διάλειµµα αντιευρωπαϊκού λαϊκισµού. Γιατί το κάνει;Το κάνει ως εκπρόσωπος µιας ολιγαρχίας που ανέκαθεν θεωρούσε την Ελλάδα χωράφι της και τον λαό µας υπηκόους της, τους οποίους φόρτωνε µε τα χρέη της και τους λοιδορούσε κιόλας. Για µια πολύ σύντοµη πε-ρίοδο, την άνοιξη του 2015, αυτή η παρασιτική ολιγαρχία ένιωσε να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της, να µην ελέγχει τον λαό – για πρώτη φορά µετά την περίοδο της Κυβέρνησης του Βουνού. Ακόµη και παραδοσιακοί ψηφοφόροι της ∆εξιάς σήκωσαν κεφάλι. Αυτό δεν µπορούσαν να το αντέξουν. Επρεπε να το δαιµονοποιήσουν, µαζί µε όποιον συνέχισε να τιµά εκείνη την όµορφη άνοιξη.Τι λέτε εσείς, που και τότε που ήσαστε στο Εurogroup και τώρα µε το ΜέΡΑ25 δηλώνετε ευρωπαϊστής;Μη ρωτάτε εµένα. Ακούστε µόνοι σας στο euroleaks.mera25.gr τις συνεδριάσεις εκείνες να δείτε ποιος κατέ-θετε στον διάλογο σοβαρές, τεχνοκρατικά άρτιες προτάσεις, καθ’ όλα συµβατές µε το ευρωπαϊκό δίκαιο και υπέρ του συµφέροντος της πλειονότητας των Ευρωπαίων. Και ποιοι συµπεριφέρονταν ως αγροίκοι, απειλο-ύσαν και αρνούνταν να καταθέσουν οποιαδήποτε λογική πρόταση. Είναι αστείο ότι εκείνοι που τότε στην Ελλάδα φώναζαν «Βάστα, Γερούν» αναφερόµενοι στο ανδρείκελο που έκανε τόσο κακό στην Ευρώπη και σιγόνταραν τον αστοιχείωτο Ρέγκλιγκ αυτoπαρουσιάζονται ως ευρωπαϊστές. Πριν από 200 χρόνια οι ίδιοι θα ταύτιζαν τον ευρωπαϊσµό µε τον Μέτερνιχ και την Ιερά Συµµαχία, όπως σήµερα ταυτίζονται µε την τρόικα. Για το ΜέΡΑ25 ευρωπαϊστές είναι όσοι αντιστέκονται στα κέντρα που πλήττουν βάναυσα την Ευρώπη – την Ιερά Συµµαχία πριν από 200 χρόνια, τις τρόικες σήµερα.Σήµερα λέτε ότι χωρίς να σπας αυγά, χωρίς σύγκρουση, µπορεί µια κυβέρνηση και να οµνύει λεκτικά στην ΕΕ και να εµφανίζεται ότι µπορεί να αποφεύγει υπογραφές που υπαγορεύει η ελίτ της;Οπως καθήκον του πατριώτη είναι να συγκρούεται µε όλο του το είναι µε το ολιγαρχικό κατεστηµένο που κρατά πίσω την πατρίδα του επειδή την αγαπά, έτσι και το καθήκον του ευρωπαϊστή είναι να συγκρούεται µε το ευρωπαϊκό κατεστηµένο που κρατά πίσω την Ευρώπη επειδή ακριβώς είναι ευρωπαϊστής!Σας τρέφει πολιτικά η αντιπαράθεση µε τον ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα µε τον Αλέξη Τσίπρα;Με τρέφει πολιτικά και ηθικά η συστράτευση µε ανθρώπους σε κοινούς καλούς αγώνες µε σκοπό τις ιστορικά απαραίτητες ρήξεις. Ενας από αυτούς τους ανθρώπους ήταν και ο Αλέξης Τσίπρας. Από τότε που παράτησε αυτό τον αγώνα, χαρακτηρίζοντας αυταπάτη την απαραίτητη ρήξη, µε τρέφουν οι συνοδοιπόροι που δεν τα παράτησαν και ιδίως οι νέοι που συστρατεύτηκαν στην πορεία.Εκτιµάτε ακόµη ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα καταφέρει να εξαντλήσει την τετραετία;∆εν τίθεται θέµα να τα καταφέρει. Αν θέλει να την εξαντλήσει, θα την εξαντλήσει. Το ερώτηµα είναι αν θέλει να ρισκάρει να περιµένει.Το σηµείο καµπής για την κάλπη είναι η επαναφορά του πέλεκυ της ΕΕ για το έλλειµµα του κρατικού προϋπολογισµού και το δηµόσιο χρέος ή η κοινωνική πίεση από την αντιλαϊκή επίθεση της Ν∆ σε όλους τους τοµείς;Το δεύτερο λόγω του πρώτου. Το ΜέΡΑ25 προειδοποιούσε προ των εκλογών ότι το 4ο µνηµόνιο (Αύγουστος 2018) θα συνέχιζε τη στασιµότητα, τη βαθιά υφεσιακή δυναµική. Επιβεβαιωθήκαµε, καθώς στο τέλος του 2019 και στις αρχές του 2020 πριν από την πανδηµία η ύφεση φούντωνε. Η πανδηµία απλώς ενέτεινε το προϋπάρχον αδιέξοδο. Οταν λοιπόν η τρόικα (πείτε την ενισχυµένη επιτήρηση, αν προτιµάτε) θα σφίξει τα λουριά της λιτότητας (µε το 5ο µνηµόνιο), τότε η εξελισσόµενη κοινωνική κρίση θα έρθει περισσότερο στην επιφάνεια. Ο κ. Μητσοτάκης ελπίζει στον διχασµό του λαού καθώς ένα 20% µε 25% κερδίζει από την κρίση (και µε τα χρήµατα από το Ταµείο Ανάκαµψης) την ώρα που η µεγάλη πλειονότητα κατακρηµνίζεται.Πώς θα περιγράφατε αυτό που συχνά λέτε «αρπακτική παρασιτική ολιγαρχία» και ποιους περιλαµβάνει για παράδειγµα;Παραδοσιακά περιλάµβανε το τρίγωνο της αµαρτίας: τραπεζικά συµφέροντα – εργολάβοι του δηµοσίου – µέσα µαζικής εξαπάτησης. Πιο πρόσφατα, από το 2015 και έπειτα, το τρίγωνο ενισχύεται µε τη διείσδυση του ψηφιακού παρακράτους (π.χ. µε τις πλατφόρµες που ανατίθενται σε ηµετέρους), των «κόκκινων» δανείων, του τζόγου (π.χ. τσεχικός ΟΠΑΠ, καζίνο Λάτση) και των εξορύξεων. Με το άφθονο χρήµα που ρέει κατά τη διάρκεια της πανδηµίας, τη λίστα Πέτσα και τα νοµοσχέδια-δώρα στους ολιγάρχες το τρίγωνο αυτό γίνεται ολοένα πιο δυνατό, ολοένα πιο αδίστακτο.Η µονοφωνία των ΜΜΕ πώς σπάει;Με τον τερµατισµό της πλειοδοσίας στην απονοµή των αδειών και τη θέσπιση κοινωνικών και ποιοτικών κριτηρίων µαζί µε συµµετοχικές διαδικασίες.Θα συµµετείχατε υπό προϋποθέσεις σε µια συγκυβέρνηση; Οι προγραµµατικές συµφωνίες περιλαµβάνουν και δυνάµεις που έχουν ψηφίσει µνηµόνια;Το ΜέΡΑ25 αποποιείται τους δογµατισµούς και τα ηθικοπλαστικά κηρύγµατα. Οµως θέτουµε εύλογα ερωτήµατα: «Ωραία, λέτε κι εσείς, όπως κι εµείς, ότι πρέπει να προστατευτούν η πρώτη κατοικία και το µικροµάγαζο. Μπορούν όµως να προστατευτούν όταν στην πλατφόρµα του “Ηρακλή” πωλούνται στα αρπακ-τικά τα “κόκκινα” δάνεια που εµπεριέχουν πρώτες κατοικίες και µικροµάγαζα;». Κιχ. Τσιµουδιά. Καµία απάν-τηση. Ξαναρωτάµε: «Σε τι διαφωνείτε µε την πρότασή µας για κατάργηση του “Ηρακλή” και ίδρυση δηµόσιας εταιρείας διαχείρισης των “κόκκινων” δανείων;». Κιχ. Τσιµουδιά. Καµία απάντηση. Γιατί; Μα είναι προφανές: έχουν δεσµευτεί στην τρόικα από τότε που ήταν κυβέρνηση. Μπορεί να υπάρξει προγραµµατική συµφωνία έτσι; Οχι βέβαια.Σε ποιες δυνάµεις απευθύνετε «δηµοκρατικό προσκλητήριο»;Σε όλες! Σε όποια ή όποιον θέλει να κάτσουµε γύρω από ένα τραπέζι όχι για να µοιράσουµε αξιώµατα αλλά για να συµφωνήσουµε στα βήµατα ρήξης µε την ολιγαρχία.Στην πολιτική ισχύει το «ποτέ µη λες ποτέ»;Για όποιον έχει κρατήσει την ηθική του πυξίδα εν λειτουργία και βέβαια δεν ισχύει. Οταν έλεγα «δεν θα υπογράψω ποτέ µνηµόνιο» το εννοούσα. Οταν λέµε «ποτέ» στις εξορύξεις, στη συµµαχία µε το Ισραήλ, στον φασισµό, το εννοούµε.Το νοµοσχέδιο Χατζηδάκη έχει «γαλάζια» πατέντα ή είναι στη γραµµή της ΕΕ για ολική επαναφορά στον εργασιακό µεσαίωνα;Αυτά πάνε µαζί. Απλώς στην Ελλάδα η εκµετάλλευση της εργασίας είναι ανάλογη της µαύρης τρύπας του χρέους.Η Ν∆ έχει αναλάβει το τελικό στάδιο χτισίµατος –νέος Πτωχευτικός Κώδικας, πλειστηριασµοί πρώτης κατοικίας, funds– αυτού που λέτε αποικία χρέους εντός της ευρωζώνης έως το 2060;Ακριβώς.Τέχνη και ακαδηµαϊκή ελευθερία φαίνεται να φοβίζουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία υµνεί παράλληλα την καταστολή. Γιατί;Επειδή µισούν ό,τι δεν καταλαβαίνουν. Ο,τι δεν ελέγχουν.Πιστεύετε στην εναλλακτική διαχείριση του καπιταλισµού; ∆εν είναι παράδοξο ότι µπορεί να υπάρξει καπιταλιστική ανάπτυξη και αυτή ταυτόχρονα να ανταποκρίνεται στις λαϊκές ανάγκες;Οχι. Ο καπιταλισµός δεν εκπολιτίζεται. Ανατρέπεται µόνο. Αλλά η ελεύθερη πτώση του δεν βοηθά στην ανατροπή του καθώς ωφελεί άµεσα τον φασισµό.Βλέπετε να αναδύεται ένας νέος ψυχρός πόλεµος διεθνώς;Είναι ήδη γεγονός ο νέος ψυχρός πόλεµος ΗΠΑ – Κίνας.Τι µπορεί να εκριζώσει την ακροδεξιά στην Ευρώπη και τη χώρα µας;Μόνο ένα διεθνικό, πανευρωπαϊκό προοδευτικό µέτωπο. Είναι άλλωστε ο λόγος που φτιάξαµε το DiEM25.Στο ΜέΡΑ25 και το DiΕΜ25 όλοι συµφωνείτε στα ζητήµατα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό. Οµως υπάρχει εσωκοµµατική διχογνωµία για τη λύση: δυο κράτη ή ένα κράτος στην Παλαιστίνη;Πρόκειται για το ερώτηµα το οποίο συζητάµε πανευρωπαϊκά αυτές τις µέρες και για το οποίο έχει ήδη ξεκινήσει η καθολική ψηφοφορία των µελών µας.Είχατε εκφράσει τη συµπαράστασή σας στον Κεν Λόουτς όταν τον είχαν κατηγορήσει για αντισηµιτισµό. Θα ενοχλούσε κι εσάς µια τέτοια κατηγορία;∆εν είναι θεωρητικό το ερώτηµά σας. Εχω ήδη κατηγορηθεί για αντισηµιτισµό, καθώς οι κύκλοι που στηρίζουν το κράτος απαρτχάιντ που στήνει το Ισραήλ είναι αποφασισµένοι να δολοφονήσουν τον χαρακτήρα όσων αγωνίζονται για ίσα δικαιώµατα Εβραίων και Παλαιστινίων.Παίζει ρόλο ποιος εκτοξεύει τις επιθέσεις ή στην εποχή της επικοινωνίας η λάσπη στον ανεµιστήρα αφήνει ίχνη;Και τα δύο!Μετά το συνέδριο τι;∆ουλειά πολλή. Σε όλη την Ελλάδα.Πείτε µου µια φράση που έχετε κρατήσει και σας συνοδεύει αυτές τις συνεδριακές µέρες του ΜέΡΑ25 από τη Ναόµι Κλάιν ή τον Τζ. Γκάλµπρεϊθ…Η φράση της Ναόµι «το ΟΧΙ δεν αρκεί – χρειαζόµαστε το ΝΑΙ στο κοινό µας σχέδιο». Και το «hasta la victoria siempre» του Ραφαέλ Κορέα αλλά και του Τζ. Γκάλµπρεϊθ.

[Για την ιστοσελίδα του Documento πατήστε εδώ.]

 

The post Συνέντευξη στην Παναγιώτα Μπίτσικα για το Documento appeared first on Yanis Varoufakis.

Για το Συνέδριο του ΜέΡΑ25, την οικονομία, την παιδεία και τον Μυθριδάτη – συνέντευξη στην Φωτεινή Λαμπρίδη και το tvxs

“Aκόμα και σωστό να βγει το ΔΝΤ ως προς την μεγέθυνση, αυτό σημαίνει ότι το 2021 το ΑΕΠ θα πάει στα €172 δις και το 2022 στα €180 δις. Δεδομένου ότι το 2019 μας έλεγαν ότι το ΑΕΠ ήταν €187 δις, το να μιλούν για «αναπτυξιακή έκρηξη» είναι προσβλητικό για την νοημοσύνη ακόμα και των ψηφοφόρων της ΝΔ» λέει μιλώντας στο tvxs.gr o γραμματέας του ΜέΡΑ 25 Γιάννης Βαρουφάκης. Αξιολογεί τα σημαντικότερα σημεία του 1ου Διαβουλευτικού συνεδρίου και σχολιάζει τα θέματα της έξαρσης της εγκληματικότητας, της αναστάτωσης στον χώρο της παιδείας αλλά και τον αντίκτυπο του πολιτικού χιπ χοπ τραγουδιού του Μιθριδάτη. Τι από όσα προέκυψαν  από  από το 1ο Διαβουλευτικό Συνέδριο του ΜέΡΑ25, αξιολογείτε ως πιο σημαντικό;

«Γείωση» του ΜέΡΑ25 στους αγώνες της Δραπετσώνας για αναπνοή, συμπόρευση με κινήματα στα οποία δώσαμε φωνή χωρίς προσπάθεια κηδεμόνευσής τους, σύγκλιση σε θέσεις επί 22 θεματικών μετά από διαφωνίες και διάλογο, επιβεβαίωση της διεθνιστικής μας παράδοσης, ξεκαθάρισμα του νοήματος της στρατηγικής της «υπεύθυνης ανυπακοής», άνοιγμα της συζήτησης για τον ριζοσπαστικό κοινωνικό μετασχηματισμό και τα όρια του Πράσινου Κεϊνσιανισμού (ο οποίος είναι χρήσιμος αλλά δεν αρκεί). Και τέλος, το πάντρεμα μιας νέας αισθητικής και ηθικής με τις πολιτικές θέσεις και δράσεις μας.

Ζητήσατε «την προσχώρηση στην πολιτική μποϊκοτάζ και εμπάργκο του Ισραήλ, αρχικά από τα συνδικάτα, με την ελπίδα να καταστεί κάποτε και κυβερνητική πολιτική της Ελλάδας». Πιστεύετε ότι θα γίνει δεκτή από τα συνδικάτα η πρόταση; Πόσο ρεαλιστικό θεωρείται να καταστεί κάποτε κυβερνητική πολιτική της Ελλάδας;

Το 1980, όταν ζούσα στην Αγγλία, η τότε πρωθυπουργός Θάτσερ απέρριπτε τις απαιτήσεις των διαδηλωτών για κυρώσεις εναντίον του νοτιοαφρικανικού κράτους του Απαρτχάιντ, το οποίο εκείνη στήριζε. Τότε, θυμάμαι, εκείνο που άλλαξε το κλίμα, ήταν η απόφαση μεμονωμένων συνδικάτων να ζητήσουν από τα μέλη τους να μην φορτώνουν ή ξεφορτώνουν πλοία και αεροπλάνα που μετέφεραν εμπορικά φορτία από ή προς την Νότια Αφρική. Σε μερικά χρόνια ακόμα και οι Συντηρητικοί, ενέδωσαν στην λαϊκή απαίτηση για κυρώσεις εναντίον του Απαρτχάιντ έως ότου αποδίδονταν ίσα δικαιώματα σε όλους. Το ίδιο σχεδιάζουμε ως ΜέΡΑ25, ως DiEM25, σήμερα για κάθε ευρωπαϊκή χώρα. Είναι η μόνη ρεαλιστική πολιτική προοδευτικών κομμάτων που σέβονται τον εαυτό τους.

Ποια πιστεύετε ότι είναι τα αίτια των δολοφονιών μελών του οργανωμένου εγκλήματος, γιατί υπάρχει αυτή η έξαρση τις τελευταίες ημέρες και πως σχολιάζετε την απάντηση του κ. Χρυσοχοϊδη;

Όταν δεν γνωρίζω κάτι δεν προσποιούμαι ότι το γνωρίζω. Εκείνο που σίγουρα ξέρω είναι ότι αν ο κ. Χρυσοχοΐδης είχε επενδύσει στην πάταξη του οργανωμένου εγκλήματος την τεράστια ενέργεια και τους πακτωλούς χρήματος που διοχέτευσε στην επίθεση εναντίον φοιτητών, νεολαίων και όλων όσων λένε όχι στην ολιγαρχία, σίγουρα οι μαφιόζοι θα πέρναγαν δυσκολότερες μέρες.

Το ΔΝΤ προβλέπει ανάκαμψη 3,3% φέτος και «αναπτυξιακή έκρηξη» 5,4% το 2022, απονέμει εύσημα στην ελληνική κυβέρνηση γιατί αντέδρασε εγκαίρως και αποτελεσματικά στο ξέσπασμα της κρίσης της πανδημίας, και πιστοποιεί ότι η Ελλάδα διέθεσε ένα δημοσιονομικό πακέτο για την στήριξη της οικονομίας που ήταν από τα μεγαλύτερα στην ευρωζώνη. Πως το σχολιάζετε;

Ακόμα και σωστό να βγει το ΔΝΤ ως προς την μεγέθυνση, αυτό σημαίνει ότι το 2021 το ΑΕΠ θα πάει στα €172 δις και το 2022 στα €180 δις. Δεδομένου ότι το 2019 μας έλεγαν ότι το ΑΕΠ ήταν €187 δις, το να μιλούν για «αναπτυξιακή έκρηξη» είναι προσβλητικό για την νοημοσύνη ακόμα και των ψηφοφόρων της ΝΔ. Όσο για το περίφημο «δημοσιονομικό πακέτο», είτε οι της κυβέρνησης είναι οικονομικά αγράμματοι είτε παραπλανούν χυδαία τον κόσμο έτσι που παρουσιάζουν το τεράστιο έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού ως τονωτική ένεση. Τονωτική ένεση απαιτούσε δύο πράγματα που δεν έγιναν: Πρώτον, κουρέματα φόρων, ασφαλιστικών οφειλών και δόσεων δανείων. Δεύτερον, επενδύσεις. Το ότι το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού ήταν τεράστιο απλά δείχνει το μέγεθος της πληγής που προκάλεσε η οικονομική πανδημία και, ακόμα χειρότερα, το μέγεθος της λιτότητας που θα ακολουθήσει με το που η τρόικα θα τους επιβάλει να ισοσκελίσουν τον κρατικό προϋπολογισμό.

Η πανδημία και η διαχείριση της θα επηρεάσει το χρέος και με ποιον τρόπο; 

Αν θα το επηρεάσει; Το έχει ήδη εκτοξεύσει εκτός της στρατόσφαιρας! Ήταν που ήταν απολύτως μη βιώσιμο, τώρα πια βρίσκεται σε επίπεδα που αν δεν ήταν τόσο τραγικά θα ήταν για γέλια. Ο μόνος λόγος που η όλο και αυξανόμενη χρεοκοπία του κράτους μας δεν είναι πρωτοσέλιδο παγκοσμίως είναι ότι η τρόικα αποφάσισε να μην γίνει πρωτοσέλιδο – αποδεικνύοντας άλλη μια φορά ότι εκείνοι αποφασίζουν πότε η χρεοκοπία θα γίνεται θέμα συζήτησης και πότε όχι. Προς το παρόν, η ΕΚΤ αγοράζει όσο-όσο τα ομόλογα του κ. Σταϊκούρα και, για αυτό, πέφτουν σαν μανιακοί οι κερδοσκόποι να τα αγοράσουν πρώτοι. Όμως, από του χρόνου δύο πράγματα αλλάζουν: Πρώτον, η ΕΚΤ θα σταματήσει να αγοράζει νέο ελληνικό κρατικό χρέος. Δεύτερον, οι Βρυξέλλες θα απαιτήσουν ισοσκελισμό του κρατικού προϋπολογισμού. Αν η κυβέρνηση τολμήσει να τους φέρει αντίρρηση, μ΄ ένα νεύμα της τρόικας τα επιτόκια δανεισμού θα ανέβουν. Τί σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνουν ότι η όλο και βαθύτερη χρεοκοπία αυξάνει την εξάρτηση του κράτους από μια τρόικα που σε λίγο θα απαιτεί νέα λιτότητα. Έτσι, θα επεκτείνεται η Οργουελιανή κατάσταση της επέκτασης της μνημονιακής κακοδαιμονίας του λαού σε μια περίοδο που του λένε ότι τα μνημόνια πέρασαν.

Υπάρχει αναβρασμός στον χώρο της παιδείας εξαιτίας και της πανεπιστημιακής αστυνομίας αλλά και του κόφτη που θα επέλθει στις πανελλαδικές εξαιτίας της βάσης του 10. Ποιο είναι το σχόλιο σας;

Τα ΜΑΤ και η αστυνομία στα πανεπιστήμια εξ αρχής είχαν στόχο να συμβολίσουν την άλωση της δημόσιας πανεπιστημιακής παιδείας. Η βάση του 10 χρησιμοποιείται για την μεταφορά όγκου νεολαίας από την δημόσια στην ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση. Όμως, ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το δημόσιο πανεπιστήμιο είναι η ιδιωτικοποίηση εκ των έσω μέσα από την όλο και μεγαλύτερη διείσδυση της αγοράς στα προπτυχιακά, π.χ. με τα ξενόγλωσσα προγράμματα με δίδακτρα. Είναι ένα «έργο» που, ως πανεπιστημιακός, το έχω δει να παίζεται σε δύο διαφορετικές χώρες (Βρετανία, Αυστραλία). Το ΜέΡΑ25 κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στην πανεπιστημιακή κοινότητα: Φοβού την διάβρωση της δωρεάν παιδείας εκ των έσω περισσότερο από τους αστυνομικούς του κ. Χρυσοχοΐδη. Τουλάχιστον αυτούς τους αναγνωρίζεις από τις στολές τους. Αντίθετα, οι ατζέντηδες της εκ των έσω ιδιωτικοποίησης δεν φέρουν διακριτικά αλλά, ίσως και εν αγνοία τους, διαβρώνουν το δημόσιο πανεπιστήμιο πολύ αποτελεσματικότερα.

Το τραγούδι του Μιθριδάτη και η επιτυχία του ενόχλησε πολύ την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ. Το ακούσατε; Πως σχολιάζετε το τραγούδι και τον αντίκτυπο;

Συγκινητικό. Ένα χαστούκι όχι απλά στη κυβέρνηση αλλά και όσους, από την δική μας μεριά, χαρακτήρισαν «αυταπάτες» την ανένδοτη αντίσταση σε εκείνους που βάζουν στον γύψο της ελπίδες της νεολαίας για «ένα καλύτερο αύριο».

The post Για το Συνέδριο του ΜέΡΑ25, την οικονομία, την παιδεία και τον Μυθριδάτη – συνέντευξη στην Φωτεινή Λαμπρίδη και το tvxs appeared first on Yanis Varoufakis.

Discussing the Great Sausage War, Foreign Aid, Lockdowns & Taking the Knee on BBC-TV’s Question Time – 10 JUNE 2021

Fiona Bruce presents an hour of topical debate with a virtual audience from around the UK. On the panel: Gillian Keegan MP, minister for apprenticeships and skills, Conservative; Lucy Powell MP, shadow secretary of state for housing, Labour; Yanis Varoufakis, economist, author, former finance minister of Greece, member of the Greek parliament and founder of the Greek political party the European Realistic Disobedience Front, or MeRA25; Kavita Oberoi OBE, entrepreneur and founder of an IT company specialising in healthcare, contributor to Channel 4’s ‘The Secret Millionaire’ and the BBC’s ‘The Apprentice: You’re Fired’; and political commentator and former pollster for the Republican Party, Frank Luntz.

The post Discussing the Great Sausage War, Foreign Aid, Lockdowns & Taking the Knee on BBC-TV’s Question Time – 10 JUNE 2021 appeared first on Yanis Varoufakis.

A bossless economy? Discussing participatory economics with Michael Albert on DiEM-TV’s ‘Another Now’

The post A bossless economy? Discussing participatory economics with Michael Albert on DiEM-TV’s ‘Another Now’ appeared first on Yanis Varoufakis.

Is Universal Basic Income a good idea? My debate with Daron Acemoglou on Pairagraph

Pairagragh hosts structured debates between pairs of scholars, politicians etc. taking opposing views on some issue. In this one, Daron Acemoglu and I are debating Universal Basic Income – Daron opposing it and I defending it. Enjoy!Daron Acemoglou’s opening salvo We need a better and stronger social safety net. We need ways of combating inequality. We need to create a fairer society. Why not, then, sign up for Universal Basic Income (UBI), which would give a basic income to all citizens who are all adults, for example, $1000 a month for every adult American?Yet, UBI is a flawed idea.This is for two basic reasons.First, a better social safety net means a better-designed social safety net. UBI misallocates funds. Rather than transferring to people in need — for example, those requiring financial help because of poverty or unemployment — it pays out to the rich and the middle class as well.Its advocates might say this is by design: when we transfer to everybody, we make everybody a stakeholder in UBI. I fear that’s wishful thinking. Billionaires will not become fans of redistribution programs because they are getting $1000 a month.A combination of moderate minimum wages (like the $15 an hour being debated in the US now), earned income tax credit (which augments the take-home pay of low-earning workers), universal health care, and a decent level of transfers to people temporarily or permanently out of a job would improve the income distribution much more, while costing much less.Second, UBI is the wrong solution to the wrong problem. Many, like the former Democratic presidential hopeful Andrew Yang, advocate it because they think the future will be one without jobs.There are several layers of misconceptions in these claims. There is little evidence that jobs are disappearing en masse, even if automation, led by robots and algorithms, is displacing workers from some of the tasks they used to perform. However, the problem they are creating isn’t one of joblessness, but one of an acute shortage of good jobs — jobs with decent wages, security, career-building opportunities and a sense of purpose.UBI doesn’t deal with this underlying problem and is defeatist. We should and can create good jobs for a larger fraction of the population — not just those with elite college degrees and postgraduate certification, but for all workers. To do this, we need to redirect technological change away from automation, reduce the hold of large corporations, especially of the big tech, on the future of technology and work, and increase the protection for and the bargaining power of workers. UBI doesn’t do any of this. Rather, it’s like bread and circus were to ancient Romans. Handouts and diversions for the people left behind.UBI isn’t just flawed. It is also politically precarious. Some of its advocates, from the left, view it as a way of increasing redistribution. Yet to many of its advocates on the right — in Silicon Valley and libertarian circles — it is a way of paring down the safety net. This is a marriage made in hell.Rather than being distracted by the chimera of UBI, we should try to build a better future for workers, which starts with a focus on good jobs, an effort to slow down and counteract excessive automation, and a commitment to building a stronger and better-design social safety net. My first reply If UBI were meant as a substitute for the existing safety net, I would also reject it. If it were meant as an admission of defeat in the struggle to create good quality work, I would oppose it. And, if it were to be funded through normal taxation, I would campaign against it.Like Daron, I too was left unimpressed by early UBI proposals. In the 1970s, I could see how class warriors fighting the corporate corner, notably Milton Friedman, endorsed UBI as a means of tearing up the postwar safety net which had done so much to ameliorate poverty. Echoes of their scheme hit me in 2015 when, as Greece’s finance minister, I was pressurised by the infamous troika to replace existing benefits with a flat, measly, ‘minimum guaranteed income’ – a naked tactic for eradicating what was left of Greece’s welfare state, which I fought tooth and nail.So, why am I supporting a form of UBI now? Because the world changed drastically in 2008. Today, a therapeutic, non-divisive, progressive form of UBI – which I prefer to refer to as a Universal Basic Dividend, or UBD – is both feasible and necessary. The key is to recognise it as an essential complement to an indispensable safety net, a Green New Deal, and a jobs’ guarantee program.Let me begin with its feasibility: In the post-2008 world, there is no need to tax struggling workers so as to pay a monthly allowance to layabout surfers or the rich. But, if not through taxation, how shall we pay for this UBD?It will be paid, in part, by central banks directly into every resident’s bank account – replacing the inequality-maximising, inefficient practice of pumping gargantuan liquidity into private banks which, then, lend it to corporations which, in turn, use it to buy back their own shares – with next to zero green, good quality jobs added at the end of the day. As for the second source of UBD’s funding, here is an idea: Legislate into existence a Public Equity Depository where corporations have to deposit, say, 10% of their shares – in recognition of the fact that, these days, everyone contributes to the corporations’ capital stock (through their taxes for research that corporations exploit, by using Google’s search engine, or writing up a review in Amazon). The accumulating dividends can then fund part of a UBD.Why is such a UBD necessary? For three reasons: First, because safety nets often entrap those who fall into it while offering no protection to the millions forced to join the ranks of the precariat – or those who do important, but unwaged, care work. Secondly, a poor person’s trust fund (a UBD!) would prove, today, far more effective in boosting workers’ severely diminished bargaining power than even a sizeable Green New Deal. And, thirdly, because without a UBD to fall back on, an otherwise laudable jobs guarantee program may degenerate into a latter-day Victorian workhouse.A Green New Deal, a stronger safety net, a job’s guarantee, and legal impediments to the unbearable robotisation of the precariat are necessary. But they are not sufficient. Nothing short of the re-distribution of property rights over socially produced money and capital (that a UBD would kickstart) can reverse the post-2008 triumph of socialism for the very few and of stagnation for the many. Daron’s reply So how do we build a better labor market, a fairer economy and a more robust social safety net? Should UBI or what Varoufakis calls a UBD (universal basic dividend) be part of it?My conviction is that our main objective should be to fight poverty and guarantee decent living standards for those at the bottom of the distribution. The problem with UBI is that it does not target these citizens.Imagine we are paying $1,000 a month to every adult in a country. The $1,000 going to those above median income will not help reduce poverty. It is not even a well targeted transfer, since these individuals are simultaneously paying taxes and receiving lump-sum money; it would be better, from the viewpoint of economic efficiency, to reduce their marginal tax rate slightly rather than handing them a $1,000 transfer.But neither a transfer of $1,000 to those earning above the median nor devoting this amount to reduce their marginal tax rates are good uses of government funds. Rather, the social safety net would be stronger if those funds were also used to bolster the living standards of those in the bottom 20 or 30% — for example, in order to achieve a minimum income of $2,000 a month for every adult.What about creating transfer-induced poverty traps, some might worry? The concern here is that a transfer of, say, $2,000 a month for adults with the lowest earnings may discourage job-seeking, because as earnings increase, transfers will cease. This is the reason why transfers to the non-employed and low-earners should be supplemented with negative income tax systems, such as the Earned Income Tax Credit (EITC) in the US. A well-designed scheme would subsidize earnings around the “notch” where an individual or household starts earning the minimum income, so that they continue to be incentivized to find work and increase their take-home pay when possible.What about encouraging employers to pay higher wages to workers? This is another important policy objective, especially as good jobs for workers without postgraduate degrees are becoming increasingly scarce. But there is no evidence that UBI would have any such benefits, and we have already tried and tested tools for achieving these objectives: minimum wages and protection for workers, so that they can have a voice and bargain for better pay and working conditions.It is not only that UBI is not well-calibrated to achieve our main objective; it also obscures the policy priorities. Ensuring that there is a decent supply of good — high-wage, stable and career-building — jobs for workers without postgraduate degrees should be the main priority for the next decades. This is even more challenging when we add to the mix the necessity to reduce carbon emissions, as this means the elimination of jobs in mining and the traditional energy sector. The battle for UBI would distract from this focus — a particularly important concern, since UBI is often marketed as a response to the inevitable disappearance of jobs.What about the “two birds with one stone” justification — tax wealth and profits and use the proceeds for UBI or UBD? Yet there is no reason to tie where tax revenue comes with how this revenue should be used. If there is a good justification for taxing profits and wealth, we should do it, and then deploy the revenue in the best way we can.Many corporations have excessive profits because they avoid taxes or find regulatory loopholes. The best way of dealing with this is to improve regulation and tax enforcement.The excessive power of capital over labor is often rooted in and further feeds into low taxes on corporate profits and capital. As I have argued elsewhere, there are strong reasons for increasing corporate income taxes, which, if designed well, can do more than preventing excessive profits fed by tax dodges; it can also level the playing field between capital and labor, and discourage excessive automation.There is nothing inevitable about a two-tiered society, in which a small minority with post-graduate degrees, specialized skills and entrepreneurial opportunities have all the earning capacity and command all social status, and the rest are increasingly seen as marginal and dispensable. UBI adds to this narrative, even if unwittingly. It admits defeat and signals that economic contribution and tax revenue will come from an increasingly small fraction of society and we just have to find a way of redistributing it to the rest.This is the wrong vision. We can and should create higher-quality jobs and a fairer economy, where the vast majority of people can meaningfully contribute to economic surplus and the common good. But this necessitates a radical overhaul of the welfare state and our tax codes, and, as importantly, a huge redirection of technological change away from ceaseless automation towards supporting and furthering human productivity.We should focus on these challenging priorities, not get distracted by a UBI debate, which, at best, can further cement a dystopian two-tiered society.My second, and final, replyUBI cannot civilise labour markets. But nor can the old social-democratic toolkit championed by Daron. The reason? Post-2008 developments, accelerated by the pandemic, have caused capitalism to reach a point of no return to an economic system that smart tax, benefit and regulation tweaks might have once civilised.Daron, rightly, dreads a future society divided between a minority of highly paid professionals central to the running of Big Tech and a mass of miserable folk confined to their couches and kept alive by a woeful Milton Friedman-inspired UBI.For my part, I dread more the post-capitalist technofeudal dystopia we already live in: The wealth of the very few kept buoyant by a torrent of central bank money while economic life is increasingly dominated by tech-fiefdoms with immense extractive powers over, on the one hand, an ever-expanding precariat and, on the other, the masses who provide them with most of their capital stock for free (e.g., data, photos, reviews).No wealth or negative income tax can even scratch the epidermis of this behemoth. No government intervention can slow down the mechanisation of workers spurred on by the new automation. Labour markets, today, are beyond reform. We can no longer fight poverty, precarity and industrial-scale hopelessness by strengthening the safety net or experimenting with novel tax rates.To create a modicum of shared prosperity, we must liberate as many as possible from the tyranny of the labour market. Which means giving people the option to work usefully and creatively without having to sell their labour – not at all the same as paying them to be idle. And this is where the Universal Basic Dividend (UBD) comes in: as a trust fund for the many.The affluent understand that trust funds grant their kids freedom from bullshit jobs, a prerequisite for a creative life. A trust fund for everyone democratises the right to say ‘no’ to exploitative terms, ends ritual humiliation in social security offices, benefits the Treasury (which recoups the richer people’s UBD at the end the tax year) and, importantly, allows people to do hugely important work outside the labour market (caring for others, experimenting in the arts, studying for the hell of it).To make a modest trust fund available to all I have proposed we legislate that a minimum percentage of a corporation’s shares be handed over to a Public Equity Depository at the Central Bank which then offers a digital bank account to every resident in which it deposits both their share of the dividends accumulating in the Depository plus a top up credit – a people’s ‘quantitative easing’ whose level adjusts with the business cycle. Such a UBD would make the central bank’s money tree provide for everyone, rather than for the exclusive benefit of the top 0,1%, while making a dent into the monopoly of the same 0.1% over capital that is produced by the masses.To end poverty and exploitation the dangerous illusion that waged labour remains key to shared prosperity must be jettisoned.

(If interested in my first debate on Pairagraph, on whether US public debt is about to explode, see here)

The post Is Universal Basic Income a good idea? My debate with Daron Acemoglou on Pairagraph appeared first on Yanis Varoufakis.