Bebang Siy's Blog, page 45
June 5, 2014
Nuninuninuni
Under evaluation na ang translation ko sa akda ni Ken Spillman. Hay, sana makapasa! Para magtuloy-tuloy ang proyektong ito.
Ang pangalan ng pangunahing tauhan sa Pinoy version na ito ay... Jayjay!
Go, Jayjay!
Ang pangalan ng pangunahing tauhan sa Pinoy version na ito ay... Jayjay!
Go, Jayjay!
KABANATA Young Adult Writers Workshop
The Philippine Board on Books for Young People (PBBY) formally launches the KABANATA Young Adult Writers’ Workshop with a call for fellowship applications. Slated to begin in October 2014 in Quezon City, KABANATA aims to provide a venue and support system to writers who share in PBBY’s commitment to the promotion of a culture of reading among Filipino youth by providing this growing population with books that recognize their culture, aspirations, and sense of maturity.
For a period of at least six months, fellows accepted to KABANATA will meet monthly for learning sessions with industry experts, and progress discussions with their co-fellows. Upon novel completion, PBBY will help fellows with publication by inviting publishers to bid on the finished works. With this, KABANATA hopes to produce chapter books and young adult novels that will set the bar for similar endeavors to aspire to, and be the growth spurt of what will hopefully become a thriving, diverse, and quality Filipino literature inventory for kids and teens.
Applicants are asked to submit, among other requirements, a novel-in-progress represented by three chapters and a chapter outline. Novels-in-progress should be aimed towards children within the age of 9 to 16. Those interested may visit pbby.org.ph or bit.ly/kabanata to see the application guidelines, fellowship requirements, and complete workshop details. Deadline for applications is on July 31, 2014. For further inquiries, contact KABANATA via pbby.kabanata[at]gmail.com or (02) 352-6765 local 119.
The Philippine Board on Books for Young People (PBBY) is a private, non-stock, non-profit organization committed to the development and promotion of children’s literature in the Philippines and is the lead agency in the annual celebration of National Children’s Book Day (NCBD), which falls on the third Tuesday of July.
For a period of at least six months, fellows accepted to KABANATA will meet monthly for learning sessions with industry experts, and progress discussions with their co-fellows. Upon novel completion, PBBY will help fellows with publication by inviting publishers to bid on the finished works. With this, KABANATA hopes to produce chapter books and young adult novels that will set the bar for similar endeavors to aspire to, and be the growth spurt of what will hopefully become a thriving, diverse, and quality Filipino literature inventory for kids and teens.
Applicants are asked to submit, among other requirements, a novel-in-progress represented by three chapters and a chapter outline. Novels-in-progress should be aimed towards children within the age of 9 to 16. Those interested may visit pbby.org.ph or bit.ly/kabanata to see the application guidelines, fellowship requirements, and complete workshop details. Deadline for applications is on July 31, 2014. For further inquiries, contact KABANATA via pbby.kabanata[at]gmail.com or (02) 352-6765 local 119.
The Philippine Board on Books for Young People (PBBY) is a private, non-stock, non-profit organization committed to the development and promotion of children’s literature in the Philippines and is the lead agency in the annual celebration of National Children’s Book Day (NCBD), which falls on the third Tuesday of July.
ASEAN Young Writers Award
Attention: Writers 15-24 years old, and teachers/older writers who may know of qualified young writers.
Fiction in national language and/or English.
Submit entries from May 1 to June 30. See details below.
About the Award
The ASEAN Young Writers Award is the region’s literary prize jointly established in Thailand by the Bangkok Metropolitan Administration and the Organizing Committee of the S.E.A. Write Award in collaboration with the S.E.A. Write network and the Faculty of Liberal Arts of Mahidol University.
On eve of ASEAN Economic Community, the new prize is introduced with the objectives to promote a new generation of literary talents, strengthen the region’s cultural ties and instill the love of reading and writing among the young people of Thailand and around the region. It also serves as a lasting tribute of the 35th Anniversary Celebration of SEA Write Award and the occasion that Bangkok was designated 13th World Book Capital by the World Book Capital Selection Committee and UNESCO. The ASEAN Young Writers Award will be given annually and providing a platform for the creation of a new generation of writers as well as the cultivation of literary networks in the ASEAN region.
Eligibility
Candidates must be youth aged 15-24 years (as per the criteria set by UNESCO ) on the date the work is submitted for competition.
A candidate must be a national of ASEAN member countries: Brunei, Cambodia, Indonesia, Laos, Malaysia, Myanmar, the Philippines, Singapore, Thailand, and Vietnam.
A candidate must be a qualified writer of short story in national and/or English language.
Selection Criteria
The same criteria are applied throughout the region in selecting and judging the submitted entries as follows:
1) The entry must be in the form of a short story (no more than 3,000 words or 10 A4 pages), written in national and/or English language.
2) The entry must be the candidate’s own work, containing constructive content.
3) The entry must be an original work by the author, not a translation or adaptation of any previous work. In case of copyright infringement, the candidate shall be disqualified and solely responsible for the liabilities.
4) The entry must not have been previously submitted for, or won, any competition.
5) The contestant may submit the short stories in both national and English language, provided that they are different pieces of writing and of distinct content.
6) The Organizing Committee reserves the right to publish and promote the submitted works.
7) The Judging Committee’s decisions are final.
Judging Committee
The Judging Committee comprises of a representative from the Bangkok Metropolitan Administration, a representative from Mahidol University, and prominent figures in national and/or international scene.
Judging Criteria
1. The work must be original.
2. The work must be imparted with literary finesse.
3. The work must contain constructive content.
Submission of Entries:
1) The entry must be submitted from 1 May to 30 June 2014.
2) The entry must be submitted in 1 hard copy and as Microsoft Word file (.doc) and Portable Document Format file (.pdf) recorded in a CD or DVD along with a filled Application Form and a certified copy of the contestant’s identification card.
3) The entry must be submitted by mail or in person to the Office of the ASEAN Young Writers Award Secretariat, 23/15 Soi Ruamruedee, Ploenchit Road, Lumpini, Pathumwan, Bangkok 10300 (In case the entry is submitted by mail, the postmark date shall be considered)
Awards:
One top award will be given to qualified work in each category: National language and in English.
An inscribed Plaque trophy, graciously bestowed by Her Royal Highness Princess Maha Chakri Sirindhorn (in the process of obtainment)
A cash prize of 1,000 USD (Two prizes for each country, one for each of the winning works in national and English language)
Two awardees from each country shall travel to Bangkok for awarding ceremony and represent their countries at all ASEAN Event (Award Trip). Winners from Thailand shall attend a familiarization trip to the ASEAN Secretariat in Jakarta, Indonesia.
The winning works will be published and promoted through the project’s media channels.
Interested writers may find out more about the award details and download the application form through the project website at www.aseanyoungwriters.com or visitwww.facebook.com/aseanyoungwrite... for further information.
Kritika Kultura is now accepting contributions
Kritika Kultura is now accepting contributions to its literary section, for possible inclusion in the February 2015 issue. Writers may submit any one of the following for consideration:
1. Suite of 3-5 poems or a long poem
2. Short story
3. Excerpt from a novel (please include a brief overview of the novel’s project)
4. Essay
5. Work of translation (please secure the permission of the author whose work you are translating, and include a brief introduction explaining your process of translation)
6. Hybrid work that can be accommodated within the journal’s .pdf format
Works in Filipino, regional, and other languages must be accompanied by an English translation.
Submission Guidelines
Please e-mail your original and unpublished contribution to the literary section of Kritika Kultura to kkliterary@gmail.com (cc: kritikakultura@gmail.com). Simultaneous submission is accepted, but Kritika Kultura must be notified immediately if the work is accepted or published elsewhere. For both the subject heading of the email and the filename of the submission, please use your last name and the genre-label of the work (for instance, dela Cruz_Poetry). Email your submission as a file attachment (.docx and/or .pdf format); please do not indicate your name within the pages of the attachment. As an in-line text in your email, include a brief bio-note (100 to 150 words), as well as your institutional affiliation and professional e-mail address. All contributions must be submitted on or before August 31, 2014. Please give the journal a response time of four months after the deadline before you inquire about the status of your submission.
Kritika Kultura is a refereed electronic journal of literary, cultural, and language studies, based in the Department of English, Ateneo de Manila University and accessible at http://kritikakultura.ateneo.net/. It is indexed in the MLA International Bibliography, Thomson Reuters (formerly ISI), and other major databases. For further details regarding editorial policy, please refer to the website of the journal.
1. Suite of 3-5 poems or a long poem
2. Short story
3. Excerpt from a novel (please include a brief overview of the novel’s project)
4. Essay
5. Work of translation (please secure the permission of the author whose work you are translating, and include a brief introduction explaining your process of translation)
6. Hybrid work that can be accommodated within the journal’s .pdf format
Works in Filipino, regional, and other languages must be accompanied by an English translation.
Submission Guidelines
Please e-mail your original and unpublished contribution to the literary section of Kritika Kultura to kkliterary@gmail.com (cc: kritikakultura@gmail.com). Simultaneous submission is accepted, but Kritika Kultura must be notified immediately if the work is accepted or published elsewhere. For both the subject heading of the email and the filename of the submission, please use your last name and the genre-label of the work (for instance, dela Cruz_Poetry). Email your submission as a file attachment (.docx and/or .pdf format); please do not indicate your name within the pages of the attachment. As an in-line text in your email, include a brief bio-note (100 to 150 words), as well as your institutional affiliation and professional e-mail address. All contributions must be submitted on or before August 31, 2014. Please give the journal a response time of four months after the deadline before you inquire about the status of your submission.
Kritika Kultura is a refereed electronic journal of literary, cultural, and language studies, based in the Department of English, Ateneo de Manila University and accessible at http://kritikakultura.ateneo.net/. It is indexed in the MLA International Bibliography, Thomson Reuters (formerly ISI), and other major databases. For further details regarding editorial policy, please refer to the website of the journal.
May 28, 2014
the bad abad
so ayon kay pnoy, "malinis" daw si abad, ang secretary ng department of budget and management.
paanong nangyari iyon? hindi ba pera ng bayan ang P10 billion na nakulimbat ni napoles at ng iba pang opisyales ng gobyerno? sino ba ang nag-release ng pera na iyan na ganyan kalaki? hindi ba DBM? Kaninong lagda ang hinihintay bago mairelease ang perang galing sa DBM? di ba kay abad?
so ano itong paandar ng malacanang na "malinis" si abad?
utang na loob.
paulit-ulit na lang na niloloko ng pamahalaan ang bayan. kaya tuloy nawawalan na ng tiwala ang lahat sa pamahalaan.
at kay abad, hay naku lord, wag nang magmalinis. alam mong nakukulimbatan ka ng pera. wag nang magmaang-maangan pa. hindi ka tanga. kung tanga ka, ilalagay ka ba diyan sa dbm?
umamin ka na. me consent mo yan. yang lahat ng paglabas ng pera sa ahensiya mo.
kaya imposibleng "malinis" ka.
paanong nangyari iyon? hindi ba pera ng bayan ang P10 billion na nakulimbat ni napoles at ng iba pang opisyales ng gobyerno? sino ba ang nag-release ng pera na iyan na ganyan kalaki? hindi ba DBM? Kaninong lagda ang hinihintay bago mairelease ang perang galing sa DBM? di ba kay abad?
so ano itong paandar ng malacanang na "malinis" si abad?
utang na loob.
paulit-ulit na lang na niloloko ng pamahalaan ang bayan. kaya tuloy nawawalan na ng tiwala ang lahat sa pamahalaan.
at kay abad, hay naku lord, wag nang magmalinis. alam mong nakukulimbatan ka ng pera. wag nang magmaang-maangan pa. hindi ka tanga. kung tanga ka, ilalagay ka ba diyan sa dbm?
umamin ka na. me consent mo yan. yang lahat ng paglabas ng pera sa ahensiya mo.
kaya imposibleng "malinis" ka.
Rebyu para sa pelikulang Godzilla - 3 stars
Pros
Napakaganda ng sound. Sana manalo ito ng award dahil talagang pinerfect ang bawat elemento ng tunog sa pelikulang ito.
Guwapo ang bidang lalaki. Marunong din siyang umarte.
Andito ang Pilipinas! Wah! Pero ang sinasabi nito, dito sa atin galing ang isa sa mga halimaw, hahaha. Sa isang minahan daw sa Mindanao! (Minsan na lang tayo masali sa Hollywood film, kanlungan pa ng halimaw ang peg? Nge. Anyway, baka iyong senado at kongreso ang pinagbabatayan nila ng research. Oo nga naman. Sagana sa halimaw ang dalawang sangay na iyan ng pamahalaan.)
Cons
Parang robot ang acting ng tatay. Nakukulangan ako.
Nakatulog ako sa gitna ng pelikula. I’m sorry. Sadya talagang hindi ako na-hook sa premise ng pelikula.
Premise: May mag-asawang scientist na nagtatrabaho sa isang planta sa Japan. Si Papa Joe Brody at si Mama Sandra Brody. May isa silang anak. Si Baby Ford Brody. Ilang linggo nang naoobserbahan ni Papa Joe ang paggalaw ng lupa sa kanyang workplace. Patindi ito nang patindi. Matagal na niyang ini-report ito sa mas nakakataas sa kanya. Pero hindi siya pinapansin ng mga ito. walang ginawang anumang hakbang. Isang araw, birthday pa naman niya ito, napasugod siya sa planta. Kasama niya si Mama Sandra na papasok din sa trabaho nang araw na iyon. Iniwan nila si Ford, na naghanda pa naman ng surprise birthday banderitas para kay Papa Joe.
Tapos pagdating sa planta, pumunta na sa designated workplace niya si Mama Sandra. Sa ilalim ito ng lupa, sa isang parang network ng mga tubo. Si Papa Joe, gayundin. Pero ilang saglit lang, dumating ang nakakayanig na lindol. Walang tigil ito at napakalakas. Kumikindat-kindat na ang kuryente at nagkandasira-sira na ang mga aparato sa planta kaya nag-panic na ang mga tao. Takbuhan sila. nagkagulo na. si Mama Sandra, kasama ang buo niyang team ay naka-experience ng pagputok ng isang malaking tubo at nagdulot ito ng mala-daluyong, gray na gray na steam. Takbuhan sila pabalik sa entrada ng underground network na iyon ng mga tubo. Si Papa Joe, pababa na para puntahan at i-rescue si Mama Sandra kasi ila-lock na ang entrada, utos iyon ng mga boss niya. Ang kaso, nagkaaberya sina Mama Sandra noong malapit na sila sa entrada. Nadapa ang isang kasamahan niya kaya tinulungan pa niya ito at inakay hanggang sa entrada. Pagdating nila doon, saktong pasara na ang massive na pintuan. Nagkita pa sina Mama Sandra at Papa Joe pero hindi na silang magkakasama pang muli.
Naulila sa ina si Baby Ford.
After 15 years, sundalo na si Ford at may sarili na siyang pamilya sa USA. Nakatanggap siya ng tawag mula sa Japan. Nakulong daw ang tatay niya sa salang trespassing. Iyon palang area ng bahay nila, na malapit lang din sa planta, ay restricted area na dahil daw may radiation-radiation leak mula sa kung saan. In short, nakamamatay daw ang pumunta roon. Iyong tatay niya ay bumalik sa bahay nila para mag-retrieve ng ilang gamit. At nahuli nga ito ng awtoridad bago pa ito makalapit sa kanilang bahay.
So mula sa USA, pinuntahan ni Ford si Papa Joe sa Japan. At nalaman niya, iyong tatay niya ay hindi naka-move on sa sawimpalad na araw na iyon 15 years ago. Naniniwala ang tatay niyang hindi lindol ang nagdulot ng pagyanig ng lupa noon. Hinala nito, may itinatago ang kanilang planta. At iyon ang dahilan kung bakit namatay si Mama Sandra. Kaya kailangan itong matuklasan ng kanyang Papa Joe.
Sa loob ng tinutuluyan na bahay ng ama, nakita ni Ford ang iba’t ibang balita at articles tungkol sa mga pagyanig ng lupa at sa mga research na may kinalaman sa planta. Talaga palang sinusundan ito ng kanyang tatay. Sabi ng kanyang Papa Joe, tulungan mo akong ma-retrieve ang mga diskette sa bahay natin. Makakatulong iyon sa research ko. Pumayag naman si Ford kahit na inis na inis na siya sa di maka-move on niyang ama.
Pagdating nila sa lumang bahay (hindi sila nahuli sa pagpunta doon), natuklasan nilang walang radiation leak whatever. Malaya silang nakahinga kahit nang tanggalin nila ang suot na facial mask. Doon na nakumpirma ng dalawa na talagang may itinatago lang sa planta ang mga awtoridad. Nalaman din nila na operational pa hanggang ngayon ang planta. Dahil pagkaraan ng ilang minuto, nahuli sila at dinala sila sa planta para imbestigahan.
Sa planta, nang araw na iyon, mauulit ang matinding pagyanig ng lupa katulad ng nangyari 15 years ago. At matutuklasan ng mag-ama ang tunay na dahilan.
Sori ang haba ng premise ko, hehe.
Sa pagpapatuloy ng cons…
Nagulat ako na marami palang higanteng halimaw sa pelikula. Akala ko, si Godzilla lang. Kaya nang una akong makakita ng halimaw sa pelikula, akala ko si Godzilla na iyon. E, hindi naman kamukha ni Godzilla. So, parang na-disappoint na ako. Nang makita ko ang ikalawang halimaw, akala ko, talagang si Godzilla na iyon. Pero hindi siya kamukha ni Godzilla. So, akala ko, nag-evolve na si Godzilla at nag-iba na ang itsura niya. Pero hindi. Iba pa pala ang halimaw na iyon. So, medyo naiinis na ako. Kasi ang pumasok sa isip ko, akala ko ba, Godzilla ito? E, nasaan iyong bida? Antagal. Hahaha, natagalan ako sa paglabas niya. Kahihintay ko, nakatulog ako.
Medyo napagod din ang mata ko sa dami ng effects. Sadya lang yata na tumatanda ako. Hindi na ako sanay sa ratratan, sa action, at sa napakaraming nangyayari sa screen all at the same time. Pero siguro batay na rin ito sa type kong genre ng pelikula. Baka hindi na pang-sci-fi ang taste ko.
After naming manood (ako, tulog), tinanong ko si EJ kung nagandahan siya sa palabas. Sabi niya, okey lang. Sabi ko, nakatulog ako, ano ba ang nangyari? Sagot niya, saan ka ba nakatulog? Tapos nagkuwento na siya. HEP…HEP…SPOILERS ALERT… It turned out, tatlo ang halimaw. Si Godzilla ang naging hero kasi siya iyong pumuksa doon sa dalawang halimaw. Tapos naging hero si Ford dahil siya ang nakapagpasabog ng itlog ng isa sa mga halimaw. Hmm… I didn’t see that coming! Mukhang interesting naman pala ang plot.
Dudugtungan ko pa ang rebyu na ito. Panonoorin ko uli ang Godzilla. This time, ang kasama ko naman ay ang tunay na may ari ng title role na ito, si Poy.
27 May 2014
Kamias, Q.C.
Napakaganda ng sound. Sana manalo ito ng award dahil talagang pinerfect ang bawat elemento ng tunog sa pelikulang ito.
Guwapo ang bidang lalaki. Marunong din siyang umarte.
Andito ang Pilipinas! Wah! Pero ang sinasabi nito, dito sa atin galing ang isa sa mga halimaw, hahaha. Sa isang minahan daw sa Mindanao! (Minsan na lang tayo masali sa Hollywood film, kanlungan pa ng halimaw ang peg? Nge. Anyway, baka iyong senado at kongreso ang pinagbabatayan nila ng research. Oo nga naman. Sagana sa halimaw ang dalawang sangay na iyan ng pamahalaan.)
Cons
Parang robot ang acting ng tatay. Nakukulangan ako.
Nakatulog ako sa gitna ng pelikula. I’m sorry. Sadya talagang hindi ako na-hook sa premise ng pelikula.
Premise: May mag-asawang scientist na nagtatrabaho sa isang planta sa Japan. Si Papa Joe Brody at si Mama Sandra Brody. May isa silang anak. Si Baby Ford Brody. Ilang linggo nang naoobserbahan ni Papa Joe ang paggalaw ng lupa sa kanyang workplace. Patindi ito nang patindi. Matagal na niyang ini-report ito sa mas nakakataas sa kanya. Pero hindi siya pinapansin ng mga ito. walang ginawang anumang hakbang. Isang araw, birthday pa naman niya ito, napasugod siya sa planta. Kasama niya si Mama Sandra na papasok din sa trabaho nang araw na iyon. Iniwan nila si Ford, na naghanda pa naman ng surprise birthday banderitas para kay Papa Joe.
Tapos pagdating sa planta, pumunta na sa designated workplace niya si Mama Sandra. Sa ilalim ito ng lupa, sa isang parang network ng mga tubo. Si Papa Joe, gayundin. Pero ilang saglit lang, dumating ang nakakayanig na lindol. Walang tigil ito at napakalakas. Kumikindat-kindat na ang kuryente at nagkandasira-sira na ang mga aparato sa planta kaya nag-panic na ang mga tao. Takbuhan sila. nagkagulo na. si Mama Sandra, kasama ang buo niyang team ay naka-experience ng pagputok ng isang malaking tubo at nagdulot ito ng mala-daluyong, gray na gray na steam. Takbuhan sila pabalik sa entrada ng underground network na iyon ng mga tubo. Si Papa Joe, pababa na para puntahan at i-rescue si Mama Sandra kasi ila-lock na ang entrada, utos iyon ng mga boss niya. Ang kaso, nagkaaberya sina Mama Sandra noong malapit na sila sa entrada. Nadapa ang isang kasamahan niya kaya tinulungan pa niya ito at inakay hanggang sa entrada. Pagdating nila doon, saktong pasara na ang massive na pintuan. Nagkita pa sina Mama Sandra at Papa Joe pero hindi na silang magkakasama pang muli.
Naulila sa ina si Baby Ford.
After 15 years, sundalo na si Ford at may sarili na siyang pamilya sa USA. Nakatanggap siya ng tawag mula sa Japan. Nakulong daw ang tatay niya sa salang trespassing. Iyon palang area ng bahay nila, na malapit lang din sa planta, ay restricted area na dahil daw may radiation-radiation leak mula sa kung saan. In short, nakamamatay daw ang pumunta roon. Iyong tatay niya ay bumalik sa bahay nila para mag-retrieve ng ilang gamit. At nahuli nga ito ng awtoridad bago pa ito makalapit sa kanilang bahay.
So mula sa USA, pinuntahan ni Ford si Papa Joe sa Japan. At nalaman niya, iyong tatay niya ay hindi naka-move on sa sawimpalad na araw na iyon 15 years ago. Naniniwala ang tatay niyang hindi lindol ang nagdulot ng pagyanig ng lupa noon. Hinala nito, may itinatago ang kanilang planta. At iyon ang dahilan kung bakit namatay si Mama Sandra. Kaya kailangan itong matuklasan ng kanyang Papa Joe.
Sa loob ng tinutuluyan na bahay ng ama, nakita ni Ford ang iba’t ibang balita at articles tungkol sa mga pagyanig ng lupa at sa mga research na may kinalaman sa planta. Talaga palang sinusundan ito ng kanyang tatay. Sabi ng kanyang Papa Joe, tulungan mo akong ma-retrieve ang mga diskette sa bahay natin. Makakatulong iyon sa research ko. Pumayag naman si Ford kahit na inis na inis na siya sa di maka-move on niyang ama.
Pagdating nila sa lumang bahay (hindi sila nahuli sa pagpunta doon), natuklasan nilang walang radiation leak whatever. Malaya silang nakahinga kahit nang tanggalin nila ang suot na facial mask. Doon na nakumpirma ng dalawa na talagang may itinatago lang sa planta ang mga awtoridad. Nalaman din nila na operational pa hanggang ngayon ang planta. Dahil pagkaraan ng ilang minuto, nahuli sila at dinala sila sa planta para imbestigahan.
Sa planta, nang araw na iyon, mauulit ang matinding pagyanig ng lupa katulad ng nangyari 15 years ago. At matutuklasan ng mag-ama ang tunay na dahilan.
Sori ang haba ng premise ko, hehe.
Sa pagpapatuloy ng cons…
Nagulat ako na marami palang higanteng halimaw sa pelikula. Akala ko, si Godzilla lang. Kaya nang una akong makakita ng halimaw sa pelikula, akala ko si Godzilla na iyon. E, hindi naman kamukha ni Godzilla. So, parang na-disappoint na ako. Nang makita ko ang ikalawang halimaw, akala ko, talagang si Godzilla na iyon. Pero hindi siya kamukha ni Godzilla. So, akala ko, nag-evolve na si Godzilla at nag-iba na ang itsura niya. Pero hindi. Iba pa pala ang halimaw na iyon. So, medyo naiinis na ako. Kasi ang pumasok sa isip ko, akala ko ba, Godzilla ito? E, nasaan iyong bida? Antagal. Hahaha, natagalan ako sa paglabas niya. Kahihintay ko, nakatulog ako.
Medyo napagod din ang mata ko sa dami ng effects. Sadya lang yata na tumatanda ako. Hindi na ako sanay sa ratratan, sa action, at sa napakaraming nangyayari sa screen all at the same time. Pero siguro batay na rin ito sa type kong genre ng pelikula. Baka hindi na pang-sci-fi ang taste ko.
After naming manood (ako, tulog), tinanong ko si EJ kung nagandahan siya sa palabas. Sabi niya, okey lang. Sabi ko, nakatulog ako, ano ba ang nangyari? Sagot niya, saan ka ba nakatulog? Tapos nagkuwento na siya. HEP…HEP…SPOILERS ALERT… It turned out, tatlo ang halimaw. Si Godzilla ang naging hero kasi siya iyong pumuksa doon sa dalawang halimaw. Tapos naging hero si Ford dahil siya ang nakapagpasabog ng itlog ng isa sa mga halimaw. Hmm… I didn’t see that coming! Mukhang interesting naman pala ang plot.
Dudugtungan ko pa ang rebyu na ito. Panonoorin ko uli ang Godzilla. This time, ang kasama ko naman ay ang tunay na may ari ng title role na ito, si Poy.
27 May 2014
Kamias, Q.C.
May 26, 2014
Rebyu para sa pelikulang Spiderman - 4 stars
Pros
Ang galing ng cast. Sobra. Favourite ko talaga si Andrew Garfield. Sa pelikulang Never Let Me Go pa lang! Hindi OA ang acting niya. Sapat lang. Nakakatawa kapag nagpapatawa. “We don’t have a chimney.” “Huwaaaat?” Nakakaiyak kapag nagpapaiyak.
Natutuwa rin ako kay Emma Stone. Napapatawa niya ako sa iba niyang pelikula. Though parang gusto kong tumawa tuwing makikita ko ang mukha niya sa screen, napipigilan ko ito dahil mas lumilitaw naman ang tauhang si Gwen Stacy, ang papel na kanyang ginagampanan.
Pero I believe walang chemistry masyado ang dalawang ito onscreen. Mag-jowa pa naman sa totoong buhay, haha! Pero oks lang, siguro hindi ko lang napansin ang kilig moments nila dahil nakasentro ang isip ko kay Spiderman habang nanonood ako ng pelikula.
Nagustuhan ko iyong konti lang ang series ng shots kung saan parang playground ni Spiderman ang mga building ng New York. Sa huling Spiderman kasi, bago ito, parang nagsawa ako. Sobrang dami ng ganong eksena sa iisang pelikula.
Natuwa ako na naipakita ang internal struggle ng isang superhero. Na katulad din natin sila. May mga wants, may mga needs, emotional, psychological and all. Nagkataon lang na may superpowers sila pero they are very human. So, inspiring ang aspektong ito kasi nakaka-relate
ang sangkatauhan sa mga ganitong uri ng superhero.
Natuwa rin ako na ang valedictorian ng graduating class nina Peter Parker ay si Gwen Stacy na isang babae, yey! More! More!
Pero hindi ko na-predict na mamamatay si Gwen Stacy (hindi ako nagbabasa ng Spiderman comics. Sa pelikula ko lang nakakasalamuha si Spiderman). Nalungkot ako pero nakakatuwa na maipakita sa audience na hindi lahat ng ganitong pelikula ay happy ang ending para sa bida. Kahit superhero pa siya.
Natuwa ako na si Spiderman, may pagka-local siya. Haha! Hindi katulad ng ibang superhero na parang buong mundo ang gustong iligtas! At inililigtas! Haha! Diyosmio naman. Ang helpless naman ng buong mundo pag ganon. At sa totoo lang, di ba uunahin ng superhero ang bansa niya kapag nagkagipitan? So, hindi rin reliable ang mga ganong superhero. Pero in the first place, wala ba kaming sariling superhero? Me Darna kami, Captain Barbell, at iba pa. Huwag na kaming isama ng ibang superhero diyan sa misyon nila. Dahil pag may gustong sumakop sa buong daigdig, ang unang mag-aasikaso sa Pilipinas ay hindi si Superman o ang Avengers kundi si… Inday Bote, haha. Etong si Spiderman, sa New York lang siya, malinaw sa pelikula iyon. At happy ako doon. Tutal, swak naman sa needs ng New York ang kakayahan ni Spiderman. Saka doon siya lumaki. Kumbaga, alam na alam din niya ang needs ng sarili niyang komunidad.
Cons
Napanood ko na dati ang lahat ng effects na nakita ko sa pelikulang ito. It’s just me. Nagsasawa lang talaga ako sa mga effects-effects, hehe. Sawa na ako sa mga pa-epek ng Hollywood.
Sana ay dinagdagan pa ang pagpapakilala sa motivation ni Electro. Nagulat ako na siya pala ang main kontrabida. Parang nakukulangan ako sa characterization sa kanya. Nagulat ako na bigla siyang nagwala. Naging masama siya, etc. etc.
Sa pelikulang ito, dalawa ang naging kontrabida: Si Electro at si Harry Osborn. Palagay ko, hindi ako masyadong naka-focus ang pelikula sa alinman sa kanila. Kasi si Harry Osborn, nakulangan din ako sa characterization sa kanya. Parang mabuti naman siyang bata, masama lang ang loob niya sa tatay niya. Tapos all of a sudden, salbahe na siya! Biglang binu-bully na niya ang mga kasosyo ng tatay niya sa negosyo. Tapos nagkaroon na siya ng masasamang plano. I know, bigla niyang natuklasan ang sakit na namana niya sa kanyang tatay, pero palagay ko, masyadong mabilis ang mga pangyayari. Gusto kong makita iyong mga struggle niya bago siya magpasyang idaan na lang sa speed at violence ang lahat para makuha ang gusto niya.
Para sa akin, mas okey kung isa lang ang kontrabida sa isang pelikula tapos paigtingin na lang ang conflict ng bida at kontrabida. Dapat established ang dalawang tauhan para mas maunawaan ng audience kung bakit kailangan mag-away ng mga ito at bakit kailangang ipagtanggol ang kanilang mga sarili, at sa pangkalahatan, para maunawaan ng audience kung bakit kailangan nilang panoorin ang isang pelikula.
Bilang isang babae, siyempre napapansin ko ang mga babaeng tauhan sa pelikula. Medyo kulang. Sana dinagdagan nila ang babaeng kasosyo ni Papa Osborn sa negosyo. Isa lang yata ang babae doon. Wala pang speaking line, haha. Tapos ang ikalawang babae ay si Felicia, ang secretary. Secretary! Na naman! Haha, di ba kayang gawin ng isang lalaki ang ginagawa ng isang office secretary? Iyong boss ni Max Dillon/Electro, lalaki! Samantalang puwede namang babae. Hello, bagong milenyo na, meron na ngang babaeng astronaut (tauhan ni Sandra Bullock sa Gravity), meron nang lalaking yayo o babysitter. Bakit sa makabagong pelikula, hindi pa rin realistic ang representation ng mga gender? O kung hindi babae, queer! Ang dami-dami kaya nila sa lahat ng field.
27 Mayo 2014
Kamias, Q.C.
Ang galing ng cast. Sobra. Favourite ko talaga si Andrew Garfield. Sa pelikulang Never Let Me Go pa lang! Hindi OA ang acting niya. Sapat lang. Nakakatawa kapag nagpapatawa. “We don’t have a chimney.” “Huwaaaat?” Nakakaiyak kapag nagpapaiyak.
Natutuwa rin ako kay Emma Stone. Napapatawa niya ako sa iba niyang pelikula. Though parang gusto kong tumawa tuwing makikita ko ang mukha niya sa screen, napipigilan ko ito dahil mas lumilitaw naman ang tauhang si Gwen Stacy, ang papel na kanyang ginagampanan.
Pero I believe walang chemistry masyado ang dalawang ito onscreen. Mag-jowa pa naman sa totoong buhay, haha! Pero oks lang, siguro hindi ko lang napansin ang kilig moments nila dahil nakasentro ang isip ko kay Spiderman habang nanonood ako ng pelikula.
Nagustuhan ko iyong konti lang ang series ng shots kung saan parang playground ni Spiderman ang mga building ng New York. Sa huling Spiderman kasi, bago ito, parang nagsawa ako. Sobrang dami ng ganong eksena sa iisang pelikula.
Natuwa ako na naipakita ang internal struggle ng isang superhero. Na katulad din natin sila. May mga wants, may mga needs, emotional, psychological and all. Nagkataon lang na may superpowers sila pero they are very human. So, inspiring ang aspektong ito kasi nakaka-relate
ang sangkatauhan sa mga ganitong uri ng superhero.
Natuwa rin ako na ang valedictorian ng graduating class nina Peter Parker ay si Gwen Stacy na isang babae, yey! More! More!
Pero hindi ko na-predict na mamamatay si Gwen Stacy (hindi ako nagbabasa ng Spiderman comics. Sa pelikula ko lang nakakasalamuha si Spiderman). Nalungkot ako pero nakakatuwa na maipakita sa audience na hindi lahat ng ganitong pelikula ay happy ang ending para sa bida. Kahit superhero pa siya.
Natuwa ako na si Spiderman, may pagka-local siya. Haha! Hindi katulad ng ibang superhero na parang buong mundo ang gustong iligtas! At inililigtas! Haha! Diyosmio naman. Ang helpless naman ng buong mundo pag ganon. At sa totoo lang, di ba uunahin ng superhero ang bansa niya kapag nagkagipitan? So, hindi rin reliable ang mga ganong superhero. Pero in the first place, wala ba kaming sariling superhero? Me Darna kami, Captain Barbell, at iba pa. Huwag na kaming isama ng ibang superhero diyan sa misyon nila. Dahil pag may gustong sumakop sa buong daigdig, ang unang mag-aasikaso sa Pilipinas ay hindi si Superman o ang Avengers kundi si… Inday Bote, haha. Etong si Spiderman, sa New York lang siya, malinaw sa pelikula iyon. At happy ako doon. Tutal, swak naman sa needs ng New York ang kakayahan ni Spiderman. Saka doon siya lumaki. Kumbaga, alam na alam din niya ang needs ng sarili niyang komunidad.
Cons
Napanood ko na dati ang lahat ng effects na nakita ko sa pelikulang ito. It’s just me. Nagsasawa lang talaga ako sa mga effects-effects, hehe. Sawa na ako sa mga pa-epek ng Hollywood.
Sana ay dinagdagan pa ang pagpapakilala sa motivation ni Electro. Nagulat ako na siya pala ang main kontrabida. Parang nakukulangan ako sa characterization sa kanya. Nagulat ako na bigla siyang nagwala. Naging masama siya, etc. etc.
Sa pelikulang ito, dalawa ang naging kontrabida: Si Electro at si Harry Osborn. Palagay ko, hindi ako masyadong naka-focus ang pelikula sa alinman sa kanila. Kasi si Harry Osborn, nakulangan din ako sa characterization sa kanya. Parang mabuti naman siyang bata, masama lang ang loob niya sa tatay niya. Tapos all of a sudden, salbahe na siya! Biglang binu-bully na niya ang mga kasosyo ng tatay niya sa negosyo. Tapos nagkaroon na siya ng masasamang plano. I know, bigla niyang natuklasan ang sakit na namana niya sa kanyang tatay, pero palagay ko, masyadong mabilis ang mga pangyayari. Gusto kong makita iyong mga struggle niya bago siya magpasyang idaan na lang sa speed at violence ang lahat para makuha ang gusto niya.
Para sa akin, mas okey kung isa lang ang kontrabida sa isang pelikula tapos paigtingin na lang ang conflict ng bida at kontrabida. Dapat established ang dalawang tauhan para mas maunawaan ng audience kung bakit kailangan mag-away ng mga ito at bakit kailangang ipagtanggol ang kanilang mga sarili, at sa pangkalahatan, para maunawaan ng audience kung bakit kailangan nilang panoorin ang isang pelikula.
Bilang isang babae, siyempre napapansin ko ang mga babaeng tauhan sa pelikula. Medyo kulang. Sana dinagdagan nila ang babaeng kasosyo ni Papa Osborn sa negosyo. Isa lang yata ang babae doon. Wala pang speaking line, haha. Tapos ang ikalawang babae ay si Felicia, ang secretary. Secretary! Na naman! Haha, di ba kayang gawin ng isang lalaki ang ginagawa ng isang office secretary? Iyong boss ni Max Dillon/Electro, lalaki! Samantalang puwede namang babae. Hello, bagong milenyo na, meron na ngang babaeng astronaut (tauhan ni Sandra Bullock sa Gravity), meron nang lalaking yayo o babysitter. Bakit sa makabagong pelikula, hindi pa rin realistic ang representation ng mga gender? O kung hindi babae, queer! Ang dami-dami kaya nila sa lahat ng field.
27 Mayo 2014
Kamias, Q.C.
May 25, 2014
rejected comics script for gospel komiks
na-reject ang comics script kong ito, haha tuwang-tuwa pa naman ako kasi tungkol sa octopus. naisip ko, recently, na nakakatuwang gawing character ang octopus kasi parang bagay siya sa panahon natin, ang presence ng galamay ay simbolo ng pagmu-multitask ng karamihan sa atin.
(gusto kong magsulat ng children's story about solo parents at ang mga tauhan ay octopus.)
anyway, ang comics script na ito ay ibinatay ko sa parable of the tenants mula sa bibliya. iyon kasi ang in-assign sa akin na bible reading. medyo nahirapan din ako dito kasi palagay ko lalabas na masama ang landlord. kasi siyempre, landlord siya. i mean, napakapiyudal at kapitalista ng nature ng parable hahaha at pagka medyo diskumpiyado ako sa nakukuha kong mensahe mula sa isang bible reading, ang ginagawa ko ay ipina-pattern ko ang comics script ko sa mismong bible reading, in this case, isang parable. para safe, haha!
ang problema, ang una kong isinumite para sa isa pang bible reading (tungkol naman sa parable of the talents) ay kamukha rin nito. halos pareho ng plot. pero panda naman ang mga tauhan ko doon sa parable of the talents.
so na-reject itong tungkol sa mga octopus.
buti na rin at na-reject dahil nang basahin ko ito uli, iyong ending ko pala ay parang nagsa-suggest na magkakaroon ng away dahil lang sa anak ng may-ari ng ice cream shop. ang may ari ng ice cream shop ay simbolo ni jesus. so parang ang ending ko ay nagsa-suggest na mag-aaway-away ang mga tao dahil sa relihiyon :(
anyway, id like to share it here. enjoy!
Isang Araw, Sa Ocean’s 12 Ice Cream Shop
ni Beverly W. Siy
MGA TAUHAN: Iba’t ibang size ng octopus
Toto- pinakamaliit na octopus
Mga kasamahan sa Ocean’s 12 Ice Cream Shop-malalaki, matatabang octopus
Dencio Ocean-may ari ng Ocean’s 12 Ice Cream Shop
Andy Ocean- anak ni Dencio
Dalawang karaniwang octopus bilang mga kolektor ni Dencio
Mga kamag-anak ni Toto, maliliit na octopus
SETTING: Modern times, sa isang urban na lugar sa ilalim ng dagat. May ice cream shop na malaki, kamukha ng isang restaurant at ang isine-serve ay puro ice cream lamang. Makulay ang loob ng ice cream shop na ito.
FRAME 1: Tinadyakan palabas ng mga taga-ice cream shop ang isang octopus. Buhol-buhol ang mga galamay ng octopus na sinipa kaya nahihirapan itong mag-swimming palayo. Ang octopus na ito ay ang ikalawang kolektor na ipinadala ni Dencio Ocean sa kanyang ice cream shop.
I-establish ang Ocean’s 12 Ice Cream Shop sa pamamagitan ng signage sa labas ng shop.
Makikita naman sa likod ng mga sigang octopus si Toto, saksi siya sa lahat ng nangyari.
CAPTION: Nasaksihan ni Toto ang ginawa ng kanyang mga kasama sa kolektor ni Dencio Ocean.
KASAMAHAN 1 (mayayabang ang itsura at pinagtatawanan ang kanilang pinalayas na octopus): ‘Wag ka nang babalik dito! Hahaha!
KASAMAHAN 2: Magtatanda na si Dencio Ocean. Hindi na ‘yan magpapadala uli ng kolektor!
FRAME 2: Hati sa dalawa ang frame na ito. Close up. Kausap ni Toto si Mang Dencio sa cellphone. Alalang-alala ang itsura ni Toto. Alalang-alala rin si Mang Dencio.
DENCIO (may hawak na cellphone): Ginawa nila iyon? Ipapadala ko ang anak kong si Andy para kausapin sila at para makolekta na ang renta sa ice cream shop.
TOTO (may hawak na telepono, landline): Naku, ‘wag po. Baka saktan lang po nila ang anak ninyo!
FRAME 3: Flashback, kamukha ng FRAME 1, tinadyakan palabas ng mga taga-ice cream shop ang isang octopus. Naka-duct tape ang bibig at mga galamay ng octopus na sinipa kaya nahihirapan itong mag-swimming palayo. Ang octopus na ito ay ang unang kolektor na ipinadala ni Dencio Ocean sa kanyang ice cream shop. I-establish ang Ocean’s 12 Ice Cream Shop sa pamamagitan ng signage sa labas ng shop. Makikita naman sa likod ng mga sigang octopus si Toto, saksi siya sa lahat ng nangyari.
CAPTION: Ikinuwento ni Toto ang nangyari sa unang kolektor na ipinadala ni Dencio Ocean.
LAHAT NG KASAMAHAN : (mayayabang ang itsura at pinagtatawanan ang kanilang pinalayas na octopus) TOTO (off frame, word balloon): Ginulpi at sinaktan po nila ang unang kolektor na inyong ipinadala.
FRAME 4: Hati sa dalawa ang frame na ito. Close up pareho. Kausap ni Toto si Mang Dencio sa cellphone. Close up ni Toto. Kitang kita ang takot sa mukha ni Toto. May hawak na cellphone si Mang Dencio, landline naman si Toto.
MANG DENCIO: Anak ko si Andy. Iyon ang huling pag-asa nila para maipadala sa akin ang inyong renta sa ice cream shop. Hindi nila sasaktan si Andy.
TOTO: Kahit po anak ninyo si Andy, hindi pa rin po sila makikinig, Mang Dencio.
FRAME 5: Nagswimming nang mabilis si Toto para kausapin ang mga kasamahan sa trabaho.
TOTO: Kailangang makumbinsi ko silang magbayad ng upa sa ice cream shop. Para hindi nila saktan si Andy. Kawawa naman, wala namang gagawing masama sa kanila ang anak ni Mang Dencio.
FRAME 6: Naabutan niyang nagtatrabaho ang kanyang mga kasamahan. Nagti-twirl sila ng ice cream sa bawat cone. Bawat galamay ng bawat octopus ay may hawak na ice cream na matatangkad. Mahaba ang pila ng mga gustong makabili ng ice cream. Itampok ang iba’t ibang hayop na pandagat: dugong, clown fish, sea anemone, pusit, sari-saring isda, sea horse, eel, manta ray, pawikan at iba pa.
CAPTION: Pilit na kinumbinsi ni Toto ang kanyang mga kasama.
KASAMA 1: Pag nagpadala pa siya ng kahit na sino rito, bubugbugin uli namin at tatadyakan palabas.
KASAMA 2: Lalo na kapag iyong anak niya ang ipinadala niya rito para mangolekta ng upa. Aba, iyon yata ang tagapagmana ng ice cream shop na ito.
KASAMA 3: Siyempre, pag wala nang tagapagmana, wala na ring kailangang kolektahin mula sa atin.
FRAME 7: Medium shot ni Toto.
CAPTION: Nangatwiran si Toto.
TOTO: Hindi atin ang ice cream shop na ‘to, umuupa lang tayo. Bakit bigla-bigla ay ayaw nating ibigay kung ano ang inaasahan mula sa atin? Kaya nga niya ipinadala sa atin ang anak niya dahil naniniwala si Mang Dencio na susunod pa rin tayo sa dating napagkasunduan. Naniniwala siyang hindi na tayo gagawa ng mali.
FRAME 8: Nagsalita ang pinakamalaking octopus.
CAPTION: Pero hindi pa rin pinakinggan si Toto ng kanyang mga kasamahan.
KASAMA 1: ‘Wag ka nang masatsat at makulit diyan. Tumulong ka na lang dito para may pakinabang ka!
TOTO (thought balloon): Gagawa na lang ako ng paraan para di mapahamak ang anak ni Mang Dencio!
FRAME 9: Payat ang frame na ito. Ipakita na may kausap sa cellphone si Toto. At alerto ang kanyang mga mata, patingin-tingin sa paligid.
FRAME 10: Mahaba-habang frame po ito.
Dumating na nga si Andy sa Ocean’s Twelve Ice Cream Shop. Nasa may pinto siya. Si Andy ay payat, mukhang geek, may black rimmed glasses, may bag siyang dala, iyong parang laptop bag at nakalabas na ang kanyang lapis at papel. Takang-taka siya sa itsura ng mga trabahador ng ice cream shop. Parang galit na galit ang mga ito sa kanya.
KASAMA 1: Aba, talagang makulit ang tatay mong si Dencio, ano?
KASAMA 2: Akala mo, may makukuha ka sa amin?
KASAMA 3: Wala! Bugbugin na ‘yan.
FRAME 11: Susulpot si Toto. Ipakita kung gaano kaliit ang octopus na si Toto.
CAPTION: Pumagitna si Toto.
TOTO: Mga kasama, si Andy ang huling pagkakataon para mapatawad tayo ni Mang Dencio. Pati na ng mga kolektor na binugbog ninyo. Igalang natin si Andy. Siya ang magiging tulay natin para lalo pang gumanda ang relasyon natin kay Mang Dencio.
KASAMA 1: Anong kadramahan iyang sinasabi mo, Toto? Tumabi ka nga riyan!
FRAME 12: Lalabas ang lahat ng kapamilya at kamag-anak ni Toto. Gigitna sila at poproteksiyunan si Andy. Kaharap ng maliliit na octopus ang tatlong malalaking octopus. Lahat ng maliit na octopus, may dalang duct tape. Ipakita kung gaano kadeterminado si Toto.
CAPTION: Nagsisulputan ang mga kamag-anak ni Toto.
TOTO: Puwes, hindi ako papayag sa gusto ninyo. Walang ginagawang masama si Mang Dencio. At lalo na si Andy.
Wakas.
(gusto kong magsulat ng children's story about solo parents at ang mga tauhan ay octopus.)
anyway, ang comics script na ito ay ibinatay ko sa parable of the tenants mula sa bibliya. iyon kasi ang in-assign sa akin na bible reading. medyo nahirapan din ako dito kasi palagay ko lalabas na masama ang landlord. kasi siyempre, landlord siya. i mean, napakapiyudal at kapitalista ng nature ng parable hahaha at pagka medyo diskumpiyado ako sa nakukuha kong mensahe mula sa isang bible reading, ang ginagawa ko ay ipina-pattern ko ang comics script ko sa mismong bible reading, in this case, isang parable. para safe, haha!
ang problema, ang una kong isinumite para sa isa pang bible reading (tungkol naman sa parable of the talents) ay kamukha rin nito. halos pareho ng plot. pero panda naman ang mga tauhan ko doon sa parable of the talents.
so na-reject itong tungkol sa mga octopus.
buti na rin at na-reject dahil nang basahin ko ito uli, iyong ending ko pala ay parang nagsa-suggest na magkakaroon ng away dahil lang sa anak ng may-ari ng ice cream shop. ang may ari ng ice cream shop ay simbolo ni jesus. so parang ang ending ko ay nagsa-suggest na mag-aaway-away ang mga tao dahil sa relihiyon :(
anyway, id like to share it here. enjoy!
Isang Araw, Sa Ocean’s 12 Ice Cream Shop
ni Beverly W. Siy
MGA TAUHAN: Iba’t ibang size ng octopus
Toto- pinakamaliit na octopus
Mga kasamahan sa Ocean’s 12 Ice Cream Shop-malalaki, matatabang octopus
Dencio Ocean-may ari ng Ocean’s 12 Ice Cream Shop
Andy Ocean- anak ni Dencio
Dalawang karaniwang octopus bilang mga kolektor ni Dencio
Mga kamag-anak ni Toto, maliliit na octopus
SETTING: Modern times, sa isang urban na lugar sa ilalim ng dagat. May ice cream shop na malaki, kamukha ng isang restaurant at ang isine-serve ay puro ice cream lamang. Makulay ang loob ng ice cream shop na ito.
FRAME 1: Tinadyakan palabas ng mga taga-ice cream shop ang isang octopus. Buhol-buhol ang mga galamay ng octopus na sinipa kaya nahihirapan itong mag-swimming palayo. Ang octopus na ito ay ang ikalawang kolektor na ipinadala ni Dencio Ocean sa kanyang ice cream shop.
I-establish ang Ocean’s 12 Ice Cream Shop sa pamamagitan ng signage sa labas ng shop.
Makikita naman sa likod ng mga sigang octopus si Toto, saksi siya sa lahat ng nangyari.
CAPTION: Nasaksihan ni Toto ang ginawa ng kanyang mga kasama sa kolektor ni Dencio Ocean.
KASAMAHAN 1 (mayayabang ang itsura at pinagtatawanan ang kanilang pinalayas na octopus): ‘Wag ka nang babalik dito! Hahaha!
KASAMAHAN 2: Magtatanda na si Dencio Ocean. Hindi na ‘yan magpapadala uli ng kolektor!
FRAME 2: Hati sa dalawa ang frame na ito. Close up. Kausap ni Toto si Mang Dencio sa cellphone. Alalang-alala ang itsura ni Toto. Alalang-alala rin si Mang Dencio.
DENCIO (may hawak na cellphone): Ginawa nila iyon? Ipapadala ko ang anak kong si Andy para kausapin sila at para makolekta na ang renta sa ice cream shop.
TOTO (may hawak na telepono, landline): Naku, ‘wag po. Baka saktan lang po nila ang anak ninyo!
FRAME 3: Flashback, kamukha ng FRAME 1, tinadyakan palabas ng mga taga-ice cream shop ang isang octopus. Naka-duct tape ang bibig at mga galamay ng octopus na sinipa kaya nahihirapan itong mag-swimming palayo. Ang octopus na ito ay ang unang kolektor na ipinadala ni Dencio Ocean sa kanyang ice cream shop. I-establish ang Ocean’s 12 Ice Cream Shop sa pamamagitan ng signage sa labas ng shop. Makikita naman sa likod ng mga sigang octopus si Toto, saksi siya sa lahat ng nangyari.
CAPTION: Ikinuwento ni Toto ang nangyari sa unang kolektor na ipinadala ni Dencio Ocean.
LAHAT NG KASAMAHAN : (mayayabang ang itsura at pinagtatawanan ang kanilang pinalayas na octopus) TOTO (off frame, word balloon): Ginulpi at sinaktan po nila ang unang kolektor na inyong ipinadala.
FRAME 4: Hati sa dalawa ang frame na ito. Close up pareho. Kausap ni Toto si Mang Dencio sa cellphone. Close up ni Toto. Kitang kita ang takot sa mukha ni Toto. May hawak na cellphone si Mang Dencio, landline naman si Toto.
MANG DENCIO: Anak ko si Andy. Iyon ang huling pag-asa nila para maipadala sa akin ang inyong renta sa ice cream shop. Hindi nila sasaktan si Andy.
TOTO: Kahit po anak ninyo si Andy, hindi pa rin po sila makikinig, Mang Dencio.
FRAME 5: Nagswimming nang mabilis si Toto para kausapin ang mga kasamahan sa trabaho.
TOTO: Kailangang makumbinsi ko silang magbayad ng upa sa ice cream shop. Para hindi nila saktan si Andy. Kawawa naman, wala namang gagawing masama sa kanila ang anak ni Mang Dencio.
FRAME 6: Naabutan niyang nagtatrabaho ang kanyang mga kasamahan. Nagti-twirl sila ng ice cream sa bawat cone. Bawat galamay ng bawat octopus ay may hawak na ice cream na matatangkad. Mahaba ang pila ng mga gustong makabili ng ice cream. Itampok ang iba’t ibang hayop na pandagat: dugong, clown fish, sea anemone, pusit, sari-saring isda, sea horse, eel, manta ray, pawikan at iba pa.
CAPTION: Pilit na kinumbinsi ni Toto ang kanyang mga kasama.
KASAMA 1: Pag nagpadala pa siya ng kahit na sino rito, bubugbugin uli namin at tatadyakan palabas.
KASAMA 2: Lalo na kapag iyong anak niya ang ipinadala niya rito para mangolekta ng upa. Aba, iyon yata ang tagapagmana ng ice cream shop na ito.
KASAMA 3: Siyempre, pag wala nang tagapagmana, wala na ring kailangang kolektahin mula sa atin.
FRAME 7: Medium shot ni Toto.
CAPTION: Nangatwiran si Toto.
TOTO: Hindi atin ang ice cream shop na ‘to, umuupa lang tayo. Bakit bigla-bigla ay ayaw nating ibigay kung ano ang inaasahan mula sa atin? Kaya nga niya ipinadala sa atin ang anak niya dahil naniniwala si Mang Dencio na susunod pa rin tayo sa dating napagkasunduan. Naniniwala siyang hindi na tayo gagawa ng mali.
FRAME 8: Nagsalita ang pinakamalaking octopus.
CAPTION: Pero hindi pa rin pinakinggan si Toto ng kanyang mga kasamahan.
KASAMA 1: ‘Wag ka nang masatsat at makulit diyan. Tumulong ka na lang dito para may pakinabang ka!
TOTO (thought balloon): Gagawa na lang ako ng paraan para di mapahamak ang anak ni Mang Dencio!
FRAME 9: Payat ang frame na ito. Ipakita na may kausap sa cellphone si Toto. At alerto ang kanyang mga mata, patingin-tingin sa paligid.
FRAME 10: Mahaba-habang frame po ito.
Dumating na nga si Andy sa Ocean’s Twelve Ice Cream Shop. Nasa may pinto siya. Si Andy ay payat, mukhang geek, may black rimmed glasses, may bag siyang dala, iyong parang laptop bag at nakalabas na ang kanyang lapis at papel. Takang-taka siya sa itsura ng mga trabahador ng ice cream shop. Parang galit na galit ang mga ito sa kanya.
KASAMA 1: Aba, talagang makulit ang tatay mong si Dencio, ano?
KASAMA 2: Akala mo, may makukuha ka sa amin?
KASAMA 3: Wala! Bugbugin na ‘yan.
FRAME 11: Susulpot si Toto. Ipakita kung gaano kaliit ang octopus na si Toto.
CAPTION: Pumagitna si Toto.
TOTO: Mga kasama, si Andy ang huling pagkakataon para mapatawad tayo ni Mang Dencio. Pati na ng mga kolektor na binugbog ninyo. Igalang natin si Andy. Siya ang magiging tulay natin para lalo pang gumanda ang relasyon natin kay Mang Dencio.
KASAMA 1: Anong kadramahan iyang sinasabi mo, Toto? Tumabi ka nga riyan!
FRAME 12: Lalabas ang lahat ng kapamilya at kamag-anak ni Toto. Gigitna sila at poproteksiyunan si Andy. Kaharap ng maliliit na octopus ang tatlong malalaking octopus. Lahat ng maliit na octopus, may dalang duct tape. Ipakita kung gaano kadeterminado si Toto.
CAPTION: Nagsisulputan ang mga kamag-anak ni Toto.
TOTO: Puwes, hindi ako papayag sa gusto ninyo. Walang ginagawang masama si Mang Dencio. At lalo na si Andy.
Wakas.
PRPB with Janus Silang
Noong Sabado, 24 Mayo 2014, nagpunta kami ni Poy sa book discussion ng PRPB tungkol sa Janus Silang, ang pinakabagong YA novel sa wikang Filipino sa Fully Booked SM North. Naroon din ang author, si Sir Egay Samar.
doon na kami bumili ng aklat. ang ibang members ng book club namin, ang Pinoy Reads Pinoy Books (PRPB) ay binigyan ng aklat ng publisher na Adarna House para mabasa nila ito nang mas maaga, bago mag-book discussion.
naghanda ng ilang tanong si Doni Oliveros, ang aming moderator at founder. bago mag-umpisa ay ipinakilala muna niya ang PRPB dahil may mga participant ng book discussion na hindi pa member ng PRPB.
ang mga tanong ay nakasulat sa papel na nakabilot at nakalagay sa loob ng isang bote ng mineral. tapos bawat isa (na nakabasa ng nobela) ay bubunot ng tanong. kapag hindi niya ito masagot nang kumpleto, puwedeng tumulong ang sinuman na nakakaalam ng kumpletong sagot.
walang consequence para sa mga hindi makasagot at kalahati lang ang sagot (merong gumawa nito haahaha), pero wala rin namang premyo para sa mga sumali sa discussion. premyo na kasing maituturing na kasama namin ang author that afternoon! aaaat binigyan din kami ng libreng bag ng adarna, hehe!
kahit hindi pa namin nababasa ang Janus, nag-enjoy kami ni poy sa discussion. maraming nilalang mula sa philippine mythology ang nabanggit: tiyanak, berberoka at iba pa.
kaya naamn excited na akong umpisahan ang nobela.
doon na kami bumili ng aklat. ang ibang members ng book club namin, ang Pinoy Reads Pinoy Books (PRPB) ay binigyan ng aklat ng publisher na Adarna House para mabasa nila ito nang mas maaga, bago mag-book discussion.
naghanda ng ilang tanong si Doni Oliveros, ang aming moderator at founder. bago mag-umpisa ay ipinakilala muna niya ang PRPB dahil may mga participant ng book discussion na hindi pa member ng PRPB.
ang mga tanong ay nakasulat sa papel na nakabilot at nakalagay sa loob ng isang bote ng mineral. tapos bawat isa (na nakabasa ng nobela) ay bubunot ng tanong. kapag hindi niya ito masagot nang kumpleto, puwedeng tumulong ang sinuman na nakakaalam ng kumpletong sagot.
walang consequence para sa mga hindi makasagot at kalahati lang ang sagot (merong gumawa nito haahaha), pero wala rin namang premyo para sa mga sumali sa discussion. premyo na kasing maituturing na kasama namin ang author that afternoon! aaaat binigyan din kami ng libreng bag ng adarna, hehe!
kahit hindi pa namin nababasa ang Janus, nag-enjoy kami ni poy sa discussion. maraming nilalang mula sa philippine mythology ang nabanggit: tiyanak, berberoka at iba pa.
kaya naamn excited na akong umpisahan ang nobela.
si iding
kabi-kabila ang problema sa pamilya namin. ang pinakamalaki ay ang tungkol sa pamangkin kong si iding.
sa akin pinakahuling nanirahan si iding. dito siya nag-grade 8 sa poder ko. medyo sumakit ang ulo namin ni poy to the point na nag-iisip na si poy kung gusto pa niyang magkaanak kami in the future o di bale na lang, hahaha
may kung ano sa loob ni iding na hindi namin mawari. hindi namin siya maintindihan, hindi tuloy namin siya matulungan.
sa loob ng isang taon niya sa amin, ilang beses kaming napatawag sa eskuwela. ang una ay noong september, noong mahulihan siya ng marijuana sa bag.
isang umaga, pagkaalis ni iding papuntang eskuwela, ginising kami ni ej. nag-iwan daw ng sulat sa mesa si iding. nagsosori ito sa amin lalo na kay poy na siyang madalas na nagbibigay ng baon kay iding. tapos sabi pa nito sa sulat, hahanap na lang siya ng trabaho. magko-construction na lang daw siya. sori daw kasi naimpluwensiyahan lang daw siya ng barkada niya.
hangos kami sa eskuwela, walang ligo-ligo. pagdating namin doon, natuklasan naming matagal na pala kaming pinapatawag. kasi nga, nahulihan daw ng marijuana si iding. pinabasa sa amin ng assistant principal ang kasulatan na pinirmahan ni iding. sabi niya roon, binentahan daw siya ng kaklaseng si quedilla at kaya lang daw niya binili iyon ay dahil gusto niyang manghiram kay quedilla ng speaker para sa nalalapit nilang field trip.
pero nag-request din siya sa kasulatan na iyon na huwag na siyang ipa-test dahil sigurado raw na magpa-positive, dahil nakasubok na rin daw siya ng marijuana sa las pinas noon. baka raw nasa dugo pa niya ang epekto niyon.
hinanap namin si iding. hindi pala siya pumasok sa eskuwela that morning. may dala na pala siyang ilang damit sa kanyang school bag. nalaman din namin na may girlfriend siya sa ibang section at iyon ang pinakontak namin kay iding. pinapunta namin si iding sa eskuwela.
habang hinihintay namin si iding, sa sobrang galit ko, inaway ko ang batang si quedilla. sabi ko bat siya nagbebenta ng marijuana sa school. sabi nito, ginawa raw niya iyon para sa tumulong sa mga kaibigan. me kaibigan daw siya na naghahanap ng mabebentahan. me kaibigan din daw siyang naghahanap ng nagbebenta. pinagkonek lang daw niya. ganon lang. just for friendship. diyos ko! anong logic ito? grabe. it turned out, me supplier ng marijuana sa loob ng eskuwelahan. isang 4th year high school na naninirahan sa balara.
ito pala iyong estudyanteng naabutan namin sa opisina ng asst. principal. hindi naman mukhang estudyante! mukha nang tatay. bakit naman pinapapasok pa ito? dapat pagkaganon at may kaso, automatikong tanggal na sa eskuwela! pero hindi. sabi ng asst. principal, wala raw silang tinatanggal doon lalo at 4th year high school na. dahil lalo raw walang future ang bata kapag pinatigil sa pag-aaral. bata? e, baka nga apat na ang anak ng hinayupak na pusher na ito. baka nagpapanggap lang na estudyante ito at ginagawa lang market place ng marijuana and god knows what else ang eskuwelahan nila!
anyway, hindi nagtagal, dumating nga si iding at iyon, nagkaharap-harap kami. nalaman kong matagal na palang kinakaibigan si iding ng mga siga doon. at sumasama naman siya!
nagpasya kaming patigilin si iding. one month siyang hindi pumasok sa school. ang orihinal naming plano ay mag-home schooling na muna siya. after one month, bumalik kami ni poy sa eskuwela para pakuhanin ng exam si iding para sa 3rd grading period. gusto naming magkaroon ng grades si iding sa grading period na iyon. sayang nga naman. kaso pinigilan siya ng principal. dahil hindi raw ito nakauniporme. nagkaaberya pa that day. papayag ba naman ang tita sa ganong dahilan lang?
(may back story pa ito. umpisa pa lang ng school year ay iritado na sa amin ang principal dahil isa ako sa mga tumulong sa mga magulang na nagrereklamo hinggil sa compulsory payment ng PTA fee na P500. ang PTA fee na ito ay kasama sa kailangang bayaran ng magulang bago i-release ang clearance at report card ng kanilang anak. actually, wala naman talaga akong pakialam dito. unang taon pa lang ng pamangkin ko sa eskuwelahan nila, public school nga pala ito, wala pa akong karanasan sa pagkuha ng clearance at report card doon. pero na-feel ko ang isang ale na umiyak pa noong parents-teachers assembly. hindi makapag-enrol ang anak niya dahil hindi niya makuha ang card nito sa eskuwelahan na iyon. therefore, the katipunera in me stood up. sabi ko, baka po puwedeng ihiwalay ang financial obligation ng magulang sa academic requirements ng estudyante? ayun na, medyo napag-initan na ako ng principal dahil lamang dito. at isa pa pala, nagtanong din ako hinggil sa ID. kayang-kaya kong magbayad ng P50 na id na talaga namang maganda. iyong kamukha ng ATM. walang problema sa akin ang presyo. pero ako iyon. ako na may kabuhayan nang kaunti. e paano naman ang mga magulang na halos walang kita sa araw-araw? bakit ire-require na magbayad sila ng P50? hindi ba dapat nga ay libre naman ang ID? actually, hindi naman tatalino ang bata kung mala-atm ang id nila o kung iyong simple lang. ang tanong ko sa principal noong parents-teachers assembly, baka po puwedeng iyong simpleng id na lamang ang ipagamit sa mga bata, iyong papel/karton na tagsasampung-piso kapag ni-laminate, para po mas abot-kaya ng lahat? ayan. kaya iritado sa akin/ sa amin ang principal, hahaha)
anyway, ang ending ay hindi nakakuha ng exam si iding. (dahil nga sa principal) pero after a few days, natuklasan namin na inilipat ang principal sa isang elementary school sa proj. 2-3 area. hindi namin alam kung bakit. nag-imbestiga rin kami kung pumapasok pa si quedilla. ang sabi ng mga kaklase ni iding, once a week na lang daw. sobra daw bulakbol iyon sa klase. kinausap din kami ni mam canlas, ang adviser ni iding. pabalikin na lang daw namin ang bata sa eskuwela. wala naman na raw ang mga problema.
pinabalik na nga namin siya sa school. november na iyon. mabuti at pinayagan pa siya ng iba pa niyang mga teacher. talaga namang inunawa rin nila ang kalagayan ni iding.
(lahat ng teacher ni iding ay nakilala ko noong panahon na hindi namin pinapapasok si iding. dahil gusto naming makapagpadala pa rin si iding ng schoolwork para sa 3rd grading period niya. sabi ng mga teacher, tahimik lang daw si iding noong una pero nitong mga nakaraang linggo ay medyo distracted daw sa klase. pero hindi lang naman daw si iding ang ganon. halos lahat ng estudyante ay maingay, makulit at magulo.)
so akala ko, normal lang din talaga ang nangyayari kay iding at ang mga pinagdadaanan niya.
noong katapusan ng january, isang araw ay nagpapasundo si iding sa school. pinuntahan siya ni poy. pero wala naman ito sa eskuwela. iyon pala umalis na ito at tumuloy sa bahay ng isang kaklase. pag-uwi ni iding, tinanong namin kung ano ang nangyari. meron daw nag-aabang sa kanya sa labas ng eskuwela, mga 3rd year high school student. mga kaibigan daw ng kaklase niyang si quedilla. siyempre, natakot kami. at hindi na namin alam ang gagawin kay iding.
so nagpatuloy pa rin si iding sa pagpasok sa school. wala kaming unusual na napansin. umuuwi siya on time. minsan, atrasado nang 30 minutes to one hour. pero ang sasabihin lang niya sa amin, kumain lang daw sila ng street food ng mga kaklase niya sa may anson's.
kaya laking gulat namin nang noong early feb, pinatawag uli kami sa eskuwela. nakipagsuntukan daw si iding. natural, galit na galit ako. ano ba talaga ang gusto ni iding sa buhay? bakit ganon? anong meron? bakit hindi siya mapakali?
nang time na iyon, natuklasan din namin na lagi pala siyang tumatambay sa isang squatter's area sa may sikatuna. after class, doon daw siya madalas na dumidiretso. iyong kaklase niyang naging kaibigan na niya ay nakaaway niya at iyong mga kaibigan ng estudyanteng iyon (na mas matanda kina iding) ang nakaaway ni iding. isang grupo iyon. iyon ang kaaway ni iding. mga hindi taga-eskuwela.
sabi ni iding, wala naman daw siyang ginagawa. naangasan lang daw sa kanya ang mga iyon. siyempre, sinermunan namin ang bata. bakit, kako, kailangan kang tumambay doon? bakit kailangang makipagkaibigan sa mga siga? naiinip daw siya sa bahay namin. wala raw tv. bawal daw mag-internet. bawal lumabas. andami raw bawal. at marami pa siyang sinabi. batay sa mga sagot ni iding sa paulit-ulit kong tanong at imbestigasyon, nahinuha kong bumubuo ng grupo si iding sa eskuwela niya. wow, may leadership skills! juskoday. gang leader itey in the making.
maangas siya. gusto niya, laging cool ang dating niya, maayos ang damit hanggang sapatos. at gusto niya, lagi siyang sunod sa uso. mahilig din siyang bumili at kumain ng kung ano-ano. (kaya lagi siyang walang pera. nauubos sa gamit at pagkain.) gusto rin niya, meron siyang girlfriend. gusto rin niya, humahanga sa kanya ang mga kaibigan niya.
at dahil sa panlabas niyang anyo, laging sunod sa uso ang mga gamit niya, nagkakaroon siya ng image na sobra siyang cool. dinidikitan siya at kinakaibigan ng iba niyang kaklase. doon siya nagiging leader.
inis na inis ako sa mga ginagawa ni iding. hindi na namin alam ang gagawin sa kanya. okey lang naman ang maging leader, ang maging cool, ang pumorma, o sige na nga, pati ang mag-jowa, pero ang makipagsuntukan?
binigyan namin ng ultimatum si iding. kapag may ginawa pa siyang kalokohan sa eskuwela, hindi na kami ang haharap doon. papuntahin na lang niya roon si colay o si tisay. kaya noong ipatawag uli ang magulang ni iding, hindi na kami nagpunta ni poy. pinatawag namin si tisay, pero hindi makapunta si tisay sa pag-aasikaso ng negosyo niya sa las pinas. pinahanap namin si colay pero hindi ito mahagilap. walang nagpunta in behalf of iding. buti na lang at hindi na kinulit ng guidance office si iding. suko na talaga kasi kami ni poy.
binigyan din namin ng parusa si iding. tinanggalan namin siya ng baon na pera.
noong last day ng final exams ni iding (at ni ej), agad na naming pinauwi sila sa las pinas. sobra na kaming stressed sa presence ni iding (at ni ej). ayaw pang umuwi noon ni iding dahil clearance week pa raw nila the following week pero kami ang nanaig. umuwi sila ni ej kay tisay. doon, nabalitaan namin, hindi raw nalabas si iding ng bahay. nagbabantay lang daw ito ng pisonet.
good kako. pero wala pang isang buwan, nalaman namin na lagi na raw lumalabas si iding. nabarkada uli doon sa las pinas. worse ang mga bata doon. si colay ay doon nga tuluyang napariwara. nag-text ako sa kapatid kong nasa mindoro. sabi ko, ipoder na lang niya doon si iding pansamantala. sabi ni incha, hindi raw puwede. mas malala raw ang mga kabataan doon. may mga adik-adik nga raw sa malapit sa kanila. baka doon naman daw mapabarkada si iding.
ang helpless na ng pakiramdam namin ni poy, hindi puwedeng bumalik si iding sa QC. hindi niya mapigilan ang sarili niya. labas din siya nang labas sa qc. at may nagbabanta na raw sa buhay niya rito. iyon ngang mga siga sa sikatuna. hindi naman namin siya mababantayan 24 hrs. maraming araw na wala kami sa bahay. ito rin ang panahon na inaabot ako ng hatinggabi sa library.
so nag-stay si iding sa las pinas. isang araw, pinalayas na siya ni tisay. nalaman namin, kailan lang, na nagnanakaw na raw si iding ng kita ng pisonet. noong una, hindi ako naniniwala. kahit na pasaway si iding, hindi siya nagnanakaw ng kahit ano sa bahay namin. may pera din naman kasi siya kahit paano. kapag inuutusan ko siyang pumunta sa isang lugar, binibigyan ko siya ng pera. bukod pa iyon sa baon niya.
sinabihan ko si sak, ang isa kong kapatid, na hanapin si iding. dito na lang sa bahay namin ito uli maninirahan. sa qc. natakot ako na baka mapariwara na nga si iding ngayong summer. wag naman. ang purpose ko, at least mai-delay man lang, hahaha, natatakot ako para sa pamangkin ko, parang naroon na kasi talaga ang tunguhin ng buhay niya. pero kung makakagawa ako ng paraan para mai-delay ito at makita niya na maganda ang buhay na maayos, malay natin baka magbago ang takbo ng utak niya, di ba?
pinag-usapan namin ito ni poy. ngani-ngani kong i-suggest na doon na lang mag-stay si iding kay rianne. sa bacoor. tutulong-tulong na lang si iding sa clinic ni rianne. tutal tuwang-tuwa si rianne kay iding. guwapo raw kasi at mukhang behave (iyon nga ang dating ni iding, mukha siyang behave. mukhang maayos na bata, pero sa unang tingin lang, sa totoo lang). pero naisip ko, masyadong malapit ang bacoor sa las pinas. siguradong pupunta at pupuntahan ni iding ang mga barkada niya doon. at baka puntahan pa sila ng mga barkada niya sa bahay o clinic ni rianne, mapaano pa silang dalawa. delikado!
naisip ko rin na patirahin si iding kina tita nerie (sa bahay nina poy sa sta. mesa) tutal ay wala silang taumbahay noon. at may eskuwelahang malapit sa bahay nila. as in less than a block away. pero marami ding loko doon, baka mabarkada rin si iding. ang magkakapatid nga ay walang barkada roon dahil hindi sila lumalabas ng bahay. at kapag mabarkada si iding doon, baka punta-puntahan din si iding sa bahay at ma-endanger pa ang buhay ng pamilya ni poy. naku, delikado!
isang araw, biglang may nag-text sa akin. papunta raw siya at si mama niya at si iding sa bahay namin sa qc. nasa labas kami noon ni poy. sabi ko, si bianca itong nag-text, ang bunsong kapatid ni iding. sabi rin ni ej, nag-text sa kanya si tita colay, ang mama ni iding. nasa araneta cubao na raw sila at papunta nga sa amin. sabi ko, paghintayin sila hanggang 3pm. wag paalisin sina tita colay dahil gusto ko sanang kausapin si colay sa harap ni iding. tinext ko rin si colay na hintayin ako.
maya-maya pa, nag-text si ej na umalis na raw sina colay at bianca. iniwan nila si iding sa bahay namin. galit na galit ako kay colay. tinawagan ko ito. sabi niya, di ba pinapahanap mo si iding, o ayan na. ipa-check up mo si iding dahil hinimatay daw iyan noong isang gabi. nahanap ko iyan sa cavite. sa bahay ng girlfriend niya. sabi ko kay colay, pabalik na ako ng bahay, kakausapin kita sa harap ng anak mo. ayaw bumalik ni colay. nasa ortigas na raw sila. sabi ko ay bumaba siya sa ayala at sumakay ng mrt na pabalik ng qc. pinatayan ako ng cellphone ni colay. sa galit ko ay sabi ko (sa text), wag mong iwan ang anak mo sa bahay ko. hindi na iyan sumusunod sa akin. sumagot si colay na itetext daw niya si iding at pababalikin na lang ito ng las pinas. sabi ko, mas gusto mo pang pabalikin sa katarantaduhan iyang anak mo kesa ang magkausap tayo? hindi na nag-reply si colay. tinawagan ko ito pero patay na ang kanyang cellphone.
pagdating ko sa bahay, wala na si iding. sabi ni ej, sobra daw payat nito. at ang suot ay sandong puti lang. hindi iyon nagdadamit ng ganon lang. lagi iyong maporma. kako, baka nagbenta na ng gamit o nanakawan sa tinutuluyan niya.
noong mothers' day, umuwi kami ng las pinas. ikinuwento ni daddy ed na nag-iba na raw talaga si iding. nahuli niya minsan na nakadistrungka ang isang kahon ng pisonet. si iding ang bantay noon sa mga computer. mula din daw nang umuwi si iding doon, pag naka-cash out sila, halos wala nang laman ang mga kahon. nabubuksan daw kasi iyon ni iding bago pa sila mag-cash out. nalaman din nila na pag lumalabas ng bahay si iding, sa cavite ito nagpupunta. sa isang barangay na malapit na sa dasmarinas. may girlfriend daw doon si iding. sabi pa ni daddy ed, kung wala siyang pera, paano siya makakapunta doon?
hindi ko na malaman kung ano ang gagawin ko. ansama ng loob ko kay colay. siya dapat ang namomroblema sa anak niya. may sarili akong anak na dapat problemahin. magkokolehiyo na si ej, hanggang ngayon ay hindi ko pa ito napaghahandaan financially. pero alam kong hopeless case na rin si colay. wala na talaga siya, hindi na magbabago. para asahan ko pa na mag-alala siya sa kapakanan ng mga anak niya, katangahan na lang iyon.
recently ay nagtext si iding kay ej. pinatatawag ni iding si ej sa cellphone na iyon. pagtawag ni ej, pinakukuha ni iding ang report card niya sa school. gusto na raw ni iding na doon na lang mag-aral sa las pinas. through ej, pinatanong namin ang mga gusto naming malaman tungkol sa kanya.
saan ka nakatira?
sa barkada ko
sino ang magpapaaral sa iyo?
sarili ko. me trabaho na ako
anong trabaho mo?
kung ano-ano. diskarte lang. pero hindi ako nagnanakaw.
kumain ka na ba?
hindi pa (11:00 p.m. na ito)
asan ka?
dito-dito lang (nagsuspetsa kaming nasa qc area siya o iba pang lugar dahil kung nasa las pinas siya, sasabihin niya, las pinas)
anong plano mo?
pupuntahan ko papa ko sa munti, hihingi ako ng pera sa kanya para mapag-aral ko sarili ko.
ayaw mong bumalik dito?
ayoko. daming bawal diyan. 'tsaka baka mapatay ako diyan.
nagkuwento pa si iding na wala na nga raw siyang pera. nabebenta na raw niya ang mga naipundar niyang gamit noong nandito siya sa qc: mga original na shirt at sapatos.
ano na lang ang natira sa iyo?
nasa akin pa ang mga orig kong damit.
after that, nag-usap kami ni poy tungkol kay iding. sabi na lang ni poy, ipagdasal namin ang pamangkin ko. ganon na kami ka-hopeless, kadesperado. naniniwala ako sa dasal pero para sa akin, last resort na iyon. at dahil wala na akong maimungkahi na hakbang para kay iding, i guess, wala na talaga kaming magagawa.
noong isang gabi, nag-text sa akin si sak, ang isa kong kapatid na nakatira sa las pinas, sa bahay ni tisay. nawalan daw siya ng P2000 at si iding ang pinagbibintangan niya. nagulat ako. umuwi pala doon si iding. pero agad din itong pinalayas ni tisay. hindi na nabanggit ni sak kung bakit pinalalayas na naman si iding. pero ang sabi lang ni sak sa akin, pag-akyat niya ng bahay, nakabukas ang bag niya at nakalabas ang lalagyan niya ng pera, wala na ang P2000 sa wallet niya. wala na rin daw si iding na nag-empake ng mga gamit a few minutes ago.
kung talagang si iding nga ang kumuha, ilang araw o linggo lang ba ang itatagal ng P2000? after that, paano na siya? at pag desperate na siya, saan siya babaling? ano na ang mangyayari sa kanya? sa mundong ginagalawan niya ngayon, sino ang mga puwedeng lumapit sa kanya o manggamit sa kanya?
i know all the answers.
i-deny ko man hanggang kamatayan, kapag may nangyari sa pamangkin ko, isa ako sa mga dapat na sisihin.
sa akin pinakahuling nanirahan si iding. dito siya nag-grade 8 sa poder ko. medyo sumakit ang ulo namin ni poy to the point na nag-iisip na si poy kung gusto pa niyang magkaanak kami in the future o di bale na lang, hahaha
may kung ano sa loob ni iding na hindi namin mawari. hindi namin siya maintindihan, hindi tuloy namin siya matulungan.
sa loob ng isang taon niya sa amin, ilang beses kaming napatawag sa eskuwela. ang una ay noong september, noong mahulihan siya ng marijuana sa bag.
isang umaga, pagkaalis ni iding papuntang eskuwela, ginising kami ni ej. nag-iwan daw ng sulat sa mesa si iding. nagsosori ito sa amin lalo na kay poy na siyang madalas na nagbibigay ng baon kay iding. tapos sabi pa nito sa sulat, hahanap na lang siya ng trabaho. magko-construction na lang daw siya. sori daw kasi naimpluwensiyahan lang daw siya ng barkada niya.
hangos kami sa eskuwela, walang ligo-ligo. pagdating namin doon, natuklasan naming matagal na pala kaming pinapatawag. kasi nga, nahulihan daw ng marijuana si iding. pinabasa sa amin ng assistant principal ang kasulatan na pinirmahan ni iding. sabi niya roon, binentahan daw siya ng kaklaseng si quedilla at kaya lang daw niya binili iyon ay dahil gusto niyang manghiram kay quedilla ng speaker para sa nalalapit nilang field trip.
pero nag-request din siya sa kasulatan na iyon na huwag na siyang ipa-test dahil sigurado raw na magpa-positive, dahil nakasubok na rin daw siya ng marijuana sa las pinas noon. baka raw nasa dugo pa niya ang epekto niyon.
hinanap namin si iding. hindi pala siya pumasok sa eskuwela that morning. may dala na pala siyang ilang damit sa kanyang school bag. nalaman din namin na may girlfriend siya sa ibang section at iyon ang pinakontak namin kay iding. pinapunta namin si iding sa eskuwela.
habang hinihintay namin si iding, sa sobrang galit ko, inaway ko ang batang si quedilla. sabi ko bat siya nagbebenta ng marijuana sa school. sabi nito, ginawa raw niya iyon para sa tumulong sa mga kaibigan. me kaibigan daw siya na naghahanap ng mabebentahan. me kaibigan din daw siyang naghahanap ng nagbebenta. pinagkonek lang daw niya. ganon lang. just for friendship. diyos ko! anong logic ito? grabe. it turned out, me supplier ng marijuana sa loob ng eskuwelahan. isang 4th year high school na naninirahan sa balara.
ito pala iyong estudyanteng naabutan namin sa opisina ng asst. principal. hindi naman mukhang estudyante! mukha nang tatay. bakit naman pinapapasok pa ito? dapat pagkaganon at may kaso, automatikong tanggal na sa eskuwela! pero hindi. sabi ng asst. principal, wala raw silang tinatanggal doon lalo at 4th year high school na. dahil lalo raw walang future ang bata kapag pinatigil sa pag-aaral. bata? e, baka nga apat na ang anak ng hinayupak na pusher na ito. baka nagpapanggap lang na estudyante ito at ginagawa lang market place ng marijuana and god knows what else ang eskuwelahan nila!
anyway, hindi nagtagal, dumating nga si iding at iyon, nagkaharap-harap kami. nalaman kong matagal na palang kinakaibigan si iding ng mga siga doon. at sumasama naman siya!
nagpasya kaming patigilin si iding. one month siyang hindi pumasok sa school. ang orihinal naming plano ay mag-home schooling na muna siya. after one month, bumalik kami ni poy sa eskuwela para pakuhanin ng exam si iding para sa 3rd grading period. gusto naming magkaroon ng grades si iding sa grading period na iyon. sayang nga naman. kaso pinigilan siya ng principal. dahil hindi raw ito nakauniporme. nagkaaberya pa that day. papayag ba naman ang tita sa ganong dahilan lang?
(may back story pa ito. umpisa pa lang ng school year ay iritado na sa amin ang principal dahil isa ako sa mga tumulong sa mga magulang na nagrereklamo hinggil sa compulsory payment ng PTA fee na P500. ang PTA fee na ito ay kasama sa kailangang bayaran ng magulang bago i-release ang clearance at report card ng kanilang anak. actually, wala naman talaga akong pakialam dito. unang taon pa lang ng pamangkin ko sa eskuwelahan nila, public school nga pala ito, wala pa akong karanasan sa pagkuha ng clearance at report card doon. pero na-feel ko ang isang ale na umiyak pa noong parents-teachers assembly. hindi makapag-enrol ang anak niya dahil hindi niya makuha ang card nito sa eskuwelahan na iyon. therefore, the katipunera in me stood up. sabi ko, baka po puwedeng ihiwalay ang financial obligation ng magulang sa academic requirements ng estudyante? ayun na, medyo napag-initan na ako ng principal dahil lamang dito. at isa pa pala, nagtanong din ako hinggil sa ID. kayang-kaya kong magbayad ng P50 na id na talaga namang maganda. iyong kamukha ng ATM. walang problema sa akin ang presyo. pero ako iyon. ako na may kabuhayan nang kaunti. e paano naman ang mga magulang na halos walang kita sa araw-araw? bakit ire-require na magbayad sila ng P50? hindi ba dapat nga ay libre naman ang ID? actually, hindi naman tatalino ang bata kung mala-atm ang id nila o kung iyong simple lang. ang tanong ko sa principal noong parents-teachers assembly, baka po puwedeng iyong simpleng id na lamang ang ipagamit sa mga bata, iyong papel/karton na tagsasampung-piso kapag ni-laminate, para po mas abot-kaya ng lahat? ayan. kaya iritado sa akin/ sa amin ang principal, hahaha)
anyway, ang ending ay hindi nakakuha ng exam si iding. (dahil nga sa principal) pero after a few days, natuklasan namin na inilipat ang principal sa isang elementary school sa proj. 2-3 area. hindi namin alam kung bakit. nag-imbestiga rin kami kung pumapasok pa si quedilla. ang sabi ng mga kaklase ni iding, once a week na lang daw. sobra daw bulakbol iyon sa klase. kinausap din kami ni mam canlas, ang adviser ni iding. pabalikin na lang daw namin ang bata sa eskuwela. wala naman na raw ang mga problema.
pinabalik na nga namin siya sa school. november na iyon. mabuti at pinayagan pa siya ng iba pa niyang mga teacher. talaga namang inunawa rin nila ang kalagayan ni iding.
(lahat ng teacher ni iding ay nakilala ko noong panahon na hindi namin pinapapasok si iding. dahil gusto naming makapagpadala pa rin si iding ng schoolwork para sa 3rd grading period niya. sabi ng mga teacher, tahimik lang daw si iding noong una pero nitong mga nakaraang linggo ay medyo distracted daw sa klase. pero hindi lang naman daw si iding ang ganon. halos lahat ng estudyante ay maingay, makulit at magulo.)
so akala ko, normal lang din talaga ang nangyayari kay iding at ang mga pinagdadaanan niya.
noong katapusan ng january, isang araw ay nagpapasundo si iding sa school. pinuntahan siya ni poy. pero wala naman ito sa eskuwela. iyon pala umalis na ito at tumuloy sa bahay ng isang kaklase. pag-uwi ni iding, tinanong namin kung ano ang nangyari. meron daw nag-aabang sa kanya sa labas ng eskuwela, mga 3rd year high school student. mga kaibigan daw ng kaklase niyang si quedilla. siyempre, natakot kami. at hindi na namin alam ang gagawin kay iding.
so nagpatuloy pa rin si iding sa pagpasok sa school. wala kaming unusual na napansin. umuuwi siya on time. minsan, atrasado nang 30 minutes to one hour. pero ang sasabihin lang niya sa amin, kumain lang daw sila ng street food ng mga kaklase niya sa may anson's.
kaya laking gulat namin nang noong early feb, pinatawag uli kami sa eskuwela. nakipagsuntukan daw si iding. natural, galit na galit ako. ano ba talaga ang gusto ni iding sa buhay? bakit ganon? anong meron? bakit hindi siya mapakali?
nang time na iyon, natuklasan din namin na lagi pala siyang tumatambay sa isang squatter's area sa may sikatuna. after class, doon daw siya madalas na dumidiretso. iyong kaklase niyang naging kaibigan na niya ay nakaaway niya at iyong mga kaibigan ng estudyanteng iyon (na mas matanda kina iding) ang nakaaway ni iding. isang grupo iyon. iyon ang kaaway ni iding. mga hindi taga-eskuwela.
sabi ni iding, wala naman daw siyang ginagawa. naangasan lang daw sa kanya ang mga iyon. siyempre, sinermunan namin ang bata. bakit, kako, kailangan kang tumambay doon? bakit kailangang makipagkaibigan sa mga siga? naiinip daw siya sa bahay namin. wala raw tv. bawal daw mag-internet. bawal lumabas. andami raw bawal. at marami pa siyang sinabi. batay sa mga sagot ni iding sa paulit-ulit kong tanong at imbestigasyon, nahinuha kong bumubuo ng grupo si iding sa eskuwela niya. wow, may leadership skills! juskoday. gang leader itey in the making.
maangas siya. gusto niya, laging cool ang dating niya, maayos ang damit hanggang sapatos. at gusto niya, lagi siyang sunod sa uso. mahilig din siyang bumili at kumain ng kung ano-ano. (kaya lagi siyang walang pera. nauubos sa gamit at pagkain.) gusto rin niya, meron siyang girlfriend. gusto rin niya, humahanga sa kanya ang mga kaibigan niya.
at dahil sa panlabas niyang anyo, laging sunod sa uso ang mga gamit niya, nagkakaroon siya ng image na sobra siyang cool. dinidikitan siya at kinakaibigan ng iba niyang kaklase. doon siya nagiging leader.
inis na inis ako sa mga ginagawa ni iding. hindi na namin alam ang gagawin sa kanya. okey lang naman ang maging leader, ang maging cool, ang pumorma, o sige na nga, pati ang mag-jowa, pero ang makipagsuntukan?
binigyan namin ng ultimatum si iding. kapag may ginawa pa siyang kalokohan sa eskuwela, hindi na kami ang haharap doon. papuntahin na lang niya roon si colay o si tisay. kaya noong ipatawag uli ang magulang ni iding, hindi na kami nagpunta ni poy. pinatawag namin si tisay, pero hindi makapunta si tisay sa pag-aasikaso ng negosyo niya sa las pinas. pinahanap namin si colay pero hindi ito mahagilap. walang nagpunta in behalf of iding. buti na lang at hindi na kinulit ng guidance office si iding. suko na talaga kasi kami ni poy.
binigyan din namin ng parusa si iding. tinanggalan namin siya ng baon na pera.
noong last day ng final exams ni iding (at ni ej), agad na naming pinauwi sila sa las pinas. sobra na kaming stressed sa presence ni iding (at ni ej). ayaw pang umuwi noon ni iding dahil clearance week pa raw nila the following week pero kami ang nanaig. umuwi sila ni ej kay tisay. doon, nabalitaan namin, hindi raw nalabas si iding ng bahay. nagbabantay lang daw ito ng pisonet.
good kako. pero wala pang isang buwan, nalaman namin na lagi na raw lumalabas si iding. nabarkada uli doon sa las pinas. worse ang mga bata doon. si colay ay doon nga tuluyang napariwara. nag-text ako sa kapatid kong nasa mindoro. sabi ko, ipoder na lang niya doon si iding pansamantala. sabi ni incha, hindi raw puwede. mas malala raw ang mga kabataan doon. may mga adik-adik nga raw sa malapit sa kanila. baka doon naman daw mapabarkada si iding.
ang helpless na ng pakiramdam namin ni poy, hindi puwedeng bumalik si iding sa QC. hindi niya mapigilan ang sarili niya. labas din siya nang labas sa qc. at may nagbabanta na raw sa buhay niya rito. iyon ngang mga siga sa sikatuna. hindi naman namin siya mababantayan 24 hrs. maraming araw na wala kami sa bahay. ito rin ang panahon na inaabot ako ng hatinggabi sa library.
so nag-stay si iding sa las pinas. isang araw, pinalayas na siya ni tisay. nalaman namin, kailan lang, na nagnanakaw na raw si iding ng kita ng pisonet. noong una, hindi ako naniniwala. kahit na pasaway si iding, hindi siya nagnanakaw ng kahit ano sa bahay namin. may pera din naman kasi siya kahit paano. kapag inuutusan ko siyang pumunta sa isang lugar, binibigyan ko siya ng pera. bukod pa iyon sa baon niya.
sinabihan ko si sak, ang isa kong kapatid, na hanapin si iding. dito na lang sa bahay namin ito uli maninirahan. sa qc. natakot ako na baka mapariwara na nga si iding ngayong summer. wag naman. ang purpose ko, at least mai-delay man lang, hahaha, natatakot ako para sa pamangkin ko, parang naroon na kasi talaga ang tunguhin ng buhay niya. pero kung makakagawa ako ng paraan para mai-delay ito at makita niya na maganda ang buhay na maayos, malay natin baka magbago ang takbo ng utak niya, di ba?
pinag-usapan namin ito ni poy. ngani-ngani kong i-suggest na doon na lang mag-stay si iding kay rianne. sa bacoor. tutulong-tulong na lang si iding sa clinic ni rianne. tutal tuwang-tuwa si rianne kay iding. guwapo raw kasi at mukhang behave (iyon nga ang dating ni iding, mukha siyang behave. mukhang maayos na bata, pero sa unang tingin lang, sa totoo lang). pero naisip ko, masyadong malapit ang bacoor sa las pinas. siguradong pupunta at pupuntahan ni iding ang mga barkada niya doon. at baka puntahan pa sila ng mga barkada niya sa bahay o clinic ni rianne, mapaano pa silang dalawa. delikado!
naisip ko rin na patirahin si iding kina tita nerie (sa bahay nina poy sa sta. mesa) tutal ay wala silang taumbahay noon. at may eskuwelahang malapit sa bahay nila. as in less than a block away. pero marami ding loko doon, baka mabarkada rin si iding. ang magkakapatid nga ay walang barkada roon dahil hindi sila lumalabas ng bahay. at kapag mabarkada si iding doon, baka punta-puntahan din si iding sa bahay at ma-endanger pa ang buhay ng pamilya ni poy. naku, delikado!
isang araw, biglang may nag-text sa akin. papunta raw siya at si mama niya at si iding sa bahay namin sa qc. nasa labas kami noon ni poy. sabi ko, si bianca itong nag-text, ang bunsong kapatid ni iding. sabi rin ni ej, nag-text sa kanya si tita colay, ang mama ni iding. nasa araneta cubao na raw sila at papunta nga sa amin. sabi ko, paghintayin sila hanggang 3pm. wag paalisin sina tita colay dahil gusto ko sanang kausapin si colay sa harap ni iding. tinext ko rin si colay na hintayin ako.
maya-maya pa, nag-text si ej na umalis na raw sina colay at bianca. iniwan nila si iding sa bahay namin. galit na galit ako kay colay. tinawagan ko ito. sabi niya, di ba pinapahanap mo si iding, o ayan na. ipa-check up mo si iding dahil hinimatay daw iyan noong isang gabi. nahanap ko iyan sa cavite. sa bahay ng girlfriend niya. sabi ko kay colay, pabalik na ako ng bahay, kakausapin kita sa harap ng anak mo. ayaw bumalik ni colay. nasa ortigas na raw sila. sabi ko ay bumaba siya sa ayala at sumakay ng mrt na pabalik ng qc. pinatayan ako ng cellphone ni colay. sa galit ko ay sabi ko (sa text), wag mong iwan ang anak mo sa bahay ko. hindi na iyan sumusunod sa akin. sumagot si colay na itetext daw niya si iding at pababalikin na lang ito ng las pinas. sabi ko, mas gusto mo pang pabalikin sa katarantaduhan iyang anak mo kesa ang magkausap tayo? hindi na nag-reply si colay. tinawagan ko ito pero patay na ang kanyang cellphone.
pagdating ko sa bahay, wala na si iding. sabi ni ej, sobra daw payat nito. at ang suot ay sandong puti lang. hindi iyon nagdadamit ng ganon lang. lagi iyong maporma. kako, baka nagbenta na ng gamit o nanakawan sa tinutuluyan niya.
noong mothers' day, umuwi kami ng las pinas. ikinuwento ni daddy ed na nag-iba na raw talaga si iding. nahuli niya minsan na nakadistrungka ang isang kahon ng pisonet. si iding ang bantay noon sa mga computer. mula din daw nang umuwi si iding doon, pag naka-cash out sila, halos wala nang laman ang mga kahon. nabubuksan daw kasi iyon ni iding bago pa sila mag-cash out. nalaman din nila na pag lumalabas ng bahay si iding, sa cavite ito nagpupunta. sa isang barangay na malapit na sa dasmarinas. may girlfriend daw doon si iding. sabi pa ni daddy ed, kung wala siyang pera, paano siya makakapunta doon?
hindi ko na malaman kung ano ang gagawin ko. ansama ng loob ko kay colay. siya dapat ang namomroblema sa anak niya. may sarili akong anak na dapat problemahin. magkokolehiyo na si ej, hanggang ngayon ay hindi ko pa ito napaghahandaan financially. pero alam kong hopeless case na rin si colay. wala na talaga siya, hindi na magbabago. para asahan ko pa na mag-alala siya sa kapakanan ng mga anak niya, katangahan na lang iyon.
recently ay nagtext si iding kay ej. pinatatawag ni iding si ej sa cellphone na iyon. pagtawag ni ej, pinakukuha ni iding ang report card niya sa school. gusto na raw ni iding na doon na lang mag-aral sa las pinas. through ej, pinatanong namin ang mga gusto naming malaman tungkol sa kanya.
saan ka nakatira?
sa barkada ko
sino ang magpapaaral sa iyo?
sarili ko. me trabaho na ako
anong trabaho mo?
kung ano-ano. diskarte lang. pero hindi ako nagnanakaw.
kumain ka na ba?
hindi pa (11:00 p.m. na ito)
asan ka?
dito-dito lang (nagsuspetsa kaming nasa qc area siya o iba pang lugar dahil kung nasa las pinas siya, sasabihin niya, las pinas)
anong plano mo?
pupuntahan ko papa ko sa munti, hihingi ako ng pera sa kanya para mapag-aral ko sarili ko.
ayaw mong bumalik dito?
ayoko. daming bawal diyan. 'tsaka baka mapatay ako diyan.
nagkuwento pa si iding na wala na nga raw siyang pera. nabebenta na raw niya ang mga naipundar niyang gamit noong nandito siya sa qc: mga original na shirt at sapatos.
ano na lang ang natira sa iyo?
nasa akin pa ang mga orig kong damit.
after that, nag-usap kami ni poy tungkol kay iding. sabi na lang ni poy, ipagdasal namin ang pamangkin ko. ganon na kami ka-hopeless, kadesperado. naniniwala ako sa dasal pero para sa akin, last resort na iyon. at dahil wala na akong maimungkahi na hakbang para kay iding, i guess, wala na talaga kaming magagawa.
noong isang gabi, nag-text sa akin si sak, ang isa kong kapatid na nakatira sa las pinas, sa bahay ni tisay. nawalan daw siya ng P2000 at si iding ang pinagbibintangan niya. nagulat ako. umuwi pala doon si iding. pero agad din itong pinalayas ni tisay. hindi na nabanggit ni sak kung bakit pinalalayas na naman si iding. pero ang sabi lang ni sak sa akin, pag-akyat niya ng bahay, nakabukas ang bag niya at nakalabas ang lalagyan niya ng pera, wala na ang P2000 sa wallet niya. wala na rin daw si iding na nag-empake ng mga gamit a few minutes ago.
kung talagang si iding nga ang kumuha, ilang araw o linggo lang ba ang itatagal ng P2000? after that, paano na siya? at pag desperate na siya, saan siya babaling? ano na ang mangyayari sa kanya? sa mundong ginagalawan niya ngayon, sino ang mga puwedeng lumapit sa kanya o manggamit sa kanya?
i know all the answers.
i-deny ko man hanggang kamatayan, kapag may nangyari sa pamangkin ko, isa ako sa mga dapat na sisihin.
Bebang Siy's Blog
- Bebang Siy's profile
- 136 followers
Bebang Siy isn't a Goodreads Author
(yet),
but they
do have a blog,
so here are some recent posts imported from
their feed.
