Max, Mischa & Tetoffensiven Quotes

“Wie weet heb ik de blunder begaan me tot een oersaaie figuur te ontwikkelen, in haar ogen dan. Ter verdediging kan ik het volgende aanvoeren: de meeste mensen zijn oersaai als je ze maar de tijd geeft om dat te bewijzen.”
― Johan Harstad, Max, Mischa & Tetoffensiven

“Wanneer alle spelers na de gedane arbeid op de parkeerplaats voor de school in de steeds warmer wordende avondlucht bijeenkwamen om de ervaringen van die dag uit te wisselen, begreep ik dat iedereen geraakt werd door het stuk waarmee hij bezig was en we voelden dat het over de dood ging en ik geloof dat we beseften (al weten de goden dat we er niet bewust aan dachten) dat dit Wohlmans manier was om ons te vertellen dat ons, zodra we klaar waren met deze school, niet de toekomst wachtte met al zijn openbaringen, kansen en al die andere zaken die we ons hadden voorgesteld - een zee van mogelijkheden en ervaringen - maar juist het begin van iets anders, iets zonder de exploderende kleurenpracht die we elkaar hadden voorgeschilderd, hier zetten we de eerste onmogelijke stappen op weg naar het werkende leven, naar de routine, de eindeloze herhaling, de systematiek en het leven van alledag waar iedereen die vóór ons volwassen geworden was al lang deel van uitmaakte, ochtenden, werkdagen en bezoekjes aan de supermarkt en de rijen voor de kassa en de uren voor de tv of de uren met de was of koken en kinderen die je op sommige dagen liever niet gehad had en de grenzeloze irritatie over de naïeve jeugd die het had over Kerouac, de planning van de volgende ochtend, dit alles ad nauseam herhaald, slechts onderbroken door korte dagen die zich ontvouwden en dan weer verschrompelden, 's zomers of met Kerst, dagen die alleen nog extra benadrukten dat niemand ons kwam verlossen en dat we alleen maar konden hopen dat we in elk geval een beetje konden dansen op het ritme van onze inmiddels o zo voorspelbare levens, dat dat juist onze redding zou blijken zodat we niet langer zouden vechten tegen de monotonie maar die juist zouden accepteren, dat we het triviale zouden omarmen, zoals Wohlman ongetwijfeld gedaan had, tot we op een dag wakker werden en beseften dat de maat waarop we dag in dag uit bewogen, wankel en allesbehalve gracieus, uiteindelijk onze eigen hartslag was, naar, bij gebrek aan een beter woord, hartenlust kloppend van opluchting omdat we nu eindelijk in de geweldige maalstroom waren beland van identieke, voorspelbare dagen.”
― Johan Harstad, Max, Mischa & Tetoffensiven

“Ze zou twee weken wegblijven. Ik miste haar. Ze was er nog.”
― Johan Harstad, Max, Mischa & Tetoffensiven

“Als kind stelde ik me altijd voor dat de dag handmatig op gang gebracht moest worden gebracht en dat het eeuwig nacht zou blijven als niemand die verantwoordelijkheid op zich nam.”
― Johan Harstad, Max, Mischa & Tetoffensiven

“Maar als je achterom kijkt terwijl je voouit wilt, dan struikel je.”
― Johan Harstad, Max, Mischa & Tetoffensiven

“Ik wist niets te zeggen, de zinnen stapelden zich op achter mijn tanden en ik kraamde alleen maar onzin uit. Of ik zweeg, zweeg in alle talen en luisterde of ik in de stilte aan haar kant geluiden of stemmen op de achtergrond kon opvangen die konden verklaren waarom ze ineens zo kort aangebonden was.”
― Johan Harstad, Max, Mischa & Tetoffensiven

“Er zullen altijd mensen zijn die een mening hebben die zo min mogelijk moeite kost, zodat ze energie overhouden om het van de daken te schreeuwen.”
― Johan Harstad, Max, Mischa & Tetoffensiven

“(...) omdat er een dag komt, veel eerder dan je voor mogelijk houdt, dat zielsverwant een woord is dat je uit aardigheid tegen elkaar zegt en niet noodzakelijkerwijs omdat het waar is, dat er een tijd komt dat je of niemand meer hebt om naartoe te fietsen of dat je niet meer genoeg tijd hebt omdat te doen. Een dag waarop niemand meer thuis is.”
― Johan Harstad, Max, Mischa & Tetoffensiven

“En hij gaf me met zijn nieuwe, afgetakelde verschijning een laatste les mee, een les waar ik hem om haatte; helden bestaan niet; je heb alleen mensen die ploeteren, mensen die zo goed mogelijk hun best doen.”
― Johan Harstad, Max, Mischa & Tetoffensiven

“Ik geloof dat ik nooit meer van haar gehouden heb dan die dag, in die kamer”
― Johan Harstad, Max, Mischa & Tetoffensiven

“Ze liet hem even toe in de donkere kamer van haar hart, waar een verdriet woonde. Hij keek in haar woorden en in haar zinnen.”
― Johan Harstad, Max, Mischa & Tetoffensiven

“Want als je haar eenmaal hebt gezien, kun je je onmogelijk voorstellen hoe je haar ooit hebt kunnen missen, ze is anders dan alle anderen, en ook in een gezelschap van honderden mensen zou je haar er in één seconde uit kunnen pikken”
― Johan Harstad, Max, Mischa & Tetoffensiven

“Ben je gek geworden? Het is midden in de nacht,' fluisterde ik zo hard als ik kon”
― Johan Harstad, Max, Mischa & Tetoffensiven

“Ik had een adres, de windrichting en een route die ik kon volgen en je kunt op veel manieren naar iets toe of van iets vandaan fietsen, maar er was maar één manier waarop ik die dag kon fietsen en dat was de verliefde manier, het kon me niet snel genoeg gaan, ik sjeesde juichend door de straten en in mijn herinnering konden de automobilisten aan me zien waar ik naartoe ging en al het verkeer ging vol respect voor me aan de kant, liet me erdoor, moedigde me aan en zorgde ervoor dat alle stoplichten op groen sprongen.”
― Johan Harstad, Max, Mischa & Tetoffensiven

“Det finnes ingen helter. Bare folk som gjør så godt de kan.”
― Johan Harstad, Max, Mischa & Tetoffensiven

“Jeg hadde ingenting å rekke. Likevel var tiden et problem. Tid har alltid vært et problem. Den ene eller den andre veien.”
― Johan Harstad, Max, Mischa & Tetoffensiven

“De man in de kist is te jong om hier te zijn. Daarom zijn de aanwezigen ook amper aanwezig, alsof hun lichamen er zijn maar ze met onzichtbare handen hun ziel afschermen”
― Johan Harstad, Max, Mischa & Tetoffensiven

“ik liep hard (.... ) en mijn voeten waren breipennen, ik wilde de buurten aan elkaar breien tot een nieuwe stad waarin ik me thuis zou kunnen voelen”
― Johan Harstad, Max, Mischa & Tetoffensiven

“Als het de bedoeling was geweest dat we konden vliegen, dan zouden we met vleugels geboren zijn. Als het de bedoeling was dat we socialisten zouden zijn, dan hadden we wel een aangeboren gevoel voor empathie en medeleven meegekregen.”
― Johan Harstad, Max, Mischa & Tetoffensiven

“Ik had nog nooit iemand zo voor mijn ogen werkelijkheid zien worden.”
― Johan Harstad, Max, Mischa & Tetoffensiven

“Man går inn i arbeidet sitt i håp om å undersøke og bevare noe av seg selv, i et, jeg vet ikke, håp om å forstå mer av seg selv. Men det slår aldri feil: Når man kommer ut igjen på den andre siden, begriper man enda mindre enn før.”
― Johan Harstad, Max, Mischa & Tetoffensiven

“Eller: Han er allerede forelsket uten å ha noen å være forelsket i, det er bare en følelse, en sånn voldsom energi, en iboende forelskelse i ham som mangler adresse og eier, den ligger der parat, klar til å detonere.”
― Johan Harstad, Max, Mischa & Tetoffensiven

“Den natten hadde vi Garden City for oss selv, det var en by satt på pause, ikke en bil i bevegelse, til og med trafikklysene over Stewart/Franklin hang urørlige og tunge. Vi møtte ingen og vi så ingen. Vi trasket gjennom de snødekte gatene, sa ikke så mye store deler av tiden, men det var fint likevel, overraskende fint, en uanstrengt tystnad mellom oss i det blålige mørket, nesten arktisk i fargetonene, og bak oss etterlot vi lange striper av fotspor midt i gaten som morgenens mennesker ville stusse over, med en vag fornemmelse av at noe hadde foregått mens de sov og at de hadde gått glipp av det.”
― Johan Harstad, Max, Mischa & Tetoffensiven