გვანცა მეგუთნიშვილი

“დასავლელი ადამიანის პრობლემა სხვა ადამიანთან ბრძოლა ან ბუნებრივი რესურსებისთვის ბრძოლა კი არა, საკუთარ გრძნობებთან ჭიდილია - იმაზე დარდია, რის ნებას მისცემს ან რას აუკრძალავს საკუთარ თავს...ასეთი რეპრესიების შედეგად, ის ჭკუიდან იშლება. სინამდვილეში სწორედ მაშინ ვერ ვაკონტროლებთ თავს, როდესაც არ ვიღებთ საკუთარ გრძნობებს, როცა ვთვალთმაქცობთ, თითქოს ჩვენი შინაგანი ცხოვრება განსხვავდებოდეს იმისგან, რაც სინამდვილეშია.
ყველაზე მეტად შვებისმომგვრელი შეიძლება ის იყოს, რომ გრძნობები არასოდეს გვატყუებენ. რა თქმა უნდა შესაძლოა, მათ არასწორ ქმედებებამდეც მიგვიყვანონ...საკუთარ თავთან დაბრუნებული ადამიანი არ უარყოფს გრძნობებს. ეს მათი კონტროლის ერთადერთი გზაა.
მეზღვაური ყოველთვის ენდობა ქარს. სულერთია, მისი მიმართულებით სურს ცურვა ტუ მის საწინააღმდეგოდ. ის ყოველთვის იყენებს ქარს. მეზღვაური არასდროს უარყოფს ქარს.
ადამიანმა არ უნდა გაწყვიტოს კავშირი საკუთარ გრძნობებთან, განურჩევლად იმისა, მათ შესაბამისად მოქმედებს, თუ საპირისპიროდ. ადამიანი, რომელიც საკუთარ გრძნობებს ივიწყებს, კარგავს თავის თავს და ცარიელ ნიღაბს ემსგავსება, რომლის მიღმაც არაფერია. მისი პირით სიყვარულისა და კეთილშობილების ქადაგება კი სიყალბედ იქცევა.”
― Alan W. Watts, Eastern Wisdom, Modern Life: Collected Talks 1960-1969

“ფონის გარჩევას თუ ისწავლით, იგივეს აღმოაჩენთ, რასაც - მუსიკაში. ბგერებს შორის ინტერვალების გამოა, მელოდია რომ გვესმის. ინტერვალებს რომ ვერ აღვიქვამდეთ, რიტმი გამოგრჩებოდათ და ნოტები ერთი და იმავე ხმის ვარიაციებად იქცეოდნენ. მელოდია რომ მოისმინოთ, ნოტებს შორის ინტერვალი უნდა გესმოდეთ. მსგავსად ამისა, უნდა შეძლოთ ადამიანებს შორის არსებული ინტერვალი დაინახოთ - ის, რაც არ გამოითქმის და რაც შინაგანია. მაშინ დაიწყებთ ერთმანეთთან შეკავშირებას.”
― Alan W. Watts, Eastern Wisdom, Modern Life: Collected Talks 1960-1969

“მართა და მარტინი ორმოცდასამი წლის წინ შეიყარნენ. ქორწინებისას ორივე ოცდასამი წლის იყო, ასე რომ, ახლა სამოცდაოთხს უკაკუნებენ. პენსიაზე არიან, ან სადაცაა გავლენ. ასე ითხოვს საზოგადოებრივი წესი და რიგი. როგორც ამბობენ, სიამტკბილობაში დალევენ სულს. სწორედ ასე იქმნება საზოგადოებრივი კავშირ-ურთიერთობის გარეშე არსებული ერთიანობა, სახელად "წყვილი", რომელიც ბევრ შემთხვევაში ინდივიდუალიზმზე მაღლა დგას. ჩემი აზრით, უპრიანი იქნება, ამ კონკრეტულ შემთხვევაში, კიდევ ერთხელ შევეცადოთ, დავაზუსტოთ სიყვარულის არსი.”
― Michel Houellebecq, Whatever

“ღმერთი კვლავ დუმდა, ხოლო ნისლიდან ხმა მოისმა: ეგება ეს ღმერთი და ის მეორე, მისი მეტოქე რომ გახდება, - უბრალოდ ჰეტერონიმები არიან. და ვინ ან რაა, ვის ჰეტერონიმებადაც ეს ღმერთები მოიაზრებიან? - ცნობისწადილით დასვა შეკითხვა მეორე ხმამ. პესოა, უპასუხა პირველმა ხმამ და სიტყვა ნისლისგან სახეცვლილი, ისე გაისმა, როგორც პერსონა. იესომ, ღმერთმა და ეშმაკმა ჯერ თავი მოიკატუნეს, აქაოდა, არაფერი გაგვიგონიაო, მაგრამ წამსვე შეშინებულებმა გადახედეს ერთმანეთს, რამეთუ შიშს ასეთი თვისება აქვს - აახლოებს და აერთიანებს.”
― José Saramago, The Gospel According to Jesus Christ