Leven Quotes

“Het is een kwestie van durven, meer niet. Dat geldt voor alle kunst, dus ook voor die van het leven”
― Arthur Japin, Vaslav

“Ik wil graag zien, denk ik, omdat ik dat kan, en leven, voluit en gretig, omdat ik dat toch moet en het dan maar beter goed kan doen.”
― Griet Op de Beeck, Kom hier dat ik u kus

“Toen ging hij slapen, met zijn hoofd op de woorden waar hij het meest van hield: warm, alles, altijd, ik.”
― Toon Tellegen, Het vertrek van de mier

“Vroeger blikte ik in een chaotische toekomst, omdat ik het moment, dat vlak voor me lag, niet wilde beleven. (...) Ik had soms het zekere, doch zeer vage gevoel, dat ik "iets zou kunnen worden" in de toekomst, iets "geweldigs" zou kunnen doen en dan af en toe weer die chaotische angst dat ik "toch wel naar de bliksem zou gaan". Ik begin te begrijpen hoe dat komt. Ik weigerde de vlak voor me liggende taken te doen. Ik weigerde van trede tot trede voort te klimmen voor die toekomst. (...)
Vroeger leefde ik altijd in een voorbereidend stadium, ik had het gevoel dat alles wat ik deed toch niet het "echte" was, maar voorbereiding tot iets anders, iets "groots", iets echts. Maar dat is nu volkomen van me afgevallen. Nu, vandaag, deze minuut leef ik en leef ik volop en is het leven waard geleefd te worden en wanneer ik zou weten, dat ik morgen zou sterven, dan zou ik zeggen: ik vind het heel jammer, maar het is goed geweest, zoals het geweest is.”
― Etty Hillesum, Etty: de nagelaten geschriften van Etty Hillesum 1941-1943

“[over het leven] De generale repetitie van een stuk, dat nooit wordt opgevoerd.”
― Gerard Reve, De vierde man

“De ene mens mag de andere nooit tot middelpunt van zijn leven maken.”
― Etty Hillesum, Etty: de nagelaten geschriften van Etty Hillesum 1941-1943

“Alsof ik almaar uit een raam aan het vallen ben, al mijn hele leven lang, zo voelt het.”
― Griet Op de Beeck

“Nee, het rampzalige was wanneer ze je begonnen te vragen 'wat je nou eigenlijk wilde in dit leven?', terwijl ze zelf toch het beste voorbeeld gaven van hoe je het in elk geval niet aan moest pakken.”
― Herman Koch, Red ons, Maria Montanelli

“Zo vallen rondom een herfstboom de bladeren, hij voelt het niet, regen stroomt van hem af, of zon, of vorst en binnenin hem trekt het leven zich tot het uiterste en verborgenste terug. Hij sterft niet. Hij wacht.”
― Hermann Hesse

“Er was gewoon geen bewegingsruimte om helemaal niets te willen, dan begonnen ze meteen weer over je negatieve houding door te zagen, terwijl ik vind dat dat een van de steunpilaren van de vrijheid is, om het zo maar eens te zeggen, dat je nou eens een keer niet wilt kiezen tussen al die mogelijkheden die de wereld al voordat je geboren werd voor je heeft uitgedokterd en waar je zelf helemaal nooit om hebt gevraagd.”
― Herman Koch, Red ons, Maria Montanelli

“Je moet het doen, wil je oprecht leven: uit je verhaal stappen.”
― Arie Storm, Schoonheidsdrift

“Bij onze geboorte ligt ons lot al vast, en niemand heeft ooit het zijne kunnen ontlopen (Hektor)”
― Stephen Fry, Troy

“Zelfs de onsterfelijke goden waren niet bij machte zich te verhouden tot, mee te leven met, nakomelingen te verwekken bij en het lot te bepalen van zo'n aanzwellende schare eerzuchtige, vernuftige en egocentrische wezens.”
― Stephen Fry, Troy

“Waarom huilen? Beter nooit huilen. Er is maar één keus: het loodje leggen of volhouden. Als je eenmaal hebt besloten vol te houden, huil dan niet. Nooit opgeven, nooit en nooit en nooit. Het is trouwens de vraag of je dit kan beslissen. Waarschijnlijk is het leven een brok lijm, waarin je bijt en waaruit je je tanden nooit meer los kan trekken.”
― Willem Frederik Hermans, In de mist van het schimmenrijk: Fragmenten uit het oorlogsdagboek van de student Karel R.

“Geloof, hoop en liefde zijn, als je er goed over nadenkt, nagenoeg identiek. Je kunt een almachtige god scheppen naar je beeld en hem in alle onfeilbare goedertierenheid die je hem toebedenkt voor eeuwig in de hemel zetten, zodat je je onvoorwaardelijke liefde op hem kunt projecteren in de verwachting dat dat je leven verrijkt, of je kunt met diezelfde verwachting besluiten om je verlangens weerspiegeld te zien in een ander persoon wie je alle eigenschappen toedicht die je dierbaar zijn. In feite komt dat op hetzelfde neer. Blind vertrouwen in een groot verwonnen verhaal dat de futiliteit van onze sterfelijkheid overstijgt, is evenzeer als de overtuiging dat tegenslag noodzakelijkerwijs een prelude moet zijn op voorspoed en evenzeer als de aangeprate illusie dat de ander ons onvolmaakte bestaan als een perfecte wederhelft vermag te completeren, een in fictie gewortelde poging om in hemelsnaam iets te verzinnen waardoor het allemaal nog enige zin heeft. Geloof, hoop en liefde zijn drie min of meer inwisselbare manieren om de reeks willekeurige voorvallen die ons leven vormen te herschrijven en om er een verhaal van te maken dat ergens over gaat. Zo zijn wij mensen gemaakt van woorden.

Maar hoewel het allemaal fictie is en hoewel het belangrijk is om dat te beseffen, geloof ik in die verhalen. Zij zijn de kern van wat ons mensen maakt. Zonder onze seksuele mythen, dagdromen en gedichten over de dood zouden we als angstige dieren staren in de felle koplampen van de oogverblindende zinloosheid die ons, zoals wij terdege beseffen, binnen luttlele momenten verplettert.”
― Ilja Leonard Pfeijffer, Brieven uit Genua

“Ik ben alleen, maar verre van verloren. Soms zeg ik dat hardop tegen mezelf. Meestal kan ik erom lachen.

Ik ben zesendertig. Dat is niet jong en ook niet oud. Ik kan heel goed autodansen en op hoge hakken lopen, risotto maken en lief zijn voor kleine dieren. Hoe dat precies moet, leven, daar ben ik nog niet helemaal achter, maar ik kan redelijk goed doen alsof. Dat is een begin, vind ik. Ik kan ook verdienstelijk uitleggen aan anderen hoe het misschien zou moeten, en daar wordt soms naar geluisterd, merk ik, wat mij dan een beetje verbaasd.”
― Griet Op de Beeck, Vele hemels boven de zevende

“Met schimmen moet je je bezighouden en daar gaat een hoop tijd in zitten, maar dat wist ik.
Wat ik daarentegen niet wist en wat ik wel had moeten bedenken, is dat een schim maar één ding wil en dat is opnieuw tot leven komen.”
― Laurent Binet, HHhH

“Weltvertrauen, vertrouwen in de wereld.
Hij beschrijft hoe moeilijk het is om zonder dat vertrouwen te leven. Wie dat vertrouwen eenmaal is kwijtgeraakt, is voor altijd tot eenzaamheid veroordeeld onder de mensen. Zo iemand ziet in een ander nooit meer zijn medemens, maar altijd alleen de vijand.”
― Imre Kertész, Dossier K: A Memoir

“In de namiddag is Eva langsgekomen. Ik weet nog maar half er gebeurd is. Ik geloof dat zij zich niet goed voelde. Ik herinner mij tranen en gestotter. Een rood aangelopen gezicht. Ik herinner mij dat ik niet gevraagd heb waarom ze huilde. Dat ik een heel betoog heb afgestoken. Over de leegte van het leven, en de onmogelijkheid van echte liefde, en het gore perspectief van de gewisse dood. Over hoe geen mens te vertrouwen valt. Of zo. Ik geloof zelfs dat ik op het einde ben beginnen te janken. Uit angst, geloof ik toch. Om te sterven. Of uit zelfmedelijden. Ik gok een beetje naar de inhoud, maar zoiets moet het geweest zijn. Ik ken de verhalen van anderen over mijn speeches als ik ver genoeg heen ben. Dan gulpt er alles uit wat op nuchterder kwartieren dapper binnen wordt gehouden. Achter dichtgespijkerde ramen en op slot gedraaide deuren. Een mens moet wat.”
― Griet Op de Beeck

“Sukkel. Je kan alles. Het is ook altijd hetzelfde. Je kan alles, maar je wil niks.'
En wat dan nog? Een mens die haar leven vergooit, niets leert, niets produceert, zich niet voortplant. Wat maakt dat uit? Is dat zoveel erger dan een roedel zaadcellen die in een zakdoek belandt of een eicel die door de plee wordt gespoeld? Het scheelde niks of je was er niet eens geweest, maar nu je er bent was je er nog steeds net zo goed niet geweest. Loondienst en voortplanting maken je leven niet opeens zinvol, Joris. Een afgemaakte studie geschiedenis evenmin.”
― Hannah van Binsbergen

“De hellingen van de berg dragen het leven, niet de top.”
― Robert M. Pirsig, Zen and the Art of Motorcycle Maintenance: An Inquiry Into Values

“Iedere inspanning die zelfverheerlijking tot uiteindelijk doel heeft, moet op een ramp uitdraaien.”
― Robert M. Pirsig, Zen and the Art of Motorcycle Maintenance: An Inquiry Into Values

“Hier is de tijd van de grote schoonmaak aangebroken. Het luchtig decor van dorre staketsels, die de tuin bij rijp en ijzel een kil maar feeëriek aanzien gaven en die droefgeestig leken te kermen in de wind, gaat onherroepelijk neer. Zondag jongstleden hebben we het verbleekt gebeente, omzichtig rondstappend want overal bleken groengele puntjes van de uitlopende bollen door de smeltende sneeuw heen te boren, aan stukken gekraakt en in een oude vuilnisemmer verbrand. De tuin was bij tijd en wijle gedompeld in een blauw waas waar we doorheen doolden als schimmen. Het is verwonderlijk zo'n nietig laagje als er op de bodem van de emmer overblijft van al dat uitbundige groene leven van verleden jaar zomer.”
― Jan Wolkers, De Onverbiddelijke Tijd

“Met niets dan verlies in het verschiet lijken we opeens toch meer op elkaar dan we misschien dachten.”
― Tommy Wieringa, Gedachten over onze tijd

“Door de pijnlijke wending die mijn leven onverwachts had genomen, de afgelopen jaren, wist ik één ding: ik wilde leven. Ik wilde blijven leven, en liefhebben, met mijn armen open zoals mijn moeder altijd door het leven was gegaan. En gezond blijven en genieten van dat leven en die gezondheid, samen met al die lieve mensen om me heen en samen met het verdriet. Verdriet gaat niet weg, maar het raakt op de achtergrond wanneer je hoofd en je hart nieuwe herinneringen en ervaringen krijgen. Het is echt zo: de scherpe randies gaan ervanaf. ledereen krijgt zijn portie, vroeg of laat. Het gaat er niet om wat er op je bordje komt, het gaat erom hoe je met dat volle bordje omgaat. Ik hoefde het verdriet om mijn moeder ook niet langer op te lossen, zoals ik liefdesverdriet altijd had willen oplossen, zoals ik mijn carrière altijd had willen regelen, zoals ik altijd mijn hele leven had willen regisseren. Ik neem mijn verdriet mee, onder mijn arm, welke vorm het ook in de toekomst zal aannemen.”
― Lisanne van Sadelhoff, Je bent jong en je rouwt wat

“Het is een mooie kringloop, je moet er alleen niet een zin in willen ontdekken. Dat is misschien de enige les die er te leren valt. Gewoon als een blad naar de aarde kunnen tuimelen zonder dat je vindt dat je moet denken dat je vleugeltjes krijgt en weer omhoogvliegt het heelal in. De perzik van onsterfelijkheid is een aardig verzinsel, maar die vrucht heeft beslist geen pit. Het is maar een ezelsbruggetje naar de dood.”
― Jan Wolkers, De perzik van onsterfelijkheid

“Leven moet geleefd worden. Je moet er ernst van maken anders ben je een plas die verdampt.”
― Jan Wolkers, De perzik van onsterfelijkheid

“Zoals de dichter Loe Yoe heeft beschreven:

De wolken boven ons sluiten en scheiden zich,
De bries op de binnenplaats ebt weg en keert terug.
Zo is het leven, dus waarom niet alle tijd genomen?
Wie kan ons weerhouden er een feest van te maken?”
― Benjamin Hoff, The Tao of Pooh

“Wil je echt gelukkig zijn? Dan kun je beginnen met te waarderen wie je bent en wat je hebt. Wil je je echt ellendig voelen? Dan kun je beginnen met ontevreden zijn. Zoals Lao-tse schreef: 'Een boom zo dik dat je hem net kunt omspannen begint met een klein zaadje; een reis van duizend kilometer begint met één stap.”
― Benjamin Hoff, The Tao of Pooh

“Boeken hadden geen leven, goed, het ontbrak hen aan gevoel, dus ook aan pijn zoals dieren en waarschijnlijk ook planten, die ervaren; maar wie had de gevoelloosheid van het anorganische ooit werkelijk bewezen? Wie weet of een boek niet verlangt naar andere boeken waarmee het lang samen was, op een manier die ons vreemd is en die wij daarom niet opmerken?”
― Elias Canetti, Het martyrium