“Τι παράξενο πράγμα που είναι η άμεση, η τόσο στενή εγγύτητα μ’ έναν άλλον. Ή μήπως μόνο εγώ το βρίσκω παράξενο… Για το γεγονός αυτό, νομίζω ότι οφείλω να ευχαριστήσω – ή να κατηγορήσω – την κυρία Γκρέι. Με έβαλε τόσο πρόωρα στην αγκαλιά της, ώστε δεν μου δόθηκε αρκετός χρόνος για να διδαχθώ τους νόμους της ορθής προοπτικής. Επειδή εκείνη ήταν τόσο κοντά μου, όλοι οι υπόλοιποι εξωθήθηκαν δυσανάλογα μακριά.”