یوسف طالشیان

“چرا کتاب نمی خوانیم؟
1- کتاب نمی خوانیم زیرا نیازی به کتاب احساس نمی کنیم.
2- کتاب نمی خوانیم زیرا دچار خود شیفتگی فرهنگی شده ایم.
3- کتاب نمی خوانیم زیرا از شک کردن در پایه های نظری مان می ترسیم.
4 - کتاب نمی خوانیم زیرا احساس می کنیم به قله های یقین رسیده ایم.
5- کتاب نمی خوانیم زیرا فکر می کنیم مسئله ی مبهمی وجود ندارد.
6 - کتاب نمی خوانیم چون کتاب خواندن کار سختی است.
7 - کتاب نمی خوانیم چون دچار تنبلی و بی حالی شده ایم .
8 - کتاب نمی خوانیم زیرا بیش از حد ساده انگاریم و ذهن بسیط داریم.
9- کتاب نمی خوانیم زیرا هیچ چیز برای ما جدی نیست.
10- کتاب نمی خوانیم زیرا به تدریج ،پیمانه ی معرفتی مان ظرفیت خود را از دست داده است.
11- کتاب نمی خوانیم زیرا به تناقضات درونی مان آگاه نیستیم.
12- کتاب نمی خوانیم زیرا ملتی توده وار هستیم .
13- کتاب نمی خوانیم زیرا ارزش دانایی و آگاهی را نمی دانیم.
14- کتاب نمی خوانیم زیرا: سطح خوشایندهای ما به نحو رقت آمیزی نزول کرده است.
15- کتاب نمی خوانیم زیرا: نمی دانیم و نمی دانیم که نمی دانیم.
همان چیزی که با عنوان جهل مرکب از ان نام می برند.
16- کتاب نمی خوانیم زیرا: راه تقلید و پیروی و تبعیت را راحت تر یافته ایم.
17- کتاب نمی خوانیم زیرا: تن به تحقیر ندانستن داده ایم و به این تحقیر هم عادت کرده ایم. حقارت جهل، آزارمان نمی دهد. نادانی را عیب نمی دانیم.
18- کتاب نمی خوانیم زیرا: در فرهنگ جاری مان، گفت و گو را کنشی فضیلت مندانه نمی دانیم و مهارت گفت و گو نداریم.
19- کتاب نمی خوانیم زیرا: زندگی پر هیاهو و نمایشی را برگزیده ایم. ما دچار وضعیت اسف باری گشته ایم.
20- و بالاخره، کتاب نمی خوانیم زیرا، در مجموعه ی زندگی اجتماعی مان، دانا شدن و خردمندانه زیستن، جایی ندارد و دردی از ما دوا نمی کند.”
― خلاصه ای از 20 پاسخ به یک پرسش. در مجموعه علی زمانیان

“یه شعله شکسته، یه شمع رو به بادم
خسته از این زمونه، فریاد گریه دارم
شده فضای خونه، سیه چو روزگارم
از همه دل بریدن، دل به کسی ندادم

عاشق شدم به چشمات، دادم دلُ به رؤیا
رفتی و پا گذاشتی به سادگی حرفام

با یاد تو همیشه
عمرم تموم نمی شه

تموم زندگیمُ به چشمای تو دادم
عمری به پات نشستم،دل به کسی ندادم

منتظرم که روزی تو باشی در کنارم”
― سعیدی سیرجانی / Sa'idi Sirjani