Ton van 't Hof's Blog: Ton van ’t Hof, page 4

Horizontale escalatie

Gisteren met de benenwagen, trein & boot naar Portofino afgereisd, het Saint-Tropez van Ligurië, waar we over de toeristenhoofden konden lopen, maar toch nog een tafeltje vonden voor een buitengewoon lekkere lunch, o.a. linguine met pesto, boontjes en aardappel.

Vandaag gorgonzola gehaald, bij het plaatselijke kruideniertje, en verse focaccia, vuistgrote nectarines en ruige grappa ter verschalking in de olijfboomgaard, alwaar ik werd opgevreten door muskieten, voor wiens beet ik allergisch ben: ik zie eruit alsof ik de mazelen heb.

In de verte, in het zonlicht dat schitterde op zee, een piepklein zeil, zeilende nergens heen. Aan boord, zo bedacht ik me, politici.

‘Met holle woorden los je geen oorlogen op’, murmelde Trumpy Dumpy, die dringend behoefte heeft aan een paracetamolletje, tot de Algemene Vergadering van de Verenigde Staten.

Ondertussen escaleert Poetin horizontaal, in de hoop dat schermutselingen aan Roemeense, Poolse, Baltische en Finse grenzen tot (op zijn minst) aandachtsversnippering van de NAVO zullen leiden. De haperende Russische economie lijkt de despoot dan toch van zijn ankers te hebben geslagen. Vanaf nu zou ik elke grensschending met gericht vuur beantwoorden.

Onder een olijfboom

Zoagli, Ligurië, niet ver van waar Ezra Pound jaren resideerde. Hoge luchtvochtigheid. Ons verblijf verheft zich volgens de stappenteller circa dertig verdiepingen boven zee. Onze conditie wordt dagelijks aan een test onderworpen. Minpuntje: muskieten, zulke! (Zo dik als mijn duim.)

Zat de hele middag onder een olijfboom op een witte plastic stoel met een kapotte armleuning recht tegenover het havenplaatsje Portofino, aan de overkant van de baai, waar miljonairs huizen.

Downloadde een zootje kranten en las met afgrijzen het politieke nieuws van de afgelopen dagen: nee, ik wil niet terugkeren naar een land waar de helft van de bevolking zich inmiddels heeft ontpopt als fascistoïde, onder wie nogal wat oud-ambtgenoten!

Collega-dichter Ezra Pound was overigens óók een asshole fascist. Na de Tweede Wereldoorlog werd hij beschuldigd van landverraad, maar belandde op grond van grootheidswaan meer dan tien jaar in een gesticht.

‘Veel politici zijn niet goed snik, dat is natuurlijk een algemeen bekend feit.’ – Maarten van Rossem

Bij nacht en ontij

Van de staat van beroering waarin de wereld kennelijk verkeert viel hier weinig te merken vandaag. Alles ging zo zijn gangetje. Alsof de leugen niet regeert. Alsof Yeşilgöz geen nonsens verkocht tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen.

Bovendien nam ik om welke reden dan ook de dingen zoals ze zijn.

Wat vreemd genoeg voelde alsof ik iets úítrichtte in de wereld.

Werd nog geprikt, hoorde een arts aan & wachtte op een bus die tien minuten te laat was.

In de wei, bij nacht en ontij: schapen.

#1745

Vastloper

Liep weer eens vast in mijn controledrang en geldingsdrang en herhaalde honderdmaal dat loslaten een proces is.

Stelde me een Europa aan de zijlijn voor.

Gaf me vervolgens ter bestrijding van de droefheid over aan een geestig terzijde: poetste een uur lang alsóf het een lieve lust was.

Nadeel van de wandelroute die ik vandaag aflegde is dat je onderweg geen enkele boom tegenkomt waaronder je goed kunt schuilen. Druipnat ging ik net als de vogels en het vee op in de omgeving.

Lotgenoten van elkaar.

Voor mijn geestesoog

Poes Lien is ziek, keelontsteking volgens de dierenarts. Al dagen wil ze niet eten of drinken. Dus spuiten we op gezette tijden maar vloeibaar voedsel met een spuitje in haar bek.

Wandelde tussen buien door en bij windkracht zeven, géén pet op, naar de vuurtoren van Bornwird en zag onderweg een blauwe reiger een noodlanding in een weiland maken. Dacht ook nog over de toestand van de wereld na, wat resulteerde in enkele onbedaarlijke lach- en hoestbuien.

Telkens als ik het woord labiel hoor passeert Dilan Yeşilgöz voor mijn geestesoog.

Hoorde Ruslandkenner Hans van Koningsbrugge, met wie ik ooit een goed glas wodka dronk, voorspellen dat Rusland over een half jaartje economisch instort als een kaartenhuis, waarna ik met de vuisten omhoog als antennes naar de hemelboog onze woonkamer op en neer begon te rennen. Wat weer werd gevolgd door een lachstuip en een aanval van hoest.

Even leek er een grens bereikt in wat ik bevatten kan.

Ton van ’t Hof, Procreate, 2025

#1724

Ton van ’t Hof, Procreate, 2025

#1722

Ton van ’t Hof, Procreate, 2025

Lofzang

Pom Wolff recenseerde als eerste mijn dichtbundel Gelukkig de mens die ergens verwacht wordt, die vorige week verscheen. Uit de laatste alinea: ‘U begrijpt dat deze recensie een lofzang is. Ik kan er niks aan doen, het is niet anders. Eigenlijk weet je niet wat je overkomt als lezer.’

Kocht nieuwe wandelschoenen en wandelde ze in.

Keek op uit mijn digitale boek (De prullenmand heeft veel plezier aan mij) en zag onder een struik in de tuin een flesje zonnebrandmiddel staan, in de regen.

‘Het heerlijke aan schrijven is dat je je kan terugtrekken op je eigen plek en iets kan verzinnen, dat je je zo kan afsluiten voor die rotwereld buiten.’ – Mensje van Keulen

In De prullenmand heeft veel plezier aan mij laat Thomas Heerma van Voss oude en veelal vergeten schrijvers aan het woord. Van de meesten heb ik één of meerdere boeken gelezen. Een thema dat in elk interview terugkeert is, niet geheel onverwachts, vergankelijkheid: die van het schrijverschap en die van het leven. Nam me na het lezen van dit boek wel voor om me nóóít meer uit te laten, tegen wie dan ook, over al het zuur dat komt met de ouderdom. Drágen die hap.

Op voet van oorlog

Werkte het grootste deel van de dag in de tuin en genoot van de nazomer. De radio hield me op de hoogte van het laatste nieuws over de Russische schending van het NAVO-luchtruim boven Polen. Drones zouden negentien keer zonder toestemming zijn binnengevlogen. Té vaak om van een vergissing te kunnen spreken. Hier is sprake van een provocatie, die als doel heeft het NAVO-bondgenootschap zowel politiek als militair te testen. Jammer genoeg zijn niet alle drones neergehaald. Maar dat ook Nederlandse F-35’s betrokken zijn geweest bij het neerschieten van in totaal vier stuks geeft de wil aan om elkaar bij te staan. Het antoniem van koude oorlog (toestand van vijandigheid zonder gevechtshandelingen) is oorlog. Feitelijk zijn we op voet van oorlog met Rusland.

Sprak de militair, géén politicus, b.d.

Niet dat ik niet politiek kan zijn. De doot aan Poetin.

Vladimir Poetin, Ton van ’t Hof, Procreate, 2025