Ancient Light Quotes

“I guard my memories of my lost one jealously, keep them securely under wraps, like a folio of delicate watercolours that must be protected from the harsh light of day.”
― John Banville, Ancient Light

“These things that were between us, these and a myriad others, a myriad myriad, these remain of her, but what will become of them when I am gone, I who am their repository and sole preserver?”
― John Banville, Ancient Light

“Yes, another April; in a way, in this story, it is always April.”
― John Banville, Ancient Light

“Imágenes del pasado remoto se agolpan en mi cabeza, y la mitad de las veces soy incapaz de distinguir si son recuerdos o invenciones. Tampoco es que haya mucha diferencia, si es que hay alguna. Hay quien afirma que, sin darnos cuenta, nos lo vamos inventando todo, adornándolo y embelleciéndolo, y me inclino a creerlo, pues Madame Memoria es una gran y sutil fingidora. Los pecios que elijo salvar del naufragio general —¿y qué es la vida, sino un naufragio gradual?— a veces asumen un aspecto de inevitabilidad cuando los exhibo en sus vitrinas, pero son azarosos; quizá representativos, quizá de manera convincente, pero sin embargo azarosos.”
― John Banville, Antigua luz

“Sleep is uncanny, I have always found it so, a nightly dress-rehearsal for being dead.”
― John Banville, Ancient Light

“¿Recordáis cómo era abril cuando éramos jóvenes, esa sensación de líquida impetuosidad y el viento extrayendo cucharadas azules del aire y los pájaros fuera de sí en los árboles que ya habían echado brotes?”
― John Banville, Antigua Luz

“What did I brood on, sitting there in the classic pose with my elbows on my knees and my chin on my hands? We do not need to go to the Greeks, our tragic predicament is written out on rolls of lavatory paper.”
― John Banville, Ancient Light

“The dead are my dark matter, filling up impalpably the empty spaces of the world.”
― John Banville, Ancient Light

“Remember what April was like when we were young, that sense of liquid rushing and the wind taking blue scoops out of the air and the birds beside themselves in the budding trees?”
― John Banville, Ancient Light

“Yet even without saying, each knew what the other was thinking, and, more acutely, what the other was feeling -- this is a further effect of our shared sorrow, this empathy, this mournful telepathy.”
― John Banville, Ancient Light

“Whom now would I love, and who would love me?”
― John Banville, Ancient Light

“I have a notion that all men worry that all women do not really care for the physical manifestations of love, and only acquiesce to them so as to indulge us, their overgrown, needful, insatiate infants. Hence the unwavering hold over us of the myth of the nymphomaniac, that fabulous creature more elusive than the unicorn or unicorn's lady, which, once found, would allay our deepest fears.”
― John Banville, Ancient Light

“Οι νεκροί είναι η σκοτεινή μου ύλη, καταλαμβάνουν αόρατοι τους κενούς χώρους του κόσμου.”
― John Banville, Ancient Light

“Πόσο συχνά μοιάζει το παρελθόν με παζλ από το οποίο λείπουν τα πιο καίρια κομμάτια.”
― John Banville, Ancient Light

“Άλλες φορές, όταν είχα έστω και την παραμικρή υποψία ότι μπορεί να υπονοούσε κάτι τέτοιο, έσπευδα κατευθείαν να αρχίσω να γκρινιάζω, να κλαψουρίζω ή να χτυπάω κάτω τις γροθιές μου, γιατί ήμουν ακόμη παιδί, μην το ξεχνάτε, και θεωρούσα, όπως κάθε παιδί, ότι και η ηπιότερη απειλή κατά της ευημερίας μου απαιτούσε επειγόντως μια άμεση, δακρύβρεχτη και θορυβώδη αντίδραση.”
― John Banville, Ancient Light

“Έχω να πω το εξής για τον πόνο της ψυχής – ότι προσδίδει ένα ζοφερό βάρος στα πράγματα και ρίχνει επάνω τους ένα πρωτόγνωρα ψυχρό, αποκαλυπτικό φως. Διαστέλλει το πνεύμα, αφαιρεί το προστατευτικό εξωτερικό περίβλημα και αφήνει τον εσωτερικό εαυτό εκτεθειμένο στα στοιχεία της φύσης, με όλα τα νεύρα ξεγυμνωμένα να αντηχούν σαν χορδές της άρπας στον άνεμο.”
― John Banville, Ancient Light

“Τι παράξενο πράγμα που είναι η άμεση, η τόσο στενή εγγύτητα μ’ έναν άλλον. Ή μήπως μόνο εγώ το βρίσκω παράξενο… Για το γεγονός αυτό, νομίζω ότι οφείλω να ευχαριστήσω – ή να κατηγορήσω – την κυρία Γκρέι. Με έβαλε τόσο πρόωρα στην αγκαλιά της, ώστε δεν μου δόθηκε αρκετός χρόνος για να διδαχθώ τους νόμους της ορθής προοπτικής. Επειδή εκείνη ήταν τόσο κοντά μου, όλοι οι υπόλοιποι εξωθήθηκαν δυσανάλογα μακριά.”
― John Banville, Ancient Light

“Τα χρώματα της, για μένα, ήταν γκρίζα όπως το όνομά της, αλλά μιας συγκεκριμένης απόχρωσης του γκρι που είχε μέσα το μενεξεδί, την όμπρα, το ροζ και μιαν άλλη χροιά για την οποία δεν βρίσκω όνομα – σκούρο τσάι; μελανό αγιόκλημα; - που την ανακάλυπτα στα πιο κρυφά μέρη, στις πτυχές των κάτω χειλιών της και στην άλω του μικρού αστεριού που ήταν έγκλειστο στη σχισμή του πισινού της.”
― John Banville, Ancient Light

“Δεν έγινε εύκολα το πέρασμα από την ιδεατή αιθέρια ύπαρξη στην πραγματική γυναίκα. Στην αρχή με αποσυντόνιζε η πέρα για πέρα σάρκινη υπόσταση της κυρίας Γκρέι, σε ορισμένες στιγμές, σε ορισμένες στάσεις… Ωστόσο ήταν απόλυτα, αναπόδραστα, ώρες ώρες έως και δυσάρεστα, ανθρώπινη, με όλα τα ελαττώματα και τις αδυναμίες ενός ανθρώπινου όντος.”
― John Banville, Ancient Light

“Ήταν Ιούνιος, καλοκαιράκι, η εποχή με τα ατέρμονα δειλινά, τις φωτεινές νύχτες. Ποιος μπορεί να διανοηθεί πώς είναι να είσαι αγόρι και να αγαπιέσαι με τέτοιες καιρικές συνθήκες της πλάσης;”
― John Banville, Ancient Light

“…Από το κοντόχοντρο στόμιο ανηφόριζε με κυματοειδή νωχέλεια, μια φαρδιά αργή στήλη ατμού, συμπαγής από το ηλιόφως μέσα της, που σχημάτιζε στην κορυφή της μια κομψή σπείρα. Όταν πήγα να κινηθώ προς την εστία, κάτι από την δική μου πυκνή αύρα θα πρέπει να προπορεύτηκε και αυτή η μαγεμένη κόμπρα του ατμού έγειρε ντελικάτα προς τα πίσω, σαν λιγάκι σκιαγμένη. Εγώ κοντοστάθηκα κι εκείνη ορθώθηκε κι όταν κουνήθηκα πάλι, κουνήθηκε κι αυτή όπως προηγουμένως. Κι έτσι μείναμε να κυματίζουμε, το φιλικό αυτό φάντασμα κι εγώ, με τον βαρύ καλοκαιρινό αέρα να μας διατηρεί σε τρεμάμενη ισορροπία, και, εντελώς αιφνιδιαστικά, χωρίς να υφίσταται κανένας λόγος, κατακλύστηκα από έναν χείμαρρο ευτυχίας, μιας ευτυχίας δίχως βαρύτητα ή αντικείμενο, απλής όσο και το φως του ήλιου στο τζάμι.”
― John Banville, Ancient Light

“Πόσο τρυφερά με έπαιρνε στην αγκαλιά της, και πόσο γενναιόδωρα ανοιγόταν πάνω σ’ εκείνο το ρυπαρό στρώμα για να δεχτεί μέσα της όλη μου τη διεγερμένη οργή, ανάγκη και σύγχυση.”
― John Banville, Ancient Light

“Ένα καλοκαίρι στην παραλία, όταν ήμουν δέκα ή έντεκα χρονών, είχα εξ’ αποστάσεως λατρέψει μια συνομήλικη μου καστανόξανθη καλλονή – υπάρχει, όμως, κανείς που, μες στη μελένια αχλή της παιδικής ηλικίας να μη λάτρεψε στην παραλία μια καστανόξανθη καλλονή;”
― John Banville, Ancient Light

“Ήταν στ’ αλήθεια ένα πολύ αθώο φιλί. Τα χείλη της ήταν στεγνά και η υφή τους εύθρυπτη σαν φτερό σκαθαριού.”
― John Banville, Ancient Light

“Κατά την τρέχουσα άποψη, ελάχιστα διαφέρουν οι τρόποι μέσω των οποίων προσλαμβάνουν τον κόσμο τα δύο φύλα, όμως εγώ θα επιμείνω ότι καμιά γυναίκα δεν έχει ποτέ γνωρίσει την πλημμυρίδα της κρυφής ηδονής που διατρέχει τις φλέβες ενός αρσενικού ανεξαρτήτως ηλικίας, από το νήπιο ως τον ενενηντάρη, όταν αντικρίζει τα θηλυκά απόκρυφα, όπως τόσο γουστόζικα τα ονομάζαμε άλλοτε, εκτεθειμένα κατά λάθος, από τύχη δηλαδή, σε αναπάντεχη κοινή θέα.”
― John Banville, Ancient Light

“Θυμάστε πως ήταν ο Απρίλης στα παιδικά σας χρόνια, θυμάστε εκείνη την αίσθηση ρευστής ορμής, τον άνεμο να σαρώνει με το φτυάρι τον γαλανό αέρα και τα πουλιά εκτός εαυτού πάνω στα ανθισμένα δέντρα;”
― John Banville, Ancient Light

“… убеждението, което ние всички храним на тази възраст, че семействата на нашите приятели са много симпатични, по-приятни и интересни – с една дума, по-желани, – отколкото нашите собствени?”
― John Banville, Ancient Light

“of her blood. Oh, I do not say these are”
― John Banville, Ancient Light

“When I look back all is flux, without beginning and flowing towards no end, or none that I shall experience, except as a final full stop. The items of flotsam that I choose to salvage from the general wreckage—and what is a life but a gradual shipwreck?—may take on an aspect of inevitability when I put them on display in their glass showcases, but they are random; representative, perhaps, perhaps compellingly so, but random nonetheless.”
― John Banville, Ancient Light