Het vertrek van de mier Quotes

“Toen ging hij slapen, met zijn hoofd op de woorden waar hij het meest van hield: warm, alles, altijd, ik.”
― Toon Tellegen, Het vertrek van de mier

“Ik kan niet meer, dacht hij. Ik kan niet meer. Ik kan niet meer. Hij schreef het met zijn tenen in het zand:
Ik kan niet
Maar verder kwam hij niet, want hij kon echt niet meer.”
― Toon Tellegen, Het vertrek van de mier

“Hij las niet over wat hij schreef, want als hij het zou overlezen zou hij het weggooien en dan had hij het net zo goed niet kunnen schrijven.”
― Toon Tellegen, Het vertrek van de mier

“Ik ben op weg naar de verte," zei de mier.
Het schrijvertje hield weer even op met schrijven en zei: "De verte is hier."
"Hier?" vroeg de mier.
Het schrijvertje wees naar het water, dat rimpelde onder zijn poten, en zei: "Ja."
"Is dat de verte?" vroeg de mier verbaasd.
"Mijn verte," zei het schrijvertje. "Misschien niet de jouwe.”
― Toon Tellegen, Het vertrek van de mier

“Het zijn wel gedachten, dacht hij. Maar geen gewone gedachten. Misschien is het wat ik denk als ik denk zonder te denken, dacht hij. Gedachten die je niet wilt denken. Die onverhoeds op je vallen als je onder een steile rots loopt. Gedachten waar je graag een omweg voor had willen maken om ze te ontlopen.”
― Toon Tellegen, Het vertrek van de mier

“Waar ga je heen, mier?"
"Naar de verte."
"Maar die bestaat niet!"

Ze hebben het bewijs, laten het me zien.
"Probeer daar maar eens een speld tussen te krijgen, mier!"
Ze grijpen me, schudden me door elkaar.

Maar die speld, dat ben ik. Krome kortzichtige speld.”
― Toon Tellegen, Het vertrek van de mier