iannnnn's Blog, page 2
November 3, 2024
วิธีเตรียมตัวสอบเข้าสาธิตธรรมศาสตร์
ช่วงนี้เป็นช่วงที่โรงเรียนสาธิตแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์กำลังรับสมัครนักเรียนใหม่ชั้น ม.1 และ ม.4 พอดี
เรามองย้อนไปปีที่แล้ว ที่เป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของนิทาน ที่เป็นเด็ก ป.6 และต้องหาที่เรียนมัธยม เราก็ไม่ต่างจากผู้ปกครองบ้านอื่นๆ ที่ถ้าเป็นไปได้ ก็จะหาโรงเรียนที่ดีที่สุด (เท่าที่จ่ายไหว) ที่ถูกใจทั้งเด็กเอง และพ่อแม่
หลังจากไปดูมาหลายที่ ก็พบว่าโรงเรียนสาธิตแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์นี่เอง ก็เป็นอันดับหนึ่งในดวงใจของบ้านเรา
พอถึงช่วงสอบเข้า เราก็พอรู้มาว่าโรงเรียนนี้ไม่ได้สอบแบบวิชาการแบบที่เราคุ้ยเคย แต่เป็นระบบยื่นพอร์ตโฟลิโอ เลยลองเสาะหาและถามไถ่รุ่นพี่ ผู้ปกครองบ้านอื่นๆ หรือคุณครูที่รู้จักโรงเรียนนี้ ขอคำปรึกษา และเอามาปรับใช้ จนสามารถสอบเข้าได้สำเร็จ
เราคุยกับลูกไว้ว่า อยากคืนกำไร–เรียกแบบนี้ได้ไหม งั้นเอาเป็นเรียกว่าขอบคุณแทนละกัน–ขอบคุณความรู้และประสบการณ์ที่ได้มาจากรุ่นพี่ๆ ด้วยการเป็นรุ่นพี่คนนั้นให้รุ่นน้อง
เราพ่อแม่ลูก (ท้ายคลิปมีเพื่อนลูกด้วย) จึงมาช่วยกันเล่าว่าการจะเตรียมสอบเข้าสาธิตธรรมศาสตร์นั้นต่างจากที่อื่นยังไง อะไรบ้างที่ควรรู้ ต้องเตรียมตัวยังไง และทำไงให้สอบติด
ทำเสร็จแล้วก็โล่งใจ จึงฝากส่งต่อเรื่องราวให้น้องๆ ได้รู้กันต่อไปจ้ะ
(เสียงเบาไปนิดนึง ใช้มือถือถ่าย แล้วลืมว่ามีไมค์ติดเสื้อ ต้องขออภัยครับ)
[image error]
October 25, 2024
Viltrox AF 28mm F4.5 FE Chips-Size Ultra-Thin Lens
กดมาจาก Indiegogo ในราคาไม่ถึงสามพัน ($89) รวมภาษีแล้วก็ตีกลมๆ ไปสามพันละกัน
คำโฆษณาที่ได้เราไป ก็คือมันเป็นเลนส์ราคาถูก ขนาด 28mm ที่ขนาดเล็กและบางเบามาก เบาขนาดที่ว่าดูผ่านๆ เหมือนกับเป็นฝาปิดกล้องเลย
ดูแล้วสรรพคุณน่าจะเอาไว้ใช้ถ่าย street photo หรือหันไปเห็นอะไรเจ๋งๆ แล้วหยิบมาถ่ายได้ทันที ซึ่งความสามารถนี้พวกกล้องใหญ่มันทำไม่ได้ หรือถ้าได้ก็ไม่สะดวก ส่วนถ้าเป็นมือถือบางครั้งก็หงุดหงิดใจในคุณภาพของภาพ ซึ่งความหงุดหงิดนี้เป็นเรื่องเฉพาะบุคคลมากๆ
จริงๆ ภาพจากมือถือมันก็สวยแหละ (อย่างภาพบนนี้ก็ใช่) แต่ความโรคจิตของคนเป็นตากล้องมันต้องการอะไรมากกว่านั้นนิดนึง เช่นความละลายหลังที่เป็นของจริงจากกฎฟิสิกส์ ไม่ใช่จาก AI เอามาทำละลายเยิ้มๆ อะไรแบบนั้น โรคจิตไหมล่ะ
แต่ f4.5 ก็ไม่ได้ทำให้มันเวอร์วังอะไรมาก อ่านรีวิวป้ายยาก็รู้สึกว่ามันกลางๆ ไม่ได้ดีเด่นอะไร แถมถ่ายกลางคืนไม่น่าจะรอด
แต่ด้วยราคาของมัน ได้กู มึงได้กู
หลังจากสั่งไปเมื่อปลายเดือนกันยายนที่ผ่านมา ผ่านมาไม่ถึงเดือนของก็มาส่งถึงบ้าน (พร้อมโดนภาษี)
[image error]ทั้งหมดมีแค่นี้จริงๆ แพ็คเกจง่ายๆ ดูแล้วรู้เลยว่าราคาไม่แพง แต่งานประกอบของชิ้นเลนส์ถือว่าโอเคนะ
ทีแรกกะว่าจะนอน แต่พอมีของเล่นตกมาถึงมือก็เลยลองซะหน่อย ก็เปลี่ยนกับเลนส์เดิมแล้วกดถ่ายมารุเลย ไม่มีการจัดอะไร
ก็ได้ผลออกมาน่าประทับใจกว่าที่คิด (คิดว่าจะไม่ประทับใจ)
[image error][image error][image error][image error]ในห้องหนังสือ เป็นห้องสภาพแสงน้อยมาก แสงสีส้มด้วย ดัน ISO ไป 2,500 speed เท่าไหร่จำไม่ได้ น่าจะ 1/40 โฟกัสช้า บางครั้งก็โฟกัสแล้วแต่กดชัตเตอร์ไม่ลง นึกได้ว่าก่อนหน้านี้มีจดหมายมาจากบริษัทบอกว่าอาจมีปัญหาเรื่องการกดชัตเตอร์ auto focus ซึ่งจะเกิดในกรณีที่เราเปิดกล้องโดยไม่ได้เปิดหน้าเลนส์ไว้ก่อน คิดว่าใช้ไปก็คงชิน
อันนี้ครั้งแรกไม่เป็นไร อย่าให้มีครั้งที่ 2 ถ้ามีครั้งที่ 2 ก็อย่าให้มีครั้งที่ 3
แต่ที่แน่ๆ ภาพออกมาโอเคเลย! ไม่คิดว่ามันจะละลายหลังได้แต่ก็ละลาย คิดว่าสีมันจะออกมาแย่แต่ก็ไม่แย่
ที่สำคัญที่สุดคือขนาดมันเล็กและเบาเหมือนเป็นบอดี้กล้องเปล่าๆ ไม่ได้ใส่เลนส์ อันนี้เป็นจุดที่เป็นที่ตายถ้าใครผ่านมาอ่านแล้วคิดจะซื้อตาม
มันคือฝาปิดกล้องที่ถ่ายรูปได้!
เดี๋ยวไว้จะลองปั่นจักรยานเล่นแล้วพวกเจ้าตัวนี้ไปด้วยคิดว่าน่าจะได้ถ่ายอะไรข้างทางหมาแมวมาฝากด้วยเลนส์ตัวนี้จ้ะ
October 13, 2024
บอกหน่อยได้ไหมชื่ออะไรจ๊ะ
เห็นชื่อหนังอนงค์มาตั้งแต่ก่อนจะเข้าโรง แต่ก็ไม่ได้สนใจจะดู เพราะเราเห็นข้อมูลของหนังเรื่องนี้น้อยมากๆ รู้แต่นางเอกคือโบว์ เมลดา (ที่น่ารักมากๆ แต่เราก็ไม่เคยดูงานที่น้องแสดง) และกำกับโดยคุณเอส ผู้กำกับที่เราเชื่อฝีมือมาเกินสิบปี และเห็นตัวอย่างหนัง 1 ครั้ง จบ
เราไม่โทษตัวเองที่ไม่ได้ขวนขวายอยากรู้ต่อ แต่โทษอัลกอริทึมละกัน สบายใจดี…
ทั้งหมดนี้ทำให้เราพลาดการดูหนังไทยที่น่ารักมากๆ โคตรๆ เรื่องนึงในโรงไป เสียดายที่ไม่ได้อุดหนุนผู้มีส่วนร่วมที่ทำให้เกิดอะไรน่ารักขนาดนี้ขึ้นมา
มาได้ดูเอาก็เมื่อคืน ตอนลง นฟ และลูกเมียว่างพร้อมกันพอดี เลยเปิดดูเป็นเซสชันครอบครัวตอนค่ำๆ โดยที่ตอนแรกก็ไม่ได้คาดหวังอะไร แต่พอดูไปแค่ 10 นาทีแรก เฮ้ย รูปรสกลิ่นเสียงสัมผัสของหนังไทยที่มันตลก สนุก ไม่เก๊ก ไม่หยาบคาย แต่ก็ไม่จืดจาง แบบที่เราเคยรู้สึกกับหนังยุคเพื่อนสนิท (ของคุณเอส) มันกลับมาปรากฏต่อหน้าต่อตาเราอีกครั้ง
ใช้คำว่าอร่อยกลมกล่อมก็ดูจะตรงกับที่ใจคิด
นางเอกน่ารักมากกกกก ต้องเป็นคนนี้เท่านั้นด้วย เป็นคนอื่นก็ไม่ได้แบบนี้ (ถ้าให้นึกเท่าที่ความรู้เรื่องดารามีจำกัด อีกคนก็น่าจะเป็นน้องเต้ยที่ได้มู้ดใกล้เคียง แต่น้องเต้ยยังดูไม่คุณหนูคุณนายตามคาแรกเตอร์เป๊ะ)
แก๊งตัวประกอบ และคามิโอต่างๆ ที่โผล่มา ทั้งแบบที่เรารู้จักและไม่รู้จัก มันคือเครื่องปรุงรสที่ใส่มาแล้วอร่อยหมดเลย เวิร์กหมดเลย และตลกฉิบหาย ทำไมพี่เก่งจังง่ะ
วิธีการเล่าเรื่อง วิธีการต่อบท วิธีการเดินเรื่องไปสู่เป้าหมาย การอธิบายชัดๆ แบบเคี้ยวมาให้ย่อยง่ายสุดๆ คงเพราะอยากให้บันเทิง ไม่ต้องมาคิดเยอะอะไร ไม่ต้องยากสักอย่าง นั่นก็ทำได้อย่างสร้างสรรค์และแนบเนียน
จบเรื่องแล้วลุกขึ้นปรบมือ อร่อย อิ่ม มีความสุขครับ
ไม่รู้จะสรรเสริญอะไรเพราะไม่ใช่คนวิจารณ์หนัง แต่แค่บอกว่าชอบ และขอแสดงความขอบคุณทุกคนที่ช่วยกันสร้างมันขึ้นมา
เลยมาไล่อ่านประวัติจนได้รู้ว่าอ๋อ นี่เป็นบริษัทใหม่ที่เวิร์คพอยท์จับมือกับเอ็มพิกเจอร์ส ขอเข้ามาสร้างสีสันให้หนังไทยอีกค่าย
สัมผัสได้เลยว่าหนังไทยมันจะดีขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่ต้องมารอรัฐบาลสนับสนุนห่าอะไรแล้ว … (อ้าวเครียดเฉยเลย)
October 12, 2024
ไปดูผีที่ยุดยา
ฟังเรื่องผีมาตั้งแต่เด็กๆ สถานที่ที่ถูกปลูกฝังมาให้หลอนที่สุดเมื่อพูดถึงเรื่องผีก็คืออยุธยา จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อ ททท. ใช้โอกาสนี้ จัดเทศกาลขนหัวลุก ณ สถานที่จริงๆ วัดจริงๆ โบราณสถานเอย สถูปเจดีย์เอย ศาลเพียงตาเอย เป็นของจริงที่แทบไม่ต้องตกแต่งเพิ่ม แค่จัดไฟสวยๆ และเปิดซาวด์หลอนๆ เพิ่มบรรยากาศก็พอแล้ว
ในเมื่อเขาชวนให้ไปดูผี ในสถานที่ที่ขลังระดับนี้ ก็แจ๋วสิครับ เมื่อวานเลยขับพาลูกเมีย ค่อนชั่วโมงจากบ้านก็ถึงวัดวรเชษฐ์ (นอกเกาะ ** ระวังไปผิดสาขานะ วัดนี้มีสองที่ ต้องไปนอกเกาะ)
[image error][image error]เตือนก่อนเลยว่ารถเยอะมาก เราไปวันเสาร์ คาดหวังว่าคนน่าจะเยอะอยู่แล้ว แต่ก็เกินคาดนะครับ ไปถึงประมาณ 17:00 น. นิดๆ รถก็เต็มแน่นสองข้างถนนยาวไปสุดลูกหูลูกตา (พอค่ำๆ ก็ไม่ต้องหาเลยครับที่จอด แนะนำให้ขึ้นสองแถวอย่างเดียว มีรับส่งตลอด) ครั้นจะใช้เงินแก้ปัญหาด้วยการหาที่จอดก็แทบไม่มีหวัง สุดท้ายโชคดีเลี้ยวเข้าอู่รถฝั่งตรงข้ามวัดพอดีเป๊ะ ค่าจอด 50 บาทก็รีบควักจ่ายโดยไว สัมภาษณ์เจ้าของอู่ก็บอกว่าเพิ่งคิดได้ว่าควรเปิดเป็นที่จอดรถเมื่อวานนี้เอง เรียกว่ารับทรัพย์อย่างมโหฬาร
สำหรับวัดวรเชษฐ์ (วัดวรเชต) นั้น เป็นวัดร้าง ตั้งอยู่ในตำบลบ้านป้อม อำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา วัดมีรูปแบบสถาปัตยกรรม ราวสมัยอยุธยาตอนกลาง และได้รับการบูรณปฏิสังขรณ์ในสมัยอยุธยาตอนปลายอีกครั้งหนึ่ง โดยมีการสร้างปรางค์เป็นประธานของวัดทางด้านทิศตะวันตกหลังปรางค์ประธานเป็นที่ตั้งของพระอุโบสถ ปรางค์ประธานมีขนาดใหญ่มีบันไดทางขึ้น 4 ทาง… ย่อหน้านี้ก๊อปมา ไปอ่านจากต้นทางเอาเอง เดี๋ยวมีสาระเกิน
[image error][image error][image error][image error]เรามาเที่ยวยุดยาบ่อยเนื่องจากไม่ไกลบ้านเท่าไหร่ แต่วัดนี้เรากลับไม่เคยแวะมาก่อน เนื่องจากเที่ยวในเกาะจนอิ่มแล้วก็ใช้เป็นทางผ่านกลับบ้าน แต่สังเกตทุกครั้งว่าปรางค์ประธานโดดเด่นเป็นสง่าและสภาพดีอย่างเหลือเชื่อ (แน่นอนว่าเขาบูรณะมาแล้วหลายรอบเนอะ) คราวนี้ก็เลยพาเด็กเดินดูโบราณสถาน โม้นั่นนี่เรื่องสถาปัตย์วัดวังเท่าที่พอรู้ ชี้ชวนกันดูร่องรอยการบูรณะ ก่อนตะวันจะลับขอบฟ้า เพราะเดี๋ยวจะเปลี่ยนเป็นโหมดผีละ
[image error][image error][image error][image error]ที่ถ่ายมานี่ยังไม่ได้เห็นตัวงานเลยนะ เพราะตัวสถานที่เดิมๆ ก็ขลังอยู่แล้ว จะมีก็บางอย่างเช่นศาลปลอมตรงป้ายหลักของงาน ที่เอามาเติมให้ดูร่วมสมัยขึ้น นอกนั้นคือ คนเยอะมากๆ จริงๆ นี่ถ่ายแบบไม่เห็นคนได้ถือว่ากลั้นหายใจเหนื่อยอยู่
[image error]โดยเฉพาะ “บ้านผีสิง” ไฮไลต์ของงานที่เปิดให้เข้าชมรอบแรกห้าโมงครึ่ง แต่คิวก็ยาวร้อยเมตรแล้ว เราตัดสินใจว่ายอมแพ้ไฮไลต์นี้ แต่ขอพาเด็กๆ ไปแวะกินข้าวกินปลาแทน
[image error][image error][image error][image error][image error][image error]งานนี้ของกินเพียบครับ แต่งร้านกันหนุกหนาน พ่อค้าแม่ค้าก็จัดคอสตูมกันหลอนๆ ทั้งนั้น เรียกว่าแสงเด่น ซาวด์ดี ดนตรีหลอน มีอะไรสวยๆ งามๆ ให้เหล่มองอยู่เยอะเลย แน่นอนว่าไม่ได้ถ่ายมา…
[image error]เออพอมาเปิดรูปดู แม่งยังกะงานร้าง 555555 สงสัยเพราะมัวแต่ถ่ายหลบคน
อิ่มแล้วเดินต่อครับ (ไหนล่ะผี!)
[image error][image error][image error][image error][image error][image error]ยังๆ เรามาดูวัดดูวังกันก่อน ชอบที่เขาจัดแสงแดงๆ น้ำเงินๆ วัดร้างแห่งนี้เลยดูสวย แบบสวยนะ ไม่ใช่สวยแบบหลอน เป็นความเท่ที่ไม่ค่อยได้เห็น เพราะปกติจะเป็นสีอิฐส้มๆ จนเป็นภาพจำ เลยขอบันทึกไว้หน่อย
[image error][image error][image error]แล้วตรงไหนที่พอทำให้หลอนได้ เช่นต้นไม้ที่ผูกผ้าไว้จริงๆ ศาลจริงๆ ก็เอาไฟไปส่องไฮไลต์ซะ คนทำนี่ต้องมีความไม่กลัวผีอยู่แหละ เพราะนึกออกเลยว่าเวลาโทรไปเล่าแล้วพี่แจ็คต้องถามก่อนเลยว่าไปทำอะไรมาถึงโดนหลอก ก็ทำแบบนี้แหละ
[image error][image error][image error][image error]อุโมงค์เลเซอร์นี่เราชอบมาก แต่เดิมเป็นพื้นที่รกๆ ป่าๆ ยุงเยอะๆ แต่เขาเอาเครื่องพ่นควัน รวมพลังกับเครื่องฉายเลเซอร์สีเขียว ให้พ่นออกมาเป็นวงรอบ กลายเป็นอุโมงค์อากาศ ที่มีกรอบเป็นควันเหลวๆ ฟิวเจอริสติกแบบหลอนๆ ล่อคนให้เดินต่อขบวนกันเข้ามา เพื่อดูว่าปลายทางเป็นอะไร กว่าจะรู้ตัวว่าผนังมันเดินทะลุได้ ก็เกือบปลายทางแล้ว (ขอเตือนว่าอย่าเอากล้องมือถือไปส่องให้โดนลำแสงเลเซอร์ตรงๆ นะ กล้องพังนะเธอ) ทั้งนี้ปลายทางเป็นศาลพระนเรศวร พร้อมไก่บริวารจำนวนมาก
[image error]สังเกตว่า คนที่นี่ในยุคหนึ่งที่ตั้งใจทำยุดยาเป็นสถานที่ท่องเที่ยว เขามักเล่าสตอรี่โดยหยุดเวลาไว้ที่ยุคพระนเรศวร ดังนั้นองคาพยพต่างๆ ก็จะเป็นพระนเรศวร (และไก่) เสียมาก เรื่องนี้ก็ต้องให้กาลเวลาเป็นผู้ทำละลายกันอีกที
[image error][image error][image error]อีกไฮไลต์ของงานก็คือแม่นากไททันสิบเมตร ที่ยืนตระหง่านอยู่หน้าบ้านผีสิง (ที่เราไม่ได้เข้า เพราะตอนนี้คิวยาวกว่าเดิมอีก) เราชอบตรงนี้มาก เพราะแม่ทั้งสวยทั้งสง่าเมื่อมายืนในจุดที่ถูกต้องแบบนี้ เนื่องจากมันมืดจนมือถือถ่ายแล้วดูหลอกลวง งั้นขอใช้กล้องโซหนี้ถ่าย
[image error][image error]โอเค ก็ยังได้เท่านี้ แต่ของจริงดูดีมากแหละแก๊
เท่านั้นยังไม่พอ น้องผีที่จัดวางได้ถูกต้องที่สุดอีกตัวคือน้องคนนี้
[image error][image error][image error]น้องเป็นผีแนวบุปผาราตรี หรือใครเสพสื่อเกาหลีก็จะบอกว่าผีเกาหลีก็ได้ ไม่ต้องเถียงกัน เป็นผีร่วมสมัยแนวชุดขาว ผมยาว นั่งเศร้าอยู่บนหอระฆัง สวยดูดีทุกคนต้องเงยมองน้อง ดูว่าจะขยับเมื่อไหร่ (สปอยล์ : ไม่ขยับ) (ดีแล้ว)
[image error][image error][image error][image error]นอกนั้นตลอดงานก็จะเห็นผีๆ ตัวเร้กตัวน้อยโผล่มาจ๊ะเอ๋อยู่ตามจุดต่างๆ ถือว่าทำดี ทำถึง ทำได้ เราชอบมาก ขอบคุณมากๆ
[image error][image error][image error][image error][image error][image error]บรรยากาศส่งท้าย นี่ประมาณ 2 ทุ่ม ขนาดว่าเราจะกลับกันแล้ว ยังมีคนอีกมากหมายไหลหลั่ง ที่เพิ่งเดินทางมาเติมอีกเรื่อยๆ เลย จนรถติดยาวววววววว กว่าตอนก่อนพระอาทิตย์ตกดินมากๆ ดีใจแทนคนจัดที่งานได้รับความนิยมขนาดนี้
[image error][image error]ขอบคุณทุกภาคส่วนที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการที่สร้างสรรค์อะไรแบบนี้ขึ้นมา ผีไทยนี่แหละสุดยอดซอฟต์เพาเวอร์แล้วจริงๆ ครีเอทีฟอีโคโนมี การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ บัซเวิร์ดอะไรอีกดีล่ะ เอาเป็นว่าเราเหล่านักท่องเที่ยวแฮปปี้มากและอยากให้มีอีก จบแล้วครับ สวัสดี
มาม่าผักชี ของดี(?) จากเซี่ยงไฮ้
วันนี้มีกล่องพัสดุส่งมาให้น้าแอน แกะดูข้างในมีห่อกันกระแทกแบบนี้ พร้อมจดหมายที่อ่านยังไงก็ไม่น่าไว้ใจเลย
[image error]คุณซีเป็นมิตรสหายท่านหนึ่งที่มีความสุขกับการส่งอะไรมาทำไมวะ ว่างนักเหรอ ซึ่งในวาระนี้คุณซีไปจีนมา แล้วเห็นอะไรแปลกๆ เลยซื้อมาฝาก ซึ่งเราควรจะดีใจในน้ำจิตน้ำใจนี้
แต่ ช้าก่อน
นี่มันคุณซี
[image error][image error]เราจึงได้เห็นมาม่า 1 ซองใหญ่ สีเขียวสด รูปผักชีเต็มๆ เน้นๆ กดส่องแปลภาษา บรรทัดบนบอกประมาณว่าหอมสุดๆ หอมสัสๆ เข้ หอมโว้ย ส่วนบรรทัดไตเติล บอกว่าเป็นบะหมี่ผักชี! (เออ กูเห็นก็รู้แล้ว!)
เท่านั้นยังไม่พอ เห็นซองข้างๆ ไหม นั่นคือกุ้งสำเร็จรูป และตีนไก่สำเร็จรูป (อ่านไม่ผิด) เพียงคุณฉีกซองก็ใส่ปากเคี้ยวได้เลย ทราบภายหลังจากคุณซีว่าคนจีนชอบเดินดูดตีนไก่แบบยนี้แหละ ทซื้อมา แกะ ดูดตีน แล้วทิ้งกระดูกไว้เป็นกอง จริงหรือไม่เราไม่รู้ แต่เราได้ยินเสียงหัวเราะแปลกๆ ในช่องแชต
[image error]และนี่คือการท้าทายครั้งล่าสุดของมิตรสหายท่านนี้ ที่อุตส่าห์ส่ง “อะไรแปลกๆ” มาให้กิน
โอเค ในเมื่อคุณส่งมา เราก็ขอสนองด้วยการจับทุกอย่างมารวมกัน แล้วแดกแม่งเลย เริ่ม!
[image error]พอฉีกซองผักชีปั๊บ กลิ่นงี้ฟุ้งไปถึงในครัว ไม่ใช่ครัวบ้านเรานะ แต่เป็นบ้านปากซอยถัดไปอีก 15 ไมล์
[image error]เราซื้อเต้าหู้มาหวังว่าวันหนึ่งจะทำหมาล่ากิน แต่วันนั้นยังมาไม่ถึง งั้นเอามาใส่อาหารประหลาดนี่ก่อน
[image error]เทน้ำรดลงไปให้ผักชีงอกงาม
[image error]เฮ้ย มันก็ดูดีอยู่นะ ใช่ไหม ได้โปรด
[image error]ปิดฝา (หม้อสุกี้นี่ก็เพิ่งแกะมาใช้ครั้งแรกหลังจากพ่อตาได้มาในงานปีใหม่แล้วไม่มีใครเอา วางไว้ในครัวเฉยๆ)
[image error]สุกแล้ว กลิ่นเหรอ ก็เหมือนน้ำซุปเครื่องปรุงหอมๆ ของมาม่าแปลกๆ แหละ มีกลิ่นของตีนไก่ไม่รู้กี่ตีนที่สละชีพมาเพื่อการนี้ด้วย แต่เอาจริงสุดท้ายกลิ่นผักชีกลบหมด ทุกอย่าง สูญสิ้นกลายเป็นต้มผักชี
[image error]เอาล่ะ ถึงเวลาลองของ
เฮ้ยเส้นนุ่มอยู่นะว่าไป อร่อยเลยแหละ (เราว่าเทียบได้กับนิสชิน) สำหรับคนที่ชอบลองของแปลกอย่างเรานี่ให้ผ่านสบายเลย แล้วเนื่องจากเราใส่น้ำลงไปเยอะให้มันท่วมก้อน ก็เลยจืดกว่าพวกนิสชินปกติ แต่บวกรวมโซเดียมต่างๆ แล้วไม่น่าแพ้กัน แถมพอใส่ฟองเต้าหู้ม้วนลงไปให้มันซับน้ำซุป ก็เลยหอมอร่อยกำลังดี
กินเสร็จแล้วก็เอาตีนไก่มาลองแทะดู แม่ง หนังติดกระดูกนี่มันแทะยังไงก่อน ลองพยายามแล้วพยายามอีกก็พบว่า
[image error]เรามาไม่รอดตรงตีนไก่นี่แหละ T-T
ขอบคุณผู้สนับสนุนอีพีนี้ คุณซี ซี้ซั้ว สวัสดีครับ
October 10, 2024
โลโก้หมูเด้ง
เมื่อวันที่ 2 ตุลาคมที่ผ่านมา องค์การสวนสัตว์แห่งประเทศไทย ในพระบรมราชูปถัมภ์ (ZPOT) เขาจัดประกวดโลโก้หมูเด้ง 
(กติกาตามนี้) สรุปคร่าวๆ คือ
มีกติการะบุไว้เท่านี้ครับ มีคนถามว่าใช้ AI ได้ไหม แอดมินก็บอกว่าได้ครับ แต่ก็มีผลต่อการพิจารณางั้นงี้แหละ ประมาณว่าออกแบบเองจะได้คะแนนเยอะกว่า
เราเห็นแล้วก็อยากลองทำส่งดู แต่เวลามันกระชั้นเหลือเกิน เลยเอาเวลาคืนนึงที่ว่างจากงาน มานั่งทำ ไม่ได้หวังจะชนะหรอกเพราะกติกากว้างใหญ่ไพศาลขนาดนี้ แต่อย่างน้อยก็ได้เข้าร่วม 55555
กลางดึกในคืนวันที่ 5 ก็เลยนั่งออกแบบมาประมาณนี้
[image error][image error][image error][image error][image error][image error][image error][image error][image error][image error].
รูปหน้าน้องจะเอา ref มาจากรูปตอนผู้ดูแลเขาเกาคางแล้วน้องทำตาพริ้ม นิ่ง ไม่กัด ถือว่าเป็นโพสที่น่ารัก แล้วอยน่าจะอยู่ได้นาน ใจนึงก็อยากเอารูปที่เป็นมีมมาทำเหมือนกัน แต่กลัวว่า(ถ้าชนะ 555)เดี๋ยวใช้ๆ ไป น้องโตแล้วจะเปลี่ยนโหมด
เอาจริงๆ การเลือกจิ้มสีของฮิปโปให้ดูเป็นกราฟิกได้นี่ย้ากยากเหมือนกันนะ 5555 คือสีน้องจะตุ่นๆ เลยลองดึงมาทางม่วงชมพู แล้วก็ลองปรับให้สดกว่าปกติ เอ้า พอได้นี่นา เลยนั่งปรับนั่งขยับไป โดยตั้งใจอย่างยิ่งว่าโลโก้นี้น่าจะเอาไว้สื่อสารได้ในหลายภาชนะ หลายสื่อ อยู่บนสิ่งพิมพ์ เสื้อผ้า ของฝาก ของสะสมก็ได้ แสดงผลบนหน้าจอดิจิทัลก็ได้ เล็กได้ ใหญ่ได้ สื่อที่สีจำกัดก็ปรับให้ลงได้ มีเวอร์ชันขาวดำ-ลายเส้นล้วนด้วย ฯลฯ
แล้วก็เลือกส่งหลายๆ อันที่ชอบจากในนี้มาใช้ ส่งไปทางอีเมล เขียนเรียงความไว้อย่างดีเหมือนขายงาน แต่ ส่งไปแล้ว 1 วัน 2 วัน เขาก็ไม่ตอบ ส่งทางข้อความก็ไม่ตอบ 555555 T_T อะไรเนี่ย
จนวันที่ 8 หลังจากปิดรับผลงาน แอดมินเพจก็โพสต์ว่า มีผลงานเข้าส่งประกวดถึง 1,895 ผลงาน เราก็สบายใจละ เลิก! 55555555555555
และสุดท้ายวันนี้ก็มีการประกาศ 10 ผลงานสุดท้ายที่เข้ารอบ มาเปิดให้โหวตกัน ใครชนะก็ชนะเลยกติกานี้ไม่ได้บอกไว้ก่อนหน้า (ถ้าบอกจะได้ไม่ส่ง อ้าว)
ที่เจ๋งคือ 10 ผลงานที่เข้ารอบสุดท้าย จะได้บัตรเข้าชมทุกสวนสัตว์ รวม 6 สวนสัตว์ พร้อมผู้ติดตาม 2 ท่าน แบบไม่จำกัดจำนวนครั้ง ระยะเวลา 1 ปี!!! นี่มันว้าวกว่ารางวัลชนะเลิศอีก (ถ้าบอกก่อนจะตั้งใจทำมากๆ อ้าว)
ก็เลยขอลงไว้เป็นบันทึกว่าเราเคยตกรอบการเข้าประกวดโลโก้หมูเด้งนะ ไม่เข้ารอบ แต่ก็ได้เข้าร่วม สนุกดี ยินดีกับผู้เข้ารอบทั้ง 10 ผลงานด้วยนะครับ
[image error]แถมท้ายด้วยงานสเก็ตช์ใน Illustrator สังเกตว่าใน sketchboard จะมีช่วงที่นั่งหาสีอยู่นานมาก
ใจจริงอยากให้เขาตอบรับอะไรสักหน่อย อย่างน้อยให้รู้ว่าผลงานเราถูกส่งไปถึงปลายทางแล้ว ตกรอบก็ไม่เป็นไร แค่อยากฟินว่าได้ร่วมกิจกรรมน่ะ (ก็พอจะนึกออกว่ากรรมการตัดสินเขาก็คนในองค์กรฯ น่าจะไม่ได้ว่างขนาดนั้น และผลงานก็ดันส่งกันถล่มทลาย ทั้งที่มีเวลาแค่ไม่กี่วัน)
ถ้าจะให้ดี ถ้าวันนึงทางองค์การฯ ผ่านมาเห็นโลโก้ พาเลตต์สี ไทโปกราฟี่ หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของงานสเก็ตช์เหล่านี้ แล้วจะเอาไปใช้ให้เกิดประโยชน์ในสักงาน ก็จะดีใจนัก
October 9, 2024
TK Park
ไม่ได้ไปมาหลายปีมากกกก น่าจะนับได้สิบปีแล้ว ตั้งแต่เมื่อก่อนที่ยังอยู่กรุงฯ แล้วก็เคยไปขอจัดอีเวนต์สอนทำฟอนต์ในนั้น
จนวันนี้ลองวางทริปพาลูกเมียเที่ยวกรุงเทพฯ (ใช่ เรามันบ้านนอกเข้ากรุง) บวกลบไปมา ดูฟ้าฝน จึงไปจบที่กินข้าวห้าง และไปเยี่ยมเพื่อนแม่ที่ TK Park (เมียมีเพื่อนทำงานในนั้น)
กำหนดการถูกวางไว้อย่างหลวมๆ ทีแรกจะไปเดินเล่นบรรทัดทอง ไปสวนเบญจกิติ อุทยานจุฬาร้อยปี แล้วก็หอศิลป์ด้วย สุดท้ายคือ กินข้าวกินหนมกันเสร็จ ก็เข้าไปนอนกลิ้งอยู่ TK Park เกือบครึ่งวัน
ซีรีส์เงือก ของ อ.รูมิโกะ
— iannnnn (@iannnnn) October 9, 2024
ของสยามทำมาครบ 3 เล่ม เรามีดองอยู่ที่บ้านแล้วแต่เจอที่ TK Park เลยอ่านที่นี่ซะเลย ความทรงจำคุ้นๆ สมัยเคยอ่านเถื่อนสมัยเด็กพรั่งพรู จำได้ว่าดาร์กมาก และพอโตมาอ่านอีกครั้งก็ยังชอบผลงานแกยุคดาร์กๆ แบบนี้ หม่นหมองเคว้งคว้างดี pic.twitter.com/ngxhHvWsFG
ทีแรกก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะอยู่นาน คือลืมความรู้สึกของการอยู่ห้องสมุดแบบคนเยอะๆ ไปแล้ว เพราะระยะหลังๆ มานี้เราอ่านการ์ตูนทุกวัน จนรู้สึกว่าเสพหนังสือเยอะเกินไปอยู่แล้ว (การ์ตูนก็นับนะ ขอร้อง) แล้วจะไปห้องสมุดเพื่ออะไร
อ๋อ ไปรอรับลูกเลิกเรียนไงล่ะ ที่โรงเรียนของลูกมี Learning Center ซึ่งก็คือ TK Park ฉบับย่อส่วน คนไม่เยอะ ถ้าไม่นับห้องบอร์ดเกม ก็มีมุมเงียบๆ ไว้นั่งอ่านหนังสือได้ แน่นอน เราพกการ์ตูนจากบ้านไปอ่านเอง (ที่จริงเขามีห้องสมุดการ์ตูนด้วย แต่ไม่ค่อยเยอะ) นอกนั้นก็นั่งทำงาน นั่งไถมือถือในห้องแอร์เล่นๆ
แต่กับวันนี้มันไม่ใช่แบบนั้น เราเข้าห้องสมุดไปเพื่ออ่านหนังสือ นอนกลิ้งอ่าน จนง่วงสัปหงก ตื่นมาก็อ่านต่อ ง่วงอีกทีแล้วก็ตื่นมาอ่านอีก
แม้จะเป็นการ์ตูนเรื่องเดียวกับที่มีที่บ้าน แต่ของที่บ้านยังไม่ได้แกะ ก็จะเป็นมือหนึ่ง ขายต่อได้ราคาอยู่เสมอ (แฮ่)
ทั้งนี้เราพบว่า การเข้ามาอยู่ในพื้นที่ที่บรรยากาศเอื้อต่อการอ่านมากๆ มีผู้คนที่เข้ามาอ่านหนังสือ มาทำงาน มาเปิดคอมพิวเตอร์ ก๊อกแก๊กๆ ห้องเด็ก(เราอยู่ห้องนี้เพราะเบาะมันนุ่ม)ก็มีเด็กวิ่งเล่นตะโกนไปมา เขาไม่ห้าม ซึ่งก็โอเคนะ
และที่สำคัญคือมันมีหนังสือดีๆ หลากหลายจนไม่เกิดความรู้สึกว่า “ไม่รู้จะอ่านอะไรดี” คือเดินจิ้มไปเถอะ แป๊บเดียวต้องโดนสักเล่มจนได้
เราอ่านการ์ตูนเงือกเสร็จ ลูกชวนไปหาวันพีซ (อ่านเล่มต่อจากที่บ้าน) จบแล้วก็เดินไปตู้ค้นหนังสือ หาหนังสือผีอ่าน
ส่วนอีพ่อ เจอสาวตึงอยู่โซนหนังสือออกแบบ เลยเลี้ยวเข้าไปซะหน่อย แหะๆ แล้วก็ได้เจอหนังสือโชว์งานออกแบบฟอนต์ของคัดสรรดีมาก เล่มละ 1,600 บาท (ซึ่งเราไม่มีปัญญาซื้อ) ก็นั่งเสพอยู่นาน
ขณะที่เมียขลุกอ่านนิยายจีนเรื่องที่แพงจนไม่มีตังค์ซื้อ และลูกสาวคนโตเอาไอแพดมานอนวาดรูปในช่องรูปรังผึ้ง
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนกำหนดการเดิมที่จะไปหอศิลป์ก็ต้องงดไปก่อนเพราะรถติดมหาศาลแล้ว
แถมฝนก็ทำท่าจะตกอีก บรรทัดทองก็เลยต้องงดไปโดยปริยาย
ถึงกระนั้นเราก็ฝ่ารถติดออกจากใจกลางเมือง แวะกินข้าวแถวอารีย์ และขึ้นทางด่วนกลับบ้านโดยสวัสดิภาพ
ลูกเมียต่างแฮปปี้ และนัดกันว่าเดี๋ยวเดือนนี้เรามากันอีก เท่านี้ก็เป็นอันปิดจ็อบอย่างสมบูรณ์แบบ
September 29, 2024
ฟอนต์นกฮูก (iannnnn-OWL)
เนื่องจากช่วงนี้ชีวิตวุ่นวายรายวันมาก เลยไม่ได้มาเขียนเล่าสักมี กลัวจะลืม (นี่ก็เริ่มลืมแล้ว สมองนะ)
ก่อนอื่นขอโปรโมตนิดนึง
[image error]น้องคือฟอนต์นกฮูก (ดาวน์โหลดฟรี จิ้ม) เป็นฟอนต์ซีรีส์สัตว์ตัวล่าสุดที่เพิ่งเผยแพร่ไปเมื่อไม่กี่วันก่อนนี้
เรามีโครงการที่คิดไว้เล่นๆ คือจะทำฟอนต์ใหม่ สลับกับบูรณะฟอนต์เดิมของตัวเอง ที่หลายตัวตกมาตรฐานฟอนต์สมัยใหม่มานาน ไม่ได้มานั่งรื้อสักที เพราะทำโค้ดหลังบ้านเองไม่เป็นด้วยแหละ กอปรกับสังขารเริ่มถึงวัยที่นอนตีสามก็จะตายแล้วด้วยอีก
ฟอนต์นกฮูกจึงมาในโหมดฟอนต์ใหม่ ที่ให้บรรยากาศวังเวง
ก่อนนี้เราทำฟอนต์ผีไว้ตัวนึง ชื่อ iannnnnPDA (2006) เป็นหนึ่งฟอนต์ที่ทำแล้วสนุกตั้งแต่เริ่มเลย ก็คือเขียนด้วยปากกาบนเครื่อง PDA มือสอง ที่มิตรสหายส่งมาให้เป็นค่าแรงในการออกแบบ (มานึกดูเราเป็นพวกทำงานแลกของแทนตังค์มานานแล้วเหมือนกันนี่หว่า ถึงว่าสิไม่รวยสักที) เสร็จแล้วพอปล่อยให้ดาวน์โหลด มันก็กลายเป็นหนึ่งในภาพจำของฟอนต์ผีไทยๆ แบบการ์ตูนผีเล่มละบาท คือมีความเลือดๆ เละๆ เยิ้มๆ และไทยๆ
บรรยากาศนี้ถูกส่งต่อมาถึงฟอนต์ที่จะทำใหม่ประจำกลางปี 2567 ทีแรกเราตั้งใจจะรื้อฟอนต์ PDA แต่คราวนี้เปลี่ยนจากเครื่อง PDA เป็น iPad ก็นั่งวาดใน Procreate ไปพักใหญ่ ยังไม่ทันจะเสร็จดี ก็มีเหตุให้ลูกสาวต้องเอาเครื่องไปใช้เรียน พอยกให้ไปปุ๊บ ก็รู้เลยว่าซวยแล้ว แอปที่ว่ามันส่งต่อมาทำที่อื่นไม่ได้นี่นา ถึงจะ export เป็น psd แล้วแต่ก็ยังได้แค่ลายเส้น วิญญาณของมันยังตามมาไม่ได้
พอเจออุปสรรคนี้ ก็เลยต้องเบรกไว้ก่อน แล้วมาขีดๆ เขียนๆ ลงในกระดาษดูว่าพอจะมีทางสานต่อยังไงให้ไม่สะดุดอีก
แล้ววันหนึ่งก็สบโอกาส มีคนประกาศขายแท็บเล็ตซัมซุง Galaxy Tab S8 สภาพโอเคในราคาถูก เลยจัดมาใช้แทนของเดิม (ใครใช้มือถือแอนดรอยด์อยู่ แนะนำครับ ชีวิตสะดวกกว่าตอนไอแพดมาก) ลองลงแอป HiPaint ดู เฮ้ย ความรู้สึกนี้มันคือ Procreate จีนเลยนี่หว่า ได้ๆๆๆ เอามาทำฟอนต์ๆๆๆ
พอเริ่มทำไปสักพักก็พบว่า เราทิ้งน้องไว้นานเกิน ต่อไม่ติด 沈 แต่ตั้งใจว่าอยากทำฟอนต์ใหม่ 1 ตัวให้เสร็จภายในเดือนกันยายนให้ได้ ร่างไปร่างมาก็เลยเจออีกสำเนียงหนึ่งที่ยังไม่(ค่อย)มีในฟอนต์ไทย นั่นคือบรรยากาศหลอนๆ แต่ไม่แหวะ ไม่เลือด ไม่หนอง ไม่หนอน ไม่เหม็น ไม่แฮ่ ไม่กรรโชก ไม่เป็นผี extrovert
หรืออาจจะแค่ให้ความรู้สึกไทยๆ บ้านๆ ไม่ผีเลยก็ยังได้
พอเจอทางแล้วทีนี้ก็ยาวเลยครับ นั่งทำไป รื้อวิชา เคาะสนิมไป คือมันนานๆ ทำที ก็ต้องลืมเป็นธรรมดาปะ นอนดึก 2-3 คืน ในที่สุดก็เสร็จทันเวลา
ไม่ได้เสร็จน้ำหนักเดียวด้วย แต่มาถึง 5 น้ำหนัก
[image error]ฟอนต์นกฮูก ดาวน์โหลดฟรี ใช้ฟรี ใช้ทำมาหากินก็ได้ตามสบาย ที่ f0nt.com/release/iannnnn-owl/
จะเห็นได้ว่าฟอนต์นี้ก็ยังคงเป็นแบบลายมือๆ บิดๆ เบี้ยวๆ เหมือนเดิม เพราะเราชอบความ “ไม่เป็นคอมพิวเตอร์” ในงานตัวเอง ซึ่งถ้าพูดกันจริงๆ คือเป็นคนที่อดทนมานั่งดัดเส้น ประกอบร่าง เพิ่มความเนี้ยบ อะไรแบบนี้ไม่พอ
เลยจบด้วยงานสเก็ตช์เหมือนจะไม่ไฟนอลมาตลอด ซึ่งนี่แหละพี่ ไฟนอลแล้ว…
ทีแรกตั้งชื่อไว้ว่าฟอนต์ค้างคาว เพราะชื่อนกฮูกถูกเอาไปใช้ใน PDA ใหม่แล้วแต่พอเขียนคำว่าค้างคาว มันดันไม่ค่อยสวย เลยขอยึดชื่อนกฮูกมาใช้ที่นี่เลย เพราะชอบแล้วส่วนฟอนต์ PDA เดิมที่จะรื้อใหม่ ก็จัดลงคิวบูรณะต่อจากตัวนี้ละกัน ไหนๆ ผีแล้วก็ผีต่อไปเย้ สนุก
เราไม่ได้ทำฟอนต์เป็นอาชีพ (ทำแจกฟรี ฟอนต์ที่แจกก็เป็นฟอนต์ที่อยากใช้เอง แต่มันไม่มี ก็เลยทำขึ้นมา) แต่พูดตามตรง ชีวิตนี้เรามีโอกาสดีๆ หลายครั้งก็เพราะการทำฟอนต์ และเว็บฟอนต์ขึ้นมา
ดังนั้นก็จะทำฟอนต์ต่อไป ถึงไม่ “ได้” อะไร เราก็จะทำต่อไป เพราะมันสนุกดี
September 28, 2024
งานหยาบ
ที่จริงเขียนเป็นเสียงมาแล้ว แต่เมื่อคืนเจ็บคอแล้วพูดวนไปวนมา 55555 มานึกดูเราบันทึกเป็นตัวอักษรดีกว่า เขียนวนแล้วเนียนกว่า
[image error]เมื่อวานไป “งานหยาบ” — stand-up comedy ของเบียร์ บัฟแก๊ก (ศรัญญู เพียรทำดี) แถวสามย่านมา เป็นอีกครั้งที่เราเอาตัวเองไปนั่งเป็นส่วนหนึ่งของอีเวนต์ที่เป็นรสนิยมเฉพาะของเราจริงๆ คุยกับใครไม่รู้เรื่องแน่ 55555
ทีนี้ถ้ามองสังคม stand-up comedy ในบ้านเรา ที่ไม่ใช่ระดับซูเปอร์สตาร์อย่างอุดม แต้พานิชแล้ว คนที่ทำให้เรารู้จักวงการนี้ในสายอินดี้ ก็คือยู (กตัญญู สว่างศรี) ที่ตอนนี้ไปโด่งดัง (ดังเปล่าวะ เดี๋ยวนี้ความดังมันคืออะไร) กับรายการกตัญญูทูไนท์ไปแล้ว กับกลุ่มยืนเดี่ยว ที่เป็นคอมมูนิตี้ของคนรักความฮาเหมือนกัน มีจัดโชว์และอีเวนต์ต่างๆ เป็นระยะ เราพอจะเรียกได้แล้วว่ากลุ่มคนหนุ่มสาวเหล่านี้เป็นศิลปินยืนเดี่ยว ที่ค่อยๆ เติบโตอย่างน่าสนใจ
คนอื่นสนใจหรือเปล่าไม่รู้ เรานี่แหละสนใจ 55555
ตัดภาพมาที่เรื่องของเรา การจะเข้าเมืองมาดูงานนี้ก็ต้องใช้ความพยายามประมาณหนึ่ง เพราะบ้านไกล และบวกลบเวลาเดินทางสาธารณะเที่ยวนึงก็ล่อไป 2-3 ชั่วโมง ไปกลับคูณสองก็ยิ่งหมดพลังกันพอดี ทั้งนี้ก็บ่นไปงั้นแหละ เพราะคราวนี้เอารถมา ก็มาบ่นเรื่องรถติดในเมืองแทน
แต่นั่นก็เป็นแค่ปัญหาส่วนตัว ที่ไม่ส่วนตัวคือการเสี่ยงว่าเราจะพาคนอื่นมาดูแล้วรอดไหม เพราะรสนิยมเฉพาะแบบนี้มันไม่ใช่ว่าทุกคนที่จะชอบ งานของ comedian อีกคนก่อนหน้านี้เราพาเมียมาดูเป็นเพื่อนด้วย แล้วก็อย่างที่คิดเลย ดูจบเมียก็บ่น ประมาณว่าไม่ถูกจริต 55555 เช่นเดียวกับเพื่อนที่โดนลากมาดูด้วยแบบงงๆ (ใช่แล้ว เราหมายถึงอีถลอก) ก็อดนอนมาก่อน เห็นว่านั่งฝืนถ่างตาตลอดงาน ก็เสือกนั่งแถวหน้าสุดกันน่ะสิ…
แถมสเกลงานคราวก่อนที่ใหญ่มาก กลับกลายเป็นทำให้สูญเสียความใกล้ชิดระหว่างคนพูดกับคนฟังไปอีก สิ่งนี้คนที่มีอาชีพโชว์บนเวทีอย่างนักร้อง นักดนตรี พิธีกร จะเข้าใจกันดี เพราะการขึ้นไปโชว์แล้วเห็น reaction ของผู้ชมแบบ 3 เมตร เต็มๆ ตา เทียบกับ 100 เมตรเป็นพิกเซลจิ๋วๆ มันต่างกันมาก
และการออกแบบโชว์ ออกแบบสคริปต์ โทนเรื่อง วิธีเล่า มุกสดต่างๆ มันแทบจะเป็นคนละศาสตร์กันเลย
เขียนยาวแล้วขอคั่นด้วยภาพหน่อย จอดรถตรงนี้ วิวสวย มีห้องน้ำด้วย ส้วมสะอาด ขี้สบายมาก
[image error]“งานหยาบ” ที่ไปมานี้จัดขึ้นที่ House No.18 สามย่าน บนชั้นสามมีพื้นที่สวยๆ ขนาดกะทัดรัด (เบียร์บอกว่าจุได้ไม่เกิน 70 ที่นั่ง) ซึ่งเป็นสเกลที่ดีมากกกกกก สำหรับการนั่งดูโชว์แนวนี้ ถ้าให้นึกภาพก็คงเป็นขนาดประมาณห้องเลกเชอร์ แต่ผนังด้านหลังเวทีเป็นจอภาพขนาดใหญ่ อันนี้เซอร์ไพรส์ไม่น้อย ทำไมมันหรูจังวะ
[image error]เปิดเวทีด้วยโนะ นนทบุเรี่ยน คนนี้เราชอบแหละ เป็นหนึ่งใน comedian ฝีปากดี ความสามารถด้านอื่นๆ ก็สูง คราวนี้มาแนวร้องเพลงล้อ ล้ออะไรเล่าไม่ได้จริงๆ เพราะนี่คืองาน underground เดี๋ยวเล่าไปก็จะเดือดร้อนทั้งคนพูดคนฟัง
เออ! ลืมบอกไปเลยว่านี่มันคืองาน underground!
underground stand-up comedy ก็คืองานที่เจ้าของโชว์ออกแบบเนื้อหามาให้ดิบเถื่อนกว่าโชว์ปกติ ไม่สามารถออกอากาศได้ ซึ่งในบ้านเราก็มีเรื่องที่เข้าข่ายนี้เยอะเหลือเกิน …..
เนี่ยแค่จะบอกว่าจะพูดเรื่องอะไรบ้างก็พิมพ์ไม่ได้แล้ว แต่เดาไม่ยากหรอกเนอะ
[image error]ก่อนหน้านี้เบียร์ก็เคยจัดเทวี underground มาแล้ว (ชื่องาน “ก่อนตาย” ที่ขยายความได้ว่าก่อนตายขอให้ได้พูดเรื่องนี้) และเราก็เป็นหนึ่งในคนที่เข้าไปนั่งสุมกันฟังในวงแคบๆ
ตอนนั้นเบียร์บอกว่า เป็นโชว์ที่คนฟังหัวเราะไปก็กังวลไป กังวลว่าพอเปิดประตูออกมาแล้วตำรวจจะมารวบกันหมดเลยหรือเปล่า…
ดังนั้นโชว์นี้ก็เลยไม่มีรูปถ่ายหรือคลิปอะไรมาเล่าเลย มัน off record ไปหมด แต่ตลกสัสๆ
เราติดตามงานของคณะนี้มานาน เป็นผู้ชมในมุมมืด ไม่ได้แนะนำตัว ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว เป็นความสัมพันธ์อันบริสุทธิ์ระหว่างศิลปินกับผู้ชมอย่างแท้จริง อุดหนุนกันโดยตรงบ้างตามโอกาสจะอำนวย (ก็บ้านไกลง่ะ)
ที่แน่ๆ คือเราแฮปปี้กับโชว์นี้มาก เต็มอิ่มพอดีคำ ไม่หนักไป ไม่เบาไป อะไรที่เป็นความหลุด ก็ถูกพลิกเปลี่ยนเป็นโอกาสได้ทั้งหมดด้วยสกิลของศิลปินเองที่ตอนนี้อยู่ในระดับที่สามารถเอาคนดูอยู่เรียบร้อยแล้ว เทียบกับโชว์ปีก่อนๆ แล้วถือว่าพัฒนาการมาเป็นร่างทองเรียบร้อย ดีมากเลย!
[image error]แมวสามย่านที่โล่งใจอีกอย่างก็คือ เพื่อนที่ถูกลากมาฟังด้วยคราวนี้ทีแรกก็หวั่นๆ ว่าจะชอบไหม เพราะคราวที่แล้วดันไม่ประทับใจเท่าไหร่ ตอนจะกดบัตรเลยเอาตัวเองไปการันตีว่าคนนี้ของจริง ดูเถอะ มาดูเป็นเพื่อนหน่อย ตูเหงา
แล้วเพื่อนก็ดูจบแล้วชอบ ชอบจนไปขอถ่ายรูปกับเบียร์ก่อนกลับด้วย นี่เซอร์ไพรส์เพราะไม่คิดว่าจะเป็นคนที่ขอถ่ายคู่ศิลปิน 555555 ทั้งที่ก่อนนี้หยิบลูกอมเปรี้ยวๆ มากันง่วงด้วย แถมนั่งหลังสุดอีก คือกลัวว่าถ้าดูไปหาวไปแล้วจะเกรงใจคนบนเวที 55555 สรุปว่าดูจบแล้วโอเคมาก เราเลยแฮปปี้ด้วย ไว้งานหน้าเดี๋ยวลากมาดูอีก
[image error]สุดท้ายนี้ วันนี้เหลืออีกรอบนึง (1 ทุ่ม) ใครบังเอิญมาอ่านก็จิ้มซื้อตั๋วได้นะ ขอเชียร์แบบกังวลๆ 5555555
อ่านบล็อกแล้วสนุกจัง กลับมาเขียนอีกดีกว่า
ไม่ได้เขียนบล็อกมานานเพราะเวลาจะบ่นอะไรก็เอาไปลงทวิตเตอร์หมด
ถึงจะมีตงิดๆ อยู่บ้างว่าอยู่ในนั้นมันมีความเป็น Social platform ที่พูดไม่ได้อย่างที่ใจคิดนักเหมือนสมัยเขียนบล็อกทุกวัน
หรือมองอีกแง่ มันอาจเป็นพลวัตของการใช้งานอินเทอร์เน็ตก็ได้ ทวิตเตอร์เองก็มีความเบียวจัดๆ ในสมัยก่อน (ซึ่งคนร่วมสมัยกับเราต่างก็พูดตรงกันว่าชอบบรรยากาศที่ป่าเถื่อนในยุคก่อนมาก)
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา เรายังอ่านข่าว อ่านบล็อกของคนนั้นคนนี้ผ่าน rs feed อยู่เสมอ ซึ่งนี่ก็เช่นกัน เป็นวิธีโบราณ อาจเปรียบได้กับลุงแก่ๆ ที่บอกว่าตามข่าวจากหนังสือพิมพ์ก็ได้แหละมั้ง
แต่ทำไมต้องสนด้วยล่ะ ถ้ารสนิยมเราเป็นแบบนี้
บล็อกที่ถ้าเป็นอัปเดตก็ต้องกดไปอ่านทันทีเลยก็คือของถลอก (ขอไม่ทำลิงก์ เจ้าตัวคงอยากเป็นส่วนตัว) ก่อนนี้ไม่ค่อยเขียน แต่พอเขียนทุกวันในระยะหลัง ถลอกจะรีวิวหนัง รีวิวอะไรๆ รวมถึงยืนเดี่ยวที่เพิ่งไปดูด้วยกันมาเมื่อวาน แบบที่อ่านแล้วมีความเป็นส่วนตัวดีมากๆ เลย คือไม่ต้องง้อใคร เพราะน่าจะมีเราเป็นแฟนคลับอยู่คนเดียวปะวะ (ซึ่งดี อย่าแมสเลย)
จนรู้สึกว่า นี่แหละ ความรู้สึกของการเขียนบล็อกแบบที่เราชอบ มันกลับมาแล้ว
ดังนั้นต่อจากนี้ไปจะเขียนบ่อยๆ
