pt_NuBe > Recent Status Updates

Bu sırada babası yaşlandığını, oğlunun geleceğini kara kara düşünüp durduğunu, bir oğula gelin bulmanın ebeveynlerin görevi olduğunu, bir ebeveynin gelinin nitelikleri gibi konularla damattan bile daha titizlikle ilgilenmesi gerektiğini anlatıyordu hararetli bir şekilde.

Daisuke’nin tek yapması gereken ülkeye ya da dünyaya hizmet etmekle alakalı bir şeyler söyleyip babasını mutlu etmek, evlilikle bağdaştırılamayacak büyüklükte bir şey öne sürmekti.

Daisuke bu önemli soruya karşı yanıt olarak kendi geleceğine dair açık fikir beyan edebileceği hiçbir düşünceye sahip değildi. Kendisi bunun gayet doğal olduğunu düşünüyordu. Fakat babasına bunu söylerse, durumu anlayabilmesi yıllar falan alırdı. Asla anlayamama ihtimali de vardı. Daisuke’nin tek yapması gereken ülkeye ya da dünyaya hizmet etmekle alakalı bir şeyler söyleyip babasını mutlu etmek, evlilikle bağdaştırı

Daisuke bu söz üzerine tek kelime etmedi. Sadece saygıyla babasının ne söylediğini dinledi. Babası da Daisuke’nin bu halini görünce , uzun süre tek başına vaaz vermekten kendini alıkoyamadı. Fakat bu konuşmaların yarıdan fazlası yalnızca geçmişin tekrarıydı. Yine de Daisuke bunları da ilk kez duyuyormuş gibi dikkatle dinledi.

Daisuke, “Ben artık içeri geçeyim babamdan biraz azar yiyip geleyim,” derken yine kadehi yengesinin önüne doğru uzattı. Umeko güldü ve kadehi doldurdu.
“Eş meselesi mi?” diye sordu Seigo.
“Yani, öyle olduğunu düşünüyorum.”
“Bir kız alsan iyi olacak. Böyle yaşlıları endişelendirmemelisin,” dedi …

Böyle bir yalnızlığın derinliklerine düşen Daisuke’nin zihni bunun için ıstırap çekemeyecek kadar berraktı.

Bütün bunlar o kadar modaya uygun bir araya getirilmişti ki kimse onun işsiz olduğunu tahmin edemezdi.

Fakat tekrar yüzünde bir yalnızlık belirdi.

Haline bakınca tüm vücudunun büyük bir mide bulantısından oluştuğunu hissetti.

Ömür boyunca bekar kalmak ya da bir metresle yaşamak veyahut bir geyşayla ilişki kurmak gibi konularda Daisuke’nin kesin bir kararı hiçbir zaman olmamıştı. Sadece evliliğe karşı diğer bekarlar kadar fazla ilgi duymadığı kesindi.

Daisuke, insanların hissedemediklerini hissedebilme yeteneğine sahipti. Bu nedenle kimi zaman çok düşünmek ona acı verirdi.

“Hissetmek- ne renktir acaba?
Sizi binlerce kez kucaklıyorum, kalbim sizinle, daima sizinle.” Kitaplığıma eklenen bu kitaba da dayanamayıp başladım. Kim bilir ne zaman bitecek kitap ama tuhaf tesadüflere yol açan tatlı bir hediye oldu bana. Ömrümden geçen 33 seneye cevaplar mı bulacağım yoksa duygudaş cümleler ile yeni sorular mı soracağım?

Öyle ilerliyorum, dümdüz... Bazen öğrenmenin hazzını yaşarken bazen de hayatımı sorguluyorum. Yeni yılda böyle kopuyorum.

Bugün sayfa 58 de dahil okudum. O zaman kutlu olsun 🐨

Çünkü bir hayat sürmek için çalışmak gerçekten emek vermek değildir.

Çünkü bir hayat sürmek için çalışmak gerçekten emek vermek değildir.

Çalışmak sorun değil ama eğer çalışırsam ekmek derdinden fazlası için çalışmam gerekir, yoksa bu onurlu bir hizmet olmaz. Kutsal görevin her türlüsü ekmek davasından ayrıdır.

Ve sizin sözde dünyanız olduğu gibi kalacaksa onu olduğu gibi kabul edeceğim ve sadece bana en uygun şeylerle temas kurmakla yetineceğim. Dışarı çıkıp başka insanların düşüncelerini kendi tarzıma getirmeye çalışmak - işte bu mümkün olabilecek bir durum değil...

Ne yazık ki ruhun tükenmesi ve bedenin bozulması el ele gelir.

Ancak şu anki Daisuke bu tür eleştirilere karşı bir hayli duyarsızdı. Ayrıca kendisinin pek tutkulu biri de olmadığını düşünüyordu aslında. Üç dört yıl önceki haliyle şimdiki halini kıyaslasa biraz yozlaştığını görebilirdi. Ancak şimdiki haliyle üç dört yıl öncesine dönüp bakınca kendi ahlakını abartarak över vaziyete gelmişti.

Amca, tembelsin falan ama gerçekten seçkin bir adamsın.

Daisuke'nin kafasında henüz somut bir fikir yoktu. Dışarıdaki hava misali sessizce, yoğun bir şekilde düşünüyordu. Ancak zihninde dibe çöken, tanımlanamayan çok sayıda parçacık birbirlerini itiyordu sanki.