Ton van 't Hof's Blog: Ton van ’t Hof, page 63

‘Iedere kunstenaar heeft op enig moment in zijn carrière ...

‘Iedere kunstenaar heeft op enig moment in zijn carrière wel getracht gedichten te schrijven.’ – Georg Baselitz Uit de kluiten gewassen hortensia’s uitgegraven en ingeladen, in Bolsward, een aanhanger vol. Stonk na afloop een uur in wind. Wat een bekentenis is. Later nog verwarmingsbuizen gehaald, en olijven o.a. Was geroerd door de zeer geëmotioneerde etappewinnaar … Lees verder

Zijn er waarheden die pas in en door het poëtisch spreken...

Zijn er waarheden die pas in en door het poëtisch spreken gesticht worden? Kan poëzie in dienst staan van waarheid? En zo ja, hoe? En over wat voor een soort waarheid of waarheden hebben we het dan eigenlijk? Bestaat er zoiets als het poëtisch weten? Waarom dit me interesseert? Ik zal het nooit weten. Tevens … Lees verder

Dat je je tegenwoordig móet uitspreken, hoorde ik in een ...

Dat je je tegenwoordig móet uitspreken, hoorde ik in een podcast over voetbal en politiek, en dat deden de twee gespreksgenoten dan ook. Omdat beiden geen kaas van voetbal en de voetbalwereld hebben gegeten, verzandde de uitzending bij herhaling in leuterpraat. Of de afsluitende vraag serieus bedoeld was, weet ik niet: Wie moet er politiek … Lees verder

Het verschil tussen mijn zelfbeeld en de werkelijkheid: h...

Het verschil tussen mijn zelfbeeld en de werkelijkheid: hoe laat zich dat beschrijven? Persoonlijke illusiepolitiek. Op zich wel stoer: bbq’n terwijl het regent. De rol die me het beste past? Die van stofzuiger. Dat was vroeger al zo, en is nu nog steeds het geval. Zowel binnen als buiten het veld.

Rodrigues is een eiland in de Indische Oceaan en maakt de...

Rodrigues is een eiland in de Indische Oceaan en maakt deel uit van de republiek Mauritius. De temperatuur schommelt er rond de 25°C. Büch bezocht het veertig jaar geleden. Hij droeg een T-shirt met een ijsbeer erop. Oké, ik geef het volmondig toe, ik verdoe tijd, voor de zoveelste keer, met comakijken naar alle afleveringen … Lees verder

Een stuk riolering aangelegd. Dat deel waarin de drek str...

Een stuk riolering aangelegd. Dat deel waarin de drek straks een val van meer dan twee meter zal gaan maken, loodrecht naar beneden, vanaf de eerste verdieping het onderaardse afvoerkanaal in. Ik had er een goed gevoel bij. Schrijf niet boven je kunnen, adviseerde Kluun, die te gast was bij Van Willigenburg en Breukers. Onlangs … Lees verder

Harkte het grasveld aan en dacht ondertussen na over lite...

Harkte het grasveld aan en dacht ondertussen na over literair activisme. Een activist voert actie om een politiek doel te bereiken. Literaire activisten willen met het schrijven van literaire werken politieke doelen bereiken. Ze zijn geëngageerd, nemen in hun geschriften stelling inzake actuele maatschappelijke problemen. En hopen dan dat er iets gebeurt, verandert. Mijn sympathie … Lees verder

Rietdekker wegens te veel regen naar huis gegaan. Zelf de...

Rietdekker wegens te veel regen naar huis gegaan. Zelf de bouw van het nieuwe toilet hervat. Later op en neer naar Holwerd gelopen, voor een pot appelstroop. Op het godsakkertje van Waaxens een kwak veldbloemen. Dat het leven zich verkleint naarmate je ouder wordt.

Een dag aan de poort

John Ashbery in Can You Hear, Bird (1995):

EEN DAG AAN DE POORTEen slobberige en demotiverendewind nam het over van het knarsende verkeer.Wolken van de stokerijbedekten de hemel. De verkoop van ocarina’s kelderde.Geloof me, het was een situatie waarin Aladins lampmisschien een ommekeer teweeg had kunnen brengen. En waar was ik?Tussen architectuur, tijdschriften, gerecyclede vis,wachtend totdat slijtagein mijn grafiek zou verschijnen. Succes,bonne chance. Wijs de citersen hun vrienden op me, de ondes-Martenot.Alleen zeg ik: Wat hierheen komt verkwijntautomatisch. En de mist, ingrijpend.Zoals een gevleugelde traangeheime rijksdocumenten becommentarieert,verminderen andere tederheden de scherpe kantjesvan het wachten. Groot, pislink,gekleed in de kleren van de dag,zijn paraplu vasthoudend, draaide hij zich half omen riep kst. Zei dat hij ons nodig had.Zei dat de lucht vanavond Iers groen zou zijn.

Wie ooit vol spanning op de uitslag van een medisch onderzoek heeft gewacht, zoals ik, herkent zichzelf wellicht in dit gedicht. De vreselijkste gedachten spookten door mijn hoofd. Ik klopte bijkans aan de hemelpoort. Want je weet: op een dag is het voorbij: ‘Wat hierheen komt verkwijnt / automatisch.’

Ashbery was bijna zeventig toen Can You Hear, Bird werd uitgebracht. Een leeftijd waarop je je nadrukkelijk realiseert dat alles verandert, vergankelijk is. Het is niet onaannemelijk dat hij dit gedicht schreef met een nare wachtkamerervaring in zijn achterhoofd.

Maar wie is die ‘hij’ in de laatste strofe? De arts die de uitslag van het onderzoek meedeelt? Een gepikeerde man met de zeis? Petrus, eerste der apostelen? God zelve? Niets is zeker bij Ashbery.

Ik zit en mediteer

:

Ik zit en mediteer in stilte en donkerte
waar niets in je opkomt
ik veeg voor huis als de westenwind geluwd is
ik maak een pad voor het maanlicht